ziekenverzorgende
randerode
Uitdaging
MEDEWERKERS
in de sector groepsleiding
svn
X
Waar zijn de 1200 van ROLMA gebleven?
Heldringstichtingen Zetten
voor die paar meisjes en
jongens van 17die best
een moeilijk beroep aandurven
BON In gesloten envelop sturen
Vijftigste
sollicitatiebrief
Wie zijn
de gelukkigen?
Orthopedagogisch en
jeugdpsychiatrisch centrum
In een aantal vacatures in enkele van onze
behandelings- en observatie-paviljoens
willen wij spoedig overgaan tot aanstelling van enige
(vrl. en mnl.)
Het gaat hier om leefgroepen van 12 meisjes
in de leeftijd van 818 jaar,
verdeeld over een aantal huizen.
Het gemeenschappelijke in de taak van de opvoeders
is de structurerende behandeling binnen de setting van de
leefgroep, waarbij de mate van structurering varieert.
Gezien de ernst van de gedragspathologie,
waarvan bij de populatie van ons instituut sprake is,
is ervaring in het werk met jeugdigen
in een moeilijke opvoedingssituatie gewenst.
Naast opleiding (H.B.O.-i.w., M.O.B.-i.w., B-verpleging e.a.)
en ervaring wordt bij de selectie van sollicitanten
vooral ook gelet op de mate van stabiliteit,
omdat de druk die het werk legt op de persoon
van de werker vaak groot is.
Wij proberen te werken in een gehorizontaliseerde,
multi-disciplinaire opstelling.
Leeftijd: minimaal 24 jaar.
Salariëring volgens schaal
Nationale Federatie voor de kinderbescherming.
Sollicitaties of verzoeken om inlichtingen te richten aan:
Directie-secretariaat Heldringstichtingen,
Wageningsestraat 93, Zetten.
Telefoon 08880-3838, toestel 113.
Jonge mensen die in hun werk voor andere mensen
Iets willen betekenen, willen wij graag opleiden tot
De cursus vangt aan 15 augustus 1973. Vereisten:
Bij voorkeur in het bezit van I.N.A.S.-, O.V.B.- of M.A.V.O.
3-diploma. Tijdens de vooropleiding, die acht weken duurt,
ontvangen'de leerlingen boven huisvesting, voeding en be-
wassing een zakgeld van f 75,per maand. Daarna volgt
salariëring volgens de geldende normen: 1ste jaar leerling
bruto f 750,13 per maand. Boven het genoemde salarisbe
drag wordt nog een toeslag gegeven voor onregelmatige
diensten. De eerste aanschaf van dienstkleding komt voor
rekening van het tehuis. Reiskostenvergoeding 2x per maand
voor een bezoek aan de ouderlijke woning, voorzover de
kosten een bedrag van f 2,50 per keer te boven gaan.
Nadere Inlichtingen zijn
te verkrijgen bij de direc
trice.
Interconfessioneel verpleegtehuis
loolaan 48-50 apeldoorn
telefoon 05760-12888
SVN-ziekenverzorg(st)er
vooropleiding en werkterrein
In onze verpleegtehuizen in
Harmeien, Laren en Schagen groeit
het aantal patiënten sterk.
En in juni/juli wordt in Leusden een
nieuw tehuis in gebruik genomen.
Vandaar deze advertentie. Het
aantal verzorgsters en verzorgers
moet natuurlijk meegroeien.
Wij zoeken meisjes en jongens die
ten minste drie jaar voortgezet
onderwijs met succes hebben ge
volgd en ongeveer 17 jaar zijn
(ouder mag natuurlijk ook). En die
graag een officieel erkend diploma
willen halen in een niet-alledaags
en niet-eenvoudig beroep. Het gaat
om de verzorging van geestelijk en
lichamelijk hulpbehoevende be
jaarden. Mensen die harder dan wie
ook aandacht, verzorging en rust
nodig hebben. Dat vraagt veel
geduld, veel begrip, veel inzicht.
En natuurlijk een gedegen opleiding.
studie en diploma
De totale cursusduur is 2 jaar.
Je begint met een basisvorming van
5 dagen per week gedurende
2 maanden.
Na die 2 maanden heb je eens in de
14 dagen nog een dag theorie.
Na het behalen van het diploma
„Ziekenverzorgende" kan je, als je
dat wilt, nog verder studeren.
behuizing en omgeving
In werk- en studietijd ben je
„intern". Maar denk bij dat woord
vooral niet aan kostschooltoestan
den. Je hebt een fijne kamer voor
jezelf. Je krijgt je zelfstandigheid
en je verantwoordelijkheid. Naast
je werk is er voldoende tijd voor
studie en recreatie. Voor je vragen
en problemen heeft de mentrix alle
aandacht. We kunnen jou en je
collega's met recht een gezéllige
tijd beloven. Ook dat is belangrijk.
Bovendien staan de tehuizen in een
mooie omgeving met veel recreatie
mogelijkheden. En er zijn vlotte
verbindingen: Leusden-Amersfoort
(binnen 15 min.), Harmeien-
Utrecht (binnen 20 min.), Laren-
Hilversum (binnen 15 min.),
Schagen-Amsterdam (binnen
45 minuten).
salaris en wat daar bij komt
Het maandsalaris is meteen al
goed: ruim 750,- bruto. Na de
basisvorming komt daar meer dan
100,- bij. Er gaat natuurlijk wel
wat van af voor je kamer en maal
tijden. Ook bij de aanschaf van je
uniform krijg je bij de start een
flinke tegemoetkoming. Je hebt niet
minder dan 21 werkdagen vakantie.
Reiskosten boven 2,50 worden
vergoed.
aanvang van de opleiding
De eerstvolgende cursus begint
3 september.
Alleen voor Schagen start de
eerstvolgende cursus 1 augustus.
stichting verpleegtehuizen nederland
naar het Centraal Bureau SVN,
postbus 13041, Utrecht.
(Je kunt natuurlijk ook bellen,
telefoon 030 31 52 47.)
Zend mij een uitnodiging voor een
voorlichtingsdag met dia's.
Ik krijg daar nadere informatie over
opleiding, aard van het werk, huisvesting
en allerlei bijzonderheden die ik verder
nog wil weten.
Bovendien bestaat de mogelijkheid om
het tehuis van mijn voorkeur te
bezichtigen.
a" i"'e reiskosten worden vergoed.
Je kunt je voorkeur aangeven door een
van onderstaande hokjes zwart te maken.
O Geen voorkeur
O Lisidunahof - Leusden
Heremalerhof - Harmclcn
De Stichtse Hof - Laren
Magnushof - Schagen
Naam
Leeftijd
Adres
Woonplaats.
Telefoon
35
Door de reorganisatie van het
bedrijf zal driehonderd man per
soneel moeten afvloeien
De fabriek zal worden geslo
ten en het hele personeel komt op
straat te staan
Na de fusie zullen er drie
honderd werknemers minder no
dig zijn
De slechte orderpositie maakt
het noodzakelijk het personeel in
te krimpen
Gewone berichten. Even gewoon als de personeelsadvertenties. Op dé ene bladzij word je beleefd maar drin
gend gevraagd te solliciteren naar die interessante baan bij een fijn bedrijf En op de volgende bladzij lees
je verhalen met vette koppen over fusies, reorganisaties, bedrijfssluitingen. Zo'n bericht eindigt dan met het
bijna overbodige zinnetje: zoveel man personeel moet afvloeien; de vakbonden zijn ingelicht.
Wie zijn die afvloeiers eigenlijk?
Zijn het de oudere of jongere werkne
mers? De knechten of de bazen? De
kantoormensen of de fabrieksarbeiders?
De geschoolden of de ongeschoolden?
Daarover gaat deze pagina. Over de
uitverkiezing van de werklozen.
Iedereen in Utrecht weet de weg naar
Werkspoor. Maar Werkspoor bestaat
niet meer. Er is wel iets dat kan
worden aangeduid met de raadselachti
ge letters VMF. Maar dat mag je geen
Wekspoor meer noemen. De grote fa
briekshallen waar vroeger het rollend
materieel van de spoorwegen werd ge
maakt zijn ontmanteld. Rolma bestaat
niet meer. Waar is het personeel geble
ven?
Op 2 juli 1972 beslist de Tweede
Kamer dat Rolma dicht moet. De rege
ring is niet bereid de Rolma te laten
overnemen door de Spoorwegen. De
rijtuigen van trams en treinen zullen
voortaan in het buitenland (Duitsland)
worden gekocht. Alle protesten en ak-
ties hebben niet geholpen. De ruim
twaalfhonderd werknemers staan op
straat.
De Rolma maakte deel uit van de VMF:
de Verenigde Machine Fabrieken. In
vijftien jaar tijd is het totale perso
neelsbestand van de VMF ingekrompen
van 27.000 tot ongeveer 18.000. Ze we
ten daar wat afvloeien is. Werkspoor in
Utrecht had daar ook al het nodige van
meegemaakt. Toen de Rolma op zijn
hoogtepunt was werkten er zo'n 3500
man Als in 1970 dc definitieve doods
tijding komt zijn het gelukkig drie
maal zo weinig.
Direct rechts van de poort staat een
houten keet. Een handvol mensen vindt
Van de 1200 werknemers die
bij Rolma ontslagen werden
heeft een aantal nog altijd
geen nieuwe baan. Alle solli
citaties lopen op niets uit.
Een van deze mensen gaat
binnenkort zijn vijftigste sol
licitatiebrief schrijven.
Ik zal er een mooi strikje om
doen, zegt hij.
daar nog werk met de afwikkeling van
de sluiting. We praten met D. van der
Pas, vroeger arbeids- en taakanalist van
de Rolma, nu personeelsfunctionaris.
Hij doet de administratie van de men
sen die nog uitkeringen krijgen. Die
mensen komen nog wel eens langs. 'Ze
zijn niet ongelukkig', zegt hij. 'Het zijn
meest mensen boven de zestig die ver
vroegd gepensioneerd zijn. Eerst heb
ben ze erg moeten wennen. Maar na
een paar maanden hebben ze zoveel om
handen dat ze bij wijze van spreken
tijd tekort komen'. De heer Van der
Pas is zelf 64. Als hij klaar is met
afvloeiing van zijn collega's kan hij
tenlotte zichzelf laten afvloeien.
Van der Pas: 'Anderhalf jaar lang heb
ben we hier een dependance van het
arbeidsbureau gehad. Daar werkten
twee van onze mensen aan mee, men
sen die het personeel goed kenden. Die
hielpen de ontslagenen bij het vinden
van een nieuwe baan'.
Het gaat nu beter dan vroeger, dat is
zeker. Toen stond je van de ene op de
andere dag op straat. Van der Pas
herinnert zich de inkrimping bij de
Rolma in 1958. Dat was een gevolg van
de bestedingsbeperking van de over
heid. Toen gingen de jongeren het
eerst eruit. Die komen eerder aan de
slag, was toen de redenering. Daardoor
was het personeelsbestand relatief nog
al verouderd. Van de mensen die in
1970 en volgende jaren ontslag kregen
zijn er heel wat die twintig, dertig,
soms veertig jaar bij Werkspoor in
dienst waren.
Welke maatstaven zijn nu gehanteerd
bij de afvloeiing? In zekere zin is zo'n
totale bedrijfssluiting een eenvoudige
zaak. Iedereen moet weg. Je hoeft dus
geen keus te maken tussen blijvers en
afvloeiers. Toch is er ook bij zo'n
totale sluiting wel sprake van selectie.
Een deel van de mensen kan binnen
het concern geplaatst worden in andere
bedrijven. Anderen worden geholpen
aan een baan ergens anders. Een deel
van de werknemers wordt werkloos. Op
een zogenaamd 'natuurlijke' manier is
dan iedereen afgevloeid. Maar ook de
natuur werkt selectief.
Op 17 juli 1970 was de helft van het
personeel ouder dan vijftig jaar. Hon
derdvijftig man was zestig jaar of ou
der. Maar liefst tweeënzestig stonden
genoteerd als arbeidsongeschikt. Het
was dus duidelijk dat niet iedereen
een, twee, drie aan een andere baan
geholpen kon worden. De arbeidsmarkt
was nog niet zo ongunstig als nu, maar
zoveel oudere werknemers breng je
moeilijk weer onder dak in een ander
bedrijf
In totaal zijn 265 mensen overgeplaatst
binnen de VMF. Sinds enkele jaren
geldt de .'egel dat alle vacatures cen
traal worden geregistreerd. Als er dan
mensen ontslagen worden hebben die
de eerste keus. Pas als er binnen het
eigen concern geen geschikte mensen te
vinden zijn mag iemand van buiten
worden aangetrokken.
Die 265 man zijn vrijwillig ergens an
ders naar toe gegaan. Iedereen heeft de
vacaturelijsten kunnen zien en wie
daarvoor voelde kon solliciteren. Maar
dat betekent natuurlijk niet dat ieder
een ook geschikt was voor overplaat
sing. Er waren veel mensen met een
ruime ervaring in een bepaald soort
werk, maar hun ervaring zou hen in
een andere fabriek nauwelijks van pas
komen. En als je dan te oud bent om
je te laten omscholen heb je weinig
aan vacatures elders. Een voorman bij
de Rolma van 55 jaar wordt niet zo
maar inkoper bij een andere VMF-
vestiging.
Vooral de leeftijd en in mindere mate
ook de opleiding betekenen vaak een
beperking van je mogelijkheden. Ver
der zijn er ook privé-omstandigheden.
Niet iedereen brengt het op om naar
Friesland te verhuizen om daar bij
Stork in dienst te treden. Mensen zijn
vaak erg gehecht aan hun eigen omge
ving. Ze hebben daar hun familie en
vrienden. Als je dan van je vijftiende
tot je vijftigste bij Rolma hebt gewerkt
is het een hele stap om de verhuiswa
gen naar Wolvega te bestellen.
Op deze manier komt dus al een zelfse
lectie tot stand. En daarna komt na
tuurlijk nog de selectie van het bedrijf
waar de vacature is. Dat hoeft niet bij
voorbaat negatief te zijn. Een goed
personeelschef zal proberen te bekijken
of iemand geschikt is voor het werk.
Het heeft geen zin iemand te laten
verhuizen als na een paar maanden
blijkt dat je iemand met zo'n overplaat
sing doodongelukkig maakt.
Ongeveer de helft van de afvloeiers
heeft een baan buiten de VMF gevon
den. De gemeente Utrecht nam 26 man
over, 233 gingen naar de Spoorwegen of
een van de dochterbedrijven van de
N.S. en 374 kwamen elders terecht.
En dan blijven vanzelf de moeilijke
gevallen over. Van 236 mensen is niet
meer te berichten dan: bestemming on
bekend. De mensen van zestig jaar of
ouder kregen eerst een half jaar hon
derd procent salaris, daarna twee jaar
lang 95 procent en als ze dan nog niet
aan hun AOW toe waren nog 80 pro
cent. Dat is beter dan niets, maar
minder dan het was.
Wat uit zulke cijfers natuurlijk niet
blijkt is hoe het ve rder met deze
mensen is gegaan. Er zijn mensen die
beginnen te huilen als ze nog eens
terug komen op het terrein van Rolma.
Van één man is bekend dat hij zelf
moord gepleegd heeft. Door het ont
slag? Dat is niet te bewijzen. Hij is in
zijn pyama het huis uit gegaan cn
nooit meer terug gevonden. Het is er
maar één op ruim twaalf honderd. Hij
is natuurlijk afgevloeid.
Een kwart van het
personeel ontslagen
Op het terrein var. de VMF (vroeger
Werkspoor in Utrecht) staat onder
meer de apparatenfabriek. Van de ruim
vierhonderd werknemers moesten 104
vertrekken. Eigenlijk moet je zeggen:
104 arbeidsplaatsen zijn opgeheven. Hoe
zijn die afvloeiers geselecteerd?
P. W. Jaspers, vroeger plaatwerker, nu
belast met de besturing van de produc
tie, lid van de ondernemingsraad, heeft
het van nabij meegemaakt. Hij past
ervoor om mee te doen aan de selectie.
De ondernemingsraad is tegen elk ont
slag. Maar als de mensen eenmaal gese
lecteerd zijn heeft hij wel zijn aandeel
in de begeleiding.
Hij vertelt: 'In het voorjaa- werd het
ontslag aangezegd van 104 man. We
hebben weten te bereiken dat niemand
voor het eind van dit jaar de poort uit
hoeft als hij nog geen werk heeft'.
Wat zijn de maatstaven waarop geselec
teerd is?
Jaspers: 'Eerst de mensen van zestig en
ouder. En de mensen die arbeidsonge
schikt zijn. Een derde groep zijn de
jongens die in militaire dienst moeten.
Die mag je niet ontslaan, maar de
ervaring is dat van de jongens die uit
dienst komen een deel niet meer terug
wil. Een vierde groep zijn de mensen
die uit zichzelf weg gaan. Dan houd je
de mensen over die voor ontslag in
aanmerking komen. Een deel van hen
is in andere bedrijven van de VMF te
plaatsen. Voor de rest moet ander werk
gevonden worden'.
C. A. van de Riet, personeelschef van
de apparatenfabriek: 'Het gaat nu an
ders dan in 1958. Toen werd gewoon
een lijst samengesteld van een paar
honderd man die konden vertrekken.
Nu zijn we in ieder geval gebonden
aan een sociaal plan dat ook voor
afvloeiingen regels geeft. De mensen
van zestig en ouder moeten zoveel
mogelijk hun salaris behouden. Verder
moeten we eerst zoeken naar andere
plaatsen in het VMF-concern'.
Ten slotte blijft er toch een aantal
mensen voor wie de klap wel hard
aankomt. De selectie van deze afvloei
ers gebeurt in overleg tussen de direc
tie, de personeelsafdeling en de chefs.
Van de Riet: 'Als je moet kiezen uit
twee mensen is het niet altijd zo dat je
degene ontslaat die het minste pres
teert. Soms moet je wel eens in eigen
vlees snijden. Een goede werknemer
vindt makkelijker weer een nieuwe
baan. Daar moet je rekening mee hou
den. Maar aan de andere kant moet je
ook zorgen voor je eigen bedrijf. Je
kimt moeilijk al je beste mensen weg
laten gaan. Eigenlijk doe je het altijd
verkeerd: of tegenover de mensen die
weg moeten, of tegenover de mensen
die achterblijven'.
