^Bromfiets' telt internationaal nauwelijks mee
017W7KWARTET ZATERDAG 28 JULI 1973
SPORT T17/K17
JEUGDZWEMMEN: EERZUCHT ONTAARDT
oor Gerrit den Ambtman
IT
MEPPEL (WEZEP Beroepsmilitai
ren serveren doorgaans niet zo gre
tig complete maaltijden. Zeker niet
in de manschappenkantine van een
kazerne. Daarom ontlokt het beeld,
die zondagmiddag in Wezep, iets
ertederends en amusants. De heren
ontwikkelen zelfs een pittig mars
tempo om de meute hongerigen in
de kille ruimte tijdig van voedsel te
voorzien. Soep, vlees, groenten en
loghurt. De gemiddelde leeftijd van
het legertje tafelgasten is nog geen
Jdertieri jaar. Maar de bediening
loopt zó gesmeerd, dat daar voor de
buitenstaander minstens een aantal
loogwaardigheidsbekleders moet zit-
'en.
fn zekere zin, en in zekere ogen, is
lat misschien ook wel het geval. De
betreffende kinderen namelijk zijn
snel genoeg bevonden om deel te ne-
nen aan de strijd om het Neder-
ands jeugdkampioenschap zwemmen.
Zen prestatie, die principes ver-
Iringt en rollen doet omkeren. Van
laar, dat de officieren en onderoffi
cieren plotseling met het grootste
üezier tafels afruimen en borden
taan te wassen. Ze zijn immers
ctrikt privé. Als trotse ouders van
cinderen, die zich mèt hen opzien bo
ende opofferingen getroosten om in
ie zwemwereld tot de uitblinkers te
kunnen behoren. En of je nu twee
of drie turven groot bent: je hebt
recht op een zogeheten 'optimale be
geleiding', nietwaar? Daarom zijn de
iuders gedurende vier dagen acht-
ien uur per etmaal paraat om ein-
leloos sinaasappels te persen, maal
tijden te verzorgen, te masseren en
sportpsychologie in de praktijk te
brengen.
Zo'n jeugdkampioenschap is niet
alleen een toernooi voor zich snel
door het water begevende kinderen.
Het is ergens óók eeen feest voor de
ouders. Hun trots weerspiegelt in
het bassin. In veel gevallen kunnen
ze feilloos uit de stortvloed van
prestaties tijdens zo'n evenement het
kaf van het koren onderscheiden.
Ranglijsten worden uit het hoofd
opgedreund, prestaties van hun ei
gen kinderen zorgvuldig genoteerd
en die van de concurrentie gekapit
teld. Relativeren blijkt tè vaak een
onmogelijke bezigheid. Het goud, zil
ver en brons trekt aan als een mag
neet. Soms meer nog voor de ouders
dan voor de sportieve kinderen.
De zwemtitelstrijd wordt als familie
feest afgeschilderd. Neutrale toe
schouwers bij een dergelijk evene
ment zijn spaarzaam. Maar ouders,
broers, zusters, opa's, oma's, tante's,
ooms en achterneven zorgen er mas
saal voor, dat de tribunes dagelijks
door honderden bezet zijn. Vooral
de ouders bekijken tijdens dergelij
ke wedstrijden kritisch of hun inzet
van het afgelopen jaar nu in het
water wel voldoende rendement op
levert.
Want zwem-ouder zijn vraagt nogal
wat. Niet alleen in financieel op
zicht, bovendien wat tijd en moeite
betreft. Wie zijn of haar kind per sé
vaar de hoogste treden van het ro
strum wil begeleiden, zal het gezins
leven danig moeten aanpassen. Zo
niet ten koste van alles. Duizenden
hebben dat er blijkbaar graag voor
over. Met het grootste plezier zelfs.
En met een enthousiasme, die dat
van de kinderen vaak overtreft.
Het zal je kind maar wezen. De jon
gen of het meisje, dat echt bezeten
raakt van wedstrijdzwemmen. Mees
tal zijn ze rond de tien jaar, houden
ze het (in de 'beste' gevallen) een
klein decennium vol en heet een Ne
derlands kampioenschap, een record,
een reisje naar het buitenland en
voor de beteren een plaats in de se
lectie voor de Olympische Spelen of
de strijd om het Europees- of we
reldkampioenschap een hoogtepunt
in de carrière.
In iveinig sporten icordt van de be
oefenaars èn de ouders zoveel ge
vergd als in de wedstrijd-zwemsport.
Vrijwel nergens wordt door kinde
ren, veelal op extreme uren, zó hard
getraind en zó serieus geleefd als in
het zwembad. In geen sport ook
leunt het woord 'exces' zó dicht te
gen de realiteit aan als in de wed-
strijd-zwemmerij. Tenminste, als de
ambities verder willen reiken dan
een zesde plaats bij het clubkampi
oenschap alléén.
Enerzijds is het bewonderenswaar
dig, wat ouders en kinderen willen
doen en laten om eerder dan de con
currentie de bassinrand te kunnen
bereiken Anderzijds vraagt het hele
gebeuren om een relativerende bege
leiding. De succesvolle zwemafdeling
van de omni-vereniging Zeemacht
uit Den Helder, de familie Woute-
ring in het bijzonder, gunden deze
krant een blik in hun inzichten en
ideeën over de wedstrijd-zwemmerij.
Een middagje Zeemacht tijdens de
nationale jeugdkampioenschappen in
het Drentse Meppel, werd een mo
mentopname van een groep zwemen-
thousiasten. Zeemacht was eens een
vereniging voor militairen en hun
gezin. Nu is het een 'open' club.
edstrijdzwemmen is zelfs in de
\oekh ngste leeftijdsgroepen een zeer
:U^I|rieuze zaak. Daarom heeft de
oeiende club Zeemacht al ruim
lor de 'vierdaagse' van Meppel
terst zorgvuldig naar een on-
rkomen gezocht voor de tien
ngens. vijf meisjes en de zeven
geleidende volwassenen. Via
fensie-relaties kreeg de vereni
ng onderdak in een tot afbraak
doemd pandje op het kazerne-
•rein in Wezep. De afstand (36
lometer) tussen de legerplaats
het zwembad Hesselingen in
ïppel werd iedere dag vier keer
r touringcar overbrugd.
;n kostbare aangelegenheid. Zee-
iacht beschikt echter over middelen,
voor 'gewone' zwemverenigingen
t zonder sponsoring haalbaar zou-
zijn. Het voordeel van de omni-
en vereniging, die Zeemacht met zijn
er dan 6000 leden en 16 afdelingen
ji blijkt ook op financieel gebied. De
latief kostbare zwemsectie noteert
haar begroting niet alleen de in-
'orkeimsten van zo'n 2400 recreatieve
mmers, maar kan daarnaast even-
goei iel ook nogeens putten uit de een-
e vas ie kas. Zeemacht is financieel kern-
't :ond en kan avances van sponsors
g steeds zonder gewetenswroeging
(eren. Jan de Wijn, als trainer-
i ich de spil van het zwemgebeuren in
club: 'We hebben al talrijke aan-
dingen van grote bedrijven ontvan-
i. Van mensen, die via zo'n grote
rtclub een entree bij de marine
den krijgen. Maar ik zie ons al
ijn v t Heineken op het shirt of de tas
en. Een idioot idee gewoon'.
zal
op
s wei
ling
ommi
1.613,
1.528,
regel
tijd gratis op aan de zwemmers van
Zeemacht. In die tijd is de Noordhol
landse vereniging vooral bij de jeugd
tot een van de sterkste clubs van Ne
derland uitgegroeid. Het succes van
Zeemacht is het succes van De Wijn,
sport-officier bij de marine. Hij: 'Ik
ben bijzonder streng, maar strikt eer
lijk. Discipline wordt naar mijn ge
voel te snel in verband gebracht met
militairisme. Maar in de burger-maat
schappij is vaak veel meer discipline
noodzakelijk'.
De Wijn kan met een opmerkelijk ge
mak afstand nemen van het zwemge
beuren. Ondanks het feit, dat hij zich
als geen ander voor de ontwikkeling
van de zwemclub inzet. De Wijn heeft
in het recente verleden meer dan
eens uitnodigingen van de KNZB om
een herenploeg in het buitenland te
begeleiden afgewezen, omdat hij vond,
dat hij op dat moment bij zijn club
niet gemist kon worden. Een autori
teit met een sterk gevoel voor demo
cratie. De inspraak van ouders en
zwemmers is bij Zeemacht ver doorge
voerd. De Wijn: 'Nu al hebben we af
gesproken, dat de kinderen volgend
jaar mogen bepalen, wie ze als bege
leiders naar het Nederlandse kampi
oenschap mee willen hebben. Maar ze
moeten het 'waarom' wèl motiveren'.
Zeemacht organiseert één keer per
maand een bijeenkomst, waar de wed-
strijdgroep met de trainers en andere
begeleiders over allerlei aangelegenhe
den kan praten. Ook de contacten met
de ouders worden op een dergelijke
manier onderhouden. Daarnaast ver
schijnt regelmatig een informatie-bul
letin. Op die manier probeert de club
ook met de 'achterban' van de zwem
mers een sterke band te onderhouden.
Motiveren
scipline
meest de WiJn offert sinds ruim vier
r het grootste deel van zijn vrije
De Wijn: 'Op die bijeenkomsten en in
dat bulletin proberen we bijvoorbeeld Indammen
te motiveren, waarom ze trainen.
Waarmee ze bezig zijn, hoe het met
hun ontwikkeling gaat. Er zijn name
lijk téveel ouders, die denken dat hun
kraai een valk is. De eerzucht is soms
ongezond groot. Vooral bij de moe
ders. Als kind a een zwemdiploma
haalt, moet kind b nog een stapje ho
ger. En als dan blijkt, dat zoiets niet
onmiddellijk lukt, omdat het kind
motorisch anders is, tonen ze geen be
grip. De bijeenkomsten met de ouders
worden vaak benut om dergelijke za
ken uit te leggen. De agendapunten
zijn tevoren bekend. Als iemand zich
voor een bepaald onderwerp interes
seert, kan hij of zij komen. Hoe groot
de behoefte hiervoor is, blijkt wel uit
de animo. Het loopt soms te vol'.
De Wijn geeft de hoogste prioriteit
aan een goed contact met de ouders.
'Ze zijn in wezen de belangrijkste fac
tor. De ouders' moeten het kind sti
muleren en begeleiden in de richting
die het ambieert. In feite moet je een
kind dwingen tot wat het zelf graag
doet. Als pa of ma zegt: 'Doe het
maar zelf', dan komt er niets van te
recht. Als ik een zoon of dochter heb
die niet van muziek houdt en ik geef
dat kind toch eerst ccn viool, daarna
een guitaar en later een piano, omdat
ik dat zo graag wil, is het een verlo
ren zaak. Alles moet doelbewust ge
beuren. En het kind heeft dan veelal
een duwtje in de goede richting no
dig. Mijn eigen zoon was op een gege
ven moment één van de besten op de
rugslag. Hij is gestopt, omdat hij
meer om muziek gaf. Nu ben ik trots
op hetgeen hij daar mee bereikt
heeft. Ik heb geen enkel bezwaar als
iemand stopt met zwemmen. Als dat
maar gemotiveerd gebeurd. En niet
omdat het vriendje zegt, dat handbal
ook zo leuk is. Je vindt iets pas pret
tig als het goed gaat. Daar moet je
eerst voor werken. Als de talen op
school goed gaan, is de leraar een
fantastische vent.'
Zeemachts paradejaardjes Robin en Ronald Woutering met hun va der in het midden
De Wijn probeert het fanatisme bij
de ouders over hun zwemmende kin
deren voortdurend in te dammen. Te
rug te brengen tot een gezonde be
langstelling en medewerking. 'Fana
tieke ouders vind ik erg. Eerzucht die
ontaardt. Ze begrijpen vaak niet dat
een kind voor een bepaalde situatie
fysiek nog niet helemaal rijp is. Dat
er op een gegeven moment voor een
jaar een stilstand in de ontwikkeling
komt. Dan moeten de kinderen extra
gemotiveerd worden. Niet alleen door
de trainer, vooral ook door de ouders.
Zodra zwemmen dan een verplichting
wordt, zijn ze op de verkeerde weg.
Verplichtingen heb je alleen bij be
taalde sport'.
De Wijn zou tenslotte graag een gou
den medaille uitreiken aan de ouders,
die de vijftien kinderen van Zeemacht
in Wezep en Meppel zo goed verzorgd
hebben. Eén van hen is de vader van
de beide paradepaardjes van de club:
Robin en Ronald Woutering, grossiers
in aspirantenrecords en titels.
Het gezin Woutering wordt volledig
gedirigeerd door de zwemsport. Oók
voor een groot deel financieel. Vakan
ties worden overgeslagen door een ge
brek aan tijd en geld. Vader Woute
ring: 'Je hoort dat Jan Rap en zijn
maat met vakantie naar Italië gaan.
Voor ons is dat er niet bij. Laat nie
mand me vertellen, dat topzwemmen
goedkoop is. Het is gewoon peper
duur. In andere gezinnen worden
vaak de restjes van de voorgaande dag
opgegeten. Dat kan bij ons niet Al
tijd staan er verse groenten op tafel'.
Pa Woutering is een typische 'zwem-
ouder', Bij vrijwel iedere nationale
wedstrijd, waarin zijn zoons van de
startblokken duiken, is hij zéér hoor
baar aanwezig. Veelal gewapend met
een 'roeper', een soort toeter die de
aanmoedigingen in de juiste richting
kanaliseert. 'Ik heb dat ding achter in
de auto liggen. Ik gebruik het dit
keer niet, omdat ik last van mijn keel
heb en het geluid in een buitenbad
nogal vervaagt. Maar in een binnen
bad hebben ze er duidelijk voordeel
van. Ze kunnen me dan goed horen'.
Als Woutering zwijgt filmt of foto
grafeert hij. In ieder geval geschiedt
alles met een tomeloos enthousiasme.
Niets lijkt hem teveel om de verrich
tingen van zijn zoons zo goed moge
lijk te begeleiden.
Diploma
Woutering bracht Robin (16, vierde
klas atheneum) en Ronald (14, brug
klas) vroeger altijd 's morgens om
kwart voor zes naar het zwembad. Nu
gaan ze alleen op de fiets, na door hun
vader gewekt te zijn. Dat wel. Woute
ring raakte zelf zo in de ban van de
zwemsport, dat hij zich daadwerkelijk
voor de begeleiding van ?eemacht in
wilde zetten. Hij haalde daarom het
diploma sportmassage van de NSF. 'In
principe heb ik dat diploma gehaald
voor mijn zoons. Om duidelijker te
weten waarmee ze bezig waren. Daar
naast trok die studie me aan. De hele
club profiteert er nu van'.
Omdat hij meent, dat kinderen in de
sport de stimulans van hun ouders
nodig hebben, probeert Woutering dat
idee optimaal uit te dragen. 'Die jon
gens zwemmen uiteraard uit vrije
keus. In die sport willen ze wat berei
ken. Dan hebben ze er recht op, dat
hun ouders daar positief tegenover
staan. Ze moeten weten, dat je achter
hun activiteiten staat en je moet ze
voorhouden wat wel en niet goed
voor hen is. Zolang ze dit doen zal ik
me voor tweehonderd procent inzet
ten. Als ze willen stoppen, zal ik hen
niets in de weg leggen. Al zal ik daar
over wèl met hun willen praten'.
Voor de gebroeders Woutering blijft
na schooltijd door het zwemmen geen
tijd over voor andere bezigheden. De
behoefte daaraan is volgens hun vader
niet aanwezig. 'Televisie-kijken ge
beurt voor acht uur. Daarna gaan ze
naar bed. Als je iets wilt bereiken,
moet je nu eenmaal meer laten dan
doen. Ze gaan nooit naar schoolfeest
jes. Willen ze ook niet. Een paar da
gen later vertellen ze pas dat er zo'n
fuif is geweest. Dat zijn ze dan ge
woon vergeten. Ze beschikken over
zelfdiscipline. Dat ze om acht uur
naar bed gaan, is eigenlijk niets bij
zonders. Dat is vanzelf in de loop der
jaren gegroeid. Daarvoor hebben we
geen voorbeeld nodig gehad. Omdat ze
zo intensief sport bedrijven ben ik er
verbaasd over, dat ze het op school zo
goed doep. Het is opmerkelijk maar
hoe beter ze zwemmen hoe beter het
met hun studie gaat'.
Nederlaag
Woutering ('In ons gezin houden we
geen uren. maar minuten over. Het
gaat om de verdeling') prikt zich niet
vast op de successen van zijn zoons.
Hoeveel medailles zij in Meppel pre
cies verzameld hebben, weet hij niet
eens. Een nederlaag ervaart hij niet
als een teleurstelling. Sterker zelfs:
'Het is de beste training die er is. En
een goed begin voor de volgende'.
De verzamelde Zeemacht-familie heeft
die zondagmiddag gejaagd om op tijd
terug te zijn in het zwembad. Na de
maaltijd was er een klein uurtje rust
voor de zwemjeugd. De ouderen pers
ten in die pauze een kist sinaasap
pels tot vitaminerijk sap. De kleine
vedetten werden gekoesterd. Tot glo
rie van de prestatie, tot glorie van
het succes.
Van onze speciale verslaggever
AMSTERDAM Nog koeler en lakonieker dan twee jaar geleden
liet Jan de Vries (29) zich afgelopen zondag in de Zweedse plaats
Anderstorp huldigen voor zijn tweede wereldtitel in de 50 cc-klasse.
De getemperde vreugde in de stal van Kreidler-importeur Van
Veen vond zijn oorzaak vooral in het gebrek aan werkelijke con
currentie, die de bescheiden motorcoureur dit seizoen op de in
ternationale circuits ontmoet.
8J
!enilta
Hoewel het lichte machientje (nog
:een 58 kilogram) de rijder de afge
lopen maanden tot twee keer toe tot
litvallen dwong, toonde het appa
raat toch over zoveel vermogen en
inelheid te beschikken, dat niemand
ierieus twijfelde aan de herovering
an het wereldkampioenschap door
le Nederlander. De Vries raast deze
omer op een eenzaam niveau naar
le lauwerkransen. En het is ook
;een uitzondering als hij tijdens een
•ace de gashandle bewust terug-
raait om zijn tegenstanders niet
lóg heviger te frustereren.
>it stukje triomf van de techniek -
iet name geleverd door rascor.struc-
eur Jurg Möller - lijkt de lichtste
lasse in de internationale motorra-
e-wereld geen goed te doen. De
romfiets - of 'borrelglaasjes' - cate-
orie begint steeds meer een puur
'ederlandse aangelegenheid te wor-
en. Een situatie die vergelijkbaar
met de korfbal en schaatssport,
•k daarin behoren Nederlanders
»t de uitblinkers, omdat de interes-
over de landsgrenzen vaak aan-
mlijk minder blijkt.
ïieto
i vorige jaren werd de top van de
i cc-klasse beheerst door een even
mannende als felle wedstrijd tussen
Spanjaard Angel Nieto en Jan de
ries. Nu Nieto dit seizoen door
in overstap naar de Italiaanse fir-
ia Morbidelli niet meer de beschik--
king over een 50 cc-machine heeft,
kan de Nederlander zijn solo onge
stoord uitvoeren. De Vries zélf be
treurt de geringe tegenstand wel
licht nog het diepst. 'Maar ik kan
moeilijk andere fabrieken in Europa
op gaan bellen met de vraag of ze
ook een goede 50 cc- willen bou
wen', zegt hij.
Teammannager Peter van Beszelsen
vreest zelfs een vanzelfsprekende he
gemonie: 'Laat Nieto alsjeblieft ook
weer in de 50 cc starten. We hebben
dit seizoen voor De Vries gewoon
een concurrent moeten creëren in
de vorm van ronderecords. Dat is
gelukt in West-Duitsland, Joegosla
vië en België. Zoiets geeft voldoe
ning. De uitdaging om nóg sneller
te gaan blijft altijd aanwezig. We
hadden ook 1000 toeren minder in
de machine kunnen stoppen. Dan
waren we ook nog hard genoeg ge
gaan. Maar we hebben bewust voor
de moeilijkste weg gekozen: we zijn
dóór blijven gaan met ontwikkelen.
De Vries beschikt over de snelste
bromfiets ter wereld. Zijn machine
kan een topsnelheid van 205 kilome
ter per uur bereiken. Het vermogen
is inmiddels opgevoerd tot 20 pk. De
grenzen zullen op technisch gebied
vermoedelijk nóóit bereikt worden.
De Vries tenminste: 'Een paar jaar
geleden hadden we ook niet gedacht,
dat we nu zo hard zouden gaan. Het
leek gewoon onmogelijk om er nóg
meer uit te halen. Maar over twee
of drie jaar moet een snelheid van
Jan de Vries met echtgenote tijdens de huldiging in woonplaats Purmerend.
210 kilometer toch mogelijk zijn. Al
is de machine al zó geperfectio
neerd, dat het steeds moeilijker
wordt'.
Bevestiging
Acht jaar heeft het groepje racefa
naten er onder supervisie van Henk
van Veen aan besteed om de huidige
suprematie aan de wereld duidelijk
te maken. Acht jaar lang zijn er on
gelooflijk veel werkuren en pecunia
gestopt in de ontwikkeling van de
motor. Het zuiver hobbyisme heeft de
commerciële opzet allang verdron
gen. Van Beszelsen: 'Hoe groot het
commerciële rendement van derge
lijke activiteiten is, is niet te peilen.
Het blijkt niet zo, dat de mensen 's
maandags naar de winkel rennen om
een bromfiets van ons merk te ko
pen, omdat De Vries een dag eerder
heeft gewonnen. Daar leent ons arti
kel zich niet voor. Onze omzet is
zeer constant, zonder pieken en da
len. Het is zelfs zo, dat we in 1965,
toen we nog niet met de racerij be
zig waren, de hoogste omzet hebben
geboekt. Voor ons is deze sport een
middel om het produkt te bevesti
gen. Zo van: zien juliie wel, dat jul
lie een steengoede motor hebben ge
kocht'.
De 50 cc-klasse staat internationaal
niet bijster hoog aangeschreven. Ze
ker in Engeland niet, waar wat laat
dunkend over 'de bromfietsen'
wordt gesproken. Nederland - bij
uitstek de natie van de tweewielers -
is veel duidelijker op de 50 cc-indus-
trie afgestemd. Zo ook West-Duits
land. Zweden en Italië. De Vries:
'Juist aan die 50 cc moet je ver
schrikkelijk veel sleutelen, omdat
zo'n racemachine niet in de winkel
te koop is. Dat is bij de zwaardere
motoren wel het geval'.
De 50 cc is een uitstekende leer
school voor ambitieuze coureurs.
Door het lichte gewicht van de mo
tor wordt van de rijders vooral veel
techniek, feeling en verantwoorde
lijkheid gevraagd. Door het voortdu
rend opvoeren van de snelheid ook
lijkt de risicofactor voor de rijder
vergroot te worden. Van Beszelsen
daarover: 'Er zijn mensen die zeg
gen dat het waanzinnig is om zo'n
vermogen in een machine te stop
pen. Maar deze 50 cc is gebouwd
voor die snelheid van 205 kilome
ters. De risicofactor voor de rijder
blijft bij de constructie bovenaan
staan. Alles wat in ons technisch
vermogen ligt wordt eraan gedaan'.
Kwetsbaar
Het lichte postuur van Jan de Vries
is geknipt voor de 50 cc. Toch lijkt
het niet onmogelijk, dat hij in de
toekomst naar een zwaardere klasse
overstapt. Een klasse in ieder geval,
die zijn kwaliteiten als coureur nog
meer kan bevestigen. De Vries: 'Zelf
heb ik ook altijd gezegd, dat ik te
licht voor een 250 of 350 cc-machine
was. Anderen vinden dat het niet zo
is. Juist op een 50 cc doe- je ver
schrikkelijk veel ervaring en tech
niek op. Een lichte machine is veel
kwetsbaarder, je leert hem daardoor
optimaal beheersen. Ik geloof in de
eerste plaats, dat veel mensen $en
verkeerde voorstellling van zaken
over de racerij hebben. Het is niet
zo, dat je onmiddellijk in volle vaart
een circuit rond gaat. Bij de trai
ning begin je langzaam, daarna ga
je pas de snelheid perfectioneren.
Voor mij is een bocht nemen op het
circuit met de motor hetzelfde als
op de gewone weg met de auto. Als
coureur weet je, hoe ver je kunt
gaan'.
De Vries (Van Belszelsen over hem:
'Zijn nuchtere karakter herken je
ook in de race) pleit echter fel voor
een grotere solidariteit in het we
reldje van de motorcoureurs. In te
genstelling tot de auto-coureurs heb
ben de matadoren op de tweewielers
nog nooit één front gevormd wat de
veiligheid van de circuits betreft.
nAls de éné weigert te rijden, staat
een groep anderen te dringen om de
opengevallen plaats in te nemen.
Jan de Vries: 'Als er besloten wordt,
dat er ergens een wedstrijd die mee
telt voor het wereldkampioenschap
wordt gehouden, dan schrijf ik in.
Ook als ik weet dat het desbetref
fende circuit gevaarlijk is. Als je
wereldkampioen wil worden, dan
moet je dat risico nemen. Anders
moet je tevreden zijn met een derde
of vierde plaats'.
Afwegen
Het is nog de vraag of De Vries vol
gend jaar zijn wereldtitel zal verde
digen. De ontwikkeling van de veel
besproken wankelmotor bij Van
Veen eist steeds meer tijd. Van Bes
zelsen: 'We zullen de belangen
moeten afwegen. Op dit moment
wordt bij ons nog niet aan het vol
gende seizoen gedacht. Eerst willen
we de wedstrijdenreeks nog afma
ken. In oktober beslissen we pas de
finitief of we met de racerij door
gaan. Dat is overigens wel de sterke
wens van iedereen'.
Het eventueel afstappen van Van
Veen zal voor de beroepsrijder De
Vries vermoedelijk geen financiële
gevolgen hebben. Aanbiedingen van
andere fabrieken zijn er voldoende
Daarom is het niet onwaarschijnlijk
dat de wereldkampioen in de toe
komst nog eens op een zwaardere
machine zal acteren. Pas dan ook zal
de internationale erkenning van zijn
kwaliteiten algemener kunnen wor
den. Want de 50 cc blijft in veler
ogen niet meer dan een aanloop
naar het grotere werk.
GERRIT DEN AMBTMAN
