Tat City' is een
juweel geworden
FILMPREMIÈRES VAN DEZE WEEK
ZON
190 cent
GESPREKKEN
MET GOD
WINDSOR
MEUBELEN
259,
239,
179,
Feek&Cioppenburg
TROUW /KWARTET VRUDAG 23 MAART 1973
De oude meester John Huston,
die zijn handwerk reeds veertig
jaar beoefent, heeft na vijftien
jaar weer een film in Amerika
gemaakt (de laatste was 'The
Misfits'). En wat voor een juweel
is dat geworden! Als hij met 'Fat
City' iets bewijst dan is het, dat
sommige uitverkorenen geen
vormexeperimenten en geen sen
sationele taboedoorbraken van
node hebben om ons iets zeer zin
nigs te zeggen over het leven
en daar gaat het in de kunst toch
altijd weer om.
Hoofdpersonen in Huston's nieuwste
film zijn twee boksers, Tully en Er
nie. De een is in zijn nadagen en
probeert het nog eens een keer, de
ander begint pas.maar ze zullen
het geen van beiden ooit maken.
Tully drinkt, treurt om zijn vrouw
die hem verlaten heeft en ontfermt
zich over een dronken tobbe, die hij
ergens in een bar oppikt, Ernie zoekt
zijn heil bij vrouwtje en kindje, maar
het is lood om oud ijzer, ze dragen de
tekenen van hun falen, de gespleten
lip en de gebroken neus, op hun
gezichten.
Tenslotte zitten ze in een mistroostige
cafetaria een kopje koffie te drinken
(Ernie is weer eens in training) en ze
worden bediend door een kelner, die
veel ouder is, veel lelijker dan zij. 'Je
zult 's morgens wakker worden en
jezelf zó vinden', zegt Tully vol ont
zetting. Ernie denkt na en zegt dan:
'Misschien is hij wel gelukkig'.
Daarmee is de film uit en zelden is
zo'n prachtige afsluiting gevonden
van een verhaal, waarin bijna niets
en élles gebeurt. Een film over de
ovcrmijdelijke val van boksers, dat is
toch wel erg afgezaagd, zou je zo
denken. Ja, maar 'Fat City' gaat ei
genlijk niet over boksers, al wordt er
redelijk veel in gebokst. Hij gaat over
het menselijk tekort, over de ontoe
reikendheid van liefde en energie,
over het gebrek aan contact, over de
eenzaamheid.kortom, over het le
ven.
Het is een parabel, maar dat wil niet
zeggen dat Huston ons met gezochte
diepzinnigheid verveelt. Realistischer
dan hij zijn boksers neerzet in hun
omgeving (het Amerikaanse Stockton
met de uien- en tomatenvelden, waar
op zij een paar centen bijeengaren,
als ze blut zijn) kan het al niet En
toch weet hij die nuchtere realiteit
een andere dimensie te geven. Door
een perfecte timing, door een ingeto
gen gebruik van een veelheid aan
middelen, door.enfin, vakmanschap
is meesterschap.
En wat een schitterende cast! Alle
spelers zijn even voortreffelijk, elk
karakter is afgerond. Stacey Keach als
de wanhopige Tully, Jeff Bridges als
de lieve Ernie, Sudan Tyrrell als de
absurde, zielige, komische dronkelap
Oma, Curtis Cokes als haar kalme
vriend, Nick Colasanto als de pieke
rende trainer.we kunnen wel aan
het opnoemen blijven. Laten we het
er maar op houden dat 'Fat City' nu
reeds klassiek is.
W. Wlelek-Berg
Amsterdam-Leldseplein Theater, 14 jr.
The Nightcomers:
vette griezelfilm
Henry James' klassieke griezelroman
'The turn of the screw' blijft door
filmland spoken. Michael Hastings liet
zich erdoor inspireren voor zijn scena
rio van 'The Nightcomers', maar hij
gaat wel heel wat minder subtiel te
werk dan zijn grote voorbeeld. Hij
laat de verweesde kinderen, Flora en
Miles, toevertrouwd aan de zorgen
van een oude huishoudster, getuige
zijn van de sado-masochistische toe
ren, die door gouvernante en verknip
te tuinman worden uitgehaald. Ze
gaan het nadoen, en voegen aan het
spel der kwellingen varianten van
eigen maaksel toe. Geconditioneerd op
de dood als ze zijn door het sterven
van hun ouders kennen ze slechts één
climax: ze vermoorden gouvernante
en tuinman uit haat-liefde, om ze
voor altijd te behouden.
Regisseur Michael Winner situeerde
het spul omstreeks de eeuwwisseling
in een eenzaam landhuis, geheel zoals
het behoort. Hij smukte het op met
onheilszwangere beelden en grove
griezeleffecten, die als een vette laag
vernis de buitenlucht van de werke
lijkheid weren. In 'The turn of the
screw' blijft veel te raden over, dat is
een van de charmes van het boek, in
'The Nightcomers' niets, ook al wor
den veelvuldig zinnen vol psychologie
van de koude grond niet afgemaakt.
Dat werkt niet intrigerend, maar irri
terend.
Marlon Brando als de tuinman geeft
overigens, grommend en gnuivend, zo
tussen de bedrijven door wel een paar
mooie nummertjes toneel weg. Verna
Harney en Christopher Ellis als de
kinderen weten kennelijk meesten
tijds niet wat ze aan het doen zijn
(misschien is dat maar goed ook) en
dwalen dientengevolge nogal houterig
en verwezen rond op de horror-scene.
De regisseur heeft ze alleen geleerd
een demonische twinkeling in het
oog te leggen, dat trucje herhalen ze
dan ook uit den treure.
W. W.-B.
Amsterdam - Kriterion, 18 jr.
De duivel hale je...
Terence Hill en Bud Spencer, de een
met de staalblauwe ogen, de ander
met het berensterke lijf, hebben de
daarvoor gevoeligen reeds menig aan
genaam uurtje bereid met hun komi
sche Italiaanse Westerns, feilloos nage
synchroniseerd in het Engels. In De
duivel hale je.duiken ze ineens op
als zeventiende eeuwse piraten, tuk
op Spaans goud.
Hoe die film in elkaar geslingerd
is.je houdt het niet voor mogelijk.
Voortdurend wordt er met bliksem
snelheid van scène gewisseld, met zeer
verwarrende gevolgen. Kapers die
doelbewust naar een schip roeien ko
men daar nooit aan, doch zitten eens
klaps te slempen in een kroeg, ergens
op een geheimzinnig vasteland. Eerst
denkt men, dat de operateur de boel
door elkaar heeft gegooid, maar nee,
het hoort erbij. Aan de intrige is
dusdoende geen scheepstouw vast te
knopen, maar 't mag niet hinderen.
Ik heb er onbedaarlijk om moeten
lachen: regisseur Vincent Thomas en
de zijnen slaagden erin. mij terug te
voeren naar mijn kinderjaren.
W.W.-B.
Amsterdam - Flora, 14 jr.
Sweet sweetback's
Baadasss Song
Sweet Sweetback's Baadasss Song
werd vertoond op Cinemanifestatie 72,
en toen door ons besproken. Nu hij
alweer een jaar ergens gelegen heeft
mag er nog wel even aan herinnerd
worden. Het is de film van Meivin
Van Peebles, die het scenario en de
muziek schreef, de hoofdrol speelde,
de regie voerde en zelf de producent
was. Hij is de enige eigenaar ook.
Bovendien is hij een Amerikaanse
neger, wat zijn prestaties nog buiten
gewoner maakt. Volgens hem is zijn
'zwart' film ook nog revolutionair
voor de 'zwarte' gemeenschap.
Maar dat zie ik niet zo zitten. Van
Peebles speelt de rol van een, in een
bordeel opgevoede en ingewijde, jon
geman, die een soort sexacrobaat in
een nachtclus was, zomaar gearres
teerd werd, en op het bureau een
paar blanke agenten neersloeg. De
rest is vlucht, achtervolging en tel
kens ontsnappen op het nippertje. Ze
kregen Van Peebles niet en dat kan
gezien worden als een 'zwarte' over
winning op een blanke overmacht.
Maar dat is de triomf van Van Peeb
les alleen, en van niemand anders.
Met de echte vechters voor hun vrij
heid, ook op het bureau, was hij niet
verbonden.
Hij werd wel geholpen door mensen
van zijn ras, meest vrouwen, maar
daar had hij niets mee te maken. Nu
ja toch: bij elke gelegenheid lag hij
even vlug zijn potentie te bewijzen.
En dan vluchtte hij weer gauw ver
der. Blanken komen er in zijn film
niet best af, maar de meeste negers
ook niet. Het gaat in deze film niet
seur Cheng Chang Ho heeft de vaart
er in gehouden en geen tijd verloren
aan zaken, die niet onmiddellijk die
nende waren.
Het verhaal waarop de film is geba
seerd heeft eigenlijk geen andere
functie dan het verbinden van de vele
gevechten, die uitgroeien naar de
eindstrijd om de China Boxing
Trophy, die eigenlijk naar de uit
komst geen verrassing biedt, omdat
men de winnaar Chih-hao langzaam
naar deze krachtmeting ziet toegroei
en. Het gekuip tijdens het voorspel
van dit toernooi vormt steeds het
tussenspel tussen de gevechten, waar
in het ene sportinstituut de gevaarlij
ke leerlingen van het mededingende
instituut soms op laaghartige en
bloedige wijze probeert uit te scha
kelen.
Ten aanzien van de leerling Chih-Hao
lukt dat niet. Hij heeft het systeem
van de ijzeren vuist als enige in zijn
macht gekregen en werd daardoor
inderdaad de onoverwinnelijke bok
ser. Dat men deze film graag blijft
uitzitten geboeid door de fabelachtige
techniek spreekt voor zichzelf. Er zul
len binnenkort meer films uit het
land van Mao geïmporteerd worden
als de kwaliteit daarvan gelijk blijft
aan deze produktie kan dat interes
sant worden, tenminste als we niet
steeds geconfronteerd worden met ge
vechten. Voor eenmaal is dit produkt
zeker te genieten.
H.SL
(Amsterdam-Cineac Damrak, 18 j)
César et Rosalie
je afvraagt: waar maken die m:
zich zo druk over? Sami Frey isjKTg1
een nogal oppervlakkig lakoniek J
Het spel van Yves Montand mai^
film goed. Hij is levendig
doorleefd die ruwe, goedige, hal
laar Ln schroot in het groot, de }(J
voudige jongen die een rijk
werd, het vlotte luidruchtige type,
woest jaloers te keer gaat. en er ifcus'.
weer spijt van krijgt. Hij draag- Ert o
hele zaak. Sautet mag blij zijn
hij Montand erbij had.
Le grand blond ava
une chaussure noiun
de
te g
begr<
die
conl
uursl
de
ber
Stacey Keach in 'Fat City'
om ras, volk en de problemen, het
gaat alleen om Van Peebles, die een
film maakte over geweld en sex.
Ber Huising
Amsterdam-Calypso, 18 jr.
De ijzeren vuist:
film uit China
De kennismaking met de Chinese film
The Invincible Boxer was nogal ver
rassend door twee bijzondere eigen
schappen. namelijk de kwaliteit en
het kleurgebruik van deze film, en
dan het knappe camerawerk, dat een
voor de leek interessante kijk geeft
op de Chinese vechttechnieken. die de
toeschouwers gewoon in de ban hou
den tot het einde van de film. Regis
César et Rosalie, waarmee de week
van de Franse Film donderdagavond
werd geopend, is een drie-is-te-veel-
spelletje. Rosalie's oude vlam David
duikt weer op. Césars wilde jaloezie
drijft Rosalie naar David. Later haalt
César haar weer terug. Als ze dan
toch niet gelukkig is, haalt hij, groot
moedig, David erbij. Dat wordt Rosa
lie weer te erg. De mannen blijven
als goede vrienden en vrijgezellen
achter. Totdat Rosalie weer ver
schijnt. Misschien begint het dan van
voren af aan. Claude Sautet, die vele
scenario's schreef en zelfs ook een
stuk of vijf films regisseerde (Les
Choses de la Vie en Max et les
Ferrailleurs onder andere) heeft deze
geschiedenis prettig verfilmd, niet te
zwaar, met wat humor, en met een
goede zorg voor de karakters en hun
omgeving: een schroothandel en een
atelier in Parijs, een plaatsje aan de
Middellandse Zee, en onderweg, met
familietafereeltjes en mensen aan het
werk. Het zijn aardige, oprechte men
sen ook. De werking van de film
steunt vooral op de verhouding van
die drie, en op hun, spel. Romy
Schneider is een knappe Rosalie,
maar nogal vlak en eentonig, zodat je
Die grote blonde met die ene zw „.j j,
schoen weet niet dat hij toevalli
aangewezen als topspion, door de
van de Franse Geheime Dienst,
daarmee een kuipende onderchelf
de val wil laten lopen. Hij wordt g
plotseling door twee groepen z?'.
en levensgevaarlijk 'bewaakt'. A
wat hij doet en zegt wordt bespied ,rj,aj
afgeluisterd, dag en nacht, thuis
op straat en zelfs in bed mei
verleidelijke spionne Geheime s 0
ten zijn overal met hun lenzend
crofoons en andere audiovisuele a
raten. Alles van hem is verdacht,
als argeloze violist doet hij wel
vreemd. Hij heeft niets in de
Zelfs de lijken op zijn kamer,
door zo'n geheime dienst al
worden gemaakt, ontgaan hem.
sportieve vriend de paukenist zie!
hoort wel het een en ander, en w !n
er dan ook goed zenuwziek van.
pol
•act
I F
Yves Robert, een goede acteur
regisseur werd, heeft er naar
eigen scenario (met Francis Ve
een geestige film van gemaakt
een kostelijke parodie op het g
medienstgedoe, dat een doel oppün
zelfs tegen, zichzelf wordt. Met
komische vondsten het verstofcan
concert, de nacht bij de spionne
de doedelzak, de intieme gesprei e
die uit de geluidswagen klinken t R
verkeerd begrepen worden, biji n,
beeld met een logisch lijk It
absurde opbouw, en met uitstek del
spelers. Pierre Richard, als de vift
is een comedien die 'alles' kan.
Carmet is de vriend die komisch irer
tikt raakt door al wat hij meem Zui
Mireille Dare is de verleidelijke
onne. Bernard Blier speelt de
guur die voortdurend genomen
Yves Robert geeft zelf even een
pige dirigent weg, en verder
het van de types die, goed
seerd. maken wat zij moeten,
leuke film.
(Amsterdam-Du Midi, op
zondag 20.15 uur in de Week
F ranse
H
1
I Tussen Narbonne en
I Carcassonne in Zuid-
■Frankrijk, te koop
enkele percelen
Igrond, met vele mo-
gelijkheden.
Rust en ruimte
Heerlijk klimaat
Veel recreatie
Alle watersporten
Vissen en jagen
Gezonde belegging
|per m2, bij afname
van 5000 m2 ha).
|Alle documentatie ter
inzage na afspraak op
1, 24, 25 of 26 maart,
ïl. 070-55.83.55.
MEDEDELING
BIJ vonnis van de Arron-
dlssements-Rechtbank te
Amsterdam d.d. 13 maart
1973 Is in staat van faillis
sement verklaard: Theodo-
rus Garardus Johannes Roo-
teboora tc Monnickendam.
Graat Wlllemlaan nr. 229
h.o.d.n. Grafisch Service
bureau Roozeboom van der
Kool. met benoeming van
Mr. L. C. H. Veger tot
Rechter-Commissaris en van
ondergetekende tot curator.
JUWELEN. GOUD en ZILVER
IN- EN VERKOOP
H. W. DAMES
Kruisstraat 19 - Tel. 023-32 04 31
Haarlem <bl] dc Ridderstraat!
Us. Gabe van Duinen
Een prachtig boek vooi
ogenblikken van stilte en
bezinning.
Ontroerende tweegesprek
ken tussen God en de
moderne mens
In allerlei omstandigheden
ven het leven
f 8.90
Verknigbaa' >n de boxkhAivaa
Zomer Keuning
Wageningen
U pakt nooit mis. Bij B&C.
WONINGINRICHTING
JAN VAN STAVEREN
Rotterdam
Noordsingel 51
Telefoon 010-240949
Pak'n oerdegelijk pak van
Zuiver Scheerwol in groen
bruine ruit en open de
vergadering. 298.-
Pak'n aktueel dessin met
breed stiksel en opgestikte
klepzakken uit de Personality
Collection en geef de toon
,an 198>_
Pak'n 3-delig flannel pak,
modern van lijn, met brede
revers, gulle broekomslag
en kapnaad en flaneer.
Pak'n exklusief voor P&C
ontworpen pak van Dick
Holthaus in visgraatdessin
en met een jasje, waar
ook niet op uitgekeken
Pak'n sportief pak met
rugceintuur uit de Personality
Collection en zet er de pas
Pak'n progressief Dick
Holtliaus-pak met
kontrasterende bies, uit
lopende pantalon met
kapnaad. 229,
Pak'n Dick Holthaus-pak
van Zuiver Scheerwol met
pied-de-poule-dessin en
brede revers uit de
Personality Collection en
verras uw dame. 239,
