AFSTAND ROME-GENEVE KORT GEWORDEN
Kerk in de wereld
iIisiIk
aktje
onrijper
3
slotmeetings
in de
westerkerk
vandaag Elke
morgen! 8uu?nc
overmorgen!
(22t/m 24 aug.)
Kerk kiest positie
in affaire-Lip
Vandaag
Beroepingsi
Nieuwe boe
Halve ton voor Pakis|;
TROUW/KV AUTET WOENSDAG 22 AUGUSTUS 1973
KERK T2%
Zaterdag bestaat de were1dm»vd van
kerken vijfentwintig -aar \;i ern aantal
voorbereidingsconferenties voor de oorlog
kwamen van 22 augustus tot 4 september
1948 de afgevaardigden bijeen in het
Amsterdamse Concertgebouw voor de
eerste algemene vergadering van wat
genoemd zou worden The World Council
of Churches. Het jubileum van de wereld
raad wordt zondag gevierd in de
kathedraal van Calvijn in Genève, de
St.-Pierre.
In onze krant willen wij aan dit jubileum
aandacht besteden met een aantal bij
dragen. Vandaag schrijft de rooms-katho-
lieke secretaris van de Nederlandse raad
van kerken prof. dr. II. A. M. Fiolet
over de verhouding tussen de wereldraad
en de katholieke kerk. Deze laatste kerk
is (nog?) geen lid van de wereldraad.
De gereformeerde kerken zijn na heel
wat aandringen tenslotte in 1971 lid
geworden van de wereldraad. In de krant
van morgen vraagt de Utrechtse
studentenpredikant ds. J. M. van Minnen
zich af of de 'aansluiters' hun zin hebben
gekregen.
Vrijdag stelt Piet Reckman, zojuist terug
van de laatste geruchtmakende wereld-
raadeonfetfenlie in Porto Rieo, een aantal
kritische vragen aan de wereldraad.
Zaterdag tracht het Nederlandse lid van
het centraal comité van de wereldraad,
prof. dr. II. Berkhof, een blik vooruit te
werpen op de komende jaren van de raad.
en mijmert A. J. Klei wat over de
situatie op het grondvlak.
Een vijfentwintigjarige feliciteer
je niet met zijn verleden, maar
met zijn toekomst. In de lange
geschiedenis van de vele ver
nieuwingsbewegingen binnen de
kerk is de wereldraad van ker
ken een jongere, in wie heel haar
nabije toekomst zich presenteert
als de eeuw van de oecumene.
De verdeelde kerken staan zo machte
loos temidden van de snelle verande
ringen van de normen en structuren
van onze huidige samenleving, dat de
oecumenische beweging de enige ga
rantie voor hun toekomst is. Christus
heeft toegezegd dat Hij altijd met zijn
kerk zal zijn. Doch zijn kerk is één.
Verdeelde kerken vallen niet onder
deze belofte! Daarom moeten kerken
gefeliciteerd worden, die hun toe
komst in de handen van deze jongere
durven leggen.
In het koor van de felicitaties aan de
wereldraad mag de rooms-katholieke
kerk beslist niet ontbreken. Zij heeft
te veel aan de wereldraad te danken.
Zonder zijn inspiratie is de lange weg
die deze kerk naar de oecumene heeft
moeten gaan niet te verklaren. De af
stand Rome - Genève is kort gewor
den. Zij liggen nu binnen eikaars ge-
'loofshorizon. De rooms-katholieke
kerk weet dat ook haar toekomst bin
nen de wereldraad van kerken ligt
Verrassend
De feestrede bij deze hercK'nking is
reeds uitgesproken. Aan de vooravond
van de vergadering van het centrale
comité te Utrecht verscheen het rap
port 'Modellen van de betrekkingen
tussen de rooms-katholieke kerk en de
wereldraad van kerken'. Het is ver
wonderlijk hoe weinig aandacht deze
wederzijdse terreinverkenning heeft
gekregen zowel op de vergadering van
het centrale comité als in de pers en
de wetenschappelijke tijdschriften.
Zijn de kerken geschrokken van de ei
gen mogelijkheden die dit rapport
biedt? Zijn ze overvraagd, misschien
niet theologisch, maar psychologisch?
Hoewel wordt gesteld dat het niet re
alistisch is om nu al een datum vast
te stellen waarop Rome het lidmaat
schap van de wereldraad zal aanvra
gen, is de verrassende conclusie dat
geen van de nog aanwezige moeilijk
heden onoplosbaar is.
Men zou mogen verwachten dat velen
na het vernemen van dit uitzichtvolle
perspectief in dit rapport geklommen
zouden zijn om de laatste barrières op
te ruimen. Snel werken in dit soort
zaken is niet goed. maar er moet wel
gewerkt worden. Men mag de tijd hel
pen!
Waar liggen nu de moeilijkheden en
de mogelijkheden van de oplossing?
Het rapport gaat er uitvoerig op in.
Het grootste praktische probleem is
ongetwijfeld: hoe kan een zo omvang
rijke kerk toetreden, die groter is
dan alle ledenkerken van de wereld
raad samen en *'?n sterke hiërarchi
sche structuur van 2500 lokale kerken
heeft. Het antwoord is creatief: de
rooms-katholieke kerk zal niet toetre
den als een monolitisch blok, doch in
de rijke verscheidenheid van zijn
plaatselijke kerken. De bisschoppen
conferenties van de verschillende lan
den zullen actief bij de uitoefening
van dit lidmaatschap worden betrok
ken.
door
prof. dr. H. A. M. Fiolet
Dit houdt ln, dat de katholieke afge-
vaardigen door de bisschoppenconfe
renties zullen worden voorgesteld. De
huidige spanningen binnen deze kerk
zijn voldoende garantie dat de andere
leden-kerken beslist niet overspoeld
zullen worden door eenstemmige be
sluiten van hun rooms-katholiek me
delid. Om dit te voorkrmen is boven
dien besloten dat de katholieke af
vaardiging naar de vergaderingen niet
overeenkomstig haar getalsterkte
meer dan vijftig procent zal omvatten,
doch hoogstens een derde van het
aantal gedelegeerden.
Geen torso
Men mag de zeer ernstige moeilijkhe
den die de toetreding van de rooms-
katholieke kerk kunnen oproepen, zo
wel bij de huidige leden-kerken als
bij de wereldraad zelf niet onder
schatten. Er ligt te veel pijn en on
recht in de kerkgeschiedenis, die wel
vergeven kunnen worden, maar niet zo
snel vyeggeleefd. Zullen sommige le
den-kerken zich gedwongen voelen tot
heengaan? Het streven naar de een
heid van Christus is het enige motief
dat hen samenbrengt.
Toch zal er voortdurend het gevaar
bestaan dat een machtsstrijd, juist
wanneer concrete belangen op het
spel staan, de geestelijke vrijheid van
de kerken en hun moeizaam gevonden
verbondenheid in de wereldraad zal
ondergraven. De wereldraad heeft aan
zijn huidige spanningen al genoeg.
Kan hij deze overbelasting aan? Hier
mag niet de weg van de minste weer
stand worden gezocht. Pluriforme
eenheid moet prevaleren boven goed
kope eenstemmigheid. De wereldraad
wil verlost worden van het image van
een protestantse of niet-roomskatho-
lieke gemeenschap. Hij weet dat hij
bij de afzijdigheid van de rooms-ka
tholieke kerk een oecumenisch torso
is, de onvoltooide eenheid.
Niet alleen de reformatorische, maar
ook de orthodoxe leden-kerken zullen
voor onoverkomelijke bezwaren staan,
wanneer ten gevolge van het lidmaat
schap van de rooms-katholieke kerk
het primaat van de paus verwarrend
zou werken binnen het functioneren
van de wereldraad. Zal de paus inter
veniëren in bepaalde besluiten? Aan
de andere kant, houdt dit lidmaat
schap vcor de katholieke christen niet
een gezagsvermindering van de paus
in? Hier moet herinnerd worden aan
de verklaring van Toronto 1950,
waarin als grondwet van de wereld
raad is vastgelegd dat hij de leer en
de structuur van zijn leden-kerken on
aangetast laat. De paus kan uitslui
tend spreken voor de rooms-katholie
ke kerk, maar dan ook in laatste in
stantie volledig als het gaat over ge
loofszaken.
Ondergesneeuwd?
Hiermee komen wij aan de principiële
hindernis die tot nu de weg van de
rooms-katholieke kerk naar de wereld
raad heeft geblokkeerd. Houdt toe
treding in, dat zij afstand doet van
haar visie op de kerk van Christus en
op de eenheid, of althans deze relati
veert? Wordt haar belijden niet on
dergesneeuwd als zij op voet van ge
lijkheid samen met anderen op zoek
gaat naar de nog te vinden eenheid?
Kan zij in de wereldraad waarachtig
blijven, zonder gedwongen te worden
een 'alsof-spelletje te spelen?
Ock hier heeft de verklaring van To
ronto een uitweg geboden uit de im
passe waarvoor elke kerk bij toetre
ding tot de wereldraad staat. Deze
verklaring heeft de kerken bewust ge
maakt dat zij in de wereldraad leven
uit het krachtenveld van twee polen.
Van de ene kant: 'Lidmaatschap bete
kent niet dat iedere kerk de andere
kerken moeten beschouwen als kerken
in de volle zin van het woord'. Van
de andere kant: 'De leden-kerken van
de wereldraad erkennen in de andere
kerken elementen van de ware kerk'.
Deze spanning is moeilijk, doch leef
baar. Zij geeft elke kerk de ruimte
voor een eigen inbreng aan de een
heid zonder onwaarachtig compromis.
Tegelijk worden zij op grond van we
derzijdse erkenning van eikaars kerk-
zijn naar elkaar toegeleid. Juist op
basis van deze elementen uit de ver
klaring traden de gereformeerde ker
ken in Nederland toe tot de wereld
raad.
Welk perspectief ligt er in deze feest
rede voor de toekomst van de thans
vijfentwintigjarige wereldraad? Er
kan geen twijfel over bestaan dat hij
duidelijk aanstuurt op een alzijdige oe
cumenische beweging, cp toetreding
ook van de rooms-katholieke kerk. Is
dit een oecumenisch fata morgana?
Deze luchtspiegeling is niet zo onrea
listisch als de moeizame geschiedenis
van de oecumenische beweging zou
doen verwachten. Er is een duidelijke
koerswijziging, nu in het lidmaat
schap van de rooms-katholieke kerk
de plaatselijke bisschoppenconferen
ties actief zullen worden betrokken.
En langs die weg is deze kerk reeds
begonnen daadwerkelijk deel te ne
men aan de éne oecumenische bewe
ging. In 1968 trad de rooms-katholieke
kerk in Nederland als eerste over
heel de wereld toe tot de nationale
raad van kerken. Op dit ogenblik is
dit initiatief reeds in tien landen ge-
De redactie behuudt ilch het recht voor on*
ter opname In deee rubriek ontvanxen tne-
nlnK*ulilnicrn 1 Tkoiweet te seven. BIJ ou-
bllkaile w.irdl met de naam van de Iniender
ondertekend. Brieven kunnen norden ge-
*tuurd aan het secretariaat hoofdredactie
Trouw/Kwartet, postbus 859. Amsterdam.
Kampeerpaspoorters
Gaat in januari 1974, door de nieuwe
kampeerverordening en het afstoten
van de ANWB. een einde komen aan
onze eigen sfeervolle en heerlijke ter-
reintjes? Terreintjes. waar veelal geen
beheerder of toezicht aanwezig is. en
ook niet behoeft te zijn, omdat de on
geschreven wet van de paspoorter zijn
erecode is. Geen ingeschakelde tran
sistor radio's, geen autoblik bij dc
tent. Mensen voor wie het geen enkel
bezwaar is, gebruik te maken van de
soms enkele primitieve wc en een em
mer te lappen bij ée soms enige
kraan. Dit alles gaf nooit problemen.
Waarom ook? Zij hebben het zelf toch
vrijwillig zo gekozen. Waarom dan die
ongevraagde bezorgdheid vanwege de
nieuwe kampeerverordening? Waarom
dan dc accommodatie drastisch uit te
breiden, wat in de praktijk inhoudt,
het sluiten van terreinen en de aange
paste toegankelijk stellen vóór ieder
een? In beide gevallen het abrupte
einde voor die vorm van recreatie, die
de paspoorter zo na aan het hart ligt.
Wee dc rust en de volkomen stilte na
22.00, 23.00 uur. Weg de terreintjes
waar de toeristische kampeerder en
de zg. trekkers nog een plaatsje kun
nen vinden. Weg de terreintjes waar
Reeds in de jaren dertig vonden vertrouwelijke gesprekken plaats
tussen protestanten, rooms-katholieken en orthodoxen. Op deze foto,
die in 1939 gemaakt is in Bièvres (Frankrijk), ziet men onder an
dere dr. W. A. Visser 't Hooft, Jacques Maritain, Yves Congar en
Gabriel Marcel.
volgd en worden in ongeveer twintig
landen besprekingen gevoerd over toe
treding. Sommige onderhandelingen
zijn in een ver gevorderd stadium o.a.
in de Verenigde Staten, Australië en
in verschillende jonge kerken van Af
rika en Azië
Tweesporigheid
Deze tweesporigheid waarbij van
de ene kant de roomskatholieke kerk
als één geheel lid wordt en van de
andere kant de lokale kerken duidelij
ke participanten worden legt een
zware belasting op de nationale raden
van kerken. Het is zelfs de vraag of
zij niet de grootste verantwoordelijk
heid voor deze al-zijdige oecumenische
beweging zullen moeten dragen. Im
mers, hoe dichter bij het grondvlak,
des te meer begint dv' oecumene wer
kelijk te leven.
Zijn de landelijke raden van kerken
in staat om deze zware bijdrage aan
de toekomst van de wereldraad van
kerken te leveren? Dit is ook een
vraag aan de wereldraad zelf. De
meeste van deze raden hebben, wat
betreft hun structuur, gekozen voor
het model van de wereldraad. Het
duidelijkste voorbeeld is de raad van
christelijke kerken in de Verenigde
Staten. (Of ligt de keuze andersoms?)
Deze raad heeft een indrukwekkend
apparaat opgebouwd: een uitgebreide
staf, een groot aantal commissies met
even zo vele secretariaten; Het budget
en het personeelsbestand van zijn
kante or aan de Riverside in New
York is zelfs het tienvoudige van Ge
nève. Sluimeren er in deze structuur
van een raad van kerken niet een
aantal gevaren die het doel van de oe
cumenische beweging: eenheid donr in
terne vernieuwing van de kerken op
de duur meer in de weg zullen gaan
staan dan bevorderen:
wordt niet te veel oecumenisch
werk van de kerken overgeheveld
naar de raad?
blijft de verantwoordelijkheid voor
de oecumene duidelijk genoeg daar
liggen waar zij uiteindelijk alléén
mag liggen, nl. bij de kerken?
gaat de raad met zijn organen niet
een zelfstandig leven leiden naast of
zelfs boven de kerken?
hoe is het altijd aanwezig spook
van de uitgroei van de raad naar een
super-kerk, die de oecumenische be
weging vanaf het begin principieel
heeft uitgedreven, in de praktijk van
het kerkelijk leven te bezweren?
worden de kerken, die de enig ver
antwoordelijke subjecten van hun ei
gen oecumenische beweging zijn, in
feite niet gedegradeerd tot objecten
die oecumenisch bewerkt moeten wor
den? I
geeft de raad aan de kerken niet
een al te gemakkelijk alibi voor oecu
menische moed?
zullen de gespecialiseerde organen
van oecumenische deskundigen de
plaatselijke gemeenten en paste res
niet overspoelen?
zal de afstand van de raad en zijn
staf tot de kerken en met name tot
het plaatselijk vlak de polarisatie niet
blijvend voeden?
Deze vragen aan de nationale raden
van kerken zijn evenveel punten van
bezinning op de structuur van de we
reldraad zelf. De verklaring van To
ronto die de kerken de garantie voor
het behoud van eigen identiteit gaf,
ligt aan de basis van de huidige struc
tuur van de wereldraad. In dit begin
stadium kon van de leden-kerken niet
gevraagd worden de volle verantwoor
delijkheid voor de wereldraad te dra
gen. De besluiten van zijn vergaderin
gen worden door hen niet aanvaard,
doch in ontvangst genomen als huis
werk. Zij doen daarmee slechts wat
hun in geweten mogelijk is.
Weerstand
Na 25 jaar wordt de kritiek op deze
structuur van de wereldraad duidelijk
hoorbaar. Zij spitst zich op het ogen
blik toe rond het program ter bestrij
ding van het racisme en de investe
ringen in Zuidelijk Afrika. Vooral uit
de weerstand tegen dit laatste besluit,
dat vorig jaar in Utrecht werd genr-
men, blijkt dat de leden-kelken zich
niet voldoende betrokken voelen. Zij
willen in hun totaliteit, en niet uit
sluitend via afgevaardigden, verant
woordelijkheid voor de wereldraad
mee-dragen.
De raad van kerken in Nederland
heeft bij zijn oprichting in 1968 voor
een ander structuur-model gekozen.
Hij wil niet meer zijn dan de geza
menlijke kerken. De volle verantwoor
delijkheid voor de besluitvorming en
voor alle activiteiten blijft liggen bij
de kerken. Bewust heeft hij zich geen
eigen organen gekozen, doch in zijn
secties tracht hij de organen, de man
kracht en financiën van zijn leden-
kerken tot samenwerking te brengen.
De kerken moeten zich de volwaardi
ge subjecten van de raad weten. Deze
weg is moeizamer te gaan. De ketting
is zo sterk als zijn zwakste schakel.
Bovendien is de praktijk weerbarsti
ger dan het ideaal. Deze structuur
legt een zware druk op de kerken om
dat hij verplicht tot oecumenisch en
gagement, tot het verlaten van het
isolement van de verdeeldheid waarin
zij allèèn kerk willen zijn, tot een sa
men-zijn en een samen-handelen in al
hun geledingen, vooral cp plaatselijk
vlak van gemeenten en parochies.
Een vijfentwintigjarige stelt men
in een felicitatie niet voor een
dwingend alternatief dat zijn vrij
heid* zou fixeren. Hij heeft het
recht om te experimenteren met
vele mogelijkheden. Doch hij
heeft ook de plicht om, luiste
rend naar de vragen die hem ge
steld worden, voortdurend expe
rimenteel nieuwe wegen te zoe
ken.
(ADVERTENTIE)
door Aldert Schipper
het gelukkig nog niet mogelijk is om
voor veel geld een vaste standplaats
af te huren. Het handelt zeker om
zo'n 35.000 ingeschreven paspoorters.
Met hun gezinnen 80 tot 100.000 per
sonen. Kan men die zomaar hun re
creatie ontnemen? Daarom paspoor
ters vecht en strijd met ons mede
voor het behoud van de paspoortter
reinen voor de paspoorters! Stuur uw
adhesiebetuigingen naar de onder
staande adressen: J. Reijnders, Hil-
vertsweg 197, Hilversum, A. J. Wei
ten, Oosterengweg 253, Hilversum.
Fluor (2)
De mededeling van de Vewin aan de
regering is niet zo verwonderlijk dat
het onuitvoerbaar is. door het hele
land een dubbele waterleiding aan te
leggen ten gerieve van een minder
heid bezwaarden. Die minderheid zou
wellicht een meerderheid worden als
de bevolking behoorlijk werd inge
licht over drinkwater fluoridering.
Het is onbegrijpelijk dat een regering
die zich democratisch noemt in een zó
delicate zaak, de rechten van de mens
met voeten treedt.
Amsterdam G. Wijs
Omscholen (2)
Met de heer De Munnik ben ik het
eens dat er allereerst een omscholing
bij jongeren moet plaatsvinden. Er
wordt veel te veel gesold met werken.
Als er zoveel wordt uitgekeerd van de
ww zeggen sommigen: Waarom zou
den we werken, een beetje zwarte bij
verdienste en we hebben het nog be
ter. Ook zou ik er erg voor zijn als de
invaliden cn de bijstandtrekkers alle
maal eens herkeurd werden. Daar
wordt ook nog steeds veel misbruik
van gemaakt.
And ijk G. Montcl
Door een technische fout hebben wij
de heer W. T. Binnert in zijn inge
zonden stuk 'Israel (2)' naar Daniël
1:38 laten verwijzen. Hij bedoelde Da
niël 11:38.
De leider van de arbeiders, die in Be-
sangon Frankrijks grootste horlogefa
briek hebben overgenomen, Charles Pi-
aget, is een praktiserende rooms-ka
tholiek. De voormannen van de actie,
waarbij de arbeiders het eigen bedrijf
hebben overgenomen van de eigenaars,
vergaderen in het parochiezaaltje, on
der de kerk. die staat temidden van
de woonwijk van de Lip-werknemers.
Er is geen stad in het anticlericale
Frankrijk, waar de mensen met zoveel
sympathie spreken over de geestelijk
heid. De arbeiders van Lip zijn geen
actieve kerkgangers, dat zijn ze ner
gens in Frankrijk. Maar als ik met
pater Marcel Manche, een van de pas
toors van de wijk Palente bij de Lip-
fabriek maandagochtend naar de alge
mene vergadering van de arbeiders
ga, wordt hij door de aanwezigen ge
groet met 'Bonje ur Marcel'
Brave vaders
Marcel Manche, een 53-jarige geestelij
ke, die vroeger priesterarbeider is ge
weest, maakt zich zorgen over het lot
van de gezinnen van de 1.300 Lip-
werknemers. 'Het is niet meer van de
ze tijd, zo het al ooit gedeugd heeft,
datje die gezinnen meer dan vier
maanden lang onzeker laat over hun
toekomst. Daarom heeft de kerk.
aartsbisschop Lallier voorop, zich ge
steld achter de verlangens van de ar
beiders: geen ontsagen en geen ont
manteling van de horlogefabriek.
Maar de kerk heeft ook duidelijk la
ten blijken dat we tegen het gebruik
van geweld zijn. Het zijn niet de ar
beiders die met het geweld zijn be
gonnen. Het zijn de ordetroepen, dip
brave vaders van gezinnen uit hun el-
gen werkplaats hebben gezet. En daar
na zijn de relletjes begonnen van een
handjevol raddraaiers tegen de poll-
tietroepen'.
'Tegen de idealistische jongeren, die
uit zijn op de omverwerping van het
Gendarmes verwijderen de vijftig werknemers, die de Lip-fabrieken
'bewaakten', uit het bedrijf.
maatschappelijk systeem, zeggen de
arbeiders: blijf toch thuis. In de ar
beidersvergadering wees Piaget een
van hun leuzen van de hand. Zondag
avond werd na afloop van een feest
voor Lip gescandeerd, dat de arbei
ders van Lip vechten vcor alle Franse
werkers. 'Dat is gewoon fout', zegt
Manche. 'De arbeiders van Lip vech
ten voor hun eigen rechten. Ze heb
ben geen oplossing voor het systeem
van het Franse kapitalisme. Ze willen
gewoon zo snel mogelijk, samen met
al hun colhjga's aan het werk. Er is
hier geen revolutie aan het ontstaan'
Oplossing:
Heeft abbé Manche gedacht over een
oplossing? 'Iedereen wil dat de oplos
sing gevonden wordt binnen het kapi
talistische systeem. Dat is tenminste
reëel. Maar de oplossing moet wel een
verbetering zijn'. Abbé Manche leest
een brief voor van een andere pries
ter. Deze kent enkele leden van de re
gering goed. Hij schrijft: Er is bij Lip
geen onbekwame fabricage geweest,
maar een onbekwame leiding. Daarom
moet de leiding veranderd worden.
Als je de leiding voor een derde in
handen legt van de wettige eigenaren
van de zaak, een derde in handen van
de arbeiders en een derde in die van
de overheid kom ja tct een oplossing.
Volgens Manche zouden de leiders
van de arbeiders hiermee in zee wil
len. En de kapitalisten zouden hier
mee voorkomen, dat er een bres gesla
gen wordt in de muur, die zij rond
hun eigendomsrechten hebben ge
bouwd.
'Mijn rol in dit alles is bemiddelend.
KINDEREN
Zo ver is het dus met onsj^
Het stond de vorige week inr
in Abbekerk overweegt mei1'0
meentebepaling waarbij hetS
deren beneden de vier jaar i ei
is zonder geleide op de open
te vertoeven. Zo zal 't allema
ambtelijke toon heten. De ^rc
heid is, dat wij blijkbaar te fc-,
zijn voor kinderen. Wij
geen kannibalen zijn, hoewot
kannibalen, naar ik mij welL.
laten vertellen, nimmer de jn
van eigen stam of clan coi0c
maar het resultaat is hetzelfm2:
ren opgelet, hier rijden mendij
En dat alles in de eeuw ranker
Een volgende stap is natu( b
kinderen boven de vier jaari-ia
voorlichting krijgen hoe zij 4
lijke volwassenen moeten vBal
Abbekerk doet me aan '^e
denken, 't Zal wel niet de jig
mologie zijn. maar dat hinfcki
De kerk, en heel onze saioo
heeft misschien wel eens iet
derlijks en te weinig moedqm
had. In ieder geval is het rei
dat de gemcentebepaling. zobel
in Abbekerk komen mocht, ïit
mogelijk door ons ander gei
bodig gemaakt wordt. Want
kan ons ervoor bewaren dat
een bepaling moet komen di
mensen boven de zeventig -
om zonder geleide de stra W
gaan. Het komt altijd weer
gen gedrag neer. Bepaling jg
nodig zijn. maar ze zijn vri; i
een aanklacht tegen onze n f§
lgmeldne, ja, dat is onleesb jg
dat komt omdat er net weer jf
andere idioot met een vaart
tig kilometer door onze f
dorpsstraat sjeest
Van de arbeiders van Lip hebben er
een heel stel bij mij op catechisatie
gezeten en ik ken ook een van de di
recteuren goed. Die mensen probeer
ik met elkaar in het reine te brengen.
Ik ben maar een simpel werktuig om
de gerechtigheid, die op straat ligt, te
verduidelijken'.
Van dit 'simpele werktuig' wordt in
de straten van Besancon gefluisterd,
dat hij de onderdelen van de horloges
verbergt, waarmee de arbeiders hun
actie tegen de ontslagen nog maanden
kunnen volhouden.
Aartsbisschop
Tijdens de schermutselingen, die vori
ge week hebben plaatsgehad in de
straten rond de fabriek van Lip. dook
plotseling de aartsbisschop van Besan-
?on, mgr. Marc a Lallier (67), tus
sen de arbeiders op. Hij bezwoer geen
geweld te gebruiken en sindsdien zijn
er hoogstens een paar kleine relletjes
geweest.
Het is niet de eerste maal, dat mgr.
Lallier zich met de zaak Lip inliet. In
april, toen bekend werd dat er bij Lip
ontslagen zouden vallen, plaatste Lal
lier zich reeds achter het verzet van
de arbeiders tegen dit ontslag. 'Ik
hecht er grote waarde aan te stellen
dat niemand, ook de arbeiders niet,
mij onder druk gezet heeft. Ik werd
overweldigd door het menselijk pro
bleem van een ontslag voor een gezin.
Ik heb duidelijk stelling genomen te
gen geweld, dat de zaken alleen maar
ingewikkelder maakt, en voor duide
lijkheid voor de gezinnen. Ik weet
niet, of het mogdiik is de ontslagen te
vermijden. Maar ik wil, dat daarnaar
gestreefd wordt. In de bijbel staat:
Weest volmaakt, zoals uw hemelse Va
der volmaakt is.
Ik vind wel, dat nagedacht moet wor
den over een vernieuwing van de ver
houding tussen de factoren kapitaal
en arbeid in een onderneming. Ik
vind het ernstig, als alleen de arbei
ders lijden onder de gevolgen van een
verkeerd beheer van een onderne
ming'. aldus de aartsbisschop.
NED. HERV. KERK
Beroepen te Kaag (toez.) A.g
kand. te Bunnik.
Beroepen te Opheusden: A. g
te Doorsnoijk; te Engwieruig
mcj. H. G. van der Waals t
gen;
Benoemd tot geest. verz. bil
trum fiir klinische Seelsor®
Hung' te Zolligerberg (bij ZM
J. E. L. van der Geest te Vol
Overleden J. G. U. van H|
(74), em. pred. te 's-Gravenj
predikant te Boxmeer, V(
der,'Harkstede en te StadskJ
GEREF. KERKEN
Aangenomen de ben. tot hi|
pastoraat te Velsen: kand. 1
wenhuis te Kampen.
GEREF- KERKEN (VRIJG)f
Beroepen te Axel: J. Stratiif
schoten.
GEREF. GEMEENTEN
Beroepen te Apeldoorn: Pjr"5
Dirksland. flf
UNIE VAN BAPTISTENGEp
Bedankt: voor Groningen-NL
van der Laan te BilthovenJ^
bijz. dienst.
Kinderen in beweging, rede p
ken door dr. J. M. van MeM
aanvaarding van het ambfor
hoogleraar in de ontwokkeliil r
logie aan de katholieke hoge
Tilburg. Uitg. Boom, Meppei
- 4,50. ft,!
De onderbroken reis, door J
Ier. Twee verdwenen uren
van een vliegende schotel', F
haal over de ontvoering van
rikaans echtpaar aan boordtet
vliegende schotel, zoals doofc
der therapeutische hypnose
De inleiding is geschreven d
mon. Uitg. Paris-Manteau,
dam-Brussel. 261 blz. lf
Bij uitgeverij Buyten en
heijn te Amsterdam is ui
een enveloppe inhoudende fc-
kaarten, met een vierkleuren
J. v.d. Berg en bijbeltekste
derlands Duits, Engels en Ff»
6 verzendenveloppen. De 11
3.90.
De Bijbel als missionair boell
E. Sneller. Uitgave NederlaR
dingsraad te Amsterdam.
1.75. Een speciaal nummeU
lerwegen', bedoeld ten die
godsdienstles, katechese of (d;
kring. «jj
Waarom en waarheen? Uitgj„
nationale raad van Christel^
ken. Frederiksplein 24. Ai
38 blz.; ƒ2.50. De tekst vaL,
spraken op de ICCC-toogdag, L.
ber 1972 in Utrecht.
Gods trouw aan vorstenhuis,
door ds. G- Hegeman. UitgS1"
man te Goes. 15 blz.; 2.50F
heidspreek van een predika'ei
gereformeerde gemeenten b!ei
bileum van koningin Julian^0
Van horen zeggen. De nieurr
pocket van de gereformeerd
wenbond (Steynlaan 8, Baia
blz.; 3.75. De bijdrage v4°
Puchinger ('Scheuring en ,n'
tie') gaat de omvang van eee
ver te boven, maar is op zr1
aanschaf van deze bundel F
schoots waard. F'
Van een verslaggever iei
DEN HAAG Het Nederladj]
Kruis heeft besloten 50.000 f.
schikbaar te stellen voor huiet
slachtoffers van de jongstetei
mingsramp in Pakistan. Tk-e
zend gulden is inmiddels ovén
naar het Pakistaanse Rode Hg
de aankoop van kleren, mi
ten, dekens en zeep. tri
Meer kerknieuws ec
oppag. T9/K11 H
