oehoeden voor vereenzaming1
Je moet de mensen 'n beetje
LEGER DES HEILS DEELT KLEDING UIT
m
M
4 jeu we school voor
jociaal-pedagogisch
-nderwijs in Leiden
Alleen meewerken aan
ontwikkeling van een
bevrijdingseconomie
Pleidooi Aktief voor
grotere doorstroming
binnen de wijken
3UTO HEEMSKERK
Nieuwe Leldee Courait
Woonbuurten
altijd het
slachtoffer
Vergeten?
G. Bazuin, directeur GGD Leiden, per 1 juni met pensioen
V
John Kroon
LEIDEN 'Ik moet gezondheidszorg verkopen. Populair gezegd ben ik
reiziger in gezondsheidszorg. Maar dat kan je natuurlijk niet in de krant
zetten. Netjes gezegd: Ik ben medisch adviseur.'
Bazuin: reiziger in gezondheidszorg.
een onzer verslaggevers
IDEN Binnen afzienbare tijd zal in Leiden een school worden
ericht voor middelbaar sociaal-pedagogisch onderwijs. De raad
hiertoe binnenkort een voorstel krijgen. De school zal worden
eerd door een nog in het leven te roepen stichting.
'Ik ben geboren in Odoom (Drente)
en heb gestudeerd in Groningen. In
1936 ben ik huisarts geworden in
Schoonoord. In de oorlog was ik als
reserve-officier van de gezondheids
dienst gemobiliseerd in Veenendaal.
De strijd in de Grebbelinie heb ik
aan den lijve ondervonden. Er was
een schrikbarend tekort aan medisch
hulppersoneel.
Om twee redenen heb ik me in 1946
als schoolarts in Leiden gevestigd. In
verband met het onderwijs van mijn
kinderen en omdat het een universi
teitsstad was, waar ik me medisch
verder kon bekwamen. Maar toen ik
hier kwam trof ik in Leiden op het
gebied van de gezondheidszorg een su-
tuatie aan, waar ik van schrok. Het
was, vergeleken bij Drente, achterge
bleven gebied. En dat was iets, wat ik
niet had verwacht. Leiden was voor
mij niet meer de universiteitsstad,
maar Leiden was voor mij de binnen
stad, de omstandigheden, waaronder
de mensen moesten wonen, werken
en leven. Er leefde nog die verrekte
sfeer van verdeling en armenzorg. Als
ik toen als schoolarts een moeder met
een kind op bezoek kreeg en het was
een 'deftige vrouw' (volgt een perfec
te imitatie) en ik vroeg: Is u ook op
het consultatiebureau voor zuigelin
gen geweest, dan zei ze: 'Maar dokter,
dat doe je toch niet. Dat is toch voor
de armen?, dan dacht ik, hier in Lei
den lopen jullie gewoon achter.
Tandartsen
Op 1 juni trekt hij de deur van het
voormalige Joodse Weeshuis aan de
Roodenburgerstraat, waarin dd Da
vidsster nog nadrukkelijk zichtbaar is
('Ik wou niet dat die deur eruit ge
haald werd. Hij is er na de bevrijding
weer netjes in gezet') voor het laatst
achter zich dicht. J. G. Bazuin, sinds
15 mei 1958 directeur van de Genees
kundige en Gezondheidsdienst, gaat
met pensioen. Een periode wordt af
gesloten. Een periode, waarin Leiden
op medisch terrein sociaal is wakker
geschud.
Weinigen zullen dan ook de feitelijk
a-sociale situatie dat in Leiden tand-
verzorging grotendeels slechts is weg
gelegd voor particuliere patiënten en
niet voor ziekenfondspatiënten zich
meer aantrekken dan dokter J. G. Ba
zuin. Misschien wel juist, omdat hij
machteloos staat: 'Als directeur van
de, GGD kun je in dit geval niet veel
meer doen dan constateren van de el
lende. Er is een tekort aan tandart
sen. Dat is verschrikkelijk. De jonge
tandartsen willen technisch goed en
mooi werk leveren. En dat kunnen ze
ook, ze kunnen verrekte veel, die jon
gens. Maar dat is tijdrovend en kost
baar.
dencentrum buiten, waar het mooi is.
plannen. De mensen willen direct
contact, er moeten winkels in de
buurt zijn, ze moeten kunnen zien
wie er op straat loopt. Je moet er
naar streven om dank zij een beetje
hulp van buitenaf b.v. in de huishou
ding, de mensen met wat begeleiding
zo lang mogelijk zelfstandig te laten
functioneren. Je moet de mensen een
beetje behoeden voor vereenzaming.'
Rust roest
'De ergste categorie zijn de mensen,
die niet alleen oud, maar ook ziek
zijn, die verpleging nodig hebben.
Aan goede inrichtingen heeft het in
Leiden tot drie jaar geleden ontbro
ken. Als je in een verpleeginrichting
komt, en dat geldt ook voor een
psychiatrische inrichting' en iedereen
ligt netjes in bed, dan deugt de in
richting niet. Dan wordt er niet met
de mensen gewerkt. Je moet loopoefe
ningen doen, spreekoefeningen. Rust
roest.'
'Daar heb ik jarenlang de grootste
moeilijkheden mee gehad. Je moest
gewoon leuren met je patiënten. Nu
is er een aantal moderne verpleegin
richtingen: Elisabeth Gasthof, Zuydt-
wijck, Leythenrode. Vanaf 1964 ben ik
bij de bouw van Zuydtwijck betrok
ken geweest. De opening daarvan be
schouw ik als een leuke afsluiting van
mijn werk als organisator van de ge
zondheidszorg in Leiden.'
Rusteloos
'Ik vind het nu wel goed. Ik wil
graag straks part-time op medisch -
maatschappelijk gebied werkzaam blij
ven. Niks doen is mijn aard niet. De
mensen hebben misschien het idee:
hij zal het vast wel fijn vinden dat
hij met pensioen gaat. Ik heb een te
rusteloze natuur om zo ineens van
een vaste baan in het niets te vallen.
De laatste tijd heb ik het enorm druk
gehad. Voorlopig is het fijn om er
even uit te zijn. Maar hoe lang dat
even zal duren, dat weet ik niet.'
De ontvangst op het stadhuis, gistermiddag.
Dom Helder Camara in Leiden:
Bejaarden
en 1967 werd in Leiden een
ïrzoek ingesteld naar de behoefte
vormen van voortgezet onderwijs,
dit onderzoek kwam onder meer
raag naar voren of er in de ge
raak6 mogelijkheden waren voor
of meer scholen voor middelbaar
hoger-sociaal-pedagogisch onder-
In het voorjaar van 1968 werd
samenwerking met de Stichting
;e Jeugdactie een nader onder-
ingesteld. een van de opleidin-
die nodig werd geacht, was de
iding van sociaal-pedagogische be
sfunctionarissen voor vrijetijdsbe-
ing op middelbaar niveau.
lijetijdsbesteding
fe opleiding wordt thans aangeduid
l0f Opleiding van sociaal-pedagogi-
a] beroepsfunctionarissen voor vrije
.^besteding. Over deze opleiding
kjcheen in juni 1970 een rapport
t^in men tot de conclusie kwam
«er in ons land grote behoefte be-
k|t aan afgestudeerden in de sector
fcleiding vrijetijdsbesteding (jeugd,
^assenen en bejaarden),
isfiddels is blijkens een mededeling
de Staatssecretaris van 27 oktober
l de aangevraagde opleiding al
l0r de derde maal op scholenplan
"laatst (1973-1974-1975), zij het nog
jds zonder vermelding van het jaar
J bekostiging. Tenzij zich onvoor-
omstandigheden voordoen, zal
tchool uiterlijk na plaatsing op het
jjlenplan 1975-1976-1977 voor bekos-
aanmerking worden ge
ilt.
t het oog op de binnen afzienbare
1 te venvachten realisering, van de
iiding werd een adviescommissie
Jsteld. die zich heeft beraden over
tlte nemen maatregelen. Daarbij
I vastgesteld dat het de voorkeur
ïient de op te richten school te la-
fvEN' Geboren: Marcel Gerrit zv v G.
1 ef J. van Oosten; Peter zv J G Wijnste-
"i E M. den Broeder; Johanna Catharl-
v J. van den Burg en J C Dubbe-
t Sergio Alton zn v U. A. E. Felter en J.
Chen; Ilja Mathilda Anna dr v P. J.
1 der Hulst en A. W. A. van Winden:
Jolanda dr. v.R. V. E. van Duuren
C. Smit; Jeroen zv v R. Muijzert en
Iran Mastrlgt; Judith Rosalie dr v. P.
Tj en J. A. M. van Dijk: Maurice zn v L.
IVee en G van den Broek.
|hcden: H G. vaf der Lans geb. 18 aug
;J gehuwd gew met J. van Breukelen S.
jthoven geb. 17 nov 1899 gch gew met J.
t. Hablous; J H Visser geb. 23 sept 1893
flgew met B. J. Gubler P. van der Horst
a 6 aug 1916 man.
llwd: A. Galjaard en J. de Wolf.
(ADVERTENTIE)
Iroo datsun dealer
Gra
uwei
ELOFARENDSVEEN LEIDEN
W^em adel aan 1 Herengracht 79
13-2866 01710-33861
ten beheren door een daartoe in het
leven te roepen stichting. In verband
met het vele voorbereidende werk,
dat nog verricht moet worden, acht
de commissie het wenselijk, dat zo
spoedig mogelijk wordt overgegaan
tot de oprichting van die stichting.
Gestreefd wordt naar een zo breed
mogelijk samengesteld bestuurscolle
ge, bestaande uit vertegenwoordigers
van het openbaar, protestants-christe
lijk en rooms-katholiek onderwijs, als
mede een aantal leden, die qua oplei
ding of ervaring nauw betrokken zijn
bij deze vorm van onderwijs.
'Het grootste probleem van nu is de
hulp en zorg voor de bejaarde mens.
Leiden heeft relatief veel bejaarden.
De stad is aan het vergrijzen. Veel be
jaarden wonen in woongebieden, waar
de huisvesting grote problemen kent.
De woningbouw houdt er geen reke
ning mee, dat je je eigen vader „n
moeder onder dak moet kunnen heb
ben. Dank zij particulier initiatief
zijn in Leiden nu enkele moderne be
jaardencentra, waar mensen wonen,
die verzorgd moeten worden. Ik wil
graag dat de bejaarden zo lang moge
lijk blijven leven tussen mensen van
alle leeftijden. Je moet geen bejaar-
Van een onzer verslaggevers
LEIDEN De wijkvereniging Aktief
(Zuid-West) heeft een rapport uitge
bracht, waarin zij inzake huisvesting
pleit voor een grotere mate van door
stroming binnen de wijk. Het nut
hiervan wordt geïllustreerd met een
voorbeeld uit de praktijk waarbij drie
of meer gezinnen konden worden ge
holpen.
Het idee van Actief is door het bu
reau Huisvesting instemmend ontvan
gen, de woningbouwverenigingen De
Tuinstadwijk beraadt zich nog min of
meer, maar die woniwgb ouwve remging
De Eensgezindheid neemt, aldus Ak
tief 'een zeer negatieve houding in
ten opzdchte van onze plannen en
suggesties en tegenover onze wijkvere
niging in het algemeen.'
Het praktijkvoorbeeld, waarmee drie
drie gezinnen geholpen zouden kun
nen worden, is ontstaan door het
leegkomen van de eengezinswoning
Lieven de Keystraat 5 per 1 oktober
1972. Die woning kon destijds betrok
ken worden door een echtpaar met
drie dochters, dat tot dan een vierka-
merflat op de vierde etage in de 's-
Gravensandestraat bewoonde. De oud
ste van de drie dochters was studeren
de, de heer des huizes had als gevolg
van een ziekte moeite met trappen lo
pen; kortom: verhuizing naar een gro-
Het elge* ochtendblad
voor élk protestants Christelijk gezin
in Lelden en omgeving
SME IRES VOOR EEK
STERKE CRRttTEUJKE f£R»
tere woning op de eerste verdieping
was al langer noodzakelijk.
In dezelfde 's Gravensandestraat
woonde ook een echtpaar met twee
dochters in een driekamerflat op de
eerste etage. Men wilde dolgraag naar
een vierkamerflat en verhuizing naar
de vierde etage was geen enkel be
zwaar. Op die - vierde etage woonde
ook een bejaard echtpaar in een drie
kamerflat, ruim genoeg, maar voor
deze mensen was juist het traplopen
een bezwaar; verhuizing naar de eer
ste etage was een oplossing. De drie
kamerwoning van dit bejaard echtpaar
kwam vrij voor een jong gezin, dat
zich kon permitteren op de vierde
etage te wonen.
Bestuur 'Interkruis'
OEGSTGEEST Enige maanden ge
leden is te Oegstgeest de Vereniging
'Interkruis' van start gegaan die ont
staan is uit een fusie tussen 'Groene
Kruis' en 'Wit-Gele Kruis.'
Tijdens een ledenvergadering presen
teerde het nieuwe bestuur zich aan de
leden. Het bestuur is als volgt samen
gesteld: Mr. J. F. X. Walter, voorzit
ter, Mevr. J. M. van der Minne-Schef-
fer, vice voorzitter, F. Slijper secreta
ris, J. P. Tuinhof de Moed Penning
meester, A. G. N. van Werkhoven, le
denadministratie en financiën, J. H.
Kooloos, toezicht gebouw en opslag
ruimten. Mevr. B. de Boer en Mej.
F. Jongepier, contactpersonen wijk
verpleegsters. Mevr. Van der Minne-
Scheffer zal tevens het magazijn behe
ren.
Om 5 uur vond gisteren een ont
vangst plaats ten stadhuize, door de
gemeente, in dit geval de loco-burge
meester mevrouw De Haan-Groen bij
ontstentenis van burgemeester Vis.
Daarna een diner op de studentenver
eniging Augustinus, Rapenburg 24,
waar aan Dom Helder het erelidmaat
schap van deze vereniging aangeboden
werd. Voornaamste onderdeel van zijn
bezoek was natuurlijk de lezing (hij
houdt er overigens tegen de twintig
per jaar door de hele wereld) 's a-
vonds in de grote zaal van de Corlae-
uslaboratoria aan de Wassenaarseweg.
Ivoren toren
Onder grote belangstelling sprak Ca
marain het Engels zijn lezing
uit, waarbij iedereen weer eens met
de neus op de feiten gedrukt werd.
Zeer speciaal richtte hij zich op de
Leidse Universiteit, met als motto
'Fraternal message to living Univer
sity' (broederlijke boodschap aan een
levende Universiteit). Het tempo en
de omvang van de veranderingen ver
eisen van de universiteit een toe
komst-denken en het verlaten van de
ivoren toren, aldus Camara. 'Juist een
universiteit met een hoge standaard
als die van u kan dienen om de ogen
te openen'. Hij noemde de ernstige
problemen van het gevaar van een
uitputting van natuurlijke hulpbron
nen en de overbevolking. Ten aanzien
van het eerste was Camara niet even
pessimistisch als veel economen die
hij een onderschatting van de creatie
ve verbeeldingskracht van de mens
verweet Cijfers zijn belangrijk, maar
de mens verdient vertrouwen.
Overbevolking
Over de overbevolking: 'Het is duide
lijk dat wanneer 3/4 van de wereld in
oen behoeftige situatie leeft en waar
velen op een sub-humaan niveau le
ven, het nodig is dat de grote massa's
verantwoordelijke voortplanting wordt
geleerd'. Maar uiteindelijk gaat het
om de toestand waarin gezinnen al
leen die kinderen hebben die ze op
een menselijk niveau groot kunnen
brengen. Dat is 'verstandig ouder
schap', en dat is iets heel anders dan
geboortebeperkingscampagnes, waar
door het foute idee zou ontstaan dat
zonder dat ontwikkeling niet mogelijk
is. Het levenspeil is echter het centra
le begrip, geboortebeperking is geen
panacee! Het gaat veeleer om de
'schandelijke onrechtvaardigheden in
de wereldhandel'.
Ontwikkeling
Camara drong er op aan een nieuw
concept van 'ontwikkeling* te gaan
Kapitein Leijssenaars: 'Wij kunnen er niet buiten'
door S. J. DE GROOT
LEIDEN 'Die kledingactie is langzamerhand een belangrijk on
derdeel van ons sociale werk geworden. We moeten er wel heel
wat tijd in steken, maar we kunnen er kennelijk toch niet buiten'.
Dat zegt kapitein Leyssenaar van het Leger des Heils in Leiden,
waar elke woensdagmiddag gebruikte kleding kan worden ge
bracht en regelmatig een kledingbeurs voor belangstellenden
wordt gehouden.
in een plastic zak gestopt, de ander
doet ze netjes in een koffer.
Laatst stopte er op zaterdag een au-
tot waaruit een keurig heer stapte,
die aanbelde. Hij had een partij kle
ding bij zich die er uitzag alsof ze zo
uit de kast was gehaald. Je kon het
bij wijze van spraken zo aantrek
ken. De man wist niet, dat alleen
op woensdagmiddag bieding wordt-
aangenomen. Maar we waren er toch
en hebben zijn schenking dankbaar
aanvaard.
Het komt ook wel voor dat iemand
die op mijn deur heeft gelezen dat
kleding alleen op woensdagmiddag
in ontvangst wordt genomen, met
zijn spullen teruggaat en dan op
woensdag terugkomt. Anderen zet
ten het gewoon voor de deur. Ze
zijn het kwijt.'
Er worden ook wel meubels aange
boden. 'Soms worden we ermee over
stelpt. Dat hangt van de tijd van het
jaar af. Maar we kunnen er niet aan
beginnen, omdat we ze niet kunnen
opslaan. De ruimte is hier maar be
perkt. Toch is het onlangs voorgeko
men dat we een gezin ook met meu
bels konden helpen. Zij het indirect.
Een maatschappelijk werkster uit
Katwijk belde ons op of wij voor
een Marokkaans gezin wat hadden.
Dat gezin had alleen een huis. Met
werkelijk niets erin. Wat ons aan
bedden, meubels en kleding toen
werd aangeboden, hebben we geno
teerd en aan dit adres in Katwijk
doorgegeven. Vanuit Katwijk zijn al
le dingen opgehaald en zo kon dit ge-
Tijdens ons gesprek met hem, dat
een uur duurde, belden wel zeven
mensen op die vroegen of bij hen
kleding kon worden efgehaald. 'Die
meldingen maken het merendeel van
onze telefoontjes uit. We moeten de
mensen wel vragen of ze het zelf
brengen, anders zou ik elke dag gro
te ritten door de stad moeten ma
ken, en dat kan niet.'
De kledingactie brengt voor het
Leger des Heils heel wat drukte mee.
'Dat is ook wel te verklaren, want
de mensen hebben het vermoeden
dat als je iets bij het Leger brengt
het altijd een goede bestemming
vindt. De kleding is in het algemeen
nog van goede kwaliteit. De gevers
willen het liever niet aan de straat
zetten voor de vuilnisman. Je kunt
wel zeggen dat het aanbod in het al
gemeen uit de meer gegoede kringen
komt. De spullen worden dan ook
meestal per auto gebracht, hoewel
dat tegenwoordig geen aanwijzing
hoeft te zijn dat iemand tot de 'be
tere kring' behoort. We hebben de
zaak sinds een half jaar moeten re
gelen. Daarom is het gebouw nu el
ke woensdagmiddag open om kle
ding af te geven.'
Van alles
Het aanbod omvat de gehele garde
robe. Er zit van alles i. Kleding
voor kinderen, mannen en vrouwen
en dat voor alle leeftijden en seizoe
nen. De een heeft de spullen zomaar
hebben daar langzamerhand een fijn
gevoel voor gekregen.
Wij vragen voor onze kleding een
zeer lage prijs, die in geen verhou
ding staat tot wat ze waard is. We
vinden namelijk, dat er iets tegen
over moet staan. Je voorkomt daar
mee wellicht ook, dat de ontvangers
het gevoel krijgen van de bedeling
te leven.
Een gastarbeider had onlangs be
langstelling voor een bepaald kle
dingstuk, maar hij wilde onder onze
prijs blijven. Wij bleven op onze
prijs staan en hij ging weg zonder
het gekocht te hebben. Later kwam
hij erop terug. Als je het gevoel
hebt de mensen zeer billijk te be
handelen, moet je niet opzij gaan.'
Uitnodiging
Kledingbeurs: sociale functie van het leger.
zin toch zijn huis inrichten. Er was
zelfs een gebruikt maor goed televi
sietoestel bij.
Wijkgewijs
Het Leger des Heils maakt, om be
kendheid aan de kledingbeurs te ge
ven, gebruik van foldertjes. 'De
beurs is op donderdag. Een paar da
gen tevoren worden in een wijk van
de stad foldertjes verspreid, en dan
komen de mensen wel. Uit Noord
kwamen enkele tientallen mensen
naar de Hooigracht. In de Haver- en
Gortbuurt hebben we het ook al ge
daan. We doen het liever systema
tisch wijkgewijs, anders wordt de
toeloop hier veel te groot.
Er komen hier ook wel mensen
naartoe die persoonlijk contact met
een van onze soldaten hebben ge
had. Laatst was iemand in onze sa
menkomst die vroeg of we een
broekpak voor hem hadden'.
Heeft kapitein Leijssenaar nu de in
druk dat de mensen die bij het Le
ges kleding komen halen, die ook
werkelijk nodig hebben?
'Ik geloof, dat bepaalde mensen aan
het plafond van hun uitgaven zit
ten. Hoe zij hun inkomen besteden,
dat kunnen wij natuurlijk niet na
gaan. Dat is hun persoonlijke
verantwoordelijkheid. Het zal wel
voorkomen dat mensen geld aan
minder nodige dingen hebben uitge
geven en daardoor niet genoeg voor
kleding hebben kunnen reserveren.
Maar wij kunnen en willen dat niet
nagaan. Ieder wordt geholpen, tenzij
blijkt dat onze kleding ten eigen ba
te zou worden doorverkocht. De da
mes die de kledingactie verzorgen
Het werk van het Leger des Heils
heeft naast zijn sociale verrichtin
gen duidelijk een geestelijk aspect.
Ziet kapitein Leijssenaar nu in deze
kledingactiviteiten een opening om
de mensen ook geestelijk te benade
ren?
'Zoals ik al heb gezegd helpen wij
ieder. Ongeacht zijn achtergrond.
Wij zouden het eenvoudig niet kun
nen maken de voorwaarde te stellen
dat men nu ook eens onze samen
komst bezoekt. Maar als iemand va
ker op de kledingbeurs komt, dan
kan het gebeuren dat wij hem of
haar uitnodigen ook eens op zondag
langs te komen. Er is dan al iets
van een persoonlijke band ontstaan.'
Nog een vraagje op de drempel aan
kapitein Leijssenaars: wat gebeurt
er met de kleren die overblijven?
'Die gaan naar het maatschappelijk
centrum van het Leger in Den
Haag. Daar worden al de ontvangen
kleding geselecteerd. In Hattem is
ook een groot depót. Via deze bu
reaus wordt zelfs kleding naar het
•buitenland gezonden, als daar in
noodgevallen een beroep op Neder
land wordt gedaan.'
hanteren. Alle ideeën om onderont
wikkelde landen te helpen en ze te la
ten profiteren van de rijkdom van de
andere landen ten spijt, is de zaak nu
nog steeds zo dat de astronomische
verrijking van sommige landen be
taald wordt door andere landen. De
oorlogsindustrieën groeien, de struc
turen van macht en onderdrukking
worden sterker (multi-nationale on
dernemingen!) en de armen gaan de
vraag stellen of daar met geweld iets
aan gedaan moet worden of dat er
nog een kans bestaat dat de rijkdom
van de wereld ook aan allen daarin
ten goede komt.
Tenslotte deed Camara een ernstig be
roep aan allen om mee te werken aan
de ontwikkeling van een bevrijding-
economie, een bevrijdingsfilosofie ei
een bevrijdingstheologie. En speciaal
voor Nederland: 'Zou Nederland, ko
ningin der zeeën en eigenaar van de
wereld in vroeger dagen, bereid zijn
de overgebleven eigenaars te waar
schuwen?'
Tijdens de zeer slecht bezochte verga
dering van de commissie Stadsontwik
keling van de Leidse gemeenteraad op
dinsdag 22 mei j.l. ruim de helft
van de leden was afwezig bleek bij
de bespreking van de urgentie-volgor
de van uit uit te voeren werken, dat
er grote onduidelijkheid bestaat over
de vraag, hoe het wegenplan moet
worden herzien en bijgestuurd. De
meest urgente zaak kwam niet aan de
orde: hoe overtuigt men afwezige
raadsleden, dat bijsturen' iets anders
betekent dan op de oude voet voort
gaan? De moeilijkheden kunnen niet
worden opgelost door de verkeersover
last te verschuiven naar andere stra
ten en buurten. Elke nieuwe door
braak brug of autoweg in de stad ver
oorzaakt extra autoverkeer en meer
overlast op plaatsen, waar dit onge
wenst is.
Twee voorbeelden van zinloos'bijstu-
ren':
Aanleg van de Galgewaterbrug bij
het Noordeindsplein zal tot gevolg
hebben, dat een nieuwe autoroute
door het zuidwestelijke stadsdeel ont
staat. Het is dan slechts een kwestie
van kiezen of delen welke straten het
extra verkeer over de Trekvliet moe
ten opvangen: Witte Singel via Oud-
Hortuszicht, Drie Octoberstraat, An-
dries Schotkade of Telderskade; in de
praktijk krijgen ze elk hun deel!
Doortrekking van de NZ-verbin-
ding Hooigracht-Pelikaanstraat naar
Leiden-Noord en Merenwijk zal soort
gelijke gevolgen hebben voor andere
Leidse wijken, of die doortrekking nu
komt via de Huigstraat of iets weste
lijker via de Langegracht en het SLF-
terrein b.v.
In het laatste geval moeten de auto's
een stukje omrijden via de Zange
gracht. Maar altijd zijn bepaalde
woonbuurten het slachtoffer en wordt
lopen of fietsen in Leiden moeilijker
en gevaarlijker. De toenemende onvei
ligheid zal daarna wel weer worden
bestreden met een duur programma
van 'noodzakalijke voetgangerstun
nels'. De conclsie moet zijn, dat bij
sturen alleen zin heeft, wanneer het
beleid op de korrel wordt genomen.
Nodig is een beleidsherziening, die
niet langer voorrang geeeft aan de
groei van het autogebruik, maar die
lopen en fietsen in de hele stad weer
veilig en aantrekkelijk maakt!
De stadhuisplannen zijn nog steeds op
de toer van afbraak, doorbraak, beton
bouw en 'verkeersgenot', ten koste
van woongenot. De angst voor beleids
verandering is blijkbaar groter dan de
angst voor de gevolgen van die plan
nen! Het is griezelig, dat de gemeen
teraad zo slecht geïnformeerd is en de
ontwikkeling door tijdgebrek onvol
doende bijhoudt.
W. M. van Rooijcn
Marislaan 11, Leiden
Ik heb met veel plezier geluisterd
naar de kinderkoortjes onder leiding
van Peter Bontje in de Maranatha
Kerk te Rijnsburg. Wat moet deze di
rigent veel werk hebben verzet om
zoiets te kunnen bereiken. Daarom
ging ik na afloop van de uitvoering
zo onbevredigd naar huis. Ds. Bijde-
veld kon z'n dankgebed God danken
voor de gave die Peter Bontje mocht
ontvangen, maar bij het bestuur kon
nog geen bedankje af voor de dirigent
en een bloemetje voor z'n vrouw. En
dan in zo'n bloemendorp bij uitstek.
Hopende dat tijdens de volgende uit
voering goed gemaakt zal worden wat
dinsdagavond is verzuimd.
D. Galjaard
De Sitterlaan 76 Leiden.
TW, "KWARTET VRIJDAG 25 MEI 1973
STAD EN REGIO L3
