Concertgebouworkest:
oude en nieuwe muziek
Kamermuziek van
Matthijs Vermeulen
Uitstekend spel van
London Philharmonic
Tóch repetitieruimte
pofJefeo'" het Congresgebouw
wn:
01
,en
Raad van
Kerken ove
beginsel
verklaring*
Trouw
Kwartet
Teder weerzien in Hongkong
vandaag
Jongen (8) gevangen in kist
jan
TROUW/KWARTET MAANDAG 22 JANUARI 1973
KUNST/KERK
door R. N. Degens
AMSTERDAM Hans Vonk leidde zondagmiddag het derde concert
in de serie waarin het Concertgebouworkest oude en nieuwe muziek
combineert. Een programmabeleid dat kennelijk aantrekkingskracht
op het publiek uitoefent, want ook nu weer was de grote zaal van het
Concertgebouw opmerkelijk goed bezet.
Vermoedelijk was er zoveel tijd aan
het voorbereiden van de drie voor het
Concertgebouworkest nieuwe stukken
besteed, dat er voor het Tweede Bran-
denburgse Concert van. Bach, waar
mee geopend werd, geen tijd meer
overbleef: het klonk uitermate onver
zorgd. In hoeverre de veeleisendheid
van het totale programma (dat nog
werd besloten met Strawinsky's ballet
muziek Agon) ook op de uitvoering
van 'Ommagio a Gesualdo' van Jan
van Vlijmen nadelig had gewerkt
weet ik niet; dit complexe, statische
werk, waarin een afwisselend geïn
strumenteerd grondaccoord over
heerst, leek mij nu beter gerealiseerd
dan bij de première die er (door een
ander ensemble) in april 1971 van
werd gegeven. Maar ook nu heb ik er
niet meer in kunnen horen dan een
langdurig (bijna twintig minuten)
stuk dat voor Van Vlijmens compone
ren misschien het begin van een nieu
we periode betekent, maar dat voor
de luisteraars (daardoor?) weinig
boeiend is.
Dat daaraan beslist niet het statische,
door R. N. Degens
AMSTERDAM Omdat de in
1967 gestorven Nederlandse com
ponist Matthijs Vermeulen een in
de muziek van de 20e eeuw ge
heel geïsoleerd oeuvre achterliet,
waarvan tijdens zijn leven bijna
niets is uitgevoerd, en ook omdat
hij als strijdbare figuur in woord
en geschrift, èn metterdaad, zijn
volstrekt onafhankelijke ideeën
over muziek beleed, was aan zijn
composities het vierde concert in
de Rondom-serie van de stichting
Kamermuziek Amsterdam ge
wijd.
Een zevental jonge musici heeft in de
kleine zaal van het Amsterdamse Con
certgebouw zaterdagavond met talent
en toewijding drie kamermuziekwer
ken van Vermeulen uitgevoerd. Een
daarvan, de Tweede sonate voor vio
loncel en piano, ging voor het eerst
in zijn geheel; van dit tweedelige
werk was eerder alleen het eerste
deel uitgevoerd. Dat is typerend voor
de stelselmatige verwaarlozing van de
ze componist door het Nederlandse
concertwezen; want deze cellosonate
behoort ongetwijfeld tot die werken
van Vermeulen waarin idee en uit
werking op de gelukkige wijze zijn
gecombineerd. Zoals bijvoorbeeld ook
in zijn Tweede Symfonie. Vermeulen
was een melodieus, maar dan in een
zeer bijzondere betekenis van het
woord; het allesbeheersende principe
vanwaar hij uitging, was wat hij de
'poly-melodiek' noemde; een bouwsel
van in en om elkaar verstrengelde
melodieën 'niet gelimiteerd door eni
ge dimensie. Men zal ze nergens
kunnen localiseren. Zij zullen onaf
hankelijk zijn van de regels en maten
ener geconsolideerde, gestabiliseerde,
geometrische wereld. Haar stroom
wordt geregeerd door de wetten van
ebbe en vloed, van opgang en onder
gang, van komen en gaan, van actie
en reactie. 'Dat is een klein citaat uit
een van de geschriften waarin Ver
meulen im lyrisoh-creatieve drift zijn
geloof in een nieuwe muziek beleed.
Een muziek die hij wilde schrijven,
niet om daarmee persoonlijk eer of
roem te behalen, maar omdat hij dit
als de enige weg zag die de muziek
moest gaan. Maar ook hierin
bleek het Concertgebouworkest
onder Vonk tekort te schieten. Een
van de opvallendste misvattingen, was
de al te doordringende centrale toon
die alle subtiliteit van de 'omspelin
gen' nagenoeg tenietdeed. Dat het
stuk niettemin nog enige indruk kon
maken, ligt ongetwijfeld aan de enor
me 'ingebouwde' expressieve kracht.
Aardig gevonden als 17e eeuwse aan
sluiting bij dit 'grondtoon'-programma,
was de 'Fantasia upon one note' van
Henri Purcell, waarin boven de steeds
aangehouden toon van een der stero
men de vier anderen een fraai oontra-
puntisch spel ontwikkelen.
door Jac. Kort
AMSTERDAM In de veertig jaar dat het London Philharmonic
Orchestra een van de vijf symfonieorkesten die Londen telt be
staat, heeft dit ensemble zijn ups en dows gekend. Onlangs (in 1967)
heeft het een Nederlander Bernard Haitink te hulp geroepen
om uit de impasse te geraken, zoals men reeds in 1949 bij Eduard
van Beinum had aangeklopt om de déconfiture te boven te komen,
waarin men was terechtgekomen.
Van Beinum probeerde het met de
door hem aanbeden manier en (voor
al) Bruckner. De fijnproevers konden
dit waarderen, niet zozeer, zodat de
periode van 1949-'51 mogelijk als een
artistiek, maar geenszins als een fi
nancieel succes de geschiedenis is in
gegaan.
Haitink heeft thans meer de wind
mee. Bahler sinds Franse dirigen
ten in de Van Baerlestraat sedert
langs taboe schijnen te zijn heeft
opnieuw zijn 'Bayreuth in Amsterdam
gevonden' en Haitink is zijn profeet.
De Rotterdammer
Nieuwe Haagse Courant
Nieuwe Leidse Courant
Dordts Dagblad
Uitgaven van
N.V. De Christelijke Pers
Directie:
Ing. O. Postma,
F. Diemer.
Hoofdredactie:
Drs. J. Tamminga.
Hoofdkantoor N.V. De
Christelijke Pers: N Z.
Voorburgwal 276 - 280,
A'dam. Postbus 859.
Telefoon 020-22 03 83.
Postgiro: 26 92 74. Bank:
Ned. Midd. Bank (rek.nr.
69.73.60.768). Gem.giro
X 500.
En laat men nu ook in Londen 'be
keerd' zijn, zodat niets Mahlers en
dus Haitinks succes in de weg
staat.
En zo kwamen de Londenaren ons
onder Haitinks leiding de zesde
Symfonie van Gustav voorspelen, zijn
de 70 minuten van worsteling met het
eigen leed. Wel een beetje lang en
een beetje veel, maar dat moet
getuigd worden altijd nog wel de
moeite waard vanwege de geniale
brokken muziek, waarmede deze ba
rokke wereld bestormer en worstelaar
zijn symfonieën doorspekt.
Er stond nog een werk op het pro
gramma, nl. Hamlet van Franz Liszt.
Dit werk, dat in 1859 is geschreven
en sinds mensenheugenis in Amster
dam niet werd gespeeld, tekent de
besluiteloze toneelheid van Shakespea
re op meesterlijke wijze, hoewel het
klinkende resultaat op zichzelf
niet zo fascinerend is als de figuur
uit het drama.
En tenslotte Vaughan Williams Fanta
sie on a theme of Thomas Tallis voor
groot en klein strijkorkest plus strijk
kwartet. Ik heb geboeid geluisterd
naar en ben onder de indruk geko
men van deze fraaie en aristocratische
compositie. Maar één bedenking is.
dat de zin en de betekenis van al deze
schone klanken tevergeefs gezocht
worden.
Debussy paste ook modale wendingen
toe, net als zijn Engelse tijdgenoot,
maar hij gaf het compeneren een
stimulans, die nog doorwerkt. Vaug
han Williams Tallis fantasie is a.h.w.
een prachtige vijver, schoon om te
zien (te horen) maar zonder stro
ming.
En nu het London Philharmonic Or
chestra, zoals dat zaterdag tijdens zijn
tweede concert speelde (het eerste
werd vrijdag in De Doelen in Rotter
dam gegeven). Een uitstekend, ho
mogeen ensemble, waarvan een prach
tige strijkersgroep vooral in Vaughan
Williams zijn kans greep en de even
eens voortreffelijke blazers in Mahler
excelleerden.
Haitink heeft met dit ensemble op
deze kleine Nederlandse tournee veel
eer ingelegd. Het Concertgebouw was
uitverkocht en de ovaties buitenge
woon hartelijk.
Hans Vonk
stilstaande element schuldig behoeft
te zijn, bewijst het stuk 'Stille und
Umkehr' van Bernd Alois Zimmer-
mann. Dit is opgebouwd op één toon
waarmee het stuk opent en die per
manent (overgenomen door diverse
instrumenten) doorklinkt. Omspelin
gen door verschillende andere instru
menten, met subtiel wisselende klank
kleuren in een voortdurend pianissi
mo, uitklinkend tenslotte in een enke
le toon van een zingende zaag en een
accordeon, geven dit stuk iets ma
gisch. Een meditatieve melancholie,
een volkomen immateriële suggestie
van oneindigheid gaan uit van deze
muziek, die nauwelijks boven de stilte
uitstijgt. Als het goed uitgevoerd
(hoofdletter) voltooid zou worden 'en
geen andere, geen hogere kan de
menselijke geest verzinnen'.
Een onzaglijk ideaal, waarvoor Mat
thijs Vermeulen heeft geleefd en
waarvan hij anderen niet kon overtui
gen in de muziek die hij schreef.
Omdat men niet wilde luisteren: maar
ook omdat hij het misschien maar een
enkele keer in de verte benaderde.
Waarin en in hoeverre hij dit ideaal
wist te benaderen, kan alleen ervaren
worden door het uitvoeren van zijn
muziek, die in elk geval altijd een
ontroerend getuigenis is van een
meestal onmachtig reiken naar de op
perste melodische extase. Een die aan
de uitvoerenden enorme eisen stelt
om daarvan iets aan de toehoorders
door te geven. In het Trio a cordes
uit 1924) het lied La Veille (uit 1917)
en de Violoncel-sonate (uit 1927-1938)
hebben de volgende musici daar zater
dagavond hun beste krachten aan ge
geven: Sophia van Santé (mezz. so
praan Anner Bijlsma (violoncel),
Jan Hulst (viool), Rena Scholtens
(altviool), René "an Ast (violoncel),
Maarten Boon en Reinbert de Leeuw
(piano).
Schilder Raoul
Hynckes overleden
BLARICUM De kunstschilder Ra
oul Hynckes is vrijdagmiddag in La
ren in het St. Jansziekenhuis op 79-
jarige leeftijd overleden. Met Karei
Willinck en Pijke Koch behoorde hij
tot de 'magische realisten.'
Hynckes werd in 1893 in Brussel
geboren, maar sinds de eerste wereld
oorlog woonde hij in Nederland,
eerst in Amsterdam daarna in Blari-
cum. Met zijn omvangrijk oeuvre van
stillevens, en met zijn dreigende on
heilspellende landschappen bouwde
hij zich een grote faam op. In 1967
werd er in Arnhem een grote over
zichtstentoonstelling van zijn werk ge
houden. Hynckes genoot ook als
schrijver van korte verhalen bekend
heid.
Feestelijk concert
Blazers Ensemble
door Jac. Kort
AMSTERDAM Evenals in het ver
leden een enkele maal is voorgeko
men heeft ook dit jaar het Neder
lands Kamerorkest een van zijn con
certen laten overnemen door een gast-
ensemble. Vroeger is datzelfde ge
beurd met I Virtuosi di Roma en het
Engels Kamerorkest, thans was het
het Nederlands Blazersensemble, dat
voor de afwisseling zorgde.
Dit ensemble, gevormd uit leden der
grote orkesten is de laatste tien jaar,
zowel door het live-musiceren als
door de plaat zo bekend en beroemd
geworden, dat een breed uitmeten van
hun technische en artistieke kwalitei
ten iets weg heeft van een watertrans
port naar de zee. Twee werken ston
den zaterdagavond op het programma:
de 4-delige Serenade (1878) van Dvo
rak en de Gran Partita (KV 361) van
Mozart.
Wat het eerste werk betreft, hierin is
Dvorak op zijn best: een olijke mars
wordt gevolgd door een gracieus Me
nuet, dat meer Slowaaks dan Frans
van karakter is met zijn gesynocopi-
eerde Trio Lyrisch en breed opgezet is
het Andante, waarna een snelle en
geestige Finale deze muzikanteske Se
renade besluit
Van de vele serenades die Mozart
heeft geschreven is de Gran Partita
opmerkelijk omdat er twee basset
hoorns in voorkomen. Het zijn in
wezen alt-klarinetten die ten tijde
waarin Mozart dit werk schreef een
nieuwigheid waren en spoedig weer
buiten gebruik zijn geraakt. Merk
waardig is dat Mozart het eerste
Trio van het eerste Menuet geheel
door de klarinetten familie laat uit
voeren.
Gelijk in Dvorak werd ook in Mozart
weer het hoge peil van musiceren
bereikt en de hartverwarmende musi-
ceervreugde, die elk optreden van het
Nederlands Blazersensemble tot een
feest maken.
De Australische journalist Francis James kreeg zaterdag van zijn
vrouw Joyce in het Mathilde-ziekenhuis in Hongkong een tedere zoen.
Hij zag haar voor het eerst sinds hij vorige week na drie jaar gevan
genschap in China werd vrijgelaten.
KRUISWOORDPUZZEL
Horizontaal: 1 vuurpijl, 4 muzieknoot,
5 reeds, 7 tennisterm, 9 voorteken, 11
meisjesnaam, 12 stuk stof, 14 Europe
aan, 16 voorzetsel, 18 landbouwwerk
tuig, 19 muzieknoot, 20 rondhout, 21
Chinese lengtemaat, 22 telwoord, 23
maanstand, 25 sportterm, 27 moeras
vogel, 29 loot, 31 houten vat, 33 tooi,
35 delfstof, 37 muzieknoot, 39 onder
officier (afk.), 40 reeks.
Verticaal: 1 teken in de dierenriem, 2
volksnaam van de kauw, 3 mak, 4
dreef, 6 ongevuld, 7 pers. voornaamw.
8 oude lengtemaat, 9 voorzetsel, 10
naschrift (afk.), 11 bereide dieren
huid, 13 waterstand, 15 kweken, 17
woonboot, 18 boom, 23 landschap in
Griekenland, 24 voegwoord, 26 jon
gensnaam. 28 spil van een wiel, 29
voorvoegsel, 30 voorzetsel, 32 rund. 34
vordering, 36 stok, 38 voertuig.
yH y yB
I I I I I I
OPLOSSING VAN VRIJDAG:
Horizontaal: 2 etage, 6 A.M. 8 re, 10
ido, 11 Ane, 12 Eem, 14 erosie, 16
klap, 17 dito. 18 ets. 19 Gera, 21 teil.
23 roe, 25 tien, 26 stop, 27 Leende, 29
ere, 30 ank, 31 ert. 33 dn, 34 st. 35
trant.
Verticaal: 1 krekel, 3 Ti, 4 adé, 5
gordel, 6 Anio, 7 mee, 9 eelt, 11
Astarte, 13 mastiek. 15 oir, 19 ginder,
20 nepent, 22 een. 24 oord. 25 tent. 27
las. 28 era. 32 t.n.
Op de vierde verdieping van het ge
bouw is een ideale ruimte te creëren.
Geschatte kosten: ongeveer een half
miljoen gulden. In een tijd van enor
me begrotingstekorten moet het meer
verantwoord genoemd worden voor
een dergelijk bedrag het orkest een
repetitieruimte te bieden in plaats
van een vaag plan, dat op papier
reeds ongeveer dertig miljoen gulden
of meer gaat kosten. Bovendien mag
men niet vergeten, dat mede dankzij
de accommodatie van het congresge
bouw de belangstelling voor de con
certen en van het Residentieorkest en
het Nederlands Kamerorkest belang
rijk is toegenomen. Dat kon men
ook vrijdagavond constateren bij het
concert dat Willem van Otterloo leid
de; de zaal was uitstekend bezet. Het
programma werd geopend met een
hommage aan Max Reger, de compo
nist die honderd jaar geleden geboren
werd. Van zijn grote oeuvre wordt in
onze dagen zelden een werk uitge
voerd, het zijn de organisten die hem
enige aandacht schenken. Zijn roman
tische suite mag dan gedateerde mu
ziek zijn, van Otterloo verhief deze
partiture tot een imposant stuk mu
ziek. Uitnemend gespeeld!
REGER
Hindemith voelde grote verwantschap
met Reger. als dirigent heeft hij veel
Reger-composities uitgevoerd. De com
binatie van beide componisten op dit
programma was dan ook zeker niet
toevallig. Hindemith staat al evenzeer
weinig in de gunst van het publiek.
Ook hij schreef een zeer groot aantal
werken waarvan het vrijwel alleen de
symphonie Mathis der Maler voorge
zet krijgt. Of het werk echter nog
lang stand zal houden is alleszins een
open vraag. Na veertig jaar spreekt
Politiemannen onderzoeken in de Canadese staat Victoria de ingang van een ingegraven houten kist,
waarin een 13-jarige jongen acht dagen gevangen werd gehouden. De nog niet geïdentificeerde jongen
werd geboeid in de kist aangetroffen door konijnen jagers.
Van een medewerker
UTRECHT De Raad van
ken heeft in zijn eerste z11
van 1973 een nieuw ontwei
sproken voor een beginselvi p
ring over uitgangspunten ei
doelingen van zijn werk. I
discussie is besloten tot i[s,
overleg in een der volgendie:
tingen.
Kloinpé: stop steun
emigratie Z.-Afrika
door Adr. Haager
DEN HAAG De wens van het Residentie Orkest om nu toch ook
eens een eigen concerthuis te krijgen heeft gehoor gevonden bij de
Haagse gemeenteraad. Terecht merkte de wethouder van kunstzaken
bij de begrotingsbehandeling echter op, dat de financiën om een der
gelijk gebouw te financieren de geschatte bedragen schommelen
tussen de 25- en 35 miljoen op dit moment ontbreken.
Hindemith een muzikale taal die bij
velen nauwelijks meer overkomt.
Daarin kunnen de inspanningen van
dirigent en orkest weinig veranderen.
Na zij opzienbarende debuut van een
twintig jaar geleden heeft Hans Rich-
ter-Haaser talloze concerten gegeven.
Hij levert daarbij degelijk en gede
gen vakwerk, zo ook in de weergave
van Beethovens eerste pianoconcert.
Of hij gelukkig geweest zal zijn met
de toch wel eens haperende leiding?
Het applaus was er echter niet min
der om, het publiek toonde zich en
thousiast en de solist was zo vriende
lijk clarinettist Jolle Huckriede de
hand te drukken.
Bij dit alles toch nog een Nederlands
werk, namelijk Ricercae, destijds door
Hendrik Andriessen geschreven voor
het Residentieorkest. Zoiets legt ver
plichtingen op en daaraan heeft men
op dit concert voldaan met volle in
zet.
to'
Een eerder ontwerp heeft, zo
opsteller ervan, dr. H. A. M.
(secretaris van de raad), zelf vi
de, weerstanden opgeroepen en
stellingen verscherpt. Velen
de indruk dat het de raad alle *el
gaan om dienst aan de medeme jjg
weinig werd vooropgesteld, alta
kritiek, dat het in de kerk gaaatfe.
persoonlijke verhouding van dejjfd
tot God en dat er alleen vani ee
relatie iets goeds kan gebeuren Fel
'horizontale' vlak van de menf h
verhoudingen,
De Raad van Kerken achtte
verdere bezinning nodig. Dit g<
in een werkgroep onder leidirfct
prof. dr. A. J. Bronkhorst, wfai
ook dr. Fiolet lid was. Het refng
van dit overleg werd thans doofekc
Bronkhorst aan de raad geprese i l
in de vorm van een nieuw
voor een beginselverklaring. Hi E
geprobeerd de beide aspecten bi;
spanningsveld van geloof en
schappelijke verantwoordelijke tt
men te vatten. ege
Naast waardering was er ooi
kritiek. Thans omdat de ver]
teveel klassiek-kerkelijke taal
die zeker door jongeren binn
kerk nauwelijks verstaan zou v
laat staan dat men er buiten d
begrip voor zou kunnen opbi L
Anderzijds werd, met name d<
Landsman, betoogd, dat de ker
eigen taal niet kan prijs geve
neer daardoor haar boodschap
vervlakt. Zijn ervaring was dat
ren zeker bereid zijn zich in dpHl
in te leven, wanneer daarvoor
ze aandacht wordt gewekt. De
dering werd gepresenteerd door
schop van Breda, mgr. H. Ernspi
Klompé
i in den
1 een p
GRAF GEKOCHT
Na de wat droge opsomming van de
zonen van Nahor en Milka, acht in ge
tal tegenover de ene van Sara, deelt
de verteller ons nu de dood van Sara
mee. Zo maakten we ook kennis met
haar in Genesis 11: Sarai nu was on
vruchtbaar. Honderd en zevenentwin
tig jaar heeft ze geleefd en hoeveel
jaren niet uitgezien naar dat ene kind.
We zien Abraham bij zijn dode vrouw
om haar te bewenen. Toch wordt dan
onmiddellijk dit heengaan overscha
duwd door wat er dan gebeurt. We zien
Abraham opstaan en eropuit gaan om
zich een graf te verwerven. Er ontstaat
een gesprek met de Hethieten. Aan
Abrahams vraag om een eigen plek om
Sara te begraven horen zij eerst voor
bij, hij kan z'n gang gaan, ze eren hem
en geven hem permissie oin te kiezen
uit de keur van hun grafsteden. Maar
dat is het niet, Abraham wil een eigen
stuk grond, een eigen plek om zijn
vrouw aan de schoot der aarde toe te
vertrouwen. Hij weet ock welke plek
hij wil. Na veel plichtplegingen is de
eigenaar dan wel bereid, waarschijnlijk
tegen een veel te hoge prijs, de grond
en de grote van Machpela aan hem te
verkopen. Een edelmoedig gebaar ga
randeert lang niet altijd een edelmoe
dige prijs. 'Een eigen grafstede', dat
zijn de laatste woorden van dit verhaal.
Daar ging het om. Sara, de vrouw van
de zwerver Abraham, de vrouw van
een vreemdeling, ze zal in haar dood
zoiets als 'thuis' zijn. Dat wil Abraham
hiermee zeggen. Dat 'thuis' is hier op
'aarde gesymboliseerd in deze eigen
grafstede, in een vreemd land, maar
tegelijk als een belofte dat eens dit
land Kanaën van Abrahams kinderen
zal zijn. Moeder Sara heeft nooit „in
den vreemde" gelegen. Toen was het al
van hen. Heeft het allemaal veel om 't
lijf? Ja en nee. Niet als je denkt:
grond is grond en een spelonk is een
spelonk en wat maakt het allemaal uit.
waar je komt te liggen? Maar wel als
je door dit verhaal heen hoort de be
lofte: zij zullen de aarde beërven, de
zachtmoedigen, die gewacht hebben en
wel eens getwijfeld en toch vastgehou
den en die toen verkregen hebben.
(Genesis 23).
scl
r.0C
Dr. Marga Klompé heeft i
van Kerken voorgesteld een jen
mend beroep te doen op de kicli
landse regering om de fintkei
steun aan emigratie naar Zuideer:
te staken. Dr. Klompé deed c D
mens de sectie internationale;
van dc Raad, waarvan zij voo«—
is.
De sectie stelde zich op het sta
dat bevordering van emigrat fiv
blanken naar Zuid-Afrika in 5 j
neerkomt op steun aan de apai ida
politiek in dat land. Tegen di tra
gratie heeft de vergadering i ;0oi
VN zich de laatste jaren versch ooi
malen uitgesproken in resolutie a<
ook door de Nederlandse reg;
werden gesteund. Met haar fin >an
bijdrage aan de emigratie hanud
regering dus in strijd met oo)w v
haar onderschreven beginselen iet
spraken van internationale orgïer
Het voorstel vond geen onveèlan
instemming in de raad. Betoogfciei
onder meer dat de overheid we sen
ongewenste zaken steunt en dt
kerken in plaats van tot de oij vai
te spreken, zich eerder tot hujJ bn
gemeenteleden en parochianen co
moeten richten en het afradejarbc
Zuid-Afrika te emigreren. Blprar
werd dat de leden van de raadervo
in eigen kerkelijke kring eerst >rde
spraak zullen houden over hening
stel van de sectie. In de vq pai
zitting, in februari, hoopt de 1
beslissing te nemen.
Bij het bureau van de
Utrecht zijn tot nu toe 187.67ljj
tekeningen binnengekomen on<
protest tegen de Amerikaanse b
dementen in Vietnam. Deze haff
ningen worden aangeboden
Amerikaanse ambassadeur in
land. De raad besloot een bZER
zenden aan een aantal invlojcamp
leden van het Amerikaanse
met de oproep een eind te maklHaz
de oorlog in Vietnam. In dfng J
wordt onder andere gezegd,
danks alles wat de bevolkhfl ei
Zuid-Vietnam is aangedaan, he wi
gebruikte geweld in geen enkeh A\
houding staat tot redelijke p bij
doeleinden.
v< pai
Doopsgezind
De doopsgezinde leden van
vonden dat de brief niet sch«
noeg was; zij wilden alle geweOII
oordelen en niet alleen de thapw
gepaste middelen. Een der
meerde leden daarentegen kon
stem niet aan geven, omda
inziens de Amerikaanse politiek
lijk werd beoordeeld. De sec MUI
generaal van de hervormde ke
F. H. Landsman, pleitte voor
kerkelijke acties wanneer de
dementen blijven voortduren. &gd.
zo zegde het moderamen toe,
overwogen worden. Aanleiding
brief aan de congresleden is Brd ge
sprek dat het moderamen van
op 9 Januari had met een
belangrijke vertegenwoordigei
Amerikaanse kerken;
steun van de Nederlandse kerkten 1
nen het Amerikaanse kerkelijk 'dscha
zet tegen de oorlog in Vietnam. L.
neenti
Tg is.
Veertig mille gestolen
Van een verslaggever
HILVERSUM Bij een inb: jjg
het warenhuis van de Hema
Kerkstraat is een kistje me
veertigduizend gulden gestolen,
braak vond plaats toen in de z; j0]
personeelsleden aanwezig wl
de kantoorruimte, waar het
stond, was op dat moment
niemand.
raad
ruari
A. K
het
g en
remi
'Gilis:
173.
irzitte
;eui
leg
30l).0(
en
'Uwd.
lenen
fzoek
'gehoi
g krij,
