VP, ARP EN GHU STAAN MORGEN
OOR EEN MOEILIJKE BESLISSING
dichtbij
angetaste
Isities
pktijk
Jslist
°Jëlemaal
Germans
Wering
Eenheid
e partijvergaderingen over de vorming vah een nieuw partijverband
Verering kent geen grenzen
klare taal
bekijken
eerlijk
hoofddeksel
holambra
T4/pf/KWARfTgr VRIJDAG 22 JUNI 1973
BINNENLAND T5/K7
r P. L. van Enk
s volle jaren van moeizaam rapporten, nota's en
ities verzinnen, stencillen en uitdelen, bespreken,
ieren en er ruzie over maken, hebben de partij-
■en van KVP, ARP en CHU nog energie en moed
g overgehouden om opnieuw enig rumoer en
op te roepen: zij vragen hun partijen morgen een
aak te doen die alle vorige in betekenis overtreft,
ebben ons wel eens afgevraagd waar zij die ener-
moed vandaan halen. Er is al een schrikwekkend
manuren in de confessionele samenwerking gaan
l maar het heeft tot dusverre niets bijzonders of
ierends opgeleverd: enig overleg tussen de Twee
de Kamerfracties en verder een gemeenschappelijk
urgentieprogramma voor de verkiezingen van 1971. Een
schamel resultaat, dat bovendien dubbel en dwars kan
worden weggestreept tegen de splijting die onze aan
komende christen-democratie bij de formatie van het
kabinet Den Uyl heeft moeten verduren. Een berg van
werk en getob, maar er is niet eens een muis uit voort
gekomen.
Toch vragen de besturen hun partijen morgen in feite
niets minder dan zichzelf op te heffen om deel te heb
ben aan een partijverband dat volgens de visie van de
nota van de contactraad 'nieuw en anders' zal zijn. En
waarom? Omdat, zegt de ontwerp-resolutie die morgen
in discussie is, de noodzakelijke partijvernieuwing geen
verder uitstel gedoogt. Maar waarom is die partijver
nieuwing zo nodig? En vanwaar al die haast?
Het staat niet in de ontwerp-verklaring, we moeten het
zelf zien te verzinnen. Welnu: wat er zit achter die lang
ademige hardnekkigheid waarmee de drie schapen in
één hok worden gesleept, dat is het opzienbarende ver
val van de confessionele politiek van de laatste jaren
en de angst dat het eind daarvan nog lang niet .in zicht
icties van KVP en CHU zijn de
[zes jaar ongeveer gehalveerd.
jRP heeft zich, dank zij haar
J organisatie en de blijkbaar nog
[[aanwezige samenhang van hel
meerde leven, nog gehand-
I Cijfers van recente opiniepei-
wijzen erop dat de aanhang
ARP zelfs door de moeilijkhe-
inen de partij over de formatie
izt beduidend is aangevreten,
roor de AR-top is het een uitge-
zaak dat, over vijf tot tien
|ok in het kiezersbestand de ont-
zal beginnen.
intasting van de confessionele
van
wool
banale speculaties tot slot.
A«?de resolutie, zoals zij er nu ligt,
(6*r heelhuids door te komen? De
:op hoeft zich nergens benauwd
maken. In de CHU heeft zich,
fder ure, de Centrumgespreks-
I gemeld die vorig jaar bij de
_Jlaatstelling voor de Tweede Ka
ïnachtig is gebleken. De enige
Van deze groei is nog dat het
mooi weer zal zijn, zodat de
Oen ten plattelande zullen be-
machtsposities is de achtergrond van
het eenheidsstreven. Dat is in het ge-
poging tot afweer, een doorzichtige
truc om het wederzijdse verlies aan
zetels door wederzijdse aanvulling te
verbergen.
heel niet onoirbaar omdat ook con
fessionele politiek zonder macht nu
eenmaal niets begint maar het is
een motivering die je in geen enkele
resolutie tegenkomt. De verklaring
daarvan is natuurlijk dat partijbestu
ren niet makkelijk kunnen toegeven
dat zijzelf in hun eigen club geen toe
komst meer zien. Het streven naar de
nieuwe christen-democratische partij
zou dan door de anti-propaganda wor
den uitgelegd als een zwaktebod, een
Het streven naar confessionele een
wording draagt het karakter van de
verdediging en dat doet zich natuur
lijk vooral gelden bij die partners in
het defensief die reden hebben om
zich het meest bedreigd te voelen: de
Tijdens de verkiezingsstrijd werd af en toe fors op het aambeeld van de con
fessionele toenadering gehamerd, zoals hier (7 november 1972) in de Rotter
damse Doelen, waar Tilanus, Andriessen en Biesheuvel alvast maar 'van partij
wisselden'.
KVP en CHU die immers de meeste
aanhang hebben verloren. De ARP
daarentegen kon altijd wijzen op de
hardheid van haar aanhang, roerde
dan ook triomfantelijk de trom van
de eigen identiteit en remde de voort
gang van de eenwording waar zij kon.
Van deze posities uit is de discussie
over de samenwerking jarenlang uit
zichtloos en nogal vermoeiend ge
weest. De KVP dramde en duwde
wanhopig door, slikte zuchtend en
steunend typisch gereformeerde brok
ken (zoals het stuk 'Evangelie en po
litiek' over de uitgangspunten) om de
ARP tot meer soepelheid te brengen.
Maar toch wist zij de ARP nooit hele
maal voor zich te winnen, want de
KVP studeerde wel ijverig op de poli
tieke catechismus maar werd niet ge
reformeerd. Daarbij had je dan nog
een groep, zich radikalen noemende,
anti-revolutionairen die de KVP bui
ten de deur wilde houden omdat zij
deze partij niet ten onrechte
beschouwde als eerst-verantwoorde-
lijk voor het voortduren van het con
formisme van het kabinet-De Jong.
schi
ï^euw
bijjeld is inmiddels belangrijk ver
ijl. Je vindt de oude hoofdlijnen
je fel terug, maar er zijn nieuwe
j omen. De aanhang van de ARP
ie Jiog steeds afhouderig, maar de
'meer dan ooit overtuigd van de
lak van de hechtere samenwer-
De KVP blijft drammen en du-
maar is niet meer bereid, de
der mannenbroeders mee te
i. En de leiding van de CHU
nog even vurig als vroeger
ié eenwording, maar in haar gc-
igint zich conservatief verzet af
men.
zijn de meeste van de vroege-
•radikalen die in de partij zijn
^^cussie over het voor en tegen
!e confessionele eenwording is
)k in de AR-organen het hevigst
De leiding heeft zich aan-
inspanningen getroost om de
te overtuigen; oud-voorzitter
heeft zich bijkans suf ge
in in Nederlandse Gedachten,
jn verhalen nog eens nauwgezet
'rijgt een aardig beeld van de
'ringen die de ARP moet door-
om in de buurt te komen van
contactraad voor ogen staat.
:t er de typisch Veermanniaan-
:hte wenken en bezweringen
op een rijtje te zetten: de
Yg'iunnen veilig aannemen dat het
Horgen, op de drie partijverga-
;en, weer niet in de eerste
Lover die beleidsdoelen zal gaan.
:ns zal de CHU er een punt
„jken, nu de Centrumgespreks-
j heeft doorzien dat uitvoering
't nota moet neerkomen op rege-
'orming met de PvdA c.s. Inder-
niet te verwachten dat de
tvarm zal lopen voor de hervor-
ian structuren en bekering des
die de contactraad nodig zegt
en.
ien de CH-fractie bij de laatste
ictlie zelfs niet het Qffer van één
bewindsman
villen brengen om een nieuwe
met de PvdA mogelijk te ma-
daarmee de verwezenlijking
strategie een stapje dichterbij
_ngen, zou het niet erg logisch
fanneer de CHU de nota toch
ivaarden. Maar ook in de CHU
Ier zich geen Filippus aange-
.J
nitf*'
gebleven, radikaal van standpunt ver-
anderd: was vroeger de KVP te rechts
om ermee in een samenwerkingsver- J
band te gaan zitten, thans blijkt die fi
partij voorop te lopen in het zoeken n;
naar een nieuwe coalitie met de i
PvdA. Veel van die voormalige radi-
kalen hebben dan ook inmiddels een j| -
sterke genegenheid jegens de KVP
ontwikkeld.
De belangrijkste verschuiving in het |jjjjjjjjjjj 1 jjg
hppld is rlnt rif» narttihesturen andèrs in
beeld is dat de partijbesturen anders j
zijn gaan denken. Vroeger gold als uit
eindelijk zij het zelden openlijk
uitgesproken doel: een fusie van
de drie partijen zonder meer, waarbij
het een kwestie van loven, bieden en
onderhandelen was, wie van de drie
het meeste van zijn oude geestelijke
bagage in de nieuwe christen-demo
cratische koffers mocht overladen.
Het behoeft geen uitleg dat de krui
ers bij de ARP af en aan liepen.
Sinds vorig jaar zijn de besturen gaan
inzien dat deze aanpak niet kansrijk
kan zijn: dat je met het samenvoegen
Prof. Steenkamp
var. afbrokkelende delen de afbrokke
ling zelf niet tegenhoudt. Het valt im
mers niet in te zien oni welke reden
een ontzuilde katholiek zich genoopt
zou voelen, weer op zijn voormalige
partijman te stemmen alleen maar
omdat deze voortaan een AR-man
naast zich heeft staan. Een kale fusie
die zonder ontluisterende compro
missen toch niet tot stand komt
zou ontoereikend zijn.
Dit besef drong door toen de contact
raad aan het werk was onder leiding
van prof. Steenkamp. Met diens, soms
sterk op de wasmiddelenreclame lij
kende, terminologie is sindsdien ge
propageerd dat er een partij moest
komen met een nieuw elan, een
nieuw enthousiasme, een nieuw appèl
op de mensen. Kortom: een nieuwe
partij, met nieuwe werfkracht al
les helemaal nieuw. Je werd er moe
en sceptisch van, maar gezegd moet
worden dat het niet bij reclametek
sten bleef. De contactraad produceer
de een nota met het profiel van een
partij dat niet veel meer weg heeft
van dat van de KVP en nog minder
van dat van ARP en CHU.
De nota werd bij KVP en CHU met
groot applaus ontvangen want van
hun taktische positie en al half ver
vulde toekomstverwachting uit gold
hoe nieuwer hoe beter. Maar bij de
ARP stond de nota er anders voor:
daar geen behoefte aan vernieuwing
en verandering, noch aan de ongedeel
de lijst voor de verkiezingen van no
vember *72, noch aan de éne fractie
daarna, noch aan een gezamenlijke
confessionele 'Schets van beleid'. Er
was wel duidelijk behoefte aan een
verkiezingscampagne waarin het één
en al eigen AR-identiteit was dat de
klok sloeg. Het was om meer redenen
een campagne die de confessionele
eenheid geen goed deed. Biesheuvel
verdedigde scherp en agressief het be
leid van zijn kabinet en eigenlijk het
kabinet zelf (inplaats van alleen het
AR-program, zoals Kuyper en Colijn
plachten te doen), terwijl Andriessen
van de KVP daar verre van bleef, ei
genlijk toen al bouwde aan de basis
voor herstel van de betrekkingen met
de PvdA.
ARP moet haar 'vertrouwde manieren
van zeggen' prijsgeven; beseffen dat
beginselen wezenlijk en centraal zijn,
maar op zichzelf nog geen garantie
bieden dat er ook goed mee wordt ge
werkt; moet in een nieuw verband an
deren meer ruimte en vrijheid laten;
is er niet steeds aan ontkomen, van
haar beginselen een gesloten theore
tisch systeem te maken, gebouwd op
een theologische denkwijze; moet er
voor oppassen, van de Bijbel een ei
gen systeem van politiek denken te
maken; mag zich niet terugtrekken
'op de zorg voor ons eigen wereldje';
kent nog teveel heimwee naar de tijd
'toen het allemaal veel duidelijker
was, toen men het allemaal zo goed
kon weten en wist'; is niet helemaal
bewaard gebleven voor het wijden,
heiligen, verzelfstandigen, verabsolu
teren van menselijk gezag; moet op
passen 'voor formules en teksten
waaraan wij onze verhalen als aan
Dr. ir. D. de Zeeuw
diend, zodat het onlogische toch wer
kelijkheid kan worden.
spijkers ophangen' (en er zit helaas
een aantal roestige of kromme spij
kers in de muur van ons AR-huiS);
heeft de Bijbelse boodschap wel eens
tezeer opgesloten in geijkte AR-pro-
bleemstellingen en termen. 'Ik wil ons-
kelf geen onredelijke verwijten doen',
heeft Veerman ergens geschreven,
maar het is toch niet mis, alles bij el
kaar.
Niet mis, maar hoezeer omzwach
teld en in wijdlopige artikelen gezegd
wel eerlijk. Als de zachte wenken
van de oud-voorzitter ook maar enigs
zins een negatief vormen van het
beeld van de huidige ARP en dat
is het geval dan roept de partij
der mannenbroeders zoiets als een re
volutie over zichzelf uit wanneer zij
morgen de resolutie aanneemt die
haar (evenals aan KVP en CHU) is
voorgelegd.
Dan hebben we het nog niet eens
over de 'politieke strategie' van de
De KVP zal het, als vanouds, wel
weer de grootste zorg zijn op welke
termijn nu dan eindelijk het beloofde
land van de ongedeelde christen-de
mocratische partij zal worden bereikt.
De ARP zal er toch weer niet een of
andere federatie tussen stoppen? Zij
zal toch niet opnieuw de droeve moed
opbrengen, weer de baas te willen
spelen? Zij zal er toch eindelijk mee
instemmen dat er tenminste één lijst
bij de volgende verkiezingen komt?
En vooral: wanneer komt de grote
dag dat we de KVP kunnen opheffen?
En de ARP zal het. evenzeer als van
ouds, weer voornamelijk hebben over
het uitgangspunt, het beginsel, zoals
het vroeger heette. In de ontwerp-re
solutie staat dat de nieuwe partij
'moet streven naar een maatschappij
waarin de Bijbelse gerechtigheid meer
gestalte krijgt, de mens zijn vrijheid
en rentmeesterschap beter kan bele
ven en waarin het welzijn van allen
wordt gediend.' Dit is alles, maar
naar verwachting lang niet genoeg
voor hét AR verlangen, preambules,
uitgangspunten en beginselen vast te
leggen, uit te spinnen en te schemati
seren.
De formule van de ontwerp-verklaring
staat nog tezeer onder de verdenking
van de befaamde openheid 'van me
neer De Zeeuw' en diens vroegere
Dr. A. Veerman
nota zelf gehad. Het kan nauwelijks
op wat daarin staat over hervorming
van structuren en diep-insnijdende
maatregelen in het maatschappelijk
leven. De aanhang van de ARP, maar
evengoed die van KVP en CHU, zul
len nog staan te kijken als daarvan
ook maar de helft ooit eens wordt
waargemaakt. Prof. Berkhof heeft al
gezegd dat je dan met het harmonie
model nergens bent: dat wordt een
heel erg groot conflict.
Maar de kaders van de drie betrokken
partijen hebben die beleidsdoelen met
gemak geaccepteerd. 'Behoudens enke
le kanttekeningen' zoals dat dan
altijd diepzinnig heet vond ieder
een het wel best en prachtig. Ze zijn
allemaal heel erg vreselijk progres
sief, zou je zo denken. Er zou eens
een Filippus naast de confessionele
koets moeten gaan lopen om te vra
gen: 'Verstaat gij wel hetgeen gij
leest?'
pleidooi voor nevenschikking van
christendom, humanisme en wat er
verder maar te beleven valt. Het AR-
bestuur zal dit keer aanvoeren dat het
met de openheid en nevenschikking
van uitgangspunten gedaan is. Er is
immers uitsluitend sprake van Bijbel
se gerechtigheid. Dat heeft de leiding
van de ARP hem toch maar weer ge
lapt, dat heeft zij bij de KVP toch
maar weer voor elkaar gekregen.
(Want het nieuwe partijverband is zo
nieuw niet of er moest juist op dit
punt weer een compromis worden ge
smeed.)
Maar het zal voor veel anti-revolutio
nairen een veeg teken zijn dat de
KVP tot hiertoe en niet verder bereid
is te gaan. Er zou, om de zaak hele
maal op te klaren, per AR-amende-
ment aan de resolutie kunnen worden
toegevoegd: 'De Bijbel is het richt
snoer van ons handelen', maar dat zou
voor de KVP niet meer aanvaardbaar
zijn, want het zou de nieuwe partij
weer met een te gereformeerd tintje
kleuren. Anderzijds is zo'n amende
ment voor het AR-bestuur moeilijk te
bestrijden, want zo hebben de anti-re
volutionairen het tenslotte altijd ge
zegd.
Overigens blijft, ook na dit gefrum-
mei met woorden en formules nog
sluiten, maar liever te gaan hooien
dan de Unie te redden, hoewel oud
minister Beernink tot dat laatste
heeft opgeroepen.
Onder de anti-revolutionairen zijn er
die een amendering van de resolutie
voorbereiden, welke in AR-oren ple
zierig zal klinken maar voor de KVP
de deur dicht zou kunnen doen. De
KVP is er aan toe, op eigen houtje
een 'Christen-Democratisch Appel' te
beginnen als de ARP blijft doorgaan,
de nieuwe partij met de eigen identi
teit bij te kleuren. En bij zo'n CDA
waar de ARP buiten staat zou
er op uitgangspunten niet meer zo
erg worden gclegt. Misschien heeft de
ARP thans de laatste kans de om de
KVP nog vast te houden. Onder die
dreiging zoeken sommigen bij de ARP
Drs. A. D. W. Tilanus
misschien naar een uitweg door niet
te amenderen, maar een motie in te
dienen, niet een wijziging van, maar
een aanvulling op de resolutie dus.
Maar als die motie zou worden aan
vaard, zouden we weer maanden van
verwarring en onzekerheid tegemoet
gaan: betekent de motie wel of niet
een voorwaarde van de ARP voor
deelneming aan het nieuwe partijver
band? Aanvaardt de KVP die voor
waarde wel of niet? Is er wel of niet
een nieuw compromis nodig?
Maar gesteld dat de resolutie het wel
zou halen, dan nog is het verhaal niet
rond. De verklaring kan dan wel spre
ken van een groeiende samenwerking
tussen de Tweede Kamerfracties
dat is meer een wensdroom dan de
constatering van een feit. KVP en
overeind de kritiek op het karakter
van de nieuwe partij die je in AR-
kring kunt horen van mensen als dr.
H. Rebel en het Tweede Kamerlid
drs. A. Schouten. Volgens die kritiek
is er, in de nota van de contactraad,
van de Bijbel als uitgangspunt
'slechts een sterk verbleekte, in pas
teltinten gehouden afdruk van het
Nieuwe Testament overgebleven'
Voor hen geldt het bezwaar dat de
nota en dus ook de nieuwe partij
de nadruk niet legt op het geloven
en belijden, maar op het beleid, op
het doen. En dat, terwijl geen mens
hier erop kan hopen dat er iets we
zenlijks te verbeteren of te hervor
men valt, omdat de gebrokenheid van
de wereld zoiets nu eenmaal in de
weg staat. Het zijn mensen die zich
minder bekreunen om machtsposities.
Christelijke politiek kan immers al
leen maar interim-politiek zijn, in af
wachting van de komst van het Ko
ninkrijk en het zal nooit van mensen
of politici afhangen dat het Konink
rijk zal komen. Dit soort kritiek is
zo vroom dat je er zelden iets op
hoort uit de kring der verdedigers
van de nota van de contactraad, al
zijn er die durven mompelen dat het
tot niets anders kan leiden dan tot
een getuigenispartij, zoals het C.PV er
een is.
ARP enerzijds en CHU anderzijds zijn
bij de formatie nu juist een eind van
elkaar af komen te staan en in die si
tuatie is nauwe samenwerking of een
fusie natuurlijk niet denkbaar. De
toekomst van het Christen Democra
tisch Appèl zal afhangen van de vraag
of de drie fracties elkaar de komende
maanden en jaren weer een beetje
zullen kunnen vinden. En KVP en
ARP mogen dan wel beweren dat de
CHU hun richting op moet komen,
drs. Tilanus heeft daar onlangs in een
radio-uitzending van de Unie tegenin
gebracht dat hij met evenveel recht
het omgekeerde mag vragen.
Zo zie je: hooggestemde nota's en ver
wachtingen betekenen op zichzelf wei
nig: het is de politieke praktijk die
beslist.
onder redactie van loessmit
ln Eist bij Arnhem woont een fan
van het duo Gert en Hermien,
wiens bewondering voor de zan
gers van het gevoelige levenslied
letterlijk geen grenzen kent. Hij
kwam de laatste tijd regelmatig bij
het in Usselo (bij Enschede) wo
nende echtpaar op bezoek om al
lerlei zaken door te spreken die
betrekking hadden op een toernee
van Gert en Hermien naar Aruba,
Bonaire en Curacao.
De man die zich bekend had ge
maakt als welzijnsofficier van de
marine in Den Helder, vertelde de
trip voor Gert en Hermien georga
niseerd te hebbenNogal naïef
maar Gert en Hermien geloofden
het verhaal; zij verheugden zich
geweldig op het uitstapje en zeg
den verscheidene afspraken in Ne
derland af.
Enkele weken geleden kwam de
fan de Timmermans een reisschema
bezorgen, waarop alles nauwkeurig
was uitgestippeld. De toernee zou
van 29 oktober tot 20 november
duren, ledereen die meeging
ook een paar andere deelnemers
aan het in de West te verzorgen
programma kon zich wel vast
laten inenten. Alles was voor el
kaar. Samen gebruikten ze nog een
drankje, en dat was dan het laat
ste. Een schriftelijke bevestiging
van de contracten kwam nooit.
Toen Gert voorzichtig bij de mari
ne in Den Helder ging informeren,
bleek men daar de man helemaal
niet te kennen. Nader onderzoek
wees uit, dat men te doen had met
een tv-monteur uit Eist, die de he
le toernee had gefantaseerd.
Deze week is Gert er, in toorn ont
stoken. heen gegaan. Tenslotte zou
de man hem enkele tienduizenden
Blijkbaar is Nederland bdst de
moeite van het deskundig bekijken
waard. Er komen tenminste vier
hele groepen Amerikaanse stede
bouwkundigen, ingenieurs en ont
werpers hier die willen weten met
wat voor planologische problemen
we worstelen en hoe die aangepakt
worden. Daartoe trekken ze dwars
door het land, op de fiets natuur
lijk, anders zien ze nog niet veel.
guldens door de neus hebben ge
boord. Maar toen de monteur be
leed, dat hij de hele reis uit zijn
duim had gezogen om maar met de
familie Timmerman in contact te
kunnen komen, werd de zanger
met ontferming bewogen. De Eiste-
naar vertelde dat hij de laatste ja
ren zeker vijftig shows van het
echtpaar had gezien.
Don Jaime, het zwarte schaap van
de Spaanse adellijke familie De
Mora y Aragón over zijn zuster,
koningin Fabiola van België:
'Wees eerlijk. Er is niets in het
bestaan van dat beste mens dat
ook maar de geringste belangstel
ling verdient. Uit de geïllustreerde
bladen maak ik op dat zij het goed
maakt. Geen huishoudelijke proble
men of zo. Maar ik maak in een
week meer mee dan zij in een heel
leven. Het enige dat haar bekend
heeft gemaakt is het huwelijk met
een koning'.
De heer De Mora y Aragón, die er
één of meer nachtclubs op nahoudt
en onder meer om die reden inder
tijd niet bij het huwelijk van zijn
zuster is uitgenodigd, kent konink
lijke zwager Boudewijn alleen
van postzegels en heeft Fabiola
nooit meer gezien sinds ze ge
trouwd is. Nochtans wenst hij haar
alle goeds toe: 'Ik zou zelfs in
staat zijn een levensverzekering
voor haar af te sluiten als de za
ken fout zouden lopen in België'.
Don Jaime, volgende week zater
dag te zien in een tv-show van Ru-
di Carrell, mocht de kijkers in de
KRO-gids Studio vast vertellen wie
en wat hij eigenlijk is.
De Tweede Kamer heeft een voor
zitter gekregen die tegen het ge
bruik van moeilijke en vreemde
woorden in het parlement is. De
ijver van voorzitter Vondeling om
de Nederlandse taal van vreemde
smetten vrij te houden gaat zo ver,
dat hij zelfs de schriftelijke vragen
die de Kamerleden aan de minister
stellen, corrigeert.
Zo moesten ook de vragen het ont
gelden van de Kamerleden Voogd
(PvdA) en mevrouw Gardeniers-
Berendsen (KVP) aan de minister
van CRM. Ze vroegen: heeft de mi
nister kennis genomen van het
zwarte bericht van het Nederland
se Blazers Ensemble, waarin wordt
gewezen op de precaire financiële
situatie van dit ensemble? De
woorden 'precair' en 'situatie' vond
voorzitter meester Vondeling niet
goed en hij maakte er van: de
moeilijke financiële toestand'.
De tweede vraag luidde oorspron
kelijk: Wil de minister nagaan op
welke wijze het mogelijk is op kor
te termijn het ensemble daarin te
gemoet te komen en is hij daarbij
bereid in overweging te nemen de
door dit ensemble opgebouwde in
ternationale kwaliteit en reputatie,
die behouden behoort te blijven?
Vondeling maakte hiervan (ter
verduidelijking): Wil de minister
nagaan op welke wijze het moge
lijk is op korte termijn het ensem
ble verlichting te geven, daarbij
overwegend de door dit ensemble
opgebouwde internationale kwali
teit en eputatie? Wil hij meewer
ken aan het behoud van die repu
tatie?
Het kan streng toegaan in de
Tweede Kamer
Goede daad Madurodam heeft
tot 20 juli een extra attractie 'Jong
Afrika tekent', inderdaad, zoals de
naam al zegt, een verzameling te
keningen door jonge Afrikanen,
die in hun land(en) aan een wed
strijd hebben meegedaan met als
motief: een goede daad voor mens
of dier. Toe vent 'Toe vent,
tast toe' is de naam van allerlei
ontspannende festiviteiten die sa
men de viering van het 25ste lus
trum van het Delftse studenten
corps vormen. Vandaag begint het
alldmaal voor de feestende studen
ten zelf en van 25 tot en met 29
juni voor rest van Delft, niet al
leen voor ieder die zich 'vent' kan
noemen, maar evengoed de andere
sekse.
Het Engelse Ascot trekt niet al
leen veel toeschouwers vanwege
z'n paardenrennen, maar is niet
minder beroemd om de de hyper-
modieuze tot absurde creaties,
waarin de bezoekende dames er
verschijnen- Die dames komen dan
ook niet zozeer uit bewondering
voor paarden en ruiters, maar
meer om zelf bewonderd te wor
den.
Mevrouw Gertrude Shilling zoekt
het vooral in bijzondere hoeden en
ditmaal heeft ze bepaald niet over
succes of gebrek aan belangstelling
te klagen: ze verscheem op Ascot
met een 'hoedje' van zo'n afwij
kend formaat, dat het ding met
recht een hoofddeksel genoemd
mag worden en dan nog wel een
deksel dat op een héél groot potje
past. Op de hoed had ze haar
vreugde tot uitdrukking gebracht
over het Europa van de negen
door de namen van de aangesloten
landen er in koeien van letters op
te zetten. Voor 'Netherlands' was
nét te weinig ruimte, zodat ze er
maar noodgedwongen op z'n Hol
lands 'Nederlands' van gemaakt
heeft.
Een kwart eeuw geleden trok een
groepje Nederlanders naar Brazilië
om daar in de landbouw te pionie
ren. Op zo'n 150 kilometer van Sao
Paulo stichtten ze de kolonie Ho
lambra, die na jaren van hard en
moeizaam ploeteren is uitgegroeid
tot een van de mooiste landbouw
kolonies, waar het de Nederlandse
boeren en tuinders naar den vleze
gaat.
Vijfentwintig jaar Holambra moet
natuurlijk gevierd worden en als
het even kan, mèt de familie uit
het geboorteland. Daarom zijn 231
van die familieleden op Schiphol
in een gecharterd vliegtuig gestapt
om op 12, 13, 14 en 15 juli in de
vreugde over het jarige Holambra
te delen.
Ik vroeg hem de stuur-inrichting te smeren
