Amsterdamse binnenstad
wordt een dure woonwijk
dichtbij
Ds. Piëtro Panascia dankt
lezerskring Trouw-Kwartet
ormatie I
«formatie II
Nieuwe 'trek' naar het stadscentrum kwam niet als een verrassing
Kinderledikantjes en veiligheid
pieplien
schrikplastic
ochtendzoen
straf
jff/KWtARTET ZATERDAG 20 JANUARI 1973
BINNENLAND COMMENTAAR
T5/K7
era
3 N»
'kis' orming van een min of meer
n*i larlementair kabinet, samenge-
"f uit figuren die uit progressieve
oncj öfcssionele kring afkomstig zijn,
2o te mislukken door twee oorza-
'kun/Om te beginnen maakt de heer
n fract'ele'der van de KVP,
comi «en aaanstalten om uit te spre-
N" dat hij samenwerking met de
j I1tnJ essieven verkiest boven een nieuw
Mui nd met de WD. Drs. Den
lUoo beeft een dergelijke openlijke
als eerste voorwaarde gesteld
lijn medewerking aan de onder-
Den» ig, omdat naar men mag
;nJ,B derstellen hij anders zijn aan-
appj onmogelijk zou kunnen uitleggen
5 Ni elke redenen een samenwerking
nd|)de KVP na een jarenlange vete
r. ij otseling wèl zou moeten worden
weer
pro| *rd.
pu i voor een politieke partij als de
i m die jarenlang heeft volgehouden,
"si i keus tussen 'links' en 'rechts'
™*als dilemma is, uiteraard moei-
ir*e an zo'n voorwaarde te voldoen.
Nw' zou voor de aarzeling van de
Andriessen dus het volste begrip
n hebben, ware het niet dat,
wij menen, thans andere overwe-
i de doorslag moeten geven. Als
aggevend argument voor een
ten gunste van samenwerking
Je PvdA mag gelden dat alleen
die weg een coalitie kan worden
md, die kans heeft op de steun
rede lagen van de bevolking; een
die het volgende kabinet bitter
zal hebben om de problemen
vat ns boven het hoofd dreigen te
11255 o, de baas te kunnen worden.
er Den Uyl heeft een uitgespro-
5 eus van de KVP nodig om zijn
ai n voor de nieuwe regering te
emtD' aan2ez'en de KVP er
.so. enkel belang bij kan hebben, de
®vl' van die mensen te verspelen,
n de heer Andriessen en met
ai le leiders van beide andere con-
Aai iele partijen, er goed aan doen,
eis» jar eens zo helder en eenvoudig
ijk te zeggen dat zij in de
"rn ide kabinetsperiode met de
n- en niet met de WD willen
eer
-ser D.
Aai rens: wanneer de heer Andries-
Jou at niet doet en het zou mede
oor toch weer tot een hernieuw-
Ren menwerking met de WD ko-
s dan zal de heer Wiegel niet
'en n, erop te wijzen dat de KVP
"n rechts heeft gekozen. De heer
R 1 heeft aangekondigd dat hij zou
:hoo ren een confessioneel minder-
,et( ;abinet door middel van een mo-
n wantrouwen naar huis te stu-
uüe confessionelen kunnen thans
irecies weten wat de WD met
n oor heeft.
ta
Idsj
nog een tweede oorzaak voor
:'ha pgende mislukking van een pro-
^so '-confessioneel gekleurd extra-
mentair kabinet. Die oorzaak ligt
dat de heer Den Uyl het zich,
in de thans aan de orde zijnde
larlementaire oplossing van de
blijkbaar niet meent te kunnen
itteren, af te wijken van de opzet
ijn minderheidskabinet. De heer
Uyl heeft herhaaldelijk laten
in dat hij de confessionelen bij
ivullen van nog bestaande vaca-
en zelfs bij het vervangen van
aangezochte kandidaten voor
^tersposten evenredige invloed
mits het etiket van het progres-
minderheidskabinet maar gaaf
aal t
door Bern van Goor
AMSTERDAM De Amsterdamse binnenstad is hard op weg een
zeer dure woonwijk te worden. Door de grote vraag zijn prijzen van
grachthuizen de pan uitgeschoten. eZlfs lege pakhuizen worden in
rijen opgekocht om ze na ingrijpende verbouwingen weer per etage
duur te verkopen.
De 'terugkeer naar de stad' komt niet
als een volslagen verrassing uit de
lucht vallen. De belangstelling voor
het wonen in de historische huizen
van de binnenstad was de laatste
jaren al geleidelijk gegroeid. Ondanks
parkeeroverlast, luchtverontreiniging
en lawaai kozen een aantal mensen
vóór de oude stad en tegen de in hun
ogen niet zo geslaagde nieuwbouwwij
ken. Dit verschijnsel gaat zich nu
ontwikkelen tot een regelrechte terug
keer naar de stad. Buitenlandse inves
teerders die hetzelfde al jaren geleden
in Parijs en Londen zagen gebeuren,
kopen hele delen Amsterdam op om
ook hier hun financiële slag te slaan.
Voor die nieuwe trek naar de stad is
nog geen eensluidende verklaring ge
vonden. Je kan hoogstens wat rede
nen aangeven, die waarschijnlijk ge
golden hebben.
Zo begint het succesverhaal van de
riante bungalow-parken 'buiten' (iede
re plaats heeft wel z'n 'goudkust') aan
kleur te verliezen. Platgeschoren gras
velden rond de woning blijken een
stuk van hun aantrekkelijkheid te
verliezen als de kinderen eenmaal het
huis uit zijn. Die situatie overkomt
steeds meer ouders op jongere leef
tijd. Ze zijn jonger getrouwd en de
kinderen trekken jonger het gezin
uit. In het algemeen kan worden
gezegd dat de stad werd ontvlucht om
de kinderen die er geen woonruimte
vonden en het gebrek' aan wooncom
fort Nu de rol van het kind sterk
afneemt (ze zijn er minder en ze
blijven korter) herneemt de stad haar
rechten, ook omdat het wooncomfort
in een nieuwbouwwijk vaak niet op
weegt tegen de saaie omgeving.
'Terugkeer' naar de stad is alleen
daar mogelijk waar die binnenstad
haar herkenbaarheid en 'gezelligheid'
heeft behouden. Je kunt best een
paar steden opnoemen waar dat niet
meer het geval is, waar de verkeers-
doorbraken het wonnen, waar je
'doorwaait'.
In Amsterdam en Groningen (om
maar een voorbeeld te noemen) bleef
de zaak vrijwel intact, ondanks alles.
Die binnensteden waren in het geluk
kige bezit van een aantal historisch
belangrijke gebouwen. Ze werden ge
restaureerd en kregen een nieuwe
functie in het binnenstadsleven. Ze
stonden ook vaak grote verkeersdoor-
braken in de weg. Restauratiestichting
gen bestreden het verval door het
herstel van schilderachtige woonhui
zen. Nog vertonen die binnensteden
grote gaten maar de ruggegraat voor
verder herstel is er.
De nieuwe belangstelling voor het
wonen in de binnensteden wordt ver
der nog bevorderd door de nieuwe
verkeersmaatregelen die hele delen
van de stad voor de auto bijna onbe
reikbaar maken; de lucht op de stads
pleinen kan soms al zonder bezwaar
worden ingeademd.
Een kort onderzoek bij de belangrijk
ste restauratiestichtingen in de hoofd
stad leert dat de feiten van de 'terug
keer' er zijn.
Stadsherstel (een NV waarin de ge
meente Amsterdam deelneemt): voor
de woningen bestaat een wachtlijst
van 400 gegadigden. De wachtlijst is
gesloten tot 1 juli 1974. Wie op de
wachtlijst staat moet gemiddeld vier a
vijf jaar op een woning wachten. Bij
de restauraties laat Stadsherstel een
economische bewoningsexploitatie een
belangrijke rol spelen. Als een pand
geschikt is om op te delen in woon-
etages gebeurt dat. Deze etages
meestal twee- en driekamerwoningen
worden van het modernste woon
comfort voorzien en zijn daarin niet
van dure flats te onderscheiden.
Een tweekamerwoning kost tussen de
280 en 350 gulden huur per maand,
een driekamerwoning zit tussen de
380 en 480 gulden. 'De belangstelling
is de laatste jaren overstelpend ge
worden. Het zijn vooral jongeren, al
leenstaanden en mensen van middel
bare leeftijd die nog dagelijks bellen
om op de wachtlijst te komen. Voorlo
pig moeten we ze teleurstellen', aldus
Stadsherstel.
De Keyzer
Hendrick de Keyzer (één van de oud
ste restauratiestichtingen): hier geen
algemene wachtlijst, per pand kan
men zich opgeven. Door de subsidie
stop van CRM zijn er echter weinig
restauraties onder handen. Voor de
vijf woningen in het project Olofs-
poort hebben zich al vijftig zestig
gegadigden gemeld.
De stichting bezit in Amsterdam 66
panden, in heel Nederland zijn dat er
190. De belangstelling komt uit
nieuwbouwwijken als de Bijlmer en
Buitenveldert, ook uit het Gooi. 'Vaak
zijn dat mensen die vroeger uit Am
sterdam zijn weggetrokken maar nu
de kinderen uit huis zijn vreselijk
graag terugwillen', aldus een woord
voerder.
Per kamer, vaak van kleine afmeting,
wordt gemiddeld 150 gulden huur ge
rekend. Toch kijkt de stichting anders
dan Stadsherstel tegen forse schulden
aan. Bij de stichting staat een econo
mische exploitatie dan ook niet voor
op. Bij restauraties wordt ook achter
de gevel vooral naar historische juist
heid gestreefd. De concessie aan mo
derne wooneisen is geringer dan bij
Stadsherstel.
Een ongeluk zit in een klein hoekje.
Soms zelfs in een hoekje van een
kinderledikantje. De spijlen van zo'n
bedje horen ongeveer vijf centimeter
hoger te zijn dan die van de box en
zeker niet verder dan acht centimeter
van elkaar te staan, zodat er geen
hoofdje tussendoor kan. Zijschotten
zijn eigenlijk uit de boze; de zijkan
ten kunnen het best van de bodem tot
bovenaan toe uit alleen maar spijlen
bestaan. De schotten voor hoofd- en
voeteneind houden de tocht wel tegen.
Omdat nog zoveel ledikantjes niet aan
zulke simpele eisen voldoen met alle
gevolgen vandien, heeft het Veilig
heidsinstituut samen met de landelij
ke werkcommissie kinderhygiëne van
de Kruisverenigingen een brochure
uitgegeven: 'Kinderledikantjes en vei
ligheid'.
Hoeveel ongelukken in kinderbedjes
gebeuren, is in ons land nog niet
vastgesteld. Als eerste houdt de Con
sumentenbond zich op het moment
met dit onderwerp bezig. Wel hadden
de samenstellers de resultaten van o.a.
een Duits onderzoek bij de hand
die ook in de brochure zijn afgedrukt
dat aardig met de situatie in ons
land overeenkomt. Daar blijkt bijvoor
beeld uit, dat vooral de bodem van
zo'n bedje niet best tegen het rond
springen van het kind bestand is, dat
de opklapbare zijkant zo makkelijk
los te maken is, dat een béétje kind
dat van binnenuit ook kan; dat er
is nu al groot terwijl de stichting
eigenlijk nog goed op gang moet ko
men. Opvallend is de vraag van veel
alleenstaande vrouwen naar tweeka
merwoningen in de binnenstad. Aris-
toteles werkt met 'aandeelhouders' en
huurders die deelnemen in het stich
tingskapitaal.
Grote vraag
Diogenes
Diogenes: Deze stichting restaureert
ten behoeve van dakloze kunstenaars
en studerenden. Heeft die doelstelling
inmiddels wat verruimd. Diogenes
kreeg bij de restauraties als eerste
begrip voor de sociale factoren bij
huisvesting. Bij restauratie is het bij
voorbeeld voor de oorspronkelijke
huurders vrijwel onmogelijk de nieu
we huur op te brengen. Zij zijn
gedwongen genoegen te nemen met
een andere woning. Diogenes streeft
er echter naar zoveel mogelijk de
oorspronkelijke bewoners een kans te
geven in het huis te blijven. Men
restaureert ook in de Jordaan, een
'volksbuurt'. De bedoeling is dat in
deze panden ook buurtbewoners kun
nen wonen. Grootste probleem blijft
echter de huur. Restauratie is een
dure zaak en het geld 'moet er uit
komen'. Alleen extra subsidiering van
de restauratiestichtingen door het mi
nisterie van volkshuisvesting kan een
lagere huur opleveren.
Aristoteles: Een pas door de gemeente
erkende restaunatiestichtinig, die be
trokken is bij vemieuwinigsprojecben
in de Jordaan. Ook hier staat voorop
dat de gerestaureerde panden betaal
baar moeten zijn voor buurtbewoners
en 'middengroepen'. De belangsteling
Deze Amsterdamse grachtenpanden zijn door Britten opgekocht om
te worden verbouwd tot luxe-woningen. De gevels zullen blijven zoals
ze nu zijn.
zijn part hun gang kunnen gaan bin
nen de grachtengordel. Een verstevi
ging van de woonfunctie daar is al
enkele jaren de nieuwe politiek
van het gemeentebestuur. Lammers
heeft erbij gezegd dat aan nog meer
hotels in de binnenstad voorlopig
geen behoefte bestaat. De beleggers
moeten wel afblijven van 'sociale wij
ken' als de Jordaan en de negentiende
eeuwse buurten. Hier wil het gemeen
tebestuur geen speculatie in woningen
die een sociale huisvestingspolitiek
onmogelijk zou maken. Verder heeft
Lammers op het bestaan van de Ne
derlandse huurwet gewezen. Gerom
mel met huurders is daardoor in
Amsterdam minder makkelijk dan in
Londen.
De ontwikkelingen langs de Amster
damse grachten zullen door het ge
meentebestuur ook in de toekomst
scherp in de gaten worden gehouden.
Met gemengde gevoelens moet men
aanzien hoe de nieuwe binnenstadspo-
litiek als eerste duidelijk resultaat
een dure woonwijk op gaat leveren.
Over 'sociale huisvesting' langs de
grachten maakt men zich overigens
weinig illusies. Wonen langs de
grachten was ook in het verleden een
dure zaak. Ook toen was een grach
tenhuis vaak statussymbool. Restaura
ties zijn een zeer dure zaak.
Toch blijft het zuur dat wonen in de
binnenstad alleen zou zijn weggelegd
voor de mensen die beter in de slappe
was zitten. Daarom is de nieuwe opzet
van de stichting Aristoteles in Am
sterdam veelbelovend. Daar denkt
men ook vooral aan betaalbare wonin
gen. Om dat mogelijk te maken zullen
eindelijk de subsidies van het minis-
Een groot Amsterdams makelaar die
regelmatig grachtenhuizen opkoopt,
bevestigt dat hij niet aan de vraag
van zijn klanten kan voldoen. Heeft
hij een verklaring voor de hernieuw
de belangstelling? 'Een grachtenhuis
is een statussymbool geworden'. Be
kend is dat een aantal makelaars
grachtenhuizen opkoopt om ze snel in
etages te scheiden en dan voor min
stens een halve ton per etage te
verkopen. Deze makelaar zegt daar
niet aan mee te doen.
Meest opvallend op dit terrein opere
ren de laatste tijd Engelse beleggers.
Er kan geen week voorbij gaan of
ergens langs een gracht is weer een
blok aan Engelsen verkocht. Vaak
blijft onduidelijk of daar in de toe
komst weer een hotel moet verschij
nen (Amsterdam heeft daar de laatste
jaren voldoende voorbeelden van ge
kregen) of dat aan het scheppen van
woningen wordt gedacht. Uit Londen
waaien berichten over dat deze beleg
gers daar al jaren bezig zijn met een
omvangrijke koopwoning-operatie in
de binnenstad. Hele wijken worden
opgekocht en in dure woongebieden
veranderd. Oude panden gaan na en
kele jaren tegen onwaarschijnlijke be
dragen weer van de hand. Met de
oorspronkelijke bewoners wordt niet
al te zachtzinnnig omgegaan.
Een verontruste wethouder van Stads-
on/twiikkeling, Han Lammers, ging vo
rige week speciaal naar Londen om
de beleggers erop te wijzen dat ze voor
terie van volkshuisvesting los moeten opgehoepeld
komen. Alleen op die manier kan
immers ook het woonkarakter van de
binnenstad blijven wat het altijd was:
een mengvorm van allerlei groepen in
de maatschappij.
is een eis, die in materiële zin
ichijnlijk niets te betekenen heeft:
kabinet nu extraparlementair en
is-rood heet, dan wel als progres-
minderheidskabinet te boek zal
wat de heer Den Uyl betreft
j|at samenstelling en program
s'Been verschil maken. Het blijven
Iten voor dezelfde fles. De dis-
over woorden en namen is
ijk wezenloos. Omdat alweer
aanhang van de PvdA het in de
ting van de heer Den Uyl niet
ei lunnen verdragen, dat de partij in
ïelijkwaardige positie met de con-
JJonele partijen samenwerkt. De
Pelle Mug uit Amsterdam en
andere kaderleden schijnen dat
goed te vinden en daarom moet
ware karakter van het extraparle-
laire rooms-rode kabinet worden
uierd.
het voorgaande is gebleken hoe
rdevol wij het vinden dat de PvdA
aanhang wint- voor de nieuwe
ring zoals wij die graag zouden
optreden. Maar het is niet zo dat
itsluitend bij PvdA-mensen gevoe
lden bestaan. Het wordt tijd dat
'vdA en de heer Den Uyl gevoe
lden van anderen gaan ontzien,
is niet redelijk, van de KVP te
n dat zij net doet alsof zij niet
r bestaat of dat zij een partij van
inferieure orde zou zijn.
wordt bovendien tijd dat de PvdA
tiaar leider rekening gaan houden
de gevoelens en wensen van de
«rs. Zij hebben de heer Den Uyl
ten tweeden male aan een over-
ning geholpen om over woorden
namen te bakkeleien, of om in de
ositierol 'ho' en 'nee' te roepen,
hebben hem gekozen om de lei-
te nemen in een beleid dat de
lenleving vernieuwt en vooruit-
ngt. Wij zouden wensen dat de
Den Uyl de heer Mug en zijn
ïnden eens uitlegt dat nu dit beleid
«•fdelijk aan de beurt moet komen.
PALERMO 'Beste mensen in Nederland. U kunt zich nauwelijks
voorstellen hoe dankbaar en bemoedigd we zijn te mogen verne
men, dat er uit de lezerskring van Trouw-Kwartet een bedrag van
80.000 is bijeengebracht voor ons nieuwe centrum in de binnen
stad van Palermo: De Noteboom. We hopen dit gebouw voor dienst
betoon, met Gods hulp, op 30 september a.s. in gebruik te kunnen
nemen'.
Ds. Panascia vertelt in de Waldenzenschool aan de kinderen van de
succesvolle actie van Trouw-Kwartet. Er was gemikt op een bedrag
van 75.000, het is ruim 80.000 geworden
Dit schrijft ds. Piëtro Panascia (62)
predikant van de Waldezenkerk in
Palermo. De jaarlijkse Trouw-Kwar
tet Sinterklaasactie (1972) was be
stemd voor hulpverlening aan de
Waldenzen, die met indrukwekkende
steun van de protestantse kerken in
Zwitserland en West-Duitsland het
grootste dienstverlenende centrum
ten zuiden van de Alpen bouwen.
Het is bestemd voor 500 kinderen in
de hoofdstad van Sicilië en een
monument van evangelische realiteit.
'Het feit, dat we dank zij het vorste
lijke bedrag van de zo daadwerkelijk
meelevende protestanten in uw land
nu kunnen besteden voor de aanleg
van een kinderbadje en een speel
plaats heeft uiteraard grote vreugde
in onze gemeenschap veroorzaakt',
aldus gaat de brief van ds. Panascia
verder. 'Wij, die ons ervan bewust
zijn op een voorpost te arbeiden,
voelen ons bijzonder gesterkt. In
een van onze kerkdiensten hebben
we de Heer gedankt voor deze hulp
van mensen aan mensen.
In Palermo brengen duizenden kin
deren de belangrijkste jaren van hun
jeugd op de straten door. Er zijn in
sociaal opzicht ten hemel schreiende
toestanden. Sinds jaar en dag pogen
de Waldenzen in Italië hun op
dracht wéér te maken, duidelijke
handreikingen te verrichten.
Werkloosheid en analfabetisme, als
mede een grote sociale achterstand
tekenen grote delen van onze samen
leving. Met ons oude internaat en
onze school proberen we, naast
maatschappelijke begeleiding van de
gezinnen, een zoutend zout te zijn.
Sicilië is een eiland, waar natuur
rampen hun spoor telkens weer na
laten, het is een land, waar de
samenleving verziekt is door de Ma
fia. het is voor velen en terecht
een uithoek van Europa.
Injectie
Bij dit alles is er een autoritair
levenspatroon in deze typische man
nenmaatschappij, waarop 'n zeer tra
ditionele rooms-katholieke kerk haar
accenten plaatst. De Waldezen al
meer dan vier eeuwen in Italië
werkzaam, doen wat hun hand vindt
om te doen. In het licht van dit
alles mogen de geefsters en gevers er
diep van overtuigd zijn, dat zij ons
moreel én materieel een niet te
onderschatten injectie hebben gege
ven. Ons hart loopt over van dank
baarheid. Gij allen, beste vrienden,
hebt tezamen een koninklijke daad
„esteld.' We zijn u héél dankbaar
voor wat gij aan onze kinderen,
onze gezinnen en aan ons hebt wil
len doen'.
Ds. Panascia besluit dan met de
mededeling, dat hij en z'n vrouw
gaarne de uitnodiging van Trouw-
Kwartet om naar Nederland te ko
men zullen aanvaarden. In verband
met de afbouw van het flatgebouw
'De Noteboom' moeten zij de juiste
datum nog in beraad houden.
kieren tussen de bodem en het bedje
zitten, icaar tussen het kind bekneld
kan raken,
'We hebben de indruk, dat veel ledi
kant j es verkeerd gemaakt worden om
dat ze er dan zo aardig uitzien', zegt
mej. drs. Bouman van het Veiligheids
instituut. 'Er hoort dan een kastje
bij dat je ook als aankleedtafel kunt
gebruiken en later zelfs nog als bu
reautje. Het is leuk bedacht, maar
blijkbaar wordt er te weinig van
uitgegaan dat zo'n bedje in de eerste
plaats veilig moet zijn voor een kind.
Zelfs in Duitsland, waar veel meer
veiligheidsmaatregelen gelden dan bij
ons. worden desondanlcs nog ondeug
delijke kinderbedjes in de handel ge
bracht'.
De brochure is met al z'n praktische
tips niet alleen bedoeld ixxxr ouders
die een ledikantje gaan kopen, maar
zeker ook voor hen die er zelf een
willen maken. Want of je er nu een
koopt of zelf fabriceert, als het geen
goed bedje is, kan het kind er uit
vallen. En wat doe je daar tegen?
'Dan ga je er al gauw toe over een
kind met een tuigje vast te binden.
Die tuigjes vinden wij erg griezelige
dingen. Dat zouden we altijd afra
den'.
De brochure is voor vijftien cent bij
het Veiligheidsinstituut, Hobbema-
straat 22 in Amsterdam, te krijgen.
Moet 'Kinderledikantjes en veiligheid'
worden opgestuurd, dan komen er
natuurlijk verzendkosten bij.
Net als in onze taal zijn in 't Frans
zoveel Engelse termen ingeburgerd
dat het de spuigaten uitloopt, tenmin
ste in Frankrijk en volgens oud-pre
mier Jacques Chaban-Delmas en zijn
volgelingen. Meer dan twee jaar heeft
een door de oud-premier ingestelde
terminologiecommissie over een echt
Franse vervanging van honderden En
gelse woorden zitten piekeren en nu
hebben ze dan vol trots in hun staats
courant driehonderdvijftig vondsten
gepubliceerd.
De eersten die geen Engelse woordjes
meer (mogen) gebruiken, zijn de
mensen van de Franse radio en televi
sie, waarin de staat het volledig voor
het zeggen heeft. Er zwaait wat voor
hen als ze nog woorden als 'one man
show', 'feature' of 'hit-parade' in de
mond durven te nemen. En misschien
is het nog wel een graadje erger als
ze 'flash back' durven uitspreken. In
plaats daarvan moeten ze in dezelf
de volgorde 'spectacle solo', 'varia',
'palmares', en 'retrospectif' zeggen.
Daar steekt het volk wat van op, dat
van overheidswege geadviseerd wordt
ook echt hun moers taal te spreken.
Na de showbusiness nemen de taalzui
veraars het vervoerswezen, de ruimte
vaart, en nog later de wereld van de
financiën, de sport, de computers en
het toerisme onder handen.
Sinds de publikatie in de staatscou
rant bestaan bijvoorbeeld ook 'know
how* en 'tanker* niet meer. Dat is
'savoir faire' en 'navire citerne' ge
worden. Voordat het 'franglais' weer
duidelijk in francais en anglais ge
scheiden kan worden, moet er nog
heel wat moeilijks gedaan worden. De
taalpuristen moeten 'hardware', 'soft
ware' en 'marketing' voorlopig tegen
hun zin toestaan, omdat ze er geen
goed Frans voor wisten. 'Pipeline'
leverde ook zoveel problemen op, dat
de denkers besloten het Engelse
woord te handhaven, maar dat moet
voortaan wel op z'n Frans worden
uitgesproken: pieplien.
Vijf inwoners van het Brabantse
Dorst hopen vandaag het wereldre
cord hoepelen te vestigen door van
Antwerpen naar Dorst te hoepelen,
een afstand van vijfenvijftig kilome
ter. Als hoepels worden fietswielen
gebruikt. De Dorstenaren willen bin
nen negen uur uitgehoepeld zijn en
als iedereen in hun buurt ophoepelt,
zal dat misschien nog wel lukken ook.
Zwarte plastic roofvogels blijken ech
te vogels een enorme schrik aan te
jagen. Gelukkig voor die echte, want
vóór hun nep-soortgenoot verscheen,
vlogen ze bij bosjes dood tegen de
glazen wanden van gebouwen. Een
bedrijf in Weert, dat nogal wat dode
trekvogeltjes door een hoge glazen
liftschacht op z'n geweten had, heeft
uitgevonden dat een eenvoudig lapje
zwart plastic met het uiterlijk van
een valk de aanvliegende vogels van
schrik haastig een andere richting in
doet zwenken. De glaswanden zijn nu
wel niet zo fraai doorzichtig meer
omdat ze zwart zien van de nepvogels,
maar het spaart een hoop echte die
ren uit Een garage en een rijkelijk
van glas voorzien huis in Weert heb
ben het plastic voorbeeld al gevolgd.
Nieuwe bril nodig? Mary Quant weet
er raad op. Ze ontwierp een stuk of
tien veelgevraagde grote monturen,
waarvan er altijd wel eentje zal staan.
Overigens is dit Mary Quant zelf niet
maar mannequin Priscilla Tanner,
voorwie het alleen maar even vast
houden voor de foto is en daarna
gauw inpakken en wegwezen.
Een kusje voor Ceesje kan er 's
morgens altijd wel even af, voor de
grote giraffen buiten aan het ontbijt
gaan .Ze zijn allemaal bijzonder inge
nomen met het jeugdige Ouwehand-
girafje, dat ondanks dat het al 2*4
maand oud is en bijna 2V& meter
hoog, voorlopig nog lekker warm bij
moe op stal blijft. Daarom geven de
anderen de kleine altijd eerst een
hartelijke lik over z'n snoet voor ze
de deur uit stappen.
Wie in de Limburgse gemeente Wit-
tem weigert het café te verlaten als
de kastelein de tent moet sluiten,
wordt opgeschreven in het grote boek.
Caféhouders in die gemeente hoeven
volgens een bijna 25 jaar oude politie
verordening de plakkende stamgasten
niet bij het nekvel te grijpen en op
straat te zetten om zelf eventueel een
bekeuring te ontlopen. Ze hoeven al
leen maar in het 'strafschrift' te
noteren hoe de lastige klant heet
Komt er na sluitingstijd een politie-
inval, dan gaat de kastelein vrijuit,
maar de klant op de bon.
Het beruchte strafschrift was hele
maal in onbruik geraakt, maar sinds
in een nieuw gevestigd horecabedrijf
de moeilijkheden met langzitters en
drinkers zich opstapelden, hebben alle
plaatselijke kasteleins van de politie
weer een afschrift van het strafschrift
gekregen, met de verplichting dat ook
te gebruiken.
'Er zijn drie lampen in de computer gesprongen, toen ik zijn loopbaan tot nu
toe er in deed.'
