'WIJ ZAGEN HOE DE DRIE
WERDEN NEERGESCHOTEN'
\fergeetalle
zuigtrammelant
maar met de
Ruton
Draaitopstofzuiger.
fj Gehandicapten
ifïardgas
jibanon
op de plaatpop op de plaat-pop op dep
Een landerige
follow-up
van Manassas
KVP, ARP en CHU
spreken 23 juni
Kind overleden na
eten van tabletten
'Die vijf donkere jaren'
Ook Prins mag op de foto
beestenboel
tang
die goeie fiscus
ROUW/KWARTET VRIJDAG 4 MEI 1973
BrXNENLAND/COMMENT-A.AR
T5/K7
Commentaar
I
De Nederlandse Spoorwegen hebben
Ie bepalingen over de deelneming van
ichandicapten aan de NS-vakantierei-
en ingetrokken overigens wel in
iet besef dat met deze simpele
chrapping nog geen oplossing is be-
cikt. De NS zullen om deze oplossing
e vinden contact opnemen met de or-
ranisaties die op het terrein van de
ehandicaptenzorg werkzaam zijn.
)at is een juiste reactie van de spoor-
vegleiding op de reeks van protesten
lie in de afgelopen week zijn losgeko-
nen nadat onze krant vorige week
riijdag het nieuws over deze omstre-
len bepaling had gebracht.
*,'iet alle reacties waren terzake. Som-
nigen zagen al een periode aanbreken
kaarin joden en negers niet meer in
c trein zouden mogen zitten. Maar
10k de verdediging van de spoorwe-
cn ('wij hebben slechts de gedragsre-
els overgenomen die andere reisorga-
isaties allang toepassen') was niet zo
terk.
let is te hopen dat de organisaties
«araan de NS-leiding zich ten on
echte spiegelde, zich nu op hun beurt
in het voorbeeld van de spoorwegen
illen spiegelen. Dat zou dan wèl te
echt zijn.
linister Langman (Economische Za-
en) is berispt door de Europese
tommissie, omdat hij een rem heeft
ezet op de Nederlandse aardgasuit-
oer. En in ons land worden de con-
imentenprijzen voor aardgas fors
erhoogd. De Gasunie streeft naar
m stijging van 35 tot 40 procent.
:ide zaken hangen nauw samen: Ne-
lerland wil zuinig worden op zijn
ardgas. Steeds duidelijker wordt, dat
die reserves zoals bij alle delfstof-
li en eindig zijn. De aardgasput
lijkt een bodem te bezitten. Het tijd-
e tip waarop deze wordt bereikt, moet
autforden uitgesteld.
|t°)at is begrijpelijk. Toch komen er
eei^cn aantal vragen op. Zoals: wat rest
ns na Slochteren. Wat zijn de reser-
cs bijvoorbeeld onder dc Noordzee?
liet zo groot, zegt dc Gas-
i jj nic. Zeer aanzienlijk, meent de
hiinergiespecialist Odell. Duidelijkheid
1 an de zijde van de regering hierover
ou zeer wenselijk zijn. Waarbij dan
ivens bekeken kan worden, wat met
logelijke reserves moet gebeuren: nu
it de grond halen of bewaren voor
jden van schaarste,
ton andere vraag is wat de Neder-
ïTjandse staat verdient aan een eventue-
- Ac prijsverhoging van aardgas. De
- schatkist krijgt minimaal 70 procent
I van de aardgaswinst. Wat nu is het
bedrag dat er extra invloeit na een
prijsstijging? Door duidelijkheid hiero
ver zou de Nederlandse overheid de
schijn kunnen vermijden, dat ze een
jVerhoging goedkeurt om begrotingsga-
n te stoppen.
'e Nederlanders betalen in vergelij-
ling met het buitenland zeker geen
prijs voor hun aardgas. Dat zou
>ok bijzonder vreemd zijn met zo'n
bel onder de bodem. En in ne-
en jaar is de consumentenprijs niet
loemenswaardig verhoogd. De Gasu-
ie laat niet na dat te onderstrepen.
:en prijsverhoging valt daarom best te
legrijpen, zeker in het licht van de
loodzaak, zuinig om te springen met
inergiebronnen. Maar duidelijkheid
anj ivcr het hoe en waarom, èn over de
^(gevolgen, zou zeer welkom zijn.
jwi
)e positie van de Palestijnen in Liba
non is de laatste tijd aanzienlijk ver-
wakt. Niet alleen door Israël, maar
pk door de Libanese regering, die.
v.«na de moord op de drie diplomaten in
e" Ihartocm, onder sterke druk van
'^Amerika is komen te staan om de Pa-
7.i estijnse beweging wat minder bewe-
ec| ingsvrijheid op haar grondgebied te
Het ligt voor de hand te veron-
9.4lerstellen, dat de huidige gevechten
3! ussen de guerrillastrijders en het Li-
>anese leger door dit leger zijn uitge-
okt.
5 ïcze gevechten volgen hetzelfde pa-
roon als de conflicten in Jordanië
„Jfóordat daar in september 1970 een
•urgeroorlog uitbrak, die het begin
fi j'an het einde betekende voor de guer-
jllastrijders in dat land. Zo'n vaart
al het echter in Libanon niet lopen.
■«Daarvoor is het politiek-sociale even
wicht in dit land, gebaseerd op abso-
utc maatschappelijke verzuiling vol-
di ens confessionele principes, veel te
30 wak. Libanon kan zich niet permitte-
lic cn, dc guerrilla te breken. Het leger,
__lat in handen van de christenen is,
ou dat wel graag willen, maar het
ttu hevig verzet wekken bij belangrij-
1 bevolkingsgroepen, zoals de Soeni-
ische moslims, die zich met de Pana-
abische strijd, waarvan dc Palestijnse
la 'cweging eer. symbool is geworden,
.5 lebben geïdentificeerd.
'iettemin wordt, mede door Ameri-
lei aanse pressie, de positie van de guer-
112 illabeweging steeds moeilijker. Die
lewcging zelf wordt daardoor hoe lan-
cr hoe radicaler en zo kan ze gemak-
elijk tot onvoorzichtigheden komen,
eiflie het Libanese leger dankbaar aan
grijpt om er op los te timmeren,
gl nn oplossing van dit explosieve pro-
'lecm is niet in zicht. Waar zouden
Boer in Uitgeest herinnert zich nog haarscherp wat er 29 jaar geleden gebeurde
door Fred Lammers
UITGEEST 'Hetgeen hier op
het erf is gebeurd zal ik nooit
vergeten, zolang als ik leef. Heel
vaak moet ik eraan denken en
niet alleen omstreeks de vierde
mei. Nog zie ik die drie jonge ke
rels, die even later gefusilleerd
zouden worden hier voorbij lopen.
Op weg naar de plek waar de
duitsers hen zouden neerschieten
de hoofden fier omhoog en
uiterst rustig. Het is een beeld
dat mij na 29 jaar nog haarscherp
voor ogen staat'.
De heer J. H. Terra (nu 54 jaar)
staart voor zich uit als hij in zijn
boerderij 't Kooghuis aan de provinci
ale weg in Uitgeest de gebeurtenissen
van de vijftiende december 1944 op
roept in zijn herinnering.
'Er was die nacht weer een aanslag
op de spoorlijn gepleegd. De zoveel
ste. Het was telkens raak. Bij ons in
de buurt. Dit keer' was het niet pal
voor onze boerderij gebeurd maar een
eindje verderop, meer op Krommenie
aan. Daar hadden ze een stuk rails
verwijderd. De Duitsers waren woe
dend: zij kwamen 's nachts al huiszoe
king doen in allerlei boerderijen die
in de buurt van de spoorlijn staan,
omdat ze vermoedden, dat daar aan
wezige onderduikers er meer van af
wisten.
Zij kwamen ook bij ons. Mijn vader
woonde destijds op de boerderij. Mijn
broers en ik waren allen even in de
twintig. Het onderzoek leverde niets
op. De Duitsers eisten toen dat zich
drie inwoners uit Uitgeest drip uit
Krommenie, drie uit Assendelft en
drie uit Castricum vrijwillig zouden
aanmelden om voor de aanslag te boe
ten. Er kwam natuurlijk niemand op
dagen. De daders hielden zich ook
schuil. Toen hebben zij drie mannen
die in Amsterdam. 111 de Euterpe-
straat. zaten ingesloten uitgezocht om
als afschrikwekkend voorbeeld te die
nen'. vertelt dc heer Terra. 'Het was
op die middag kwart voor vier, het
begon al schemerigg te worden, op die
vijftiende december dat er bij ons een
personenwagen het erf opreed. Er
sprongen een stuk of elf Duitsers uit.
Bij zich hadden zij drie jongemannen,
die met touwen aan elkaar waren ge-
bc: den.. De Duitsers schreeuwden te
gen ons dat wij naar binnen moesten-
Zij waren duidelijk zenuwachtig; met
de oorlog ging het voor hen in die
tijd al niet zo best. Ik voelde toen al
waar het heenging en wilde evenals
mijn twee broers naar buiten gaan.
Mijn vader bewaarde gelukkig zijn
verstand. Hij zei dat wij toch niets
konden beginnen tegen de met mi
trailleurs gewapende Duitsers Als wij
't Kooghuis aan de provinciale weg in Uitgeest vormde op 15 december 1944
het decor van een gebeurtenis die gegrifd staat in het geheugen van degenen
die cr getuige van waren.
verminkte slachtoffers aan de sloot
kant liggen. Maar zoiets: drie landge
noten voor je ogen te zien neerschie
ten.'
De commandant van het executiepelo
ton kwam even later in de boerderij
zijn handen wassen. Hij gaf toen op
dracht dat de lijken van de slachtof
fers drie dagen moesten blijven lig
gen om de mensen schrik aan te ja
gen. 'Gelukkig is dat niet gebeurd.
Wij hadden in de oorlog in Uitgeest
een Duitse stationschef, die fel anti
oorlog was. Zijn hulp hebben wij in
geroepen. Hij heeft weten te bereiken
dat de slachtoffers nog dezelfde avond
weggehaald mochten worden. Zij zijn
later begraven op de erebegraafplaats
in Overveen'. aldus de heer Terra.
Wie de neergescholcncn waren hoor
de hij pas na dc oorlog. 'Toen kwa
men op een dag een vrouw en een
man bij ons. Zij hadden een bidprent
je bij zich met een foto erop. Zij
vroegen of ik de man die was afge
beeld eerder had gezien. Ik herkende
hem meteen als een van dc drie neer
geschoten mannen. Het bleken de ou
ders van de jongeman P. A. Roden
burg uit Amsterdam te zijn.
Wij hoorden spoedig erna de namen
van de andere slachtoffers, die uit
Rotterdam en de Haarlemmermeer af
komstig waren. Dc ouders van Roden
burg zijn sindsdien elk jaar op 4 mei
hier naar toe gekomen, het laatst in
1970 bij de 25-jarige herdenking van
de bevrijding. Toen werd het te moei
lijk voor hen gelet op hun leeftijd.
Sindsdien komen cr echter een paar
J. H. Terra
Ik vergeet het nooit
naar buiten zouden gaan, liepen wij
grote kans óók neergeschoten te wor
den.
Machteloos voelden wij ons. Het was
een vreselijke ervaring. De slachtof
fers werden naar een dijkje gebracht,
honderdvijftig meter bij ons huis van
daan, vlakbij de spoorbaan. Wij ston
den voor het raam en zagen hoe de
drie werden neergeschoten. Ze kregen
nog een serie schoten na van de com
mandant, terwijl de andere Duitsers
een sigaretje opstaken en breeduit
grijnsden.
Wij konden wel janken. Mijn zusters
die ook thuis waren deden dat ook.
We waren het nodige gewend. Diverse
keren werden in dc oorlog bij ons
treinen beschoten en zagen wij de
familieleden uit Beverwijk. Zij heb
ben de bejaarde ouders beloofd zolang
als dat mogelijk is elk jaar namens
hen op 4 mei bloemen op de executie
plaats te zullen leggen. eZ houden
zich trouw aan hun belofte. Wij van
gen ze dan altijd op. Ze komen bij
ons een kopje thee drinken. Van de
andere twee komen er ook wel fami
lieleden, maar die gaan regelrecht
naar de herdenkingsplaats. Die ken
nen wij dus eigenlijk niet.'
Die herdenkingsplaats wordt gemar
keerd door een eenvoudige grijze
zerk, waarop de drie namen en de da
tum van de executie staan vermeld.
De gemeente Uitgeest heeft die steen
kort na de oorlog laten plaatsen. De
gemeente zorgt er ook voor dat er elk
jaar op 4 mei een vlag halfstok hangt
bij het monumentje.
Bloemen
'Elk jaar op de vierde mei komt de
burgemeester van Uitgeest samen met
een of meer wethouders en de ge
meentesecretaris hier bloemen leggen..
Eerst was het een grote krans, toen
een wat kleinere en de laatste jaren
zijn het bloemen, maar ze komen
toch. De herdenking hier gaat vooraf
aan de herdenking bij het algemene
monument in het centrum van Uit
geest, later op de avond.
Vroeger kregen we bij de herdenking
hier ook veel mensen. In de jaren net
na de oorlog kwam het halve dorp
mee met de burgemeester. Dat is nu
veranderd. Maar vergeten zijn deze
drie mensen niet', vertelt de heer
Terra.
Zelf heeft de familie Terra ook wel
bloemen bij het gedenkteken gelegd.
'Onze kinderen gingen, toen ze klein
waren, wel bloemen plukken om ze
np 4 mei bij de steen te leggen. Zij
wisten al heel jong wat er was ge
beurd op die plek. Kinderen vragen
veel en wij hebben het ze ook uitge
breid verteld.
Wat dat bloemen leggen aangaat, heb
ben wij ons nooit zo aan de datum
van 4 mei gehouden. Dat zegt mij
niet zo veel. Je wordt regelmatig met
de herinneringen aan hetgeen in de
oorlog hier is voorgevallen geconfron
teerd.'
door willem-jan martin
De kleine inzinking aan het
produktie-front duurt nog even voort.
Eerst vanaf volgende week hoop ik u
wederom met een weldadige
regelmaat te kunnen vergasten op een
naar kwantiteit (want daar immers
wringt de schoen vooral) wat meer
aanvaardbare portie popmuziek. Dit
keer blijft schraalhans nog
keukenmeester en zullen u en ik het
moeten doen met als enig echt nieuw
werk een tweede elpee van Stephen
Stills zijn gezelschap MANASSAS en
verder twee stuks hier in Nederland
samengestelde compilaties van
materiaal uit de beginjaren van het
rockwezen (een elpee van Jerry Lee
Lewis en een dubbel-geval met
Memphis-rock enerzijds en New York-
pop anderzijds)
Eerst maar het Steve Stills Septet.
DOWN THE ROAD (Atlantic
SD7250) heet de opvolger van de
dubbel-elpee, waarmee het gezelschap
destijds debuteerde. Een niet
onverdienstelijk debuut, dat de nogal
laffe smaak die bij menigeen na de
live-optredens was achtergebleven
(tamelijk matige muziek, mede
doordat aan presentatiezijde de
kwaliteiten van de rest, en vooral van
mensen als Chris Hillman, Al Perkins
of Paul Harris, slechts met mate
mochten worden 'verzilverd', dit ten
gunste van werkgever Stills) voor een
goed deel wegnam. Niet dat het nu
meteen maar alles goud was wat er
blonk, maar de andere jongens kregen
tenminste wat meer ruimte en dat
leverde bij tijd en wijle best aardige
resultaten (ik noem: So Begins The
Task, Johnny's Garden, The Love
Gangster, What To Do, Right Now).
Dergelijke uitschieters zijn op Down
The Road echter zeer ver te zoeken.
Er zit geen pit in de zaak. De hele
boel zeult, als het ware, naar een
(ook nog vrij obligaat, vanwege Stills'
toeren met de 'wah-wah-booster' in
Rollin' My Stone) einde. De elpee is
vooral een landerig stijlenplaksel, een
dc commando's heen moeten, als dc
grond hun in Libanon te heet onder
dc voeten wordt? Hun enige wijk
plaats is Syrië, maar de manier waar
op dit land zijn fedayyien behandelt,
maakt het voor de Libanese guerrilla
strijders zeker niet tot een aanlokke
lijk toevluchtsoord.
vrij ongeïnspireerd aan elkaar breien
van de inmiddels wel bekende Stills-
ingrediënten: enige verplichte country-
stukjes, wat blues-werk (hier
overigens nog het leukste van de hele
plaat in het titelnummer), minder
aandacht voor de melodie dan voor de
ritmiek (tot allerhande
Zuidamerikaanse toestanden toe,
kompleet met Spaanse teksten), het
genoemde wah-wah-hoogstandje en
dan ook nog het tekstmateriaal, dat
wederom in de afdeling Holle Vaten
geen gek figuur zou slaan. Natuurlijk
is de muziek nergens echt slecht
daarvoor hebben de heren zelfs op
een dergelijk laag pitje als hier
vertoond nog altijd teveel in hun
mars. Maar boeiend is anders, ook al
doen het genoemde Down The Road
en het door Chris Hillman
meegeschreven So Many Times een
aardige gooi in die richting.
THE 2 OF US
Met THE 2 OF US (Sun 2 Records
Set ELD 971) ben ik niet erg
tevreden. Op de muziek van onder
meer Jerry Lee Lewis, Carl Perkins,
Roy Orbison, Charlie Rich, The Dixie
Cups, Alvin Robinson en The
Shangri-Las valt als zodanig
natuurlijk niet veel aan te merken.
En ook het hoesverhaal van de
vaderlandse rock-kcnners Stan
Govaan' en Robert Briel mag er
wezen. Maar het begint me zo
langzamerhand wel wat al te
nadrukkelijk naar commercie te
ruiken in deze zoveelste compilatie
voor de zoveelste keer verplicht werk
opgenomen te zien als (daar gaan we
weer) Whole Lotta Shakin' Goin' On,
Great Balls Of Fire (beide van JL.
Lewis), Blue Suede Shoes en Honey
uon't van Carl Perkins, Bill Justis'
Raunchy en The Shangri-Las met
Remember (walking in the sand) en
Leader Of The Pack.
Oud materiaal uitbrengen is best,
maar doc dat dan zo dat wie dat
wenst zonder doublures (al zitten we
hier meer in de richting van
'triplures', 'quadruplures' etc.) het
repertoire van zijn favoriete rocker
kan opbouwen. En niet bijvoorbeeld
zoals hier eerst de Memphis- en New
York-muziek als afzonderlijke platen
uitbrengen en ze dan naderhand nog
eens een keer gaan koppelen om te
proberen er nóg wat aan te
verdienen. Wat dat betreft is het met
MANY MOODS OF JERRY LEE
LEWIS (Sun Records NL 579) iets
beter in orde. De elpee bevat althans
nummers die sinds de originele
release niet meer op de plaat
verschenen zij (van Lewis'
allereerste elpee Ubangi Stomp, Put
Me Dov/n en Matchbox en van zijn
tweede, Jerry Lee's Greatest, Hello
Hello Baby) en drie stuks die nooit
eerder op Sun werden uitgebracht
(The Ballad Of Billy Joe. Baby Baby
Bye Bye en Billy Boy).
I ADVERTENTIE)
Geen stofje, pluisje of draadje ontsnapt de dans!
Moeiteloos slokt de krachtige zuigmotor alles op.
Moeiteloos volgt de slang vanuit dc Draaitop al uw
bewegingen. Moeiteloos glijdt de machine achter u
aan. Moeiteloos wisselt u met één handgreep dc
stofzak. Wat 'n gemak. Elke dag opnieuw!
Onthoud wel even de naam: RuTon
Altijd
'Ik vind dat de herdenkingsplaats er
altijd netjes moet uitzien. Niet alleen
omstreeks 4 mei. De gemeente moet
die plek onderhouden. In de praktijk
kwam het er op neer dat vroeger vaak
begin mei het gras nog snel even
moest worden gemaaid. Daar hebben
wij al snel verandering in gebracht.
Zo kon het gebeuren, dat wij bijvoor
beeld midden in de zomer de herden
kingsplaats onder handen namen, als
we er tijd voor konden vinden. Te
genwoordig onderhoudt de gemeente
de omgeving van het monument ech
ter voortreffelijk.'
Als de leden van de familie Terra uit
het raam kijken zien zij de steen die
herinnert aan de 15e december 1944.
Legt zoiets geen druk op hun leven?
De heer Terra kijkt weer even voor
zich uit Dan zegt hij: 'Ach het is
lang geleden. De herinneringen zijn
er toch. Ik vind het voor die jongens
fijn dat zij niet worden vergeten en
dat een steen aan hun moed herin
nert. Hier is de plek waar het alle
maal is gebeurd. Je kan nu wel zeg
gen, wat veel mensen tegenwoordig
doen; moet je blijven doorgaan met
het steeds weer oprakelen van dingen
die lang geleden in de oorlog zijn ge
beurd? Ik vind van wel. Onze kinde
ren en kleinkinderen moeten weten,
wat hun ouders en grootouders in de
jaren 1940-1945 hebben moeten door
maken. Als zo'n herdenkingssteen
daaraan kan meewerken heb ik er
vrede mee. Wij moeten onze ogen
niet sluiten voor hetgeen in de oor
logsjaren allemaal voor vreselijks is
voorgevallen.'
DEN HAAG De partijraden van de
KVP. ARP en CHU. die moeten be
slissen over de verdere samenwerking
van de drie partijen, worden vermoe
delijk op zaterdag 23 juni gehouden.
Aanvankelijk waren de vergaderingen
op zaterdag 19 mei bepaald. Maar
door het afhaken van de CHU bij de
kabinetsformatie, was de christen-de
mocratische samenwerking in gevaar
gekomen. Het leek de leiding van de
partijen daarom verstandiger de be
slissing uit te stellen.
Wanneer bij het debat over de rege
ringsverklaring van het kabinet Den
Uyl blijkt, dat de CHU zich weer be
vindt op de politieke lijn van KVP en
ARP, kunnen de partijraden besluiten
de samenwerking door te zetten. De
partijraden gaan zaterdag 23 juni niet
door wanneer door welke omstandig
heden dan ook het debat over de re
geringsverklaring in de Tweede Ka
mer nog niet is gehouden.
Op de agenda van de partijraden staat
verder de verantwoording van de frac
tieleiders over het tijdens de kabi
netsformatie geveerde beleid.
LEEUWARDEN De zesjarige Jo-
han Kapitein uit Leeuwarden is in
een ziekenhuis overleden na het eten
van ongeveer zestig dipar-tabletten,
een medicijn voor suikerzieken. Hij
vond de tabletten in een leegstaand
gebouw vlak bij het huis van zijn ou
ders.
Thuis begon de jongen over te geven.
Hij vertelde dat hij tabletten had ge
geten en ging op advies van de huis
arts direct naar een ziekenhuis, waar
zijn maag werd leeggepompt. Er kwa
men nog veel tabletten te voorschijn,
maar de schadelijke inwerking van
het medicijn was al te ver gevorderd.
Honderd, mensen onder wie vijftig
militairen, waren gisteren nog vol
op bezig de zaak op te bouwen
maar vanmiddag moet 't in Vlaar-
dingen allemaal klaar zijn: in het
Harmoniegebouw en stadsgehoor
zaalcomplex aan de Schiedamseweg
begint dan de (nationale) tentoon
stelling 'Die vijf donkere jaren',
waar men in deze herdenkingsda
gen geconfronteerd kan worden
met wat er van 1940 tot en met
1945 gebeurd is.
Drs. A. H. Paape, adjunct-directeur
van het Rijksinstituut voor oor
logsdocumentatie, zal vandaag, op
de vierde mei, de tentoonstelling
openen in een bijeenkomst op het
stadhuis in Vlaardingen (de ten
toonstelling wordt in deze plaats
gehouden omdat die zevenhonderd
jaar bestaatFoto's, dia's, film
voorstellingen en allerlei voorwer
pen brengen de meest dramatische
jaren in herinnering. De organisato
ren zijn er in geslaagd om in het
ruime expositiecomplex een 'waar'
verhaal van oorlog en bevrijding
op te bouwen. De stands zijn zo
ingericht en de routes zodanig
aangelegd dat men als bezoeker
het 'verhaal' gemakkelijk kan vol
gen en 'oog in oog' met de ver
schillende episodes uit de jaren
'40-45 komt te staan.
Tal van voorwerpen, zoals de op
vouwbare motorfietsen en rijwie
len, die de peletons bij de lucht
landing rond Arnhem gebruikten
en talrijke in uniformen gestoken
poppen, die de verschillende natio
naliteiten vertegenwoordigen, ge
ven aan deze expositie een realis
tisch karakter. Het 'verhaal' begint
in Nederland en Duitsland in 1933
en loopt via de mobilisatie, de
NSB de oorlog in de meidagen, de
distributie, het verzet, de invasie
en de bevrijding naar mei '45. Tal
van organisaties zoals het legermu
seum in Leiden, het Mariniersmu
seum in Rotterdam, het ministerie
van defensie (met de geschiedenis
van de Vereniging Ex-Politieke Ge
vangenen), Corps Commando's, het
museum voor onderwijs in Den
Haag, de Amnesty International
presenteren zich op 'Die vijf don
kere jaren.' Op de tentoonstelling
wordt een première voor ons land)
film over het leven van Mus-
sert vertoond. Andere films gaan
over de hongerwinter, en de slag
om Arnhem. De heer J. Anderson
uit Vlaardingen en de heer J. J.
Muller uit Rotterdam van de docu-
mentatiegroep '40-45, vertelden ons
dat er voor de tentoonstelling een
grote belangstelling blijkt te be
staan
'Die vijf donkere jaren' vandaag,
van drie tot tien u., zaterd. van ne
gen uur 's morgens tot tien uur 's
avonds en zondag van tien uur 's
morgens tot vier uur 's middags
geopend.
Gisteren kwam hij op Schiphol aan, de 64-jarige Canadese fotograaf You-
sef Karsh (op de foto met zijn vrouw) uit Ottawa, die beroemd is gewor
den door het portretteren van wereldberoemde mannen en vrouwen. Van
middag zal hij in het Singer-museum in Laren aanwezig zijn bij de ope
ning van een tentoonstelling van zijn fotowerk door de Canadese ambas
sadeur. Drie weken lang zullen er door hem gemaakte portretten te zien
zijn.
In deze 'galerij van mensen die de wereld hebben gemaakt' kwam tot nog
toe geen enkele Nederlander voor, maar dat zal spoedig veranderen:
prins Bemhard wil zondag voor de lens van de bekende fotograaf pose
ren. De eerste Nederlander in de collectie wordt dus een prins.
Rondfladderende vogels, opgejaagd
door een h sgebroken hond en een
kat, die het 0ok op zo'n 75 kuikens
had voorzien, dozen met zielto
gende en al dode kuikens, kada
vers van vogels en vissen over de
vloer, zo trof de politie de winkel
aan van een Utrechtse dierenhan
delaar, die zich al een paar dagen
niet in de zaak had laten zien.
Klachten van omwonenden over
loslopende 'artikelen' deden de po
litie besluiten de deur van het
hoogst onwelriekende pand open te
breken. Volgens het politierapport
heerste in het magazijn achter de
winkel een nog grotere chaos: mui
zen en ratten, die zich tegoed had
den gedaan aan op de grond ge
gooide voorraden dierenvoedsel
maakten zich met een stuk of wat
tegelijk uit de voeten, toen de tus
sendeur openging. Maden, die ook
als voedsel voor andere dieren
dienden en nu uit hun bakken ge
kropen waren, krioelden tussen do
de dieren rond.
De dierenhandelaar krijgt naar al
le waarschijnlijkheid een proces
verbaal.
Was de 69-jarige mevrouw Tomoyo
Takizawa na haar dood niet gecre
meerd, dan zou vermoedelijk nooit
aan het licht zijn gekomen dat ze
gestorven was door een fout van
de beide chirurgen die haar in de
Japanse stad Machida aan een
maagzweer hadden geopereerd. Uit
de gecremeerde resten van haar li
chaam kwam een chirurgische tang
tevoorschijn, die de artsen waar
schijnlijk per ongeluk in de buik
holte hadden achtergelaten. Als
dat waar blijkt te zijn, zullen de
chirurgen zich wegens moord voor
de rechter moeten verantwoorden.
Al zou men denken dat ze niet be
staan, er is toch een aantal mensen
dat tevreden is met de hoogte van
de belastingen in ons land. Uit een
onderzoek van NIPO (onder 1.092
Nederlanders) blijkt dat achttien
procent van de bevolking de belas
tingen 'wel goed' vindt. Een zeer
kleine minderheid, één procent,
vindt ze zelfs te laag. Twee pro
cent heeft geen oordeel. Blijven
over: 79 procent van de onder
vraagden, die de belastingen wel
degelijk te hoog vinden.
Meer interessante gegevens leveren
de meningen van de verschillende
bevolkingsgroepen op. De grootste
ontevredenheid leeft onder de leef
tijdsgroep van 55 tot 64 jaar; 87
procent van hen vindt dat zij te
veel belasting betalen. Wanneer
we naar de verschillende godsdien
stige groeperingen kijken blijken
de katholieken het minst tevreden
te zijn. Van de niet-godsdienstige
Nederlanders daarentegen vindt
vier procent dat hij eigenlijk te
weinig aan de fiscus kwijt is. Met
29 procent zijn de gereformeerden
het meest tevreden met de hoogte
van de belastingen.
Dat het met de belastingen op de
hogere inkomensgroepen wel mee
valt zou kunnen blijken uit het
feit dat 22 procent van de groep
met een maandinkomen van meer
dan 1500 gulden ze juist vindt.
Van de mensen die minder
dan duizend gulden per maand
verdienen is dat percentage aan
merkelijk lager: 14 procent.
Tot slot, de percentages voor man
nen en vrouwen afzonderlijk zijn
precies gelijk.
'Laten we dat nog eens proberen, Simpkins.'
