Kwart van alle leraren
voelt zich overbelast
Leraren: onderzoek is een begin
dichtbij
Sieging
Oorzaken onder meer: mammoetwet, 'de leerlingen', 'de taak' en het rooster
Bij pedagogische
academies de
grootste weektaak
Minister laat z'n reactie testen
Weg met 'afschuwelijk blik'
bloemen
eten
drinken
vissen
^'/KWARTET WOENSDAG 21 MAART 1973
BINNENLAND
T5/K7
jnunentaar
begin
1971 nam het kabinet-Biesheuvel
»jjze besluit, de salarissen van
ters en staatssecretarissen over
niet te verhogen. Dit besluit
geprezen door ieder die oog had
de noodzaak van inflatiebestrij-
en versobering. Het paste bij de
lieve houding die de overheid aan-
tegenover het streven naar nivel-
Ook in psychologisch opzicht
het, mede daarom, een wijze
;el. Er waren er zelfs die
nden, dat je zo'n maatregel alleen
verwachten van een kabinet waar-
zg. progressieven de overhand
en zijn we anderhalf jaar verder,
de inflatiebestrijding is niets
itgekomcn. Versobering is een
ouderwets woord geworden,
wel redelijke verlangens naar
leer nivellering van de inkomens
i nauwelijks boven de horizon,
intstaan er steeds meer onlustge-
is, die door de vakbeweging
verkeerde plaats worden
vochten onder het motto 'centen
een procenten'.
kabinet-Biesheuvel is zelf sedert
nber 1972 demissionair. Deson-
is het nu met de mededeling
ien, dat de bruto-jaarsalarissen
—r ^ministers en staatssecretarissen
7,4 procent worden verhoogd. Nu
wij vooraan in de rij van hen
aarne onderstrepen, dat een be-
man een redelijk inkomen be
te genieten. In vergelijking met
re landen is dat in Nederland ook
kJ [evaL zeker wanneer we tevens in
erking nemen, dat een minister
nieke pensioenregeling kent, geen
osten heeft, enz. Niet voor niets
minister Boersma onlangs opge
sp, dat een inkomen van 100.000
N n ruim voldoeiyie was. Soms
gezegd, dat een minister een
hoog salaris moet hebben, omdat
iders door het bedrijfsleven wordt
:el ekocht, waar hem een nog attrac-
inkomen zou wachten. Zo'n
al lijkt veel op een fabeltje. Het
ons voor, dat in Nederland
i k d mensen minister willen worden
da iet hoge inkomen. Daarvoor gel-
in vrijwel alle gevallen geheel
e motieven. Niet voor niets zeg-
hetle Amerikanen: 'De beloning van
j n eneraal is niet een grotere tent,
het commando'. Dat geldt ook
'de en beetje voor de leden van dit
el et. Al is het bekend, dat dit
et maar weinig leden telt, die
hun toetreden meer verdienden
erna. Voor veruit de meesten
tnde het regeer ambt een forse
ijging. Het zou ons verstandi-
hebben geleken, als het kabinet
maatregel had overgelaten aan
opvolgers als die ooit komen,
was meer in overeenstemming
T
f lest met het goede begin dat pre-
Biesheuvel en de zijnen in dit
ht hadden gemaakt.
W nige dagen, waarin het pessimis-
'.Ljver de afloop van mr. Burgers
iepogingen op zijn plaats leek,
er nu toch weer wat beweging
ïen in de houding van de
Tweede-Kamerfracties
>ver een eventueel kabinet-Den
is telkens weer duidelijk dat het
eg tussen deze fracties en de
ateur stokt, zodra hij hen con-
;v leert met het feit dat dit kabinet
f minderheidspositie zal innemen en
zij daarom geen wezenlijke in-
g in programma en samenstelling
f ïen verwachten. Op die momenten
het doel van de formateur met
standpunt van KVP, ARP en
il dat zij graag aan zijn opzet
en willen meewerken, wanneer zij
rolwaardige partners in het over-
touden worden erkend.
11 formateur heeft dit standpunt in
J brief van zondagavond aan drs.
Jus respectabel genoemd en wij
het daarin met hem eens. Het
leem is alleen dat daaraan in de
lieke werkelijkheid van vandaag
recht kan worden gedaan,
zouden nog steeds graag zien, dat
confessionele fracties hun claim
de volwaardigheid voor één keer
den verzaken, al was het maar om
•ntmoedigende impasse waarin de
erlandse politiek vast zit te door
ben. Maar dat moet hen dan met
>ud van zelfrespect ook mogelijk
'en gemaakt. De heer Burger
tot dusverre de indruk weten te
lijden dat hij daar zijn best voor
werkwijze van de formateur is niet
el en al van een zekere grilligheid
te pleiten. Zijn discussie met de
uessionelen springt nogal eens van
pak op de tak al kan dat mede
uit accentverschuivingen
I de discussiebijdragen van KVP,
en CHU en verder gebruikt
I woorden die wel wat aan de
pnder zware kant zijn. Vorige
k bijvoorbeeld kon de CHU 'met
niet in de formatie worden
nu weer heet het dat het
regeerprogramma 'onaantast-
F en 'gefixeerd' is. Het wil ons
goed duidelijk worden, waar der
ive kreten anders voor kunnen
'en dan om de confessionele ka-
Van onze onderwijsredactie
DEN HAAG - Ongeveer een kwart van de leraren bij het voortgezet onderwijs
voelt zich overbelast. Gemiddeld werkt een leraar achtendertig en eën half uur
per week; maar rond dit gemiddelde zijn grote verschillen te constateren:
een derde van de leraren werkt minder dan dertig uur per week, een derde
veertig uur of meer per week. Ongeveer een zesdë van de leraren werkt
ten minste vijf en veertig uur per week.
leidinggevenden in de school, een re
latief zwaardere weektaak omdat voor
bereiding en nakijken meer tijd van
hen vragen dan van andere docenten.
Die Neerlandici met name blijken dan
ook meer 'stress' (psycische overbe
lasting) te ervaren. De onder
zoekers concluderen dat de onderwijs
vernieuwing in sterke mate ten laste
komt van een betrekkelijk kleine
groep docenten, onder wie dan vooral
de leidinggevenden.
Veranderingen
Deze getallen staan in het rapport
'Onderzoek naar de taak van de leraar
in het voortgezet onderwijs', dat in
opdracht van het ministerie van on
derwijs door het instituut voor toege
paste sociologie (ITS) in Nijmegen en
door het Bureau voor Organisatie en
Efficiency Vis en Malotaux NV in
Bilthoven is uitgevoerd met hulp van
ongeveer drieduizend leraren uit alle
takken van voortgezet onderwijs. In
een voorwoord bij het rapport zegt
minister Van Veen dat de in het
rapport gedane suggesties om de le-
raarstaak beter te laten functioneren
gedurende enige tijd, bijvoorbeeld een
jaar, ter discussie gesteld moeten wor
den en getoetst moeten worden aan
mogelijke alternatieven.
Het rapport is in nauw overleg met
een begeleidingscommissie waarin ver
tegenwoordigers van de minister en
van de onderwijs organisaties zaten,
tot stand gekomen.
Drie factoren blijken volgens het rap
port voor de aard en de omvang van
de leraarstaak van belang te zijn: de
functie, die de leraar bekleedt, het
vak dat hij geeft en de schoolsoort,
waar hij lesgeeft. Maar daarnaast spe
len individuele fysieke en psychische
kwaliteiten van de docenten een be
langrijke rol. Met name de groep
leidinggevenden in de 'sterk in bewe
ging zijnde' scholen (de experimen-
teerscholen bijvoorbeeld) wordt rela
tief zwaar belast
Leraren van pedagogische academies
hebben de grootste weektaak, gevolgd
door MAVO-leraren, de VWO-HAVO-
docenten en de leraren bij het land
en tuinbouwonderwijs. Onderaan de
lijst komen de docenten bij het huis
houd- en nijverheidsonderwijs, de
MTS, de LTS en de HTS-docenten.
De meeste tijd (67 procent) besteden
de leraren aan directe onderwijstaken,
zoals voorbereiding, lesgeven, overige
vormingsactiviteiten, toetsing en na
werk; twaalf procent van hun tijd
besteden leraren aan het verhogen
van hun eigen deskundigheid; geza
menlijke activiteiten, zoals overleg,
vragen 21 procent van de tijd van de
leraar.
Leraren die naast hun onderwijstaak
andere werkzaamheden in school moe
ten verrichten hebben meestal een
aanzienlijk grotere weektaak dan de
leraren die zich in hoofdzaak met het
onderwijs bezighouden. Ongeveer een
kwart van de leraren besteedt drie
kwart of meer van de week aan
onderwijs.
Vooral VWO
De (over) belasting die bijna een
kwart van de leraren ervaart, komt
hoofdzakelijk voor bij VWO-havolera-
ren. Die druk blijkt weinig te ver
schillen van die van andere beroeps
groepen waarover onderzoeksgegevens
beschikbaar zijn, zoals industriearbel-
ders, vrouwelijke werknemers en kan
toorpersoneel. Uit het onderzoek
blijkt overigens dat veertig procent
van de leraren hun taak aanzienlijk
zwaarder vinden dan de taak van
andere vergelijkbare beroepsgroepen;
ze voelen zich relatief ten achterge
steld in hun werksituatie. Dit zou een
gevolg kunnen zijn van een overac
centuering van de beleving en de
belasting van het lesgeven. De onder
zoekers merken dan ook voorzichtig
op dat de klachten over de onevenre
dig zware taakbelasting van leraren
meer voortvloeien uit subjectieve ver
onderstellingen dan uit objectief be
staande verschillen.
De mammoet
Als oorzaken voor het overbelaste ge
voel van de leraar noemt het rapport
de invoering van de mammoetwet, al
is dit zeker niet de enige en belang
rijkste factor. Ruim een derde van
de leraren noemt de leerlingen als
oorzaak, daarnaast wordt genoemd 'de
taak die men heeft', het rooster, de
eigen persoon en andere motieven.
De mammoetwet is volgens tweederde
'van de leraren wel oorzaak van grote
veranderingen voor het onderwijs, en
die veranderingen worden door een
meerderheid der leraren positief ge
waardeerd. Slechts veertien procent
van hen vindt dat het onderwijs door
de mammoetwet erop achteruit is ge
gaan.
Vooral leraren Nederlands, talen en
exacte vakken hebben, naast de groep
De leraren is ook gevraagd naar ge
wenste veranderingen. Een meerder
heid van hen vindt dat de volledige
betrekking van 29 lesuren verlaagd
moet worden; daarnaast willen de le
raren meer taakuren dan waarover de
school nu kan beschikken, en een
betere verdeling van de taakuren door
de school. Een volledige weektaak van
veertig uur wordt door veertig pro
cent van de leraren bepleit; vooral de
leraren die een omvangrijke weektaak
hebben of veel algemene en coördine
rende activiteiten voor de school moe
ten verrichten zijn voorstander van
zo'n weektaak van veertig uur.
In een supplement (dat in concept
door dr. M. A. J. M. Matthijsen van
de SIS WO, de stichting interuniversi
tair instituut voor sociaal-wetenschap
pelijk onderzoek is opgesteld) betwij
felen de onderzoekers of veranderin
gen in de 'vb' (de volledige betrek
king) of het toekennen van meer of
minder taakuren op lange termijn een
oplossing kunnen bieden. De proble
men van de overbelasting van een
deel van de. leraren kunnen volgens
de orderzoekers slechts goed worden
opgevangen door het ontwikkelen van
een taak- en organisatiestructuur die
een voortgaande onderwijsvernieu
wing mogelijk maakt en bevordert.
Taakverschuiving
De leraar in de jaren zeventig zal er
aanzienlijk anders uit gaan zien: niet
langer zal hij hoofdzakelijk instructies
aan de leerlingen moeten geven, zijn
rol zal verschuiven naar die van een
begeleider. Hij zal de leerlingen moe
ten stimuleren naar een grotere zelf
werkzaamheid. Naast vakbekwaamheid
moet de leraar van morgen een grote
en gevarieerde onderwijskundige be
kwaamheid bezitten.
Binnen het lerarencorps zullen meer
specialisaties moeten komen. De le
raar zal niet meer alle mogelijke
soorten vaardigheden in zich moeten
verenigen (zoals: deskundig op zijn
vakgebied, samensteller van leerpro
gramma's, lessenvoorbereider en les
gever, begeleider van leerlingen), in
de toekomst zouden al deze taken
gesplitst moeten worden en aan indi
viduele leraren worden toegewezen.
Voor de schoolorganisatie zou een
dergelijke splitsing consequenties heb
ben: een grotere decentralisatie van
het overheidsbeleid zou nodig zijn.
Zaken als de rechtspositie van de
leraar en de beheersstructuur van de
school zouden wel centraal geregeld
moeten blijven.
Volledige weektaak
Enerzijds dus ruimte voor de afzon
derlijke scholen en anderzijds een
kader waarbinnen de autonome scho
len hun eigen beleid moeten en kun
nen voeren. De meest ingrijpende ver
andering die de auteurs van het sup
plement voorstellen is de vervanging
van het huidige systeem door een
systeem van een volledige weektaak
voor leraren. Afhankelijk van het aan
tal leerlingen krijgt een school dan
een aantal leraren toegewezen; wat
die leraren dan ins chool moeten
doen, zal elke school zelf moeten
beslissen. De traditie in de vroegere
(kleine) scholen dat de leraren als
team verantwoordelijk zijn voor het
hele schoolgebeuren kan zo, zij het in
andere vorm, opnieuw ingang vinden,
aldus de onderzoekers.
In de Amsterdamse. Bijenkorf hebben minister Geertsema en burgemeester Samkalden gisteren een po-
litietentoonstelling geopend onder het motto 'bij een korps'. De heer Geertsema laat zijn reactiesnelheid
testen in een daarvoor omgebouwde auto. Burgemeester Samkalden kijkt toe.
Van onze onderwijsredactie
DEN HAAG Het onderzoek naar de taak van de leraar in het voortgezet onderwijs (dat 875.000
gulden gekost heeft) werdl in 1970 en 1071 uitgevoerd nadat daar in 1969 door de Raad van Le
raren, thans Genootschap van Leraren, bij minister Veringa om gevraagd werd. Het Genootschap
twaalf en een halfduizend VWO- en HAVO-leraren vroeg om dit onderzoek omdat bij de le
raren de'indruk bestond dat de mammoetwet een sterke taakverzwaring voor de leraren betekende.
Voorzitter van het Genootschap R. J.
Noorman: 'Het rapport zoals het er
nu is, is een welkom eerste begin van
een inventarisering. Overigens was
het onmogelijk om die taakverzwaring
als gevolg van de mammoetwet te
beoordelen omdat er nooit onderzoek
gedaan is voordat die wet werd inge
voerd. En er komt bij dat dit rapport
gebaseerd is op jegevens van een paar
jaar geleden, toen de mammoetwet
nog lang niet helemaal in het hele
voortgezet onderwijs was doorgevoerd. KeClltSpOSltie
Gegevens over de situatie nu zouden
er wel eens heel anders uit kunnen
zien. Dat geldt ook voor de opmerkin
gen die er gemaakt worden over het
ziekteverzuim en de sterftecijfers bij
leraren. Die zijn gebaseerd op de
volkstelling van 1960; het is heel goed
denkbaar dat die cijfers die geen
opvallend hoog percentage te zien ge
ven voor leraren er nu heel anders
uitzien.'
komt dat de leraren zich over het
algemeen zwaar belast voelen door
het lesgeven, komt niet ter sprake. Je
zou kunnen denken dat de continue
veranderingen in het onderwijs daar
oorzaak van zijn. Dat zie je nergens
in het bedrijfsleven zo sterk. Maar
voor de rest staat er in het rapport
opvallend vaak 'misschien', 'mogelijk',
'waarschijnlijk'. Het zal interessant
worden om erover te discussiëren.'
merleden van wie het afhankelijk
is of het kabinet-Den Uyl kan ont
staan en werken daarvan juist
afkerig te maken.
De brieven van de heer Burger zijn
wel vermakelijk, maar ze zijn niet
bevorderlijk voor het doel dat hij
nastreeft. Daarom zijn wij er gelukkig
mee. dat de fractieleider van de KVP,
mr. Andriessen heeft aangeboden zich
met hem en de heer Den Uyl te
verstaan om te helpen de formatie uit
het slop te halen. Het is te hopen dat
zo'n gesprek er mede toe zal leiden
dat het wisselen van brieven en mis
verstanden ophoudt en het stadium
van redelijk overleg begint.
De heer Noorman legt er de nadruk
op dat hij over de opmerkingen in
het supplement niets kan zeggen.
'Zo'n weektaak voor leraren bijvoor
beeld zal eerst grondig bediscussieerd
moeten worden. Er zitten nogal wat
kanten aan die de rechtspositie betref
fen, de accommodatie van de scholen,
de leraren die op 't ogenblik alleen
een paar uur les geven, dat zijn
allemaal punten die die weektaak niet
eenvoudig uitvoerbaar maken. Ook
het praten over de autonome school
die meer dingen zelf zal mogen beslis
sen wil ik nu vermijden. We hebben
een jaar de tijd om via onze distric
ten alle kanten van dat soort voorstel
len te bespreken.'
Noorman vindt dat het rapport een
schat aan gegevens biedt, veel vragen
opwerpt, maar niets verklaart. 'Hoe
het komt dat de ene leraar het druk
ker heeft dan de ander en hoe het
Supplement
Tijdens de persconferentie waren
noch minister Van Veen, noch onder
zoekleider prof. Van Kemenade, aan
wezig. De eerste om te voorkomen dat
door zijn uitspraken zijn opvolger
gebonden zou worden, de tweede van
wege een 'spiegelbeeldreactie' (prof.
Van Kemenade zou in een kabinet-Den
Uyl de portefeuille van onderwijs
krijgen) om te voorkomen dat vooruit
gelopen wordt op wat misschien gaat
lebeuren.
Dat het rapport zo lang op zich heeft
laten wachten bleek te maken te heb
ben met het supplement waarin advie
zen en richtlijnen genoemd worden
om iets aan de taak van de leraar te
doen. Het concept van dr. Matthijssen
moest door andere leden van de bege
leidingscommissie (waarin leraren en
departementsmensen zaten) herschre
ven worden. Ondanks het feit dat dit
supplement in het rapport staat afge
drukt, werd telkenmale onderstreept
dat de daarin genoemde adviezen niet
bindend zijn, dat ze eigenlijk niets
met het onderzoek te maken hebben
en dat ze alleen dienen om de onder
zoekresultaten in een kader te plaat
sen. Maar, om het ingewikkeld te
houden, iedereen die iets met het
rapport te maken heeft, distancieert
zich van het supplement en moet dat
ook doen om de handen vrij te hou
den.
Ander onderwijs
Tenslotte kwam ook ter sprake of dit
onderzoek naar de leraren bij het
voortgezet onderwijs niet gevolgd
moet worden door onderzoeken naar
docenten bij andere vormen van on
derwijs. Er is een onderzoek in de
maak naar kleuterleidsters en onder
wijzers bij het gewone en buitengewo
ne onderwijs. Dat zal volgend voor
jaar klaar zijn. Dan zal er ook nog
onderzoek gedaan worden naar de
vormingsleiders, om alle stukjes van
de legkaart over de docenten bij het
basis- en voortgazet onderwijs op zijn
plaats te krijgen.
Omdat de laatstgenoemde groepen nog
niet onderzocht zijn, bleek het onmo
gelijk te vergelijken tussen leraren en
kleuterleidster en/of onderwijzers
Noorman van het Genootschap: 'We
horen vaak het argument dat de lera
ren het zo slecht nog niet hebben. En
ik kan ook niet ontkennen dat er
grote verschillen in salariëring bestaan
binnen het onderwijs. Maar ik vind
ook dat je de verschillen in opleiding
moet sonoreren. En de opleiding voor
het leraarsvak is zwaar.'
Comfortabel is het natuurlijk wel
om vanuit de auto leuke oude
dorpen en stadjes te bezichtigen.
Voor de inzittenden tenminste,
maar niet altijd voor de bewoners
van die bezienswaardigheden.
In het kleinste stadje van Neder
land, het Gelderse Bronkhorst,
hadden ze allang tabak van 'het
afschuwelijke blik', zoals ze het
daar noemen. En wie op 1 april of
daarna per 'blik' voor Bronkhorsts
poorten arriveert, zal daar zijn
weg door verbodsborden versperd
zien. Gedeputeerde Staten van Gel
derland hebben Bronkhorst toe
gestaan zijn historische kern
dat is dan gelijk het hele stadje,
want die paar woningwetwoningen
zijn te verwaarlozen voor auto's
af te sluiten.
Al eerder, vertelt men op Steen-
derens gemeentehuis, waar ook
Bronkhorst administratief is onder
gebracht, is geprobeerd het stadje
blikvrij te maken. Dat was een
jaar of vier geleden, toen alle
straten met forse gele strepen ge
markeerd werden. Over die streep
mocht je niet heen, althans niet
met een auto. Maar wat gebeurde?
Fransen en Italianen zullen we in
dit opzicht vast nooit verslaan,
maar toch schijnen Nederlanders
zo langzamerhand een beetje te
gaan begrijpen wat die meer zuide
lijk gesitueerde Europeanen be
weegt om dag in dag uit zoveel
liters wijn te drinken. Vorig jaar
is in ons land 25 procent meer
wijn genuttigd dan in 1971, heeft
het centraal bureau voor de statis
tiek uitgerekend: 7,81 liter de man.
Een flinke slok als je 'm ineens
neemt, maar deze hoeveelheid gold
voor het hele jaar.
Veel meer slokken namen we van
al of niet vers getapt bier: bijna 66
liter de man, óók al meer dan het
jaar daarvoor, al was dat procents-
gewijs lang niet zoveel meer dan
van die wijn. En als al die drank
maar in de juiste volgorde gedron
ken is, want zoals men weet geeft
bier na wijn venijn.
Boter bij de vis kenden we al,
maar 'Vissen bij de vleet 'nog niet.
Dat is dan ook een nèt uitgekomen
jubileumboek, uitgegeven ter gele
genheid van het heuglijke feit dat
Vlaardingen 700 jaar geleden stads
rechten kreeg. Floris de Vijfde
zorgde voor die rechten en de
Schiedamse schrijver Hans van der
Sloot voor het boek. De overhandi
ging van het eerste exemplaar aan
de commissaris van de koningin in
De automobilisten waren slimmer
dan de gele lijntrekkers verwacht
ten en zetten hun vervoermiddelen
her en der op stoepen en particu
liere stukjes grond. Waren ze niet
zo vindingrijk geweest, dan was
Bronkhorst al jaren geleden ver
lost geweest van hinderlijk auto
verkeer.
Voor het eerst zijn Gedeputeerde
Staten nu in de kwestie gemengd,
maar dat het probeersel nu wel
geslaagd is, betekent nog niet dat
er nu nooit meer een auto in
Bronkhorst te zien zal zijn. De
inwoners en bedrijven kunnen ont
heffing van het autoverbod, een
soort blikvanger dus, krijgen, want
je kunt een originele Bronkhorster
moeilijk opdragen tot aan de grens
van zijn woonplaats te rijden en
daar z'n auto te laten staan, ook
al is daar meer dan voldoende
parkeerruimte. Maar dat is geen
probleem. Het stadje is niet alleen
klein, maar zelfs erg klein te noe
men: er wonen maar tweehonderd
mensen, die nog niet eens allemaal
autorijden. Voor alle 'vierwielige'
Bronkhorsters samen hoeven zeker
niet meer dan tien d twaalf ont
heffingen uitgereikt te worden.
'Dr. Tine Postma hield veel van
haar 80-jarige moeder Marie van
Boven en kon haar niet zien lij
den. Toen haar moeder dan ook
een beroerte had gekregen en ver
lamd raakte, bijna niet meer kon
spreken, kwam zij tot de conclusie
dat het tijd was om in te grijpen.
Dus ging de dappere dr. Postma
naar het verpleeghuis voor oude
mensen in Noordwolde, Holland,
waar haar moeder werd verpleegd,
met een bos bloemen in de hand
waarin zij een spuitje met een
fatale dosis drugs had verborgen.
Zij overhandigde haar moeder het
boeket en gaf haar toen rustig de
fatale injectie. In een paar secon
den was haar moeder dood'.
Allen die gisteravond het NCRV-
programma 'Een jaar later' hebben
gezien waarin Henk Mochel met
het Friese artsenechtpaar Postma
sprak, zal duidelijk zijn dat het zo
niet gegaan is. Maar als zo'n ver
haal vanuit ons hoge noorden hele
maal in Zuid-Afrika terecht komt,
wil er onderweg nog wel eens wat
aan gesleuteld worden om het 'lek
ker' leesbaar te maken. Dat is
gebeurd in het Engelstalige Zuid-
afrikaanse blad 'Telegraph', waarin
de Leeuwarder Courant deze ove
rigens nog veel uitvoeriger) 'weer
gave' van het gebeuren vond onder
de sensationele kop 'Put her Old
Mother Out of her Misery'.
Al etend hebben fijnproevers van
het Konsumenten Kontakt zich
kris-kras een weg door Nederland
gebaand om te kunnen vaststellen
hoe een 'toeristenmenu' smaakt.
Die menu's worden in veel restau
rants voor ongeveer 8,50 aange
boden en volgens de fijnproe
vers gaat het best: kwaliteit en
hoeveelheid noemen ze na afslui
ting van hun proef 'redelijk'. Er
was althans niet één restaurant dat
ze voortijdig walgend verlieten.
Zó haalt een krant veel meer uit
een persfoto dan er op het eerste
gezicht in zit (gisteren hier uitvoe
rig behandeld) en zó slikken bijna
alle ochtendbladen voor zoete koek
wat zo'n fotobureau ze voorscho
telt
Het bureau Anefo verspreidde een
opname van het CHU-beraad van
maandagmiddag, waarop vier leden
van de fractie, partijvoorzitter in
wetenschappelijk medewerker op
een rijtje staan afgebeeld. Namen
noemde het bureau in een bij
schrift ook: achtereenvolgens zou
den dat zijn de heren Tilanus, Van
Verschuer, Tolman, Schuiten, Van
Leijenhorst en Van Spanning. Nu
heet de door Anefo mr. W. Schui
ten genoemde figuur achter de ta
fel al jaren Scholten, maar vrijwel
alle ochtendkranten (In de gauwig
heid gesignaleerd in Volkskrant,
Trouw/Kwartet, en Algemeen Dag
blad, niet in De Telegraaf die de
goede klinker greep) namen het
rijtje mèt fout over. Natuurlijk
gebeurt zoiets in de haast waarmee
een redactie nu eenmaal moet wer
ken, maar omdat mr. Scholten en
zijn mede-CHU-bestuurders het
toch al zo moeilijk hebben, zetten
we 'm in een verbeterde versie
nog eens in de krant Daar zit hij
dan, tussen de heren Tolman
(links) en Van Leijenhorst En nu
nooit meer Schuiten zeggen.
Zuid-Holland, mr. M. Vrolijk, en
de direct daaropvolgende 'doop'
was al een feestje op zichzelf,
maar nog niet het echte. Officieel
begint de jarige stad Vlaardingen
pas op 14 mei te feesten, maar dan
gaan ze ook eeh half jaar door.
Verkeer 'Kind en verkeer' is
het thema van een congres donder
dag in Eindhoven, waar het ver
keersgedrag van kinderen, verkeer
en stedebouw en verkeer en poli
tiek aan de orde komen Johnny
Er zijn vele Johnny's, maar er
is één Johnny Griffin. Deze jazz
saxofonist die met Art Blakey en
Thelonius Monk gespeeld heeft
concerteert vrijdagavond (aanvang
half negen) in het NV-huis aan de
Utrechtse Oudegracht waar het
Utrechts Jongerencentrum Rasa
hem binnengelokt heeft Rand
staddag Een groot aantal plaat
sen uit de randstad laat iets van
eigen gemeentebodem zien op de
Flevohof tijdens de zgn. randstad
dag (23 maart tot en met 7 april),
die de hof georganiseerd heeft
Boom Wel tienduizend gulden
is er nodig om de ontboomde bos
sen in de buurt van Ermelo weer
een beetje op peil te brengen en
daarom probeert een plaatselijk co
mité (Aktie 'Geef eens een boom',
Horsterweg 242) de Vereniging tot
Behoud van Natuurmonumenten
in Nederland daar een handje bij
te helpen. Het comité meldt, dat
er al zo'n duizend gulden binnen
is, in de hoop dat óf al die vakan
tiegangers die zo vaak naar de
Ermelose bossen trekken, een duit
in het zakje willen doen óf dat er
meer plaatselijke comité's komen
die voor de bomen in eigen buurt
aan het werk gaan.
'Hij zegt, dat het z'n speciale appeltaarttrommeltje is.'
