BOETHELEZI WIL
VORSTER UIT
IDE DROOM HELPEN
Uiterst links zoekt
het onder de jeugd
Jaap
deft
Boef
in
Italië
I
I
I
I
Afrikaanse leider
prikt door grote
apartheid heen
Interview met
dr. Enzo Mingione
van Milaans
'rode universiteit'
i llROUW,'KWARTET ZATERDAG 2 JUNI 1973
J
Idoor Harm Lamberts
Wij moeten het bewijs leveren van onze geestelijke rijpheid. Wij moeten beheerst
|en beschaafd optreden. Opvoeding is een zeer veeleisende zaak, maar het is onze
plicht. Wij moeten hen te verstaan geven, dat er een grens is waarbinnen zij hun
gedachten moeten uitspreken'.
M. C. Botha, minister van bantoebe-
jtuur en -ontwikkeling, stond zich vo-
I rige week in het Zuidafrikaanse parle-
ment duidelijk op te winden. Hij was
kwaad op Gatsha Boethelezi, premier
Ivan KwaZoeloe, het 'thuisland' van de
Zoeloe's. Boethelezi wordt steeds meer
een doorn in het vlees van premier
I Vorster.
De oppositie in het Zuidafrikaanse
I parlement en de journalisten kregen
ran minister Botha ook een veeg uit
de pan. Tegen de 'klein politieke joer-
alissies' die hem elke keer om com
mentaar vroegen als een 'bantoeleier'
Iets had opgemerkt, wilde hij wel zeg-
Ijen, dat hij zelf zou uitmaken wan
neer en waar hij iets zou zeggen. En
de oppositie werd gewaarschuwd 'om
Iniet politieke voetbal met die bantoe-
leiers te speel nie. Daar is genoeg an
der balie om mee te speel. Die rege-
Irlng het vir die bantoe die bal gegee
om sy eie politiek mee te speel'.
Enkele dagen later bakte minister Bo-
Itha ze nog bruiner. Inmenging van
blanken in de politiek van de thuis
landen met het doel de blanke over-
Iheid te benadelen, grensde aan ver
raad. Dat was niet anders dan politiek
terrorisme. De activiteiten konden de
I ondergang van de blanken in Zuid-
Afrika betekenen.
Deze tirade van Botha was een reactie
Iop eerder geuite beschuldigingen aan
het adres van onder meer Helen Suz-
man, het enige echte oppositielid in
H diet Zuidafrikaanse parlement, ds.
I Beyers Naudé, directeur van het
christelijk instituut, en de schrijver
IAlan Paton (van Tranen over Johan
nesburg). Die zouden de leiders van
Ide bantoestans gevaarlijke en onver
antwoordelijke praatjes in de mond
leggen.
|Jubileum
Deze week heeft de Nationale partij
in Zuid-Afrika haar 25-jarig regerings
jubileum gevierd. Een aardige gele
genheid om eens de balans op te ma
len van 25 jaar apartheidspolitiek.
!en van de hoekstenen van die poli-
iek is de zogenaamde grote apart-
icid: het stichten van autonome staat
jes binnen het Zuidafrikaanse grond
gebied voor verschillende ethnische
groeperingen in dat land. Er moeten
echt van die staatjes komen, maar op
De hang van vele Italianen naar het neo-fascisme wordt vooral veroorzaakt door de activiteiten van
uiterst linkse elementen, niet alleen de plegers van bomaanslagen, maar ook de groepen die bezettingen
van fabrieken organiseren en vrijwel elke gelegenheid aangrijpen om de straat op te gaan en het
establishment' aan hun bestaan te herinneren.
dit moment hebben alleen Transkei,
Ciskei en KwaZoeloe een beperkte
mate van autonomie gekregen. In the
orie kunnen deze acht bantoestans
volledige onafhankelijkheid krijgen.
Maar alleen al omdat ze tot in lengte
van dagen militair en economisch ge
heel afhankelijk zullen blijven van
Zuid-Afrika, kunnen alle mooie woor
den die de Zuidafrikaanse regering
over de onafhankelijkheid van de bai>
toestans spreekt, niet verdoezelen, dat
Vorster en de zijnen een flinke
vinger in de pap zullen houden.
En dat is ook altijd de bedoeling ge
weest. Premier Vorster en zijn voor
gangers hebben bijna niets nagelaten
om er voor te zorgen dat de thuislan
den geen enkele macht van betekenis
zouden krijgen. Zo vormt alleen
Transkei een aaneensluitend gebied,
maar zijn alle andere bantoestans ver
snipperde stukken grond, enclaves te
midden van door blanken beheerst ge
bied. En al die honderden stukken
grond vormen samen zegge en schrij
ve dertien pet. van het Zuidafrikaanse
grondgebied. Alle mijnen vallen er
buiten, evenals alle grote steden; alle
havens zijn en blijven in handen van
de blanken, die, hoewel ze maar 13
pet. van de totale bevolking uitmaken,
zich 87 pet. van het Zuidafrikaanse
grondgebied hebben toegedacht.
N u is het natuurlijk onmogelijk, dat
de vijftien miljoen zwarte Zuidafrika
nen een bestaan kunnen vinden op
die versnipperde stukjes grond. Er is
immers nu al veel te weinig goede
landbouwgrond en enige industrie
van betekenis is er ook niet te vin
den. Dat is dan ook niet de bedoeling
van de grote apartheid. Want de vier
miljoen blanken hebben de goedkope
arbeidskrachten nodig voor hun eigen
economie. De-blanken willen de eco
nomische en politieke macht niet de
len met de Afrikaanse meerderheid,
die wel goed genoeg was om het goud
te delven en te zwoegen in de fabrie
ken en op de akkers van de blanken.
Daarom hebben de apartheidsideolo
gen het plan bedacht, dat de Afrika
nen theoretisch allemaal onderdaan
worden van een van de acht bantoe
stans, maar voor het overgrote deel el
ders in Zuid-Afrika voor de blanken
kunnen blijven werken. Hun vrouwen
en kinderen, de weduwen en bejaar
den, de invaliden en alle andere Afri
kanen die niet meer ingeschakeld
kunnen worden in het arbeidsproces,
moeten in de thuislanden gaan wo
nen. De mannen worden onderge
bracht in naargeestige barakken aan
de rand van de blanke woongebieden
en kunnen een paar maal per jaar
naar hun gezinnen reizen.
Dit mensonterende systeem heet in
Zuid-Afrika trekarbeid. Het lijkt op
het systeem van de gastarbeid in West-
Europa maar in Zuid-Afrika zijn de
Afrikanen gastarbeider in eigen land,
een moderne slaaf die niet kan gaan
en staan waar hij wil, die altijd een
persoonsbewijs op zak moet hebben,
geen rechten heeft, allèen maar plich
ten.
Boethelezi
Gatsha Boethelezi, leider van de Zoe
loe's, heeft lange tijd geweigerd dit
spel mee te spelen. Hij was niet be
reid binnen het door hem verfoeide
apartheidssysteem wat voor functie
dan ook te aanvaarden. Maar enkele
jaren geleden is Boethelezi overstag
gegaan. Goed, heeft hij toen tegen
Vorster gezegd, jullie hebben het hier
in dit land voor het zeggen. Wij zwar
ten zijn machteloos. Jullie beweren
dat wij volledig onafhankelijk kunnen
worden en dat KwaZoeloe zich econo
misch zal kunnen bedruipen. Nu
okay, bewijs dat dan maar eens. Ik ac
cepteer graag alles wat ik voor mijn
volk kan krijgen. Apartheid is jullie
idee. Laat maar eens zien dat het
werkt. Nu moeten jullie de daad bij
het woord voegen. Ik betwijfel of het
kan. Ik heb keer op keer gezegd dat
de blanken hun dromen niet in wer
kelijkheid kunnen omzetten. Ik haat
apartheid, maar 'ik zit in de knel. Ter
wil|e van mijn volk wil ik meewer
ken, maar ik maak er geen geheim
van dat ik sceptisch ben.
De regering-Vorster wil KwaZoeloe la
ten bestaan uit vijf verschillende
stukken grond, eist de kuststrook en
de havenstad Richardsbaai, waar wij
RLTTKA'LAND T13/K15
In Milaan heb ik een massale demon
stratie van uiterst links meegemaakt.
Ongeveer 100.000 betogers uit vele de-
Ion van de wereld waren naar deze
stad in het noorden van Italië geko
men voor een grootscheepse Vienam-
bevrijdingsmars, die zijn beginpunt
bad op de grote Piazza Duomo. Uit de
leuzen op de ontelbare felrode span
doeken bleek duidelijk, naar wie hun
sympathie uitging: Mao Tse-toeng, Jo
sef Stalin en Ho Tsji Minh.
Het was echter duidelijk, dat de de
monstratie minder verband hield met
Vietnam, dan met de dodenherden
king die de volgende dag zou worden
gehouden door oudstrijders en ver
wanten van de velen die sneuvelden
in oorlogen, waarbij Italië betrokken
was. Zij waren er, de veteranen uit de
strijd tegen Albanië, Griekenland en
enkele Noordafrikaanse 1 anden. De
tin vooruitgestoken, marcheerden zij
met hun stramme ledenmaten in de
eindeloos lange stoet.
lachertje
Onder normale omstandigheden zou
de hele optocht met banieren en on
derscheidingen die herinneren aan de
oede dagen van weleer', een lacher-
e zijn geweest Nu de spanningen in
Italië opnieuw groot zijn als gevolg
van de activiteiten van de neo-fascis-
ten, moet de toevallige toeschouwer
Wel een onbehaaglijk gevoel krijgen,
«meer toen hij het felle handgeklap
van de samengestroomde menigte
'oorde, dat deze 'treurmars' bege
leidde.
'ngetwijfeld was de ongewone felheid
jok een reactie op de 'rode mars' die
daags tevoren door Milaan was getrok
ken. Verreweg het grootste deel van
de uiterst linkse betogers bestond uit
middelbare scholieren, studenten en
onge arbeiders. Er waren betrekke-
>jk weinig ouderen. Veel publieke be-
angsteling was er niet voor deze de
monstratie, omdat vrijwel alle sympa-
hi3anten met extreem-links in de
•norme stoet meeliepen.
Je gescandeerde kreten van de jonge
ren klonken in de straten van Milaan
gerd had, haar medewerking aan de
mars te verlenen:
'De PCI en de Democrazia Cristiana
zijn beide even waardeloos, omdat de
PCI onder Enrico Berlinguer alles doet
wat in haar vermogen ligt om een re
geringscoalitie met de christen-demo
craten te vormen'.
Het bleek niet mogelijk op korte ter
mijn contact te leggen met leidende fi
guren van Manifesto, die zich in een
sfeer van geheimzinnigheid hebben
gehuld. Wel sprak ik met dr. Enzo
Mingione, docent aan het Sociologisch
Instituut van de staatsuniversiteit in
Milaan, tevens plaatsvervangend secre
taris van de Internationale Sociologie
Associatie. Hij bevestigde dat de PCI
geprobeerd had, de demonstratie te
boycotten. Zij zou zelfs de regering in
Rome hebben gevraagd, geen visa te
verstrekken aan Vietnamese en Cam
bodjaanse delegaties uit Parijs.
FASCISME
Naar de mening van dr. Mingione
die zijn sympathie voor uiterst links
niet onder stoelen en banken steekt
bestaat 'het fascistische gevaar'
niet:
'Het begrip wordt door de regering
gebruikt om de zaken op de oude voet
te kunnen voortzetten en om te voor
komen dat de linkse krachten in Ita
lië een voet aan de grond krijgen
Links en rechts worden tegen elkaar
uitgespeeld. Vóór de verkiezingen we
zen politici van de Democrazia Chris
tiana op het neo-fascistische gevaar.
Nu een jaar later zeggen de
christen-democraten geen kwaad
woord meer over de MSI. Sociologisch
gezien zijn de DC en de MSI dan ook
twee kanten van dezelfde werkelijk
heid. Beide partijen mikken dan ook
voor een groot deel op het zelfde kie-
zersblok'.
Er is volgens dr. Mingione nu geen
schijn van kans op een fascistische
staatsgreep:
'Die is ook niet nodig, omdat de De
mocrazia Cristiana er wel voor zal
zorgen dat de zaken haar niet uit de
hand lopen. Zij kan met de steun van
Gatsha Boethelezi, de leider van de Zoeloe's, op bezoek bij premier John Vorster (links) van Zuid-Afrika en zijn minister van bantoezaken,
M. C. Botha.
aanspraak op maken, op voor de blan
ken, zodat we afgesloten zijn van de
zee. Is dat redelijk?, vroeg Boethelezi
in een interview met een correspon
dent van het Engelse dagblad The Gu
ardian. 'Ik bedoel, een vent die wer
kelijk gelooft in wat hij doet, kan
toch niet serieus genomen worden als
hij zo handelt? Hij kan mij er niet
van overtuigen dat hij zaken wil
doen, zelfs niet in de termen van zijn
eigen politiek. Maar ik vraag nog
steeds niets. Ik wil alleen dat de dro
mers hun dromen waar maken'.
Dat doet Boethelezi nu al drie jaar.
Hij tart Vorster en consorten hun
mooie woorden waar te maken. Hij
wijst ze feilloos op de dubbele bodem
in hun mooie theoriën. Hij waarschuwt
de blanken dat ze bedrogen zullen
uitkomen als ze denken de Afrikanen
met een kluitje in het riet te kunnen
sturen. Hij zegt dat hij wil onderhan
delen en samenwerken en doet dat
ook maar eist dat er dan ook werke
lijk onderhandeld kan worden en wer
kelijk samengewerkt.
Groot gezag
Boethelezi heeft de afgelopen jaren in
en buiten Zuid-Afrika diepe indruk
gemaakt. Toen de stakers in Natal
door de regering-Vorster onder druk
werden gezet, weigerden zij weer aan
het werk te gaan, tenzij Boethelezi
zou komen. En toen hij op het bol
werk van de blanke apartheidsideolo
gen, de universiteit van Stellenbosch,
een lezing hield voor blanke studen
ten, kreeg hij een minutenlange ova
tie. Boethelezi, evenals Nobelprijswin
naar Albert Loethoeli een Zoeloe,
heeft de fakkel overgenomen. De Bo
tha's en de Vorsters moeten tanden
knarsend aanzien dat Boethelezi ndet
alleen bij de Zoeloe's gezag heeft,
maar bij alle zwarte Zuidafrikanen
hoog staat aangeschreven.
Er zijn er die hem niet radikaal ge
noeg vinden, omdat hij nog steeds be
reid is met de blanken te praten en
geweld schuwt. Se SASO, een studen
tenorganisatie van militante zwarte
Zuidafrikaanse studenten, waarvan de
leiders onlangs door de regering-Vor
ster huisarrest is opgelegd, verwijt
Boethelezi dat hij zich nog teveel met
blanken afgeeft, maar de SASO kan
niet ontkennen dat Boetheilezi's invloed
op de Zuidafrikaanse politiek dage
lijks toeneemt en dat hij steeds weer
op indrukwekkende manier het discri
minerende karakter van de grote ar-
partheid aan de kaak stelt.
En Vorster kan hem de mond niet
snoeren, zoals hij wel deed bij de lei
ders van de SASO en zoveel anderen.
Daarvoor is Boethelezi een te grote
nationale figuur geworden. Dat zou
het einde betekenen van de grote
apartheid. Want dan zou Vorster
openlijk moeten-toegeven dat de onaf
hankelijkheid van de bantoestans
geen fluit voorstelt. Dan zóu duidelijk
worden dat, als een premier van zo'n
bantoestan niet de door de blanken
gebaande wegen gaat, hij aan de kant
wordt geschoven.
Zo kan Boethelezi nog ongehinderd
opkomen voor de belangen van zijn
volk. Hij weet dat hij grote risico's
loopt. De afgelopen jaren is al enkele
malen een aanslag op zijn leven ge
pleegd. Wie daar de hand in hebben
gehad, is niet bekend.
Het Zuidafrikaanse regeringsgezinde
dagblad Die Burger schenkt af en toe
veel aandacht aan de tegenstellingen
binnen de Zoeloe-gemeenschap. Enke
le traditionele stamhoofden zouden
Boethelezi graag aan de kant willen
schuiven ten gunste van een Zoeloe
prins. Mensen die de gang van zaken
in Zuid-Afrika van dag tot dag vol
gen, zijn er van overtuigd dat Boethe
lezi werkelijk gevaar loopt Vast staat
in ieder geval dat Vorster er een lief
ding voor over zou hebben als Boe
thelezi buiten spel gezet kon worden.
De regering durft hem nog niet open
lijk aan te pakken; daarom krijgen
Beyers Naudé en Alan Paton nog de
schuld. En minister Botha houdt re
devoeringen waarin hij Boethelezi en
andere Afrikaanse leiders diep bele
digt door te suggereren dat zij zelf
niet kunnen denken en 'dat er een
grens is waarbinnen hulle hul gedag-
tes moet uitspreek." Wie niet geloven
wil, dat apartheid discriminatie is,
wordt door minister Botha wel uit de
droom geholpen en moet anders maar
eens naar Boethelezi zelf luisteren.
Kloof groeit
De kloof tussen blank en zwart wordt
nog elke dag groter in Zuid-Afrika en
wordt bewust groter gemaakt, zegt
Boethelezi. Blanke kinderen krijgen
gratis onderwijs, de zwarte moeten
betalen voor de boeken en andere
schoolbenodigdheden. De blanke rege
ring heeft ook bepaald dat de Zoeloe
kinderen op de scholen onderwezen
moeten worden in de Zoeloetaal. Dat
betekent dat ze, als ze naar de univer
siteit willen, over moet schakelen op
Afrikaans en Engels. 'Het is duidelijk
dat de regering de zwarte man niet
werkelijk vooruit wil helpen. Zij wil
een arbeidsleger. Als het ernst was met
het onderwijs voor mijn volk, zouden
ze Engels en Afrikaans op de lagere
scholen introduceren. Ze maken het
moeilijk, iedere keer maken ze het
moeilijk voor ons succes, te hebben'.
En wat kunnen we er tegen doen,
vraagt Boethelezi. De Afrikanen in
dit land zijn niet gewapend. De blan
ken besteden ieder jaar miljarden aan
het leger en alle blanke jongens krij
gen een intensieve militaire training.
Een Amerikaanse vrouw vroeg Boe
thelezi, toen hij in Amerika was, of
er geen fonds gesticht kon worden om
de Afrikanen te bewapenen. Hij zei
haar, dat als zij vond dat het moedig
was je hoofd op het slagblok te leg
gen, hij die mening niet deelde. 'Ik
houd van mijn volk. Ik wil niet dat
het afgeslacht wordt'.
Steeds probeert Boethelezi opnieuw
met Vorster, toch een erkend voor
stander van de dialoog, in gesprek te
komen. 'Maar', zei hij onlangs, 'hoe
wel wij aanvaarden dat wij machte
loos zijn zoals alle zwarte mensen in
dit land, kunnen we niet aanvaarden
dat we gebruikt worden om de indruk
te wekken dat er ruimte voor onder
handelingen is terwijl dat in werke
lijkheid niet zo is'.
Tpen hij dit voorjaar met Vorster had
gepraat over uitbreiding van het
grondgebied van KwaZoeloe, de op
richting van een veelrassige advies
raad, vrijlating van politieke gevange
nen en nog enkele andere zaken,
merkte Boethelezi op: 'De regering
heeft gepraat en wij moesten luiste
ren. Er zal een nieuwe basis voor dit
soort besprekingen gevonden moeten
worden'. Hij benadrukte dat premier
Vorster niet neerbuigend met hem ge
sproken had, niet zoals een baas tegen
zijn slaaf. 'Maar wat mij betreft, zijn
dit soort gesprekken zinloos als ze al
leen maar als fagade dienen'.
Geen revolutionaire taal. De Zuidafri
kaanse blanken krijgen opnieuw een
kans werkelijk in gesprek te komen
met de zwarte meerderheid in hun
land. Wellicht een allerlaatste kans.
Want de stemmen van degenen die
geen andere uitweg zien dan radikaal
te breken met alles wat blank is in
Zuid-Afrika, worden steeds luider. Als
Boethelezi vermoord zou worden of
monddood gemaakt, zou er een won
der moeten gebeuren om een geweld
dadige revolutie te voorkomen. Dat
éen man als Boethelezi na 25 jaar
apartheidsgeweld nog altijd wil pra
ten, is trouwens al een wonder.
als zweepslagen. Het felst werd ge
schreeuwd op kruispunten waar
zwaarbewapende militairen met pant
serwagens gereedstonden om met
'scherp' in te grijpen, als de zaken uit
de hand mochten lopen. Alle opge
kropte haatgevoelens jegens de 'geves-
stigde orde' die blijkbaar niet van
plan was met zich te laten spelen,
zochten dan een uitweg.
De meeste militaire eenheden waren
echter wijselijk aan het oog onttrok
ken. Dat was ook het geval met de
oproerpolitie, die met haar wapen
stokken en schilden een provoceren
de uitwerking zou hebben gehad op
de heethoofdige demonstranten. Er
liep echter niets uit de hand, want de
zon scheen fel en de weg was lang.
En steeds maar hetzelfde schreeuwen
verveelde blijkbaar ook. Dat neemt
niet weg, dat de 'lange mars' soms
een onheilspellend karakter had.
manifesto
Tijdens de demonstratie sprak ik met
enkele jongeren, die op zijn minst
sympathiseerden met de uiterst linkse
Manifesto-groep, een kleine militante
eenheid, die zich heeft geïsoleerd door
haar anarchistische optreden. Zij had
den felle kritiek op de PCI (Commu
nistische partij)), omdat deze gewei
volgend artikel over de Italiaanse ka
binetscrisis. Nu eerst nog iets over de
rol van de PCI:
'Zij moet zich niet in de arbeiders
vergissen. Als zij naar samenwerking
met de christen-democraten blijft stre
ven, zullen velen haar de rug toekeren.
Het ideologische communisme leeft
heel sterk in Italië en veranderingen
zullen voor de PCI tot grote verliezen
leiden', meent dr, Mingione.
Geen waardering kon hij opbrengen
voor de opmerking van PCI-leider En
rico Berlinguer, dat 'revoltuionairen
zich aan dromen overgeven:
'Wat Berlinguer zegt, is niets nieuws.
Palmiro Togliatti (de PCI-leider die
enkele jaren geleden is gestorven -
jdb) weigerde na de tweede wereld
oorlog een greep naar de macht te
doen. Hij trok in dit opzicht één lijn
met Josef Stalin, die tegen een com
munistische machtsovername in Italië
was. De communistische leiders in dit
land hebben altijd gezegd, dat de tijd
nog niet rijp was voor revolutie. Nu
noemt Berlinguer de revolutionairen
'dromers'. Hij zegt slechts op een an
dere manier hetzelfde wat zijn voor
gangers hebben verklaard', aldus dr.
Mengione.
grote fouten
Op mijn vraag waarom de extreem
linkse groepen als Manifesto geen
voet aan de grond kregen bij de ver
kiezingen van vorig jaar, zegt hij:
'Er zijn grote fouten gemaakt. Mani
festo bestond voornamelijk uit intel
lectuelen, die geen werkelijk contact
met het volk bleken te hebben. Deze
mensen hadden bovendien de PCI
verlaten om redenen, die door de be
volking niet werden begrepen. Een
voorbeeld? Zij steunden in tegen
stelling tot de PCI het optreden
van de troepen van het Warschaupact
tegen Tsjechoslowakije. Het zal inder
daad lang duren, voordat er een nieu
we linkse c ommunistische partij in
Italië is, die op grote steun kan reke
nen'.
Manifesto heeft geen grote aanhang
onder de studenten, want die behoren
tot andere buitenparlementaire groe
pen. Dr. Mingione:
'Ja, één ervan is de studentenbewe
ging van deze universiteit en de ande
re is de Avanguardia Operaia (arbei
ders), de enige groep die zowel stu
denten als arbeiders onder haar leden
telt. De groepen richten zich vooral
tot de middelbare scholieren, die zij
belangrijk vinden voor socialisatie-
plannen in de toekomst. Zij willen er
'andere mensen" van maken dan de jon
geren, die zich niet met politiek inla
ten'.
anderen
'Dan is er nog de Lotto Communista,
die wel fascistisch wordt genoemd
omdat zij elke compromis verwerpt en
er van uitgaat, dat het slechtste het
beste is. In Peking vindt men deze
groep burgerlijk. Voorts zijn er twee
marxistisch-leninistische communisti
sche partijen. De ene is de 'oude par
tij' die zich presenteert met de naam
PCd'I (ml) —de marxistisch e-leninis-
tische Communistische partij van Ita
lië. Zij werd ongeveer tien jaar gele
den opgericht en kreeg er in 1069
veel studenten bij. Niet lang daarna
viel zij in twee groepen uiteen. Het
merkwaardige is echter dat juist deze
partij door China wordt erkend als de
enige echte Communistische partij
van Italië.
Dr. Mingione vertelt naar aanleiding
van mijn vraag, waarom Peking de
PCI van Berlinguer niet erkent:
'Toen ik China bezocht als vertegen
woordiger van de PCd'I en ik vroeg,
waarom deze kleine partij en niet de
grote PCI officieel was erkend, zei
men mij dat dit op zichzelf niet be
langrijk is. Het gaat er slechts om,
dat d e kleine p artij de kenmerken
vertoont van een ware communisti
sche partij, die volgens de Chinese
theoretici de toekomst heeft in Italië.
De relaties tussen de PCI en China
zijn dan ook uiterst koel, ondanks het
feit dat de PCI-leiders geweigerd heb
ben een door Moskou opgestelde ver
klaring te ondertekenen, waarin het
gedrag van China werd veroordeeld'.
rijke groep
De andere marxistisch-leninistische
communistische partij PC (ml) blijkt
sterker en groter te zijn dan de
PCdl:
'Zij zwemt in het geld. Dit komt bij
militante leden vandaan, die vrijwillig
alles wat zij hebben, aan de groep ge
ven. Velen betalen betrekkelijk grote
bedragen, die de partij haar leden als
een 'belasting-aanslag' oplegt Zij mo
gen alleen geld houden om in leven
te kunnen blijven. Deze mensen leven
niet in communes en trouwen nor
maal. Bij de verkiezingen kregen zij
ongeveer 100.000 stemmen'.
Dr. Mingione laat dan ook nog de rol
van de buitenparlementaire groeperin
gen bij het organiseren van stakingen
tegen de wil van de vakbonden de re
vue passeren. Zijn opmerkingen be
waar ik voor een volgend artikel, dat
gewijd zal zijn aan de positie van de
arbeiders in het door stakingen ge
teisterde Italië, een onderwerp waaro
ver ik sprak met Luciano Lama van
de communistische vakbond CGIL,
waarmee de christen-democratische
bond CISL en de door sociaal-demo
craten en republieken gestichte UIL
heel nauw samenwerken.
Dit is het derde artikel in een serie,
publiceerd in Trouw-Kwartct van 26 en
30 mei.
de andere partijen gebruik maken van
legale middelen om het machtsinstru
ment te hanteren, zoals generaal De
Gaulle dat in Frankrijk heeft gedaan.
De christen-democraten moeten echter
goed beseffen dat de onderdrukking
van de arbeiders de politieke crisis
niet kan oplossen'.
de pci
Ook de PCI (Communistische partij)
speelt naar de overtuiging van dr.
Mingione de christen-democraten in
de kaart:
'Zij maakt zich zorgen over de buiten
parlementaire 1 inkse beweging, die
met name in Noord-Italië in de fa
brieken sterk is vertegenwoordigd. De
PCI van Enrico Berlinguer is werke
lijk bereid, de Democrazia Cristiana
te steunen, omdat zij vastbesloten is
de m acht te veroveren binnen het
huidige parlementaire systeem. Zij
vreest de toenemende invloed van de
MSI meer dan de andere partijen. De
voorzitter van de Senaat Amintore
Fanfani, is één van de DC-leiders die
er op uit zijn. de PCI bij het rege
ringsbeleid te betrekken'.
Over de rol van Fanfani gaf dr. Min
gione interessante bijzonderheden.
Daarvan zal ik melding maken in 'n
De politie in Milaan in actie tegen linkse studenten.
