Eddy Bruma's
grootste zorg
is de prijzen
Zesdaagsen zijn leuke
dingen voor de mensen
'Erkenning van vreselijk verleden
zal vertrouwen in ons land versterken'
Arjos wil nog niet
integreren in ARP
Pijnen en Duindam
winnen zesdaagse
Binnenkort tweede fase Post tevreden
industrieterrein Moerdijk over zesdaagse
Solzjenitsin in gesprek met westerse journalisten
Raadhuis Woubrugge
wordt uitgebreid
Bloemenveiling had
miljoen meer omzet
''-frMMlH
TROUW/KWARTET WOENSDAG 23 JANUARI 1971
Surinaams politicus met
de naam van revolutionair
Van een medewerker in Paramaribo
PARAMARIBO De meest besproken en meest konfererende
man in liet nieuwe Surinaamse kabinet is mr. Eddy Bruma, de 49-
jarige minister van ekonomische zaken. Hij is ook de regeerder dié
op dit moment de grootste problemen aan bet hoofd heeft.
ROTTERDAM De orcanisatorei
DRECHTSTREEK Binnen afzien
bare tijd zal worden begonnen met de
realisering van de tweede fase van
het industrieterrein Moerdijk. Provin
ciale Staten van Noord-Brabant heb
ben 71 miljoen beschikbaar gesteld
voor de winning van 25 miljoen m3
zand uit de Biesbosch. Dit besluit
werd genomen met 56 stemmen voor
en zeven tstcmmen (van de PAK-frac-
tle) tegen. In antwoord op vragen zei
de Brabantse gedeputeerde P. Coppes
dat het volgebouwde industrieterrein
te zijner tijd 10.000 arbeidsplaatsen
zal bieden. Bij Shell-Cliemie werken
thans 675 mensen Gedeputeerde Sta
ten van Brabant blijven vasthouden
aan hun wens bij de Moerdijk een
groot industriecentrum te crcereu.
Voornaamste motief is de bevordering
van de werkgelegenheid. In hoeverre
het rijk deze wens ook financieel zal
ondersteunen is nog onzeker.
In de eerste plaats moet op korte ter
mijn er voor worden gezorgd dat eerste
levensbehoeften weer betaalbaar wor
den. Dat djn ze namelijk al geruime
tijd niet meer. Brood is bijvoorbeeld
in prijs gestegen met ruim 45 pro
cent. suiker met iets meer dan 25 pro
cent. en hel volksvoedsel rijst met
zo'n twintig procent.
De internationale oliecrisis heeft er
een schepje op gedaan: de prijzen
voor verbruik van elektriciteit en gas
gingen ook weer met twintig procent
de hoogte in. De ministeriële dagen
van Bruma. die overigens weet wat
werken is. zijn dan ook gevuld met
eindeloze conferenties met importeurs
van grondstoffen, benzine-distribu-
teurs en een reeks van andere perso
nen.
Confereren
Nu is van Bruma wel bekend, dat
confereren één van zijn sterkste zij
den is. Trouwens: wie nieuwe, haast
revolutionaire, ideeën vreedzaam wil
verkopen moet uiteraard ir. staat en
bereid zijn iedereen plat te praten, en
Bruma heeft daarin een scholing van
ruim 25 jaar achter de rug.
Tijdens zijn studie aan de Vrije Uni
versiteit )n Amsterdam stichtte hij de
culturele vereniging 'Wie Eegie Sa-
nie' (ons eigen goed), een soort ne-
ger-réveilbeweging welke overigens
met succes propageerde de her
waardering van de eigen Surinaamse
cultuuruitingen. Wie de nationale nei
ging van veie Surinamers kent tot
overwaardering van de Hollandse cul
tuur-import. begrijpt dat Bruma een
voor die tijd opzienbarende en gedurf
de stap deed. Bij zijn terugkeer in Su
riname (in 1955) zette hij deze cultu
rele activiteiten voort en oefende
daarmee een onmiskenbare invloed
uit op het denken van vooral de jon
gere generatie.
Van cultureel werk naar de politiek
was maar een korte weg. In het eind
van de jaren vijftig stichtte hij de
Nationalistische Beweging Suriname,
die tenslotte de voorloper werd van
zijn Partij Nationalistische Republiek,
die nu vier van de 39 parlementsze
tels en drie van de dertien ministe
ries beze'..
Moeilijk begin
weid gekwalificeerd als een modifica
tie van de Destaande koloniale regels.
In elk geval zal minister Bruma de
komende maanden weinig tijd resten
om zijn stokpaard van 'onafhankelijk
heid nu' te gaan be-ijden. De econo
mische wanorde zal zijn volle aan
dacht opeisen, temeer daar vele van
Surinames economische problemen
hun knelpunten niet in eigen land
hebben, .naai veroorzaakt worden
door sterke buitenlandse factoren en
instituten, die hij niet geheel kan be
heersen.
Spanningen over kandidatenlijstsysteem
ROTTERDAM Een maatregel van het provinciaal AR-bestuur Zuid-
Holland, is bij het landelijk presidium in het verkeerde keelgat ge
schoten. De provincialen wilden, tegen reglementaire bepalingen in,
de kandidatenlijst voor de provinciale verkiezingen, volgens het
plaats-voor-plaatssysteem samen stellen, instede van de gebruikelijke
puntentelling. Tijdens de ARJOS-vergadering van de afdeling Zuid-
Holland, gaf praeses Henk van der Meer te kennen, dat het plaats-
voor-plaats-systeem niet bevordelijk is om tot een normale partij
doorstroming te komen.
Met andere woorden, de jongeren ko
men door een dergelijke keuze, moei
lijk op verkiesbare plaatsen op de
kandidatenlijsten. En. om tot een in
tegratie in de AR-partij te komen, is
volgens de ARJOS, een opbouw via de
jeugd noodzakelijk. Het landelijk AR-
bestuur werkt graag mee aan die ver
jonging. Vele van de 800 kiesvereni
gingen zijn echter niet zo, 'in' voor
zo'n ingreep en daarom stroomt het
jong bloed maar moeilijk toe.
Een opvallende samenloop van om
standigheden was, dat in het Groot
handelsgebouw waar de ARJOS-Zuid-
Holland bijeen kwam, op dezelfde tijd
ook een (besloten) vergadering met
enige landelijke bestuurders, waar de
zelfde problemen aan de orde waren.
Het is de bedoeling dat ARJOS-Zuid-
Hollancl wordt ingelicht over hetgeen
er werd besloten in de AR-districts-
vergadering.
In de ARJOS-vergadering meende lan
delijk voorzitter Fred Borgman, dat
de tijd voor integratie tussen ARP en
ARJOS nog niet rijp is. De ARJOS
heeft nog opbouwende taken.' Spreker
wil aan de samenbundeling van de
christelijke partijen (CDA) vasthou
den. Hoewel hij geen bewondering
kon opbrengen voor de oppositionele
rol van de CHU. Hij hoopt dat die
Unie bijdraait en achter de nota die
samenbundeling moet bevorderen, wil*
gaan 'staan.
De oprichting van de Partij Nationa
listische Republiek in 1961 was één
zaak. politieke macht verkrijgen een
tweede, die veel moeilijker bleek dan
Bruma en de zijnen zich aanvankelijk
hadden voorgesteld. Om te beginnen
stond Bruma geëtiketteerd als commu
nist. Verder stelde de partij zich zo
onverzettelijk principieel op vooral
in de kwestie van de nationale zelf
standigheid.
Maar de grootste moeilijkheid om
voet aan de politieke grond te krij
gen. lag in het feit, dat hij zijn volge
lingen probcerae te recruteren uit die
groep in het creoolse volksdeel, bij
weike wijlen Pengel een haast messi-
aansc invloed had. Bruma had trou
wens geen andere keus. Bij de hindo-
stanen, de ouderen evengoed als de
jongeren, was dat b'j voorbaat uitge
sloten. mede omdat zij Bruma en zijn
vrienden verdachten van een al te
sterke voorkeur voor de culturele en
andere belangen van het neger-seg
ment in do bevolking: overigen» een
niet geiiee! ongegronde verdenking.
Het communisten-stigma heeft Bru
ma's ooliti'.-ke opkomst ongetwijfeld
vertraagd. Deze ideologie-moeilijkheid
werd verlicht toen Suriname in 1971
een Marxistisch Leninistisch Centrum
en in 1973 een officiële communisti
sche partij rijker werd. Bruma kreeg
topn. ongevraagd, de kans om 'zijn'
links gezicht duidelijk te scheiden cn
ie doen onderscheiden van de ultra
linksen.
Eerst in 1969 lukte het Bruma's Par
tij Nationalistische Republiek een
parlementszetel te veroveren, wat
evenwel niet ging zonder de steun
van het vakbondswezen.
Bruma's jarenlang verzet tegen de
maatscnappclljkc orde in Suriname
heeft zich voornamelijk gericht op de
staatkundige verhouding met Neder
land. Reeds in zijn Hollandse periode
in de jaren veertig heeft hij kort vóór
de bevestiging van het Koninkrijkssta
tuut Je nieuwsko.ommen gehaald
door samen met anderen te proteste
ren tegen dit staatsstuk. Het Statuut
WOUBRUGGE De huisvesting van
het gemeentebestuur en het admini
stratieve apparaat voldoet al lang niet
meer aan redelijk te stellen eisen. Een
raadhuiscomniissie bezocht onlangs
een aantal raadhuizen om zich te
oriënteren. Een en ander werd in een
advies voor de raad neergelegd. Hier
in werd unaniem gekozen voor aan
bouw van semi-permanente aard en in
aansluiting daarop een 'opknappen'
van het uit 1884 daterende raadhuis.
De hiermee gemoeid gaande kosten
worden globaal geraamd op 500.000.
Teneinde deze kosten enigszins te be
perken wordt voorgesteld te beschik
ken over 200.000 uit het fonds
Dorpsuitleg. Verder zal de door het
college gedachte belastingverhoging
praktisch geheel voor dit doel moet
dienen. De percelen Raadhuisstraat 3.
5. 7 en 9 dienen worden gesloopt en
twee vervangende schuurtjes moeten
worden gebouwd voor de heren L. C
Lieverse en A. Vermaas.
ROTTERDAM De organisatoren
van de Rotterdamse zesdaagse (50.000
toeschouwers), welke gisteravond ein
digde. zijn bijzonder tevreden. Direc
teur Hofmeester: 'We waren rond met
zo'n 35.000 kijkers. De winst die we
nu zullen maken, komt straks terecht
in de pot die de wielerwedstrijden en
trainingen moet financieren'. Wed
strijdleider Peter Post was evenmin
ongelukkig met deze zesdaagse: 'Uit
sportief oogpunt was het een geslaag
de zesdaagse, al heb ik ervaren jon
gens als Bugdahl en Kemper toch wel
gemist Deze zesdaagse ging dan ook
voornamelijk tussen 2 of 3 sterke kop
pels. Achteraf was het misschien be
ter geweest om nóg een sterke ploeg
te contracteren. Kemper en Gilmore
zouden samen een beter tegenspel
hebben kunnen bieden. In leder geval
heeft Eddy Merckx beter gereden dan
vorig jaar. Mijns inziens was Duyn-
dam-Pijnen toch wel de sterkste
ploeg. Of Peter Post volgende winter-
baanseizoen weer als wedstrijdleider
in Ahoy' fungeert, is nog onbekend.
Zoals bekend heeft Post een functie
aanvaard als ploegleider van Raleigh.
De Engelse firma is van mening, dat
Posts arbeid in Ahoy' vertragingen
met zich meebrengt wat betreft de
voorbereidingen van de Raleigh-èqui-
pe op het wegseizoen. Post zelf hoopt
dat een gesprek tussen de directies
van het Sportpaleis en Raleigh een ac
ceptabele oplossing zal brengen. Hof
meester daarover: 'Ik hoop dat de sa
menwerking met Post gehandhaafd
blijft. We zijn nu eehmaal op elkaar
ingespeeld'. Post vervolgens over het
rennersveld: 'verschillende renners zo
als De Loof, Loevestijn en Bracke en
Peelman hebben me echt een beetje
teleurgesteld. Er is sprake van bloed
armoede in de baansport. Veel kwali
teit is er eigelijk niet. Kijk, een ren
ner als Cees Bal, om een voorbeeld te
noemen reed een enkele keer op de
baan. maar is dan wel meteen uitblin
ker. Die heeft veel klasse. Trouwens
Janus van Tol en Cees Priem hebben
het evenmin slécht gedaan.'
Leo Duyndam (rechts; en René Pijnen flinks,) hebben gisteravond in;
het bomvolle Ahoy' sportpaleis te Rotterdam de zesdaagse gewonnen.'
Tijdens de laatste en beslissende ploegkoers over één uur was de
Westland-Brabant express juist iets sterker, dan de concurrentie1
waaronder Eddy Merckx en Patrick Sercu.
De klant van keizer Post was zes dagen koning
Eddv Bruma
RLJNSBURG Veiling 'Flora' in
Rijnsburg venvacht dit jaar de hon
derdmiljoen gulden-omzet te passeren,
't Ziet er naar uit dat het géén vrome
wens is. In 1973 was er al een omzet
van negentigmiljoen gulden. De resul
taten van de eerste drie weken van
dit jaar liegen er niet om: van 1 t.m.
19 januari (afgelopen zaterdag) was
dc omzet al 1.194.000 hoger dan in
dezelfde periode van het vorige jaar.
ROTTERDAM In het sportpa
leis Ahoy' zo beweren ken
ners van het wielervak is de
afgelopen zes dagen meer 'reine
sport' geboden dan gebruikelijk
is bij kermis-achtige toestanden
als zesdaagsen van oudsher zijn.
En dit dan dank zij wonderdokter
en ex-keizer Peter Post, die, zo
zegt men, met zijn programma-
opzet de formule van Post is
in de wielerwereld net zo'n be
grip als de gordijnen van Lubbers
op het Binnenhof gemotiveer
de renners aan de start bracht en
bijna 50.000 toeschouwers binnen
de poorten van Rotterdams enige
paleis loodste, hetgeen een keu
rig batig saldo in de boeken van
directeur Harry Hofmeester to
verde. Dit laatste was ongetwij
feld mede oorzaak van de blijde
lach die regelmatig aanwezige
sportwethouder Henk van der
Pols voortdurend met zich mee
droeg.
Die zesdaagsen zijn om welke reden
dan ook toch leuke dingen voor de
mensen. Aankomend sociologen die in
het recreatiepatroon zijn geïnteres
seerd kunnen ongetwijfeld een schit
terende scriptie schrijven over de mo
tieven van het zesdaagse-bezoek. Tm-
mers, in hoeverre komt men nu voor
de sport, de kermis, de show, de sfeer
of voor wat dan ook. Zeer waarschijn
lijk zou een sociologisch onderzoek in
zijn conclusie verwijzen naar hot cli
chématige complex van factoren, maar
boven alle twijfel is toch verheven
dat het heel vaak niet de sport was,
De 55-jarige Russische schrijver en Nobelprijswinnaar Alexander Solzjenitsin
heeft met de pubbkatie van zijn boek 'G oelag-archipel' de pressie, die door
dc autoriteiten in Moskou op hem wordt uitgeoefend, fors versterkt. Bezield door
de opdracht de 'waarheid1 op te tekenen en te verspreiden in een politiek sys
teem, dat volgens Solzjenitsin de 'waarheid' systematisch verkracht, heeft de
schrijver niet alleen de reeds ondergraven reputatie van Josef Stalin
verder vermolmd- maar tevens de 'erfgenamen' van de
lot 1962 diep bewonderde Sowjctleider in de ziel getroffen. Gevreesd wordt
dat Solzjenitsin, en mogelijk ook zijn veel jongere vrouw en zijn zoontjes
Ignati en Yermolai, spoedig rechtstreeks persoonlijk zullen worden aangepakt.
Solzjenitsin, die zelden interviews toestaat, en dit slechts doet als hij zich direct
bedreigd voelt, heeft nu drie westerse journalisten in Moskou verlof gegeven
hem vragen te stellen.
Op welke manier kunnen uw landge
noten en de jongeren in de Sowjet-
Unie u steun verlenen?
Solzjenitsjin: 'Niet door lijfelijke ac
ties. Maar door de leugen te verwer
pen en zich te onttrekken aan per
soonlijke medeplichtigheid aan de
leugen. Iedereen moet zijn medewer
king aan de leugen op de meest
vastbesloten wijze staken: of dat nu
is als men wordt gedwongen te spre
ken, schrijven of citeren dan wel bij
een dwang tot ondertekening, stem
men of alleen maar het lezen. De
leugen is hier niet alleen een more
le categorie meer maar tot een steun
pilaar van de staat geworden Door
onszelf los te maken van de leugen
stelden wij een morele daad. maar
geen politieke daad die als een mis
daad gestraft zou kunnen worden.
Maar dit zou ons gehele leven on
middellijk beïnvloeden'.
Het persbureau Tass beweert dat de
publikatie van uw hoek Goolag-ar-
cliipel, waarin het verleden van de
Sowjet-Unlc wordt behandeld, het
gevaar schept van een terugkeer
naar de aimosfeer van dc Köude
Oorlog, waarmee de ontspanning
tussen Oost en West schade wordt
berokkend.
S: 'Degene die over gepleegde misda
den spreekt berokkent de vrede en
goede betrekkingen tussen volken
en staten geen schade, maar ln het
bijzonder degene die de misdaden
begaat. Boetedoening persoonlijk,
sociaal cn nationaal zuivert altijd
dc a'Jiiosfeer. Als wij ons verschrik
kelijk verleden erkennen en het
streng maar niet niet holle woor
den veroordelen, dan zal dit in
de gehele wereld het vertrouwen ln
ons land versterken'.
Uw nieuwe boek. Goelag-archipel,
zal hier niet wordc.i gepubliceerd.
Maar vele Russen zullen er vla de
radio kennis van nemen. Hoe zullen
zij cn speciaal de jongeren die zo
weinig van dc door u beschreven ge
beurtenissen weten reageren?
S.: 'Het is onbekend of het op de ra
dio zal worden gehoord. De 'archi
pel' wordt op de Deutsche Welle al
gestoord. Maar de waarheid zal hier
toch doordringen en men zal er ken
nis van nemen. Tientallen jaren
lang is zij zo verborgen en is haar
zo de mond gesnoerd dat haar ver
schijning in volle sterkte iedereen
die haar niet kende, zal schokken.
Zij zal ook het hart onderwijzen en
licht cn kracht voor de toekomst
bieden'.
De gebroeders Zjores en Roy Med-
wedew zeggen te geloven dat hervor
mingen in de Sow jet-Unie slechts
van binnenuit en van hogerhand
mogelijk zijn en dat de westerse pu
blieke opinie weinig hulp kan bieden.
Sacharow meent dat slechts pressie
van onderop en van buitenaf doel
treffend kan zijn. Er waren beschul
digingen dat u westerse regeringen
en reactionaire kringen in het Wes
ten heeft benaderd. Wat kunt u
daarover zeggen?
S.: 'Ik heb mij persoonlijk nooit tot
buitenlandse regeringen, parlemen
ten of buitenlandse politieke krin
gen gericht. Sacharow heeft zich
voor zover ik weet slechts één keer
tot de Amerikaanse senaat gewend
en op indirecte wijze tot de regerin
gen van West-Europa. Het is waar
dat dit geen oproep voor onszelf is.
Dat is niet onze gewoonte. Wij heb-
De Russische uitgave van
'Goelag Archipel
ben een oproep gericht aan het we-
reldpubliek, aan de vertegenwoordi
gers van de cultuur. Hun steun aan
ons is onschatbaar, altijd doeltref
fend en helpt steeds. Wij zijn alleen
dank zij deze steun nog steeds veilig
en in leven.
Zij kan echter niet eindeloos zijn.
En wij mogen de oproepen tot deze
steun ook niet misbruiken. Alle lan
den hebben hun eigen zorgen en
men kan niet veronderstellen dat zij
zich voortdurend met onze moeilijk
heden bezig houden.
Maar Roy Medwedew's voorstel in
zijn rauwe artikel, dat doordat het
zo saai is bijna een juristengeschrift
is, lijkt absoluut belachelijk. Moeten
wij in westerse communistische
kringen de hulp vragen van hen die
zelfs de communistische zaak in
Tsjechoslowakije niet wensten te be
schermen? Denkt u werkelijk dat zij
ons zullen gaan verdedigen?
(Chroestsjow kreeg een berisping
van Gomoelka en Ulbricht omdat hij
'Iwan Denisowitsj' liet publiceren).
De gebroeders Medwedew stelden
voor geduldig op onze knieën te
wachten totdat bepaalde mythische
'linker-vleugels' ergens 'aan de top',
die niemand kent en die niemand
noemt de overhand krijgen over be
paalde 'rechtsen' of te wachten tot
een nieuwe generatie leiders zal op
groeien.
Maar wat moeten wij die nu le
ven doen? 'Het marxisme ontwik
kelen', ondanks het feit dat wij in
de gevangenis worden gegooid, zelfs
als dit 'tijdelijk' is en ondanks het
feit dat de onderdrukking nog toe
zal nemen? Dit is absoluut onzin.
Het zou voor ons vanzelfsprekend
schijnen als wij oproepen zouden
richten tot onze regering, tot onze
leiders, die de voorstelling hebben
gewekt dat zij helemaal niet onver
schillig zijn voor het lot van de vol
ken, waaruit zij zijn voortgekomen.
Vele keren zijn dergelijke brieven
geschreven door Grigorjenko,
door Sacharow, door mijzelf en door
honderden mensen. Brieven met
constructieve voorstellen om uit de
moeilijkheden van en de gevaren
voor het land te gëraken. Maar zij
werden nooit aanvaard. Zelfs niet
voor een discussie. Er kwamen geen
antwoorden, alleen in de vorm van
straffen.
Er blijft ons niets over dan onze ei
gen leiders, onze landgenoten en
speciaal onze jeugd op te roepen. En
als zij ons niet steunen, na alles te
hebben ervaren en begrepen, dan
zou dit slechts aan gebrek aan moed
te wijten zijn. En dan verdienen wij
ons povere lot en hebben wij niets
om over te klagen dan alleen over
het feit dat wij slaven van onszelf
zijn'.
Gaat u door met uw werk?
S.: 'Dat ga ik zeker. Ik ben begon
nen met de laatste bewerking van
de tweede versie van 'Oktober 1916'
(het vervolg op Solzjenitsjins 'histo
risch werk' 'Augustus 1914').
Wat denkt u dat dc autoriteiten niet
u gaan doen?
S.: 'Ik zal geen enkele voorspelling
doen. Mijn gezin en ik zijn op alles
voorbereid. Ik heb mijn plicht Je
gens hen die zijn gestorven, gedaan
en dit geeft mij kalmte en opluch
ting. Deze waarheid was gedoemd te
sterven. Zij werd geslagen, verdron
ken, verbrand, tot as veranderd.
Maar hier is zij gebundeld, in leven
en gepubliceerd en niemand zal ooit
in staat zijn haar uit te vegen'.
die de afgelopen dagen sfeerbepalend
werkte in het sportpaleis. Je staat a's
buitenstaander van de wielersport
maar geïnteresseerd toch even verbijs
terd te kijken als blijkt dat het orkest:
de Valentino's heel simpel met een
massaal meegezongen 'Rosemarie' alle,
tribunes meekrijgt, terwijl er bij een;
machtige jump (wielerterm voor flit
sende demarrage, zo leert men in het
sportpaleis) van Eddie Merckx nauwe
lijks applaus af kan. Nog gekker
wordt het als zes dagen lang de grap
pen van Piet de Wit met een scheids-j
rechtersfluit en een gele kaart tijdens
de afvalrace minstens zoveel succes
oogstten als de schitterende act die
telkens weer wordt opgevoerd bij de
dernykoers. Inderdaad, denk je dan,
de grappen van Piet de Wit en de
soms toch wel erg doorzichtig gespeel
de dernykoers zijn leuke dingen voor
de mensen
Het zesdaagse-publiek bestaat uit een
mengeling van blinde sport-fanatici
cn jolige uitgaanders, die voor een
toegangsbewijs grif meer dan twee
keer zoveel neertellen dan voor het
gemiddelde Feijenoord-kaartje. Ener
zijds mensen die de inderdaad won
derschone stijl van gentleman-coureur
René Pijnen bewonderen en ander
zijds lieden die zich amuseren met
pijltjes werpen, prijsschieten, ballen
gooien, poffertjes eten. bier drinken,
etc.
Mensen die per se niet voor het fiet
sen en de kermisattracties komen,
drommen samen op het voor de gewo
ne toeschouwer zeer duur betaalde
middenterrein: uitgerekend de enige
plek waar je totaal niets van het wed
strijdverloop kunt zien. Vooral iet
voor 'notabelen en quasi-notabelen'
gereserveerde gedeelte van het mid
denveld is interessant. Naast de echte
officials (variërend van directeur HH
tot miss huppeldepup-bier) bestaat de
zich van zijn belangrijkheid terdege
bewuste mensenmassa daar vooral uit
figuren die komen kijken naar hun
soortgenoten èn om gezien te worden;
uit mensen die voortdurend handen
schudden, mompelend en bewonde
rend naar het vrouwelijk schoon sta
ren en zonder dat ze er ook maar iets
van zien glashard staan te beweren
dat er toch zo rap gefietst wordt.
En toch: op dat middenterrein hangt
dat typische zesdaagse-sfeertje. Wat
dat is? Geen flauw idee. Trouwens, zij
die al honderden zesdaagsen hebben
meegemaakt kunnen het ook niet om
schrijven. Maar het hangt er.
Tot de lieden die zich op het hierbo
ven beschreven gedeelte van het mid
denterrein ook verpozen behoort de
indrukwekkend grote groep verslagge
vers. Tja, je kunt die sportscribenten
toch moeilijk kwalijk nemen dat ze
bij de enige Nederlandse zesdaagse,
georganiseerd door de enige Neder
landse keizer, aanwezig zullen zijn.
Ook om te kijken en gezien te wor
den. Dat wel. Van die groep werkt
naar ruwe schatting vijftig procent af
fectief aan hun wielerverhaal. Het
zijn de kenners, die je gemakelijk
kunt herkennen omdat zij direct bij
het begin van de koppelkoers (het
programma-onderdeel dat de eind
stand bepaalt) van het middenterrein
naar de een veel beter uitzicht bie
dende perstribune gaan. Dat is het
positieve onderscheid met hun vak
broeders, die slechts oog hebben voor
de geneugten van hun vak en van net
leven.
En zo draaide deze allesomvattende
happening zes avonden door: met de
kermis van de commercie en de sport
van keizer Peter, wiens klant koning
was. Sport of toneelspel? Wie het
weet mag het zeggen. Eén ding nog:
zou het toneel zijn geweest dan heeft
dit door Peter Post geregisseerde ge
zelschap zich tenminste financieel zelf
weten te bedruipen en meer dan lat
zelfs. En aat kunnen andere Rotter
damse toneelgezelschappen niet zeg
gen. Vandaar de blijde lach van Henk
van der Pols.
