Salim heeft alles vergeven
- maar kan niet vergeten
i
dichtbij
1
|renwerking (1)
jenwerking (2)
nenwerking (3)
Jongen onder wals
Nicotinegehalte toch
op alle Niemeyermerken
weerrapporten
voor toni is de massa dom
antiek
dubbeldekker
telefoontje
F/KWARTET WOENSDAG 26 SEPTEMBER 1973
4
BINNENLAND/COMMENTAAR
T5/K7
[ïimentaar Belangrijk boek van Indonesiër over de wonderlijke samenleving in Boven-Digoel
lAk zijn er om nieuws door te ge-
te lichten en te becommenta-
.Het maken van nieuws is
die doorgaans aan ande-
voorbehouden. Soms echter
TTen dagblad ook daaraan een
leveren. Trouw en de Kwar-
i/fen hebben dit gisteren gedaan
Hkn te kondigen, dat ze willen
wn tot de Perscombinatie.
^or iedereen is dit als een com-
Verrassing gekomen. Sommige
zullen zich hebben herinnerd,
mededeling van ongeveer de
strekking al in 1971 was ver-
Anderen echter waren dit
rfajijnlijk vergeten cn weer ande-
|$|bert het nooit geweten om de
pige reden, dat ze destijds nog
vl de gelukkige omstandigheid
Nden, tot onze lezerskring te be-
wille van hen verdient ook
|ws te worden voorzien van re-
Ie toelichting cn commentaar.
men behoeft geen econoom te
■ji te vermoeden, dat toetreding
J ander, kapitaalkrachtiger con-
bor onze kranten wenselijk is,
ze als zelfstandige economische
op den duur niet meer of
lank zij onverantwoorde bezui-
overeind kunnen worden
:n. Dit vermoeden is juist. Ter
jng daarvan is een korte uiteen-
over onze exploitatie-positie
oo »re
5 ptcon
lieje h<
wjlrziei
2'°iv
Een concentratiekamp zonder prikkel
draad op het eerste gezicht nauwe
lijks onderscheiden van een gewone
Indonesische dessa: het kamp Tanah
Merah in Boven-Digoel. Dat prlkkel-
draa dwas trouwens niet nodig. Hét
omringende oerwoud ozrgd evoor ovl-
doende fascherming.
ifoit'atie van Trouw/Kwartet is
dan die van de meeste andere
Dit vindt zijn oorzaak vooral
[dat onze abonnees over het he-
verspreid wonen. Ook in dor-
I gehuchten waar slechts drie of
e zinnen een landelijk protestants-
Ijjjijk ochtendblad begeren,
Hgj Trouw/Kwartet bezorgd. Het
ksi en de bezorging leggen ons
zajk veel zwaardere lasten op dan
Ijlste andere kranten hebben te
5 Terwijl de kosten van het ge
Nederlandse dagblad- voor
jölj-ocent zijn toe te schrijven aan
prt en bezorging, is dit percen-
Ij Trouw/Kwartet 22,4. Om het-
feit nog eens met andere cijfers
,m'i lichten: het vervoer van
|eTKwartet is duurder dan de re-
|(20,8 procent)', de aanschaf van
1(16,8) of de werving en admini-
-an advertenties en abonne-
(14,7 procent).
irte van het vervoer betékent
:1e abonnees in min of
ifgclegen plaatsen hun aantal
in de tienduizenden onze
teer. kosten dan ze aan abonne-
;e!d opbrengen. Een strikt com-
:1 bedrijf zou zulke klanten af-
maar een christelijke krant die
jk overal gehoor wil vinden,
vich dat niet veroorloven. Daar-
tstelt ook onze bereidheid, in
Jolland en andere regionale edi-
mredacties te handhaven, finan-
tisen die bij andere landelijke
onbekend zijn.
pL[lijk is een krant met een zo
re exploitatie extra gevoelig
tconomische tegenwinden waar-
hele Nederlandse dagbladpers
ipen heeft en die, voor zover nu
:ien valt, volgend jaar nog zul-
•d"jnwakkeren. Zo wordt voor 1974
stijging van de papierprijs
:ht. En tegelijkertijd valt een
inkomsten weg, die voor
Bei/ele bladen de laatste jaren een
0(Jjiodige aanvulling van het bud-
o tekende: jaarlijkse uitkering ter
|5n nsatie van de tv-reclame. De
or jning daarvan komt Trouw/
ie. et volgend jaar op een in-
inderving van 1,4 miljoen gul-
M S,aan'
.10
op dit alles zal het niemand
verbazen, dat Trouw/Kwartet,
financiële last van het vervoer,
iniek en de administratie te de-
dus te verlichten, nauwe sa-
:rking met anderen nastreeft.
door J. Kuijk
Met het hoek van de nu 70-jarige Indonesische journalist I. F. M.
Salim 'Vijftien jaar Boven-Digoel' kan de lezer meer dan één kant
uit en het is te verwachten dat dat de eerstkomende tijd dan ook wel
zal gebeuren. Kortom: een belangrijk boek.
Het bevat het verslag van de gedwon
gen internering die Salim (en met
hem heel wat Indonesische nationalis
ten van het eerste uur) in 1929 door
de Nedtlrlands-Indische regering was
opgelegd in het interneringskamp Bo
ven-Digoel een stuk grond, uitge
hakt in het oerwoud van Nieuw Gui
nea, in een bar en ongezond klimaat.
Het kamp lag daar volkomen geïso
leerd en het, bood door het omringen
de oerwoud vol koppensnellende pa-
poea-stammen nauwelijks kans op ont
snapping voor de geïnterneerden.
Die internering geschiedde zonder dat
er op maar een of andere manier een
rechter of rechterlijke instantie aan
te pas kwam en zelfs zonder dat een
termijn voor de internering was vast
gesteld.
De gouverneur-generaal kon ge
hoord de Raad van Indië tot dit
soort interneringen besluiten op
grond van de zogenaamde 'exorbitante
rechten' een vreemde naam voor
een nog vreemdere zaak. Zelfs een
brave Encyclopedie voor Nederlandsch-
Indië uit in 1927 kon het niet ont
gaan, dat het eigenlijk om een 'een
lakende benaming' ging om 'dé al
le perken te buiten gaande rechten',
zoals de encyclopedie zelf het woord
vertaalt.
Salim zelf zegt in zijn nabeschouwing
op het verslag over de rechteloosheid
waaraan hij tus.sen 1928 en 1942 was
onderworpen, dat hij de Nederlanders
inmiddels alles vergeven heeft maar
dat hij alleen niet vergeten kan. Hij
wil zijn boek dan ook 'nalaten als een
politiek testament' aan de tegen on
recht waar ook op aarde gepleegd
protesterende jeugd.'
Maar ook iedere Nederlander die zich
door deze opdracht niet aangesproken
voelt en zich eerder geroepen weet
nog niet eens de geschiedenis van de
Nederlandse kolonisten in Indonesië te-
schrijven onder het motto: 'daar werd
iets groots verricht' zal royaal uit dit
boek kunnen citeren ja zelfs dit
platgetreden citaat van J. P. Coen in
bevestigende zin in dit boek terugvin
den.
En tenslotte: de man of vrouw die er
op uit is het beeld te schetsen van
Soekarno als de boze genius, die de
Nederlands-Indonesische verhoudin
gen na 1950 grondig heeft bedorven,
kan evenmin aan dit lijvige boek
voorbij.
De schrijver van het
boek 'Vijftien jaar
Boven-Digoel',
I. F. M. Salim, is nu
70 jaar oud. Hij komt
van Sumatra uit een
vroom moslim-gezin. Zijn
vader was hoofd-djaksa
(een Indonesisch officier
van justitie). Zijn
oudere broer was Hadji
Agoes Salim door de
schrijver niet geheel ten
onrechte aangeduid als
één van 'the grand old
men' van Indonesië.
Soetan Sjahrir was
zijn neef.
Salim wilde na het door
lopen van de Indische
middelbare school graag
naar Nederland om te
studeren ('ik, loyaal
volgeling van de Neder
landse cultuur') maar
door allerlei materiële
omstandigheden komt
daar niets van.
Hij wordt journalist
althans publicist in de
kleine blaadjes van het
prille Indonesische
nationalisme en komt
in de jaren twintig
onder de bekoring van
de PKI de Indone
sische communistische
partij. Hij verliest het
in het ouderlijk huis
bijgebrachte geloof,
maar gaat later in
Boven-Digoel over tot de
rooms-katholieke kerk.
In de oorlog, als de
Japanners het inter
neringskamp dicht
naderen, worden allen
overgebracht naar
Australië, waar Salim
eindelijk-vrij komt.
In 1946 gaat hij recht
streeks van Australië
naar Nederland om te
genezen van de
chronische malaria, die
hij in Boven-Digoel
heeft opgelopen.
Hij zal Indonesië niet
meer terugzien. Hij
heeft in Nederland
(als journalist) en
Duitsland (als mede
werker van de Indo
nesische legatie in
Bonn) gewerkt. Hij
woont nu in Rijswijk en
is medewerker aan de
Indonesische ambassade
in Den Haag.
Naief
Het boek van Salim is niet alleen his
torisch belangrijk door de feiten die
hij meedeelt en de correcties die hij
aanbrengt op bijvoorbeeld het door
Soetan Sjahrir in diens 'Indonesische
overpeinzingen' geschetste beeld van
de samenleving in Boven-Digoel; door
de tweeslachtigheid van Salims gevoe
lens ten opzichte van zijn e'igen bitte
re ervaringen is het ook psycholo
gisch een belangrijk boek. Verwacht
er alleen geen literatuur of meesle
pende beschouwingen van. Het is
soms in 'zijn uitwijdingen van een
aandoenlijke qaïviteit
En wat het historisch belang betreft:
voor zover het om Salims eigen erva
ringen gaat, is het een in menig op
zicht unieke bron. Wat daar buiten
valt moet echter geloof ik, met de no
dige omzichtigheid gehanteerd worden
alle stelligheid van de heer Salim
ten spijt. Zo weet hij bijvoorbeeld te
vertellen, dat er voor de' oorlog een
geheim militair bondgenootschap be
stond tussen Engeland, Amerika en
Nederland om in geval van een oorlog
met Japan gezamenlijk militair op te
treden. Verder dan inleidende bespre
kingen (die eerst in 1941 begonnen) is
het echter nooit gekomen. Het bond
genootschap werd na Pearl Harbour
door de feiten gedicteerd.
Twee delen
In Salims boek zijn twee delen te on
derscheiden: een beschrijving van de
papoea-samenleving rondom de inter
neringsplaats en de beschrijving van
zijn eigen lot dat hem naar deze uit
hoek van Indonesië voerde en de sa
menleving die zich daar in het oer
woud ontwikkelde.
Dat laatste deel is natuurlijk het be
langrijkste, maar laat ge'en Nederlan
der zich op dat andere deel verkijken.
Ik maak me sterk dat als die stukken
een jaar of vijftien geleden waren ge
publiceerd deze hoofdstukken hier en
daar zeker zouden hebben gediend als
materiaal om aan te tonen welke ver-
COEVORDEN De negenjarige
Henk Knik is gisteren in Coevorden
onder een wals teruggekomen en op
slag gedood.
De jongen speelde met zijn fiets op
een stuk weg dat nog niet voor het S3 IT16 PI 16 Ving
verkeer is opengesteld. Er was een
otorwals in bedrijf. De jongen
kwam te vallen en raakte onder de
wals.
heven taak speciaal Nederland nog in
Nieuw Guinea had, omdat de Indone
siër (in dit geval de Minangkabauer
Salim) mijlenver van de papoea af
staat en zich zeer ver boven hem ver
heven weet.
De hoofdstukken over de manier
waarop de Europeanen de Indonesiërs
discrimineerden (Salim vertelt pijn
lijk nauwkeurig wanneer en door wie
hij met 'u' werd aangesproken) zou
den dan wel worden overgeslagen
evenals de passages, waarin Salim ver
telt over de goedwillende geborneerde
reacties van Europeanen op het lot
van de bannelingen. Als Salim bijvoor
beeld de doktpr vertelt dat hij zonder
enig verhoor of veroordeling naar deze
hel is gestuurd, ontmoet hij slechts
ongeloof: zo is het Indische strafrecht
toch niet.
En als er dan al eens berichten over
de werkelijke toestand naar buiten
kwamen, waren de reacties in de Ne
derlandse kranten in Indië van een
schrikwekkende bekrompenheid de
rechtsvraag was geen ogenblik in het
geding, maar alles werd onder de noe
mer van 'communisme' afgedaan.
Het belangrijkste en ook wel het aar
digste deel van het boek is toch de
beschrijving van die wonderlijke sa-
Indonesiërs in
onzekerheid
en willekeur
menleving in Boven-Digoel, waar
mannen, vrouwen en kinderen (de
geïnterneerden waren immers geen
gevangenen —zij mochten dus vrouw
en kinderen meenemen) allerlei on
derlinge spanningen en gecompliceer
de verhoudingen opbouwen.
Bij de Nederlandse bewakers is dat
niet veel anders, want zij waren niet
minder geïsoleerd dan de Indonesi
sche ballingen. Salim heeft dat aardig
geobserveerd. Evenwel: voor hen was
er de mogelijkheid om de dagen af te
tellen voor het vertrek. Op dat punt
leefden de Indonesiërs in een volstrek
te onzekerheid en willekeur. Zelfs was
niet békend of en in hoeverre mede
werking met de autoriteiten van in
vloed was- op de duur van het ver-
blijf.
Bovendien was er ook binnen het
kamp nog de mogelijkheid van grade
ring. De geïnterneerden in het kamp
Tanah-Tinggi waren er veel slechter
aan toe dan de bewoners van het
kamp Tanah-Merah. De verplaatsing
van het ene kamp naar het andere
werd dan ook als straf gehanteerd.
I. F. M. Salim 'Vijftien Jaar
kamp in Nieuw Guinea, Ba
kermat van de Indonesische
onafhankelijkheid, Uitg. Con
tact, Amsterdam, 436 pagi
na's. geïllustreerd, gebonden
ƒ42.50 (tot 1 Jan. 1974, daar
na ƒ49.50)
AMSTERDAM De raad van bé
stuur van Niemeyer heeft besloten al
haar sigaretten te voorzien van een
etiket waarop staat hoeveel teer en
nicotine er in de sigaretten zit, dit in
tegenstelling tot wat maandag aan de
pers werd medegedeeld. Toen meldde
de firma het etiket alleen te gaan
voeren op de merken Roxy en Kelly-
halvaret. Dit zijn nicotine-arme siga
retten. De raad van bestuur van Nie
meyer vindt echter dat dit zou leiden
tot de verkeerde indruk dat het be
drijf de etikettering uit commerciële
overweging zou invoeren.
FJaarbij de gedachten zijn uitge-
de Perscombinatie, waarin
Het Parool en de Volkskrant sa
rt (erken, zal worden toegejuicht
een ieder die weet, dat dit con-
evenals het onze, geen kranten
Jft om er winst mee te maken,
ap staat, daar zowel als hier, het
jn om een door eigen levensbe-
jwing bepaalde bijdrage te leve-
an de meningsvorming in Neder-
laarbij voor onderlinge bcsmet-
'einig gevaar bestaat, is geen ge-
voor elke krantelezer die gere-
iwel Het Parool als de Volks-
raadplcegt. Hierin mag gerust
itra garantie worden gezien voor
ihoud van het eigen karakter en
lactioncle onafhankelijkheid van
'/Kwartet. Want daarom is het
komende besprekingen met de
•mbinatie begonnen. Het doel
m is geen ander dan de levcns-
rheid te verzekeren van een re-
^Ónecl-zelfstandige, protestants-
olijke krant.
Stabieler
Van onze weerkundige medewerker
Er mocht dan gisteren hier en daar
een bui vallen, toch was het vooral
tijdens zonnige tussenperioden mooi
weer. Tijdens een boswandeling bij
een stevige noordwester, temperatuur
van 15 graden en pittig-fris geurend
groen, na een regenbui, was mijn con
clusie dat het voor trimmen feitelijk
geschikter weer was dan op een war
me zomerdag met tien tot twaalf gra
den hogere temperatuur. Voor de na
tuurliefhebber is er met die overal-
aanwezige, vroeg-herfstelijke sfeer
veel te genieten. De storing die er
gisteren was, kwam door een vrij
plotseling activerende depressie, gister
avond aangekomen bij Bornholm
(1014 millibar). Zij bracht in Gaaster-
land 10 mm regen, in Sleeswijk 18
mm, Kopenhagen 34 mm, in het zuid-
Zweedse Falsterbo 56 mm! Van de
oceaan trekt een nieuw storingsfront
met bewolking en lichte regen het
westelijk deel van de Britse eilanden
binnen, maar we hebben de indruk
dat de hogedrukuitloper van de Azo-
ren niet zal toestaan dat dit systeem
vlot tot het continent doordringt. Ter
wijl het systeem van de Azoren zich
in Het Kanaal en onze omgeving ver
sterkt overal in West-Èuropa lie
pen gisteravond de barometers voor
uit vertoont het front tekenen van
verzwakking. Alleen uit het uiterste
noordwesten van Ierland werd gister
avond regen gemeld. Overigens daal
de de luchtdruk stevig op de Faroër
(3 (L 4 mb. in drie uur). De luchtdruk
in midden-Finland was daarentegen
ruim 1.035 mb.
In het grootste deel van Frankrijk is
ook te merken, dat het geen hoog-zo-
mer meer is. De middagtemperaturen
zijn daar veelal niet hoger dan 17 d
19 graden Celsius. Alleen Ferpignan
en Montpellier in het uiterste zuiden
brachten het gistermiddag nog tot 24
a 28 gr. C. Ook op Mallorca is het nu
wat minder warm bij westelijke wind:
maximaal 23 graden, maar Sevilla
hoe kan het anders haalde 30 gr.
C. De weerrapporten uit Oostenrijk
maken gewag van zware regens die
hier en daar hoeveelheden van 50 tot
80 mm water opleverden!
zonnig
opklaringen
mist
regen
düfc hagel
bewolking
4 n> max.temp.
4 10 min. temp.
windrichting
Amsterdam
half bewolkt
18
5
De Bilt
zwaar bew
16
1
Deelen
licht bewolkt
17
0
Eelde
licht bewolkt
16
0
Eindhoven
half bewolkt
17
0
Den Helder
licht bewolkt
17
0
Luchth Rtd
licht bewolkt
17
0,1
Twente
licht bewolkt
16
2
Vlissingen
onbewolkt
16
0
Zd Limburg
zwaar bew
16
0
Aberdeen
zwaar bew
15
0.1
Athene
onbewolkt
33
0
Barcelona
onbewolkt
22
0
Berlijn
zwaar bew
12
0
Bordeaux
zwaar bew-
17
4
Brussel
zwaar bew
18
0
Frankfort
zwaar bew
17
0
Genève
licht bewolkt
17
0
Helsinki
licht bewolkt
8
0
Innsbruck
regen
11
1
Kopenhagen
zwaar bew
11
10
Lissabon
onbewolkt
26
0
Locarno
zwaar bew
22
0
Londen
zwaar bew
19
0
Luxemburg
half bewolkt
14
0
Madrid
onbewolkt
25
0
Malaga
onbewolkt
28
0
Mallorca
licht bewolkt
23
0
Munchen
zwaar bew
13
0
Nice
zwaar bew
24
0
Oslo
geheel bew
9
0
Oslo
geheel bew
9
0
Parijs
zwaar bew
18
0
Rome
onweer
27
5
Split
geheel bew
28
0
Stockholm
geheel bew
10
0
Wenen
regen
14
4
Zurich
zwaar bew
15
0.1
Casa Blanca
onbewolkt
24
0
Istanboel
half bewolkt
27
0
Las Palmas
licht bewolkt
26
0
Tunis
regenbui
31
0.1
HOOG WATER
27 september:
Vlissingen:
2.05-14.23; Harlngvllotslulzen
3.'46-16.07;
Rotterdam: 5.04-17.03; Schevenlngen: 3.17-
15.37; IJmuiden: 3.50-16.10; Den Helder:
8.32-21.07: Harlingen: 10.25-23.13: Delfzijl:
0.09-12.15.
onder redactie van loessmii
Het doen en laten van de heer To
ni Boltini en de zijnen moet
scherp in de gaten worden gehou
den. Met deze ondubbelzinnige
woorden torpedeerde enige tijd ge
leden de gemeenteraad van Rhe-
nen de plannen van de circusdirec
teur om op zijn landgoed De
Koetsheuvel een lilliputterdorp te
stichten. Burgemeester en wethou
ders van Rhenen hadden Boltini
wel de nodige faciliteiten willen
verschaffen, maar de gemeenteraad
was wijzer.
Hoe wijs de raad was, blijkt uit de
opmerkelijke uitspraken die Toni
Boltini heeft laten optekenen in
het jongste nummer van Kontekst,
'vakblad voor kommunikatiedes-
kundigen'. De circusdirecteur ont
hult, dat het hele lilliputtergedoe
slechts een uit de hand gelopen
stunt was. De stunt was bedacht
onder een stevige borrel die Bolti
ni ter gelegenheid van zijn 54-ste
verjaardag schonk en waarbij ook
een verslaggever van het dagblad
De Gelderlander van de partij
was. Boltini liet de persvertegen
woordiger weten ontstemd te zijn
over een actiegroep die er beztvaar
tegen maakte dat in het bij het
landgoed behorende bos links en
rechts bomen werden gekapt om
ruimte te maken voor vrachtwa
gens en een tent. Bij het ontkur
ken van een nieuwe fles besloten
beide heren wereldkundig te ma
ken dat Boltini slechts 'uit pure
sociale bewogenheid' aan het kap
pen was geslagen: de bomen zou
den het veld ruimen voor een ge
meenschap van dwergen. De circus
directeur zou daarbij de kantteke
ning hebben geplaatst: 'Voor het
zover is, wordt het plan de grond
wel ingeboord. Ik zal officiële
toestemming vragen en die krijg ik
natuurlijk nooit'.
Wat hij wel kreeg, was een lawine
van publiciteit. Nadat het verhaal
drie weken op de redactie van De
Gelderlander was blijven liggen
('omdat men wist dat het een stunt
was'),werd het toch nog geplaatst.
Alle landelijke dagbladen, radio
en televisie stortten zich op de cir
cuskoning, die wel dol is op pu-
blictieit, maar niet als die zich te
gen hem keert: 'Ik ben me dood
geschrokken van de reakties en de
verwijten die ik naar m'n hoofd ge
slingerd kreeg'. Of dat waar is van
die dodelijke schrik wordt door de
verslaggever van Kontekst ernstig
in twijfel getrokken (Boltini zegt
het 'met een gelukzalige glim
lach'), en in ieder geval is hij er
weer snel van bekomen.
Het was ook niet de eerste keer
dat Boltini een 'grap' uithaalde:
sinds hij met zijn circus aan de
weg timmert, is niets hem te gortig
om ook buiten de trapeze de aan
dacht van het 'hooggeëerd publiek'
op zich gevestigd te krijgen. 'Het
is nog niet zo lang geleden', meldt
Kontekst, 'dat Toni Boltini tevre
den was met iedere letter die er
over hem werd geschreven. Als er
één dag niets over zijn streken in
de krant stond, vroeg hij zich ver-
twijfeld af iaat er verkeerd was ge
gaan en gaf hij opdracht een spe
ciaal daarvoor bewaarde dierenwa-
gen ergens in een sloot te donde
ren. Medelijden moest er opgewekt
worden. 'Boltini door pech achter
volgd'. En niemand kwam op het
idee dat het wel eens steeds dezelf
de wagen kon zijn die in Het wa
ter lag'.
Boltini weet wat reclame is, en
van zijn wetenschap maakt hij ook
geen geheim: 'Kijk, mijn idee van
reklame is dat de grote massa - en
nu zal ik een net woord gebruiken
- in de kinderschoenen van het
denken staat. En een kind moet je
steeds alles weer opnieuw vertel
len. Liefst duizend keer'. En alsof
dat nog niet duidelijk genoeg is,
orakelt hij verder: 'De massa moet
je overdonderen en overvoeren. De
mensen zijn zó dom, hè, zo ontzet
tend dom'..
Binnenkort zo valt ten slotte nog
te lezen, zal heel Nederland wor
den opgeschrikt door de 'aller
nieuwste, nu nog supergeheime
stunt' van Boltini. De kinderen
zijn gewaarschuwd.
De meisjes die hier zo gevaarlijk
buiten de bus hangen, zijn VVV-
lnformatrlces, ook wel gastvrou
wen genoemd. Niet van onze WV,
maar van de Londense. Dezehele
week rijden ze in een originele ro
de dubbeldekkerbus uit Londen
door ons land rond, reclame voor
hun stad en de rest van Engeland
makend tegen wie het maar horen
wil. Want het is hun bedoeling
met deze 'Instant Britain'-propa-
ganda-aciie zoveel mogelijk mensen
warm te maken voor een tripje
naar 'good old England'. In bijna
zes weken legt de bus met zijn be
manning 4500 kilometer af en in
die tijd doet het team vierentwin
tig Europese steden. Ons land
heeft deze week bezoek. Rotterdam
en Den Haag hebben de bus al van
binnen en buiten bekeken, van
daag zuilen de Amsterdammers dat
doen en donderdag, vrijdag en za
terdag komen achtereenvolgens de
Groningers, Arnhemmers en Eind-
hovenaren aan de beurt.
De Haagse recherche moet zich
wel zo'n beetje antiquair voelen.
Al een week zitten ze daar met
dertig antieke glazen, die samen
een waarde van tussen de veertit-
en vijftigduizend gulden vertegen
woordigen en natuurlijk niet op
een politiebureau thuishoren.
Waar ze wèl thuishoren, is de poli
tie een raadsel. In de overtuiging
dat de partij van inbraak afkom
stig is, nam de recherche de glazen
een week geleden bij een antiquair
in beslag. Mogelijk is die inbraak
buiten Den Haag gepleegd en weet
de eigenaar nog van niets.
Er is een zeventiende-eeuws glas
bij met een diamantgravure waar
op een jongetje met een engel
staat. Drie glazen dragen deze
spreuken: 'het lands welvaren', 'vi
vat de vrintschap' en 'V.O.C. 1741.'
Wie er iets van weet, mag het zeg
gen.
Buurtaal - Alsmaar populairder
wordt onze taal in West-Duitsland,
althans, men doet er alles aan om
nog meer Duitsers de buurtaal te
laten leren. Behalve de al bestaan
de (o.a. radio-) cursussen is er nu
ook een nieuwe cursus Nederlands
op de grammofoonplaat voor thuis,
maar het kan ook mondeling. In
dat geval moet je na veertig lesu
ren een aardig mondje over de
Duits-Nederlandse grens kunnen
spreken.
Politiemannen en detectives van
de New Yorkse telefoonmaatschap
pij hebben vier New Yorkse jon
gens van zestien tot drieëntwintig
jaar in de kraag gegrepen, die
twee maanden lang klandestien
voor zo'n honderdduizend dollar
getelefoneerd hadden met verre
landen overzee zonder er ooit een
cent voor te betalen.
De jongelui zagen al die tijd kans
ongemerkt een universiteitsgebouw
binnen te komen en van daaruit
belden ze wildvreemden op in ste
den als Londen, Moskou en Sjang
hai, alleen om te vragen: hoe is
het met u? Na zo'n telefoontje
hadden ze de grootste pret en bel
den een -volgende onbekende in
een ander werelddeel om te infor
meren of daar misschien toevallig
iets bijzonders aan de hand was.
En hadden ze een Engelsman naar
zijn gezondheid gevraagd en een
Rus naar de toestand in zijn land,
dan belden ze een Chinees op om
te vragen hoe het weer in Sjang
hai was.
De telefoon van New York werkt
op een computersysteem. Die com
puter brengt de verbindingen tot
stand en registreert of er genoeg
geld in de betaalgleuf geworpen is.
De vier jongens hadden een elec-
tronisch foefje bedacht om zelf de
verbinding te leggen en het geluid
te imiteren van vallende munten.
De computer heeft hen twee maan
den lang 'geloofd'.
'Wie heeft die mummie ingepakt?'
