fleur
Monteverdi's 'Poppea'
vraagt om een parodie
Bisdom Rotterdam
wil zich niet isoleren
'George Dandin':
droevige première
in fleur
Celibaat blijft
in trek
GPV-jeugd tegen
Vietnamplan
stad Groningen
Spaanse bisschoppen
uit staatsfuncties
vandaag
Boekenetalage
Trouw
Kwartet
Riddertijd herleefde in Rotterdam
Interessant programma
door Ardito-kwartet
alles over bloemen en planten!
hoe weet ik dat, waar lees ik dat?
TROUW/KWARTET MAANDAG 5 MAART 1973
BINNENLAND T2/K2 Lj
Bisschop Simonis tot priesters:
ROTTERDAM Het r.k. bisdom Rotterdam is niet van zins zich te
isoleren van de Nederlandse kerkprovincie. Het beleid blijft geken
merkt door overleg, onderzoek en kritische begeleiding. Aldus bis
schop Simonis in een brief aan de priesters en pastorale werkers in
zijn bisdom.
Hij schrijft dit in een toelichting op
zijn recente besluit, het college van
vicarissen uit te breiden. Het overleg,
het onderzoek en de kritische begelei
ding vragen veel, aldus de bisschop.
'Een bisdom met drie miljoen inwo
ners, waarvan 25 procent katholiek,
wonend in ruim tweehonderd paro
chies. Mensen met allerlei wijzen van
geloofsbeleving, ongeloof en twijfel'.
Óp de vraag, hoe het diocesaan be
stuur kan helpen en begeleiden, ant
woordt bisschop Simonis: 'Allereerst
door te laten zien, dat wij in het dioce
saan bestuurscollege met elkaar in
kontakt blijven. In ons gemeenschap
pelijk geloof vinden wij reden om el
kaar vast te houden met de verschil
lende visies, die ook in andere krin
gen van onze kerk leven. Wij vinden
elkaar te waardevol om elkaar los te
laten. Tot communicatie in staat blij
ven is juist in deze tijd een zware op
dracht van ons geloof'.
In zijn brief merkt de bisschop ten
slotte op, dat het ondoenlijk is een
uitgewerkt program voor het toekom
stig beleid voor te leggen. Binnen het
bestuurscollege vindt het overleg
plaats over het beleid. De bisschop
AMSTERDAM Ruim driekwart van
de afgestudeerden van de katholieke
theologische school Amserdam wenst
ongehuwd te blijven. Een zelfde per
centage is pastoraal werkzaam, terwijl
de helft priester gewijd is of zal
worden. Dit blijkt uit een enquête,
die gehouden is ter gelegenheid van
het eerste lustrum van de KTHA. De
hogeschool werd in 1968 opgericht
door de bisdommen Haarlem en Rot
terdam en enkele orden. Het aantal
studenten, dat momenteel ruim twee
honderd bedraagt, is de laatste jaren
stabiel gebleven.
Het feit dat slechts de helft van de
afgestudeerden zich laat wijden, is
volgens het rapport allereerst te wij-,
ten aan de huidige ongewisse kerkelij
ke situatie in Nederland, en niet aan
de celibaatsverplichting, omdat drie
kwart verklaart ongehuwd te willen
blijven. Van de pastores, die ant
woordden op de vraag naar hun sala
ris, verdient bijna de helft minder
dan het minimumloon. Tweederde
werkt langer dan de normale veertig
uur per week. Respondenten met kor
te werktijden met name katecheten
worden soms hoger betaald dan zij,
die lange tot zeer lange werktijden
hebben, zoals de parochiepastoor. Het
resultaat van de enquête, die onder
leiding stond van de socioloog prof.
dr. Hans Goddijn, is verschenen onder
de titel 'De oogst te velde'.
Van een onzer verslaggevers
GRONINGEN Het noordelijk ver
band van gereformeerd-politieke
jeugdstudieclubs (GPV-jongeren)
heeft 'met verontrusting' kennis geno
men van het plan van het college van
B en W van Groningen, om voor het
adopteren van een project in Vietnam
alleen contact op te nemen met de
Noordvietnamese delegatie in Parijs.
Dit wettigt volgens de GPV-jongeren
'het vermoeden dat het hier gaat om
een Noordvietnamees project'.
'Afgezien van het feit dat hieruit een
grote eenzijdigheid blijkt, zijn wij van
oordeel dat activiteiten als deze niet
behoren tot de taak van een gemeente
maar tot de competentie van het mi
nisterie van buitenlandse zaken', al
dus een verklaring die het jongeren-
verband zaterdag op een vergadering
in Groningen opstelde.
De verklaring, gericht aan B enW
van Groningen, is zaterdagavond nog
bij de burgemeester thuis bezorgd.
Gisteren is de Groningse wethouder
H. M. Niemeijer (CPN) naar Parijs
vertrokken om contact op te nemen
met de daar aanwezige Noordvietna
mese delegatie. Op deze wijze wil men
een project in Vietnam vinden dat
voor adoptie door de gemeente Gro
ningen in aanmerking komt.
Het college van B en W besloot al
geruime tijd geleden tot zo'n actie.
Een verzoek aan de Vereniging van
Nederlandse Gemeenten, de naam van
een plaats te noemen waaraan Gronin
gen hulp zou kunnen geven, bleef
zonder resultaat.
MADRID (KNA) De president van
de Spaanse bisschoppen-conferentie,
kardinaal Vicente Enrique y Taran-
con, heeft generaal Franco als ultima
tum gesteld, dat de bisschoppen, die
momenteel staatsfuncties bekleden,
binnen drie maanden daarvan ontsla
gen dienen te worden. De kardinaal
zou tijdens zijn onderhoud met Fran
co ook gesproken hebben over de
vrijlating van vijftig gevangen pries
ters en over het lot van de politieke
gevangenen in het algemeen.
Op het ogenblik hebben verschillende
bisschoppen qualitatc qua zitting, het
zij in de Cortes, hetzij in de raad van
state, hetzij in de kroonraad. Sedert
het Vaticaanse concilie probeert het
Spaanse episcopaat met steun van het
Vaticaan de sterke banden tussen
kerk en staat in Spanje losser te
maken. Onderdeel ervan is het aftre
den van bisschoppen uit staatsfunc
ties. Dit is ook vastgelegd in het
officiële document, dat de Spaanse
bisschoppen kort geleden over de ver
houding kerk en staat hebben gepu
bliceerd.
geeft aan de vier vicarissen en de eco
noom volledig vertrouwen. Bisschop,
vicarissen en econoom informeren el
kaar en voeren een loyaal beleid, aldus
bisschop Simonis.
ZEGEN EN SUCCES
Vroeger raakten we daarover in dis- J
kussie en met rode koppen zaten we te
twisten over de vraag of iets zegen of
succes was. Voor ons mensen zal het I
spreken in deze termen wel altijd be
slist worden door ons gezichtspunt
Zien we ons leven onder Gods ogen,
dan zullen we spoediger denken in de
richting van zegen, terwijl, wanneer we 1
ons afvragen wat iets konkreet uit-
werkt het woord succes meer voor de
hand ligt. Bij Isaak is daar ook iets van
te zien. Na zijn vreedzame politiek te- I
genover de herders van Gerar ver
schijnt hem de Heer, die zich voor hem
noemt: de God van uw vader Abraham.
De lijn wordt doorgetrokken en het
verbond blijkt werkelijkheid. Isaak
gaat een weg van vrede. De zegen be-
staat hierin dat deze God hem toezegt
met hem te zullen zijn. Daarom is er
geen reden om te vrezen. Zo is dat met
de God van zijn vader. In diens weg
kan een mens rustig verder gaan. Al- j
taarbouw bevestigt Isaaks antwoord op
dit woord van vertrouwen. En dan
komt, om zo te zeggen het succes. Er j
komt een nog al zware politieke dele
gatie bij Isaak. Abimelech zelf, een I
vriend en een generaal. Isaak uit zijn
bevreemding, maar meteen motiveren
de mannen hun komst. Ze hebben ge-j
zien dat de HERE met Isaak is. Ze wil-;,j
len een verbond met deze gezegende
man. Isaaks pacificatie-politiek in diei
roerige puttenwereld werkt. Er zit ietsl
messiaans in dit stukje. De volken ko
men. Opnieuw wordt er water gevon
den. Nu bij Berseba. De diepe achter
grond van heel dit gebeuren is de ver
trouwensvolle en besliste argeloosheid
van Isaak. Hij leeft niet uit welk wan
trouwen dan ook, maar doet wat hij I
ziet als een weg naar vrede. Daan-oor j
had hij geen redeneringen nodig als:
ja, maar je hebt met zondige mensen
te maken en die zijn nooit te vertrou
wen. Hij deed wat goed was. Hij trok
terug als hem iets betwist werd. En
daarna ging hij naar de kerk, zo zou je
die altaarbouw kunnen zien. Dat hoorde
erbij. Hij zou het dus (maar goed dat
is dan allemaal voor mijn rekening)
ook niet eens geweest zijn met die 1
mensen die vinden dat een 'altaar' ner- I
gens op slaat in de wereld van vandaag. I
Een groot man, die Isaak. Gaandeweg
groter. (Genesis 26, 23-35).
Toeristische publikaties gidsen en
kaarten
Een 'ijzersterke' uitgave in de toeris
tische sector blijkt 'Lasschuit's offi
cieel adresboek hotels, motels en
restaurants in Nederland'. Het jaar
boek 1973 (256 pagina's) in zakboek
formaat bevat adressen van bijna 1000
hotelaccommodaties en restaurants
alsmede alle VVV-adressen. De uitga
ve is voor 2,75 verkrijgbaar bij de
stads-VVV's en de boekhandel.
De nieuwe Holland-Camping 4,50)
geeft in 270 bladzijden, verlucht met
35 kaarten en aangevuld met een
uitvouwbare overzichtskaart, informa
tie over ongeveer 2000 kampeerplaat
sen en bungalowparken in Nederland.
Voor buitenlanders zijn vertalingen
opgenomen. Kernachtige kwalificaties
en een alfabetisch registeren verho
gen de duidelijkheid. Deze kampeer-
gids. een werkstuk van Holland-Post
is via Meulenhoff-Bruna in de handel.
Uitgeverij Interdijk (Oud-Schiphol)
heeft de kloeke internationale Cam-
pinggids 1973 uitgebracht. Van belang
voor internationale trekkers zijn de
1450 grondig geïnspecteerde kampeer
terreinen in 21 Europese landen. Het
aantrekkelijke van deze documentatie
is onder meer. dat men de deskundige
kampeerders, die aanbevelingen doen.
telefonisch of schriftelijk voor nadere
informatie kan benaderen. De uitgave
bevat voorts een bon voor tijdige
terreinreservering. De uitgave is ge
prijsd voor 9.25.
Grieben-Reiseführer-München wordt
in ons land onvertaald geïntro
duceerd door Meulenhoff-Bruna. De
bekende reeks in de geel-blauwe kaft
wordt thans vervolgd met 'TUrkei',
bijna 200 bladzijden over vakantiemo
gelijkheden in Turkije. Beproefde
conceptie: reisinformatie, auto, auto
wegen, spoorwegnet, cultuur, folklore,
hotels, uitstapjes, alsmede aanduidin
gen over landschap, geschiedenis, be
volking enz. (198 bladzijden, met ze
ven stadsplattegronden, alsmede land
kaart). Prijs: 9,
Tenslotte: Hallwag Regional Karten
(Hallwag Vcrlag-Bern). gerenommeer
de toeristenkaarten, gewijd aan: Costa
Blanca. Islas Canarias (Kanarische Ei
landen), twee delen Costa del
Sol en Baleares (met onder meer
Mallorca).
De kaarten zijn vooral afgestemd op
het gebruik door de autotoerist. Ze
kosten 4,75 per stuk.
Rfs.
naam
door Ber Huising
Vrijdagavond gaf liet Nieuw Rotterdamse Toneel in de Schouw
burg de allerlaatste première. Nog even en dan i? het afgelopen meit
het (nieuw) Rotterdams Toneel.
Foto's in het programma herinneren
aan de verleden tijd, van Ko Arnoldi
in 1947 af. Maar dat maakte die
laatste eerste avond niet zo neer
slachtig.
Het had met George Dandin. een
klucht eigenlijk, een vrolijke avond
moeten worden. En dat werd het niet.
Nu is George Dandin niet het beste
Molière-blijspel voor onze tijd. George
Dandin (de sukkel), een rijke boer
trouwde boven zijn stand met de
adellijke Angélique, die hem werd
geleverd om zijn geld. Dat moest hij
bezuren. Zij bedroog hem met de
landjonker Clitandre. Driemaal,
's morgens (eerste acte), 's middags
(2e acte), 's nachts (3e acte) had hij
het bewijs in handen, maar voordat
hij haar ouders erbij had, wist zij,
sluw en leugenachtig, de toestand an
dersom te keren. Niet geloofwaardig,
maar tegen de adel kon een boer, die
De Rotterdammer
Nieuwe Haagse Courant
Nieuwe Leidse Courant
Dordts Dagblad
Uitgaven van
N.V. De Christelijke Pers
Directie:
Ing. O. Postma,
F. Diemer.
Hoofdredactie:
Drs. J. Tamminga.
Hoofdkantoor N.V. De
Christelijke Pers: N.Z.
Voorburgwal 276 - 280.
A'dam. Postbus 859.
Telefoon 020 - 22 03 83.
Postgiro: 26 92 74. Bank:
Ned. Midd. Bank (rek.nr.
69 73 60 768). Gem.giro
X 500.
geen eer had en dus ook niet kon
verdedigen, weinig beginnen. Telkens
moest hij haar vergeving vragen en
dan zei hij terzijde: je wou het zelf,
George Dandin.
Molière schreef het, in 1668, voor de
hoffeesten van Lodewijk XIV en daar
zullen de dames en heren, hoog- en
laaghartig tegelijk, wel gelachen heb
ben om die stomme boer. Wij willen
dat nu toch wel even anders zien. Zo
luchtig, frivool en sprankelend dat
het er voor George ook niet zo erg op
aankomt, of zo komisch dat hij de-
man-die-de-klappen-krijgt van alle
kluchten en clownsnummers met
zijn humor er toch bevrijd bovenuit
komt. Maar als er weinig te lachen
valt zakt dat droevig in.
Luc Lutz als George Dandin had zijn,
nogal slome, aardige oplevinkjes wel
als het spel hem de touwtjes even in
handen gaf toen zij 's nachts bui
ten stond en dreigde met zelfmoord
bijvoorbeeld maar die liepen, met
een mistroostig gezicht, telkens weer
uit op een trieste moedeloosheid. Hij
ging, tegelijk met zijn mondhoeken,
omlaag naar het 'je kunt beter in 't
water springen' cn niet zelfspottend
omhoog naar het 'je wou het zelf.
Toch was hij nog de beste. Paul van
Gorcum als de domme verliefde
knecht, die telkens argeloos verraadt
wat hij verzwijgen moest, deed het
ook nog wel leuk. Marijke Merckens
als Angélique stond ogenrollend en
met hoekige gebaren teksten op te
zeggen, niet charmant, niet lekker
ondeugend, niet geestig, niet Frans,
Monique Smal, als haar medeplichtige
dienstmeid was even onmachtig. Ar
nold Gelderman als de minnaar deed
ook maar wat. De ouders, Johan
Schmitz en Anny de Lange, kwamen
evenmin lekker los. Of regisseur Gil
les Léger ze niet losser kon krijgen,
of ze juist in zo'n houterige schools
heid had gedwongen, weet ik niet.
Het enige wat van zijn regie opviel is,
dat de vogeltjes heerlijk zongen, de
zon warm scheen, of mooi opkwam na
een zwoele nacht, en het boerenbij-
werk zeer goed was verzorgd. Daar
komt bij dat Roger Chailloux lang
niets van gezien een heerlijk decor
had ontworpen: een bijna echte Fran
se boerenhofstede, met hooizolder,
schuur, bruin houtwerk, een echte
boerewagen. een put en een mooie
boom met blaadjes in het midden.
Dat was, met die belichtingen en die
vogeltjes, het mooiste van de hele
voorstelling. Dat de vertaling van
Hans Croiset ook vervelend klonk kan
aan de spelers gelegen hebben.
door R. N. Degens
AMSTERDAM Het succes van de opvoeringen van Monteverdi's 'L'incoro-
nazione di Poppea' in 1971 was zo groot, dat de Nederlandse Operastichting
besloot er dit seizoen nog eens mee te te komen.
Bij de eerste van een nieuwe reeks
van zeven voorstellingen vrijdagavond
in de Amsterdamse Stadsschouwburg,
gingen enkele van de bezoekers in de
pauze na het eerste bedrijf weg; velen
verdwenen na het tweede bedrijf en
ook de in applaus geuite bijval was
nu bepaald niet van dat hele enthou
siaste dat men bij een herhaling we
gens groot succes zou kunnen ver
wachten.
Toch heeft de Nederlandse Opera
stichting er wel goed aan gedaan de
Poppea nog eens te vertonen. Al was
In 'De Lantaren' herleefde zaterdagavond de sfeer van de
middeleeuwse riddercultuur. Op initiatief van de Britse
bailetmeester en choreograaf Michael Holmes heeft het
Rotterdams conservatorium enige jaren geleden met grote
zorg muziek en dans uit de dertiende, veertiende en vijf
tiende eeuw gereconstrueerd.
Met originele muziek en in zoveel mogelijk de originele
kostuums gaven leerlingen van de hoogste studiejaren van
het Rotterdams conservatorium een uitvoering van deze
dansen, die enorme belangstelling trok.
Het programma begon met Zenève, een dans uit het mid
den van Italië van omstreeks 1250. Verder waren er Franse,
Britse en Spaanse dansen uit de vijftiende en zestiende
eeuw.
Op de foto een Anello, vermoedelijk afkomstig van de
Italiaanse dansmeester Domenico van Verrara, die om
streeks 1425 leefde.
het maar om het operapubliek zoveel
als mogelijk de gelegenheid te geven
kennis te maken met een werk van
iemand die terecht als de grote opera
vernieuwer, en zelfs als de 'vader van
de opera' te boek staat. Wat Monte
verdi met zijn Orfeo (1607) en zijn
Poppea (1642) aan nieuwe expressie
mogelijkheden zowel in het instru
mentale als in het vocale liet horen,
en ook wat hij op het gebied van de
'vermenselijking' van het genre (door
keuze van libretto) deed, is historisch
van grote betekenis. Maar om dat na
ruim 300 jaar te kunnen waarderen
moet men ook wel met historisch
ingestelde oren luisteren. Daardoor
blijft ook Poppea. de eerste opera die
niet de mythologie maar de realiteit
tot onderwerp heeft, voornamelijk
voer voor musicologen: ondanks vele
passages waarvan ook bij de gewone
muziekliefhebber van onze tijd iets
van emotionele uitdrukkingskracht
overkomt. Zoals in de scène waar Ne-
rone en de dichter Lucan de
schoonheid van Poppea bezingen, of
in die waarin de vrienden van Senesa
deze van zelfmoord proberen te weer
houden. Het verhaal, dat inhoudt dat
keizer Nero zijn vrouw aan de kant
zet voor de schone Poppea. zit vol
verwikkelingen waarin vele bijfiguren
betrokken zijn, en het zou zeker als
uitgangspunt van een onderhoudende
opera kunnen dienen. Maar ondanks-
vele bewonderenswaardige vondsten
die nogmaals in historisch per
spectief best luidkeels als geniaal ge
roemd mogen worden, is deze Poppea
op zijn zachtst gezegd geen opera die
mij twee-en-een-half uur (de pauzes
uiteraard niet meegerekend) uit mijn
slaap kan houden. Ik trek dit maar
nadrukkelijk in het persoonlijke vlak
omdat ik weet dat juist dit stuk voor
sommigen 'het einde' is.
Kaarslicht
Met regie en aankleding was door
Filippe Sanjust het nodige gedaan om
deze Monteverdi voor een hedendaags
operapubliek aantrekkelijk te maken.
Gustav Leonhardt en zijn consort (tot
14 musici versterkt met o.a. een extra
klavecimbel en twee Chitaronne's, een
soort luit met extra lange hals) zaten
in kleding uit (ongeveer) Montever
di's tijd op het toneel bij (electrisch)
kaarslicht en waren in de scène en de
actie opgenomen. Afgezien van de his
torische onjuistheid van deze 'integra
tie' die nu van het orkest (door de
costumering) een bezienswaardigheid
maakte die het voor de tijdgenoten
nooit geweest kan zijn, was het wel
een smaakvolle attractie. Die overi
gens het museale karakter van het
geheel nog méér benadrukte. In de,
in enkele hoofdrollen van de vorige
voorstellingen afwijkende, bezetting
maakte Robert Tear nu van Nero een
wat erg jongensachtige keizer, maar
hij zong zijn rol magnifiek. Carole
Bogard was een verleidelijke Poppea
met een expressieve stem en Jeannet-
te van Dijck vertolkte de partij van
de verstoten Ottavia vocaal zeer goed.
De onvermijdelijke travesti-rollen (A-
lexander Oliver als voedster van Pop
pea, en James Bowman als voedster
van Ottavia) werkten bedoeld-ko-
Carole Bogard en Robert Tear als Poppea en Nerone in Monteverdi's
Tin coronaziona di Poppea'.
misch. Maar de belangrijke rol van
Ottone (teleurgestelde minnaar, en
adspirant moordenaar) naar en
soms óver de grens van het lach
wekkende getrokken werd door het
onwezenlijke geluid en de kwezelach
tige gebaren waarmee counter-tenor
Paul Esswood die vertolkte, leek me
in deze voorstelling een vergissing.
Dat begon op een parodie te lijken.
In de verdere bezetting (met vele
dubbelrollen) was er nog een aardig
gezongen Amor door de jongens
sopraan Marco Vernie, een indruk
wekkende Seneca door Pieter van
den Berg en een charmante Drusilla
van Francesca Howe. En nog veel
meer, want in die twee-en-een-half
uur staan voortdurend andere figuren
op de scène, die door regisseur Sanjust
wel levendig werd gehouden en
waarin het instrumentale ensemble
onder Gustav Lponhardt (als maestro
al cembalo met straffe hand de muzi
kale leiding nemend) uitstekend mu
siceerde. De onwrikbare ernst
waarmee dit instrumentale begelei
dingsritueel zich ten tonele afspeelde
was dacht ik kenmerkend voor de
sfeer van verheven verveling van het
geheel. Waarin enkele komische uit
schieters (die nu misplaatst aande
den) lieten vermoeden hoe onderhou
dend een fijntjes parodiërende voor
stelling zou kunnen zijn. Het stuk
vraagt er gewoon om; en Paul
Esswood zou daar met zijn interpreta
tie van de Ottone-rol zó in kunnen.
door Jac Kort
AMSTERDAM -r- De VARA-matinee werd ditmaal verzorgd door het
Ardito Kwintet, dat daarvoor een interessant programma had samen
gesteld.
Na de Fantasie filr eine Spieluhr van
Mozart, waarvan ik de bewerking voor
blaaskwintet nu niet bepaald geslaagd
vond, werd het Setteto (1952) voor
vijf blazers, viool en contra bas van
Kees van Baaren gespeeld. Het is het
eerste werk geweest waarin de in 1970
gestorven componist consequent de
twaalftoonstechniek heeft toegepast,
hetgeen bepaald niet zeggen wil, dat
men in dit werk te doen heeft met
een cerebrale compositie. Van Baaren
heeft dit stuk een echt muzikantesk
karakter gegeven. Bij het luisteren
waarnaar men zich het hoofd niet
breekt over technische kwesties.Een
buitengewoon sterke indruk maakte
ook het Concertino (1925) voor piano,
twee violen, altviool, klarinet, hoorn
en fagot van Leos Jamatsjek, waarvan
deel I voor piano en hoorn, deel II
voor piano en Esklarinet en de overi
ge delen voor het geheel ensemble
zijn gedacht. Oerkrachtige muziek, fel
van ritme en thematiek, met van tijd
tot tijd een vleug folkloristisch mate
riaal en schitterend voor de instru
menten geschreven.
De leden van het Ardito kwintet,
Emile Biessen, fluit, Bob Visser, ho
bo, Sjef Douwes, klarinet, Peter Hoek-
meijer, hoorn en Van Mostard, fagot,
werden ditmaal bijgestaan door Jet
Röling, piano, Johan Kracht en No-
byuki Shioda, viool, Jan Jager, altvi
ool, Christiaan Norde, cello en Fred
Nijenhuis, contrabas.
In het Nonet van Georges Onslow kon
mei. opnieuw de prachtige spelkwali-
teiten van het grootste deel dezer
musici bewonderen en hun fraai, afge
wogen ensemblespel. Dat was dan ook
wel het enige dat van dit epigonen-
werk uit de eerste helft der vorige
eeuw was af te horen. Muzikale waar
de kon ik er niet in ontdekken.
Niet onvermeld mag blijven de voor
treffelijk gespeelde pianopartij in Ja-
natsjek's Concertino door Jet Röling.
Subliem!
(ADVERTENTIE)
nieuw verzamelwerk
plaats
Fleur, de praktische bloemen- en plantenencyclopedie
kost 1,95 per v. eekaflevering bij abonnement.
Ook verkrijgbaar in boek- en tijdschrifthandel a 2,25 p
la open envelop mot postzegel van 0,25 opsturen naar fleur, postbue 400 Ameferdem.
Fleur praktische
bloemen- en planten
encyclopedie, die u zelf
van week tot week
opbouwt Bestel uw
kennismakingsaflevering
1,- met onderstaande
bon.
Stuur mij de kennis
makingsaflevering
van Fleur a 1,-.
Deze kennismaking
verplicht tot niets.
