Lanser teleurgesteld
over onbegrijpelijk
stuklopen van federatie
Tegenvallen komeet
was voorspelbaar
I
Veel bont
en blauw in
De Verhuizers
Monteverdi's Maria Vespero
in de Sint Nicolaaskerk
Marnix en Hanneke
met eigen humor
Onderling
vertrouwen
is nooit een
punt geweest
SGP en NEV in
2 provincies samen
Juwelen gestolen
Dc voorzitters van de drie vakcentrales. Van links naar rechts W. Spit (NKV), W. Kok (nvv) en J. Lan
ger (Cnv;.
ROTTERDAM Je kunt je waarachtig afvragen wat de auteur
David Williamson bedoeld heeft met zijn concept van T)e verhui
zers', dat donderdagavond zijn première belefde in het Piccolothea
ter. Het werd gepresenteerd door de toneel raad en Harry M. Miller.
Rene Lobo voerde de regie en bewerkte de tekst met de vertaler Jo-
lian F rerik.
Van onze sociaal-economische redactie
UTRECHT 'Er behoeft bij het NW en NKV geen enkele vrees
te bestaan, dat het CNV een blok aan het been van de federatie zou
zijn. De jarenlange samenwerking van de vakcentrales in het over
legorgaan heeft bewezen, dat we het meestal met elkaar eens wa-
ren. Ik begrijp daarom niet, dat het op een stukje onderling ver
trouwen mis is gegaan.'
Jan Lanser, voorzitter van het CNV
verbaasd en teleurgesteld zei
dit gisteren, de dag nadat het federa
tieschip van de drie vakcentrales
NW, NKV en CNV strandde op een
moment, dat het na een uitputtings
slag van (sinds 1967) vele duizenden
vergaderingen de haven zou binnen
lopen.
Niets wees er ook op dat dit niet
iou gebeuren: het CNV was in die pe
riode van een simpel voorstander van
nauwère samenwerking zover geëvolu
eerd, dat het een zware federatie ac
cepteerde.
Dit is zeker geen geringe stap als
men bedenkt dat zo een federatie in
één gebouw zou worden gehuisvest en
het bestuur ervan zou worden samen-
steld op basis van het meerder-
ildsbeginsel: zeven zetels voor het
ÜW, vijf voor het NKV en drie voor
Ut CNV. Voorwaarde van het CNV
m wel, dat het CNV de besluitvor-
ning binnen de federatie in de eigen.,
lentrale zou kunnen bespreken. Dit
etekent dat het CNV zich de moge-
ijkheid wilde voorbehouden, vooraf
iver federatiezaken zich 'n mening in
iigen kring te kunnen vormen. Dit
;ou in lang niet alle gevallen nodig
ehoeven te zijn en volgens de heer
|Lanser heeft de jarenlange praktijk
an het overlegorgaan uitgewezen, dat
dit ook niet nodig zal zijn. Toch werd
dit het breekpunt.
Lanser: 'De kwestie is eigenlijk heel
eenvoudig. We zitten slechts met drie
man in de federatie, het NKV daaren
tegen met vijf man en het NW met
maar liefst zeven, bijna het gehele
verbondsbestuur van het NW. Wij
kunnen met deze verdeelsleutel in
stemmen, maar NW en NKV zullen
aan de andere kant moeten begrijpen,
dat wij er behoefte aan hebben als or
ganisatie onze mening te kunnen be
palen, juist omdat we maar met drie
man zijn vertegenwoordigd.'
Vraag: De federatie voorziet in de mo
gelijkheid, dat als één van de part
ners overstemd dreigt le worden, hij
terug kan vallen op de besluitvorming
binnen de eigen organisatie. Is dat
niet genoeg?
Lanser: 'Dat is genoeg voor het NW
die met zeven man is vertegenwoor
digd en daarmee bijna het gehele ver
bondsbestuur. Maar onze drie mensen
moeten van tevoren weten, wat het
standpunt van de organisatie is. Wat
is anders nog de betekenis van onze
vakcentrale? Bovendien is het demo
cratischer. Onze mensen moeten de
centrale aan kunnen spreken, als de
federatie beslissingen neemt, waar zij
het niet mee eens zijn. De centrale
moet dan kunnen zeggen, dat het ook
haar standpunt is geweest en moet er-
op aangesproken kunnen worden. Wij
vinden dat we een eigen geluid moe
ten kunnen laten horen over belang
rijke zaken, als de verdere uitbouw
van de ondernemingsraden, het al dan
niet opheffen van de SER enz.'.
En om zich nog precieser uit te druk
ken: 'Kijk, de heer Spit (voorzitter
van het NKV- red.) heeft mij ervan
trachten te overtuigen, dat het de
mensen zijn die het specifiek eigene
van de organisatie het gedachten-
goed, zoals hij het noemde naar
buiten moeten brengen. Dat het er
daarom niet zoveel toe doet, of de
centrale vooraf meespeelt. Op zich is
dat juist, zoals het ook een legitieme
zaak is, dat je je christen-zijn ook
zonder organisatie kunt uitdragen.
Wij vinden echter, dat als mensen el
kaar gevonden hebben op hetzelfde
uitgangspunt, zij dat in organisatie-
verband moeten kunnen uitdragen,
daar vorm aan moeten kunnen geven
en er invloed mee moeten kunnen .uit
oefenen. Dat vinden we vandaag als
CNV ook zinvol en het enige dat we
van NW en NKV vragen, is dat zij
deze opvatting willen respecteren.'
Vraag: Die voorwaarde om vooraf de
mogelijkheid te hebben als centrale
federatiezaken door te praten, heeft
het CNV afgeleid uit een voorwaarde
die het NKV zelf ook heeft gesteld,
namelijk dat deze centrale de moge
lijkheid wilde hebben 'vanuit deze
opinievorm (bedoeld is de opinievor
ming binnen de centrale -red.) de be
leidsvoorbereiding en -besluitvorming
binnen de federatie in alle stadia con
structief (door eigen inbreng) en kri
tisch te begeleiden'. Het NKV lijkt
hierop tc zijn teruggekomea
Lanser: 'Het is onder meer deze voor
waarde van het NKV geweest, die de
discussie binnen onze organisatie in
de richting van een federatie heeft
doen opschuiven. Op een studieconfe
rentie in Oostkapelle (Walcheren)
hebben we hierin een duidelijk aan
grijpingspunt gevonden om ons voor
een federatie uit te spreken. V/ij her
kenden hierin een garantie die wijzelf
ook wilden hebben. Op 4 december
1972 kon de algemene vergadering
van het CNV zich ook in deze opvat
ting vinden en kon de vorming van
een federatie definitief worden aange
pakt. NW en NKV hebben hierop po
sitief gereageerd. Nooit hebben we
van hen gehoord, dat de garantie van
vooraf in eigen kring overleggen voor
hen onaanvaardbaar zou zijn. Ik kan
hieruit maar één conclusie trekken,
namelijk dat NW en NKV volledig
verantwoordelijk zijn voor het misluk
ken van de federatie'.
Vraag: NW en NKV hebben laten
weten, dat vooraf overleggen tot blok
vorming in het federatiebestuur zal
leiden. Zij vinden dit onaanvaardbaar.
De heer Lanser: 'De beide vakcentra
les draaien daarmee de zaak precies
om. Zij moeten erop kunnen vertrou
wen, dat het CNV geen blok aan het
been zal zijn en de jarenlange samen
werking in het overlegorgaan heeft
dat ook bewezen. Met het forceren
van een breuk over deze kwestie, is
het er voor de vakbeweging niet een
voudiger op geworden, en zeker niet
als NW en NKV besluiten samen een
federatie te vormen. Aan de andere
kant is het zeker niet zonder belang,
dat een aantal dingen duidelijk zijn
geworden, nanelijk dat we als organi
satie niet de ruimte krijgen om ons
zelf te zijn. Wij hebben een eigen
identiteit en een eigen geluid en wij
zijn niet van plan dat prijs te geven'.
Over die bedoeling kan men filosofe
ren, want er wordt wel wat in omge
haald, waaruit men geneigd is de con
clusie te trekken dat het niet zomaar
de bedoeling is geweest zomaar een
rauw stuk leven, met een schrijnend
gebrek aan beschaving en niveau op
de planken te zetten. Maar die conclu
sie wordt moeilijk te trekken doordat
de dialoog teveel aan de oppen-lakte
blijft en negatief op de werkelijke
problemen reageert.
Dat kan men de acteurs (trices) niet
verwijten. Hans Boskamp, de domine
rende figuur als brigadier Braambalg,
de wijze en ervaren oudere politie
man op een kleine politiepost weet zo
zijn weetje en geeft zijn filosofie door
aan een jonge assistent. Wik Jongsma,
alias agent Roest. Deze komt zo van
de politieschool, is ambitieus en wat
fanatiek, wat direct leidt tot conflic
ten tussen beiden. Wat echter van de
filosofie terecht komt blijkt al dade
lijk als twee dames aangifte komen
doen van wrede mishandeling door de
echtgenoot van een hunner. Wel,
Braambalg ruikt een avontuurtje, ge
zien het optreden van de dames. Sa
men willen de agenten wel helpen bij
de verhuizing van de beledigde echt
genote, zonder dat de echtgenoot.
Bobbie Vlotter (Eric Schuttelaar) tus
senbeide kan komen, die tegen de ver
wachting in toevallig die avond thuis
is. Het wordt dan ook bepaald geen
gezellige ontmoeting. Hij wordt ge
boeid wegens mishandeling en, zo ge
zegd, rot geslagen, wegens zijn mach-»
teloze protesten. Het geval wordt be
slist ernstig, als de jonge agent ge
tergd door de hoon van Bobbie, zich
zelf vergeet en hem, naar hij meent,
heeft doodgeslagen. Nu zitten de
agenten zelf in moeilijkheden en tus
sen hen volgt een handgemeen we
gens de schuldvraag.
Alles wordt zwaar gedramatiseerd en
het geweld wordt waarlijk een absur
diteit, wat de pret moet uitmaken,
want vergeet niet: Het is een come-
die. Dit alles wordt begeleid door
godslasterlijke taal en humor van be
neden dc gordel. Waarom? Zij kun
nen de inconsequentie van het geheel
niet verdoezelen. Braambalg's theorie-
en lijden fiasco. De basis van het ge-
DEN HAAG Bij de komende sta
tenverkiezingen zullen in twee provin
cies, te weten Noord-Brabant en
Noord-Holland, de Staatkundig Gere
formeerde Partij (SGP) en het Natio
naal Evangelisch Verband (NEV) sa
menwerken. Besloten is in elk der
twee provincies een gezamenlijke kan
didatenlijst in te dienen.
Benoeming Utrecht (RU): be
noemd tot gewoon hoogleraar in de
diergeneeskunde (de microbiologie
van de voedingsmiddelen van dierlij
ke oorsprong), dr. D. A. A. Mossel;
Promotie Wageningen (LH): ge
promoveerd tot doctor in de land
bouwwetenschappen, P. R. Beljaars.
Werkgroep De voorzitter en twee
leden van de werkgroep 'Informateurs
Planning Postsecundair Onderwijs'
hebben hun functie neergelegd. Het
zijn prof. dr. P. Verburg (voorzitter),
ir. W. C. M. van Lieshout en prof. dr.
P. Buringh. Minister Van Kemenade
noemt het onjuist de (persoonlijke)
redenen voor de ontslagaanvragen van
de heren Verburg en Buringh open
baar te maken
SCHIJNDEL In de nacht van don
derdag op vrijdag zijn bij juwelier A.
van Balkom in Schijndel gouden en
doublé sieraden gestolen ter waarde
van ruim 140.000. De dieven kwa
men de winkel binnen door de serre
achter het huis. Hier boorden ze ga
ten in de kozijnen en konden zo de
spanjoletten lichten.
De wat teleurstellende helder
heid van de komeet Kohoutek
bij zijn nadering tot de zon, was
eigenlijk te verwachten geweest
op grond van een onderzoek
dat de Leidse student Maarten
Schmidt en ik in 1951 hebben
gedaan over de eigenschappen
van wat wij toen 'nieuwe' ko
meten noemden.
Dit onderzoek was een uitvloeisel
van de ontdekking dat de kometen
die we hier te zien krijgen, oor
spronkelijk afkomstig zijn uit een
enorme zwerm van kometen die zich
bijna tot de naastbijzijnde sterren
uitstrekt. Sommige, zoals de komeet
Kohoutek, komen direct uit deze
zwerm. Dit zijn de 'nieuwe'. Andere,
zoals de komeet van Halley, zijn in
hun leven reeds vele malen langs de
zon gekomen.
Schmidt en ik vonden dat de helder
heidstoename bij zijn nadering tot
de zon voor een 'nieuwe' komeet
veel geringer 's dan voor een oude,
zoals die van Halley. De voorspeilin
gen die gedaan waren over de hel
derheid van de komeet Kohoutek
waren gebaseerd op het gemiddelde
gedrag van kometen, en hadden
geen rekening gehouden met het
verschil tussen nieuwe en oude.
Daardoor kwam men tot veel te gro
te helderheden.
Een berekening gebaseerd op de for
mule die wij voor nieuwe kometen
vonden, geeft aan dat op 3 januari
door prof. J. Oort
Prof. dr. J. H. Oort is verbonden
aan de Leidse sierrewacht, waarvan
hij tot zijn pensionering directeur
was. De theorie van de grote kome-
temwerm waaruit er af en toe een
wordt losgemaakt voor een 'duik
vlucht' langs de zon, is door hem
ontwikkeld.
de komeet van de grootte klasse 1
zou zijn, in plaats van -2, zoals re
centelijk voorspeld was. Dit bete
kent dat hij twintig maal zwakker
zou moeten zijn dan volgens de on
juiste voorspelling.
Kohoutek bleek inderdaad zo zwak
te zijn, hetgeen bevestigt van
Schmidt en ik hadden gevonden.
De helderheid van hemellichamen
wordt door sterrekundigen uitge
drukt in een getal, de 'grootte'.
Naar mate de helderheid groter is,
wordt dat getal kleiner; het wordt
voor heldere sterren zelfs negatief.
Op deze schaal betekent een verschil
van één eenheid een verschil in hel
derheid van een factor 2,5. Een ver
schil van twee eenheden betekent
een helderheidsverschil van 2.5 x
2,5, enzovoort. - red).
Aan de andere kant brengt dit ge
drag van de komeet mee, dat de hel
derheid van de komeet ook langza
mer afneemt naar mate hij zich
weer van de zon verwijdert. Hij
blijft dus langere tijd waarneem
baar. Naar mijn schatting zal hij bij
voorbeeld op 13 januari nog van de
derde grootte zijn (Dus 2,5 maal zo
zwak als de Poolster, die van de
tweede grootte is - red.) Hij staat
dan 36 graden van de zon af. en
staat een uur na zonsondergang nog
tamelijk hoog aan de hemel in het
zuidwesten.
De oorzaak dat nieuwe kometen
minder sterk in helderheid verande
ren bij hun nadering tot de zon is,
dat zij zoveel vluchtige gassen bevat
ten dat zij al op grote afstand van
de zon beginnen te verdampen.
Daarbij worden dan tevens stofdeel
tjes losgemaakt. Zij tonen daarvoor
op deze grote afstand een veel gro
ter helderheid dat overeen zou ko
men met hun werkelijke grootte.
Daardoor beantwoorden zij op klei
nere afstand niet meer helemaal aan
de grootse indruk die zij uit de ver
te hadden gevestigd. Het betrokken
onderzoek is gepubliceerd in Bulle
tin of the Astronomical Institute of
the Netherlands, deel 11, pag. 259.
gegeven leek ons aan te tonen, dat het
bezit van macht in verkeerde handen
een dodelijk wapen is. Wacht u voor
de mensen die macht bezitten en die
niet weten te hanteren door zelfzucht.
Daarvan zijn beelden genoeg in de
wereld te zien. Maar juist dit kreeg
onvoldoende of niet gestalte. Jammer
voor het spel van Hans Boskamp, die
alles gaf. Wik Jongsma was een te
overtrokken stuntel. Carola Gijsbers
van Wijk met Monique Smal waren
de verleidelijke dames, die diploma
tiek genoeg waren en er tussenuit
trokken. Een woord van lof voor de
typering van Ferd Hugas als de ver
huizer.
an links naar rechts Monique Smal, Hans Boskamp en Carola Gijs
bers van Wijk in 'De verhuizers'.
door Jac. Kort
AMSTERDAM Door de recente opvoeringen van Orfeo en De kroning van Poppea is opnieuw de
aandacht gevestigd op de betekenis van de eerste grote opera-componist uit de Italiaanse barok. Clau- 1
dio Monteverdi (15671643).
Maar Monteverdi was tevens jaren
lang kapelmeester van de San Marco-
basiliek in Venetië. In die hoedanig
heid heeft hij talloze geestelijke koor
werken geschreven, die zijn betekenis
op dit gebied accentueren. En niet
slechts de geestelijke motetten, madri
galen en canzones, maar ook zijn we
reldlijke koormuziek heeft sterk de
aandacht getrokken door de beeldende
kracht die ervan uitgaat. Het is dan
ook een voortreffelijke gedachte ge
weest van de Nederlandse Operastich
ting om in deze weken naast Orfeo en
Poppea in enkele concerten ook Mon
teverdi's koormuziek te doen uitvoe
ren, zoals donderdagavond gebeurde
in de Sint Nicolaaskerk. Het was de
eerste maai dat dit statige Roomska-
thollcke kerkgebouw tegenover het
Centraal Station voor concertdoelein
den werd gebruikt. Deze avond kwa
men de uit 1610 daterende Maria Ves
pers (psalmen, gedeelten uit het
Hooglied, Ave Maris stella, Magnificat
en andere toepasselijke geestelijke lie
deren) tot uitvoering. Een soort thea
trale kerkmuziek voor twee ruimte
lijk gescheiden koren, zeven solostem
men en een grote instrumentale bege
leidingsgroep bestaande uit strijkers,
blokfluiten, cornetti (houten klaroe-
Mistero Buffo
op korte toernee
door Nederland
UTRECHT 'Mistero Buffo'. het
grote successtuk van het jongste
Holland Festival, is donderdag
avond in Utrecht gestart met een
korte toernee door Nederland.
In het kader van het Belgisch-Neder
lands cultureel verdrag worden de ko
mende dagen voorstellingen gegeven
van dit spektakelstuk van een groep
Belgische tonelisten in Breda (12 ja
nuari) Eindhoven (14 en 15 januari),
Groningen (17 en 18 januari), Assen
(19 januari) en Nijmegen (20 januari).
'Mistero Buffo' is de eerste productie
van 'De Nieuwe Scène', die gestalte
wordt gegeven door 12 Belgische to
neelspelers. die volkstoneel willen
brengen. Dat velen aanspreekt. Acute-
le maatschappelijke problemen wor
den bij de kop genomen en met suc
ces. De Hollandse première vorig jaar
zomer sloeg aan, en in België heeft
'De Nieuwe Scène' evenmin over be
langstelling te klagen. De start vorig
jaar was een waagstuk, omdat de 'spe
lers geen subsidie kregen. De toernee
die thans in Nederland plaatsvindt is
waarschijnlijk de laatste kans met
'Mister Buffo' kennis te maken. In
maart gaat 'De Nieuwe Scène' een an
der stuk volkstoneel op de planken
brengen onder het motto 'De ballade
van de begrafenis van de baas', De be
zetting van een fabriek vormt daar
het actuele uitgangspunt.
Het bureau van Herman van Veen
'Harlekijn' organiseert de huidige
toernee van 'Mistero Buffo'.
Herman van Veen was donderdaga
vond zelf in Utrecht present om in de
Stadsschouwburg voor de Utrechtse
voorstelling begon een langspeelplaat
van liederen uit 'Mistero Buffo' ten
doop te houden.
Hij deed hetzelfde met zijn nieuwe
langspeelplaat 'Zo leren kijken' vorig
jaar augustus opgenomen in het Am
sterdamse Carré.
Deze langspeelplaat is de eerste van
een reeks grammofoonplaten die 'Har
lekijn' in eigen productie gaat uit
brengen. Het is de bedoeling dat er
in de loop van dit jaar platen volgen
van de clavecinist Ton Koopman (een
leerling van Gustav Leonhardt) met
onbekende werken uit de barok. Een
plaat met barokmuziek van 'Musica da
Camera' een selectie Nederlandse poë
zie gelezen door Elisabeth Andersen
en een plaat met kinderliedjes van
Herman van Veen onder de titel
'Voor jou van mij".
nen), oen duleiaan (voorloper van de
fagot) en 'rombones. Voorts orgel,
cembalo en regaal.
De in totaal dertien Vespers, meestal
voorafgegaan door, en besloten met
een eenstemmig gregoriaans anti
foon, waardoor een derde, terzijde
staande groep mannenstemmen werd
gebruikt, namen in totaal bijna twee
uur in beslag. In dit grote werk kon
men de ongelofelijke veelzijdigheid
van Monteverdi's componeertrant be
wonderen. Grote, tot tien-stemmige
dubbelkoren worden afgewisseld met
door een enkele solostem voorgedra
gen aria's, waarbij, zoals in 'Audi
Coelum' een tweede stem vanuit de
verte een echo doet horen. Van dit
soort ruimtelijke effecten maakte de
kapelmeester van dc San Marcq vaker
een geraffineerd gebruik. De Sint Ni
colaaskerk die geheel door publiek
was bezet, bleek voor deze uitvoering
een zeer goede plaats; hoog en ruim, -
maar zonder een te"eel aan nagalm.
In de koorgedeelten traden op het Ne-
derlands Kamerkoor, het NCRV Vo- -
caal Ensemble en Schola Cantorum
van Amsterdamse Studenten. Dc so-
lostemmen waren van Benlta Valente
(sopraan), Zoila Munos (mezzo) Zegcr
Vandersteene, Michel den Houte de
Lange en Roland Bufkens (tenoren),
RRuud van der Meer en Hon Thissen
(bassen). Het instrumentale deel
werd verzorgd door Concentus Musi-
cus Wien van Nikolaus Harnoncourt. -
Het geheel stond onder leiding van
Hans van den Hombergh. Alle mede
werkenden hebben zich in dit reus
achtige veeleisende en prachtige werk
voortreffelijk van hun taak gekweten, i
hetgeen terecht met een langdurig ap
plaus werd beloond.
Vanvond wordt de uitvoering op de-
zelfde plaats en tijd herhaald.
door Ber Huising
AMSTERDAM Marnix Kappers, Hanneke Holzliaus en And ré
Stork zijn, van donderdagavond af, in Amsterdams Shaffy-theater
met een aardig eigen programma. Met eigen teksten, ideetjes, verta
lingen, in een eigen toon en met een eigen humor ook.
Ze spelen voortdurend met onvolko
menheden en, zelfspottend, met eigen
onzekerheden ook. Er loopt met opzet
vaak iets mis, er wordt onderling ge
harreward, de dialogen en nummer
tjes gaan over mensen die doen-alsof.
en de teksten daarbij zijn dus, hoe in
tellectueel of diep ze ook klinken, ge-
noegelijk onzinnig. Ze blijven daarbij
goed in stijl, ze nemen hun tijd ze
rekken en rommelen, en ze hebben
wel eens moeite de komische pit erin
te houden. Ze worden soms bijna me
lig. Wat mij betreft had er, voor het
contrast, wel wat krachtigs doorheen
gekund. Iets dat echt schokte, ont
roerde of raak aankwam. Ze gebrui
ken wel nadrukkelijk woorden, die we
vroeger niet mochten zeggen van moe,
maar dat is de 'trend' die zich nu al
jaren voortsleept. Dat prikkelt en
schokt alleen nog nieuwkomers.
De teksten zijn dus vaak niet sterk,
maar het brengen daarvan gaat leuk,
en er wordt veel om gelachen. En
waar men, bij herhaling, niet zo om
lacht, kunnen Marnix en Hanneke
best het een en ander kappen of in
korten, en misschien vervangen.
Marnix Kappers, die na het studenten
cabaret en verschillende prijzen viel.
en al werkte bij Kan, Gaaikema Lure-
lei, is een enige jongen voor het caba-
ret: innemend, gemakkelijk (soms te)
goed van gebaren en bewegingen, lek-
ker bij stem, en persoonlijk. Hanneke
Holzhaus, mij onbekend tot nu toe, ia I
een plezierige nieuwe ontdekking. Zij
komt in alles zeggen, acteren zin-
gen uitstekend mee. Samen spelen
ze scènetjes van een verstandhouding
op intellectueel-artistiek niveau, die
er niet is, van een kinderpsychiatrice l
die er niets van snapt; over een zelf
ontspanner (fotografisch) die het
niet doet; over allerlei, dat niet is wat -
wat het lijkt. Zij spelen ook parodie-
tjes op toneelstijlen: Vondeliaans,
volks, russische, Albee-achtig, experi
menteel. Hanneke heeft leuke dwaze
monologen en malle liedjes (als I
Stoomcarrousel) met een gevoelig din-
getje (Linda) ertussendoor. Marnix
babbelt gemoedelijk en brengt ook -
liedjes die het wel doen (Wijkzuster
Walstra, Gek op je nek). André Stork
zit daarbij aan de piano, opzettelijk in
de hoek gedrukt, en als hij daar dan
even voorzichtig uitkomt is hij bijzon
der komisch.
KOUIW/KjWAR/TET ZATBRiDi VG 12 j VN l..4
BLVNiKNLAjMI/ kunst
TPJS'OUS9/K11
door H. Steggerda
