Premier Meir in
VS voor overleg
Irak laat zijn Joden verdwijnen
VS niet tegen vreedzame
omwenteling in Vietnam
Twaalf jaar voor Mahler
Heftige tonelen bij begrafenis in Libië
Generaal Minh
wil erkenning
'derde macht'
Moskou verwerpt
voorstel van NAVO
Toestand van kleine minderheid eind vorig jaar verslechterd
trr
Nixon liet stafledenj
en verslaggevers
ook afluisteren f|
jr<
TROUW/KWARTET DINSDAG 27 FEBRUARI 1973
BUITENLAND
T7/flg
TEL AVIV, CAIRO, BEIROET, WASHINGTON (Reuter, UPI, AP, AFP)
De Israëlische premier, mevrouw Golda Meir, is in de Verenigde Staten
aangekomen voor een bezoek van tien dagen. Zij zal donderdag president
Nixon ontmoeten. Vóór haar vertrek verklaarde zij in Tel Aviv niet te ge
loven, dat de ramp met het Libische vliegtuig invloed zal hebben op deze
ontmoeting.
De 74-jarige mevrouw Meir, die er
mat uitzag, zei zeer vermoeid te zijn
door de gebeurtenissen, die volgden
op het neerschieten van de Libische
Boeing-727 door Israëlische straalja
gers. Op andere vragen wilde zij geen
antwoord geven: 'Ik zal u alles vertel
len wanneer ik terugkom', verklaarde
zij.
Velen in Israël geloven dat de politie
ke toekomst van de premier zal afhan
gen van het resultaat van de bespre
kingen in Amerika. Zij is van plan,
dit jaar af te treden en plaats te
maken voor een jongere premier. In
de regerende Arbeiderspartij hoopt
men, dat mevrouw Meir uit Amerika
zal terugkeren in de overtuiging, dat
zij het roer nog niet uit handen kan
geven. Op die manier zou een onver
kwikkelijke strijd om de opvolging
worden uitgesteld.
Basis
In Washington verklaarde de Ameri
kaanse onderminister van buitenland
se zaken Joseph Sisco, dat president
Nixon 'de sfeer heeft gecreëerd en de
basis heeft gelegd, die uitgangspunten
kunnen zijn voor vorderingen op de
weg naar vrede in het Midden-Oosten'.
Sisco, een Midden-Oosten-deskundige
bij uitstek, meent dat het drama met
SAIGON (AFP, Reuter, UPI)
In een open brief aan de interna
tionale Vietnamconferentie in Pa
rijs heeft de Zuidvietnamese ge
neraal Doeong Van Minh ('Grote
Minh') gisteren verklaard, dat
'erkenning van het bestaan van
een derde politieke eenheid, tus
sen de twee tegen over elkaar
staande partijen, een van de
grondslagen van de nationale ver
zoening is, zoals vastgesteld in
art. 12 van de akkoorden'.
Met deze open brief verbreekt gene
raal Minh, leider van de staatsgreep
tegen het regime van Ngo Dinh Diem
in 1963, zijn langdurig politiek zwij
gen. In zijn brief schrijft hij, dat do
derde politieke groepering, de in het
Vietnam-akkoord genoemde neutralen,
altijd al heeft bestaan en de meerder
heid van de Zuidvietnamese bevolking
omvat
'Erkenning van deze groepering als
belangrijke politieke macht is de sleu
tel tot de vrede, want door de meer
derheid van de bevolking de rol van
de onmisbare verzoener te geven,
wordt de verzoening in Zuid-Vietnam
mogelijk', aldus Minh. Deze erken
ning, zo schrijft hij, dient gepaard te
gaan met het eerbiedigen van alle
democratische vrijheden op het gehe
le grondgebied van Zuid-Vietnam.
'De conferentie die tot opdracht heeft
het recht op zelfbeschikking van Zuid-
Vietnam te garanderen, moet eerbie
diging van de democratische vrijhe
den eisen. Anders zou zelfbeschikking
slechts een holle frase zijn. Met name
moeten alle mensen, die om politieke
redenen gevangen zitten onmiddellijk
worden vrijgelaten', aldus de open
brief van Doeong Van Minh.
De Zuidvietnamese delegatie bij de
militair ecommissie van vier partijen
heeft Noord-Vietnam en de Viet Cong
ervan beschuldigd het bestandsak
koord te hebben geschonden door het
installeren van lanceerinstallaties
voor SAM-2-raketten ten zuiden van
de gedemilitarihcerde zone in het ge
bied van Khe Sanh. De delegatie
vraagt de internationale controlecom
missie onmiddellijk een onderzoek in
te stellen naar deze 'flagrante schen
ding" van het akkoord van Parijs.
BRUSSEL (AP) Een woordvoerder
van de NAVO heeft gisteren in Brus
sel bekendgemaakt, dat de Sowjet-
Unie het jongste NAVO-compromis-
voorstel heeft verworpen, dat ten doel
had de voorbereidende besprekingen
over de troepenvermindering in Cen-
traal-Europa in Wenen weer op gang
te brengen. De Noordatlantische Raad
heeft gisteren op een vergadering in
Brussel de nu ontstane situatie be
sproken, zo zei de woordvoerder. Het
was de eerste vergadering, die werd
bijgewoond door Donald Rumsfeld, de
nieuwe Amerikaanse afgevaardigde en
het hoofd van de Amerikaanse delega
tie bij de NAVO. Rumsfeld nam ac
tief aan de besprekingen deel, zo
werd van functionarissen vernomen.
Van goed ingelichte zijde werd verno
men, dat het westerse voorstel de
negentien in Wenen vertegenwoordig
de landen in staat zou hebben gesteld
hun tweede plenaire vergadering te
beginnen door tijdelijk voorbij te
gaan aan de kwestie van de status van
Hongarije.
De Sowjet-Unie heeft, zo werd verno
men, geen tegenvoorstel gedaan. De
eerste zitting werd op 31 januari in
de Oostenrijkse hoofdstad gehouden.
Een tweede zitting is tot dusverre
onmogelijk gebleken, omdat de ooste
lijke en westerse landen het niet eens
kunnen worden over welke landen
aan het overleg mogen deelnemen,
'kort geding hoogovens th
het Libische lijntoestel het streven
naar vrede niet lijkt te hebben onder
graven. Hij gelooft dat de deuren van
de diplomatie open blijven, omdat
zowel de Sowjet-Unie als de Verenig
de Staten inzien, dat vrede in het
Midden-Oosten in het algemeen be
lang is.
De Israëlische minister van defensie,
Mosje Dajan, nodigde gisteren in het
parlement in Jeruzalem alle betrok
ken landen (ook Libië) uit, verte
genwoordigers naar Israël te sturen
om een onderzoek in te stellen naar
de omstandigheden, waaronder het Li
bische vliegtuig vorige week werd
neergehaald. Hij bood Egypte op
nieuw aan, met Israël een speciaal
verbindingssysteem (een zgn. hot li
ne) te gaan inrichten 'zelfs nog voor
dat de vrede komt'.
Deze verbinding kan worden gebruikt
ter vermijding van gevaarlijke misver
standen. Op een eerdere suggestie van
Dajan had Cairo afwijzend gerea
geerd. 'Vanzelfsprekend zijn vrede en
het aangaan van formele betrekkingen
de beste oplossing. Maar ook bij afwe
zigheid van vrede moet er niets zijn
dat ons dierbaarder is dan het beveili
gen van mensenlevens. Wij moeten
alles doen om dit mogelijk te maken',
aldus Dajan.
Een Egyptische woordvoerder heeft
Israëls bereidheid de nabestaanden
van de slachtoffers van de ramp met
het Libische vliegtuig te compenseren
'een mislukte poging om een bloedige
misdaad aan het oog te onttrekken'
genoemd. Israël deed zijn aanbod zon
dag met de nadrukkelijke mededeling,
dat dit ex-gratia, zonder verplichting
daartoe, gebeurde.
Uit Beiroet wordt gemeld, dat de
Libische leider Ghaddaffi van plan
zou zijn, zijn land uit de federatie
met Egypte en Syrië terug te trekken.
In plaats daarvan zou hij een unie
willen vormen tussen Libië, Algerije
en eventueel Tunesië. De kolonel zou
zeer verbolgen zijn over het volkomen
ontbreken van steun van de Egypti
sche luchtmacht aan het aangevallen
Libanese toestel. Het blad l'Oriënt-Le
Jour dat hier gewag van maakt, be
weert dat een kwartier is verlopen
tussen het ogenblik, dat de piloot van
dit toestel verklaarde dat zijn Boeing
727 door MIG-s was omringd en het
moment, dat het Libische toestel
werd neergeschotn.
Tijdens de begrafenis van de Libische
slachtoffers van de ramp werd in de
straten van Bengazi om wraak geroe
pen. De rouwstoet met de op militaire
voertuigen geplaatste lijkkisten, be
dekt met de nationale vlag, trok van
een moskee in het centrum van de
stad naar de begraafplaats. Rouwende
mensen droegen borden met teksten
als 'De zielen van de martelaren in
Sinai zullen alleen door wraak rust
vinden' en 'Oog om oog, tand om
tand' en 'Het bloed van onze martela
ren roept om wraak'.
Het geroep om wraak werd ingezet
door een jongeman waarschijnlijk
een familielid van een der slachtof
fers die kort nadat begonnen was
met het zeggen van verzen uit de
Koran, naar voren sprong en op het
snelde. Militairen en politie vingen de
staatshoofd, kolonel Ghaddaffi, toe
jongeman op, maar de menigte nam
met de kreet 'Wraak, wraak, Ghaddaf
fi wreek onze materlaren' zijn roep
over. De plechtigheid werd onderbro
ken en politiemannen moesten met de
wapenstok de woedende menigte te
rugdringen.
Waarschuwing
Intussen heeft Israël Libië gewaar
schuwd, geen aanvallen te doen op
Israëlische verkeersvliegtuigen als
vergelding voor het neerschieten van
de Libische Boeing. Naar aanleiding
van de bezorgdheid van buitenlandse
piloten om op Israël te vliegen werd
gezegd, dat deze vrees niet gerecht
vaardigd is. De Palestijnse verzetsbe
weging zou hebben besloten de aan
slagen op Israëlische vestigingen in
de gehele wereld op te voeren om het
neerschieten van de Boeing te wre
ken. In de Westduitse staat Beieren
zouden al acht leden van de Zwarte
September-beweging zijn aangekomen.
De Franse luchtvaartmaatschappij Air
France heeft gisteren ten stelligste
tegengesproken, als zou de gezagvoer
der van de neergeschoten Boeing (een
Fransman) geen geldig vliegbrevet
hebben gehad voor straalvliegtuigen.
Men toonde het originele brevet van
de omgekomen vlieger, waaruit bleek
dat hij sinds 11 november 1971 met
deze toestellen mocht vliegen. De ge
zagvoerder zou twee brevetten bij zich
hebben gehad. In een daarvan zou
niet vermeld zijn dat hij in straal
vliegtuigen als gezagvoerder mocht
optreden. Dit is in Israëlische handen.
Horst Mahler met zijn verdedigers, Otto Schily (rechts) en Hans-Christan Ströbele (links).
BERLIJN (DPA, Reuter, AP, UPI)
Als eerste prominent lid van de
anarchistische vereniging, die later
de naam Baader-Meinhof-groep
kreeg, is gisteren de 37-jarige Ber-
lijnse advocaat Horst Mahler door
een rechtbank in West-Berlijn con
form de eis tot twaalf jaar gevange
nisstraf veroordeeld.
Mahler werd schuldig bevonden op
de aanklacht, als leider van de RAF
(Rote Armee Fraktion), waartoe ook
de journaliste Ulrike Meinhof be
hoorde, aan bankovervallen in West-
Berlijn te hebben deelgenomen. De
rechtbank heeft als bewezen aange
nomen, dat Mahler één van de op
richters van de groep is geweest.
De advocaat, die in oktober 1970
werd gearresteerd, krijgt aftrek van
voorarrest. Zijn verdedigers zullen
bij het Westduitse Hooggerechtshof
beroep aantekenen.
In de volle rechtszaal werd gefloten
en boe geroepen toen het vonnis
werd voorgelezen. De politie moest
demonstranten uit de zaal verwijde
ren. Kern van het proces dat wat
publiciteit aangaat overtroffen zal
worden door de processen tegen Ul
rike Meinhof en Andreas Baader,
was de strijd tussen de openbare
aanklager en de verdediging over de
vraag, of Mahler moest worden be
schouwd als een gewone misdadiger
of als een door zijn politieke over
tuiging gedrevene.
Mahler zelf heeft tijdens zijn proces
gepoogd ,het hem ten laste gelegde
te karakterisen als 'anti-kapitalisti
sche ideologie'.
NEW YORK (UPI, Reuter) De Verenigde Staten zullen zich niet
verzetten tegen een vreedzame en democratische machtsovername
door de communisten in Vietnam. Dit heeft de Amerikaanse presi
dentiële adviseur Henry Kissinger verklaard in een tv-interview.
'Als de prestatie van de een of de
ander (Noord-Vietnam of Zuid-Viet
nam) zo duidelijk beter is dan de van
de ander dat er een morele superiori
teit Wordt verkregen, is dat geen zorg
voor Amerika', zo zei Kissinger.
'Noord-Vietnam zal nooit de wens op
geven de macht in Zuid-Vietnam over
te nemen. De huidige generatie van
Noordvietnamese leiders heeft haar
hele leven gewijd aan het maken van
revoluties. Maar dat is het probleem
niet. Het belangrijkste is de vraag of
zij Vietnam met geweld willen vereni
gen of dat zij bereid zijn zich neer
te leggen bij een proces van evolutie'.
De toekomstige Amerikaanse hulp aan
Noord-Vietnam noemde Kissinger een
onderdeel van een proces om de oor
log in Vietnam en Indo-China te ver
anderen in een 'vreedzame revolutie'.
Het economische hulpprogramma, dat
zoveel aandacht heeft gekregen van
onze dagbladen, wer.d pas op de derde
dag van mijn bezoek aan Hanoi ter
sprake gebracht. Het grootste gedeelte
van de eerste dag werd besteed aan-
krijgsgevangenen en de vermisten'. Hij
heeft gevraagd om een gedetailleerde
informatie over de 1300 Amerikanen
die nog steeds als vermist geboek
staafd staan. Kissinger zei niet te
geloven dat Hanoi gevangenen voor
Amerika verbergt.
Kissinger weigerde een direct ant
woord te geven op de speculatie dat
hij zich verzet zou hebben tegen de
massale bombardementen, die Ameri
ka in december uitvoerde op Hanoi
en Haiphong en dat hierdoor zijn
betrekkingen met president Nixon be
koeld zouden zijn. De adviseur zei dat
hij nooit publiekelijk bekend maakt,
wat hij de president aanbeveelt, 'maar
u kunt aannemen dat als ik niet een
belangrijke politiek besluit kan steu
nen ik ontslag zal nemen'.
Kissinger zei dat zijn voorspelling dat
Van een medewerker
In de Arabische wereld hebben
altijd Joodse gemeenschappen
bestaan. De omstandigheden,
waaronder zij leefden, verschil
den van land tot land, van tijd
tot tijd. Soms werden ze als
tweede rangs burgers aan ver
nederende bepalingen blootge
steld of bloedig vervolgd. Maar
vaak ook waren zij gerespec
teerde burgers, die hoog op de
maatschappelijke ladder konden
klimmen en een groot aandeel
konden hebben in de versprei
ding van wetenschap en cul
tuur.
De stichting van de staat Israël
veranderde de positie van de Joden
in de Arabische wereld. Werden zij
voordien gezien als de aanhangers
van een meer of minder getolereer
de en beschermde godsdienstige
minderheid, daarna werden zij in de
allereerste plaats beschouwd als de
verwanten, vrienden en helpers van
de gehate zionisten, die de Palestijn
se Arabieren van hun land hadden
verdreven. Vanaf 1948 vertrokken
dan ook honderdduizenden Joden
uit de Arabische landen naar Israël.
De Joden uit de Arabische landen
moesten vertrekken, omdat er voor
hen daar als Joden geen plaats meer
was. Dit was geen specifieke Arabi
sche fout: binnen het steeds feller
wordende nationalisme van zowel
Joden als Arabieren bleken minder
heidsgroeperingen steeds minder te
passen.
Van die Joden uit de Arabische
landen, die emigreerden, ging het
overgrote deel naar Israël. Slechts
een minderheid van hen liet zich
echter leiden door de zionistische
idealen van de Europese Joden.
Sommigen emigreerden, omdat zij
inzagen dat ze op politiek, ideolo
gisch, economisch en cultureel ge
bied geen enkele toekomst hadden
in hun geboorteland, vanwege het
groeiende nationalisme daar. Ande
ren werden tot vertrek aangezet
door de ondergronds werkende zio
nistische beweging, die in een aan
tal gevallen niet van provocaties
afzag om de Joden ertoe te bewegen
hun geboorteland voor het nieuwe
vaderland te verwisselen. Weer an
deren gingen naar Israël, omdat zij
in dat land de profetische vervulling
zagen van hun religieuze verlangens.
En een zeer grote groep mensen
vluchtte in panische angst, nadat
hun omgeving steeds duidelijker te
kennen had gegeven, dat zij onge
wenst waren en dus moesten ver
dwijnen.
Minderheid
Maar hoe velen ook vertrokken, een
minderheid bleef achter, wilde niet
weggaan. Deze mensen voelden zich
thuis in het land, waar zij en hun
voorouders sinds ontelbare genera
ties hadden gewoond. Ze waren ge
woon te bang om weg te gaan, een
volstrekt onzekere toekomst tege
moet. Of ze dachten dat de huidige
problemen wel overwonnen zouden
worden en er weer een zekere ont
spanning zou komen in de betrek
kingen met de meerderheid van de
bevolking, zodra er vrede met Israël
gesloten zou worden.
Maar wat hun beweegredenen om te
blijven ook waren, deze mensen wa
ren in ieder geval geen zionisten. Ze
wilden volledige burgers van het
land zijn. dat zij als hun eigen land
beschouwden, ook al beleden ze een
andere godsdienst dan de meerder
heid van de bevolking. Hun wortels
met hun omgeving beletten hen weg
te gaan. ondanks hun steeds ver
slechterende situatie.
Nadat de staat Israël enige jaren
had bestaan, werd het voor de over
gebleven Joden in de Arabische lan
den steeds moeilijker om te vertrek
ken, omdat de Arabische regeringen
er niets voor voelden hun aartsvij
and Israël door middel van immigra
tie uit hun eigen landen nog eens te
versterken. Maar iedere keer, als het
tot spanningen kwam tussen Israël
en zijn Arabische buren, liepen de
overgebleven Joden in de Arabische
landen het gevaar als 'vijfde kolon-
ne' aangemerkt en als zodanig uitge
roeid te worden.
Na de juni-oorlog van 1967 werd de
situatie voor de Joden kritiek, met
name in Egypte, Libië, Syrië en
Irak. In Libanon en Tunesië hebben
de regeringen zich altijd tot het
uiterste ingespannen om de Joodse
minderheid te beschermen. In Ma
rokko werden de Joden nu eens wel,
dan weer niet door de overheid
beschermd, afhankelijk van de rege
ring die aan de macht was.
In Egypte, één van de modernste en
meest verlichte Arabische landen,
werden de Joodse mannen na de
juni-oorlog voor het grootste deel in
gevangenissen en onder ellendige
omstandigheden opgesloten. Maar na
enkele jaren kon onder de zachte
druk van de internationale opinie
en met name van Frankrijk, Spanje
en Italië de gehele Joodse groep
naar het buitenland vertrekken.
Begin 1969: Opgehangen Joden worden tentoongesteld op het
grootste plein van Bagdad.
Sinds 1970 zijn er praktisch geen
Joden meer in Egypte.
In Syrië en Irak daarentegen, de
twee felst Arabisch-nationalistische
landen, werden de Joden niet alleen
gearresteerd, maar ook onder specia
le, zeer vernederende 'jodenbepalin-
gen' gesteld.
In 1969 werd in Irak een hoogte
punt bereikt in de anti-Joodse cam
pagne, toen het chronisch instabiele
Ba'ath-bewind na een aantal show
processen dertien Joden in het
openbaar liet ophangen en van die
manifestatie een groots opgezet
volksfeest maakte. Niets wees erop
dat de gehangenen zich schuldig
hadden gemaakt aan het hun ten
laste gelegde: spionage voor en hulp
aan het zionisme en imperialisme.
Omkeer
De anti-Joodse maatregelen in Irak
leidden tot druk op de regering in
Bagdad door internationale organisa
ties en bevriende regeringen. Die
pressie leidde tot verbazing van ve
len inderdaad tot positieve resulta
ten. Vele Joden, die zonder vorm
van proces in de gevangenis zaten,
werden op vrije voeten gesteld. De
'jodenbepalingen', waarvan het be
staan eerst ontkend werd, werden
nadien officieel ingetrokken. Een
paar duizend Joden mochten na eni
ge tijd zelfs naar het buitenland
emigreren. Die emigratie geschiedde
via niet-officiële wegen, maar met
oogluikende toestemming van de re
gering. Er werd nimmer ruchtbaar
heid aan gegeven om de autoriteiten
in Bagdad niet in verlegenheid te
brengen. En aangezien de emigran
ten, zoals gezegd, bepaald geen zio
nisten waren, vertrokken ze ook niet
naar Israël, waarvoor de Iraakse au
toriteiten zo bezorgd geweest waren.
Bovendien moesten ze al hun bezit
tingen achterlaten, wat extra-voorde
lig was. De Joodse bevolking van
Irak telt heden ten dage niet meer
dan 500 zielen.
Sinds eind vorig jaar verslechterde
de situatie van de overgebleven Jo
den in Irak oppenc weer dramatisch.
Volgens westerse waarnemers ont
brandde toen nl. een strijd om de
macht binnen het Ba'ath-bewind,
waarbij één van de strijdpunten de
verhouding was tussen Arabieren en
Koerden. De toegenomen spanning
tussen deze beide bevolkingsgroepen
leidde door druk van de Sowjet-
Unie nog net niet tot een her
nieuwd uitbreken van de bloedige
burgeroorlog, maar wel tot een
nieuwe golf van sluipmoorden, wil
lekeurige arrestaties en verdwijnin
gen en martelingen. Opnieuw wer
den Joden opgepakt, maar ditmaal
werd aan die arrestaties geen rucht
baarheid gegeven.
Volgens de Joodse gemeenschap in
Bagdad zijn er de afgelopen maan
den elf Joden in de beruchte gevan
genis Kasr al-Nihaya in het geheim
ter dood gebracht. Zij werden
's nachts door de politie meegeno
men. Twee van hen waren getrouwd
en hadden gezinnen. De eigendom
men van de anderen werden door
een speciale overheidsinstantie in
beslag genomen, verbeurd verklaard
en verkocht. Aan de deur van hun
leegstaande woningen zouden bord
jes zijn geplaatst met de mededeling
'Ontsnapt'. En aangezien zij volgens
de autoriteiten illegaal uit het land
zijn vertrokken, weet men van ho
gerhand officieel ook niets over hun
lot.
Toen het hoofd van de Joodse ge
meenschap, Meir Basri, de moed op
bracht om bij de minister van bin
nenlandse zaken naar het lot van de
verdwenen mannen te informeren,
kreeg hij slechts ontwijkende ant
woorden. Zijn tweede verzoek om
een gesprek met de minister werd
afgewezen. Hij zond daarop een tele
gram naar president al-Bakr- met de
vraag wat de Joden hadden gedaan,
dat een dergelijke behandeling
rechtvaardigde. En hij verzocht de
president de Joden tenminste toe te
staan het land te verlaten om met
langer aan de middeleeuwse vervol
gingen blootgesteld te worden.
Ook uit het buitenland werd weer
druk op de Iraakse regering uitgeoe
fend om de Joden met rust te laten
of in ieder geval hen te laten ver
trekken. Van hogerhand reageerde
men daarop met de mededeling, dat
de Joden in Irak volledige en gelij
ke rechten hebben, dezelfde rechten
als ieder ander burger van Irak. en
dat zij zoals iedereen het recht heb
ben om het land te verlaten. Maar
over de gevangenen werd met geen
woord gerept.
Syrië
In Syrië, van oudsher bakermat van
het Arabische nationalisme, is de
situatie van de Joden nauwelijks
beter. Er leven in Syrië nog tussen
de 4500 en vijfduizend Joden. 3500
in Damascus, ('uizend in Aleppo en
300 in Kamisjali. Vorige week kwa
men een jonge man en een vrouw
in Nederland om getuigenis af te
leggen over de tragische omstandig
heden, waaronder hun lotgenoten in
Syrië moeten leven. Een paar maan
den geleden slaagden zij erin Syrië
te ontvluchten. Hun verhaal zullen
wij morgen publiceren.
NEW YORK (Reuter) Volgens h<J
Amerikaanse weekblad Time heeft hel
Witte Huis drie jaar geleden de FBI
(Federale Inlichtingendienst) opdracln
gegeven de telefoons af te tappen val
verscheidene functionarissen van dj
regering Nixon cn van verslaggever!
De afluisterpraktijk begon toen de in
middels overleden Edgar Hoover nol
hoofd van de FBI was. Hoover ha]
aanvankelijk bezwaren gemaakt tegej
de opdracht van het Witte Huis.
hodé |j
vei pP
'vrede op handen' is, die 'tien weken
te vroeg kwam, niet zo'n slechte gok
was geweest als men de lengte van de
oorlog in aanmerking neemt 10 jaar).
Op dat moment was er nog geen
overeenstemming over een bestand,
omdat Saigon nog niet rijp voor een
akkoord was, Hanoi een offensief van
plan was en Amerika wilde dat de
internationale controle-commissie ge
reed was om deel te nemen aan de
vredespogingen (Militaire waarnemers
hebben steeds betwijfeld of Hanoi een
nieuw offensief wilde lanceren).
Het intervieuw met Kssimger was
vrijdag opgenomen en werd zondaga
vond (Amerikaanse tijd) uitgezonden
De adviseur vertelde ook het een en
ander hoe hij samenwerkt met de
president. 'Wat de president doet is,
dat hij voor zich zelf op een geel vel
papier vijf of zes belangrijke onder
werpen opschrijft, en de voor en
nadelen van ieder onderwerp. Dan
roept hij mij. We nemen ze door en
als ik ideeën heb laat ik het \yeten.
Maar hij spreekt veel meer in algeme
ne termen over waar we heen willen.
Zodoende weer ik precies wat hij in
gedachten heeft'.
Ingerekend
BOELAWAYO (Reuter) De Rhodi
sische spoorwegen hebben alle
keer van en naar Zambia stopgezd It
totdat de Rhodesische treinbestuur jp
der. die eerder op de dag door Zambi
aanse troepen op de grensbrug Victij
ria Falls gevangen genomen werd, 3
vrijgelaten. De bestuurder, de 44-j,
ge John Smith, werd onder bedn
ging met vuurwapens gegrepen, toi
hij midden op de grensbrug een oi
derzoek instelde naar panne aan
luchtremmen van de trein, die hij a;
het rangeren was.
Pachman voorspelt
WENEN (AP) De Tsjechoslowaï
se schaakgrootmeester Ludek Pai
man, die in West-Duitsland in ballii
schap leeft, heeft voorspeld dat Tsjj
choslowaakse intellectuelen en tegi
standers van het huidige bewind
Praag in de nabije toekomst wellic$^j
zullen proberen de idealen van
'Praagse lente' van 1968 te verwezi
lijken. Pachman, die een bezoek a;
Wenen bracht om de oprichting vL
het 'CSSR solidariteitscomité' bij Jjtp
wonen, zei dat de voorwaarden gi
schapen moeten worden door een ii-r"
ternationale politiek van ontspanning
Als voorbeeld noemde hij de Euro»||
se conferentie over veiligheid en si-I
menwerking in Helsinki.
Militaire 'ingreep'
PARIJS (Reuter) Militairen hej
ben op alle Franse vliegvelden
werk overgenomen van de stakend
verkeersleiders. Zowel Franse als bu-r
tenlandse piloten hebben echter latöl
weten dat zij geen Franse luchthavetfj
zullen aandoen zolang de verkeersléf
ding in militaire handen is. De vaj
keersleiders zijn in staking gegatj
omdat zij hogere salarissen wensen i
het recht om het werk neer te leggei
Kosygin-Stockholm
STOCKHOLM (AP) De premij
van de Sowjet Unie Alexei Kosyj'
zal begin april een officieel bezi
aan Zweden brengen, zo heeft
Zweedse ministerie van buitenlam
zaken bekend gemaakt.
Het bezoek is in antwoord op dat v
premier Olof Palme aan Moskou v
juni 1970.
Tsjoe: We worden oud
TOKIO (AP) De Chinese premlker
Tsjoe En-lai heeft op een receptie !rk
Peking gezegd dat de leiders in
king oud worden en dat zij 1 akir
functies dienen over te dragen aan "n
jongere generatie. Partijvoorzitter hte
Tse-toeng, die op 26 december 80 j «f'J
wordt, werd niet door Tsjoe genoe el
die volgens de verslaggevers zei: F"
zelf ben nu 75 jaar oud en ben al
jaar lang premier. Wij oude men den
zouden onze functies moeten ge ,e^
aan de jongere mensen'.
seer
ijfst
sta
ko
Italië staakt
MILAAN (AP) Vandaag gaan bi ;ng(
zeven miljoen Italiaanse indust
arbeiders vier uur staken om hun ei
tot hervormingen in hun arbeidsvi
waarden kracht bij te zetten. Vernet s
delijk zal hun voorbeeld worden
volgd door personeel van ziekenhui
elektriciteitsbedrijven, de PTT, di
kerijen en door ambtenaren.
pthe
op
ieds
Raketten aangespoeld'
SAINT BRIEUC (Reuter) InJTO
afgelopen weekeinde zijn op de F Cl
tonse kust ongeveer 20 kisten j
raketten en explosieven aangespotn e(
die nog in uitstekende toestand f
keren. De kisten droegen Nederlani^R
Franse en Engelse opschriften,
er stonden geen adressen op. Eén Istrij
de mogelijkheden is dat de rake£n c
en explosieven bestemd waren vL jk
Noord-Ierland.
lp
lor/.it
P R<
It do
RAVENNA (Reuter) Sinds ipcrp
zijn in Italië ongeveer 25.000 ki»cht
werken gestolen. In de nacht van I
dag op zaterdag zijn er weer nefn™ci
tien bijgekomen. Het zijn achltienFg.a('
nelen en een doek van merendf°,st<
14e- en 15e-eeuwse kunstenaars (grr
menlijke waarde bijna 2,5 miljoen ren
den), die ontvreemd werden uit rc za
museum voor schone kunsten in
venna.
Italiaanse kunstroof
