Caransa: Marshall-plan
voor de hoofdstad nodig
KOELHUIS.
BOTERT
lierscomplex?
Iderachtig
Voor speculatiewinst-bela sting,
maar dan ten behoeve van sociale woningbouw
(agen over bezetting
'Stop Kindermoord'
dreigt: harde actie
op de plaat - pop op de plaat - pop op dep
Tromp en De Ruyter exit
Carnaval
[O
ff/KWARTET VRIJDAG 16 FEBRUARI 1973
BINNENLAND/COMMENTAiAR T5/K5
liseert
ntvi
v.,
hè
oh laar
■renigii
irgaderii
uit
erst na
worden
oot bed,cdisch Comité Nederland-Viet-
it opg» eeft van de Democratische Re-
Vietnam en van de Voorlopi-
volutionaire Regering van de
Cll iek Zuid-Vietnam een machti-
ink' kregen om te verklaren dat het
•'ogell deze regeringen beschouwd
als de enige Nederlandse orga-
voor medische hulp aan Viet-
Car
vd:
.iel
tdijk
ut.Overi
?avond
>urg
22
c.o.v.
skerk
der
ADVERTENTIE
jmité heeft een indrukwekkende
10 ei; van dienst opgebouwd in de
5) echt-Rtc uren van Vietnamese
De vraag is alleen, waarom,
verschrikkingen voorbij zijn en
•ns aan dek moeten komen, het
gj lands publiek moet worden inge-
dat het voor medische hulp
anders met zijn giften terecht
Vanwaar deze monopolistische
op een ogenblik dat alle mogc-
analcn moeten worden uitge-
ie laten machtigen als enige
Zuid-B landse organisatie voor medi-
mlpverlening is voor het comité
r twijfel een wapen in zijn con-
z/ iet het Nederlandse Rode Kruis,
het wckt een verkeerde indruk
gevraaj I Nederlands publiek. Bij de zo
per da ikkig begonnen actie Heel Viet-
ijn namelijk Nederlandse afdc-
^trokken van internationale
Zegei saties die wel degelijk ook in
va bied van Noord-Vietnam en het
dingsfront toegang hebben. Wij
hierbij bijvoorbeeld aan de
'jke diakonaten en de Stichting
de jai :,"j TT"'~ T~1'" V
Zwaï
iding
It een
den, l
imd vu
rkelijke Hulp. Die samen ook
tamelen voor Interchurch Aid
Wereldraad van Kerken, welk
zojuist weer via Oost-Europa
Sowjet-Unie een door de ortho-
kerken gefinancierde Aeroflot-
met medicamenten naar Hanoi
|de. Een eerdere vlucht naar
meegerekend zijn door Inter-
Aid zeven ton medicijnen in
afgeleverd. Het opmerkelijke is
cn hoeveelheid kinine daarin
aangeschaft via het Medisch
Nederland-Victnam!
International Union for Child
t in Genève heeft na overleg
ertegenwoordigers van Noord-
m en het Bevrijdingsfront om
liljoen Zw. frs. gevraagd voor
zorg voor moeder en kind
een centrum voor kinderen
gevolg van de bombardemen-
doofheidsverschijnselen lijden,
eid haalt Child Welfare niet op
nèvc: daarvoor rekent het ook
dcrlandse bijdragen die via de
»1 Vietnam deelnemende orga-
moeten binnenkomen,
zichzelf zo exclusief te maken
iet Medisch Comité langzamer-
fte lijden aan het 'pionierscom-
dat meer helpers van het eerste
ivangt als zich ook anderen
Moet men daar niet eerder
;d over zijn?
legering die kapitalen in topsport
I, kan daaraan het recht op enige
Benheid ontlenen, wanneer dege-
[die dit geld opmaken, belabberde
^ties leveren. In principe steekt
ii ook niets merkwaardigs in, als
jteatscomité voor sport in de
JtUnie schaakgrootmeesters be-
Iomdat ze zich als knoeiers van
prd hebben laten zetten.
j is echter, of dit laatste van
leren Spassky, Petrosjan en Tai-
die door dit comité geka-
jl zijn, omdat ze Robert Fischer
a diens opmars naar de wereldti-
tbbcn kunnen stuiten kan
En gezegd. Vrijwel alle kenners
I, ook voordat Fischer tegen de
[Russen aantrad, van zijn superio-
I overtuigd. Wanneer een Russisch
Bcomité, dit wetend, achteraf gaat
ha over onvoldoende fysieke, mo
len schaakkundige voorbereiding,
It het zich schuldig aan een natio-
sche flauwiteit, die alleen ver-
I kan worden uit misplaatste te-
telling over het feit, dat het Sow-
isische abonnement op de wcreld-
schaken kennelijk verlopen is.
louding wekt de indruk, dat, nu
..ionnen van het staatscomité Fi-
r niet op het schaakbord hebben
i verslaan, het comité zelf als-
Jirobecrt, de Amerikaan in kin-
Atigheid te overtreffen. Geen ge-
kelijke opgave, maar het staatsco-
heeft er zich met glans van
veten. Waarschijnlijk heeft het
niet beseft, welk een vcrlam-
I effect er van zijn optreden kan
Ittn op toekomstige Russische uit-
s van Fischer. Welke Rus zal het
f enig animo tegen de Amerikaan
I opnemen, nu hij weet, dat hij
Bkans loopt, zich de beklaagdenbank
I te rokeren?
onze Haagse redactie
HAAG De AR-Kamerleden
man en Vermaat hebben de mi»
irs Van Veen en Van Agt gisteren
-*n gesteld over de bezetting van
Vrije Universiteit te Amsterdam.
name willen zij weten of en
leer er contact opgenomen is
- het college van bestuur met de
'üe om een eind te maken aan de
Van een onzer verslaggevers
AMSTERDAM 'Ik ben direct
voor het invoeren van een belas
ting op speculatiewinst. Als die
belasting dan maar gebruikt
wordt voor sociale woningbouw
in de stad. Want wat er in de
oude wijken gebeurt is een natio
nale ramp'. De verklaring wordt
onthutsend door de man die ze
uitspreekt: Maurits (Maup) Ca
ransa, Amsterdams multimiljo
nair, een man die juist door in-
en verkoop van onroerend goed
veel van die miljoenen verdiende.
Eerlijk zakenman
en een van de
laatste patriciërs
Caransa is deze week vreselijk kwaad
geworden. Een Amsterdams raadslid
(Huib Riethof) waagde hem te be
schuldigen van oneerlijk koopman
schap, tenminste zo vatte Caransa het
op. Riethof verweet de 'grote jongens'
in Amsterdam door speculatie in on
roerend goed vele miljoenen te heb
ben verdiend in feite op kosten
van de gemeenschap. En juist dat
laatste wenste Caransa niet te nemen.
'Ik heb altijd gedacht een goede naam
in Amsterdam te hebben, de naam
van een eerlijk zakenman zonder
geintjes. Ik wil niet dat de man op de
straat zegt: die Rolls Roys van Caran
sa, die heeft-ie op onze kosten ver
diend. Riethof zei dat wel en dat
wens ik niet te nemen'.
Het gemeenteraadslid is inmiddels
door het stadsbestuur tot de orde
geroepen. Zijn beschuldiging dat ge
meentelijke diensten door vroegtijdige
'tips' de grote beleggers aan miljoe
nen winst hadden geholpen, heeft hij
schielijk ingeslikt.
Om een kort geding met Caransa te
voorkomen ging hij hem persoonlijk
zijn standpunt verduidelijken: de spe
culanten hebben in principe niets
laakbaars gedaan: ze hebben gewoon
gebruik gemaakt van de mogelijkhe
den van de kapitalistische maatschap
pij.
Van een verslaggever
DEN BOSCH De pressiegroep 'Stop
Kindermoord' heeft de provinciale
staten van Noord-Brabant geschreven,
dat zij harde acties wil gaan houden,
omdat de provincie Noord-Brabant op
het gebied van de verkeersveiligheid
onvoldoende maatregelen zou treffen.
De groep heeft kritiek op het urgen
tieplan voor de wegen en het plan
voor parallelle voorzieningen. 'De
nood die op ons af komt in brieven
van honderden angstige ouders laat
langer uitstel van een werkelijke,
koerscorrectie niet toe', aldus de pres
siegroep.
Maurits Caransa: ik heb geen zin over de kop te groeien
Caransa en Riethof zijn het op dat
punt niet eens geworden ('Wat die
man wil is afschaffing van de vrije
koopman. Nou goed. Als ze dat wil
len, laten ze me dan maar nationalise
ren. Ik meen het serieus') maar de
grootste ergernis is uitgepraat. 'Zo
lang hij niet aan mijn naam komt,
mag hij beweren wat hij wil. Ook al
doet hij dat als gemeenteraadslid, dus
op kosten van de gemeenschap.'
De loopbaan van Caransa spreekt nog
steeds tot de verbeelding van vele
Amsterdammers. Zijn verhaal is de
succes-story 'van krantejongen tot di
recteur', in dit geval van autoslopen
tot multimiljonair, bezitter van hui
zen ('dat zijn er heus niet zoveel'),
hotels, kantoren, bijna zonder uitzon
dering op Amsterdamse grond. Zijn
grote slag haalde hij binnen met de
in- en verkoop van overtollig oorlogs
materiaal. Met het daarmee verwor
ven kapitaal wierp hij zich op de
onroerend-goed-markt.
Nu 'zetelt' hij in een statig en kost
baar gerestaureerd pand aan de He
rengracht. In zijn werkkamer voor
deze ruimte eigenlijk een te beschei
den woord hangt Caransa's geschil
derde portret met bovenin de spreuk
van het Amsterdamse stadswapen:
'standvastig, vastberaden, barmhartig'.
Want Caransa is voor alles Amster
dammer en Amsterdam met name
het Rembrandtsplein is een stukje
Caransa.
'Ik ben misschien een van de laatste
patriciërs van Amsterdam', stelt hij
tevreden vast en zijn omgeving aan
de .Herengracht lijkt hem gelijk te
geven. Ondanks dat alles wil hij 'een
voudig' zijn gebleven, een eerlijk za
kenman die met hard werken iets
heeft bereikt, voor een ander nog wat
overheeft, een man die z'n oude stam
kroeg is blijven bezoeken.
Anderhalf miljoen
Is Caransa ook de man die vanachter
zijn dure ureau met een telefoontje
hier en daar anderhalf miljoen per
dag verdient?
'Geen sprake van. Natuurlijk kan je
op een dag een transactie afsluiten
die een dergelijk bedrag oplevert.
Maar daar gaat heel wat werk aan
vooraf. Bovendien zit ik hier niet
aleen maar met een staf medewerkers'.
En als hij wat dieper is weggezakt in
de witkalfsleren stoel vervolgt hij:
'Kijk. vroeger had je een plan en dan
ging je daarmee naar Publieke Wer-
door tvillem-jan martin
J. J. Cale
Ten gunste van zijn eerste hier
officieel uitgebrachte elpee Naturally
(Philips 6369 106) toverde het
vaderlandse platenwezen, het vorig
jaar op een zonnige namiddag in
vergadering bijeen, een heuse Edison
uit de hoed. Aan zijn wel zeer onguur
uitgevallen portret te zien, dat meer
dan levensgroot in de hoes van
opvolger REALLY (Philips 6369 112)
werd gestopt, lijkt het mij op zijn
zachtst gezegd nogal twijfelachtig dat
JJ. Cale om hèm is het hier
allemaal te doen daar ook maar
een ogenblik van kleur van zou
verschieten. Zo'n door duizend
woestijnen en sheriffs geverfde
desperado-kop. Maar evenzogoed is
Really wel weer goed voor diezelfde
kleine blijk van artistieke en
commerciële waardering. Al was het
maar omdat beide elpees zo weinig
van elkaar verschillen.
prachtige versiersels (prachtig, maar
verantwoord en sober) zoals die paar
magistrale noten van Cale's gitaarsoli
(I'll Kiss The World Goodbye), de
mondharmonika van Charlie McCoy
(Ridin' Home), een zeer beheerst
orgeltje (Kossie Gardner in Right
Down Here) of Josh Graves en zijn
dobro in If You're Ever In Oklahoma.
Weer een prijsplaat dus. Tafels en
stoelen aan de kant, versterker op
optimaal (het kruispunt van
maximaal en sociaal) volume en
swingen maar. Eén opmerking: sla
Going Down en Mojo maar over. Niet
omdat Cale ze niet zelf schreef, maar
meer omdat ie er weinig origineels
van maakte.
is er dan alweer geruime tijd een
registratie van de Europese toernee
van Grateful Dead, waarin ook dat
Amsterdamse optreden plaatsvond.
Zes plaatkanten plus fotoboek onder
het motto GRATEFUL DEAD
EUROPE '72 (Warner Bros WB 660
19). De opnamen stammen vooral van
de concerten in de Londense Lyceum,
Het Nederlandse concert was goed
voor He's Gone. De stiltes tussen de
nummers door niet meegerekend
duurt alles op de kop af 109 minuten
en 25 sekonden. en ook dSt is een
hele zit.
Skip Battin
Cale is, ik geloof bewust, beperkt. Hij
bouwt zijn melodieën meestal op met
niet meer dan twee of drie (naar
blues riekende) akkoorden en brengt
een minimale (nou ja, liever:
minieme) afwisseling aan door kleine
accentverschuivingen, door over
dezelfde basispatronen van akkoorden
een iets andere melodische lijn te
leggen. Wanneer van dit grondrecept
wordt afgeweken, is het enige verschil
een grotere hoeveelheid akkoorden:
tussen de opbouw van 'devianten' zelf
bestaat ook weer grote overeenkomst.
Vandaar dus dat Really en Naturally
niet erg van elkaar afwijken.
Belangrijk vind ik dat verder niet. JJ.
Cale haalt zijn muzikale
aantrekkelijkheid minder uit variatie
dan uit de fantastische instrumentatie
en de ongehoorde portie swing, die
steeds weer in de groeven wordt
verwerkt: vettig baswerk, uitgemeten
drummen en een broeierige
ritmegitaar leggen daarvoor de
betonnen (wat dacht je) fundering.
Dan als ander constant element Cale's
eigen kraaiengeluid (eerder door mij
wel aangeduid als een door sigaretten
en drank geteisterde kruising tussen
Randy Newman en Nina Simone) en
daaroverheen tenslotte allerhande
Grateful Dead
Een ander chapiter. Het was destijds,
dat wil zeggen in mei van het vorig
jaar, een nogal controversiële
bedoening met het toen in het
Concertgebouw gehouden marathon
optreden van de Amerikaanse familie
Grateful Dead. Waar schrijver dezes
duidelijk een negatief verband
meende te ontwaren tussen lengte en
kwaliteit van het gebodene (omdat de
vijf uur vol móesten, vanwege een
onuitroeibare Dead-traditie, werd vier
uur lang op een kleine versnelling
gedraaid teneinde niet voortijdig in
elkaar te zakken), wachtte hem bij
thuiskomst een niet dan met veel
moeite te verijdelen lynchpoging van
een aantal opgewonden Dead-fans, die
wel eens weten wilden waarom hij
dergelijke nonsens in deze krant had
durven neerschrijven, omdat zij juist
zozeer hadden genoten, om niet te
zeggen het concert van hun leven
achter zich hadden. De discussie die
daarop volgde vermocht de strijdende
partijen niet tot elkaar te brengen: ik
was geen knip voor de neus waard, en
bleef dat, in de ogen van het Dead-
genootschap. Ondanks allerhande
sterke argumenten van mijn kant
('denken jullie soms dat het koppel
Post-Pfenniger er in een Zesdaagse
meteen de eerste dag al als een gek
van door ging!? Kom nou, ze moesten
nóg vijf dagen.wel eens gehoord
van krachten verdelen!?'). Goed. Nu
Grateful Dead exit, verder met SKIP
BATTIN en zijn eerste naar hemzelf
genoemde solo-elpee (Signpost 5C062-
94 039). Bijna een Byrds-elpee zou je
zeggen, want van de laatste en als
bekend opgeheven samenstelling is
alleen Gene Parsons niet van de
partij: Clarence White en Roger
McGuinn verlenen driftig assistentie.
Maar veel soeps is het niet. Battins
bijdragen aan het Byrds-oeuvre zijn
bekend: samen met de notoire friek
Kim Fowley bereide muziek over
voornamelijk cinematografische
aangelegenheden, en dat dan
onveranderlijk in het soort snelle
vierkwartsmaat, waarvan ik het patent
eerder vermoedde bij bijvoorbeeld
Alexanders Ragtime Band. Maar nee.
Battóns scoloplaat staat er barstensvol
mee.
Eén uitzondering. Captain Video. Een
ontzettend mooi nummer dat
herinneringen oproept aan Dylans
middenperiode (Highway '61,
Subterranean Homesick Blues) en het
balladenwerk van de legendarische
groep Them (Friday's Child bijv.). Zc
moeten het maar op single
uitbrengen, want echt hoor, het
contrast met de rest is te groot, en
om nu zo'n hele elpee te kopen voor
één schitterende song, dat is ook wel
een beetje te gek.
Tot besluit twee nieuwelingen.
Batdorf, Rodney and Friends met
lievige America-achtige muziek, niks
om je druk over te maken, en de
baardige country-artiest Michael
Murphy: een aardige jongen.
ken om te vragen of dat kon. Nor
maal, zoals iedere Amsterdammer
voordat hij hier een huis koopt, wil
weten wat er in dat gebied gebeurt.
Ik heb niet anders gedaan. Nou, dan
zei PW wat voor bestemming zo'n
gebied had en dan kon je verder. Je
wist dat de adviezen van PW voor
negentig procent zonder meer door
stadsbestuur en raad werden aan
vaard.
Nu ligt die situatie volkomen anders.
PW moet nu eerst advies vragen aan
de wethouder. Dan komen de plannen
terug naar PW. Dan moet er weer
een raadscommissie over praten. Stuk
ken weer naar PW terug. En dan
moet de raad nog eens beslissen. Alle
maal prachtig hoor, maar op die ma
nier duurt het allemaal jaren langer
en in de tussentijd gebeurt er niets.
Bovendien heeft de laatste jaren de
gemeente gewoon gemaakte afspraken
niet nagekomen. Als er eenmaal een
gemeenteraadsbesluit ligt, moet de
burger zich daaraan houden. Maar dat
besluit moet dan ook worden uitge
voerd. En dat gebeurt niet meer in
Amsterdam. Zes, zeven keer zijn be
slissingen veranderd. Dat heeft de
beleggers miljoenen gekost.
Daar klagen we niet over. Maar het
Philips Pensioenfonds is weggetrok
ken uit de stad vanwege geschonden
afspraken. Ik heb er ook wel eens
over gedacht. De zaak verkopen en
emigreren. Ik ben gebleven omdat ik
me teveel Amsterdammer voel om dit
op te geven. Maar vertrouwen in dit
bestuur heb ik niet meer. Daarom
wacht ik af en consolideer mijn posi
tie'.
Belasting
Die afwachtende houding verklaart
misschien veel van Caransa's verras
sende bereidheid belasting op specula
tiewinst te beialen. Hij zal er nauwe
lijks meer door worden getroffen.
Maar er is meer. 'Natuurlijk is het
onzinnig dat een stuk grond van de
enen op de andere dag tien keer meer
waard is, afleen omdat de gemeente
daarvoor een plan heeft. Laten ze
daar maar belasting op heffen. Maar
de opbrengst moet gebruikt worden
om eindelijk de bouw van betaalbare
huizen in Amsterdam van de grond te
krijgen. Want die afbraak in de oude
buurten is een nationale ramp waar
de Koningin niet naar komt kijken.
Een Amsterdammer kan in z'n eigen
stad geen betaalbaar huis meer krij
gen. Daarom loopt de stad leeg en dat
vind ik een schandaal.'
Caransa is genoeg Amsterdammer om
van die speculatiewinstbelasting een
gemeentelijke zaak te willen maken.
Dan weet hij dat 'zijn geld' in Am
sterdam blijft. Voor de stad moet een
'Marshall-plan' komen: een plan voor
betaalbare nieuwbouw in de oude wij
ken. 'Je kan namelijk wel zeggen dat
je betaalbaar bouwt en dan toch met
huren van twee-driehonderd gulden
komen, kijk naar Kattenburg. Die be
dragen kunnen de mensen niet op
brengen.
Betaalbaar kan je alleen bouwen met
goedkoop kapitaal. Daarom ben ik
ervoor de institutionele beleggers te
dwingen goedkoop geld ter beschik
king te stellen voor sociale woning
bouw. Daaraan moeten banken, pensi
oenfondsen en anderen meedoen. Ver
der de nieuwbouw in zo'n wijk als
een geheel aanpakken. Zoveel huizen,
zoveel kantoren. De bouwer moet ko
men met een begroting waaruit blijkt
dat hij betaalbaar bouwt. En daar
moet hij zich aan houden, geen ge
jammer achteraf als hij heeft misgere-
kend.'
Wat heeft Caransa zelf aan die sociale
woningbouw gedaan? Hij bouwde du
re hotels en nauwelijks 'betaalbare'
huizen.
Caransa: 'Ook ik heb te maken met de
rente van m'n kapitaal. In vergelij
king met de banken en pensioenfond
sen ben ik ook maar een kleintje.
Maar ik ben best bereid voor een deel
van m'n geld met een lager rende
ment genoegen te nemen. Als die
grote jongens ook meedoen.'
Grootse plannen
Caransa blijft duidelijk denken in
grootse bouwplannen zoals hij dat de
laatste twintig jaar heeft gedaan. Re
habilitatie of restauratic zijn geen
zaken voor hem. De vraag naar zijn
toekomstvisie op de stad beantwoordt
hij niet rechtstreeks. 'Natuurlijk heeft
een belegger een visie op de stad. Die
visie heb ik op het Rembrandtsplein
gebracht. De gaten zijn er gevuld. Er
gebeurt weer wat. Misschien heb ik
het niet goed gedaan. Maar er is in
ieder geval iets gedaan.'
Het nieuwe gemeentelijk beleid om
van de binnenstad opnieuw een woon
gebied te maken, heeft zijn aandacht,
niet meer en niet minder. 'Laten ze
eerst maar eens bewijzen dat ze wer
kelijk menen wat ze zeggen. Als je
woongebied zegt, moet je niet hier en
daar nog een kantoor en een hotel
zetten. Als je een vrije trambaan wilt,
moet je de auto niet onbeperkt in de
stad laten komen. Dan krijg je de
chaos van nu. Ik ben voor de bouw
van parkeergarages, eventueel buiten
de binnenstad. Alleen voor de mensen
die werkelijk hun auto nodig hebben.
En dan voor de rest een totaal par
keerverbod in de binnenstad. Zal je
zien dat je een stuk verkeer de stad
uitwerkt. Maar het beleid van nu is
me veel te onduidelijk. Laat Lammers
eerst maar eens bewijzen dat hij wat
van de grond krijgt. Zolang wacht ik
af.'
Engelse beleggers wachten niet af
maar kopen. Zien ze verder vooruit
dan Caransa?
'Wat de Engelsen doen heb ik al tien,
vijftien jaar geleden gedaan. Laat ze
hun gang maar gaan, ik moet eerst
zien of het wat wordt. Op een gege
ven moment kan je ook teveel doen.
En ik heb geen zin over de kop te
groeien zoals Zwolsman.'
In de laatste resten van tropisch
Nederland, zoals W. F. Hermans
de overzeese rijksdelen noemt, be
vinden zich Nederlandse troepen.
Voor Suriname is dat landmacht.
De 800 militairen, die in Suriname
gelegerd zijn. de TRIS (troepen
macht in Suriname), zijn verdeeld
over een aantal legerplaatsen.
Sinds het in Suriname onrustig is,
is de junctie van de TRIS weer in
discussie.
Zijn de Nederlandse militairen in
Suriname om de territoriale inte
griteit te waarborgen? Voor een
land dat vier maal zo groot is als
Nederland lijkt het aantal solda
ten voor een dergelijke taak voor
zichtig gezegd, wat aan de lage
kant. En toen er inderdaad sprake
was van een aantasting van de
territoriale integriteit, tijdens het
irensconflict met Guyana, werden
de Nederlandse militairen niet in
gezet.
Zijn ze er dan om in voorkomende
gevallen de orde te handhaven en
het bestaande regime te verdedi
gen tegen bewegingen, die het om
ver willen werpen? Krachtens het
Koninkrijksstatuut kan de TRIS in
dergelijke gevallen inderdaad op
treden als de Surinaamse regering
daarom vraagt.
Maar het statuut gaat op de hel
ling en met name de militaire
bijstand zal bij de besprekingen
over een wijziging van het statuut
een discussiepunt zijn. Minister
Geertsema, die de zaken van Suri
name en de Antillen behartigt (hij
Zaad
Het pleidooi van een advocaat uit
Sydney, waarin deze ter rechtvaar
diging van de handelwijze van zijn
cliënt de bijbelse gelijkenis van
het zaad dat in vruchtbare grond
viel, aanhaalde, heeft weinig in
druk gemaakt op de rechtbank ter
plaatse. De verdachte, ene Henry
Smith, was erop betrapt dat er
.marihuana in zijn tuin groeide en
dat schijnt ook in Australië niet te
mogen.
Smith meende evenwel onschuldig
te zijn, omdat hij naar zijn zeggen
de marihuana niet zelf gezaaid
had. Hij verklaarde de aanwezig
heid van de aardige plantjes in
zijn tuin uit het feit dat zijn
postduiven tijdens een van hun
oefenvluchten wat zaad hadden
meegenomen. En vervolgens kwam
de advocaat met de gelijkenis op
de proppen.
Het was, zo zei hij een geschenk
van de hemel en een geschenk van
de hemel roei je toch niet uit? Of
de rechtbank nu aan zijn verhaal
twijfelde of dat zij meende dat hij
zijn postduiven misschien getraind
had in het opsporen en transporte
ren van marihuanazaad vermeldt
de geschiedenis niet, maar Smith
kreeg in ieder geval honderd dol
lar boete.
is de derde minister die dat doet
in anderhalf jaar), heeft gezegd
dat hij, vooral in verband met het
feit dat het statuut gaat verande
ren, geen enkele aanleiding voor
de Surinaamse regering ziet om
Nederland om militaire bijstand te
vragen.
Dat lijkt, in het kader van het
verlangen naar meer zelfstandig
heid voor Suriname, een redelijk
standpunt. Je zou dan ook ver
wachten dat iedereen in Suriname
er tevreden mee is dat Nederland
niet meer meent dat het automa
tisch het recht heeft zijn troepen
in een overzees land in te zetten.
Maar dat blijkt een vergissing te
zijn. Dagblad 'De West' vindt
Geertsema maar een slappe jongen.
'Het défaitisme in Nederland is in
één woord verschrikkelijk. Er
wordt op akelige wijze gesaboteerd
in de kazernes. Soldaten weigeren
hun meerderen te groeten. De
geesten van Tromp en De Ruyter
zijn uit Nederland verdwenen.
Wat er hier ook gebeurt, de troe
penmacht in Suriname zal niet in
grijpen. Moeten wij de TRIS voort
aan dan zien als een soort padvin
derij?', zo vraagt De West zich af.
Zoals wij gisteren al meldden,
geeft het 'Handboek voor de sol
daat' voor ieder onderdeel de zoge
naamde 'roemrijke daden(vaan
delopschriften) aan. Bij de TRIS
staat vermeld: geen. Zouden de
leden van de TRIS zichzelf inder
daad als padvinders beschouwen
als dat zo blijft?
denkbeelden te doorbreken. Via
deze actie wil de Anti-Apartheids
beweging daarmee doorgaan. De
werkgroepen Zuidelijk Afrika en
de Derde Wereldwinkels zijn be
hulpzaam bij het verspreiden van
dit affiche, dat verder kan worden
aangevraagd bij het secretariaat
van de AABN, Herengracht 88,
Amsterdam, tel. 020-245170.
De vereniging 'Testmeubel Hol
land', waarin thans vijftien meu
belfabrieken zijn verenigd, geeft
voortaan een garantie op de con
structie van die meubelen van vijf
jaar en op de stoffering en bekle
ding van drie jaar. Deze meubelen
zijn voorzien van een uniform ga-
rantielabel.
Indien zich desondanks problemen
voordoen bij de interpretatie van
de garantievoorwaarden of klach
ten ontstaan die niet tot tevreden
heid van de klant kunnen worden
opgelost dan kan, aldus de vereni
ging, een onafhankelijke commissie
van beroep een bindende uitspraak
doen. Deze commissie bestaat uit
drie vertegenwoordigers van de
Nederlandse Vereniging van Huis
vrouwen, het Houtinstituut TNO
en de Centrale Kamer van
Handelsbevordering.
Philips
De Anti-Apartheidsbeweging Ne
derland (AABN) is begonnen met
een nieuwe informatiecampagne
over de rol van Philips in Zuid-
Afrika. Er wordt hierbij gebruik
gemaakt van een affiche, waarop
die rol van Philips in stripvorm
staat afgebeeld. Op de achterkant
van het affiche is een tekst afge
drukt, waarin nader op de rol van
het bedrijfsleven in Zuid-Afrika
wordt ingegaan. Dit aan de hand
van feitenmateriaal, dat de AABN
over Philips heeft verzameld.
De AABN gaat ervan uit, dat het
Nederlandse volk voor het meren
deel een nog ongeschokt vertrou
wen heeft in de handel en wandel
van het bedrijfsleven ln landen als
Zuid-Afrika. Het 'Program tot com-
Testmeubel
bat racism' van de Wereldraad van
Kerken en het enige maanden ge
leden in Nederland gehouden con
gres 'B(l)ackin' Southern Africa
III' waren pogingen gevestigde
Het carnaval, dat jarenlang een
uitsluitend beneden-Moerdijkse
aangelegenheid was, is voor de om
roep tegenwoordig gefundenes
Fressen. Een voorproefje van een
van de dolkomische scènes die ons
te wachten staan. Annie de Reuver
en Jany Bron (weet u nog wel van
de Skymasters en de Ramblers),
als Ans en Jans in het carnavals-
programma dat de AVRO maandag
uitzendt.
'Ja, ik heb gezegd, dat het gebouwtje wat omhoog gebracht moest worden,
maar
