2 miljoen
Nederlanders
brommen al.
99(1 is lijn
Hoofdrolspeler van 'Op de Hollandse
toer' over: sex, wachten op de zon, geld,
vrouwen: film en het moe-zijn'
2aimêöe£
Omdat-iezo
kwiek is.
Omdat-iezo Omdat-iezo
betrouwbaar is. voordelig is.
TR01ÏW/K.U AiRTET JIAiANDAG 1 OKTOBER 1973
BINNENLANb 1'6/K
dag, maandag
door
hette visser
Scène uit 'Op de Hollandse toer': links op de voorgrond
Wim Sonneveld, naast hem Joop Doderer.
WIM SONNEVELD: WIJ BLIJVEN
ALTIJD BEELDENSTORMERS
'Weet je waar ik nou zo moe
van word? Van artiesten die
zeggen dat ze zo'n ver
moeiend vak hebben. Se
motte altijd reisein de
bus sitte 's avonds op het
toneel en de volgende och
tend vroeg weer repeteren.
Oh, wat sijn we moe-oe.
Gut, is het soms niet ver
moeiend om de hele dag op
een steiger te staan metse
len? Of wees eens huis
vrouw, word je toch ook
bekaf van?'
Wim Sonngeveld moest het er
even uitgooien. Al dat geklaag.
Nou ja, het is natuurlijk niet
altijd even leuk om een filmscè
ne dertien keer over te doen,
maar Sonneveld moest toch zo
nodig? Hij schreeuwde toch als
kind al tegen z'n moeder dat
hij bij de revue wilde? Dan nu
niet klagen.
We zijn in Marken, vanwege
een paar buitenopnamen voor
de nieuwe Nederlandse speel
film (of is vanmorgen alweer
de allernieuwste gestart?) die
de naam heeft 'Op de Hollandse
toer.' Wanneer de zon achter de
wolken is, ligt alles stil en ver
telt Wim Sonneveld wat over
de film, z'n nieuwste plannen
en een piepklein beetje over
zichzelf.
Behalve Sonneveld zitten ook
Adèle Bloemendaal en Joop Do
derer in 'Óp de Hollandse toer.'
Het verhaal is snel verteld.
Robbie van Henegegouwen de
Boer (Sonneveld) werkt bij een
reisbureau. Hij doet er de etala
ges en de administratie en ein
delijk mag hij ook een reis lei
den als de directeur de laatste
echte reisleider de deur heeft
uitgesmeten. Robbe wordt gids
en werkt samen met Jan (Joop
Doderer), een door de wol ge
verfde touringcar-chauffeur. Het
te leiden gezelschap, dat een
volledig verzorgde reis door Ne
derland maakt, bestaat uit een
achttal Britse dames, een Duits
echtpaar, een Vlaams echtpaar
met dochter, een Nederlands
echtpaar met zoon, een Slecht
horende Hollander, een Ameri
kaans echtpaar en de zeer sen
suele mevrouw Slaughter (Adèle
Bloemendaal).
Zolang Robbie op historische
plaatsen andere gidsen kan na
praten lukt het hem nog wel de
vaderlandse geschiedenis recht
te doen. In de meeste gevallen
blijft hem niets anders over
dan zijn rijke fantasie in te
schakelen om de moeilijke vra
gen van toeristen bevredigend
te beantwoorden.
Gedurende de reis stapelen de
zorgen zich op. Chauffeur Jan
(Joop) is een liefhebber van je
never en blijkt ook een zeer be
kwaam mnemer. Het Belgische
echtpaar raakt in paniek wan
neer het merkt dat de Neder
landse jongen hun kuise doch
ter aan het versieren is. Tot
overmaat van ramp stort de
naar liefde hunkerende me
vrouw Slaughter (Adèle) zich op
gids Robbie (Wim), die het
hij een ernstige oor-aandoening
heeft.
Iemand die dat ook heeft
maar dan alleen vanwege zijn
rol dat is een oude heer, die
voor een slechthorende Hollan
der in de film doorgaat. Fana
tieke buiskluisteraars herken
nen in hem de mallotige
'Smitthy' uit de Britse tv-serie
'Please sir!' Het is de acteur
Erik Chitty, die altijd op z'n
duvel kreeg van die pinnige le
rares.
In Hotel-café De Jongh te Mar
ken leren de andere figuranten
hem achter elkaar enkele moei
lijke Nederlandse volzinnen zeg
gen. Erik Chitty heeft of een
riant taalgevoel of het is een
briljant acteur, want achter el
kaar komen de kat die krullen
van de trap krabt en woonplaat
sen als Scheveningen en Haar
lem er vlekkeloos uit. Vandaar
dat de regisseur besloot hem
gewoon een hardhorende Hol
lander te laten spelen.
'Big joke'
Wim Sonneveld: het is goed dat een heleboel dingen nu eindelijk gewoon worden
mens niet van zijn lijf kan hou
den.
En als we nu ook nog weten
dat de regisseur Harry Booth
heet en ook de film 'De dubbel
dekkers' maakte, dan kan het
niet anders of het wordt een
daverende lachfilm voor alle
leeftijden, tegen de kerstdagen
in de bioscopen.
Sijtje Boes
Het decor is de haven van het
jaarlijks door toeristen geteis
terde Marken. Sijtje Boes, tach
tigjarige, ongekroonde keizerin
van Marken, zit op een bankje
voor haar nering in de zon het
allemaal gade te slaan. De op te
nemen scène moet als volgt ver
lopen: er meert een boot met
daarop en in het gezelschap
van Sonneveld. De totaal uitge
laten toeristen stappen aan land
en worden door Sonneveld op
gevangen, zoals het een goed
gids betaamt. Vanaf een meer
paal komt chauffeur Joop Do
derer ineens naar voren om bij
Sonneveld verhaal te halen we
gens een' afschuwelijke gebeur
tenis die de afgelopen nacht
heeft plaatsgevonden. Scheldend
lopen deze twee de kade op, ter
wijl de toeristen gewoontege
trouw op de deuren van de hou
ten Marker huisjes kloppen en
door de ramen naar binnen glu
ren. Einde scène.
Het moet dertien keer over.
Dertien maal de meute boot-in
en boot-uit. En iedereen doet
het blijmoedig.
Toerist..
De enige die een weinig ont
stemd is blijkt Sijtje Boes. Zij
denkt aan de business, aan de
figuranten kan ze echt niets
kwijt en zolang de opnamen du
ren is de kade afgezet. Als er
toch een verdwaalde echte toe
rist binnen het zicht van de ca
mera komt, geeft dat niets,
want toeristen in Nederland
zien er allemaal hetzelfde uit:
vreemd.
Bijzondere gebeurtenissen: twee
keer breekt de noodloopplank
en komt timmerman Cuuk Koe
koek pijlsnel met hout zaag ha
mer en spijkers aanrennen om
het euvel te verhelpen; een
boodschappentas van een Engel
se dame, die samen met een an
dere vrouw een bejaarde twee
ling vormt, valt te water en
wordt met behulp van een pik-
haak weer op het droge ge
haald: en tenslotte rijdt er een
bestelbusje van een schoon
maakbedrijf te Marken per on
geluk de set op en stoten een
paar Marker, meisjes enkele
klanken uit, waarvan kan wor
den afgeleid dat ze hoofdrolspe
ler Sonneveld herkennen.
Dat kost allemaal natuurlijk
een paar metertjes film, maar
het is nog niets vergeleken bij
de strop die de producers van
de film vorige week hebben ge
had, toen Wim Sonneveld een
week met griep ziek te bed lag.
Geraamd verlies door het stil
liggen van de gehele rolprent:
tachtigduizend gulden.
Er drijven weer wolken voor de
zon.
We zitten goed...
Wim Sonneveld: 'Of ik in deze
film geloof? Zeker wel, anders
mag je er niet aan beginnen,
vind ik. Ja, we zitten hier wel
goed mee. De Nederlandse film
gaat trouwens helemaal wel
goed de laatste tijd. Niet dat ik
het allemaal prachtig vind. Laat
ik het zo stellen: 'Turks Fruit'
en 'Wat Zien Ik' vond ik goed
gemaakte film. Maar ja, ik denk
dat de mensen er voornamelijk
naar toe zijn gegaan omdat er
bloot inzat. Voor mij hoeft dat
niet, bovendien vind ik het dis
criminerend voor de vrouw, dat
vieze gedoe.'
'Ik weet ook wel dat er erg veel
vrouwen naar Turks Fruit gaan.
Nou ja, dat zal wel komen om
dat ze het nu eindelijk in het
openbaar mogen gaan zien. Ja-
ja, ik weet wat je zeggen wil:
dat kan allemaal in Nederland,
maar wij zijn toch voornamelijk
beeldenstormers. Altijd geble
ven. Zelden komt er iets goeds
uit d'r lui poten. 'Even later:
'Het is natuurlijk wel goed dat
we af en toe voorop lopen,
want dat stemt tot nadenken.
Het is ook goed dat een hele
boel dingen nu eindelijk ge
woon worden.'
Swiebertje
Regisseur Harry Booth roept dat
iedereen weer zijn positie moet
innemen. Want over drie minu
ten is er weer zon. Nieuwsgieri
ge kinderen worden achter de
afrastering getild, nadat ze even
een blik op de met baard ge
tooide 'Swiebertje' hebben ge
worpen. Ook 'grote mensen'
houden maar niet op met het
'Swiebertje'-roepen, zodra ze
de sloom sloffende Joop Doder
er in zicht krijgen. De acteur
draagt het moedig en doet of
Regisseur Harry Booth: 'Ik heb
wel gehoord dat Nèderland niet
zo'n filmland is, maar ik moet
toch zeggen dat er zeer professi
oneel wordt gewerkt. Nu is
filmtaal een internationale taal,
maar ook de acteurs vind ik
prima. Of er nog leuke dingen
zijn gebeurd? Ha, ha, this mo
vie is one big joke, haha! Moet
je nu het weer zien: iedere
keer stoppen vanwege de zon.
Nee, we konden het niet uitstel
len tot de zomer van volgend
jaar. Dan heeft iedereen weer
ander werk.'
Harry Booth vertelt dat het af
en toe wel lachen geblazen is in
de studio waar de binnenopna
men worden gemaakt.
'We zitten in het voormalige
scheepvaartmuseum, vlakbij de
Van Baerlestraat. De buitenkant
is verbouwd tot familie-pension
en hotel De Zeven Provinciën.
Met echte bordjes van: Vergun
ning en: Lid van de Horecaf.
Steeds komen er nu argeloze
toeristen binnen die kamers
willen hebben. Gisteren hadden
we een zwart laken voor de bui
tendeur gespannen, omdat er
geen daglicht naar binnen
mocht komen. Wéér twee Ame
rikanen met koffers. Of ze kon
den overnachten. Nee, zegt één
van de jongens, want de direc
teur is overleden vandaar het
zwarte laken!'
Er worden opnamen gemaakt
van Joop Doderer die Sonne
veld achterna zit in de uiterst
smalle steegjes. De figuranten
wachten in café De Jongh. De
twee bejaarde Britse dames
trekken vrolijk aan dikke siga
ren en drie van de zeven Japan
ners, die ook als achtergrond
toeristen fungeren maken een
biljartje.
Laatste scène van de dag wordt
een verkleedpartij. Sonneveld
draaft door de nauwe straatjes
Brilletje
voor als je iets leest en tegelijk
met mensen moet praten. En 't
is nog mode ook. Maar volgens
mij heeft die man me afgezet.
Ik bestelde die bril en toen
kostte die tegen de veertig gul
den. Nu moest ik ruim zeventig
afrekenen. Hij zei dat ik een
ander montuur had uitgeko
zen. nou ja.
Zegt dat er nog veel niet-aardi-
ge calvinisten bestaan. 'Ik was
hervormd. Kom uit het West-
land. M'n hele familie zit '.aar
van Marken in een authentiek
kostuum van een Marker
vrouw. Het bekende Snip- en
Snap-effect dat tot in lengte
van dagen voor lachsalvo's zal
zorgen. Tegen vijf uur is het
daglicht niet goed genoeg meer
voor buitenopnamen. Harry
Booth breekt zijn Hollandse
toer op.
Sonneveld rijdt mee terug in de
auto naar Amsterdam. Kunnen
we nog wat praten. Hij zegt
even iets giftigs over dat moe-
worden. 'Hoe laat ik vanmorgen
opstond? Half zeven met de
voetjes op het kouwe zeil. Nu
straks een hapje eten en dan de
shots van de vorige dag zien.
Daarna m'n rol voor morgen le
ren en dan gauw naar bed.
Daar zeur je niet over. Je doet
het of je doet het niet.'
Hij vertelt dat ze nog tot 27 ok
tober met de film bezig zullen
zijn. Daarna tot 16 november
met monteren, waar Sonneveld
ook bij is, omdat hij samen met
anderen het scenario schreef.
Vervolgens vertrekt hij voer zes
weken naar Amerika, Canada,
Curacao en Suriname voor een
tournee langs de Nederlanders
aldaar.
Geen close-ups
Helemaal lekker voelt Wim zich
nog niet, want hij heeft vanwe
ge die griep paardemiddelen ge
kregen om hem er bovenop te
helpen en is bovendien nog uit
gebreid op het gezicht gevallen:
een verdikking op het neus-
beentje is duidelijk waarneem
baar. 'Daarom nemen we deze
week ook geen close-ups op.'
'Ik moet je nog wat vertellen
over die Sijtje Boes. Toen ze
voor haar winkeltje zat en Joop
en ik erlangs moesten lopen en
tegen elkaar schelden, toen
kwam er ook het woord 'hoeren
kast' in voor. Zegt ze tegen mij:
dat woord wil ik op mijn kade
niet horen. Ik zeg: Sijtje, dat is
niet zo bedoeld, dat is bij wijze
van spreken. Ik zeg: er zijn
trouwens veel ergere dingen in
de wereld, zoals mensen flessen
enz. Ik dacht: daar kun je het
mee doen. Tja, hoe vind je het.
Dat mens wordt 27 oktober 81
jaar!'
Bent u miljonair?
'Nou, ik weet het niet, van wie
heb je dat gehoord Haha. ik
heb het nog nooit allemaal op
geteld, hoor. Ach, dat geld. Dat
gezeur over iemands privé-le-
ven. Mijn priv-leven dat gaat
niemand wat aan en al; ze het
zouden weten dan zouden ze
zeggen: wat saai.'
We moeten even stoppen in
Monnickendam, want Wim
heeft deze ochtend bij een
plaatselijke opticien een half
brilletje besteld. Na vijf minu
ten komt hij naar buiten en
zegt: 'Hoe vind je 'em? Leuk hè,
met die halve glazen. Handig
nog en is precies hetzelfde ge
bleven. Ik ben rooms-katholiek
geworden toen ik 28 jaar was.
Waarom? Misschien die hang
naar mystiek. Nee, ik loop de
deur van de kerk niet plat, ik
ga als ik wil. Maar ik vind het
wel fijn dat er veel beroering is
in het geloofsleven. Die Jesus-
people, dat 'in-zen-zijn' en Boed-
dha-gedoe, ja dat is goed. Dat be
tekent dat de mensen niet al
leen tevreden zijn met hun au
tootje en kleurentelevisie.'
Ze is op dit moment presidente
van het Nederlands Vrouwen
Comité en probeert via een in
terimstichting binnen twee a
drie jaar alle vrouwenvereni
gingen van Nederland te bunde
len. Het getal van al die vrow
wen is niet precies bekend,
maar het zullen er anderhalf
miljoen zijn. Mevrouw VERA
HAMM-R1JSD1JK uit Geleen
vertelt er over.
Waarom moeten al die verenigingen woTden gebundeld?
'We hebben in ons land drie overkoepelende organisaties wat dat
betreft: de federatie van vrouwelijke vrijwilligers, de nationale
Vrouwenraad en het Nederlands Vrouwencomité. Voor de buiten
wacht werkt dat verwarrend. Bovendien word je door veel samen
werking alleen maar sterker en spaart het dubbel werk'. 1
Maar die honderden verenigin- kinderen of de mannen mee als
gen lopen qua richting en idee
toch wel fiks uit elkaar.
'Ja dat is waar. Er zijn politie
ke verenigingen bij, en clubs,
die hulpverlenend werken, maar
ook een organisatie als de
NVSH en daar zitten ook man
nen bij.'
Geen bezwaar tegen die man
nen?
'Helemaal niet. We mogen ei
genlijk niet rusten voor alle
vrouwenverenigingen zijn opge
heven. Een vrouwenvereniging
is eigenlijk onzin. Het .moeten
mensenverenigingen worden.'
Wat is nu preciek een vrouwen
vereniging?
'Het is in elk geval geen thee
kransje. Je kunt stellen dat een
vrouwenvereniging een vereni
ging is die werkt aan de be
wustwording en bewustmaking
van de vrouw. Op welk terrein
dan ook.'
Hoe zijn de vrouwenbewegingen
eigenlijk begonnen?
'Vroeger is men begonnen 1 met
de emancipatiebeweging. Met
het vrouwenkiesrecht dat we
toen wilden hebben. Maar nu is
het lang zo'n besloten club niet
meer. Tegenwoordig komen op
lezingen ook de opgroeiende
het onderwerp zich daarvoor
leent.'
Zit al lang in dit werk?
'Ik was vijf jaar lang presiden
te van het LandelijkKatholiek
Vrouwengilde. Namens de Ne
derlandse vrouwen heb ik ook
in de Verenigde Naties gezeten.
Totaal zit ik zo'n twintig jaar
in het vrouwen-verenigings
werk.'
Zijn de vrouwen veranderd?
'Ik geloof van wel. De vrouw
van nu kijkt verder dan haar
gezin en dat is al heel wat. Er
sluiten zich ook wel vrouwen
aan die zeggen: mijn kinderen
gaan nu naar de middelbare
school en ik wil met ze kunnen
blijven praten. Jullie program
ma staat me aan, daar kan ik
wat van leren, dus word ik lid.'
Maar verantwoordelijkheid dra
gen in zo'n vereniging is nog
een lastige zaak.
'Maar dat is helaas logisch. De
vrouw is nog steeds bang voor
kritiek van de buitenwacht. In
het gezin kan ze eens het eten
laten aanbranden en dat wordt
haar vergeven. Maar een be
stuursfunctie, tja, dan krijg je
kritiek en daar kunnen veel
vrouwen niet tegen. Bovendien:
még je misschien fouten maken?
Arthur Rubensteln
en de piano
Kunstartiesten hebben er vaak
last van. Dat mensen tegen hen
zeggen: zing eens wat, of speel
eens wat. Ook pianist Arthur
Rubenstein werd eens in New
York voor een diner uitgeno
digd bij een rijke bankiersfami
lie. Maar het bleek geen diner.
Het was een soort borrel met
wat hapjes. Arthur was daaro
ver teleurgesteld. En toen de
gastvrouw vroeg: 'Meneer, wilt
u een stukje spelen op de pia
no', toen liep de grote Arthur
naar het instrument, speelde
met één hand vijf noten en
klapte toen het klavier dicht.
Op de vraag of dat alles Was,
antwoordde Arthur: 'Ja, want
meer heb ik ook niet te eten
gekregen.'
Nieuwe serie van
Eric en Guus
Afgelopen vrijdag is er voor het
eerst gerepeteerd voor de nieu
we serie van Eric Herfst en
Guus Vleugel, die de titel 'Ik
heb mijn ziel aan de duivel ver
kocht.' De KRO-televisie gaat
deze met ingang van 10 novem
ber uitzenden. Eric Herfst: 'Het
gegeven is een jongen in deze
tijd die een vriend heeft die ei
genlijk een echte knecht is. Ie
mand die alles voor hem over
heeft. Een zeer volgzame jon
gen. Nee, ze hebben niets met
elkaar. Dat hoeft ook niet.
Want alles mag tegenwoordig.'
Willeke van Ammelrooy en Ge
rard Cox spelen de hoofdrollen
Hanny is nu
ook schrijfster
..tfC
A
mSi'rftm,
ADVERTENTIE
Recepten
wedstrijd
Mevrouw L. J. Koopman v.d.
Berg uit Baarn vraagt of we zin
hebben in een exotische maal
tijd. Dat hadden we en na het
visrecept te hebben uitgepro
beerd, kunnen we alleen maar
zeggen: prima!
'Fish paprica'
4 paprika's
5 tomaten
300 gram mager gerookt spek
500 gram kabeljauwfilet
2 grote uien
2 teentjes knoflook
peterselie
worcestersaus
zwarte peper
koffieroom
De groente wassen en snijden
en het spek dat de slager in
plakjes heeft gesneden in niet
(ADVERTENTIE)
Kwalileits-
HANOSCHOENEN
•n -TASSEN
Handzame prijzen.
In Uw omgeving g
voorHANDEN. 1
al te kleine stukjes snijden. De
vis moet in stukken van vijf bij
vijf centimeter zijn verdeeld. In
een vleespan drie eetlepels olie
heet laten worden en daarin de
fijngesneden ui en de uitgepers
te teentjes knoflook laten
fruiten. Dan de paprika, de to
maten en de peterselie er even
bijbakken.
Intussen in een koekepan een
eetlepel olie heet laten worden,
er het spek in bakken en de vis
er bij doen. Zó gaar laten wor
den dat de vis net niet van z'n
graat valt. Dit alles bij de
groente doen en op smaak bren
gen met peper, zout en worces
tersaus. Voorzichtig alles door
elkaar scheppen. Vlak voor het
opdienen een scheut koffieroom
erdoor.
Menutip: 'Fish Paprica', onge
pelde rijst, gemengde sla, fruit-
cocktail-
Met dit recept won mevrouw
Koopman uit Baarn het weke
lijkse 'Groot Margriet Kook
boek'. Heeft ook een recept
dat u zelf heeft uitgevonden?
Stuur het op aan Redactie
Trouw-Kwartet, Postbus 859 in
Amsterdam. In de linkerboven
hoek: recept Dag Maandag.
Een bromfiets
zul je nooit in 'n file
zien staan.
Een bromfiets
staat altijd
voor je klaar.
En parkeren is óók al En wachten bij de
geen probleem. halte is er niet
meer bij!
Een bromfiets
vraagt niet veel.
En geeft veel gemak
voor weinig geld.
Hanny van de Rekels, het meis
je dat zulke tragische liederen
zingt bij jankende gitaren, die
zelfde Hanny heeft nu ook een
boek geschreven. Samen met
haar zusje maakte het voormali
ge verkoopstertje uit een speel
goedzaak in Alkmaar, een 'meis
jesboek', waarin af en toe zelfs
over haar ervaringen met jon
gens wordt gerept. Een meester
werk is het niet, maar het feit
dat Hanny Bakkum van de Re-
kels het boek heeft geschreven
was voor de uitgever natuurlijk
reden het pijlsnel op de markt
te brengen. Binnenkort in de
boekhandel.
Het privéleven van
Ina van Faassen
'Het publiek ziet mij nog vaak
als een hooghartige societyda-
me', zegt actrice Ina van Faas
sen tegen een verslaggever van
het Amsterdamse stadsblad 'De
Echo'. 'Dat beeld is totaal ver
keerd. Wij (Ton van Duinho
ven, haar man) gaan zelden uit.
Ik hou erg van stilte en natuur,
van fietsen en lopen. Ik heb
maar één uitgaansjurk cn dat al
sinds drie jaar. Ik heb 'n mis
schien ook nog maar drie keer
aangehad. Ik hou wel van deco
rum als het om een bepaalde
stijl gaat. Behoefte om te pro
voceren heb ik niet. Ik ben niet
zo'n uitlokstër. Bovendien is
kleding voor mij geen maatstaf.
Ik zie toch wel of iemand
smaak heeft.
