dag, maandag
De vijftig mannequins
van Charles Montaigne
h
o
Badmode
voor de hele kleintjes
ft
alL
PPI
Nieuw voor de ogen:
mascara-kam
dsgpecept
It
TROUW /KWARTET MAANDAG 12 FEBRUARI 1973
door
tiette visser
'Dag allemaal! De meisjes
achter mij staan te trappe
len van ongeduld! Het is
geen examen, maareen feest
avond. De meisjes willen al
leen maar laten zien dat ze
iets hebben geleerd. Het zijn
géén mannequins, daar moet
u wél aan denken.' Mevrouw
Gertenbach blikt voldaan de
balzaal van het Hiltonhotel
rond. Aan de tafeltjes zittetn
verwachtingsvolle moeders,
tantes, zusjes, buurmeisjes,
verloofdes en een enkele
grootmoeder. Het is de grote
avond: de leerlingen van de
mannequincursus van Char
les Montaigne houden hun
debutantenshow.
In het midden van de zaal is
een plankier van een meter of
tien lengte en één meter breed.
Daarover gaan straks drieen
veertig meisjes lopen We
hadden vijftig leerlingen, maar
er zijn verschillende meisjes
ziek of met wintersportvakan
tie', verduidelijkt mevrouw Ger
tenbach, lerares aan de school
van Montaigne en tevens lady
speaker van deze avond.
Om de allergrootste schrik vast
weg te nemen meldt ze snel
dat er misschien maar een
stuk of vijftien meisjes serieus
mannequin zullen worden. De
rest heeft de cursus alleen maar
gevolgd om meer zelfvertrou
wen te krijgen'.
De waarschuwing blijkt niet on
gegrond en het getal van vijf
tien zal niet de laatste leugen
van de avond zijn. Behalve een
show wordt het ook een wed
strijd. Daarvoor is een deskun
dige jury samengesteld die het
beste meisje zal aanwijzen. Uit
Parijs is de heer Charles Mon
taigne overgekomen, wiens
naam de school aan de Amster
damse Van Baerlestraat draagt.
Verder is daar nog Lily van
Pareire, niet weg te branden
uit het modewereldje: mode-ont
werper Frans Molenaar en Cori-
ne Spier, die deze avond voor
de zoveelste maal hoort dat ze
ooit Miss World is geweest. Dit
uitgelezen gezelschap zit gewa
pend met potlood en papier te
wachten.
Twee cijfers
Mevrouw Gertenbach vertelt
hoe het allemaal in z'n werk zal
gaan. 'De jury geeft twee cij
fers. Eerst voor de manier
waarop de meisjes een toiletje
presenteren als vrouw van de
wereld en het tweede cijfer
staat voor: is dit meisje ge
schikt om mannequin te wor
den'.
En dan begint het. Kosten noch
moeite zijn gespaard, want er is
een heuse pianist die het is
niet te geloven van acht uur
tot tien over twaalf aan één
stuk door speelt, maar daardoor
dan ook om het kwartier in
herhalingen moet vallen. Het
publiek heeft zevenguldenvijftig
betaald voor een kop koffie,
plakje cake en een drankje.
'Ja, en voor het eerste meisje
vraag ik toch wel een extra
applausje, dames en heren,
want er is toch moed voor no
dig om als eerste op te komen',
roept mevrouw Gertenbach en
thousiast. 'Nu is er überhaupt
moed voor nodig om het plan
kier op te komen, zéker wan
neer je de pretentie hebt om
een mannequincursus te hebben
gevolgd.
Het publiek
En van de debutanten-manne
quins.
Frans Molenaar verstrakt achter
de jurytafel. Lily van Pareire
fronst de wenkbrauwen. Corine
Spier weet niet waar ze kijken
moet. Alleen de heer Montaigne
zit enthousiast te cijferen. Ja.
tenslotte is het zijn school en
hebben deze meisjes allemaal
zo'n vierhonderd gulden betaald
om de lessen te volgen.
Het is heel erg wat de revue
passeert. Het lijkt wel of ze op
de school van Montaigne het
lopen hebben afgeleerd in
plaats van géleerd. 'Numer
vier 9laan we over', roept me
vrouw Gertenbach onvermoeid.
'Die is zeker naar de winter
sport'. Over numer vijf weet
ze te vertellen: 'Dit is Marga.
Marga heeft veel lessen moeten
missen, hè, Marga?' Het meisje
loopt onverstoorbaar door, strak
voor zich uitkijkend met houte
rige passen beent ze naar de
jury en weer terug.
'Ja, want weet u dames en he
ren, Marga is namelijk stewar
dess en daarom heeft ze veel
lessen moeten missen. Want u
weet: een stewardess vliegt veel
en op ongeregelde uren'. Ja. zo
hoor je nog eens iets over het
vak van stewardess.
Applaus
In snel tempo volgen de meis
jes elkaar op en iedereen krijgt
applaus. Nummer zes is Marjo
lein en die gaat er een beetje
op lijken. Ze loopt tenminste
gewóón. Nummer veertien is
Ans die als een haas over het
plankier rent Zó hard, dat je
denkt: die rent eraf. Maar vlak
voor de jurytafel zet ze haar
remmen in werking en neemt
een geweldige draai naar links.
De jury haalt opgelucht adem,
want Ans is dan wel niet groot,
maar je zult haar toch maar op
je tafel krijgen met die plateau
zolen onder haar schoenen.
Truus is nummer zestien en de
aanweige journalisten beslui
ten spontaan om haar de pers
prijs te geven. Want Truus is
het lachtertje van de avond.
Truus is élles behalve manne
quin en fotomodel. Omdat ze
niet kan lopen, swingt ze als
het ware over het plankier en
Frans Molenaar zit het met
open mond gade te slaan. Cori
ne Spier bijt op haar potlood
en meneer Montaigne vindt dit
ook wel te gek worden.
Later vertelt mevrouw Ligter-
moed, directrice van de school:
'Ja, ik begrijp wat u bedoelt.
Maar Truus wil per sé manne
quin worden. We hebben het
niet uit haar hoofd kunnen pra
ten'.
Oefenen
Wanneer alle drie-enveertig
meisjes hun rondje hebben ge
lopen, besluit de lady-speaker:
dat we maar meteen
doorgaan, want dit was even
oefenen voor de leerlingen'. En
opnieuw krijgen we drie kwar
tier lang een heen en weer
gedraaf van meisjes die tever
geefs vierhonderd gulden heb
ben uitgegeven. Maar de pianist
maakt de avond goed. Speciaal
wanneer er weer een meisje
kier lopen die duidelijk afkom
stig zijn van onze rijksdelen
overzee.
Dan zet de pianist, gevoelig als
hij is, direct een lied uit 'Porgy
and Bess' in. Lady-speaker me
vrouw Gartenbach wanneer Elly
uit Suriname in een gele bikini
verschijnt: 'U ziet wel, Elly
houdt van de zon, ze is zó
bruin!' Ja, dat is Elly al jaren,
maar ze blijft er onverstoorbaar
onder en draaft als alle andere
schapen over het plankier.
Af en toe moet het publiek een
bulderende lach onderdrukken,
wanneer er weer een misje
opdraaft die het lopen op de
school van Montaigne heeft af
geleerd. Maar dat lachen is een
linke zaak, want je weet nooit
of er toevallig familie van het
meisje in kwestie, naast je aan
de tafel zit Maar na twee rond
jes krijg je dat door, want de
familieleden klappen het hardst
voor hun bloedverwanten.
Techniek
Van mevrouw Gartenbach krij
gen we ook nog even een uit
eenzetting over de 'looptech
niek':
'Ja, dames en heren, wij leren
de meisjes de voet helemaal
éfmaken. Ze moeten helemaal
met hun voet op de grond ko
men. Tot en met de grote teen'.
En meteen weten we waarom
de meisjes allemaal zo beroerd
lopen.
Dan is het eindelijk pauze en
Frans Molenaar loopt met Cori
ne Spier direct naar de bar van
het hotel om 'even bij te ko
men'. Frans: 'Dit kost me jaren
van m'n leven!' Corine: 'Het is
toch niet te gelóven! Maar ja,
wat wil je: het is een commercië
le instelling. Nu hebben we bij
na vijftig meisjes gehad, maar
er is er niet één bij die ooit
mannequin zal worden. Ik zie
het niet hoor'.
Maar hoe word je dan manne
quin? Corine: 'Aan iemands ka
rakter moet je niet komen.
Trouwens, je kunt mensen niet
in een paar weken veranderen.
Je bent wie je bent en dan zijn
er bijvoorbeeld vier dingen die
moeten veranderen. Nou, daar
moet je dan aan werken. Ik
vind het een vreselijke verto
ning. Zo'n finale met al diie
poespas mag je toch niet hou
den? Nee, het was slechter dan
ooit.
Dick
Corine vertelt verder dat ze de
meisjes zo ontzettend dik vindt.
Ook Frans Molenaar begrijpt
dat niet: Ze kunnen toch fiet
sen? J e kunt toch afslanken?
Wanneer de juryleden weer
naar de zaal lopen blijkt de
parade alweer te zijn begonnen.
Nu lopen de meisjes in avond
gewaden over het plankier. Het
is vallen en opstaan en de pia
nist zet wanhopig voor de ze
vende keer Yesterday in.
Om tien voor twaalf is het
afgelopen. Mevrouw Ligtermoed
veramelt de juryrapporten en
verdwijnt in een belendende
ruimte om met behulp van een
telmachine de uitslag vast te
stellen. Intussen wordt er een
portemonaie gevonden; moet ie
dereen naar het toilet en ma
ken enkele ouders zich zorgen
over de laatste trein naar huis.
Na een kwartier is de uitslag
bekend en Ingrid van der Aar
uit Aerdenhout blijkt de winna
res. Iedereen is het er mee
eens, maar dat komt omdat het
al laat is. Frans Molenaar: 'Lo
gisch dat dat meisje heeft ge
wonnen. Ze is de enige die op
die school van Montaigne het
lopen niet heeft afgeleerd'.
Een beetje gek natuurlijk om nu al uitgebreide badmode te
laten zien, maar in de mode werken ze nu eenmaal maan
den vooruit. Vandaar dat de badmode voor de hele klein
tjes al bekend is. Op de foto twee modellen van Schiesser.
Links een bikini van 'bri-nylon-effecta-interlock' dat is een
stof die zbeer snel droogt en de huid niet irriteert. Het
broekje is marineblauw en het bovenstukje knalrood met
een blauwe rand. Rechts een bikini in blauw-wit-rood, ter
wijl de dametjes verder kunnen kiezen uit turquoise/oran-
je en bruin/oranje.
Riek Schagen
Voor de kinderen van Neder
land heet ze: Saartje. Maar be
halve huishoudster van de bur
gemeester in de televisie-serie
Swiebertje'. is ze ook nog vrouw
van een econoom en ook 'zon-
dagsschilderes'. RIEK SCHA
GEN (59) heeft een tentoonstel
ling in het gemeentemuseum
van Maassluis.
Schildert u al lang?
'Ik ben tien jaar geleden begon
nen. Eerst met tekenen, later
heb ik ook verf gekocht. Ook
wérkte ik in het begin met
lapjes en maakte daar schilde
rijen van, maar dat doe ik nu
niet meer'.
Wordt u ook geaccepteerd door
de echte kunstcritici?
'Ja, ik geloof van wel. Ze vin
den mijn werk ontroerend, het
is aanspreekbaar zeggen ze. Ze
noemen mijn «stijl neo-mystiek'.
Verkoopt u ook werk?
'Ja hoor, dat doe ik ook. In het
begin vond ik het wel naar. Jé
raakt er zo aan gehecht. Thuis
heb ik nog wel doeken hangen
die ik niet kwijt wil, omdat de
herinneringen aan verbondi
zijn. Maar nu, ach als ik
verkoop, dan weet ik waar het
naar toe gaat. En het is zo leui
als je er later op bézoek gaal
dan zie je je eigen werk hai
gen'.
:ï)N'
ii
"fcft
ak
Hebben ze u gevraagd om ei
tentoonstelling?
'Ze zijn naar me toegekomen ei
wilden een tentoonstelling orga i-
niseren. Ik vond het direct ee: i Cll'
enig idee. Nu hangen er 3i
doeken en zeven tekeningen sel c
Het was eén mooie opening, e; htsst:
waren wel honderd mensen er taire
dat met die mist buiten'. mild
Verveelt de rol van Saartje in
Swiebertje u nooit?
'Nee, ik blijf het heerlijk vin
den om te doen. Het is weleem
lastig omdat Joop Doderer a!cnsi:
tijd zo improviseert. Dan moe! en v
je goed opletten en er meteej gjjgi
op inspringen. Ja, er moeterjen
weieens scènes over omdat we
dan niet meer uitkomen'. Tt
25 februari is het werk va
Riek Schagen te zien in hei
gemeentemuseum
Maassluis, Zuiddijk 16
toegang is 25 cent.
errv
bij
later
-
De wens van
Elles Berger
Ena wilde
niet trouwen
'Het is al een paar jaar geledeig
hoor. maar de schrijvers
Coronation Street wilden me in
eens laten trouwen', zégt actricf gg
Violet Carson uit de serie Coro- gif
nation Street. 'Ik heb daar een
stokje voor gestoken, want wie
kan zich mij nu getrouwd voor- fj
stellen?' De schrijvers van de v
serie zijn in de loop van dep;
jaren wel naar haar gaan luistef"
ren. 'Alleen word ik
eens verdrietig van dat ik alle- 1
maal vreselijke dingen tegen de
mensen uit Coronation Street M
moet zeggen. Dan zit ik thuis
het nieuwe script te lezen en V
dan roep ik tegen mijn zuster,
die bij mij in huis woont:
doé het niet hoor, ik wil Annie
Walker niet meer uitschelden! Pw
Maar ja, het moet toch en dat
terwijl die Annie privé
schat van een mens is'.
ue
iste- fc ij
wé
1 In f:
i'n rg,
I I
W»:U
A ftp
is H»
-•< i 5ÜP
Max Factor komt met een nieuwe vinding op het gebied
van mascara-aanbrengen: geen borsteltje meer, maar een
kammetje waarmee je als het ware in één handeling de
wimpers van de ogen mee kleurt, kamt en krult. Er zit ook
nog een veiligheidssluiting op, zodat wanneer het tubetje
mascara op de grond valt er geen druppel meer uitkomt.
De mascara-kam kost 7,95. Zowel geschikt voor korte als
lange wimpers.
Toen omroepster Elles Berger
een baby kreeg gaf ze haar man
opdracht om de omroép te bel
len en te zeggen dat Elles niet
meer zou komen. 'Ik wilde niet
meer werken, maar dat was na
tuurlijk kraamvrouwenpraat',
zegt Elles Berger deze week in
Nieuwe Ruvu aan Jojanneke
Claassen. 'Ik blijf graag werken.
Als je diep in m'n hart kijkt
dan weet ik echter wel interes
santer werk dan omroepen. Ik
zou graag aan actualiteitenru-
briekén meewerken, maar als
radio en televisie me helemaal
niet meer willen, dan zou ik
proberen in de gemeenteraad te
komen of zoiets. Zeven dagen
thuiszitten zou ik niet kunnen.
Al blijf ik volhouden dat ik
geniet van een paar dagen lek
ker kneuterig huisvrouw-moe-
der'.
Nóg een titel
voor Sophia Loren
Filmster Sophia Loren hééft al
heel wat titels. Ze was ooit eens
vrouw van het jaar in Italië en
tijdens schoonheidswedstrijden
waaraan ze als jong meisje mee
deed, sleepte ze ook een paar
titels in de wacht. Maar nu is
ze zowaar door enkele Amerika
nen voor de tweede keér tot
'Macaroni-vrouw van het jaar'
uitgeroepen. Die heren Ameri
kanen zijn macaronifabrikanten
en hebben wéér Sophia geko
zen, omdat ze in interviews al
tijd zegt, dat zé veel macaroni
eet. 'Daar zijn we erg blij mee',
zeiden de fabrikanten. 'Want nu
wordt maar eens door een
prachtige filmster gezegd, dat
je best macaroni kunt eten zon
der dik te worden'.
Citroenvla
150 gr. basterdsuiker
3 eieren
3 blaadjes gelatine
water
MPi
bgei
rpe
het
de 1
edei
deel
de
daat
Scheid de dooiers van het wit pt d
en klop de dooiers luchtig met |rt„(
de suiker. Pers de citroenen
uit, doe het sap in een maatbe- or(h
kér en meet de hoeveelheid.^
Doe het sap zolang in een glas
en doe vervolgens water in de
maatbeker. Zorg voor totaal an
derhalve dl. vocht. Kook de
hoeveelheid water en los er de
blaadjes witte gelatine in op
(die eerst in koud water zijnf
geweekt). Doe er dan hét ci-l
troensap bij. Wanneer het!
vruchtesap een beetje is afge-L
koeld roer er dan de opgeklopte
eidooiers doorheen. Klop de ei'
witten zeer stijf en meng er de
citroenvla doorhéén. Serveer de
vla in dessertglazen.
Menutip: Zuurkool met krabbe
tjes en worst, gekookte aardap
pelen, citroenvla.
Deil (8)
De redactie behoudt xlch het recht voor om
ter opname In deze rubriek ontvangen me
ningsuitingen verkort weer te geven. BI) pu-
bIIka tl c ondertekend. Brieven kunnen worden
gestuurd aan hel secretariaat hoofdredactie
Trouw/Kwartet, postbus «59. Amsterdam.
Openbaar vervoer
'De auto meer laten staan en gebruik
maken van het openbaar vervoer'.
Een zeer mooie gedachte van mevr.
Gorter-Verduyn. Maar heeft ze wel
diep genoeg nagedacht? Men betaalt
thans een hoog bedrag (te hoog) voor
dc wegenbelasting. En dat kan niet
anders dan minimaal per drie maan
den betaald worden. Nu laat men de
auto staan ».n reist per openbaar ver
voer, wederom tegen hoge (te hoge)
kosten. Zolang deze laatste kosten
niet van de wegenbelasting kunnen
worden afgetrokken, wie is er zo gek?
Den Haag
F. J. van Bcenen
U gaf meningen van enkele anderen
u.a. een jurist en districtspsychiater.
Kreten als 'Mateloos buiten propor
ties', 'kermisachtig en dom' was het
oordeel over het optreden van de
politie. Mijn mening is echter: als
èrgens deze kreten van toepassing op
zijn dan wel op de pers en de televi
siecommentators, die zich allemaal ge
roepen voelden zich met deze zaak te
bemoeien als ging het om een spelle
tje. Maar nu mijn vraag. Hoe denkt u
er zelf eigenlijk over? Want dat kom
ik nergens tegen. Vele andere bladen
hebben, ondanks kritiek die er altijd
zal zijn toch positief gereageerd in
een commentaarartikel op het optre
den van de politie en anderen. Had
dit gebeuren voor uw blad geen aan
leiding moeten zijn, gezien de overtui
ging van mijns inziens 80 procent van
uw abonneé's in een commentaar ach
ter dit optreden van de politie te
gaan staan en allen die deze ernstige
zaak tot een goed einde hebben ge
bracht de eer te geven die hen toe
komt?
Vecnendaal
H. W. Schoppers
Multinationals
Uw artikel 'Multinationaal bedrijf,
een staat in de staat' was een voor
beeld van tendentieuze journalistiek.
Voorbeelden: de mondiale omzetcij
fers van vier internationale bedrijven
worden vergeleken met de export van
het gehele Nederlandse bedrijfsleven
en daaraan wordt de conclusie ver
bonden dat de economie van ons land
haast volkomen beheerst wordt door
de omvang van deze vier hetgeen op
zijn minst twijfelachtig is. De niet te
stillen geldhonger is niet een exclusi
viteit van internatinonale mammoet
concerns. Wie de ondernemingsgewijs
georganiseerde maatschappij en het
winstprincipe aanvaardt zal moeten
erkennen dat een bedrijf zijn uitvin
dingen en produkten in een zo groot
mogelijk afzetgebied aanbiedt om
daarmee zijn kosten van research,
overhhead e.d. per eenheid produkt zo
laag mogelijk te houden en daarmee
zijn winst te optimaliseren. Natuur
lijk kan het belang van een wereld
omvattend concern botsen met een
nationaal belang. Maar daarmee zijn
de excessieve voorbeelden van United
Fruit en Kennecott nog niet geldend
voor alle grote internationale bedrij
ven. Wat zou Nederland na 1945 zon
der buitenlandse investeringen econo
misch en sociaal verricht hebben?
Vele landen (Brazilië. Iran, sommige
Afrikaanse ontwikkelingslanden Indo
nesië) erkennen (weer) het belang
van buitenlandse hulp en investerin
gen. Miskenning leidt tot armoede,
hetgeen achter het ijzeren gordijn
zelfs opgeld doet. Mits de nationale
wetgeving aangepast wordt, kan een
samenbundelen van ('nationale')
grond en arbeid met (buitenlands)
kapitaal, know how en management
resulteren in bestrijding van armoede
en elimineren van buitenlandse in
vloed. In dit kader kan een joint
venture in uw artikel een list
genoemd een uitstekend middel
ziju en overdracht van kennis en
leiding bevorderen. Monopolies, kar
tels moeten worden verboden, concur
rentie is geboden. Indien de staat
haar voorwaarden vastlegt en nakomt
zal ook de onderneming de haar pas
sende houding van neutraliteit en
respect bewaren (en niet zoals uw
journalist schrijft: 'haar houding zal
verheven onverschillig zijn t.a.v. soci
ale en politieke waarden'). Een ande
re houding zal zeker niet op prijs
worden gesteld, integendeel als in
menging worden aangemerkt.
Barendreclit
C. van der Wal
Maria (2)
Met klem protesteer ik tegen het
plaatsen van een foto van de zg.
'tegenpaus Clemens XV' (de Frans
man M. Collin) bij het bericht over
de devotie tot de 'Vrouwe van alle
Volkeren' in uw editie van 5 februari.
Menig katholiek Nederlander hebt u
hiermede diep gegriefd en u hebt de
oecumene hiermee een zeer slechte
dienst bewezen. Dat genoemde heer
Collin zich de zaak van de Vrouwe
van alle Volkeren probeert toe te
eigenen, speelt voor Nederland hele
maal geen rol. Het hele bericht heeft
overigens weinig om het lijf want
het komt slechts neer op de handha
ving van een bestaande toestand: het
verbod om het schilderij van de Vrou
we van alle Volkeren publiek in een
ADVERTENTIE
Blijetijds
^Gereedschap
Vraag de DHZ-brochure aan bij
Nooitgedagt, Postbus 1, IJlst.
openbare r.k. kerk te vereren blijft
voor alsnog van kracht. De particulie
re devotie is en blijft geheel vrij, dus
c.m. het privé bidden van het kerke
lijk goedgekeurd gebed: 'Heer Jezus
Christus, Zoon van de Vader, zend nu
Uw Geest over de aarde. Laat de H.
Geest wonen in de harten van élle
volkeren, opdat zij bewaard mogen
blijven voor verwording, rampen en
oorlog. Moge de Vrouwe van alle
Volkeren, die eens Maria was, onze
voorspreekster zijn'. Dit gebed is nu
al in meer dan 40 talen vertaald, in
een oplage tussen de 40 en 45 miljoen
over heel de wereld verspreid, heeft
een 'imprimatur' van 60 a 70 r.k.
bisschoppen.
VooVburg
Jan A. A. LEECHBURCHi Auwers
voorzitter Haagse aktiekomitee
voor de Vrouwe van alle
Volkeren.
Ambtenarenprotest
Dezer dagen hebben wij weer een les
gehad in 'hoe progressief te zijn'.
Progressief is: protesteren en eigen
wil voorschrijven aan de overheid en
aan de samenleving. In de huidige
betekenis van progressief beoogt men
dus de anarchie. Wat is er nl. ge
beurd? Voor het behoud van een stuk
welvaart voor het overheidspersoneel
in de vorm van waardevast pensioen
(en wie heeft dit tegenwoordig in
deze gruwelijke inflatie-tijd?) prefe
reert de regering een klein welvaarts
offer van de rijksambtenaren van cir-
Cd 2 pet pensioenpremie boven finan
ciering uit de belastingen. Een nor
maal mens zou dit niet onredelijk
achten. Niet echter ons progressieve
ambtenarenkorps. Scholen worden ge-
slotenen 50.000 stuks drommen als
studentikoze pubers naar het Binnen
hof en daar staan ze welgevoed, keu
rig gekleed, voldaan glimlachend zich
te presenteren tegen hun 2 pet pensi
oenbijdrage. Om trots op te zijn? Om
respect voor te hebben? Wie zal ons
eindelijk eens verlossen van al dat
bekrompen, maatschappij-ontbindend
en zielig gedoe
Delft
Te passief
Bij de perscoferentie van ir. J. A.
Timmer ter introductie van het com
putermodel van toekomstige verkeers
situaties, waarover 26 jan. werd be
richt, is m.i. aan een wezenlijk punt
voorbij gegaan. Blijven we inderdaad
doorgaan passief achter de huidige
verkeersontwikkeling aan te hollen,
dan berekent de computer feilloos dat
de genoemde en ongetwijfeld nog vele
andere wegen elders In ons land in de
toekomst zeker nodig zullen zijn. Wil
len we echter Nederland nog een
beetje leefbaar houden, dan toont die
zelfde computer aan dat we ons op
het gebied van het privé-autogebruik
opofferingen zullen moeten getroos
ten. Hopelijk zal het berekende toe
komstbeeld (van een steeds dichter
wordend wegennet) velen helpen bij
hun motivatie onaangename maatrege
len te accepteren tot behoud van de
leefbaarheid; de beleidsuitvoerende
instanties zullen het moeten activeren
tot een werkelijk beleid. Een beleid
dat zich niet in de eerste instantie
laat leiden door computeruitkomsten,
maar door een visie over de rol van
de auto en net openbaar vervoer in
de toekomst.
Biddinghuizen
A. W. C. van Vcclen
Waarom geen piano?
Gaarne mijn instemming met de over
tuiging van dr. Verplankte inzake
elekctronische orgels ('Uit de kerkbla
den'). Tallozen schijnen maar niet te
kunnen aanvoelen, dat een zgn. 'elec-
tronisch orgel' niet meer is en dan
verfoeilijk imitatie-instrument Heel
aardig natuurlijk omdat je er gelui
den op kunt voortbrengen in alle
denkbare en ondenkbare timbren, vo
lume zoveel je maar wilt. Het gevolg
is dat men het geschikt acht, er het
kerkvolk bij te laten zingen, 'n Wel
kom-goedkope oplossing voor kerkbe
sturen die krap bij kas zitten.
Maar dan het alternatief? Praktijk
voorbeelden uit Abcoude: Een goed
dirigerende tenor bij de microfoon
verricht wonderen. Blokfluiten cn an
dere blaasinstrumenten zijn daarbij
welkom. Voorts het positief. Welis
waar beperkt, doch eerlijk. En tenslot
te noemt Verplanke de vleugel (e-
vent. piano). Want de piano is
ideaal begeleidingsinsrument in de
kerkruimte. Zij ondervindt echter
alom onverdiende tegenkanting: men
vindt nu eenmaal, dat die in
kerk niet 'staat' of 'hoort'. Verklaar
baar. Logisch gevolg van het feit, dat
de piano pas in de veertiger jaren
schoorvoetend zijn intrede deed in
onze protestantse huiskamers, en der
halve het gros der protestantse orga
nisten van de oudere generatie van
achter hun huisharmoniumpje linea
recta naar de orgelbank is gestapt
Zonder ooit eens met de piano kennis Q
te hebben gemaakt.
Joh. C. Janssen
PAI
re
kost
De
van
heb
