Kleurige voorstelling
De Zottin van Chaillot
eoeo
pozzdeo
'De Blikopener'
goed opgevoerd
Muziek in een
speels perspectief
AVONTUUR
IN KARINTHIË
Mary Stewart
Den Uyl op
het scherm
Overval terwijl de
kas geteld werd
buit tachtig mille
ARJOS betekent:
AKTIE en AKTIVITEITEN
arjos
ons maandblad Ad Rem
BON
Kostelijke, absurde gesprekken
in een schuilkelder
J. W. van der Hoeven
in Amersfoort
WIGS
Toiras
TROUW/KWARTET MAANBAjG 24 DECEMBER 1973
KUNST/BINNENL.\ND T%
door Ber Huising
Zaterdagavond hebben wij in de Koninklijke Haagse Schouwburg De Zottin van Chaillot weer gezien, in
een beste, kleurige, levendige en daarmee heerlijke voorstelling van de Haagse Comedie. Een voorstel
ling die het spel van Jean Giraudoux aardig ophaalde, want het is goed beschouwd, of liever doorschouwd,
maar een naif sprookje, waarvan je je zou kunnen afvragen: hoe kon een, toch zeer volwassen, auteur
dat schrijven in Parijs dat toen al drie jaar door de Duitsers was bezet.
Want datzelfde Parijs wordt, in Gi-
raudoux' spel alleen maar bedreigd I
door een mal stelletje industriële za- H
kenlui, die er olie willen boren. En
dat brengt 'het geluk' van de vodden-
rapers, straattypes, hoertjes, verlief- - --wfe ff
den, agenten, duiven, plantanen, poe- £|n5Ö5 .-j^KK
zen en zottinnen in gevaar. Aange- HdQNOES^? &A ^BSt
voerd door die ene zottin van Chaillot I J^Kr A Ba
veroordelen ze die kapitalisten bij
verstek, en zij laat daarna die op-olie- "V *5Wf
belusten in de riolen verdwijnen. Pa- W v* T "fff
rijs kan weer. en voorgoed, gezuiverd 'JHjgfc- T k* c
ademhalen en blij zijn (met de ar- .i*^§8k <*ii J
moei. SKH 'y i jFjfcjN «8
Giraudoux' wensdroompje met ironie jfflh vT fH
weliswaar, kan, goed verzorgd en ge- J 'hESA'-JSe'wH
regisseerd. door Wim van Rooij, wel £*•-■ HM
genoegelijk theater worden. Daar is, J9fe|l[ag£g|^ek V
in het eerste bedrijf, dat gezellige ou- BBMHBRfcT -Tmk ..^ESSsB? ^SUI
derwetse caféterrasje met al die type- Jm 'jJpHBroja J E
tjes. en in het tweede een barok uitge- f riMMMiiiiffli »«wV "#T
dost brok ondergronds rioolwerk. HBtt/'l *WÊT' 'fl
Harry Wich heeft dat met vreugde B^Hf B?\ïj j?
ontworpen. Has Noordhoek Hegt kon BMk&I' :H* 'W iffiiKWj JHiiTi'lil «E
zich met evenveel plezier uitleven op
de kostuidus, die voor de gewone
mensen van de jaren twintig-dertig
zijn, en voor de zottinnen, er zijn er
vier, overdreven teruggaan tot ver
voor veertien. Het veelal druk bevolk
te toneel ziet er dus feestelijk uit.
Malle dame
Dan is de zottin van Chaillot een in
drukwekkend malle dame. die roman
tisch nog geheel in het bonte verle
den leeft, als een op- en afgetakelde
gravin, maar ook bazig en een tikkel-
Van links naar rechts: Elisabeth Andersen, Enny Meunier, Trius Snij
ders en Georgette Hagedoorn in 'De Zottin van Shaillot'.
tje misdadig weet op te treden als 'Pa-
rijs'gered moet worden. Elisabeth An
dersen doet dat waardig met humor,
en ernstig tegelijk. Zij maakt van die
vrouw, zoals zij er in Parijs nog rond
lopen, een zonderling, maar zeer inne
mend, en aanvaard, karakter.
Elke wijk heeft wel zo'n zottin. Geor
gette Hagedoorn is er een die koste
lijk mal en aanstellerig met een denk
beeldige nona rondloopt. Trins Snii-
AMSTERDAM In de kleine zoal
van het Amsterdamse Concertgebouw
heeft een groep jonge music; vrijdaga
vond wee- eens geprobeerd met een
soort koluerconcert de meestal- plecht
statige man.er van muzieknuken in
onze concertzalen te doorbreken. Zij
hadden in hoofdzaak op een fijntjes
bedoeld parodiëren van musiceren in
vroeger tijdpn gemikt, zonder eenzij-
Vul horizontaal in:
1. ijverzucht. 2. zelfbewust, y. smal
deel. 4. geducht, 5. purperkleurige
herfstbloem. 6. vaste regel. 7. schade.
Bij juisfoplossing leest men op de
cirkeltjes de naam van een hondach
tig roofdier.
Oplossing van vrijdag.
1. greep. 2. roede. 3 angel, 4. sedes, 3.
Ursem. 6. imago. 7. loket.
PELSMOT GRASUIL
dig in het modieuze jeugdsentiment
te willen verva'len. Vandaar dat niet
alleen vergeelde salonmuziek uit de
vorige eeuw in een bijpassend sfeertje
ten gehore werd gebracht, maar ook
stukken van 16e en 17e eeuwse com-
pon sten. Die door soms curieuze be
werkingen van de hand van een van
de medewerkers grappig scheef in de
tijd kwamen te staan.
Het heette 'Frivolitéconcert' r~ar de
met kantwerk van die na&m versierde
jurken van de vier dames die het
'Frivolité Ensemble' vormen, dat een
aanzienlijk aandeel in dit programma
had. Hoe moeilijk het is zo'n 'verza
meling muzikale merkwaardigheden'
met de vereiste humor en spitsvondig
heid te presenteren, was vooral voor
de pauze duidelijk. Het niveau kwam
daar ondanks of juist door. de merk
baar goede bedoelingen en het plezier
dat de uitvoerenden er zelf in had
den. niet boven een HBS-avondje an
no 1920 uit. Het bleef bij leuk doen
met veel bijval van de in hoofdzaak
door vrienden en kennissen volbezette
zaal.
Er werd overigens behoorlijk goed ge
musiceerd, wat niet anders verwacht
mocht worden, gezien de namen van
de vele medewerkenden die vast aan
diverse gerenommeerde ensembles
verbonden zijn.
Na de pauze kreeg men hier en daar
een indruk van wat het zou kunnen
zijn als zo'n programma in zijn geheel
vakkundig geregisseerd zou worden:
en wanneer met onmisbare zelfkritiek
de minder geslaagde onderdelen ge
schrapt zouden worden. Ik heb met
opzet geen namen genoemd omdat dit
bij een avond als deze weinig zinvol
is. Maar het heeft wel zin te signale
ren dat een aantal 'serieuze' musici in
deze tijd bereid is op eigen initiatief
en geheel voor eigen risico het 'vak'
in een speels perspectief te nlaat^pn
En dat dan toch wel zo. dat waar
schijnlijk niemand van de toehoorders
spijt had daarvoor een rijksdaalder te
hebben betaald.
ders is een komisch preuts pruttelende
levenslange maagd. Enny Meunier zet
de bijna mannelijke kordate sterk
neer. Eric van Ingen is een bijna ech
te voddenraper, die de kapitalisten in
het schijnproces zo mooi verdedigt
dat zij terstond veroordeeld worden.
Joris Diels is een grof gemene presi
dent, Guido de Moor speelt een lou
che prospector als een gangster uit
1930. Gijsbert Tersteeg is een verval
len baron. Hans Culeman maakt, on
dermeer, een opvallend leuk type van
de rioolwerker. Gerard de Groot is
een welsprekende doofstomme. Leo de
Hartog loopt genoegelijk rond als een
brigadier. We kunnen de lijst van
ruim veertig (dubbel) rollen niet he
lemaal afwerken. Allen, en alles werk
ten mee om van deze, bijna kinderlij
ke en eigenlijk verouderde, Zottin
van Chaillot een voorstelling te ma
ken die iedereen luchtig over alle be
zwaren heen kan tillen.
De minister-president is niet zo
machtsbelust als sommige mensen den
ken, uil het niet altijd beter weten,
besefl dat hij niet steeds nummer één
kan zijn. maar wordt opgejaagd door
liet gelool dat je op de wereld bent om
iets nuttigs uit te voeren. Een groot
plichtsbesef, waarmee hij is opgevoed.
Dit zei premier Den Uyl van zichzelf
in het zondagavond uitgezonden vraag
gesprek met W. L. Brugsma. Tussen de
politieke problemen door kwamen veel
menselijke aspecten aan bod, zodat de
kijker het gevoel kreeg wat meer zicht
te hebben op het karakter van de hui
dige regeringsleider.
Niet alle premiers zullen hartstochte
lijke pingoongsnelers zijn. Ongewoon
is nok dat de heer Den Uyl in het
strijdgewoel van zijn politieke bezig
heden graag een 'zachte landing' maakt
oa de poëzie. Hii vertelde dat hem vaak
flarden van gedichten in gedachten ko
men. waarop hij dan kan terugvallen.
Ik vermoed.dot ank hierin zijn opvoe
ding een rol speelt.
De heer Den Uyl kreeg de gelegenheid
over tal van actuele problemen rustig
te filosoferen. Een maatschappij waar
in een deel van de bevolking niet meer
hoeft te werken, noemde hii een eli
tair idee Hii is er geen voorstander
van. vandaar nok de ivsvnnnino van dit
kabinet voor het schennen van arbeids
mogelijkheden De energiecrisis, die
voor nremier Den Uyl geen voorbij
gaande zaak is. zal een stuk verarming
met zich mcebrenaen. Wij zullen ons
daarom moeten instellen on een ander
soort economie. Hii durfde bekennen,
niet meer te geloven in onbenrensde
groei, maar is dien onder de indruk ge
raakt van de mate waarin de mens in
de laatste honderd jaar de bodemschat
tan van onze aarde heeft geplunderd.
Brugsma raakte tenslotte iets aan. dat
al door meer commentatoren is gesig
naleerd. namelijk dot de heer Den Uyl
zich bii het toenemen van de moei
lijkheden meer in zijn element schijnt
te gaan voelen. 'Ik werk graaa vann.it
een achterstand', zei de premier. Hij
?iet als positieve kant aan de heden-
daaose zoraen, dat er waardevolle
krochten uit ons volk zullen loskomen.
'Als we het hoofd koel houden, kunnen
wii het lorh non gezellig hebben met
elkaar'. Ook dat is ren onaebrnikeHilce
Ins. die we door politici maar zelden
horen leggen.
MARY PERKINS
-v ZOALS L)
„ÓMlTH'' NwliXMÏ?.
IK &t iOOr É£Kr 1 VALéwwC
ld 1ST DAT MAfcV I uutamïn,
OJO^ZÉGBOT&U
6.&UM.CW
StST=T'
LOWIETJE
SMIDJE VERHOLEN
EINDHOVEN Tachtigduizend gul
den maakten twee gewapende en ge
maskerde jongemannen zaterdagavond
buit bij een overval op het cash en
carrybedrijf Profimarkt in Eindhoven.
De jongemannen hadden zich kenne
lijk om zes uur laten insluiten. Toen
drie personeelsleden, twee mannen
een een vrouw, de kas aan het opma
ken waren, kwam het tweetal te voor
schijn. De mannen en de vrouw moes
ten op de grond gaan liggen, onder de
tafel waar het geld geteld werd. Even
later waren de mannen verdwenen via
een magazijndeur die van binnenuit
geopend kon worden.
De wüze waaron zaterdaaavond in
Brandmmt de aevaren van het hamste
ren van benzine onder de aandacht
werd gebracht, zal honelijk veel men
sen non het denken hebben aezet. Voor
al in herawimten onder fiatn'oninoen FERDINAND
sch'int heel wa' benzine in oven vaten
en flessen te züv onder gebracht. A's
daar een paar roties of voetzoekers te
rechtkomen. kragit de rode haan. Men
zegt wel: je moet er niet aan denken
wat er zou kunnen gebeuren, maar het
is verstandiger dat juist wel te doen.
Des te groter is de kans dat men tijdig
gaat inzien aan welke rampen men
zichzelf en zijn buren blootstelt. Ik
denk niet dat de verzekeringsmaat
schappijen over de brug komen wan
neer zo duidelijk sprake is geweest van
grove nalatiglteid En waarschijnlijk
heeft niet iedereen zo een gemoedelij
ke beschermengel als James Stuart in
die wonderlijke levensfilm van Frank
Capra uit 1946.
TON HYDRA
43. 'Da's jammer, boer Knolle,' »ei
Kareltje Knetter met een zucht. 'Als
ik nou nog een oude step op lucht
banden had gehad, dan had lk de
wieltjes ook daarvan kunnen gebrui
ken, begrijpt u. Ik ga namelijk wat
maken en daar heb ik wielen op
luchtbanden voor nodig.' Ja, ik be
grijp het,' zei b.jer Knolle. 'Maar hoor
eens. ik kan je misschien toch wel
helpen. Een van mijn jongens heeft
vroeger een stoomfiets gehad, weet je.
Daar zitten natuurlijk twee wielen
met luchtbanden aan. Ik geloof wa
rempel, dat die oude stoomfiets nog
ergens bij mij in de schuur moet
staan, half verborgen achter oude
rommel.' 'Fijn!' juichte Kareltje.
'Mag ik dan over eeir half uurtje of
zo even komen, kijken?' 'Da's voor
de bakker,' zei boer Knolle en met de
ze woorden verwijderde hij zich weer
en liep langs de pronkbonen en do
bloemkool, de sla en de andijvie.
Maar zijn gelaat toonde vele naden
kende trekken, want hij kon zich
maar niet voorstellen wat die stadse
jongens toch altijd wilden. Deson
danks stond hij de kleine Kareltje
Knetter vriendelijk te woord, toen hij
een half uurtje later parmantig kwam
aanlopen. 'Zoek maar daar achter In
de schuur, jong' lachte de lan '_|v0
wer. Die oude motor staat er
Haal de wielen er maar van a
Kareltje liet zich bepaald geen
maal uitnodigen en was even latT
verbeten aan het sjorren om dflfo
doelde stoomfiets onder een mas<
de rommel vandaan te trekken
hij daarvoor een aantal oude kirri
een kachel, een versleten strijkpf r
en nog veel meer tweedehand
bruiksartikelen van hun plaats
halen, kon hem niet schelen, wa
wielen van de motorfiets warei
gaaf. En middelerwijl stond
Knolle vrolijk toe te kijken.
(ADVERTENTIE)
Dat mag je ook verwachten
van een
politieke jongerenorganisatie
De Arjos (jongerenorganisatie van de ARP) wil zoveel
mogelijk jongeren bij de politiek betrekken.
Eigentijds en onafhankelijk, maar niet vrijblijvend.
De Arjos ziet het Evangelie als het enige uitgangspunt
voor hel bezig zijn in en met de politiek.
Plaatselijk, regionaal, provinciaal en landelijk.
Dat is niet niks. Dat is iets om warm voor te lopen.
NEEM EEN PRCEF MET DE ARJOS!
Er is veel te doen
Voor vijftien guldons schrijven wc je graag in ais lid
ên abonnee op
Maak van de gelegenheid gebruik en meld je aan.
Je ontvangt dan snel een pakket informatiemateriaal
en een lidmaatschapskaart.
NAAM:
ADRES:
WOONPLAATS:
meldt zich aan als Arjoslid en betaalde 15,— (post
girorekening nr. 127164, ten name van Stichting Arjos,
Den Haag) voor het lidmaatschap t/m december 1974.
ontvangt toch liever eerst wat meer informatie.
door Ber Huising
Je zult als twee overlevenden in een schuilkelder zitten met stapels
ingeblikte doperwten en de blikopener kwijt zijn. Dat is tragisch om
te lachen. En rondom die komische ellende schreef Victor Lanoux
het spel dat vrijdagavond in het Haagse Hot door twee van de Haag
se Comedie zo goed werd gespeeld.
Die twee zijn een overheersende, zelf
zuchtige intellectueel en een goedige
domoor: het klassieke komische stel.
de slimme clown en de domme au
gust. Victor Lanoux, een Parijzenaar.
zelf een acteur, die jarenlang met
Pierre Richard een dwaas cabaretduo
vormde, schreef voor die twee. in die
barre situatie, een ganse reeks geesti
ge clownummers.
Ze spelen kaart, om voedsel, ze spelen
spelletjes: jij was de dief en ik de po
litie. jij was de patiënt en ik de dok
ter. jij was ik en ik was jij. Ze filoso
feren, over het 'eeuwige' verschil van
arm en rijk, baas en knecht, domkop
en slimmerd: over de betrekkelijkheid
van de tijd: over geest en materie;
over de dood, die nadert, en over het
voor- of nadeel van het eerst of het
laatst doodgaan. Alleen bij de intel
lectueel lijkt dat op echte verheven
filosofie: hij krijgt altijd gelijk, en
het meeste voedsel.
Maar de ander met zijn domme vra
gen en simpele gedachten, die altijd
Van een onzer verslaggevers
AMSTERDAM De stichting Om
keer belegt zaterdag 29 december in
Amersfoort een landelijk beraad ter
bezinning op de gebeurtenissen in en
om Israël en de reacties van het Ne
derlandse volk daarop. Voor dit be
raad komt ds. Jan Willem van der
Hoeven over uit Jeruzalem.
De stichting, die geboren is uit de
vastenmarsen, die ds. Van der Hoeven
deze zomer in Amsterdam organiseer
de, heeft sterk de indruk, dat een
groot reveil voor de deur staat. Het
beraad wordt gehouden in de. Nieuwe
Leusderkerk aan de Robert Kochlaan
in Amersfoort van tien uur tot half
om honger draaien, heeft ook gelijk.
In absurde omstandigheden wordt in
tellectueel geleuter dwaasheid en
denkt de dwaas verstandiger. Want de
honger, de levensvraag, is voor beiden
.gelijk eenvoudig.
Victor Lanoux heeft die malle ge
sprekken. de zin van het onlogische,
de onzinnige logica, met tal van toe
spelingen op ons dagelijkse 'normale'
bestaan, kostelijk absurd geschreven.
De intellctuele baas valt door de
mand. de domkop die de klappen
krijgt wint onze sympathie zoals het
hoort.
Kees Coolen en Wim van den Heuvel
doen het prachtig. Kees Coolen heeft
die zelfverzekerde, egoïstische arro
gantie helemaal en laat toch zien dat
er achter die autoritaire gelijkhebbe
righeid voortdurend iets afbrokkelt.
Sim van den Heuvel is. zonder dat hij
opzettelijk leuk doet, een kostelijk ko
mische domme august, een ontroerend
goedwillende sukkel, die toch niet
klein te krijgen is, zodat wij goed
kunnen lachen om al zijn tegenslagen.
Die twee, best geregisseerd door Jules
Royaards, spelen alle botsingen, emo
ties en absurde gesprekken uitste
kend. In een 'hongerwinter'-kelder,
door Mirjam Boelaors ontworpen. Met
de knap geschreven teksten, die door
Bert Voeten best zijn vertaald. Er is
misschien een bezwaar - voor sommi
gen. Als omstandigheden en karakters
eenmaal zijn neergezet, zit er verder
geen dramatische ontwikkeling meer
in. Elke volgende scène, hoe aardig
ook weer gevonden, is een variatie op
hetzelfde thema. En clownsnummers,
zelfs intelligente, duren anders om
grondige redenen, nooit een hele
avond.
De radio- en televisieprogram
ma's voor de kerstdagen en don
derdag vindt u op pagina 7.
Maar mét dat ik dat dacht, realiseerde
ik me dat ik voor een vrijwel onmo
gelijke opgave stond. Mijn angst
speelde me parten en bovendien was
Sandors lichamelijke conditie heel
wat beter dan de mijneIk hield
mijn handen nu niet meer- voor mij
uit. Ik rende nu blindelings zo hard
ik kon over de noordelijke vleugel en
langs de toren met de geheimzinnige
deur.
De deur stond wijd open.
Ik was er al bijna voorbij toen mij
dat opviel. Sandor was nu geen tien
meter meer van mij vandaan. Mijn ei
gen toren zou ik nu onmogelijk nog
kunnen bereiken. Dit was de enige
uitweg. Ik remde af, draaide een keer
om mijn as en viel bijna naar binnen.
Hij liep voorbij. Mijn plotselinge ver
dwijning moest hem volledig verrast
hebben. Ik was hem letterlijk onder
zijn ogen ontglipt. Hijgend bemerkte
ik dat ik me in een toren bevond en
tegen een gladde muur stond.
Ik wist niet wat ik daarbinnen zou
vinden, misschien een of andere trap;
maar er was niets van dien aard. Hul
peloos mijn handen ten hemel hef
fend, omdat ik niet wist waar ik te
recht gekomen was, hoorde ik de deur
achter me dichtgaan. Er begon een
licht te branden.
De vloer, de glinsterende stalen wan
den, het licht, dat alles viel, als ge
schrokken. naar beneden. Ook ik viel
met het hele vertrek als een steen
naar beneden. Het was de lift.
HOOFDSTUK 16
lk had nauwelijks tijd om het alle
maal te verwerken. Pas na afloop rea
liseerde ik me eigenlijk wat er gebeurd
was. Het aanleggen van de lift was
geen half werk geweest. Men had de
schacht zo gemaakt dat men met de
lift zelfs het dak van het kasteel kon
bereiken. Toen ik daar als een waan
zinnige op het belletje had staan
drukken was de lift naar boven geko
men. Nadat ik er naderhand in was
gevlucht, moet lk, terwijl mijn han
den automatisch hulp en houvast
zochten, op een van de knopjes ge
drukt hebben, zodat hij naar beneden
g'ng.
Ik was me amper bewust wat er ge
beurde toen de lift stopte. Terwijl ik
snakkend naar adem probeerde tot
mijzelf te komen, was de lift blijven
staan. Met een klik hadden de deuren
zich geopend. Ik ving een glimp op
van een lege en doodstille gang. Ver
dwaasd liep ik naar de geopende deu
ren. Vlak voor mijn neus vielen ze
dicht. Opnieuw zette de metalen kooi
zich in beweging, deze keer naar bo
ven. Vanaf het dak had hij de lift
naar boven laten komen. H ijmoest
met zijn duim op het knopje gedrukt
hebben, zodat ik nu, opgesloten in
mijn kleine cel, weer naar het dak ge
transporteerd werd.
Radeloos keek ik naar de knopjes. Ik
kon er geen wijs uit worden; boven
dien was de toelichting in het Duits
gesteld. Eén knopje was rood; ik
drukte er uit alle macht op. Knarsend
kwam hij in het midden van zijn
vlucht tot stilstand. Ik drukte zo hard
ik kon op het onderste knopje, het ro
de nu loslatend. Na twee ondraaglijk
spannende seconden voelde ik de lift
weer naar beneden gaan
Door de schok werd ik tegen de
grond geworpen. Met één hand hield
ik me goed en zo kwaad als het ging
vast, terwijl ik met mijn andere hand
stevig het enige voorwerp in de lift
vasthield, een langwerpig bakje voor
sigarettepeuken.
Soepel ontsloten zich de deuren. Zij
waren nog geen dertig centimeter uit
elkaar of ik wrong me al naar buiten.
Toen ik eruit was draaide ik me om
om het metalen bakje op de drempel
van de lift te zetten.
De deuren sloten zich tot op enkele
centimeters. Het bakje verhinderde
dat zij zich helemaal sloten.
Dat was net wat ik wilde. De lift be
woog zich niet. Eerst nu probeerde ik
erachter te komen waar ik mij bevond-
Ik stond op een ruwe stenen vloer en
ik voelde als het ware aan de lucht
dat dit gten gang was, maar een grote
kamer of ruimte. Het was er koud en
toen er een rilling door mijn lichaam
ging moest ik aan een kelder denken;
en meteen begreep ik waar ik was. lk
zag nu ook de rijen vaag blinkende
wijnflessen. Er was geen twijfel mo
gelijk, ik zat in de wijnkelder, precies
gelegen op de plaats waar keukenvleu
gel en middenstuk samenkwamen. In
derdaad die nieuwe lift loog er niet
om; hij liep van het dak naar de kel
der. Als mer. hier kwam om wijn te
halen dan moest er zeker vlak bij de
lift een lichtknop zijn
Die lichtknop was er ook. Met mijn
hand tastte ik over de muur, tot die
op een knop stootte. Ik drukte erop
en een zwak, maar toch toereikend
licht ontbrandde. Bijna op hetzelfde
ogenblik ging het licht van de lift
uit.
Was mij deze lift al eerder voorgeko
men als een uiterst vreemd anachro
nisme, hier in de kelder leek hi
maal niet thuis te horen. Het w
grote gewelfde ruimte, die aa
bos deed denken, bezaaid als
met stevige massieve pilaren,
het lage plafond rustte. Hier ei
stonden tussen de piiaren de
met de wijnflessen. Die wijn zal
oud zijn geweest, maar onget
jong vergeleken bij deze gotisc
welven, die gedeeltelijk uit de
van het gebergte gehouwen war
schaduwrijke ruimte tussen de
schenen in alle richtingen te
Vanaf de plaats waar ik stond
noch een deur noch een trap z
schoon plekken diep zwart ero
den duiden dat men langs verst
de plaatsen deze kelder kon ver
Ik wendde mijn gezicht naar
en probeerde me te herinnen
de vertrekken op de verdieping
mij gelegen waren. Ik moest
weten, onder welk gedeelte 1
kasteel ik mij bevond. Ergei
mijn rechterzijde was het mie
deelte; aan mijn linkerhand
ken en daarachter de stallen
tierswoning.
(Wordt ver
ADVERTENTIE
mor haar
meCcep
