Ex-wa terstaa t-i ngen i eu r
actief lid van actiegroep
f97.-
dichtbij
5 dagen
Terschelling
i Commentaar
larmiers
abeltelevisie
'Op mijn oude dag iets goedmaken'
Vogelwacht: geen
bezwaar tegen
afschieten zwanen
Schepen met apparatuur
voor hartbehandeling
andbladen maandbladenmaandblad
De toekomst
van de CHU
Wat verschrikkelijk
voor dat meisjet
ze is al ne-gen-en-twin-tig!
Met een duif in je hart
T4;
ou kunn
7.32 Aio
en mui.
- (OUW/KWAETET ZATERDAG 17 FEBRUARI 1973
BINNENLAND/COMMENTAAR
T5/K7
Nws.
)ncert
20.00
i) Plan!
n de kg
klass.g
ng en
zing,!
s. 9.03
I de
Elpee
14.00
Nws.
r heret
18.02
19.00
Ujd -
20.00
rr. met
22.02 Hl
00.02
rogr.
weerbet
Gramni
?rtïa t
igeren.
.57 Gri
,ledjesi
22.05
smuz.
van gl
eraents
•serie.
,00 Jour
urnaal
ie adv!
iprogr.
il.
au< ;!i
ung
9.15
WDR:
DO Wei
ethoden
e. 19.00
hinfüllt,
roverz.
irnaal.
ag 22.1
urnaal.
Amus
I Jeugi j.
16.20 V Q(
Jourm
7.45
rnaal
Aansl.
it loter
1.00 Dei
ihrungs
TV-ci
andman*
.45 Reg.
9.15 Cul
oude
s)
r Suslej
16.00
dein.
kenfllm
TV-feull
pnpul. j
Groo 1
s. mui.
forum,
iprek oi
I. IKOR:
18.58
De ko
iz.leven
ork.,
10 Nws
10.02
11.00
ïonsens.
groete
NAR: t
Nws.
eschouv
Leiden en Eindhoven is een nieuwe
k' oep vechtlustigen verschenen op het
H iversitaire strijdtoneel. Wat deze
s irps -s udenten in Eindhoven niet luk-
bleek in Leiden meer resultaat te
bben. Met harde hand werden de
zetters het administratiegebouw uit-
(J slagen. De politie hoefde tenslotte
een maar een duwtje na te geven
n de strijdende partijen samen naar
liten te werken.
j de bezetting van de Vrije Universi-
had het bestuur al de vrees geuit
sommige leden van het personeel
studenten knokploegen zouden vor-
n. Dan was het beter om de politic
j* et dat karwei op te schepen, dan 'de
im door mariniers te laten schoon-
gen.' Aan de VU is het gelukkig
ed afgelopen. De mariniers bleven
ig, en de bezetters namen zelf de
nen, toen duidelijk werd dat dc
Jitie (na vier dagen wachten van
jrgemeester Samkalden) toch zou op-
iven.
)k in Leiden heeft de politie weinig
ast gemaakt met ingrijpen. De be
lters beklagen zich erover dat de
litie hen niet te hulp kwam toen de
rpsstudenten er op los kwamen
an.
bezettingen van de laatste dagen
rj, pnen het naspel van de strijd tegen
collegegeldwet. Aanvankelijk had
verzet een brede basis. Maar op
moment lijkt de strijd tegen deze
gelukkige wet weinig zinvol. Het
■lement he\ct nog zeer onlangs uit-
proken dat de wet moet worden
gevoerd. De boycotters zouden er
er aan doen zich daarbij neer te
gen en te wachten op betere tijden.
weet, kan een volgende regering
er voor hen doen. In dergelijke
!ei standigheden is een bezetting een
Idel dat geen enkel' doel dient.
armee is niet elke bezetting veroor-
ild (de Enka-bezetters hadden bij-
f' irbeeld onze sympathie), maar wel
soort studentenacties. Dergelijke
ettingen. inclusief het robbertje
jkken met de corpsstudenten, lijken
er op studentenfolklore dan op een
echtvaardigde politieke strijd,
it is in zulke gevallen de rol van de
itic? In het algemeen lijkt ontrui-
■r ig van universiteiten door de politie
erg verstandig. Hoe vervelend
rustig afwachten tot de bezetters
weggaan is meestal verkieslijker
het inzetten van een grote politie-
cht.
U andere vraag is, of de politie niet
et verschijnen wanneer haar hulp
rdt ingeroepen. Daarom zou het
:d zijn te weten welke overwegin-
burgemeester Samkalden er pre-
toe geleid hebben zo lang te
chten met de ontruiming van de
waarom het bestuur van de VU
n vorige week vrijdagmorgen reeds
verzocht. Dat kunnen respectabe-
:v redenen zijn, maar de minister van
titie zou er goed aan doen de door
merleden gestelde vragen op dit
it uitvoerig te beantwoorden. En
irbij ook zijn eigen standpunt uit de
ken te doen.
Leiden lagen de zaken precies
ii lersom. Daar vroegen de bezetters
bescherming door de politie. Ons
ïktdat ook zij daar recht op
Iden. Ingrijpen van de politie is in
ke gevallen te verkiezen boven het
enmachtig optreden van mariniers.
19.40
quü
Sml 1
.00,
02 Jc
lOftt
rep.
aal.
.00 DU
weel
emme,
Schwii
el. 16.'
Sportjd
■naai
teln Ti
weerber
NDR
i fUr
Sesai
/erhalti
0 Joui
[iter.
1 Jazi.
t men ook van minister Engels kan
[J gen in ieder geval niet dat hij
'°fl° rhaast te werk gaat. Al ruim een
r lang werd er van hem verteld,
hij binnenkort vergunningen zou
even voor lokale proeven met ka-
televisie.
ze week heeft hij dan eindelijk
ïn weten, dat hij die vergunningen
orlopig nog niet zal geven. Hij wil
st de belangstellende kamerleden
egenhcid geven hun zegje hierover
doen. Eventuele proeven kunnen
1 worden aangepast aan de wensen,
dc volksvertegenwoordiging heeft
het gebied van de kabeltelevisie,
n verstandig besluit van de minister
zo lijkt het er op, dat al zijn
larzel toch ook een .positieve kant
tft. Door al dat getalm met die
rgunningen had hij nu dan toch
lar de gelegenheid de uitgifte nog
uit te stellen.
»ar hij heeft al bijna anderhalf jaar
tijd gehad zoiets als een beleid
or de ontwikkeling van kabeltelevi-
te ontwerpen. Dat hij daar niet
1 toegekomen is mag hem wel
•rden verweten,
verwijt treft dan ook het hele ka-
wjiet, want die heeft er kennelijk
niet alles aan gedaan om een
Edelij ke visie op het verschijnsel
beltclevisie te ontwikkelen. De vra-
wat we precies kunnen krijgen en
wc precies willen hebben, zijn
loor nog nooit afdoende beant-
door dc regering en de volks-
inwoordiging.
it wordt hoog tijd, want het be
ven heeft op dit gebied van een
ozienlijk grotere daadkracht blijk
leven. De al of niet vermeende
ordelcn van deze technische vinding
uitmetend en gebruik makend
n de mogelijkheden, die de wet
is.
en
15.
Jili
SS «t.
i.
rtceciv
er t wol
ff ijfslcvi
ADVERTENTIE
door Jan Brokken
HEERDE Voor ir. H. G. Stokvis is liet tweede interview, dat hij
weggeeft, tevens het laatste. Uit het eerste is alleen zijn zinnetje
'ik heb als civiel ingenieur zoveel verpest, dat ik op mijn oude dag
nog iets goed wil maken' overgebleven.
In dienst van een groot aannemersbedrijf voerde de civiel-inge-
nieur vele opdrachten voor Rijkswaterstaat uit. En nu, van zijn
pensioen genietend, zit hij aan de andere kant van de tafel, als ac
tief lid van de actiegroep Noord-Oost Veluwe.
Voor de 67-jarige ingenieur, liberaal,
laatste telg uit de Rotterdamse fami
lie Stokvis, commissaris bij Erres-
Stokvis, bouwer van de brug bij Via-
nen, de sluizen in het Twente-kanaal
en bij Borne, na de oorlog belast met
het herstel van de kademuren in de
Rotterdamse haven en ontwerper van
veertien kilometer weg boven Slie-
drecht, is daar niets vreemds meer
aan. 'Tenslotte speelde het milieu vijf
jaar geleden geen rol. Nu wel, en ik
wil mij als technicus graag inzetten
voor het behoud ervan'.
Maar het beeld van de gepensioneerde
ingenieur beantwoordt nu eenmaal
niet aan het portret van de aktievoer-
der' ,een jonge radikaal, die een be
hoorlijk salaris verdient en onafhan
kelijk van de industrie is: meestal
geen technicus', zoals een burgemees
ter het onlangs omschreef. Dat beeld
ic vertekend, oordeelt de heeer Stok
vis. Zijn zwager, al over de tachtig.
'Prestaties leveren
werd ons met de
paplepel ingegoten'
een bekend Haags jurist heeft immers
fel geprotesteerd tegen de aanleg van
de Leidse baan.
Binnen de familiekring gaf dat aanlei
ding tot felle discussies. 'Juristen
hebben nu eenmaal een hekel aan
plannenmakers. Ze vinden die mensen
griezelig. Maar plannenmakers zijn
heus geen stommelingen of maniak
ken. Het is onze dynamische maat
schappij, die de prioriteiten zo snel
doet veranderen. Plannen raken ver
ouderd. Aktiegroepen moeten dan
proberen zo'n plan te wijzigen. Maar
het zijn de juristen en de bestuur
ders, die dat vaak onmogelijk maken.
Fouten in projekten kunnen soms
moeilijk ongedaan gemaakt worden:
er zijn al gronden aangekocht, er zij
afspraken gemaakt. Begrijp me goed.
de rechten van de mens moeten ge
handhaafd blijven. Maar een zekere
soepelheid van de kant van de juris
ten zou veel schade beperken'.
Andere kijk
De technicus werpt de bal terug naar
de jurist. De technicus heeft nu een
maal een andere kijk op de milieuver-
Van een onzer verslaggevers
WESTSTELLINGWERF De Vogel
wacht Friesland heeft geen bezwaar
tegen het afschieten van enkele tien
tallen zwanen in de Friese plaatsen
Oldetrijne en Oldelamer. Zoals wij
gisteren meldden, hebben enkele Frie
se boeren gevraagd de zwanen te
mogen doden, omdat de vogels grote
schade aan het land toebrengen.
'Wij doen het wel met een zekere
tegenzin', zegt de heer Sjoerd Spans,
'maar het kan niet a nders. De uit
werpselen van de zwanen stinken der
mate. dat het vee niet meer in de
buurt wil grazen'. Voor de vogelstand
heeft het afschieten van de zwanen
geen nadelige gevolgen. 'Er zitten
hier duizenden zwanen. De schade aan
de vogelstand zal daarom nihil zijn'.
De heer Spans heeft vorig jaar sep
tember al 49 zwanen afgeschoten.
Slechts enkele exemplaren zijn ter
compensatie aangeboden: de meesten
werden begraven.
Van een verslaggever
ROTTERDAM De Holland-Ameri-
ka-Lijn heeft bij Philips zes draagbare
'defobrillatoren' (hartbewakings en -
behandelingsapparatuur) gekocht voor
haar cruiseschepen. Dat zijn de Rot
terdam. Nieuw Amsterdam, Statendam
en de binnenkort op te leveren Veen-
dam, Volendam en Prinsendam.
Met de defibrillator krijgt de arts een
eerste beeld van de conditie van het
hart van de patiënt en indien nodig
kan hij proberen met behulp van het
apparaat een niet meer functionerend
hart in het normale ritme terug te
brengen.
biedt, zijn de particuliere ondernemin
gen aan de slag gegaan. Ze zijn er al
bijna in geslaagd Nederland een ka-
bel-tv-net aan te praten, waarvan niet
eens vast staat of we het werkelijk
willen.
Bijna, want de volksvertegenwoordi
ging heeft nog wel de gelegenheid
greep op de ontwikkeling van kabel-tv
te krijgen. Maar dan moet ze meer
daadkracht tonen dan de minister de
afgelopen maanden heeft gedaan met
zijn 'vergunningenbeleid'.
vuiling, waaraan hij zelf in ruime
mate meewerkt, waarvan hij in vele
gevallen de schuldige is. Vandaar dat
de ingenieurs als de grote opposanten
van de milieu verontruste 11 worden ge
zien. De technici, dat zij de doordou
wers, de vakidioten.
Ir. Stokvis onderschrijft die kritiek,
maar tegelijkertijd toont hij begrip
voor zijn vakbroeders. 'Prestaties le
veren, carrière maken, dat werd ons
in Delft met de paplepel ingegoten.
En eenmaal in een bedrijf werkzaam,
mochten wij nooit nee zeggen. Alles
moest kunnen, alles moest mogelijk
zijn'.
Tien jaar geleden had ir. Stokvis ook
moeilijk in een actiegroep zitting
kunnen nemen. 'Grote bedrijven vra
gen nu eenmaal een zeker conformis
me. Dat was vroeger al zo. Afgestu
deerden. die bij de Shell gingen wer
ken. schrijven naar ons studenten
blad: mijn hersens druipen van de
olie. Het betaamt een ingenieur bij
een groot bedrijf niet openlijk aan
politiek te doen of deel uit te maken
van een aktiegroep. of deze nu links
of chets is.
De heer Stokvis noemt een aantal
gevallen van jonge stafleden van pro
vinciale- en rijksdiensten, die zich
inzetten voor het behoud van het
milieu. 'Ik ken iemand, die alleen om
dit feit geen vaste aanstelling krijgt'.
Voorbeeld
Het is daarom nuttig, dat bejaarde
ingenieurs zich aansluiten bij actie
groepen, 'waar het nogal eens aan
technische begleiding ontbreekt. Zijn
grote voorbeeld is ir. Meyer uit Oos
terbeek. een tijdgenoot uit Delft, die
hem bij het actiewezen betrok. 'Meyer
schrijft grote ingezonden stukken
over de Oosterschelde, is voorzitter
van de werkgroep Ruimtelijke Orde
ning van de Vereniging Milieudefen
sie, bezoekt vele studiebijeenkomsten.
Hij was directeur van de Delispoor-
wegmaatschappij en lager van de Su-
ralco, de Surinaamse Aluminium
Company'. 0
Naast de technische inbreng kunnen
de ingenieurs misschien ook een stuk
wantrouwen wegnemen. De heer Stok
vis heeft het moeilijk met dat wan
trouwen. 'Ik kan het begrijpen. Het
zijn de technici, die afbreken. Maar
wanneer ik hoor: weg met die kerels
van Rijkswaterstaat, dan deins ik te
rug. Ik begrijp die mensen namelijk
zo goed, ik weet hoe ze tot ontplooi-
Ir. H. G. Stokvis: wij kunnen een
stuk wantrouwen wegnemen
ing zijn gekomen. En wat je ook
tegen ze hebt, het zijn degelijke vak
lieden'.
Weg
De heer Stokvis verhaalt van de actie
groep Noord-Oost Veluwe. 'Wij pro
testeren tegen de aanleg van Rijksweg
50, van Apeldoorn naar Zolle, dwars
door de Veluwe heen'.
'Na een uiterst plezierig gesprek, dat
drie uur duurde, met Rijkswaterstaat
in Den Haag zijn wij gaan praten met
de eigenlijke ontwerpers van de weg:
het orrondissement Zwolle van Rijks
waterstaat. Na een lange discussie zei
een ingenieur opeens: waar bemoeien
jullie je er eigenlijk mee? Hebben
wij een stommiteit begaan? Wij wer
ken al zeven jaar aan het ontwerp
van deze weg. De plannen zijn uitvoe
rig bestudeerd. Wat hebben wij in
hemelsnaam verkeerd gedaan0'
'Ik heb geantwoord, dat de prioritei
ten veranderd zijn, dat het milieu in
1965 geen rol speelde, maar nu wel.
Dat het niet hun fout was. Maar ik
begrijp donders goed, dat het die
ingenieur - als zovele anderen - zwaar
op de maag ligt. En dan wordt gezegt:
Rijkswaterstaat is halsstarrig. Ze druk
ken plannen door. De menselijke kant
wordt over het hoofd gezien. Als je
zeven jaar aan het ontwerp van een
weg hebt gewerkt en er komt dan,
juist voor de uitvoering van het pro-
jee^1 een actiegroep binnen, die zegt:
hoor eens, zo kan het niet, hoe voel
je je dan?
Tenslotte zijn de ingenieurs slechts
uitvoerders van projecten, die door de
Tweede Kamer aangenomen zijn of,
anders gezegd, waar het Nederlandse
volk om heeft gevraagd. Daarnaast is
er een aantal pressiegroepen geweest,
die de wegenbouw gestimuleerd heb
ben. 'Laats was er een wegendag in
Arnhem. Daar sprak ook een verte
genwoordiger van de ANWB. De
ANWB neemt geen enkel standpunt
in, zei hij. Onze organisatie draagt
alleen zorg voor haar leden en het
verkeer. Mijn studiegenoot Meyer
sprong daar direct op in, *Een extre
mer standpunt heb ik nog nooit ge
hoord', zei hij. 'Een organisatie die
alleen maar aan haar leden en het
verkeer denkt, en verder niets'
Uitvoerder
Terug naar de technici. Het wantrou
wen blijft, ze leiden volksvertegen
woordigers en statenleden om de tuin
met technische argumenten, die niet
ter zake doen, en oncontroleerbaar
zijn. Heeft ir. Stokvis als civiel inge
nieur ook meegedaan aan dergelijke
fopperijen?
'Ach nee, ik was uitvoerder. Rijkswa
terstaat voerde de besprekingen. Maar
in onze tijd speelde dat niet. Wan
neer een weg door een mooie boom
gaard moest, dan zei men: ach, dat is
jammer. En daar hield het dan mee
op. Maar het zal best voorkomen, dat
er gegoocheld wordt met technische
argumenten. Bij de discussie over de-
Oosterschelde weten kamerleden bij
voorbeeld niet waarover zij praten.
Rijkswaterstaat wijst op de veiligheid.
Maar eeen absolute veiligheid bestaat
niet, dat weet iedere ingenieur. Vei
ligheid is een beperkt begrip. Je kiest
een aantal factoren, waardoor je een
maximale veiligheid kan garanderen,
Maar wie zegt, dat over honderd jaar
niet een andere factor, die je niet
ingecalculeerd hebt, optreedt!
Tenslot^ kunnen actiegroepen vele ar
gumenten ontzenuwen. 'Wanneer ac
tiegroepen verstandig te werk gaan.
kunnen ze veel inbreng hebben. Zij
moeten mensen overtuigen. Zending
is een goede methode: op eenvoudige
manier aantonen wat er aan de hand
is. Ik hou niet van het oorlogspad,
hoewel... als ik die discussie over de
Oosterschelde zie, die is volledig vast
gelopen.
Het actiewezen heeft van ir. Stokvis
geen radikaal gemaakt. Hij borrelt
nog met evenveel plezier op de 'oude
heren sociëteit' in Heerde, waar 'deze
problemen ook ter sprake komen'. En
zijn mede-commissarissen kijken heus
niet vreemd naar actievoerder Stok
vis. 'Er zouden meer commissarissen
van grote firma's in een actiegroep
zitting moeten nemen. Het behoud
van het milieu is toch een zaak voor
iedereen?'
Het Chr. Historisch Tijdschrift een
uitgave van de De Savornin Lohman-
stichting spendeert de hele februa-
ri-aflevering aan bespiegelingen over
de toekomst van de CHU, nu de
verkiezingen van eind november voor
haar zo slecht zijn afgelopen. De con
clusie van alle vijf artikelen is dat de
Unie niet zelfstandig kan blijven be
staan en zal moeten opgaan in een of
ander groter verband. Alleen in het
stuk van C. G. W. M. van Hoogstraten
voorzitter van de Kamerknng Am
sterdam wordt de mogelijkheid,
dat de CHU een politieke partij wordt
kort besproken en meteen verworpen:
'Dat is een opgave die de krachten
van de Unie wellicht te boven zal
gaan.'
Verder schrijven dr. E. Bleumink en
J. Baarda in een gezamenlijk stuk dat
de CHU het komend voorjaar de nota
van de contactraad zal moeten aan
vaarden en initiatieven zal moeten
nemen tot een snelle integratie met
ARP en KVP. 'Zo niet dan zullen de
middelpuntvliedende krachten nog
meer vat op haar krijgen en is haar
rol uitgespeeld. Dit is geen pessimis
me, maar helaas puur realisme', aldus
Bleumink en Baarda.
Ook H. Eversdijk kandidaat voor
de Tweede Kamer mikt in eerste
instantie op samensmelting- met KVP
en ARP, maar als dat niet mocht
lukken is voor hem een fusie met
alleen de ARP ook goed als daarbij
maar, wordt vastgelegd dat ook katho
lieken zich als volwaardig lid bij zo'n
formatie kunnen aansluiten. De be
doeling van Eversdijk is, dat het
midden van de Nederlandse politiek
wordt gevuld door een nieuwe partij
met een nieuw elan. Van Hoogstraten
staat voor ogen: 'een open christelijke
volkspartij, niet links, niet rechts,
maar reëel, die vooruitziet d.w.z. de
problemen voorblijft en actief de op
lossingen daarvoor poogt te vinden,
daarbij de belangen van alle groepen
in het oog houdend, zonder de bevol
king in te delen in 'goeierikken' en
'slechterikken'. Alleen zo kan
een Confessionele Partij zich weer
aanvaardbaar maken voor zowel chris
tenen als niet-christenen', aldus Van
Hoogstraten. Drs. J. Wieten meent
daarentegen dat een fusie van de drie
confessionele partijen geen oplossing
kan zijn, omdat zij in die opzet bela
den blijven met hun oude beeld.
Daarom schrijft Wieten: 'Het enige
alternatief dat uitzicht biedt omdat
het geloofwaardig kan zijn, is uitein
delijk alleen een geheel nieuwe groe
pering die gekenmerkt wordt
door een onmiskenbaar vooruitstre
vend program en beleid, maar open,
synthetisch, niet polariserend.' Het ini
tiatief tot de oprichting van die
groep zou van de confessionele partij
en moeten uitgaan, maar geest- en
mentaliteitsverwanten uit PvdA en
PPR zouden erbij moeten worden be
trokken.
KVP, wat nu?
Ook 'Politiek Perspectief', tijd
schrift van het (KVP-) Centrum voor
Staatkundige Vorming houdt zich met
zelfbeschouwing bezig, en wel in een
stuk van Frank Bibo. directeur van
het Centrum over 'KVP, wat nu?'
Bibo concludeert dat de KVP af moet
van het 'confessionele' beeld en een
christen-democratische, sociale, open
volkspartij moet worden. In dit
perspectief zal volgens de schrijver de
samenwerking met ARP en CHU moe
ten staan. De nota van de contactraad
moet snel worden behandeld: 'Snelle
beslissingen zijn daarbij vereist, want
het zou desastreus zijn als bij de
volgende verkiezingen de drie chris
ten-democratische partijen wederom
zonder een werkelijke eenheid zouden
optreden.'
Contactraad
Met al dat haastwerk hoef je zoals
bekend bij de ARP niet aan te
ADVERTENTIE
5 Dagen genieten op het
eilana aan de Golfstroom.
Volledig verzorgd, dus incl.
logies, maaltijden en reis:
Vertrek dagelijks t/m 10 mei
1973.
Alle informatie in de brochure
„Toeren met NS" op de
stations.
voordelig uit met NS
van elk
station.
komen. In AR-Staatkundc, tijdschrift
van de Dr. A. Kuyperstichting, ver
schijnen nog steeds diepgravende be
schouwingen van autoriteiten over de
nota van de contactraad. Deze keer
hebben prof. dr. H. Berkhof en prof.
dr. G. Th. Rothuizen een stuk ge
schreven. Berkhof noemt het 'niet
kinderachtig*, 'zelfs rondweg revoluti
onair' wat de nota allemaal wil op het
gebied van de maatschappijverande
ring, maar hij vertrouwt de methode
die de opstellers willen volgen om die
herstructurering te bereiken, niet he
lemaal.
Hij noemt het erg. dat 'men blijkbaar
het harmoniemodel principieel
verkiest en het conflict-model ver
werpt.' Berkhof voorspelt dat dit niet
zal kunnen worden waargemaakt bij
doelen als: grote versobering, een in
komensbeleid, ingrijpende wijzigingen
in de economische structuur, in de
bezitsverhoudingen en in het mense
lijk gedrag. 'Wie offers eist, roept
vanzelf conflicten op en moet daar
niet bang voor zijn', aldus Berkhof.
En verder: 'En als we dan bovendien
bedenken dat de politieke beginselen
soep toch al nooit zo heet wordt
gegeten als ze opgediend wordt, dan
krijg ik het bange vermoeden dat wat
hier 'politieke strategie' heet niet veel
meer dan politieke ideaalvorming zal
blijken te zijn.'
Voorts schrijft hij, het gevoel te heb
ben dat het evangelie in de nota
figureert als een vaag waardenpakket.
'Waarom dit moet worden gereali
seerd via een bundeling van drie zgn.
confessionele partijen wordt ook niet
duidelijk. Er wordt zelfs geen poging
ondernomen om aan te tonen dat dit
pakket bij andere christelijke partijen
en bij het politiek akkoord van de
linkse drie niet of in mindere mate
aanwezig is. Nu wordt er met
de vlag van het evangelie gezwaaid
zonder dat we kunnen lezen wat erop
staat en zonder te kunnen zien waar
om hij net deze lading moet dekken.'
Rothuizen vindt op een enkel punt de
nota 'te christelijk', 'b.v. als men zich
niet geneert om met de nieuwe partij
zelfs te willen 'bekeren'. Als ik
voorzitter was van de Tweede Kamer
zou ik daarvoor een stokje steken.
Daar zijn andere lichamen voor.' Rot
huizen vraagt verder o.a. meer duide
lijkheid over de positie van iemand
van niet-christelijke huize die lid van
de 'open' partij wil worden. De nota
is op dit punt argeloos, meent Rothui
zen; zij laat daardoor 'zowel het chris
telijke als het wereldlijke te weinig
uit de verf komen, met als gevolg, dat
zowel de christen als de niet-christen
zich wel eens te weinig serieus geno
men zou kunnen voelen.'
Een Aan van vijftig met een vriendin van 25?
Da's normaal, maar een vrouw van 50 met een vriend
van 25.., BelachelijkBelachelijk? Wat is er eigenlijk zo
belangrijk aan haar leeftijd? Neemt haar persoonlijkheid
met het stijgen der jaren af? Helaas geloven veel
vrouwen dit zélf. Met alle trauma's, nachtcrèmes en
overdreven kokette kreetjes van dien! Wie zich eventueel
voor zou kunnen stellen, dat vrouwen mensen zijn -
in plaats van lustobjecten met een jaartal - móét
"Vrouwen moeten de waarheid spreken" lezen.
Een erg reëel artikel van Susan Sontag voor volwassen
mensen. In de nieuwe Avenue.
Het uordt in Nederland steeds
moeilijker om duiven te houden.
In vele nieuwbouwwijken is het
eenvoudig niet toegestaan duiven
hokken achter het huis te hebben.
En in sommige deftige gemeenten
wil men het de duivenliefhebbers
door kinderachtige bepalingen nog
al eens moeilijk maken. Niettemin
hebben de duivenbezitters zich de
laatste tien jaar op ongeveer gelij
ke sterkte kunnen handhaven. Het
aantal duivenmelkers (ze hebben
door elkaar genomen geen enkel
bezwaar tegen deze uitdrukking) is
althans vrijtvel hetzelfde gebleven.
Er zijn er in ons land, 52.000
georganiseerd, weet de heer A. F.
Stolk uit Laren (N.H.), secretaris
van de Nederlandse Bond van Za
terdagvliegers, die zelf tegen de
negenduizend leden telt en de der
de in grootte is.
De Zaterdagvliegers, die volgens
de statuten principieel doorgaan
met niet op zondag te sporten,
vieren vandaag het vijftigjarig be
staan. De zilveren duif gaat, zoge
zegd, een zaterdagje in het goud.
In de bijbel worden prachtige din
gen over de duif gezegd. Gewezen
wordt op hun oprechtheid, schoon
heid, argeloosheid, adeldom en te
derheid. Maar er is méér. Waar zij
de mensen ook altijd weer door
intrigeren, dat is hun snelheid,
hun schijnbare onvermoeidheid en
hun schier feilloos richtingsgevoel.
Elke zaterdag, van april tot sep
tember, laten de leden hun duiven
los voor vluchten, soms op korte,
soms op lange afstand. De afstand
varieert van honderd kilometer tot
zo'n 950 kilometer (Bordeaux)
maar moeten de duiven naar het
noorden terug, dan komen ze wel
op een kleine elfhonderd kilome
ter. Goed ingemand, zoals dat heet,
worden ze met de modernste trans
portmiddelen naar de startplaats
gebracht, in Nederland, België of
Frankrijk.
Met snelheden, die uiteenlopen
van 60 tot 100 kilometer per uur.
komen de duiven dan weer op huis
aan. Er wordt bij wijze van uitzon
dering ook wel eens een snelheid
van 120 kilometer gehaald; zelfs is
een keer 137 kilometer genoteerd
Du> snelheid is overwegend afhan
kelijk van de wind.
De duivensporters moeten altijd
rekening houden met enig risico.
Soms beleven ze een zwarte zater
dag. Dan keert een aantal vogels
niet terug. Op zulke dagen is er
verdriet in het kamp van de dui
vensporters, want ze houden van
hun dieren. Over de uitgesproken
rampvluchten, die er ook geweest
zijn, gelukkig niet zo erg vaak,
praten ze liever niet.
Wat is nu de charme van het
duivenhouden en meedoen aan de
vluchten? De heer G. Bout. eige
naar van eer herenconfectiezaak
in Apeldoorn (85 procent van de
leden vindt men in arbeiderskrin
gen, de rest tot in de hoogste
milieu's) die voorzitter is van ray
on l in de afdeling Oost van de
Zaterdagvliegers kan re alleen dit
van zeggen: 'Ze beweren wel eens
dat je met een duif in je hart
geboren wordt en dat is waar. Het
is de spanning, het moment dat je
ze terug ziet, het moment dat ze op
de til neerstrijken, het moment dat
ze weer thuis zijn'.
Gevangenen gaven
zwembad cadeau
aan Ethiopië
ZUTPHEN Gedetineerden uit
de jeugdgevangenis in Zutphen
hebben geld bijeengebracht voor
de bouw van een klein zwembad
ergens in Ethiopië. Zij namen hier
toe het initiatief, nadat een pries
ter in de gevangenis had verteld
over de van a rmoe en ellende
waarin vele Ethiopiërs leven.
De kosten voor h et bad worden
geschat op 250 gulden. Voor Ethio
pische begrippen een groot bedrag,
maar ook voor de gedetineerden,
die dagelijks gemiddeld twee gul
den voor verteringen ontvangen.
Het geld, is bijeengebracht, via
bingo-avonden en de verkoop van
kerstkaarten in de gevangenis.
'We gingen inderdaad wat snel door die bocht. Hoe gaat het met
Simpklns?'
1
