Zendingsdag
luistert
naar Afrika
spelen
rol
Geref. kerken
geen centrale
meer in geref. gezindte
ihsiiisy
Vandaag
Lieve kinderen,
jullie tachtigjarige
grootvader is een
pessimistisch man
Trouw
Kwartet
Ir. Van der Graaf op toogdag:
'Vecht in Overijssel
binnen 2 jaar schoon'
Nieuwe boeke
TROUW/KiWAMTET MAANDAG 22 OKTOBER 1973
KERK T2
Van een onzer verslaggevers
UTRECHT De tweede zendingsfase is begonnen. Dit constateerde
zaterdag de algemeen secretaris van de Nederlandse zendingsraad,
ds. R. J. van der Veen tijdens de nationale dag van de Nederlandse
zendingsraad in de Jaarbeurshal in Utrecht.
Vroeger vloeide het evangelie naar
Afrika via Europa. Nu wordt Europa
steeds meer uitgeschakeld. Afrika ont
moet Jezus thans zelf zonder de verte
kening van eeuwen Eurcpese theolo
gie en kerkgeschiedenis.
De uitwerking van deze nieuwe ont
moeting van de Afrikaanse mens met
het evangelie beheerste de wereldzen-
dingsconferentie, die vorig jaar in
Bangkok gehouden werd. Daarom
werd deze Nederlandse zendingsdag
zaterdag gehouden onder het thema
'Met het oog op Afrika'.
'Wij hebben een voorsprong van eeu
wen op Afrika, daardoor waren wij de
pioniers in Afrika. Wij waren het
zendingscentrum van waaruit een
grootse zendingsgeschiedenis werd ge
maakt Maar die was niet zonder ge
breken', aldus ds. Van der Veen. 'Het
evangelie werd vaak geformuleerd
vanuit een westerse kerk en gebracht
vanuit westerse cultuur'. Maar deze
tijd is volgens ds. Van der Veen nu
voorbij.
De kerken in Afrika groeien snel en
er ontstaat een zwarte theologie, door
dat de Afrikaanse mens zelf naar het
evangelie gaat luisteren. Deze zwarte
theologie bevat ook een boodschap
aan ons, waar wij vervallen zijn in
een vergeestelijking van het evange
lie.
Ds. Van der Veen: 'De Afrikanen ei
sen dat wij ophouden met de tegen
stelling horizontaal-verticaal en dat
wij oog krijgen voor de revolutionaire
mogelijkheid van het evangelie. De
Afrikanen zien dat wij onvolledig
zijn, maar zij willen toch met ons ver
der. Zij willen geen einde van de zen
ding, maar een vernieuwing. De Afri
kanen vragen ons: help ons om van
de wereldraad van kerken een grim
mige wereldraad te maken, want dat
is nodig voor Europa's welzijn. En zij
vragen ons wat zeg je van Jezus of
ben je alleen een consument in dc
kerk?'
Bevrijdingsbeweging
Ds. Van der Veen eindigde zijn refe
raat met een ontroerende oproep van
de zwarte theoloog Gabriel Setiloang
aan de Europeanen. In zijn gedicht
houdt hij Europa voor dat het in sla
ven heeft gehandeld en Afrika heeft
gekolonialiseerd. Maar Setiloane
vraagt Europa toch 'Europeaan gele of
je in Jezus? Dan zullen wij samen
van Hem getuigen; jij in je buurt en
in je land en ik in mijn werelddeel.
En dan zullen wij samen verder gaan
in de bevrijdingsbeweging van Jezus
Christus'.
De zendingsdag werd geleid door ds.
A. Rigters, de secretaris binnenland
van de Nederlandse zendingsraad. De
heer S. Oosterbeek, de secretaris van
de onderwijscommissie begon de dag
met een poëtische en boeiende inlei
ding in het verschijnsel Afrika,
's Middags werd in verschillende groe
pen dcor de talrijke bezoekers gespro
ken over de kerken, het familieleven
en de politieke problemen van Afrika.
Tevens was er gelegenheid te spreken
met verlofgangers uit de zendingsvel-
den. De dag werd muzikaal op waardi
ge wijze omlijst door de Utrechtse
christelijke muziekvereniging De Ba
zuin.
Dc rcdaclle behoudt xich hot recht voor hnnr
ter opname In deze' rubriek ineKi-zonrten me
ningsuitingen verkort weer te geven. BH pu-
bllkalle wordt met de naam van de inzender
ondertekend. Brieven kunnen worden ge
stuurd aan hel secretariaat hoofdredactie
Trouw/Kwartet, postbus «39. Amsterdam.
Midden-Oosten (5)
Gij christenen in Nederland en der
aarde bidt voor het volk Israël, niet
om glorieuze overwinningen, maar om
vrede van Jeruzalem met de volgende
bede uit Joël: Spaar uw volk. o Heere,
en geef uw erfenis niet over tot ee-
ne smaadheid, dat hunne vijanden
over hen zouden heerschen'; waarom
zoudefl zij onder de volken zeggen,
waar is hun lieder God?'.
Bussum
A. Heinen
Midden-Oosten (5)
Nu Israël in zijn bestaan bedreigd
wordt en wij ons machteloos voelen
om hen daadwerkelijk te helpen be
houdens dan ons geld. komt het mij
toch voor dat wij in het westen, waar
onder Nederland, wel degelijk een
daad kunnen stellen die tegelijk de
monstreert aan welke kant wij staan,
en tevens dat wij niet voor chantage
opzij wensen te gaan. Door namelijk
onze auto op stal te zetten en dat
geldt natuurlijk in 't bijzonder voor
de weekends. Dat laatste heeft dan
ook nog het voordeel dat op ons slag
veld zeker 15 meest jonge mensen, niet
6neuvelen en enige honderden niet
verder verminkt door het leven hoe
ven te gaan. En waarom zullen we
hiermee wachten tot de Arabieren ons
dat opleggen.
Deventer
II. W. Bon
Midden Oosten (7)
Als er iets is in Amerika. Zuid-Afrika.
Angola of Chili zijn er wel demon
stranten die de straat opgaan om te
protesteren, maar wanneer Rusland
oorlogstuig stuurt om de Arabieren
tegen Israël te steunen, wordt er geen
woord van protest gehoord van de
mensen die het hardst schreeuwen te
gen geweld. Blijkbaar is het geweld
van Rusland van het 'goede' soort.
Zwolle J.M. Enklaar-Reulman
Midden Oosten (8)
De Heer verwacht van Zijn gemeente
ontferming over Israël. De heidenen
zijn de ontferming door Jezus Chris
tus deelachtig geworden. Aan ons
christenen is de opdracht het vol
brachte werk van Jezus Christus aan
Israël met woord en werk te verkondi
gen, opdat Israël Jezus Christus her-
'kent en erkent als zijn Mesias.
Amsterdam P. Hoogewoud-Vastenhout
Midden Oosten (9)
Bij alle triestheid die de strijd in het
Midden Oosten met zich mee brengt
mis ik de zekere lichtpuntjes. Waar
blijven de moppen die ons tijdens de
tweede wereldoorlog op de been hiel
den? Weet U dat koning Feisal van
Saoudi-Arabië momenteel een boek
schrijft over het zijns inziens onver
antwoord hoge olieverbruik in Neder
land? Het verschijnt rond de jaarwis
seling en is getiteld: 'Van oliebron tot
oliebol'.
Amsterdam mevr. Lassing-Munnik
Mr. Abel Herzberg, de schrijver, advocaat en vroegere voorzitter
van de Nederlandse Zionisten Bond, heeft op de elfde dag van de
oorlog een brief aan zijn kleinkinderen in Israël gezonden. De
brief volgt "hier. Hij heeft er zaterdag voor de NCRV-camera uit
voorgelezen. Mr. Herzberg heeft vele toneelstukken en boeken
geschreven, onder andere 'Brieven aan mijn kleinzoon'.
Lieve kinderen, jullie tachtigjarige grootvader is
een pessimistisch man.
Hij is dat van natuur, 'maar hij is dat ook op
grond van zijn ervaringen Het merkwaardige nu
is, dat hij in deze dagen van zware beproevin
geen, tegen zijn gewoonte in, hoe langer hoe op
timistischer wordt.
Dat zit 'm niet alleen in de strategische situatie,
al mogen we blij zijn dat de vijand in Syrië te
ruggeslagen is en dat daardoor de beschieting
van de kiboetsim in het Hule-gebied en in de
Jordaanvlakte onmogelijk geworden is, of ten
minste belangrijk is verminderd. Ik spreek na
tuurlijk over de dag van vandaag. Hoe het mor
gen zal zijn en hoe het wezen zal, als jullie deze
brief ontvangt (de hemel mag weten wanneer
det zal zijn) weet natuurlijk niemand.
Die beschieting was van oudsher een liefhebbe
rij van de Syriërs. Zij beklagen zich nu over
slachtoffers onder de burgerbevolking en die
zijn inderdaad beklagenswaardig genoeg. Maar
ze zijn door Israël nooit bedoeld. Ze zijn een
rampzglig en onvermijdelijk bijverschijnsel van
de bombardementen op militaire doelen. De be
schieting van de kiboetsim gebeurde en gebeurt
echter opzettelijk en doelbewust, zodat de Ara
bieren de laatsten zijn die zich mogen beklagen.
Het is waar, dat Egypte over het Suezkanaal ge
trokken is, maar wij houden stand. Alle hulde
Het is op zichzelf al een geweldige prextatie, dat
Israël een zo geiveldige overmacht in bedwang kan
pende en getrainde overmacht in bedwang kan
houden. Er zou over de oorlog nog heel wat
meer te zeggen zijn en volstrekt niet allemaal in
mineur. Maar ik laat het hierbij. Ik deel alleen
in de rouw over de jonge levens, die afgesne
den worden, Joodse en Arabische en ik vertrouw
erop, dat jullie nooit vergeten zullen dat de tra
nen van een Arabische moeder en van Arabische
kinderen net zo zwaar wegen als die welke aan
onze kant vergoten worden.
Legende
Maar nu mijn optimistische stemming. Als jullie
weten wilt, waar die vandaan komt, moet ik jul
lie een verhaal vertellen, waarbij ik niet weet,
of jullie het geduld hebben om dat tussen alle
berichten over het slagveld door, te lezen.
Mijn verhaal bevat de legende over het ontstaan
van de stad Jeruzalem, een oeroude legende die
ook ais jullie hem kent. wel weer eens in de
herinnering mag worden teruggeroepen.
Een vader had twee zonen. De een was rijk
maar kinderloos, de ander had een groot gezin,
maar was heel arm. Toen die vader stierf, liet
hij zijn grondbezit aan zijn beide zonen na, elk
voor de helft.
In de nacht van zijn begrafenis kon de rijke
niet slapen. Hij dacht: wat mijn vader gedaan
heeft is toch eigenlijk niet rechtvaardig. Ik ben
rijk, mijn broer is arm, hij hoort dus meer te
krijgen dan ik. Laat ik opstaan en de grenspa
len verplaatsen, zodat hij morgen een groter
stuk land aantreft, dan hij geërfd heeft.
Ook de arme kon die nacht niet slapen. Ook hij
dacht: wat mijn vader gedaan heeft, is niet
rechtvaardig. Ik heb het grote geluk van veel zo
nen en dochters, maar wat heeft mijn broer? In
de rijkdom moet hij de vergoeding vinden voor
zijn verdrietig gemis aan kinderen. Laat ik op
staan en de grenspalen verplaatsen, zodat hij
morgen een groter stuk land zal vinden, dan hij
geërfd heeft.
Beide broers stonden op en wilden doen, wat zij
zich hadden voorgenomen. Op de grens gekomen,
die hun vader getrokken had, ontmoetten zij el
kaar en vielen elkaar in de armen. Op de plek,
ivaar dit gebeurd is, is Jeruzalem ontstaan. Op
deze plek is het allerheiligste van de tempel op
gericht.
Dit is, dacht ik, een mooi verhaal Maar waarom
noemen we het 'mooi'. Niet omdat het waar ge
beurd is. Want het is natuurlijk niet waar ge
beurd. Het verhaal is mooi, omdat het het eeu
wige en onblusbare verlangen van de mensheid
uitdrukt naar broederliefde.
Niet aanvaard
Wij hebben gehoopt, dat het voor één keer (één
enkele keer) ivaar zou worden. Israël heeft, de
poging gedaan om dit te bereiken. De verdeling
van Palestina in 1948 was afstand van veel meer
dan zij erfdeel. De arabieren hebben het niet
aanvaard. Zij maakten aanspraak op alles, de Jo
den hadden volgens hen recht op niets.
Nu is er in de loop van een kwart eeuw een
nieuwe situatie ontstaan. En wat nu? Zou het
verhaal niet opnieuw werkelijkheid kunnen wor
den? Kijk, deze oorlog is verschrikkelijk. Hij is-
zelfs erger dan dat. Er zijn geen woorden om uit
te drukken wat hij werkelijk is.
Maar als hij nu eens in al zijn ontzetting de
kortste weg kon ivorden naar de vrede? Is dat
waarlijk onmogelijk?
Zou het niet mogelijk zijn, dat de beide broeder
volken, zo niet uit zorg voor elkaar, dan toch
tenminste uit zorg voor zichzelf tot overeenstem
ming kioamen omtrent de bepalingen der gren
zen? De voorwaarden daartoe zijn alleen maar
beter geworden dan zij waren.
De Arabische volken voelen zich door de neder
lagen, die zij vroeger hebben geleden, verne
derd. Dit is niet de bedoeling van Israël ge
weest, maar daarom ivordt het door de Arabier
niet anders gevoeld. Hij heeft nu ook zonder
een overwinning - zijn zelfrespect herwonnen en
kan Israël tegemoet treden zonder zich minder
waardig te voelen. Israël zijnerzijds zal begrij
pen, als het dat tenminste niet altijd begrepen
heeft, dat het op de lange duur niet leven kan
met een zo belangrijke Arabische irredenta, als
het zich in 1967 verworpen heeft.
Volken, ook de onderhavige niet, hebben geen
overwinning nodig, geen pvermacht van de een
over de ander. Zij hebben vrede nodig. De Jo
den, wadronder zijn te verstaan de Joden in de
hele wereld, kunnen niet leven, materieel niet
en geestelijk nog minder, zonder de Joodse Staat.
En die Staat kan niet leven zonder normalisatie
ran de betrekkingen met zijn buurlanden. Die
buurlanden hebben dat niet minder nodig en zul
len daarzonder alleen maar ongelukkiger wor
den.
Shalom
Ik weet, dat deze beschouwingen niet vrij te
pleiten zijn van een theoretisch en misschien
zelfs romantisch karakter. Het zal niet zo een-
voudig zijn hun inhoud in politieke werkelijk
heid om te zetten. Maar ik kan het gevoel niet
van mi) afzetten, dat de vrede de overwinnaar
in deze oorlog zal zijn en dit binnen afzienbare
tijd.
Vrede, Shalom, dat is het raison d' ètre van Is
raël. Israël is in diepste wezen niets anders dan
een ander woord voor vrede. Vrede in de zin
van de bestrijding der machtsbehoefte van de
ene mens over de ander, van het ene volk over
het andere; vrede als het protest tegen deze be
hoefte, een protest waaruit in wezen het Joden
dom is ontsaan, een protest, dat ook in alle lan
den, in alle tijden in duizend vormen door alle
Joden, van welke richting ook, gehandhaafd is.
En dat protest is niet anders te vertalen dan in
het verlangen naar vrijheid. Israël vecht voor
zijn vrijheid, voor zijn voortbestaan en daar de
vrijheid ondeelbaar is, vecht het voor de vrij
heid. Deze strijd kan en mag door Israël niet
verloren worden.
Daarom durf ik in deze bange dagen tegen jullie
te zeggen tegen jullie en alle Joden in de we
reld, wat de oude profeet in even bange dagen
voor eeuwig tegen ons heeft gezegd:
'Al tira. awdi Jaacow!'
'Vreest niet, mijn knecht Jacob'.
WOORDEN ZIJN VOLDOENDE
Na het evangelie komt de opdnf1
die bij het evangelie hoort. J
heeft zich bekend gemaakt. Het h
tepunt van het verhaal is bereikt,
ongelofelijke is gebeurd, de armi'
zaaiers uit Kanaan zijn familie van",
onderkoning, de eerstgeborene uit,'"
doden, onder vele broeders. Egypt
geen vreemd land meer, maar
land waar Jozef woont en leeft en
schermt wie tot hem komt. Maar,v®:
len
moeten ze weer weg. Ze moeten va
Jakob halen. Dan pas zal het g<
van de jonge prins volmaakt zijn.
wil zijn vader zien. Draal niet,
naar hem toe, zeg dat er plaal
voor de vader in dit huis van Egyi
De schaarste duurt nog vijf jaren|fl.<
daar is voor gezorgd. Zo spreken
mensen over die dingen. Daar 1
God voor gezorgd. Jakob moet koi
Jozef valt zijn broer Benjamin
dehhals. Zij beiden zijn zonen van
chel en hebben een bijzondere b
Natuurlijk, het is uitgelekt. De
ren hebben oren. Wie houdt zoieti
gen? De Farao heeft het gehoor^
het zal hem een eer zijn Jakobp
zijn zonen te ontvangen en ze mo
maar doenof ze thuis zijn. Ja, da
zen we vandaag, op bijna gehooi
stand van het oorlogsgeweld. Ji
wordt geïnviteerd naar Egypte,
desbesprekingen zijn niet eens n(
Het zal goed zijn. Als rijke mai'°
gaan de broers naar huis. Ze mop
onderweg geen twist maken, voej
zef hen nog tóe. Hij map dat.
misschien is het nog wel nodig
want zo zijn ze wel. Thuis verte
ze het hele verhaal in geuren en i-
ren. Maar Jakob wordt pas warm
ze hem vertellen wat Jozef ge
heeft. Een fijn trekje van de ve
Ier. In zijn woorden wordt ien
openbaar. Nooit is iemand zo dicl
als ik van zijn woorden hoor. Z
dingen ressoneren allemaal in de
bel. Schuld en lijden en vernede
en verhoging en dc invitatie om
lig ergens te komen wonen, en ld
uit brood, en hier: warm worden
de woorden. Dan pas uit de be
zing van het leed en de wanhoop
dooien. En Jakob ontdooide toen
hoorde wat Jozef gezegd had. V
den zijn voldoende. Zulke woo},®
die wat doen. Evangeliewoorden,
nesis 45, 828).
t.T.
it J<
:ik
'g'rd
V
el<
it<
el
st
GEREFORMEERDE KERKEN
Benoemd: tot pastoraal medewerkt
Kolhorn (NH): H. -J. Kemper,
list te Norg, die deze benoeming
aangenomen.
,verkl_
RVJf
nslL
De Rotterdammer
Nieuwe Haagse Courant
Nieuwe Leidse Courant
Dordts Dagblad
Uitgaven van
B V. De Christelijke Pers
Directie:
Ing. O. Posima.
F. Diemer.
Hoofdredactie:
J. Tamminga.
Hoofdkantoor d V. De
Christelijke Pers: N.2.
Voorburgwal 276 - 280,
Adam. Postbus 859.
Telefoon 020-22 03 83.
Postgiro: 26 92 74. Bank:
Ned. Midd. Bank (rek.nr.
69 73 60 768). Gem.giro
X 500.
UTRECHT Op de jubileunUoogdag van dc hervormde mannenbond op gereformeerde grondslag
sprak ir. J. van der Graaf, algemeen secretaris van de gereformeerde bond in de hervormde kerk,
over bet actuele verschijnsel dat kerkelijke grenzen niet meer samenvallen met de grenzen tussen
bepaalde gezindheden.
In dit verband wordt bet woord herverkaveling' gebruikt en ir. Van der Graaf kon zijn betoog illus-
trren met de veranderingen binnen de gereformeerde kerken, die als gevolg van die veranderingen
geen centrale rol meer spelen in het geheel van de gereformeerde gezindtè.
Van eeri verslaggever
ZWOLLE De voorzitter van het
waterschap De Bovenvecht, de heer D.
J. Jonkmans, verwacht dat de Overijs
selse rivier De Vecht over twee a drie
jaar schoon zal zijn. De Nederlandse
Heide Maatschappij werkt aan een
plan tot dijkverzwaring op het rivier
traject Dalfsen-Zwolle en de heer
Jonkmans verwacht dat tegelijk met
het gereedkomen van de verhoogde
dijken ook de bouw van nieuwe wa
terzuiveringsinstallaties langs de
Vecht voltooid zal zijn.
iel
Morris West Dc Salamander.
gave: H. Nelissen, Bloemendaal. Ife®'
18,90. ID
lcr
Liefhebbers van mysterieuze, lei 1
gevaarlijke en vooral stoutmo^
activiteiten van geheime dienstel»:
soms gewetensloze en ingenieuzé."
drijvighede'n in de diplomatie, j j
nen terecht bij De Salamander, h
onderwerp is hoogst actueel: eenf"
gelijke staatsgreep in Italië doorfci
fascisten, met een uiteraardjer
onvermijdelijke liefdesaffaire, ïn
ook uitzonderlijke rijke zakenl%'e
en verdachte generaais. Het is af®'
al een spannende spionage reü
met rake typeringen van Italianef
auteur heeft tien jaar in Italir'i
woond. Hij laat een onverschrq"
lid van de Italiaanse geheime dp
die de voornaam Danthe dij
het soms ingewikkelde maar brip
de verhaal vertellen. Morris Wen
een auteur, die in de Verenigdal
ten tot de prominenten van het j
moderne spionagestories beP
Een aantrekkelijk boek voor vi
en zonen. P'
Ir. Van der Graaf hield zich zeer
ïechtstreeks bezig met de kerkelijke
en geestelijke situatie van het ogen
blik (vandaar dat onze keus uit het
vele wat op deze bondsdag in het
Utrechtse Tivoli gezegd is vooral op
zijn woorden viel) signaleerde behal
ve een zekere uitholling van het gere
formeerde kerkelijke leven ook een
toenemende volstrekte onkerkelijk
heid. Daarnaast bespeurde hij hoop
volle tekens van een nieuwe klankbo
dem voor de bijbelse boodschap.
'In de steden gaat de ene predikants
plaats na de andere onder de hamer.
In sommige streken van ons land kan
er zelfs niet meer gesproken worden
van herverkaveling, omdat er eenvou
dig geen kavels meer zijn. Het kerke
lijk leven is er weg', aldus ir. Van
der Graaf.
Tegenover deze treurige ontwikkeling
zag de heer Van der Graaf toch ook
een aantal lichtpunten. Met dankbaar
heid constateerde hij dat er in de ge-
refoimeerde wereld thans een groei
end besef is van saamhorigheid. Ik
denk aan de gezamenlijke activiteiten
rondom de sociale academie in oprich
ting. de zendingsconferentie die voor
de kerken van de gereformeerde ge
zindte is georganiseerd, en op het ge
bied van de theologische bezinning. 'Bij
een dergelijke samenwerking wordt de
eenheid in belijden bepaald gevoeld',
aldus ir. Van der Graaf.
Naar zijn mening spelen de gerefor
meerde kerken een steeds minder een-
trale rol in het leven van de gerefor
meerde gezindte. 'Geconstateerd moet
worden dat deze kerken deze centrale
positie niet meer kunnen hebben', zei
ir. Van der Graaf.
'Het gereformeerde leven wordt van
binnenuit uitgehold. Het hervormd
moderamen heeft pas, nota bene in
een brief aan de vereniging van vrij
zinnig hervormden in de hervormde
kerk, laten weten dat óók in de gere
formeerde kerken het vrijzinnig theo
logisch denken verwerkt bleek te kun
nen worden'. De heer Van der Graaf:
'Dat is een juiste analyse. Maar dat
heeft gevolgen voor de plaats van de
gereformeerde kerken in hun totali
teit binnen de gereformeerde gezind
te. We zien op dit moment een her
verkaveling binnen de gereformeerde
gezindte, als het gaat om een aanpak
van de problemen, waarvoOT we in de
samenleving staan, maar ook als het
gaat om de theologische doordenking
van de vragen vanuit de gereformeer
de confessie. De gereformeerde ker
ken hebben de laatste jaren meer en
meer de aansluiting gezocht bij de
midden-orthodoxie in de hervormde
kerk. Vandaar de op gang gekomen
kerkelijke herverkaveling, zoals die in
de beweging Samen op Weg wordt be
pleit en al een voorproefje kreeg op
de gezamenlijke hervormd/gerefor
meerde synode. Ondanks deze herver
kaveling, die de heer De Graaf bij de
gereformeerde kerken vaststelde con
stateerde hij, niet zonder verbazing,
dat de gereformeerde prediking het
vol blijkt te kunnen houden. 'Onder
de oppervlakte van ons volksleven
blijkt er steeds weer een hunkering
te zijn naar een boodschap, die hou
vast biedt'. Ir. Van der Graaf consta
teert die hunkering ook bij de jonge
ren. 'Terwijl het kerkelijk jeugdwerk
van alle kanten kwijnt, brengt de
pinksterman Ben Hoekendijk tiendui
zend jongeren op de been'.
'Wat we als kerken in deze tijd nodig
hebben, is een nieuw elan', aldus ir.
Van der Graaf. Want ook nu zijn de
velden wit om te oogsten. Maar het
zal moeten zijn als op de Pinksterdag,
dat ieder in eigen taal de grote wer
ken Gods hoort. Dat geldt ook voor
ouderen en jongeren, voor mensen
van welke ontwikkeling of achter
grond dan ook, in onze tijd.
In zijn openingsrede zag de bonds
voorzitter ds. A. Vroegindeweij terug
op de veertigjarige historie van de
mannenbond. 'Na veertig jaar zien we
onze roeping nog duidelijk voor ons
liggen, ook al verslijten sommige
kringen ons voor ouderwets', aldus ds.
Vroegindeweij. Hij leverde ernstige
kritiek op de wereldraad van kerken,
waar de ontwikkeling hem 'met bange
vrees' vervult, 'vooral wanneer we er
Ir. J. van der Graaf
op letten dat de invloed van dc marx
istische krachten steeds meer veld
wint'.
Ds. Vroegindeweij stelde hiertegeno
ver de zendingsroeping van de kerk.
Hoe deze evenwel, met name in Je
conferentie van Bangkok gestalte
krijgt, stuit op grote bezwaren. Ds.
Vroegindeweij: 'Tegen alle moderne
ontwikkelingen in het kerkelijk leven,
waaiin men God uit het oog verloren
is en de aarde als doel gesteld heeft,
tegen alle politiek messianisme dat
men in onze dagen vindt waarbij men
meent door middel van een christelijk
getint marxisme het paradijs op aarde
te kunnen stichten, spreken wij de
belijdenis uit van de verwachting van
het eeuwige vrederijk bij de weder
komst van onze Heere Jezus Christus
als een gave van Gods genade. Zeker,
om die verwachting mogen we onze
taak en roeping hier op aarde niet
verwaarlozen', aldus ds. Vroeginde
weij.
Hij besloot zijn toespraak met een ci
taat uit de Nederlandse geloofsbelijde
nis: 'Daarom verwachten wij die grote
dag met een groot verlangen, om ten-
volle te genieten de beloften Gods in
Jezus Christus onze Heere'.
We melden nog van deze jubileum-
bondsdag dat dr. W. Aalders uit Den
Haag refereerde over: verbindende
en ontbindende krachten in de kerk
en dat ds. Joh. Verwelius, de bondsse-
cretaris, een opwekkend slotwoord
sprak.
DE KEUS VAN DE FIJNPROEVER
