VERANTWOORDELIJKHEID HOEFT
IIIET DELOOND TE WORDEN'
De ABN vraagt of u even
'n zonnige vakantie komt uitzoeken.
Uw probleem
ook het onze
Lino Calle krijgt
geen nieuw paspoort
tr. G.E. Langemeijer: Ongelijkheid is nog te groot
(orLeoKleyn
Algemene Bank Nederland j
vakantiereizen
300 liter benzine
in beslag genomen
Oproep tot protest
tegen Zuid-Afrika
Veroordeeld voor
doodslag-poging
I
llW/KmRTET VRIJDAG 28 DECEMBER 1973
BINNENLAND
T9/K11
it u me niet kwalijk,' zegt
G. E. Langemeijer, terwijl
it zijn stoel opstaat, 'ik moet
n heen en ■weer lopen.' Met
handen op de rug stapt hij al
tend door zijn studeervertrek,
derwerp van gesprek is het
ven iedereen in de samenle-
g gelijke kansen te bieden,
der meer komt daarbij de
iselijkheid van inkomensni-
ering ter sprake. Bij het raam
gekomen, tuurt hij enige tijd
r buiten. Op de vraag of hij-
niet een te hoog inkomen
ft genoten, draait hij zich
om en antwoordt hij, bemin-
jk glimlachend: 'Ja, eigenlijk
Langmeijer heeft, sprekend over
2 scht, elf het onderwerp aange-
j d. Hij heeft gezegd dat hij op on-
1t, groot en klein, 'nogal hevig*
i eert, maar er onmiddellijk aan
4oegd dat in Nederland zijn recht-
i digheidsgevoel niet in buitenspo-
mate geweld wordt aangedaan,
echtvaardig vindt hij wel de nog
ds heersende maatschappelijke on-
kheid.
vind dat er grotere gelijkheid
t komen. De kansen om jezelf zo
mogelijk te ontplooien, die zijn
il flink ongelijk. Op dit moment
It er aan de ongelijkheid wel wat
tan, ook op het gebied van de in-
ens. Het gebeurt geleidelijk, dat
8ok juist. Als het abrupt gebeurde,
er weer onrust zijn bij degenen
er ineens sterk op achteruit zou-
gaan'.
een voortschrijdende nivellering
vermoedelijk de procureur-gene-
bij de Hoge Raad een kleiner
■ls en pensioen ontvangen. 'De
ste inkomens', zegt mr. Lange-
er. 'zullen naar mijn schatting op
niveau onder het mijne komen,
ten helemaal niet rijk, maar ik
iende natuurlijk wel een van de
of vier hoogste ambtenarensala-
n'. Een bescheidener uitkering
hem niet onredelijk voorkomen,
aat het tempo van de nivellering
org voor dat hij het persoonlijk
met minder zal hoeven te doen.
rom hij zoveel verdiende, is mr.
fdmeijer eigenlijk nooit duidelijk
est. Hij betoogt dat hij altijd wel
i maar ook met veel plezier heeft
terkt en dat hij niet inziet waarom
and die minder In aanzien staan-
maar ook minder prettige arbeid
cht, er aanmerkelijk bekaaider
afkomen.
.argument dat zijn honorering mo
lk mede als een premie op verant-
delijkheid moest worden be-
uwd, spreekt hem niet erg aan.
verantwoordelijkheid was wel
maar die kon ik ook aan. Ik
nooit gedrukt door die verant-
delijkheid. Je doet je werk zo
mogelijk; waarom zou ik het
!eerd hebben gedaan? Alleen voor
chirurg zou ik, geloof ik, een uit
ering maken. Daar betekent die
ïtwoordelijkh'did een heel zware
ning, en die mag dan ook wel be-
worden'.
j it clement
Langemeijer, lid van de PvdA,
te boek als een vooruitstrevend
Hij heeft er ook geen enkele
te mee zichzelf progressief te
len, al zijn hem, meent hij, wat
ervatieve trekjes' niet vreemd,
kcnd over het strafrecht, verhin-
die progressiviteit hem niet zich
vragen of het wel juist is dat er
'ederland steeds milder wordt ge-
l
traffen die worden uitgedeeld, zo
hij geconstateerd, 'beginnen
21 amerhand op weerstand bij het
publiek te stuiten'. Uit persoon-
[jj gesprekken met familieleden en
issen blijkt hem dat de roep om
gere straffen sterker wordt
1 ts en rechts om mö heen kan ik
merken. Wat kortgeleden in
ingen is gebeurd, die vader van
:k<" vermoord meisje die in de
zaal de dader te lijf wilde gaan,
s een typisch symptoom dat de
s en het gevoel krijgen dat de
rechter het conflict niet meer
Oplossen'.
later zegt hij,- duidelijkheids- en
Birfichtigheidshalve, dat hij niet
voor zwaardere straffen, maar
-lechts voor mogelijk houdt dat
■strafrechter in het algemeen wat
(89 chtzinnig te werk gaat. Wel voegt
jraan toe: 'In mijn strafrechtelijke
:^r"' tingen ben ik niet clement'. Hij
/c niet dat hij daarmee een conser-
f geluid laat horen. Wie be-
370 ende standpunten inneemt, geeft
öoo De, zal zijn twijfel aan het straf
maat delen, maar hij is er ook van
30 uigd dat veel progressieven het
70 in hart' met hem eens zullen zijn-
180 149 noemde mr. Langemeijer het
3io 'echt 'htrt enige recht dat altijd
3is(ehoefte heeft gehad om zijn be-
te rechtvaardigen'. Het staat,
330 hij er nu aan toe, al sinds de
400 tachtig, negentig van de vorige
i ter discussie. Menig geleerde
zich al het hoofd gebroken over
raag of je het niet beter kunt
ooo affen, het door iets anders kunt
960 ingen. Vooral de laatste paar jaar
000 die vraag weer veelvuldig ge-
Mr. Langemeijer is sceptisch ge-
3oo hij voorziet nog geen oplossing
525 het probleem dat het strafrecht
ooo >t.
260 noemt de naam van de
400 rdamse strafrechtgeleerde prof.
195 L. H. C. Hulsman, een van dege-
die ingrijpende en snelle veran-
gen van het strafrechtelijk
em nastreven, en zOgt: 'Hij valt
weer op de straf terug. Je kunt
voorwaardelijke straffen opleg-
Gerard Eduard Langemeijer, als
zoon van een huisarts geboren
in Dieren op 3 november 1903,
is op 1 december gepensioneerd
als procureur-generaal bij de
Hoge Raad. Hij studeerde rech
ten in Leiden, waar hij in 1927
promoveerde op het proefschrift
'Zaaksvervanging'. Hij werd ad
vocaat in Den Haag en tegelij
kertijd waarnemend ambtenaar
bij het openbaar ministerie; in
die laatste hoedanigheid assis
teerde hij de officier van justitie
bij het kantongerecht in Leiden.
In 1929 werd hij ambtenaar bij
het openbaar ministerie in Rot
terdam en in 1934 in Den Haag.
Vlak voor de oorlog, in 1939,
werd hij benoemd tot rechter bij
de rechtbank in Amsterdam. Na
in de oorlog anderhalf jaar als
gijzelaar in St. Michielsgestel te
hebben gezeten ('een bijzonder
draaglijk lot';, werd hij in 1945
advocaat-fiscaal bij de Bijzonde
re raad van cassatie en in 1947
advocaat-generaal bij de Hoge
Raad. In 1946 was hij in Leiden
benoemd tot buitengewoon hoog
leraar in de inleiding tot de
rechtswetenschap. Sinds 1952
doceerde hij in Leiden ook de
wijsbegeerte van het recht. Hij
legde zijn hoogleraarschap neer,
toen hij in 1957 tot procureur-
generaal bij de Hoge Raad werd
benoemd. De procureur-generaal
verstrekt de Hoge Raad schrif
telijke adviezen (conclusies';.
Hij staat in de hiërarchie, die
loopt van de officieren van jus
titie bij de kantongerechten via
de procureurs-generaal bij de
vijf gerechtshoven tot de minis
ter van justitie, op een 'zijlijn'.
Hij kan slechts als openbaar
aanklager optreden als een mi
nister zich aan een ambtsmis
drijf heeft schuldig gemaakt. De
procureur-generaal bij de Hoge
Raad verdient maandelijks 4000
gulden netto.
gen, de vrijheidsstraf naar de achter
grond dringen, maar het probleem
blijft bestaan'.
In de roep om strengere straffen klinkt
vaak een verlangen naar vergelding
door. Mr. Langemeijer zegt het een
moeilijke vraag te vinden of in de
strafmaat dat verlangen gehonoreerd
mag worden. Theoretisch ben ik er
afkerig van', laat hij weten, 'maar de
rechter laat die vergelding toch mee
spreken, of hij wil of niet. Hij moet
zijn behoefte naar vergelding wel on
der controle houden, zijn verontwaar
diging neutraliseren. Maar het blijft
moeilijk te zeggen of in bepaalde ge
vallen nog sprake is van een straf-
schikking óf van vergelding'.
Doodstraf
De visie van mr. Langemeijer in
dezen is mede bepaald door praktijk-
kervaringen, opgedaan toen hij na de
oorlog advocaat-fiscaal, dat wil zeggen:
aanklager, bij de Bijzondere raad van
cassatie was Zeker bij de bijzondere
rechtspleging speelde vergelding een
niet te verwaarlozen rol. Desondanks
menen sommigen dat bij die
rechtspleging te zachtzinnig is opge
treden: van de ruim 400 doodstraffen
die zijn opgelegd, zijn er maar 41 uit
gevoerd.
Mr. Langemeijer deelt die mening
volstrekt niet. Hij vertelt dat aankla
gers en rechters gratie van een ter-
doodveroordeelde altijd 'wel een ple
zierige zaak' vonden: de betrokkene
was dan duidelijk gemaakt hoe over
zijn handelwijze werd gedacht, terwijl
hij toch niet het leven erbij inschoot.
Zelf heeft mr. Lagemeijer als advo
caat-fiscaal meermalen de doodstraf
geëist, onder anderen tegen Mussert
en Blokzijl. Nog steeds, zegt hij, is hij
geen principieel tegenstander van de
doodstraf, al ziet hij geen enkele
reden die onder de tegenwoordige om
standigheden opnieuw in te voeren.
Op grond van twee overwegingen zou
hij tegen herinveering gekant zijn.
'Een groot motief is dat een vergis
sing nooit helemaal is uitgesloten. En
je kunt natuurlijk niet zeggen dat de
doodstraf wel geoorloofd is als er
geen twijfel aan de schuld mogelijk
is, en niet geoorloofd is als er nog
twijfel bestaat. Verder vind ik het
grote motief dat praktisch niemand
een eenling is; de meeste veroordeel
den hebben familieleden, vrienden'.
Eenmaal heeft mr. Langemeijer een
excutie meegemaakt. Die gebeurtenis
heeft van hem geen tegenstander van
de doodstraf gemaakt. Veel aan
grijpender vond hij het gesprek dat
hij kort voor de terechtstelling met
de veroordeelde, een Nederlander die
deel had uitgemaakt van een SS-com-
mando, op diens verzoek voerde. En
de executie in de als pleidooi tegen
de doodstraf bedoelde film 'Nous som
mes tous de assassins', die hij korte
lijd later zag, schokte hem heviger
dan de terechtstelling die hijzelf had
bijgewoond: 'In die film zag je van
dichtbij de doodsangst van de veroor
deelde. Bij die executie stond ik op
zo'n dertig meter afstand. Als ik dich
terbij had gestaan? Nee, ik geloof
niet dat ik het dan anders ervaren zou
hebben'.
Als in dit verband het gesprek op de
'drie van Breda' komt, zegt mr. Lan
gemeijer dat hij het 'heel verdedig
baar' zou hebben gevonden, als de
aanvankelijk opgelegde doodstraf ten
uitvoer was gebracht. Nu dat niet is
gebeurd, schaart hij zich achter dege
nen die van mening zijn dat ze na
jarenlange gevangenisstraf maar moe
ten worden vrijgelaten.
De gevangenisstraf, vindt hij, heeft
inmiddels al langer dan twintig jaar
geduurd, en in het algemeen is dat
toch de grens die aan zo'n straf wordt
gesteld. Overigens vindt hij het nau
welijks een juridisch probleem; mis
schien, zegt hij, zou hij zijn stand
punt wel wijzigen na gesprekken met
de slachtoffers van de drie.
Strafrechter
Heeft de strafrechtspraak mr, Lange
meijer altijd geinteresseerd, hij heeft
er zich niet in gespecialiseerd. Hij
zou het toejuichen als anderen dat
wel deden. De strafrechtspraak, vindt
hij, vraagt toch om een andere bena
dering van de problemen. 'Twee die
ven hoef je niet gelijk te bestraffen.
Twee mensen die een onrechtmatige
daad hebben begaan, zullen wel gelijk
behandeld moeten worden, ze zullen
allebei de schade moeten betalen. Die
twee dieven kunnen heel verschillen
de motieven hebben. In het civiele
recht heb je dan ook wel met ver
schillende motieven te maken, maar
daar kan geen rekening mee worden
gehouden'.
De meeste rechters voelen weinig
voor een specialisatie in het straf
recht, dat onder juristen minder in
aanzien staat dan het burgerlijk recht
en dat de carrièremogelijkheden niet
bevordert. Mr. Langemeijer vreest
dan ook dat een uitbreiding van het
aantal gespecialiseerde strafrechters
voorlopig nog een vrome wens zal
blijven. 'In 1930', vertelt hij, 'is er
een beroemde vergadering van de
Vereniging voor strafrechtspraak ge
weest. Onder groo1 gejuich werd toen
al gezegd dat er gespecialiseerde straf
rechters moesten komen'.
Zelf heeft mr. Langemeijer zich er al
tijd wel bij gevonden zich zowel met
het strafrecht als met het civiele
strafrecht recht bezig te houden. Hij
deed dat ook nog als procureur-gene
raal bij de Hoge Raad. Van de vijf ad
vocaten-generaal, zegt hij, waren er
twee belast met strafzaken, twee met
burgerlijke zaken en de vijfde hield
zich onledig met onteigeningszaken.
Zelf nam hij, op het hoogste niveau,
zowel de strafzaken als de civiele za
ken voor zijn rekening en dat is hem
altijd 'uiterst bevallen'.
Had mr. Langemeijer op jonge leef
tijd nog 'een beetje voorkeur voor
strafrecht', later is zijn belangstelling
voor straf- en civiel recht 'heel gelijk
opgegaan'. Zijn toengenomen interesse
in liet burgerlijk recht had ongetwij
feld mede te maken met zijn voorlief
de voor conflictoplossing. Daaraan kon
hij ook zijn hart ophalen als lid of
voorzitter van een groot aantal com
missies: in 'n aantal daarvan heeft hij
nog zitting. Meestal, zegt hij van dat
werk, lukt het niet tot een eenstem
mige mening te komen. Onvervaard
trad hij n=» elke mislukking toch weer
tot een volgende commissie toe: 'Ie
mand moet 't toch proberen'.
Verruwing
Ook na zijn afscheid bij de Hoge
Raad zijn de dagen van mr. Lange
meijer drukbezet gebleven. Hij geeft
nog colleges aan de Universiteit van
Amsterdam, waaraan hij als docent in
de rechtsfilosofie verbonden is, hij zit
in de redactie van het Nederlands ju
ristenblad, hij houdt lezingen, er valt
nog veel te schrijven en te lezen. Nog
lang niet al het onrecht is al uitge
bannen. In de loop van de jaren, stelt
mr. Langemeijer tevreden vast, is de
situatie er wel beter op geworden. De
maatschappelijke ongelijkheid is, tot
zijn 'voldoening, toch aanzienlijk klei
ner geworden, vergeleken met zo'n
veertig jaar geleden.
Hoewel hij, in het algemeen gespro
ken, het leven nu als prettiger er
vaart dan toen, ontwaart hij toch ook
wel schaduwzijden. Hij beschouwt ze
als de prijs die voor de vooruitgang
betaald moet worden. De stijl van
(ADVERTENTIE)
Keus volop. Nu nog wel.
Maar het is zomer vóór u 't weet.
De reisgidsen liggen klaar. Kom
leven, de manier waarop de mensen
met elkanr omgaan, vindt hij, is er
bepaald niet beter op geworden. 'Als
je grotere gelijkheid wilt, is het niet
mogelijk een beschaving te handhaven
als bijvoorbeeld aan het hof van Lo-
dewijk XV. Nivellering gaat met een
zekere verruwing gepaard. Ik vind dat
je wel moet proberen de schadelijke
nevenwerkingen zoveel mogelijk af te
sluiten'.
Het uur dat mr. Langemeijer voor
zijn bezoeker had uitgetrokken, is
ruimschoots overschreden. Op alle
hem gestelde vragen heeft hij, zoals
hij ook zelf vaststelt, zonder terug
houdendheid geantwoord. Hij zou het
betreuren als hij, om wat hij gezegd
heeft, verdacht gemaakt zou worden.
Ook dat, constateert hij met leed
wezen, gebeurt tegenwoordig al te ge
makkelijk.
ARNHE^l De Arnhemse politie
heeft tijdens een benzinerazzia in het
kerstweekend ongeveer 300 liter ben
zine in jerrycans gehamsterde benzine
op drie adressen in beslag genomen
en tegen de hamsteraars proces-ver
baal opgemaakt.
Op een adres vond men 150 liter op
geslagen in een oude bovenwoning in
een zeer brandgevaarlijke omgeving.
In de hele etage hing een zeer explo
sieve benzinedamp.
AMSTERDAM De Anti-Apartheids
beweging Nederland heeft de Neder
landse Vereniging van Journalisten in
een brief gevraagd haar leden op te
roepen te protesteren tegen het plaat
sen van Zuidafrikaanse 'propaganda-
advertenties' in Nederlandse dag- en
weekbladen.
'De advertenties die door een 'Actie
groep Zuidafrika' zijn ondertekend
moeten de apartheid verkopen. De ad
vertenties zijn een onderdeel van een
propagandacampagne die onlangs door
het regime Vorster is aangekondigd.
Op deze manier wordt getracht het
beeld van Zuid-Afrika in het buiten
land te beïnvloeden', aldus de Anti-
Apartheidsbeweging.
Brieven die niet illn voerden van
naam en adres kunnen niet ln behan
deling worden genomen. Geheimhou
ding is verzekerd. Vragen die niet on
derling. met elkaar ln verband staan
moeten in afzonderlijke brieVcn wor
den gesteld. Per brief dient een gul
den aan postzegels te worden ingelo
ten. Adres: redactie Trouw-Kwartet.
postbus 948. Rotterdam.
Vraag: In ons bezit is een gekleurd
wapen dat volgens oudere familiele
den het officiële familiewapen van
ons geslacht zou zijn. Waar kan ik
iets naders daarover vernemen?
Antwoord: Wij verwijzen u naar het
Bureau Genealogie, Nassaulaan 18,
Den Haag, tel. 070-180866. Tevens ma
ken we u attent op het aardige boekje
van Jan Zeeman. Familiewapens,
waarin veel interessante gegevens om
trent familiewapens en een goede lite
ratuurlijst voorkomen.
Vraag: De huur van onze bejaarden
woning wordt maar steeds hoger .In
twee jaar is daar nu al bijna 75 bij
gekomen. We hebben zelf (voor ons)
hoge kosten gemaakt om ons hier in
te richten, begrijpen wel dat alle kos
ten stijgen, maar zouden toch wel
graag de boeken eens willen zien. Dit
kan volgens het bestuur niet.
Antwoord: De inflatoire kostenstijgin
gen zijn inderdaad benauwend, maar
u mag die niet verwijten aan het
stichtingsbestuur, dat handelt volgens
door de regering vastgestelde maatsta
ven. Het lijkt ons niet onjuist, als u
mét uw medebewoners aan de secreta
ris van het stichtingsbestuur van uw
centrum een brief schrijft, waarin u
vraagt of men de bewoners, als direct
betrokkenen het hoe en het waarom
van de voor hen zeer ingrijpende wij
zigingen zou willen mededelen en ver
klaren. Het jaarverslag en het accoun
tantsrapport is een controleerbare eer
lijke zaak en in deze tijd van inspraak
op elk gebied is het niet onredelijk
dat u daar meer van wilt weten. Deze
informatie kan begrip voor de maatre
gelen van het stichtingsbestuur
slechts ten goede komen. Wat de on
kosten van de installatie betreft: Die
hebt u bij elke verhuizing te wachten.
Ook hier gaat de cost voor de baet
uyt.
VIRAAG: Heeft de administrateur
van een psychiatrische inrichting het
recht buiten medeweten van de fami
lieleden de nalatenschap van een
langdurig verpleegd familielid over te
maken aan de sociale dienst, die deze
verpleding tientallen van jaren betaal
de?
Antwoord: In uw vraag menen wij
het antwoord reeds te lezen. Het eni
ge dat u ten nadele va nde admini
strateur zou kunnen zeggen, is dat hij
u niet opmerkzaam gemaakt heeft, dat
er mogelijke aanspraken op de nala
tenschap zouden zijn. Het is voor de
naaste familieleden een grote zegen
dat de Bijstandswet, die inplaats van
de Armenwet kwam en vervangen
werd door de AWBZ de astronomi
sche bedragen, die voor langdurige
verploeging betaald zouden moeten
worden, overgenomen heeft Dat hier
op verhaal is, is alleszins rechtvaardig
te noemen en dat zelfs een zeer groot
vermogen daar niet voldoende voor
zou zijn is logisch. Over deze zaken is
reeds zoveel gepubliceerd, dat men
kan veronderstellen dat geïnteresseer
den voldoende ingelicht zijn.
Vraag: Hoeveel bankbiljetten zijn er
bijgedrukt om de begrotingen slui
tend te maken gedurende de jaren
1959—1972?
Antwoord: Uw (sterk bekorte) vraag
zou de verwijzing naar een dergelijke
al te simplistische handelwijze in het
jaar 1789 in Frankrijk (ten nadele
van alle betrokkenen) beantwoord
kunnen worden met: Een begroting
wordt niet sluitend gemaakt door het
bijdrukken van een paar papiertjes.
Hoe noodlottig het Is als de Staat de
mogelijkheid heeft de bank te dwin
gen onbeperkte hoeveelheden bankbil
jetten uit te geven of zelf muntbiljet
ten drukt heeft men in 1923 in Duits
land ondervonden. In de jaarverslagen
van de Nederlandse Bank kunt u een
uitvoerige beschouwing over inflatie
en zoveel mogelijke afremming daar
van lezen .In dit kleine bestek moeten
we volstaan met dit uiterst summiere
antwoord.
Vraag: Kringen van koffiekopjes en
glaasjes in een eiken tafel.
Antwoord: Voorzichtig bewerken met
zeer fijn schuurpapier of zeer fijne
staal wol. Na de behandeling weer goe
de was opbrengen. Glansdoekjes moet
u niet gebruiken als u niet weet
waarmee ze geïmpregneerd zijn.
Herhaling adressen studie Hebreeuws
en Judaica: Stichting v. Hebr. Taal en
Letterkunde en Judaica. Mondeling
onderwijs Bentlnckplein 52, Rotter
dam, 010-247976. Schriftelijk onderwijs
Vredenoordlaan 52a, Rotterdam 010-
130247. Academie v. Hebr. Bijbel en
Hebr. Taal: Schr. onderwijs secretari
aat Burg. 'sJacoblaan 20, Bussum.
Joods Cultureel Centrum to Delft:
Beth Stoedentioem, Koornmarkt 9 t.a.
dhr. Chaim Schaap, Oud en modern
Hebr. (Iwriet), clublessen.
Vraag: Hoe reinig ik afgeknipte scha
penwol?
Antwoord: Een paar keer een nacht
in een zoutoplossing in een teil laten
staan. Met een beetje knijpen en roe
ren lost de viezigheid wel op. Vervol
gens het zout er zo goed mogelijk uit
spoelen in handwarmwater. Ook kan
men Dreft gebruiken als de grootste
viezigheid er uit is, maar we zijn
bang dat men te rigoreus en te warm
gaat wassen en dat de samenhang van
de vezeld wordt opgeheven. Drogen
met de centrifuge en verder op de
tocht ophangen. Niet in de warmte,
bij kachel of in droogtrommel.
Vraag: Wij hebben met onze buren
een tóegang tot twee garages, die aan
elkaar gebouwd zijn. De toegang is 4
m breed en 14 m lang. Men heeft ech
ter de vervelende gewoonte daar al
tijd de wagens van bezoekers te laten
parkeren, zodat wij onze eigen garage
niet bereiken kunnen. Wat is daar te
gen te doen?
Antwoord: Bij vragen als deze zijn
wij geneigd te antwoorden: Eerst
moeten de buren samen tot een goede
en milde afspraak komen en de rest
valt dan altijd wel mee. Wanneer een
van de twee een erfscheidinkje gaat
plaatsen of nummer twee wordt ge
noodzaakt zijn deel in een erfschei-
ding te betalen, komt a) de verhou
ding tussen de buren nooit meer
goed, want een dergelijke erfscheiding
is het bewijs dat er geen goede ver
standhouding mogelijk is en b) is het
binnenkomen elke keer een grote
toer. Wij hebben dit uitgeprobeerd
met een wagen van 1& m. breedte in
een aangegeven sleuf van 1,80 m.
breedte (dat is de helft van vier me
ter, zonder de breedte van de erf
scheiding). Als u dat elke dag min
stens twee keer achteruit moet doen,
is dat een bron van grote ergernis
voor beide partijen. Met enige wijs
heid van uw kant en met tact zal er
wellicht wel iets te bereiken zijn. Als
u eruit of erin moet en de aanstootge
vende wagens versperren de weg, dan
kan men altijd vragen de wagen even
te verwijderen .Als u er op het ogen
blik geen last van hebt, moet u maar
een oogje dicht doen. Is toegang uit
gesloten dan zet u uw wagen gewoon
voor het huis van de buurman neer,
niet om te provoceren, maar ten be
wijze van het ongemak dat uw buur
man zich op de hals haalt als hij zijn
bezoekers niet op de juiste wijze weet
te ontvangen.
Van een verslaggever
ARNHEM De 22-jarige verkoper
W.Z. uit Enschede is door het ge
rechtshof te Arnhem veroordeeld tot
zes maanden gevangenisstraf, waarvan
twee maanden voorwaardelijk met af
trek.
De rechtbank te Almelo had hem
twaalf maanden opgelegd, waarvan
vier voorwaardelijk, wegens poging
tot doodslag. Z. was op 11 juli van dit
jaar met een auto op zijn meisje, de
negentienjarige Gerritje L., en haar
vader, de 53-jarige JX., in volle vaart
ingereden. De jongeman was door het
dolle heen en woedend van jaloers
heid omdat hij wist dat zijn vroegere
verloofde een nieuwe vriend had. Va
der en dochter konden zich ternau
wernood redden door achterover te
tuimelen in een heg van een voor
tuin.
W.Z. was veertien dagen geleden na
een voorrarrest van vijf maanden
door het hof in vrijheid gesteld.
Van een onzer verslaggevers
ZAANDAM Het Spaanse consulaat heeft Lino Calle, landelijk
secretaris voor buitenlandse werknemers van het NW en presenta
tor van het NOS-programma voor Spaanse arbeiders, gistermorgen
telefonisch laten weten dat hij zijn paspoort kwijt is.
Lino Calle had zijn paspoort, dat op
20 december afliep, begin december
bij het consulaat ingeleverd om het te
laten verlengen. Vanuit Madrid werd
getelegrafeerd dat daartoe niet mocht
worden overgegaan.
Lino Calle vermoedt dat de weigering
verband houdt met de op 20 december
gepleegde bomaanslag op de Spaanse
premier Luis Carrero Blanco. Hij
meent dat de Spaanse regering niet
alleen de repressie binnenslands heeft
verscherpt, maar ook harder optreedt
tegen de Spanjaarden in het buiten
land die het regime van Franco niet
gunstig gezind zijn.
AI vaker
Het is overigens niet de eerste keer
dat het paspoort van Lino Calle is in
genomen. Hij heeft al eens vier jaar
zonder gezeten. Twee jaar geleden ^'no calle
kreeg hij weer een paspoort, dat vorig
jaar voor een jaar werd verlengd. Li- land?e "gering 0,e.rde 8rans, ™rde"
no Calle woont sinds tien jaar in Ne- meer verwacht niet dat dat ral
derland. Bij zijn tegenwoordige werk- gebeuren. Zolang hij geen paspoort
zaamheden voelt hij zich door het ge- a?.lïïitljÜl
mis- van een paspoort ernstig belem- a e verlaten. Via de politie M
merd: hij moet nogal eens naar het "kl woonplaats Zaandam ral hij de
buitenland, wat nu onmogelijk is. van de Nederlandse regering in-
roepen om het voor hem onmisbare
Theoretisch kan hij door de Neder- document terug te krijgen.
