Opbouwwerkers gaan voor
een eigen gezicht vechten
dichtbij
i Commentaar Duizend 'Eenzame Fietsers' organiseren zich
^Principieel
Doel en middelen
Dure liiwenstift
niet beter
dan goedkope
Vredeling betreurt het
vertrek vSn Mommersteeg
Zijn we eigenlijk niet allemaal
'Eenzame Fietsers'?
Stralingsvorst
weerrapporten
Doodals de
hersenen niet
meer werken
Brinkhorst naar Afrika
logeren bij de burgemeester
vakantie
noödhoofd
advies
HROUW/KWiAIRTET WOENSDAG 27 FEBRUARI 1974
BINiNENLAJND T5/K7
jjln deze kolommen wordt nogal eens
aandrang op de Nederlandse regering
1 uitgeoefend om in de internationale
arena alleen te durven staan met een
(standpunt, dat niet ingegeven is door
nationaal belang maar door beginse
len. Daarom verwelkomen wij hier de
houding die de Nederlandse regering
heeft aangenomen bij de conferentie
van crediteuren-landen van Chili in
Parijs.
Het militaire regiem van Chili had
een aantal westerse landen om een
iverlichting gevraagd van zijn verplich-
tot afbetaling van de aangegane
.leningen. Nederland heeft in ruil daar
humanitaire eisen gesteld die ge-
werden door België en Zwitser
land, maar door de andere deelnemers
ivan de tafel werden geveegd. Frank-
'rijk, dat zich tegenover de VS en de
Sowjet-Unie pleegt op te werpen als
de bondgenoot van de Derde Wereld,
heeft dit afgedaan als een poging de
politiek erbij te halen op een 'louter'
financiële bespreking. Alsof deze be
spreking geen politieke consequenties
zou hebben!
De vele missionarissen en sociale wer
kers uit Nederland en België, die in
Chili geploeterd hebben in de arme
wijken en de hoop van het volk heb
ben zien vernietigen door een stelletje
op macht beluste generaals, kunnen
zich vertegenwoordigd weten door de
ze opstelling van de regeringen van
hun landen.
Robin Hood, de legendarische Engels
man die de rijken plunderde om de
armen te helpen, geldt al eeuwenlang
weliswaar niet als een heilige, maar
toch als een figuur met een alleszins
te waarderen inborst. Wie hem sympa
thiek vindt, zal misschien geneigd zijn,
evenmin al tc hard te oordelen over
de Amerikanen die Patricia Hearst
hebben ontvoerd om Californische ar
men extra voedsel te verschaffen. Of
over de in Londen opererende groep
die beweert een Vermeer te hebben
gestolen ter wille van de voedselvoor
ziening op het Caribische eiland Gre
nada.
Toegegeven: hun bedoeling is nobel,
als ze tenminste werkelijk bewogen
worden door de nooddruft van mis
deelde Californiërs en eilandbewoners.
Maar hun goede hart gaat helaas niet
gepaard met een helder hoofd. Want
men moet toch wel lichtelijk in de
war zijn om te kunnen menen, dat de
armen in kwestie echt geholpen zijn
met een extra voorraadje etenswaar.
Of dat de autoriteiten die hun nood
op meer duurzame wijze zouden kun
nen lenigen, daartoe geprikkeld wor
den door een actie die ze gemakkelijk
als louter misdadig kunnen bestempe
len.
Toch kan hierin niet het hoofdbe
zwaar tegen dit soort goedbedoelde
misdaad schuilen. Dat moet zich rich
ten tegen de gedachte, blijkbaar door
de onderhavige ontvoerders en dieven
gehuldigd, dat het doel. verheven als
het is, criminele middelen zou heili
gen. Wie dat accepteert, geeft daar
mee een vrijbrief aan lieden die maar
al te graag bereid zijn dezelfde midde
len te bezigen voor doeleinden die
niemand, behalve zijzelf, nobel vindt.
Het telefoontje dat een kennis van de
heer Zwolsman dezer dagen heeft ont
vangen, bewijst dat Nederland voor
dit gevaar niet onkwetsbaar is.
DEN HAAG Goedkope lippenstift
js niet slechter dan dure. en evenmin
schadelijk. Er is dus geen reden om
dure te kopen, of het zou om de
kleur moeten zijn.
Dat is de conclusie van een onderzoek
naar lippenstift, dat de Consumenten
bond samen met de Duitse Stiftung
Warentest heeft uitgevoerd. Daarbij
werd ondermeer gekeken naar de aan
wezigheid van ongewenste stoffen. De
ze werden Wiet of slechts in onbeteke
nende hoeveelheden aangetroffen.
De prijs van de lippenstiften liep van
1 tot 9,95, het aantal malen dat zij
konden worden gebruikt van 175 tot
500 maal.
Van onze parlementsredactie
DEN HAAG De KVP-staatssecreta-
ris Mommersteeg, (defensie) heeft ko
ningin Juliana verzocht, hem om me
dische redenen met ingang van 1
maart van zijn functie te ontheffen.
Minister Vredeling (defensie) heeft
dit gisteren in de Eerste Kamer be
kendgemaakt. De staatssecretaris ging
op 22 januari met ziekteverlof. In po
litiek Den Haag werd toen al ver
wacht dat mr: Mommersteeg niet zou
terugkeren, omdat hij zijn taak niet
aankon.
Minister Vredeling zei gisteren het
vertrek van zijn staatssecretaris zeer
te betreuren. Hij legde er de nadruk
op dat er tussen hem en de staatsse-
rcetaris geen sprake is geweest van
grote meningsverschillen over het te
voeren personeelsbeleid, waarvoor de
hee Mommersteeg verantwoordelijk
was. Over zijn opvolging zijn minister
Vredeling en de KVP-fractieleider An-
driessen het nog steeds niet eens. Gis
termorgen hebben zij weer^overleg ge
voerd, maar een oplossing is nog niet
gevonden.
Ondanks de impasse sluiten politieke
waarnemers niet uit dat er toch nog
voor 1 maart overeenstemming over
de nieuwe staatssecretaris zal worden
bereikt.
UTRECHT Er zijn in ons land
minstens duizend Eenzame Fiet
sers; opbouwwerkers, die ondanks
alle tegenwind zichzelf een weg
banen, maar de moeilijkheid is,
dat die Eenzame Fietsers 'geen
smoelwerk' hebben, zodat nauwe
lijks duidelijk is, waarheen ze
zichzelf een weg banen. Om aan
het feit, dat het 'Opbouwwerk
geen smoelwerk heeft', zoals de
folder het zo plastisch uitdrukt,
iets te doen, is op initiatief van
een tiental opbouwwerkers een
beroepsorganisatie opgericht, die
luistert naar de naam 'De Een
zame Fietser'.
Een naam, die mede onder invloed
van de langspeler 'Hoe sterk is de
eenzame fietser" van Boudewijn de
Groot, die daarmee een sterke come
back maakte, tot stand is gekomen,
maar die dooromniet minder sybolisch
is voor de manier, waarop de opbouw
werker zijn vak uitoefent.
Zoals het een nieuwe organisatie be
taamt, heeft ook 'De Eenzame Fietser1
een aantal punten opgesteld, die men
wil verwezenlijken. Dit alles - om ge
heel in stijl te blijven - onder de
naam: 10-versnellingenplan. Over dit
plan, de organisatie en over wat het
eigenlijk opbouwwerk is en zou moe
ten zijn spreken wij met twee leden
van "De Eenzame Fietser": Lia de Wil
de en Ton Joore. Lia de Wilde is staf
functionaris bij de Nederlandse vere
niging van maatschappelijk werkers
(NVMW) in Utrecht en volgt de ur
gentieopleiding voor opbouwwerker.
Zij is door de vereniging tijdelijk
vrijgesteld om te proberen 'De Eenza
me Fietser' op weg te helpen, omdat,
zoals ze zelf zegt, ook de NVMW er
een zeker belang bij heeft, dat even
eens andere welzijnswerkers zich or
ganiseren. Ton Joore is opbouwwer
ker in een oude stadswijk in Den
Bosch en heeft als zodanig al enkele
jaren praktijkervaring opgedaan.
De aanleiding tot het oprichten van
'De Eenzame Fietser' was een onder
zoek, dat enkele doctoraal-studenten
van het Andragogisch instituut van
de universiteit van Groningen in het
voorjaar van 1972 hielden onder veer
tig opbouwwerkers, die met name be
zig waren in oude stadswijken. Eén
van die onderzoekers was drs. J. Smit,
nu opbouwwerker in Meppel. Kort sa
mengevat zijn de conclusies van dat
onderzoek zegt hij: dat de opbouwwer
ker nauwelijks uit de voeten kan met
de problematiek, waarmee hij wordt
geconfronteerd. Dat onderzoek is de
aanzet geweest voor een tweetal con
ferenties, die het afgelopen jaar in
Bergen (NH) zijn gehouden en waar
aan behalve een aantal opbouwwer
kers ook mensen van het Landelijk
Ombudsteam Stadssanering deelna
men.
Samen kwam men erachter, dat de op
bouwwerkers veelal los van elkaar
werken en dat terwijl ze vaak dezelf
de moeilijkheden ondervinden. Bij
voorbeeld in het tegenspel bieden aan
de beleidsplanning van de overheid
bij de sanering van wijken en ook in
hoeverre men bij acties wordt gedekt
door het bestuur van de stichting,
waarbij men in dienst is. Ook bleek,
dat er behoefte' is aan scholing, ter
wijl het daarnaast hoog tijd is, dat er
eens met elkaar wordt gesproken over
de arbeidsvoorwaarden.
Vakbond
Al deze zaken zijn ook terug te vin
den in het zogeheten 10-versnellingen
plan, dat de vaart van actie aangeeft.
En waarbij het uiteindelijke doel is
de opbouwwerker een gezicht te ge
ven en samen met andere organisaties
van welzijnswerkers te komen tot een
vakbond van welzijnswerkers. Iemand,
die het bovenstaande leest, hoeft zich
dan ook niet te verbazen, dat er over
wat nou eigenlijk een opbouwwerker
is, geen eensluidende mening bestaat.
Lia de Wilde formuleert het als volgt:
'Een opbouwwerker is iemand, die
werkt met grotere groepen mensen
(samenlevingsverbanden, buurten,
wijken, dorpen en die probeert sa
men met die mensen oplossingen te
vinden voor zaken, die hen in hun
woon- en leefsituatie niet bevallen.
Dat kan zowel zijn tegen sanerings
plannen van de gemeente als het op
zetten van crèches en sociëteiten voor
bejaarden en buitenlandse werkne
mers'.
Ton Joore is het daar wel mee eens,
maar spitst het meer toe op het feit,
dat er grote groepen in de samenle
ving zijn - en hij denkt dan met na
me aan de arbeiders - die geen greep
meer hebben op hun eigen situatie.
Mensen, die bijna nooit serieus wor
den genomen en geen enkele stem in
het kapittel hebben. Hij vindt het be
langrijk, dat daar wat aan wordt ge
daan. Men heeft de naam 'De Eenza
me Fietser' gekozen om eens af te
zijn van al die afkortingen en ook
omdat deze wel symbolisch is voor de
opbouwwerker. 'De Onderkruiper',
een naam, die ook werd voorgesteld,
heeft men bij nader inzien toch maar
laten vallen. De opbouwwerker -
meestal als vooropleiding sociale aca
demie, hoewel er ook andere moge
lijkheden zijn - verbindt zich veelal
aan een stichting om vandaaruit met
de mensen uit de buurt - zijn werk
terrein - te werken aan de opbouw
van de samenleving. Dat het vak als
zodanig een vrij chaotisch beeld geeft
is op zich niet zo verwonderlijk, om
dat opbouwwerker nog een heel jong
beroep is. Het is de jongste tak aan
de agogische stam, zoals dat heet en
de laatste jaren enorm opgekomen.
Platvorm
Uit de reacties, die bij de Eenzame
Fietser zijn binnengekomen - de
meeste vrij positief - kan worden op
gemaakt, dat er bij de opbouwwerkers
behoefte bestaat aan een platform om
met collega's over het werk te praten.
Met name wordt aangedrongen op een
goede rechtspositieregeling, die dan
tevens een soort garantie inhoudt. Zo
van dit is een opbouwwerker en daar
kun je dat en dat van verwachten. Te
vaak nog gebruikt bijvoorbeeld een
gemeentebestuur een opbouwwerker
als iemand, die de plannen van de ge
meente aan de bewoners van een wijk
moet verkopen. Hij moet dan een zo
geheten inspraakprocedure op gang
brengen, terwijl in feite al vaststaat,
dat de plannen - om bijvoorbeeld in
een bepaalde wijk huizen te slopen
voor een vierbaans-verkeersweg - hoe
dan ook zullen worden uitgevoerd.
Het gevaar bij dit soort situaties is.
dat de opbouwwerker in zijn beroep
concessies gaat doen, waardoor hij de
mensen, voor wie nij eigenlijk zou
moeten opkomen, in de kou laat
staan.
Datzelfde geldt natuurlijk ook voor
die opbouwwerkers, die werkzaam
zijn in dorpen en leefgemeenschap
pen. Ook daar geldt, dat het belang
rijk is de mensen bewust te maken
van hun rechten. Juist in dorpen be
staat nog veel autoriteitenvrees in de
trant van 'meneer de burgemeester
zal het wel weten'.
Trieste sfeer
Ton Joore, gevraagd naar zijn beweeg
redenen om het opbouwwerk in te
gaan, zegt: 'Het feit dat de arbeiders
monddood worden gemaakt Dat trok
mij het meeste aan. De verschrikkelij
ke trieste sfeer, waaarin die mensen
moeteh leven. De apathie, die daaruit
voortkomt, het weinige zelfvertrou
wen, dat ze hebben en het feit, dat ze
geen vertrouwen hebben in alles, wat
overheid is'.
Lia de Wilde vertelt, dat ze vanuit
het maatschappelijk werk bij het op
bouwwerk terecht is gekomen, omdat
je ziet dat 'veel dingen niet aan de
mensen zelf liggen, maar aan de om
standigheden, waarin ze gedwongen
zijn te leven'.
'Daarbij heb ik het gevoel, dat je met
opbouwwerk iets meer aan die om
standigheden zou kunnen doen en
daaraan wil ik nu proberen te wer
ken. Veel mensen hoeven helemaal
geen cliënt van de maatschappelijk
werker te zijn. Als je ziet wat bij
voorbeeld de woningnood aanricht in
de persoonlijke sfeer. Dat is ontzet
tend. Het probleem is echter de wo
ningnood en het feit, dat een woning
nog steeds een winstobject is, wat
weer samenhangt met de kapitalisti
sche opbouw van deze maatschappij,
waarin dit marktmechanisme kan
functioneren'.
Niet duidelijk
Dorien van Wijk heeft in opdracht
van het Nederlands instituut voor
maatschappelijk opbouwwerk (NIMO)
een onderzoek ingesteld naar de op
vattingen van de opbouwwerkers over
hun beroep en de manier waarop ze
dat beroep zelf gestalte gaven.
Zij komt tot de conclusie, dat 'op
bouwwerkers vooral mannen zijn in
de leeftijd van dertig tot veertig jaar
met een grote verscheidenheid aan
opleiding, dat er sprake is van een be
hoefte aan bijscholing en specialise
ring in het opbouwwerk en dat 'noch
de overheid, noch het particulier ini
tiatief, noch de bevolking een duide
lijke visie hebben op de opbouwwer
ker'.
Dit alles, gevoegd bij de reacties, die
'De Eenzame Fietser' al heeft binnen
gekregen, maakt duidelijk dat er voor
deze beroepsorganisatie nog heel wat
te doen valt En 'Hoe sterk deze een
zame fietser' (om met Boudewijn de
Groot te spreken) is, zal in de eerste
plaats van de fietsende opbouwwer
kers zelf afhangen. Met of zonder ver
snelling.
In het weekeinde is een hogedrukge-
bied boven Rusland gaan domineren.
De barometers wezen daar dinsdag
middag meer dan 1040 millibar aan,
tegen 1034 millibar in Oost-Engeland.
Het gevolg is geweest, dat de weer-
rapporten van Duitsland, Polen en
West-Rusland op slag interessanter
zijn geworden. Het weer komt,'nu er
een oostelijke circulatie is ontstaan
de wind was gistermiddag cf en
toe vrij krachtig namelijk vanuit
Oost-Europa op ons af.
De lucht is niet bijzonder koud, maar
wel droog. Dit betekent dat, zodra de
wolkenvelden boven de Benelux zul
len zijn opgeruimd, er grotere ver
schillen tussen de overdag- en nacht-
temperatuur zullen voorkomen. De
droogte van de lucht was gistermid
dag goed af te meten aan de dauw
puntdepressie in Polen: het verschil
tussen de droge en natte thermometer-
bol. In Warschau was dat acht, in Bi-
alystok negen graden.
Laatstgenoemd station, in het noord
oosten van Polen, zou men als een
soort verre uitkijkpost kunnen be-
schouwen voor het westen. De lucht
uit Rusland, die de douane aan de
Russisch-Poolse grens doorlaat, be
reikt onze omgeving in een later sta
dium, vooropgesteld natuurlijk dat de
oostelijke circulatie blijft doorgaan.
De laagste temperatuur dinsdagmor
gen van Bialystok viel wel even op:
minus 12 graden en minus 15 graden
vlak boven twee tot vier centimeter
sneeuw, maar het betrof daar geen
transport- maar stralingskou. Gister
middag kwam het kwik weer tot aan
en zelfs boven het vriespunt. War
schau gaf om vier uur plus één graad
Celsius. Ook dieper West-Rusland in
zien we ongeveer dezelfde tempera-
tuurv er houding en. In de droge lucht
zal de temperatuur in ons land vooral
in de tweede helft van de week door
de zon overdag worden verhoogd.
Gisteren heeft het in Duitsland op
verschillende plaatsen gesneeuwd,
maar van betekenis icas de neerslag
niet: Saarbrücken, Augsburg, Trier,
Freiburg, Regensburg en Passau meld
den dit verschijnsel, samenhangend
met enige optilling van de lucht in
het Alpengebied. In Noord-ltalië
maakt de koude continentale lucht
contact met de warmere zuidelijker
lucht in Italië, waardoor Turijn (3
graden), alleen dinsdagmorgen al, 7
millimeter regen kveeg toebedeeld. In
Rome s'ond het kwik op 12 13 gra-
den. In de Harz is eindelijk sneeuw
van betekenis gevallen: 1.70 meter op
de Broeken. Op de Zugspitze (3000
meter) ligt de sneeuw nu 5 meter dik.
De temperatuur was daar gisterenmid
dag minus 15 graden.
HOOG WATER. 28 februari Vllsslngent
5.22—17.51; Harlngvlletslulxen: 7.08—19.30;
Rotterdam: 8.02-.JO.42; Schcvenlngen: 6.38—
'8.58; IJmulden: 7.22—19.42; Den Heldert
10.5523.14; Harllngen: 1.11—13.40; Delfzijl'
3.17—15.43.
max.
neer-
temp. slag
Amsterdam
zwaar bew.
6
0
De Bilt
zwaar bew.
7
0
Deelen
zwaar bew.
6
0
Eelde
half bew.
7
0
Eindhoven
onbew.
6
0
Den Helder
zwaar bew.
6
0
Luchth. Rtd.
zwaar bew.
6
0
Twente
zwaar bew.
6
0
Vlissingen
zwaar bew.
6
0
Zd.-Limburg
zwaar bew.
5
0
Aberdeen
geheel bew.
9
0
Athene
zwaar bew.
9
5
Barcelona
licht bew.
13
0
Berlijn
zwaar bew.
2
0
Bordeaux
onbew.
9
0
Brussel
zwaar bew.
6
0
Frankfort
half bew.
3
0
Genève
geheel bew.
3
0
Helsinki
geheel bete.
1
0
Innsbrück
licht bew.
4
0.5
Kopenhagen
zwaar bew.
4
0
Lissabon
onbew.
15
0
Locarno
regen
3
2
Advies Gezondheidsraad
Van een onzer verslaggevers
DEN HAAG Iemand is overleden
wanneer de werking van zijn herse
nen volledig en onherstelbaar is weg
gevallen. Dit is de kern van het ad
vies dat de Gezondheidsraad aan
staatssecretaris Hendriks van volksge
zondheid heeft uitgebracht over de
vaststelling van het doodsmoment.
Die vaststelling is van belang wan
neer tot transplantatie van organen
van een overledene wordt overgegaan.
Zo'n transplantatie is alleen mogelijk
dankzij de omstandigheid dat na het
overlijden sommige organen nog eni
ge tijd biologisch in leven blijven, zo
dat ze na overplanting hun functie
ten behoeve van een zieke kunnen
hervatten.
De kans op slagen van zo'n operatie
neemt af naar mate de donor langer
geleden overleden was. Daarom be
staat de behoefte, zo vroeg mogelijk
nauwkeurig vast te stellen of een pa
tiënt dood is. Dat is vooral moeilijk
in situaties waarin ademhaling en/of
bloedsomloop met kunstmatige midde
len worden gaande gehouden.
De commissie van de Gezondheidsraad
die het advies onder voorzitterschap
van de internist prof. dr. A. Struyven-
berg heeft voorbereid, is ervan uitge
gaan dat het menselijk individu als
zodanig bestaat dankzij de uiterst be
langrijke functie van de hersenen. Is
die functie volledig en onherstelbaar
uitgevallen, dan is er geen menselijk
leven meer, en is de patiënt overle
den. Voor de vaststelling hiervan zijn
in het rapport criteria aangegeven.
Van een verslaggever
DEN HAAG De staatssecretaris van
buitenlandse zaken. dr. Brinkhorst, zal
van 27 maart tot 11 april bezoeken
brengen aan vijf Afrikaanse landen
die met de EEG onderhandelen over
een nieuwe associatie-overeenkomst.
De heer Brinkhorst gaat naar Yaoun
de (Kameroen), Lagos (Nigeria),
Accra (Ghana), Abidjan (de Ivoor
kust) en Bamako (Mali).
onder redactie van loessmit
'Ik vind het harstike leuk om Ie
komen legeren en Ronald die zal
het ook mischien hartstike leuk
vinden nou u weet mischien al dat
ik mag.'
Met 'nog veel beste groeten aan u
vrouw en nu ik kom gauw hoor
dédg' eindigde tienjarige Renee
van Aalderen uit Lelystad haar
brief aan de 'lieve burgemeester
uit Groningen', die ze toen nog he
lemaal niet kende. Vandaag is ze
na een logeerpartij van twee da
gen bij het Groningse burgemees
tersechtpaar Buiter weer thuis in
Lelystad, met folders, stickers, fo
to's en nog veel meer uit en over
de Groningse hoofdstad en bar
stensvol verhalen over wat ze daar
samen met haar klasgenootje Ro
nald Kist beleefd heeft.
Het begon allemaal met een ten
toonstelling op de lagere school De
Klipper in Lelystad, waarvoor de
.kinderen een werkstukje moesten
maken. Dat moest over een stad
naar keuze gaan en Renee koos
Groningen. Dit schreef ze aan bur
gemeester. Buiter:
'Ik heb wel eens gehoord van de
martinitoren maar ik wou vragen
heeft u ook een gemeentehuis
want sommige mensen mensen
burgemeestershebben geen ge
meentehuis. Kijkt u wel eens naar
swieberije daar in speelt ook zo'n
burgemeester. Is het leven bij 11
ook zo? V bent zeker al getrouwt,
en heeft u een leuke vrouw? Ik
heb nog 5 zusen we hebben geen
enkele jongen Heeft u ook kinde
ren: een iongen of een meisje. Wat
voor kleding draagt u, hebt u een
snor, ik kan niet zo goed gronings
praten.' Die brief vonden ze op het
Groningse stadhuis zo leuk, dat de
burgemeester Reneetje uitnodigde
om zelf maar te komen kijken. Mét
Ronald die zonder dat er nog
iets over de uitnodiging bekend
teas kort daarna ook al infor
matie over Groningen vroeg.
En zo werden Renee en Ronald
maandagochtend als eregasten rnn
Groninger met de auto uit Lely
stad gehaald en officieel oo het
stadhuis ontvangen, door de burge
meester natuurlijk. D nar waren
ook Jeavt'e en Jan Maarten van
de Groningse Van den Bernschonl.
die de ontdekkingstocht door Ie
stad mochten meemaken. Het vol-
aende programmapunt was het
vannekoekhulsje, waar ze bergen
nannekoektn en patat verorberden.
Na de sportinstuif was de visite
aan het Nieuwsblad van het
Noorden een heel evenement: -e
zaaen. de krant met hun eigen foto
van de pers rollen. Maar het span
nendst van hun staatsiebezoek was
de logeerpartij bif de burgemeester
thuis. 'Ze waren helemaal niet ver-
leaen en vertelden honderd-uit',
zent mevrouw Buiter. Patat met
aogelmoes en tjs ('dat kan nooit
missen') sfond op het menu en Re
nee en Ronald, duidelijk thuis
goed geïnstrueerd, wachtten netjes
met hun toetje tot iedereen zo ver
was. Ze deden liever een spelletje
dan dat ze net als altijd tv keken
en om acht uur near bed gaf geen
enkel probleem. 'Ik voelde me ge
woon hun moeder', zegt mevrouw
Buiter, dis zelf allang uit de klei
ne kinderen is. 'Alleen gedroegen
deze twee zien zo keurig, echt co
als je hoopt dat je eigen kinderen
zich bij een ander gedragen.'
Gisteren mochten ze de klok van
de Martinitoren luiden, waarvoor
ze een 'dipioma klokkenluider' kre
gen. Op de vergadering van b. en
10. controleren of de burgemees
ter wel echt toerkt kregen ze le
schrik van hun leven: de politie
had gezeid dut ze zonder toestem
ming aan de Martiniklokken geze
ten hadden en dat kostte ze een
zakje drop. De vier holden de ver
gaderzaal. uit en kwamen prompt
terug met zes zakjes drop.
Na de ivnch weer bij de Bui-
ters thuis keken ze rond op de
school van hun nieuwe Groningse
vriendjes, ivinkelden nog even met
mevrouw Buiter en toen teas het
tijd om in de auto naar Lelystad
te stappen. Mét hun folders, stic
kers en diploma, een Groninger
koek voor hun ouders en een inge
lijst staatsieportret van henzelf
met mevrouw en burgemeester Bui
ter. Met ambtsketting uiteraard,
zodat alle vriendjes thuis kunnen
zien dat het allemaal echt gebeurd
Onder al die vakantiekampen en
reizen voor jongeren zijn er maar
een paar waar echt alle jongeren
welkom zijn, ongeacht of ze valide
of invalide zijn, of ze nu zonder,
met een een kleine of een grote
handicap zitten Kort geleden
noemdpn we al de zomerkampen
van het LCGJ, het landelijk cen
trum voor gereformeerd jeugd
werk, en ook de NCSV. de Neder
landse christen-studenten vereni
ging, is zo'n organisatie die vakan
ties voir alle jongens en meisjes
samen opzet.
Bij de NCSV gaat het om reizen
en kampen voor twaalf- tot dertig-
jarigen. maar er zijn vooral veel
voor scn-dieren: zeil-, zeilpunter-,
zee-, roei- cn landkampen, project
kampen (over onder meer milieu
en ond°rwijs), werkkampen en ook
buitenlandse reizen naar bijvoor
beeld België, Engeland, Frankrijk.
Zwitserland en een paar Oosteuro-
pese landen. Alle kampen zijn .-r
voor iedereen die zoiets leuk
vindt, dus ook voor lichamelijk <w.
zintuigelijk gehandicapten in ie
'kampleeftijd'. Speciaal tot die
groep zegt de NCSV: 'Als je zin
hebt om mee te gaan met een
kamp ben jo hartelijk welkom.
Stuur dan wel een brief met gege
vens over jezelf, over de aard van
je handicap, het gebruik van med-
cijnen cn je voorkeur voor een
kamp. We komen dan gauw met .ie
kennismaken en zoeken samen uit
wat in jouw geval de leukste mo
gelijkheid is'.
Zo'n brief moet gestuurd worden
naar de NCSV, Woudschoten. Zeist
(tel. 03439 233), die ook stapels fol
ders voor alle belangstellenden
klaar heeft liggen.
De kappers in de Amerikaanse
stad Detroit putten zich uit in het
bedenken van kapsels die met zo
min mogelijk gas- en elektriciteit-
vretende apparatuur in orde te
houden zijn. Hier is kapper Gerald
Ha.vnes bezig met het fabriceren
van zo'n energiekapsel: erg kort,
want vrouwen met kort haar hoe
ven er minder aan te doen. vindt
hij, dan die met lang haar. De da
me die zich hier een 'noodhoofd'
laat aanmeten is een van de vaste
klanten die hun kapsel, zegt Ge
rald. in plaats van elke week nu
nog maar eens in de drie of vier
weken door hem hoeven laten op
knappen.
Sinds de radio-medische dienst van
het Rode Kruis begin 1967 twee
artsen in vaste dienst achter de ra
dio zette, hebben die artsen vijf
duizend keer medisch advies gege
ven aan gezagvoerders of schippers
die zieken of gewonden aan boord
nadden. Die vijfduizend adviezen
waren bestemd voor precies 2222
patiënten: 1654 Nederlanders en
568 buitenlanders, aan boord van
alle mogelijke schepen of boorei
landen waar >ok ter wereld.
Het 'jubvleumadvies', het vijfdui
zendste, dus, gaf de Rode Kruis-arts
voor een niersteenpatiënt, die mid
den op de Indische Oceaan aan
boord van een tanker een aanval
had gekregen. Niet dat de patiënt
een cadeautje krijgt omdat het
vijf duizendste advies voor hem
was, maar beter zal hij er hopelijk
wel door worden. In elk geval zal
de arts dagelijks contact houden
met de gezagvoerder van de tan
ker, totdat de patiënt helemaal be
ter is of in een haven verder kan
worden behandeld.
Bedreigd werkstuk
