'Migrantenraad moet ons
als een horzel steken'
'Gezinnen van
gastarbeiders
tellen niet'
Het circus van de nachtradio
NA TIEN JAAR
EEN SPREEKBUIS
l/OORZITTER SJEF THEUNIS
'Aan wens naar
zeggenschap bij
gastarbeiders
tegemoetkomen'
Klachten van buitenlanders:
ajfl,,
ZOETVLOEIENDE MUZIEKJES EN SLAAPMAKENDE STEMMEN
jWiAiRflTETT ZATERDAG 30 MAiAiRT 1974
BINNENLAND T11/K19
Utrecht beschikt als eerste stad in Nederland
tu een jaar over een migrantenraad, een
fertegenwoordiging van alle groeperingen
juitenlandse werknemers. Toen op 26 april
iorig jaar de eerste verkiezingen voor de
•aad waren gehouden, hadden de tienduizend
jjtrechtse gastarbeiders om met migran-
fcnraad-voorzitter Sjef Theunis te spreken
C spreekbuis gekregen om 'na tien jaar zelf
het woord te komen'. Sjef Theunis (32),
'R-raadslid in Utrecht, als directeur van de
[ederlandse Novib nauw betrokken bij de
iblematiek van de landen van herkomst
vele gastarbeiders, werd voorzitter op
verzoek van alle leden van de migrantenraad.
Hij had als lid van de werkgroep, die het
initiatief tot de oprichting nam, aan de wieg
van de raad gestaan.
Minister Van Doorn van CRM zei eind febru
ari te hopen, dat het Utrechtse voorbeeld in
Nederland navolging zal vinden. Inmiddels
zijn er in Amsterdam, Rotterdam, Den Haag,
Eindhoven, Enschede, Waddinxvccn en Zaan
dam voorbereidingen voor de stichting van
een migrantenraad. De minister beraadt zich
over de verhouding tussen migrantenraad en
Stichting Buitenlandse Werknehiers. De
Utrechtse migrantenraad wil dat de stichting
uitvoerend orgaan van de raad wordt. De
Stichting Buitenlandse Werknemers Midden-
Nederland ziet dat anders: de migrantenraad
moet een gesprekspodium blijven. Kritiek op
het instituut migrantenraad uitte onlangs het
'Buitenlandse Arbeiders Kollektief in Am
sterdam. De migrantenraad zou een zoethou
dertje zijn, dat geen werkelijke veranderin
gen tot stand kan brengen.
Het Utrechtse CDA-raadslid J. A. J. van
Maarseveen toonde steeds grote belangstelling
voor de migrantenraad, heeft alle lof voor de
inzet van Sjef Theunis en de leden, maar
vreest dat het contact met de achterban te
zwak is. 'Ook ben ik bang, dat de verschillen
tussen de diverse groeperingen buitenlanders
onderling te groot zijn, om binnen de raad te
kunnen worden overbrugd'. In onderstaande
interviews laten Sjef Theunis en drie leden
van de migrantenraad hun licht schijnen op
het functioneren van de raad.
loor HUIB GOUDRIAAN
JTRECHT 'De migrantenraad moet een horzel zijn, die zo
teekt, dat de Nederlandse samenleving zich bewust wordt van
ie problemen van de buitenlandse werknemer.' Dit antwoord
leeft Sjef Theunis, een jaar veorzitter van de Utrechtse mi-
rantenraad, op de vraag welke functie deze vertegenwoordiging
ran gastarbeiders heeft.
Sjef Theunis onderscheidt drie
doelstellingen voor de raad:
(Het om één tafel brengen van
trschillende nationaliteiten, waarin
buitenlandse werknemers zijn
frdeeld. Tussen de verschillende
roepen bestaan politieke, etnologi-
•he en godsdienstige tegenstellin-
in en als ze daarmee blijven leven
orden ze uiterst kwetsbaar. Conclu-
e: ze moeten elkaar leren accepte-
in en eikaars problemen leren her-
Innen;
het zonodig uitoefenen van kri-
>k op Nederlandse instanties als
i jimeenteraad. vreemdelingenpolitie
arbeidsbureau;
de kloof tussen Nederlanders en
eiitenlanders terugbrengen tot nor
ale proporties, door het geven van
■orlichting aan het Nederlandse
ibliek en het leggen van contacten
et wijkcomité's en met de pers.
ver de eerste doelstelling, het le-
n erkennen van eikaars proble-
D en, het zich bewust worden van de
"jen situatie als werknemer in een
id met een geheel andere cultuur,
idt Sjef Theunis verder uit. 'Ik
ld dat de migrantenraad zichzelf
Idelijk moet beschouwen als een
irument tot bevordering van de
ncipatie binnen de eigen groe-
ii. Minderheden moeten zich aller-
rst bewust worden van hun eigen
firden, wie ze zijn, waar ze staan,
torn van hun eigen identiteit.
iarna kunnen ze pas het proces
n, dat ontstaat wanneer minder-
idsgroepen zich vestigen in een
n wezensvreemde samenleving'.
Is het opnemen in onze samen
leving van buitenlandse werk
nemers als zodanig al niet
fout? Moeten we niet de oor-
'1 zaak aanpakken: deze moderne
Icll' vorm van slavenarbeid voorko
men?
lar ben ik het helemaal mee eens;
ben absoluut tegen 'gastarbeid',
ir hu de mensen eenmaal hiér
moet je voor ze inspringen,
moet je ervoor zorgen, dat ze1
min mogelijk vervreemden van
hun eigen cultuur en dan moet je
ze steunen in hun strijd voor eman
cipatie, zodat je ze meer meegeeft
dan hun spaarcenten. De meesten
belanden hier met hun vliegticket
nog in de hand in een ontzettend
gat; zond$~ enige voorlichting van
hun eigen regering, noch van de
onze. Hierop zijn twee reactiepatro
nen denkbaar: 1 zich terugtrekken
in een eigen ghetto, geen Neder
lands leren, vijftig zestig uur per
week werken; 2) het indoctrinatiepa-
troor, van het Westen ondergaan,
wat betekent dat ze naar huis terug
keren met het normenstelsel en de
statussymbolen de auto, de tv
enz. van het Westen, dat hier
door in hun land nieuwe markten
kan scheppen. Afgezien hiervan ver
pesten we een heleboel mensen,
door ze te infiltreren met ons levens
patroon. Ik heb altijd de indruk,
dat dit te weinig wordt ingezien'.
Kunt u voorbeelden geven van
dit laatste?
•Er is hier een vervreemding en als
ze terugkeren blijkt een ontworte
ling, een losgemaakt zijn van het
eigen leefpatroon. Ik ken Marok
kaanse kinderen, die de deur open
doen als de melkboer komt, omdat
moeder hem niet begrijpt en die
onder elkaar Nederlands spreken,
terwijl moeder dat niet verstaat
Gaan deze kinderen terug naar Ma
rokko, dan vinden ze geen aanslui
ting meer bij het Marokkaanse on
derwijssysteem. Daarom moeten we
tegenstroom geven, de vervreemding
tegengaan. Met een heel sociaal be
leid zullen we die eigen identiteit
kansen moeten geven: het scheppen
vari eigen onderwijs en eigen tref
centra. En dan geloof ik als we
vertrouwen in die mensen hebben
dat ze de waarden van hun eigen
cultuur zullen gaan ontdekken,
waardoor de kans groter is om zich
zelf te blijven'.
Hoe is de Utrechtse migranten
raad samengesteld?
'We bebben negentien zetels plus
die van de voorzitter: drie Turken,
drie Grieken, drie Spanjaarden, vier
Sjef Theunis:vervreemding tegengaan
Marokkanen, twee Italianen, een
Joegoslaaf, een Palestijn een Zoeloe
en een Zwitser. De laatste drie be
zetten restzetels en zijn gekozen om
ook de allerkleinste minderheids
groepen tot hun recht te laten ko
men. De raad heeft zelf zijn statuten
geschreven, heeft een eigen begro
ting en een eigen secretaris, die per
1 april in functie treedt'.
Er is wel kritiek op het insti
tuut migrantenraad geuit, bij
voorbeeld door Lino Calle, me
dewerker van het NW van het
secretariaat buitenlandse werk
nemers.
'Zijn eerste punt van kritiek, name
lijk dat de raad ghettovorm'ng zou
bevorderen, wil ik ontzenuwen door
erop te wijzen dat nu buitenlanders
lid zijn van wijkcomité's en van
stichtingsbesturen, dankzij het op
treden van de migrantenraad. Er is
nu een belangengroep van buiten
landse werknemers tot stand geko-
men. die contact heeft over alles
wat hun belangen raakt. Een bewijs
voor het functioneren is dat de
gemeenteraad geen beslissingen
neemt over zaken die de buitenland
se werknemers betreffen, zonder de
migrantenraad te hebben gehoord.
Over het tweede punt van kritiek
van Calle, dat de raad geen bevoegd
heden heeft, wil ik opmerken, dat:
in onze samenleving tal van or
ganen bestaan met een adviseren
de bevoegdheid;
bevoegdheden het grote nadeel
hebben van te kunnen worden
ingekapseld en daardoor een stuk
strijdvaardigheid te verliezen:
de werkgroep, die de oprichting
van de migrantenraad voorstelde,
vond dat de buitenlanders
eenmaal gekozen als lid van de
raad zelf over de bevoegdhe
den van de raad moesten beslis
sen; met andere woorden: dat
moet aan de geschiedenis worden
overgelaten'.
De verhouding met de Stich
ting Buitenlandse Werknemers
is slecht De leden van de mi
grantenraad willen dat de stich
ting uitvoerend orgaan van de
raad wordt. Hoe ziet u dat?
'De kern van het conflict is dat de
migrantenraad wezenlijke invloed op
het beleid van de stichting wil Uit
oefenen, terwijl de stichting met
een exclusief Nederlands bestuur,
directie en medewerkers op de
oude voet wil doorgaan. In dit con
flict komt de grote roep om zelfbe
stuur van de buitenlandse werkne
mers tot uiting. Het is een aandui
ding dat het verblijf van gastarbei
ders in ons land, na ongeveer tien
jaar, in een nieuwe fase is gekomen.
We gebruiken buitenlandse arbeids
krachten zonder ze enige zeggen
schap te geven. Ik hoop dat dit
verlangen naar meer invloed de no
dige aandacht zal krijgen, anders
vrees ik in Utrecht een explosie te
vergelijken met die op DennendaP.
UTRECHT Zijn de buitenlandse werknemers tevreden over het
functioneren van de migrantenraad? Hoe denken zij over de Stich
ting Buitenlandse Werknemers (in Utrecht)? Wat zijn hun voor
naamste grieven over de manier, waarop zij in de Nederlandse sa
menleving worden opgevangen? Deze drie vragen legden we voor
aan drie leden van de migrantenraad, de Jordaniër/Palestijn (af
komstig uit het door Israël bezette deel van Jordanië) Hamzehzeid
(40) en de Spanjaarden J. Moreno (35) en D. Diez (33).
De heer Hamzehzeid: 'Ik ben blij
met de officiële erkenning van de
migrantenraad, dus van een zekere
zeggenschap voor ons, van Neder
landse zijde, namelijk door de ge
meenteraad. Ik hoop dat we in de
toekomst verder zullen komen dan
de alleen maar adviserende functie.
Mijn bezwaren tegen de Stichting
Buitenlandse Werknemers zijn de
volgende. De stichting denkt alles te
weten en accepteert geen adviezen,
terwijl wij, als legale vertegenwoor
digers van de buitenlanders, zelf
toch onze problemen kennen.
Een voorbeeld: vorig jaar liet de
stichting voor 25.000 gulden schapen
slachten voor een Marokkaans feest,
terwijl de Marokkanen dat niet wil
den. Ze vonden het nogal beledi
gend. Waar om heeft de stichting
ons niet eerst om advies gevraagd?
Een ander punt: vorig jaar uitten
enkele Marokkanen zich kritisch
over de stichting, waarna ze door de
politie werden gebeld en verhoord.
Een van hem kwam bij me uithui
len, want die mensen zij bang voor
politie en begrijpen vanuit hun ach
tergrond niet dat Nederland een
democratisch land is.
Verder werkt de stichting met tol
ken van de ambassades, die de men
sen niet vertrouwen. Ónze grootste
problemen in Nederland zijn de
huisvesting, de ontspanning en het
industrieel onderwijs. Aan deze za
ken wordt nauwelijks iets gedaan.
Dan is er de tragische onmenselijke
verhouding tot de Nederlandse ar
beiders. Zij zien ons als vijanden,
die hun het brood uit de mond
stoten. De Nederlandse regering zou
hierover voorlichting meten geven,
moeten duidelijk maken dat de mi
granten een bijdrage leveren aan de
Nederlandse welvaart'
Nieuw
De heer Moreno: 'Ik ben ook blij
dat deze manier van zeggenschap -
de migrantenraad - nu officieel er
kend is. We moeten niet vergeten,
dat de migrantenraad als verschijn
sel nieuw is voor Nederland en dat
we pas begonnen zijn. Er is zelfs
nog geen begroting geweest. Wat de
Stichting Buitenlandse Werknemers
betreft:, een voorbeeld van de ma
nier waarop de stichting werkt, wa
ren de verkiezingen - enkele jaren
geleden - van een voorzitter in het
Spaanse Huis in Utrecht. Tijdens
een bijeenkomst voor die verkiezin
gen heb ik toen iets geschreeuwd.
Een paar dagen later kreeg ik een
brief van de stichting, waarin stond
dat als ik nog eens zo zou schreeu
wen, ik over de grens zou worden
gezet. Nu zijn daar al jaren geen
verkiezingen meer geweest. Hebben
wc dan geen recht om zelf te kie
zen?'
Wakker
De heer Diez: 'Dankzij de migran
tenraad is de publieke opinie wak
ker geworden. Er is de laatste tijd
meer over buitenlandse werknemers
en hun problemen gepubliceerd dan
in de zeven jaar daarvoor. De mi
grantenraad heeft unaniem besloten
dat de Stichting Buitenlandse Werk
nemers uitvoerend orgaan van de
migrantenraad moet worden. Als we
in aanmerking nemen, dat bijna alle
leden van de migrantenraad een na
tionale groepering vertegenwoordi
gen, betekent het unaniem aanvaar
den van zo'n voorstel dat de stich
ting in de ogen van de buitenlan
ders niet voldoet. De stichting is
zeer duidelijk partijdig. In 1966
heeft voorzitter J. H. C. Couwen-
berg van de stichting het door de
Spanjaarden vrij gekozen bestuur
van het Spaanse centrum aan de
'Hoop dat we meer
zullen kunnen dan
alleen adviseren'
Van Zuylenstraat naar huis ge
stuurd. Er is toen een splitsing
binnen de Spaanse groep gekomen
en weer een ander links-democra
tisch centrum ontstaan. De stichting
steunt die nieuwe club niet, maar
wij vinden dat de stichting hierdoor
laat blijken partijdig te zijn, op de
hand is van de ambassade. Boven
dien hebben de andere nationale
groeperingen, de Turken, de Grie
ken, de Italianen.de Joegoslaven en
de Marokkanen geen eigen centrum.
Deze centra waren er wel, maar zijn
al jaren gesloten, omdat de betref
fende panden gesloopt moesten wor
den. Toch staan die panden er nog
steeds. En waarom werden slooppan-
den gekozen?
Een van de moeilijkste punten van
ons verblijf in Nederland is dat we
ons niet met onze gezinnen kunnen
verenigen. Er moet een regeling ko
men dat buitenlandse werknemers,
die hier een paar jaar werken, hun
gezinnen hierheen kunnen halen. In
onze cultuur is het ook zo, dat
ouders bij hun volwassen kinderen
inwonen. Als een van de ouders
sterft, bij voorbeeld de vader, dan
kan de zoon de moeder niet naar
Nederland laten komen. En dan het
zoeken van een huis.... In Nederland
geldt dat het gezin de steunpilaar
van de maatschappij is, maar dat is
kennelijk niet van toepassing op
gastarbeiders'.
TERDAM De nachtelijke ra-
itzendingen die ive sedert okto-
1973 kennenzijn een circus
Zo bestaan althans tussen
f en twee in hoofzaak uit
loeiende muziekjes, die gepre-
vrd worden door mensen die
bewust zijn als smaakmakers-
makers te werken.
ësentatoren beloven soms de vreemd-
igen. Ze zeggen bijvoorbeeld dat een
swingende boogie woogie' op de
btfel ligt. Dan volgt een drumstel-met-
landrijving. De geluidsprop doet in
fte denken aan het liedje 'in een
groen knollen knollen land',
ndere keer zegt een warme, wollige
zo nachtelijk intiem i, dat we kunnen
5n naar 'het zoet-gevooisde stemge-
an Andy Wijliams'. Maar dat pakt
anders-uit. Men hoort een moeder-
g-met-orkestbegeleiding.
)or C. G. van Zweden
lacht van zondag op maandag opent
0 de score met Frits Bloemink.
nk heeft een melodieus stemmetje,
1 toegesneden op het oorgefluister
bedtijd hoort. Hij zet een plaat op
ank Sinatra (een bekende man),
int u natuurlijk die grapjes van
bm wel. Ze kunnen daar zo lekker
_neerd met volumeregelaars werken.
CCat begint. We horen een groot or-
eel violen. Sterk stereo-effect,
hk dempt het geluid, en fluistert
erd: 'Hoe klinkt dat?' Geluid komt
p, maar Bloemink blijft geroerd. Hij
iet geluid ten tweeden male weg, en
t lettergreep voor lettergreep: 'O-
fdi-gend'.
komt opnieuw op. Voor de derde
peelt Bloemink met de volumerege-
ij drukt het orkest naar de achter
en waarschuwt: 'Nu komt dat stem-
ikomt op, en inderdaad, daar is het
atje'. Maar Frits waagt het nog één
maal de grote meester te begeleiden. Hij
dempt het geluid voor de vierde keer, en
fluistert over het weke liefdesleed van
Sinatra heen: 'Genieten maar'.
Eindelijk wordt de luisteraar met Sinatra
alleen gelaten. Een twijfelachtig genoegen.
SCHOUDERS
In de nacht van maandag op dinsdag zitten
we met de AVRO opgescheept. Dat is even
behelpen natuurlijk. Maar Meta de Vries
(tussen 01.00 en 02.00 u) kan er wat van.
Tegen de klok van twee uur (01.57) zegt ze:
'Nog drie minuutjes, en dan is het wegwe
zen. Maar weest u gerust. Jan en Ad zijn er
nog om bij uit te huilen'.
Flard muziek. Dan zegt ze: 'Vier sterke
schouders om tegen uit te huilen'. Flard
muziek.
Meta zegt: 'Ik vergeet de technicus. Zes
sterke schouders om tegen uit te huilen'.
Muziek. Tuut, tuut, tuut. Nieuws. Show van
Jan en Ad met hun brede schouders.
MYSTIEK
In de nacht van dinsdag op woensdag zit
Koos Postma met zijn programma 'In de
kleine uurtjes'. Koos Postema is een feno
meen apart. Een beetje hees stemgeluid.
Rustig sprekend. Hij maakt de indruk de
tijd te hebben.
Maar Koos heeft zijn eigenaardigheden. Hij
eindigt zijn programma mystiek. Hij zegt
dan, tot geruststelling van de onverzadigba-
ren: 'De radio is bij u, en de radio blijft
bij u'. Met de nadruk op 'is' en 'blijft'. Hij
geeft die woorden de sfeer van de kortste
dagsluiting die we kennen. Een dagsluiting
van de VARA.
Postema probeert waarschijnlijk met
succes de luisteraar bij zijn programma
te betrekken. Hij heeft ook 'grapjes'. Op
een keer werden de luisteraars uitgenodigd
Koos Postema: 'De radio is bij u, en
de radio blijft bij u'.
in een twee-regelig rijmpjes iets over het
weer te berde te brengen. Het mocht ook
wel een vies rijmpje worden, zei Koos. Dus
schreef ik op:
Het geijkte gezeik van De Bilt
Is altijd natter dan u wilt.
Toen heb ik de telefoon gegrepen. Ik moest
draaien 02150-11111 (vijf maal een). Ik heb
precies 150 keer die combinatie gedraaid
om te controleren of dit spelletje leuk is.
Het is niet leuk. Je draait je een ongeluk,
en meestal krijg je bij de derde 1 al in de
in-gesprek-toon.
Onder het draaien door hoorde ik de ver
warring in Hilversum. Smeekbeden van
Postema om vijf maal één te draaien, en
niet 51111. ('Ik herhaal, enz') Er was
namelijk een boze mijnheer, die het onge
luk had in Hilversum te wonen. Alsof dat
nog niet genoeg was, bleek zijn telefoon
nummer ook nog 51111 te zijn. De ziel
heeft het geweten.
GEVAARLIJK
En dan de NCRV. Vergeet de NCRV niet.
Dit zit in de nacht van zaterdag op zondag.
Delicaat hoor. In de eerste uurtjes van de
nacht presenteert Peter Blom het program
ma 'Late Date' (Leet Deet). Van Peter
Blom heb ik geleerd dat het gevaarlijk is
voor de microfoon te improviseren.
Tegen de klok van 01.00 uur in de nacht
van 10 maart 1974 wilde Peter Blom de
luisteraars graag vertellen wie de nieuwsle
zer zou worden. Maar hij wist het niet. Dus
zei hij: 'Wie de nieuwslezer is, is voor mij
nog een even grote verrassing als voor u'.
Maar het werd in het geheel geen verras
sing. Ik had het gevoel dat ik die stem
eerder had gehoord.
Na het bulletin, gaf Peter Blom te kennen-
dat hij het 'raadsel' had opgelost. Hij zei:
'Jos van Ginkel was de nieuwslezer. Dat is
leuk voor de eenzame vrouwtjes vannacht'.
(Een opmerking om lang over na te den
ken).
Laatste fenomeen in het circus van de
nachtuitzendingen is natuurlijk de VPRO.
In de nacht van vrijdag op zaterdag, tussen
één en twee uur, bedient Peter Flik zijn
luisteraars met krankzinnige toestanden.
Flik heeft een lichte stem, waarmee hij
Meta de Vries: 'Uithuilen tegen de
sterke schouders van Jan en Ad'.
kans ziet van tijd tot tijd een schutterige
indruk te maken wat natuurlijk verlak
kerij is.
Hij zegt allerlei huiselijke dingen, zoals 'hè
hè, dat was me wat', of als niet nader te
identificeren geluiden uit de radio komen:
'Wat gebeurt er nu weer, ik hoor ineens
een verschrikkelijk lawaai!'
De luisteraar verwacht elk ogenblik dat
Peter in draden verstrikt raakt, zijn stoel
omgooit, of andere rampen beleeft. Je kunt
merken dat er luisteraars zijn, die er ook
niet bijkunnen, die het niet bevatten.
Op een nacht ik weet niet meer wanneer
belt een onderwijzer op, en komt in de
uitzending terecht. De onderwijzer (die toe
geeft zenuwachtig te zijn): 'Mijnheer Flik,
weet u eigenlijk wel wat u aan het doen
bent?' Peter Flik (beleefd met twee woor
den sprekend): 'Ja'.
De onderwijzer: 'Ik bedoel dit. Wij zijn
gewend onze lessen voor te bereiden. Be
reidt u uw programma's ook voor?' Peter
Flik: 'Hoezo? Mist u iets?'
De onderwijzer: 'Ik heb een zoontje. Die
wordt vannacht wakker omdat hij zo moet
hoesten. Nu zitten we in de kamer en we
hebben de radio aangezet Voor die jongen.
Maar ik weet helemaal niet wat u aan het
doen bent'. Zo gaat dat nog even door.
DWARS
Hilversum 3 functioneert als automatische
muziekdoos. Daar rekenen de mensen op.
Een onderwijzer, wiens zoontje in het holst
van de nacht de slaap niet kan vatten,
denkt: even Hilversum 3 erbij halen.
Maar jawel, de muziekdoos 16 stuk. Stukge
maakt door de VPRO. Dat hoort ook bij de
'filosofie' van de VPRO; dwars liggen op
het verwachtingspatroon.
De mensen verwachten Perry Como, of
Elvis Presley die over 'love' zingen. Maar
wat krijgen ze? Ik heb op 16 maart j.L nog
eens gecontroleerd wat ze kregen. Ik hoor
de Peter Flik, die tegen half twee, in een
stikdonkere, kletsnatte en stormachtige pol
der zuidelijk Flevoland in een auto zat die
van een zender was voorzien. Hij was in
gesprek met langskomende automobilisten,
die hem merkwaardige voorwerpen aanbo
den.
U zegt: 'Zitten de luisteraars daar nou op
te wachten?' Dat weet ik niet. Het is
trouwens een verkeerde vraag, want er is
geen reden te bedenken waarom ze wèl op
Elvis Presley zouden moeten wachten.
Tot slot moet ik nog één ding toegeven. De
mensen die de nachtuitzendingen presente
ren, doen dat in het algemeen rustiger dan
de 'disc jockeys' van overdag. Want als ik
die kerels overdag tekeer hoor gaan, denk
ik wel eens: dat is een zenuwlijder met
knikkers tussen zijn kiezen.
