'De mijnsluitingen waren
een kolossale beleidsfout'
dichtbij
Jazz uit jaren vijftig
in tiendelige serie
imentaar
erbodigheid
-f ze man
n«!tke man
G. A. Sanders: 'we hadden tijd moeten winnen
om kernenergie de baas te worden'
;|sje in zand gestikt
'Elektriciteit
dure energie'
driekwart eeuw prijziger
onderweg
nieuwe fiets
medaille
honing
W/KWARTET VRIJDAG 20 APRIL 1973
^■irinaamse telegraaf- en telefoon-
V heeft sinds kort de beschikking
Een commissie van vier Neder-
adviseurs vier 'wijze man
uals dat dan heet.
in die wijze mannen is de oud-
,1 W. Gout uit het Limburgse
Ichinnen. Over de technische ca-
jten van de heer Gout is ons
bekend. Over zijn opvatting over
jrinaamse samenleving heeft de
bout zelf enige tijd geleden een
5 opengedaan in een interview
yf Limburgs Dagblad,
fnstateert dat er in Suriname om
__ankelijkheid wordt 'gebruld',
veel Surinamers nalaten 'het
te doen waarmee dat 'gebrul'
loeten worden begeleid, namelijk
en land werken.
ie mening van de heer Gout ligt
problematiek van Suriname
ïiinatie ten grondslag, maar in
J^me zijn het 'de negroïde, ietwat
^zuchtige Creolen en de hard-
nde Hindostani die met elkaar
liggen' 'een situatie ver
jaar met die in het Afrikaanse
|da, waar liefst 80.000 Aziaten
een neger zonder pardon het
(verden uitgeknikkerd.'
»er Gout blijkt er begrip voor te
n dat men in Suriname niet zo
op beroepsmilitairen, maar van
Is medewerker van een telecom-
atiebedrijf zal men niet zo gauw
lebben als van een man als
herie van Wezel 'een echte
reter, die in Suriname een soort
tsapparaat ontwikkelde', aldus de
lonel.
iname heeft het Statenlid Bruma
jering al nadere inlichtingen ge
il over de uitlatingen van deze
il Gout. Inmiddels blijkt, (lat de
iout hier in Nederland en door
landse instanties is uitverkoren
litzending naar Suriname,
ins nu het meest intrigeert, is de
j naar welke normen zulke 'wijze
K°tn' hier worden geselecteerd,
achtif °°k nagegaan of deze mensen
e mere technische capaciteiten de tact
de» geaardheid hebben om ander-
uldeaaar 'ang te wer^en 'n een 8e"
e3'ceer<^e samenleving, waarvan zij
e magn nogal caricaturale voorstelling
bovei-»
e ziqi
Jj een zekere nervositeit ontstaan
ondernemingen naar
aaid.'lding van de vele aantijgingen die
nen.% actiegroepen en ontwikkelings-
ïmen te horen krijgen. Nu heeft
de president-directeur van Philips
daartegen teweer gesteld door te
n dat die verhalen over buiten
ge winsten en macht ten koste
jntwikkelingslanden onwaar zijn.
evenmin als aan algemene aan-
1 Sen hebben we iets aan algemene
nningen. Daarom is het toe te
Sn, dat de economische en sociale
lissie van de Verenigde Naties
iSfci hele zaak eens grondig gaat
leren. De secretaris van die
lissie, Philippe de Seynes, heeft
i een aantal nuttige opmerkingen
iv^gemaakt in het hol van de leeuw,
voor Amerikaanse zakenlie
Chicago.
~Jjn woorden, die men vandaag op
financieel-economische pagina
igevat vindt, blijkt, dat het in
estie niet gaat om boosaardige
ïlingen, maar om macht. Hij her-
er terecht aan, dat ook regerin-
in hoogontwikkelde landen bin-
i. iVJun grenzen liever niet van doen
met maatschappijen wier
groter is dan de hunne, alleen
Nwfeien hun internationale omvang.
v^dikke man in een lift kan blaken
medemenselijkheid, maar toch
andere aanwezigen een probleem
Eenvoudig omdat hij zo dik
Dorts
ïside vijf ambtenaren op de Neder-
e Antillen is er één overbodig
i de conclusie van een onder
dat twee kundige ambtenaren
het Nederlandse ministerie van
-»>ouw en visserij onder het ambte-
i-apparaat op de Antillen hebben
teld.
zou de conclusie luiden als eens
competente Antilliaanse ambte-
in Den Haag een onderzoek
cn instellen naar het nut en de
zakelijkheid van een apart Neder-
ministerie van landbouw, waar-
•seijhct terrein al voor een belangrijk
door de EEG wordt omgeploegd
fgegraasd"
ine
een verslaggever
JlEDAM De negenjarige Bianca
uit Schiedam is op een opgespo-
terrein in haar woonplaats door
I bedolven en gestikt. Samen met
11-jarig vriendinnetje Anneke
den Berg was zij in een diepe
gaan zitten om te schuilen tegen
egen. Toen de kuil instortte, werd
pia ca bedolven. Van het vriendinne-
'jj taken een deel van het hoofd en
arm boven het zand uit. Een
- .edammer die zijn honden uitliet,
f de meisjes uit. De 11-jange
eke van den Berg bleek niets te
keren. Voor Bianca kwam de hulp
aat.
door Noud van Iperen
DONGEN 'In ons land hadden
de elektriciteitscentrales nog
voorlopig op kolen moeten blijven
stoken. Dan had men:
tijd gewonnen om de proble
men van de kernenergie-opwek
king geheel onder de knie te
krijgen:
de mijnsluitingen een kolos
sale beleidsfout kunnen voor
komen;
intussen waarschijnlijk andere
energiebronnen kunnen ontwik
kelen.'
Dit zegt de heer G. A. Sanders, direc
teur van het gas- en elektriciteitsbe
drijf in Dongen (Noord-Brabant), die
onlangs in het nieuws kwam met zijn
boek 'Energie op leven en dood.' Hij
zegt: 'Ik ben geen 'anti-kernman',
maar ik vind wel, dat eerst andere
mogelijkheden beter onderzocht en
benut hadden moeten worden, vooral
om tijd te winnen.
Aan de opwekking van kernenergie
zitten twee aspecten die we totaal nog
niet kennen. Dat is de invloed van
een verhoging van de radio-activiteit
op langere termijn op de genen (be
schadiging van de genen kan tot mis
vormingen van het menselijk geslacht
leiden) en de vraag waar we met het
afval aan strontium en plutonium
moeten blijven (waar bergen we die
rommel als trontium voor honderden,
en plutonium voor .duizenden jaren
op alvorens het afgebroken is?)
De mijnsluitingen waren niet nodig
geweest; sterker, er is een grote stom
miteit mee begaan. Wanneer de elek
triciteitsbedrijven de fossiele brand
stoffen zo efficiënt mogelijk waren
blijven gebruiken en een beleid had
den gevoerd waarin geld werd gespen
deerd voor het ontwikkelen van nieu
we processen op dit gebied, dan was
daarmee voorkomen dat dc mijnen
waren gesloten, gas werd verknoeid
(waarvan nu plotseling wordt gezegd
dat het opraakt),, terwijl daarnaast
tijd was gewonnen.
Als na verloop van tijd de kolenvoor-
raad uitgeput zou zijn geraakt, zouden
we misschien al een stuk verder zijn
met de zonne-energie (die op een
termijn van een jaar of dertig gewel
dig veel mogelijkheden heeft), met
opwekkingstechnieken door middel
van windkracht of met het proces
door kernenergie water om te zetten
in waterstof en zuurstof.
Maar nu dit niet het geval is en
bovendien de economische groei, de
welvaart en de milieumaatregelen tot
een verdere groei van het energiever
bruik zullen leiden zou ik willen
pleiten voor het 'total energy-system'
(het gesloten energie-systeem) en wel
op korte termijn. Dat geeft namelijk
een enorme besparing, en het levert
een bijdrage aan de milieuproblemen.
Elektriciteitsdirecteur G. A. Sanders: 'Voor uitbreiding van hoogspanningsnetten is geen plaats meer'.
Duurste bron
De opwekking van elektriciteit geeft
een 'voorhistorisch' rendement van
slechts dertig tot veertig procent. Aan
kolen, olie en aardgas is drie keer
zoveel nodig, dan er aan elektrische
energie uiteindelijk uitkomt. Door het
veredelingsproces ontstaat namelijk
een verlies van zestig tot zeventig
procent het beruchte koelwaterpro
bleem.
Bovendien is het transport van elek
trische energie per energie-eenheid
berekend verschrikkelijk duur. Het is
nu al acht tot tien keer zo duur als
het transport van aardgas en vier
keer zo prijzig als het vervoer van
kolen per trein. Voorts gaat de
stroomlevering vast lopen op het trans
port want voor die grote hoogspan
ningsnetten is geen plaats meer. En
dan praat ik nog niet over de schade
die daardoor wordt toegebracht aan
het milieu en de vogels.
De waanzinnige toestand tegenwoor
dig is dat de elektriciteitscentrales de
grootste (milieu)problemen hebben
met het koelwater, terwijl de grote
afnemers de elektrische energie weer
omzetten in.warmte. Daarom be
pleit ik politieke druk van de over
heid om alle grote industriële bedrij
ven te verplichten een eigen elektrici
teitscentrale te bouwen, mits de kapi-
taallasten daarvan ongeveer gelijk zijn
aan de kosten van de gekochte elek
triciteit. Dan zouden deze bedrijven
het koelwater in het eigen bedrijf
kunnen benutten, want het is geble
ken dat de meeste bedrijven constant
warmte nodig hebben.
In de industrie is het stroomverbruik
voor warmte namelijk vijf keer zo
groot als voor kracht. Het probleem is
echter dat de elektriciteitsbedrijven
het machtsprincipe huldigen cn de
energievoorziening aan zichzelf willen
houden cn de afnemers niet voelen
voor een eigen energiebron. De elek
triciteitsbedrijven ruiken een 'vette'
klant en zijn dan bereid tegen margi
nale prijzen elektriciteit te leveren
ook al omdat de winstverplichting
niet groot is. Bij de afnemers ligt het
vaak zo dat het kapitaal een beter
rendement oplevert in de produktie.
Ik ken een geval dat een bedrijf 0.3
cent per kilowatt zou kunnen bespa
ren met een eigen centrale, wat op
jaarbasis een aanzienlijk bedrag was.
De directeur voelde daar echter niets
voor met het motief dat hij dat
verschil wel in de prijzen zou doorbe
rekenen.
Als maatregel op korte termijn be
pleit ik ook het gesloten-energie
systeem in een combinatie van stads-
s(elektriciteits) centrales met stadsver
warming, warmtelevering aan indus
trieën, waterzuivering en eventueel
zoetwaterfabrieken. Ook met dit
systeem kan worden voorkomen dat
de elektrische centrale met afval
warmte tobt, terwijl de ander de
elektrische energie weer gaat gebrui
ken voor het opwekken van warmte.
Natuurlijk gaat dat niet zo gemakke
lijk als ik het zeg, maar een combina
tie van bijvoorbeeld een elektriciteits
centrale met een stadsverwarming en
een waterzuiveringsinstallatie levert
al een goed resultaat op. In de winter
neemt de stadsverwarming veel afval
warmte op en in de zomer is de
waterzuiveringsinstallatie juist de
grootste afnemer. De goedkope ener
gie in ons land werkt zo'n oplossing
echter tegen; anders zou bijvoorbeeld
de stadsverwarming beter van de
grond zijn gekomen.
Uit den boze
Ja, wat het elektriciteitsverbruik voor
huishoudelijke doeleinden betreft: ik
vind elektra voor ruimteverwarming,
koken en (als het anders kan) voor
heetwatervoorziening uit den boze, al
realiseer ik me dat elektriciteit de
meest verfijnde en veredelde energie
bron is waarmee geen afvoerproble-
men zijn en die schoon is. Bovendien
en dat is misschien een goede tip
een goede isolatie scheelt vaak de
helft in het energieverbruik en dus in
de stookkosten.
Ik vind stroom slechts voor licht en
kracht ideaal, zowel in de industriële
sector als in het huishoudelijk ge
bruik. Daarom zou de reclame, die
elektriciteitsbedrijven voor elektrische
apparaten maken, sterk tegengegaan
moeten worden. Dat kunnen ze rustig
aan de fabrikanten van die apparaten
overlaten. Het is bovendien geen taak
voor elektriciteitsbedrijven, die toch
voor het algemeen belang zijn ge
sticht. Met de opwekking en levering
van stroom houdt hun taak op: als ze
verder gaan worden ze schadelijk.'
door Rud Niemans
Opmerkelijk verschijnsel bij alle heruitgebrachte jazz van de laat
ste jaren is, dat het vroeger bij herhaling voorkomende gebrek aan
feitelijke informatie (bezettingen, opnamedata) bezig is te verdwij
nen. Tot genoegen van de jazzfans, voor wie niet? een grotere zonde
is. dan ret wegmoffelen van gegevens.
Een steekproefje leerde mij. dat in de
jaren vijftig 70 pet. van de hoezen
geen opnamedata en 35 pet. zelfs geen
orkestbezettingen of slechts solisten
vermeldde. De informatie werd weg
gelaten ten behoeve van wervende
teksten, die commercieel 'verantwoor
der' werden geacht. Een dwaze idee-
fixe, die generaties verzamelaars ge
ducht belemmerde bij het fixeren van
(r)evoluties in stijlen en historisch
belangwekkende ontwikkelingen.
Ook Nonnan Granz' Verve-label
(evenals b.v. Clef en Norgran) 50
pet niet gedateerd, 15 pet anonieme
bezettingen kan niet worden vrij
gepleit en daar kwam nog bij, dat
oude Verve-lp's berucht waren om
hun 'ruis', die kon wedijveren met
een versleten 78-toerenplaat.
De 10-delige Verve-jazz-serie, die
dankzij Polydor op Metro-Records
(derivaat van het filmlabel MGM)
verscheen, is mono, of (aangepast)
stereo, uitstekend van weergavekwali-
teit én informatie, al kwam er bij
Wes Montgomery en Jimmy Smith
toch nog een catalogus aan te pas.
Het accent valt, qua oorsprong, vooral
op de jaren '56-7, met wat losse
flodders uit begin '52 tot eind '68. De
selecteurs bekommerden zich nauwe
lijks om de volgorde in de tijd. maar
dat bezwaar staat los van het samen
vattende oordeel over het repertoire,
dat ik ter bepaling van een keuze u
aldus aanbied:
Vol. 1: ARMSTRONG'S vocaic en in
strumentale duetten met Ella Fitzge
rald (3), good-old Bing (2) uit resp.
'56 en '60, alsmede 5 stukken met
Oscar Peterson's Trio uit aug. '57,
met Russ Garcia's1 studio-orkest uit
het elfde jaar en eenmaal met zijn
eigen All Stars '58-59. Vermakelijke,
lichtvoetige stuff, de entertainer
Satchmo accentuerend.
Vol. 2: het OSCAR PETERSON Quar
tet (met drummer Buddy Rich) anno
febr. '56 met muziek, die men associ
eert met Basie. Een verrassend sobere
Peterson, die met name in '9.20 Speci
al' en 'Blues for Basie' veel van zijn
zelfbehagende, orgiale stijl opoffert
aan voornoemd uitgangsgegeven: sim
pel swingen k Ia 'the Count.'
Ben Webster
Vol. 3: de aan STAN GETZ gewijde
lp sluit met enige fantasie redelijk
aan op de hier eerder genoemde Pres-
tige-dubbel-LP. Gave opnamen van '52
met gitarist Jimmy Raney, uit '54 met
Brookmeyer, met Westcoasters een
jaar later, maar .vooral enkele fraait
stalen uit Getz' Zweedse perioden ('55
en '58) met pianist Bengt Halberg en
het baritonfenomeen Lars Gullin ver
dienen een warme aanbeveling.
Vol. 4. BEN WEBSTER ontbreekt
vooralsnog, maar ome Ben's studio-
treffen met Roy Eldrigde, Harry Edi
son en 'schoolvriend' Coleman Haw
kins. noden ook ongezien of -gehoord
tot acute aanschaf.
Vol. 5 is een integrale herpersing van
'Movin' Wes (Montgomery) uit '64.
De gitarist speelt met strijkers arran
gementen van Johnny Pate, die hier
en daar de kunst van Gil Evans heeft
afgekeken. Muziek: vnl. blues, Latin
en uit musicals.
Vol. 6: GERRY MULLIGAN uit '57-60,
geslaagde (Webster) en minder ge
slaagde combines (Hodges), alsmede
met Getz, met wie hij de instrumen
ten wisselt en met de wiskundige
altist Paul Desmond, de laatste geluk
kig zonder Brubeck.
Vol. 7: er is geen Verve-serie denk
baar zonder ELLA FITZGERALD, die
afwisselend met Webster, Stuff Smith,
Peterson en the Duke onvervalst El
lington-repertoire zingt, waarmee zij
uitstekend raad weet.
Vol. 8: 'Lady sings the Blues', 12
stukken uit '54-56, niet de meest geïn
spireerde Holiday met nogal vlakke
begeleidingen van vnl. Wynton Kelly
(piano), Charlie Shavers (trompet) en
Tony Scott (clarinet). Het niveau tipt
niet aan Billie's fraaie Verve-opnamen
met Webster, Edison, en Kessel uit
'56. De 2 laatstgenoemden komen
nochtans voor op 3 4 stukken van
kant 2, de beste.
Vol. 9: de weinig beginselvaste orga
nist JIMMY SMITH speelt met big
bands haastige arrangementen van La-
lo Schifirn. Alhoewel Smith's blauwe
trucdoos vanzelf openspringt, gebeurt
er niets bijzonders.
De nr. 10. tenslotte bevat een solore
cital van pianist ART TATUM van
dec. '53. Elf filigrainwerkjes op be
kende motieven van The Genius,
wiens linkerhand in volkomen beheer
sing van licht en donkernuances met
flitsende accoordenwisselingen er
steeds nèt in slaagt de vaak tempo-
remmende arpeggio's van zijn rechter
tot staan te brengen. Niet altijd even
functioneel. Tatum-tamtam soms.
maar fascinerend van techniek. Tatuin
speelt o.m. Dvorak's 'Humoresque' en
Massenet's 'Elegy', zoals hij het in de
jaren '40 al deed. Achterhaald curio
sum uit de tijd, dat de klassieken
stride-spelen nog een schelmenstreek
was. Wat voor de Tatum-lp geldt,
geldt ook voor de andere uit Metro's
tiental: mondjesmaat genieten. De
cat.nrs. zijn 2356072 t.m. 081.
BINNENLAND T5/K7
'Dit is niet het beste ogenblik om om opslag te vragen.'
Bijna zesentachtig jaar na zijn ge
boorte is Huis ter Duin, internati
onaal beroemd hotel in Noordwijk
aan Zee, aan een tweede leven
begonnen. Je mag rustig zeggen
dat het hotel op sterven na cLood
is geioeest en dat de merendeels
onbekende, maar in elk geval kapi
taalkrachtige redders de patiënt
maar nèt op het nippertje voor een
snel afbrokkelend einde hebben
behoed.
En nu maken ze er ook wat van:
het grand hotel staat al met ne
gentig kamers klaar om nieuwe
gasten te ontvangen en daar ko
men op den duur nog een paar
honderd fraaie kamers bij. Prijzen
hebben ze maar dat is overal
hetzelfde óók gemaakt: in het
hoogseizoen betaal je er voor een
tweepersoonsnachtje en -dagje met
alles er op en er aan minstens
85,- en 'hoogstens 195,-, maar
buiten het hoogseizoen kun je er
'al' voor f 75.- (tot 175,-) te
recht. En hoef je niet zo nodig
alles, maar neem je genoegen met
het zgn. demi-pension, dan scheelt
dat. een tientje, waarvoor je zelf je
lunchkostje moet opscharrelen.
Trek je daar ook nog het diner
van af, dar. kun je (met ontbijt)
in Huis ter Duin logeren voor
f 70,- (hoogseizoen 90,-) tot
f 130,- (f 150,-).
Het nieuwe 'onderweg-seizoen' van
het oecumenische kerkje Blauwka
pel begint zondag, eerste paasdag,
alweer. Wie 's zondagsmorgens al
vroeg op pad gaat, maar daarom de
kerkdienst nog niet wil missen,
vindt elke zondag aan de oude weg
van Utrecht naar Hilversum om
tien en elf uur de deuren van
Blauwkapel wijd open. En als het
hopelijk betere weer in juni en
juli de dagjesmensen nog vroeger
de deur doet uitgaan, is er in die
maanden om negen uur ook al een
dienst. Bovendien zijn de samen
komsten elke laatste zondag van de
maand toegespitst op een bepaald
thema.
Blauwkapel was in 1960 de eerste
kerk die met deze korte diensten-
voor-iedereen-onderweg begon en
sindsdien zijn er in verscheidene
delen van het land soortgelijke
initiatieven ontplooid. Wie er nog
meer over wil weten, kan op tele
foonnummer 03438-3204 nadere in
formatie krijgen.
Wie dit weekeinde een stuk verder
op stap gaat en in Luxemburg een
protestantse kerkdienst wil bijwo
nen. kan op de eerste paasdag
alleen terecht (om tien uur) in
'De Heimstatte' in Larochette. De
ze 'Heimstatte' is van vandaag tot
de 28ste steeds voor gasten geo
pend. In Echternach worden de
diensten deze zomer niet in de
abdij gehouden, maar vanaf 24
juni in de 'Heiligkreuzkapelle'.
Die prijzen zijn ettelijke honder
den, zelfs duizenden procenten op
geslagen, sinds het begin van deze
eeuw wel te verstaan. Toen stuur
de Huis ter Duin ('Zeehótel-Res-
taurant aan strand en stoomtram')
reclames rond, waarin deze tarie
ven worden genoemd:
'Vóór 15 Juli en nó 15 September
(als mede ten allen tijde bij een te
voren bepaald verblijf van negen
achtereenvolgende weken) kost
Pension met kamerhuur tesamen
daags 3,- voor volwassen perso
nen, f 2,- tot 1.50 voor kinderen,
resp. bonnes, tusschen 15 Juli en
15 September 3.50 resp. 2.50
tot 2,-, in beide gevallen bij
tweede tafel, minstens eene iveek
vertoef, twéé personen één vertrek
bewonende, en, wanneer het logis
door het Bestuur mag worden aan
gewezen; voor zooverre de ruimte
niet anders toelaat, in bovenver
diepingen, dépendances boven of
zelfs dorpswoningen. Volledig
Pension zonder kamerhuur met ge
bruik der eerste Tafel kost voor
volwassen personen daags f 3.50;
bij onafgebroken verblijf van min
stens drie weken buiten de maand
Augustus worden de kamerprijzen
in Juli en September half, en ge
durende overige maanden, behalve
Augustus, niet berekend (ingeval
van eigen kamerkeuze) twee perso
nen tesamen eene kamer bewonen
de, indien de ruimte niet anders
toelaat'.
Helemaal eerlijk is zo'n prijsverge
lijking natuurlijk niet, om nog
maar niet te spreken van helemóól
niet eerlijk. Huis ter Duin is nu
een van die superdeluxe hotels,
waar alle kamers en dat is
maar één voorbeeld van tele
foon, radio, televisie, eigen toilet
en bad-douche voorzien zijn. Drie
kwart eeuw geleden bestond het
comfort uit duinwater, electrische
schellen, deels telefoon-verbinding.
Er waren 'geene kelners' met dit
gevolg: 'alle prijzen worden met
vier opcenten berekend wegens af
schaffing van fooien'. Over bad of
douche icordt helemaal niet gerept.
Maar daat stonden dan ook 'Zeeba-
Je, Strandstoelen, Binnenbaden,
Ponies, Rijtuigen enz. enz. gelijk
overal' tegenover.
Ede heeft een primeurtje op wan
delgebied: medailles voor individu
ele toeristische wandelingen. Het
is een initiatief van de streek-VVV
en de Gelderse Wandelsportbond.
Voor een paar gulden kan men bij
de VW-kantoren in Ede. Lunte-
ren, Bennekom en Otterlo een
mapje krijgen, waarin onder meer
een routebeschrijving zit voor een
wandeling van naar keuze acht,
twaalf, achttien of vierentwintig
kilometer.
Doordat men tijdens de wandeling
een paar vragen moet beantwoor
den is er een zekere controlemoge
lijkheid. Overigens acht men de
kans op fraudeurs, die bijvoor
beeld stiekem de fiets zouden pak
ken om een wandelmedaille te ver
overen, vrijwel uitgesloten. 'Hier
pikken we uit de mensen die aan
de balie komen, de wandelaars er
zo uit', zegt men bij de VVV-Ede.
Suze, een eigenzinnige bruine be
rin van 32. viert e'en jubileum,
Dertig jaar geleden verhuisde ze
van de Haagse dierentuin naar Ar-
tis, maar in al die jaren heeft ze
zich nooit bijzonder uitgesloofd
voor een man of een kind. Veel
nakomelingen heeft ze dan ook
niet gehad, evenmin als veel vrien
dinnen of echtgenoten. Beer Ba
rend. stamvader van een wèl grote
berenfamilit' en slotheer van het
'berenpaleis', was een van de wei
nigen die Suze af en toe in haar
boudoir toeliet maar desondanks
is er van ware liefde tussen de
Haagse en de Amsterdammer nooit
sprake geweest. Toch wordt ze wel
gewaardeerd en haar berejubileum
zal dan ook echt gj/ierd worden.
Vandaag, dé grote dag. krijgt Suze
met enige tamtam een flinke pot'
honing aangeboden, die ze tot od
de bodem achter elkaar mag leeg-
eten.
Fietsen hebben getuige dit
plaatje in de loop van dc decen
nia nogal eens drastische gedaante
veranderingen ondergaan. De fiet
ser heeft gebalanceerd op één reus
achtig wiel, tussen een buiten
proporties getrokken groot en een
piepklein wiel (of twee kleintjes)
gezeten en dan weer tussen twee
gewone wielen, om ten slotte op
een simpel vouwfietsje terecht te
komen. En nu komt er weer een
ander model flets, als de ontwerp
wedstrijd tenminste buitengewone
ideeën oplevert. Japan heeft zo'n
Internationale wedstrijd voor een
heel nieuw soort rijwiel uitgt
schreven en heeft industriële vorm
gevers uit de hele wereld uitgeno
digd daaraan mee te doen. In d«
loop van dit jaar wordt de uitslag
verwacht cn voor de winnaars ligt
in totaal zeven miljoen klaar. Ze
ven miljoen Japanse yen wel tc
verstaan, die gelukkig kunnen wor
den omgewisseld in dik zeventig
duizend harde guldens of andere
handzamer valuta.
