Sedney: Suriname
onbewoonbaar ais
tegenstelling tussen
de rassen blijft
dichtbij Hwdfffe
SM
Commentaar Aftredende
profijtbeginsel
Aanbeveling
Partijpolitiek
premier
vreest
heilloze
compromissen
«UI
Hp 'II
'Levens
t
K- 'tl
fltf? .^NÜ^
kans
van
2 1lÜüUn
nieuwe
regering
niet
erg
-JU
groot'
;fg|
weerrapporten
het weer
Te koud en te nat
sint moet al 1600 jaar zijn
kindervriend
schoentje
drie
I/Ki
KOLWKWiAHTET W OENSDAG 5 DECEMBER 197:5
BINNENLAND
T5/K7
De oliecrisis maakt vindingrijk. Ook
onze regering vindt nieuwe oplossin
gen voor oude problemen. Zo begint
het er steeds meer op te lijken, dat zij
een nieuw antwoord heeft bedacht op
de vraag, wat Israël met de bezette
gebieden moet doen. Een opvallende,
in deze kolom al eerder gesignaleerde
«anwijzing daarvoor was onlangs te
vinden in een interview van premier
Den Uyl met het Franse dagblad Le
Monde.
Onze eerste minister beweerde daarin,
dat Israël, in het kader van een vre
desregeling. 'de bezette gebieden' zou
moeten prijsgeven. Daarmee sugge
reerde hij, dat onze regering afscheid
beeft genomen van het standpunt, dat
Israël zich zou kunnen beperken tot
ontruiming van 'bezette gebieden'
(zonder lidwoord, hetgeen inhield, dat
jommige gebieden niét behoefden te
worden ontruimd).
Deze indruk is gisteren door een
woordvoerder van Buitenlandse Zaken
bevestigd. Nederland, zei deze woord
voerder, is met de rest van de EEG
van oordeel, dat Israël afstand moet
doen van 'de bezette gebieden' (zij het
beginsel', wat dat ook moge bete
kenen). Dit vloeit voort, zei de woord
voerder, uit dé van 6 november date
rende resolutie van de EEG, die ook
door ons land is aanvaard.
Nu is het eigenaardige, dat deze
woordvoerder daarmee zijn eigen mi
nister tegensprak. Want die minister,
de heer Van der Stoel, heeft altijd be
weerd. dat de aanvaarding van de
EEG-resolutie geen wijziging van de
Nederlandse politiek jegens het Mid
den-Oosten betekende.
Wie houdt ons nu voor de mal. de mi
nister of zijn woordvoerder? Uitgaan
de van de veronderstelling, dat er
over deze kwestie niet zo moeilijk ge
daan zou worden, als er inderdaad
niets was veranderd, vrezen wij het
ergste namelijk dat de minister ons
voor de mal houdt.
In dat geval nemen wij alsnog iets te
rug van de lof die gisteren in deze ko
lom aan het kabinet is toegezwaaid
wegens minister Lubbers' standvastige
houding jegens enkele Arabische olie
collega's. Want dan is Nederland er
kennelijk toch niet afkerig van, de in
druk te wekken dat zijn politieke
standpunten te koop zijn, zo niet voor
geld. dan toch voor olie. Als dat het
profijtbeginsel van Den Uyl is. hebben
we toch maar liever dat van Biesheu
vel.
i'Met het oog op de rust in het leger
verdient het aanbeveling, het officiële
advies inzake de maximum-snelheid
niet langer te laten gelden voor som
mige generaals. Dan behoeven ze zich
althans op de weg niet gepasseerd te
voelen.
Men kan het onze politici natuurlijk
niet verbieden, de partijpolitieke dis
cussie. die al zoveel jaren zoveel gees
ten verwart, ook in de huidige crisis
achtige omstandigheden voort te zet
leder zijn hobby, moeten we
maar denken. Al zullen velen zich
daarbij wel afvragen, of ook Tweede
Kamerleden niet iets belangrijkers aan
hun hoofd hebben dan zich zelfs nu te
bekommeren om partij-kaders, samen
werkingsverbanden of zelfs de moge-
lijkheid van een nieuwe kabinetscrisis.
De fractieleider van de PPR in de
Tweede Kamer. dr. B. de Gaay Fort
man heeft gelijk als hij vindt, dat in
deze situatie de regeringsgezinde par
tijen hun onderlinge strijd maar beter
kunnen vergeten. Maar door dat
uitgerekend als PPR-man ook te
zeggen, valt juist hij ondèr de verden
king. dat hij daarmee zijn voordelige
positie in de coalitie hoopt te kunnen
consolideren.
De fractieleider van de ARP. mr. W.
Aantjes is volkomen gerechtigd, deze
verdenking te vertolken. Maar door de
PPR uit te nodigen een ministerszetel
ten behoeve van de CHU af te staan,
zet hij veel mensen erover aan het
denken of hij niet bezig is. de crisis te
gebruiken om de precaire relaties tus
sen ARP en CHU weer wat te verbe
teren.
De fractieleider van de CHU, dr. R.
J. H. Kruisinga heeft de uitspraken
van mr. Aantjes met andere woorden
weer opgepakt, om zijn opstelling te
genover het kabinet nog eens aan te
scherpen. Hij blijkt te zijn vergeten,
dat de CHU haar medewerking aan
het kabinet uitsluitend wegens de ver
deling van ministerszetels heeft ver
smaad en wil er nu slechts instappen
als de programmatische grondslag en
de personele samenstelling weer ter
discussie komen. Met andere woorden:
als de complete crisis weer van voren
af aan begint. Wij hebben daar geen
enkele behoefte aan.
De fractieleider van de WD, de heer
H. Wiegel tenslotte, heeft ook een
duit in het zakje gedaan door te zeg
gen dat de WD niet kan worden ge
mist in een kabinet dat de problemen
krachtig te lijf wil gaan. Zo'n frase
ligt natuurlijk bestorven in de mond
van elke oppositieleider. Maar het is
wel gortig dat we haar juist in deze
tijd moeten horen van een man die
niets nalaat, op de geldzucht van de
mensen tc spelen en hen tegen het ka
binet op tc zetten.
Van een medewerker
in Paramaribo
PARAMARIBO - De Surinaamse premier dr. Jules Sedney, die op 15 december de regeermacht aan de
nieuw gekozen ploeg zal overgeven, is er zich terdege van bewust dat de kiezers op 19 november een
raciale stelling hebben betrokken. En hij betreurt het. Dat vertelt hij mij op rustige, zakelijke toon in zijn
werkkamer op het ministerie van Algemene Zaken.
Minder rustig, haast emotioneel zelfs
wordt hij wanneer hij vaststelt dat
Suriname onbewoonbaar zal worden
wanneer beide dominerende groepen
de creolen en de hindostanen
zich in deze houding blijven vastbij
ten. De huidige raciale opstelling
aldus dr. Sedney is heilloos en le
vensgevaarlijk voor Suriname, gevaar
lijker nog dan alle vorige situaties.
De wedijver en naijver tussen creolen
en hindostanen hebben ongetwijfeld
het gezicht van de jongste parlements
verkiezing bepaald; het is dan ook lo
gisch dat het gesprek met dr. Sedney
voornamelijk hierom draait.
Afgang
Het is niet alleen de raciale opstelling
van de kiezers geweest die bepalend
werd voor de afgang van dr. Sedneys
partij. Ook de februari stakingen heb
ben er belangrijk toe bijgedragen. Dit
is ook voor de aftredende regerings
leider een duidelijke zaak. Dit neemt
evenwel niet weg dat hij van mening
blijft dat de februari-problemen in
eerste instantie niet zozeer met vak-
bondsbelangen te maken hebben ge
had. maar aangedreven werden door
ambitieuze politieke leiders die toe
vallig ook in de top van het vak
bondswezen zaten. Toch is er ook
toen een duidelijke raciale ondertoon
geweest. Deze werd nog versterkt
dóór het feit, dat het een hindostaan-
se minister Radhakishun van finan
ciën is geweest, die de brand aan
stichtte toen hij weigerde pérsoonlijk
te onderhandelen met de bond van
douane-ambtenaren.
Waarom heeft dr. Sedney toen het he
le Radhakishun-konflikt geannexeerd,
terwijl hij wist hiermede zijn collega
te ontlasten en tegelijk het risico te
lopen de zondebok te worden? Zijn
politieke tegenstanders zagen hierin
een bewijs voor hun vier jaar lang
volgehouden bewering dat het creools
segment binnen de regering-Sedney
door de hindostaanse partner werd
overstemd.
Veren laten
Als ik dr. Sedney erop wijs, dat deze
bewering, waar of onwaar, gedurende
zijn gehele regeringsperiode is her
haald. ontkent hij met alle stelligheid
dat zijn progressieve nationale partij
genoegen heeft genomen met het spe
len van de tweede viool. Wel tekent
hij, heel voorzichtig formulerend aan,
dat het nu eenmaal vaak het lot is
van de kleine partij die met een zo
veel grotere en sterkere politieke
partner in zee gaat. om enkele veren
te laten.
Terugkomend op de februari-stakin-
gen zegt dr. Sedney nooit opzettelijk
een confrontatie met de vakbeweging
te hebben uitgelokt, of zelfs maar te
hebben gewild; ook een verwijt dat
hem altijd gedaan is.
Waarom heeft hij dan toch, en kenne
lijk met hartstocht, deze confrontatie
ondernomen?
v.
gen. Als premier mocht ik echter
geen onderscheid maken tussen hin-
doestanen en creolen'.
Later is er ook nog de joint venture
met de Energie Bedrijven Suriname
bij gekomen, waardoor de hindostaan
se wooncentra in snel tempo betere
woonvoorzieningen kregen. Dat heeft
bij de creoolse bevolkingsgroep
slechts de mening versterkt, dat het
niet Sedney, maar Lachmon is ge
weest, die het groepsbelang heeft ge
diend ten koste van de creolen en dat
Sedney dit lijdelijk heeft aangezien.
Emancipatie
Sedney: Dat moest ik doen. Toen de
februari-krisis uitgroeide van een de
partementaal konflikt naar nationale
crisis, moest ik als regeringsleider in
grijpen. Deze nationale crisis. en ik
sta onverkort op dit standpunt
werd geboren toen de stakende doua
neambtenaren het rechterlijk bevel
om het werk te hervatten, hadden ge
negeerd.
Ik zie de februari-moeilijkheden niet
als vakbondszaak, maar als een uitge
lokt konflikt tussen een belangen
groep en de staatsorde. Bovendien
ben ik van oordeel, dat elke regering
do gelegenheid moet krijgen zijn nor
male zittingsperiode van vier jaar uit
te dienen, tenzij het parlement als
controlerend orgaan voor de afloop
van deze tijd anders beslist Maar een
regering behoort zich niet door bui
tenparlementaire acties ertoe laten
krijgen het vierjaren mandaat te vér-
korten.
Hoe triest het ook mag zijn, er is op
het ogenblik geen zinnig gesprek over
de Surinaamse politiek te voeren, zon
der ook de groeiende polarisatie tus
sen beide grote ethnlsche groepen
(creolen en hindostanen) erbij te be
trekken. Wat denkt u daar nu per
soonlijk van; zowel in het algemeen
ais in het bijzonder wat uw persoon
betreft?
Sedney: Deze polarisatie is niet van
vandaag of gisteren. In 1969 (toen de
hindostaanse VHP een zeer grote
stembus-overwinning haalde, red.
Tr./Kw.) is voor de eerste maal de
creoolse veste doorbroken en toen is
het belangrijkste gedeelte van de re
geermacht toegevallen aan de hindos
tanen. Dat hebben de creolen moeilijk
kunnen verwerken. Bovendien zijn er
in de afgelopen regeringsperiode za
ken tot stand gekomen, die weliswaar
van algemeen belang zijn, maar in
hun praktische werking de hindos
taanse bevolkingsgroep hebben be
voordeeld.
Kunt u een voorbeeld geven?
Sedney: Nou, neem bijvoorbeeld de
kwestie van de nationale feestdagen.
Vrijwel onmiddellijk na het optreden
van de regering-Sedney (een coalitie
van de creoolse PNP met de hindeos-
taanse VHP) werden de hindoe reli
gieuze feestdagen gelegaliseerd en
verheven tot nationale dagen. Als er
één kwestie is die enorm veel kwaad
(creools) bloed heeft gezet, dan is het
wel deze: temeer daar de 'nieuwe' na
tionale dagen kwamen in de plaats
van een tweetal christelijke hoogtijda
gen. Deze zaak heeft en dat weet
dr. Sedney zeer goed de aftredende
regering voorgoed in een slecht blaad
je bij de creolen geplaatst.
Sedney: 'Van daaruit heeft men vier
jaar lang mijn creoolse partij beoor
deeld, en is men op de loer gaan lie-
Premier Sedney constateert, zoals ie
der ander in Suriname, dat hindosta
nen in korte tijd opvallend zijn ge
ëmancipeerd, en dat dit de overige be
volkingsgroepen hoog zit. Hij is er
zich van bewust dat hij mede hierom
veroordeeld wordt, omdat hij toevallig
geroepen is geweest leiding aan dit
proces te geven.
Als ik Sedney vraag wat hij van de
nieuwe regering denkt, blijkt dat hij
haar levenskansen niet groot acht. Na
de wittebroodsweken aldus Sedney
zullen de ideologische verschillen
van de in de Nationale Partij Kombi-
natie samenwerkende partijen aan het
licht komen. Het zal dan noodzakelijk
worden te komen tot heilloze compro
missen die geen van beide partijen
zullen bevredigen, met de daaraan
verbonden frustraties. Bovendien
wordt de kans op vastlopen vergroot
door het feit, dat door deze compro
missen de achterban van de respectie
velijke partijen zal vervreemden van
de leiding.
En tenslotte is er nog een breekpunt,
namelijk de structurele problemen
van Suriname, zoals de werkloosheid.
'Men kan immers niet alleen leven
van de wrok tegen de hindostanen, er
moet brood op tafel komen', aldus
Sedney.
De huidige demissionaire premier
heeft zich bij de jongste verkiezingen
niet kandidaat laten stellen door zijn
partij. Als verklaring hiervoor zegt
hij dit te hebben gedaan, omdat hij
na zijn februari-optreden niet de
steen des aanstoots wilde zijn.
Toekomstplannen
Zijn toekomstplannen? In de komende
vier jaren wil Sedney proberen de
vertroebelde relatie met de vakbewe
ging te verbeteren. Daarnaast wil hij
zijn hindostaanse politieke en per
soonlijke vrienden ertoe brengen hun
conservatieve kijk op de Surinaamse
maatschappij te herzien. Dit laatste ts
volgens dr. Sedney noodzakelijk om
de verhouding tussen de bevolkings
groepen te harmoniseren.
De les van vier jaren voor dr. Sedney
(die onomwonden zegt, nog steeds po
litieke ambitie te hebben) is dat Suri
name een duidelijk socialistisch geo
riënteerd beleid nodig heeft, waarbij
het ras geen rol'speelt. Hij is dan ook
van plan na zijn verlof zich hiervoor
in te zetten.
Weerrapporten van gisteravond
19 u.
max.
neer-
temp. slag
Amsterdam
motregen
9
0.1
De Bilt
regen
9
0.1
Eelde
zwaar bew
8
1
Eindhoven
geheel bew
8
0.1
Den Helder
regen
8
0.1
Luchth. R'dam motregen
9
0.4
Twente
geheel bew
8
0
Vlissingen
geheel bew
10
0
Zuid-Limburg
mist
6
2'
Athene
licht bew
17
0
Barcelona
onbew
10
0
Berlijn
licht bew
5
0.2
Brussel
mist
7
0
Frankfort
zwaar bew
4
0.2
Helsinki
geheel bew
—1
0
Innsbruck
ijzel
—1
1
Kopenhagen
onbew
5
0
Locarno
onbew
4
0
Londen
zwaar bew
12
0
Madrid
onbew
11
0
Malaga
onbew
14
0
Mallorca
geheel bew
10
3
München
regen
3
3
Parijs
geheel bew
9
0
Stockholm
sneeuw
—1
0.1
Wenen
zwaar bew
4
2
ZUrich
ijzel
0
0.3
Casa Blanca
onbew
16
0
Tunis
zwaar bew
16
0
Wij voelen ons meer thuis bij de voor
zitter van dc Rotterdamse Kamer van
Koophandel, mr. W. H. Fockema
Adrea die blijkens een interview in
dc Leeuwarder Courant 'die emo
ties over inkomensverdeling' niet zo
kan meevoelen, maar intussen wel
zegt dat we het beleid van de Neder
landse regering, en dat met hoofdlet
ters, moeten steunen.'
Van een man als Fockema Andrea,
die van zichzelf getuigt: 'Ik ben libe
raal van huisuit, ik ben het vandaag
de dag en morgen ook nog', wil de
heer Wiegel zich hopelijk nog iets
aantrekken.
HOOG WATER 6 november Vlisslngen:
10 23—22.58. Haringvllotslimen: 12.03
Rotterdam 0.44—13.00, Schevenlngen: 11.36—
IJmuiden: 12.15Den Helder: 3 02
15.24. Harlingen: 5.27—18 04. Delfzijl: 7 33—
20.29.
AN^KNMi Hoes'1
Van onze weerkundige medewerker
November was een te koude, natte en
iets te zonnige maand. De Bilt bere
kende evenals Stornoway op de Hebri-
den een etmaal-temperatuur gemiddel
de van 5.1 graad Celsius, tegen 5.9
graad C. normaal. Er mei gemiddeld
in het land ruim 80 mm neerslag te
gen 72 normaal. In De Bilt viel gedu
rende 50 uur neerslat) tegen geduren
de 57 uur normaal. Omveren deed het
op twaalf dagen ergens in het land,
het dubbele van normaal. In het weer-
overzicht van Almkerk wemelde hei
in de laatste week van hagel- en
sneeuwsymbolen, met vanaf de 25e
t.m. 28e dagelijks omveer (eerder op
4, 6 en 15 november). De sneeuwlaag
van 9 centimeter was er de dikste, die
de waarnemers zich in november kon
den herinneren en over het hele win
terseizoen gerekend: de dikste sinds
de winter van 1970-'71. In Oud-Beijer-
land leiierden de talrijke hagelen
sneeuwbuien vanaf 25 november liefst
35 mm neerslag op. Op de Britse Ei
landen kreeg Lerwick op de Shetlands
met 236 mm neerslag een recordhoe-
veelheid over de laatste 30 jaar. Ook
Valentia en Belmullet op Ierland wa
ren nat met 164 en 157 mm. Ze vorm
den een groot contrast met Edinburgh
(23 mm) en Leeming in Noord-Enge-
land met 19 mm. De herfst van 1973
was te koud (9.6 graad Celsius tegen
10.1), vrij zonnig (319 uren tegen 298
normaal) en te nat (gemiddeld over
het hele land circa 255 mm. tegen 216
normaal). Het regende en sneeuwde
in De Bilt gedurende 170 uur tegen
143 normaal. Onweren deed het op 32
dagen ergens in het land tegen 25
normaal.
Onder invloed van een sterk hoge-
drukgebied (1040 mb) ten zuidwesten
van Ierland, met krachtige uitbouwers
via de Alpen tot de Zwarte Zee, ver
andert er vooreerst weinig in het
weertype. Later in de week zal een
koufront de regenkans1 vergroten, ge
volgd door een daling van tempera
tuur.
onder redactie van loessmil
man, die alleen 's woensdags en
vrijdags at (hoeveel vermeldt de
geschiedenis niet). Toen in 1034 ae
Saracenen Myra veroverden, kon
den de christenen Nicolaas' graf
niet meer bereiken en het kon dan
ook niet uitblijven: in 1087 ont
voerden gelovige zeelieden het eeu
wenoude gebeente en droegen zo
Sint Nicolaas posthuum triomfante
lijk de Zuid-italiaanse havenstad
Bari binnen. En dat alles omdat
de bisschop eens, op doorreis naar
Rome in Bari gelogeerd, zou heb
ben gezegd: in deze goede stad zal
mijn gebeente rusten.
Dc echte Sinterklaas zou nu een
jaar of zestienhonderd moeten zijn.
Want vermoedelijk is het ruim zes
tien eeuwen geleden dat de 18-jari-
ge Nicolaas in Myra in Klein-Azië
tot bisschop gekozen werd. Zijn
staf, mijter en tabberd waren toen
echt. Zijn baard was nog niet aan
geplakt en ook zijn snor liet tij
dens het verrichten van goede da
den nooit los. Als dat allemaal
waar is, hoeft niemand meer illu
sies over de echte Sinterklaas te
koesteren: in dat geval is hij om
streeks het jaar 400 na veel goed
en wonderen doet gewoon
doodgegaan en begraven en zijn
alle getabberde heren van nu nep-
klazen.
Als dat allemaal waar is, want ir
zijn in de loop der eeuwen zoveel
legenden om de goede oude gewe
ven, dat er intussen helemaal niets
meer vaststaat. De Sint is zelfs
geen echte heilige meer, want de
rooms-katholieke kerk heeft hem
van het heiligenregister geschrapt.
Zelfs is hel mogelijk, lezen we n
Televizier, dat Sint Nicolaas een
fantasie is van een verteller uit de
eerste eeuwen van het christen
dom. Er bestaat een in hetzelf
de blad afgedrukte 'officiële' le
vensloop van de ex-heilige. Al op
vijfjarige leeftijd verraste hij ie
dereen door zijn wijsheid in ge-
loofs. Hij was een uiterst sober
Dit mag dan niet de echte Sinter-
ulaas zijn met z'n valse baard en
namaak snor, wat hij hier doet is
wèl authentiek. Want wat er alle
maal over de weldoener Is rond
verteld, in alle verhalen en legen
den komt hij over als iemand die
speciaal voor kinderen letterlijk al
les deed als hij tenminste be-
>taan heeft.
De aankomst in Bari viel op 7 mei,
een dag die door de hele streek
nog steeds als hèt Sint Nicolaas-
feest wordt beschouwd. Gui Fori-
gens was er dit jaar met fotograaf
Cor van Weele bij en vertelt in
Televizier, hoe dan duizenden
devote mensen rondom het plein
voor de Sint Nicolaas-basiliek
staan: 'De stemming op het plein
zal niet veel van de sfeer destijds
in de vroege middeleeuicen ver
schillen; de mensen van Bari zijn
verlangend het jaarlijks weerke
rende sprookje te zien, de mystiek
van heiligheid te ondergaan, le
weten dat het allemaal legende is,
maar niettemin te geloven en le
bidden om kracht. Er kan immers
altijd een mirakel geschieden. Van
heinde en verre zijn ze gekomen,
de boeren, de dorpelingen. Alle-
niaal naar Bari aan de Adriatische
Zee, sedert antieke tijden poort
naar de Levant. Honderden bussen
vol, behangen met afbeeldingen
van heiligen, ranken groen en
kleurige slingers op de motorkap.
Heilige Maria, bid voor ons, heili
ge Nicolaas, bid voor ons, zeggen
onze kinderen, geef ons een goede
oogst, staat er op plakkaten ge
schreven'.
Met Sinterklaasgedichten hebben
ze niet veel moeite in Bari. Er is
er maar één en dat is elk jaar het
zelfde, dat door een vrouwenstem
door luidsprekers wordt voorgedra
gen, voorafgegaan door de geschie
denis van de 'onttioering' van Ni
colaas' botten: 'Wie redde drie
kinderen uit handen van een
moordenaar? Sint Nicolaas. Wie
voorkwam dat drie maagden aan
prostitutie werden overgeleverd?
Sint Nicolaas. Wie haalde drie
schipbreukelingen uit de kolkende
zee? Sint Nicolaas. Wie redde drie
onschuldige mannen ran de galg
Sint Nicolaas'.
En dan komt de goede Sint zelf.
Fortgens vertelt dat het beeld van
Sint Nicolaas voor deze ene dag
uit de basiliek wordt gehaald en
symbolisch vanaf de haven 'thuis'
gebracht. Erachter gaat een soort
middeleeuwse processie met spook
achtige figuren in rood en blauw,
gildebroeders, heelebaardiers, ven-
delzwaaiers in kakelbonte kleding.
De menigte barst uit in applaus,
de klokken dreunen over de stad.
In Bari is Sinterklaas nog een ech
te heilige.
Het is al duidelijk: als Nicolaas
een wonder deed, zorgde hij er
wel voor dat het aantal geredden
niet meer en niet minder was dan
drie. het getal van de heilige drie
vuldigheid. Van het verhaal over
de drie kinderen die hij uit de
handen van een moordenaar gered
zou hebben, zijn twee (of mis
schien wel meer) versies in om
loop. Volgens de ene waren die
kinderen al studenten van vermoe
delijk een jaar of twintig, die in
een eenzame herberg overnacht
ten. De waard beroofde ze toen ze
sliepen en doodde ze meteen
maar. Toen kwam gelukkig Sint
Nicolaas langs, die de scholieren
door zijn gebeden weer tot leven
bracht De studenten klaagden on
middellijk de valse waard aan, zo
dat ook die kreeg wat hem toe
kwam.
In de andere versie zijn de stu
denten pas kinderen, die de goede
bisschop in stukken gesneden en
zelfs al flink ingezouten in de kel
der van een slagerij aantrof. Ui
teraard werden ook zij weer heel
en springlevend. De ruim 350 jaar
oude gevelsteen op de hoek van
de Amsterdamse Dam en het Dam
rak waar eertijds het café De
Bisschop gevestigd was beeldt
deze legende in de kinderversie
uit
De drie maagden, die volgens het
gedicht van Bari voor prostitutie
behoed werden waren, zegt de le
gende, dochters van een berooide
vader, die er helemaal geen gat
meer in zag. Zodoende besloot hij,
door wanhoop gedreven, zijn doch
ters als slavin te verkopen. De
goede Nicolaas was dat nog maar
nauwelijks terore gekomen, of hij
was al in het holst van de nacht
op weg naar het bewuste huis,
waar gelukkig een venster open
stond. Zonder zich te bedenken
wierp hij een buidel met goud
stukken naar binnen, die als door
een wonder uitgerekend in een
schoen voor het bed van een van
de dochters terecht kwam. De
tweede buidel vloog hoe kan
het anders regelrecht in de
schoen van de tweede dochter en
zo ging het ook met het derde ka
pitaaltje. De vader was intusen
door al dat gerinkel wakker ge
worden en betrapte de heilige
juist toen die zijn derde geschenk
met een boogje naar binnen wierp
en gelijk Zorro direct na zijn goe
de daad in het duister verdween.
Natuurlijk ging het verhaal
prompt door het stadje, vervol
gens van mond tot mond door het
land en toen door de hele wereld.
Hier schijnt ook het vaste geloof
vandaan te komen, dat Sinterklaas
geen schoentje leeg laat en zijn
geschenken, als het even kan, uit
de lucht laat valen.
'Ik kan jc niet betalen, wat je waard bent. Simpkins. Ik moet nu eenmaal
het minimum-loon geven.'
