dichtbij
Misstanden in
psychiatrische
inrichtingen
Schrijnend verhaal over een behandeling
entaar
'd'iiR»am«e douane
Sj1 in staking
"lidenzee
ister zoekt naar
itregelen tegen
eidende reclame
kbladenweekbladen weekbladen w
1 nerlid valt over
ling Arnhemse
cier van justitie
Disc-jockey is diep gegriefd
f/kwartet donderdag is januari 1973
BITfNEMj AND/COMMENTAAR
T5/K5
u
Op
kauw
inde
de
sen
n de
nti
de
ge ra
197!
ostzij
raat
?t
Ion
seli]
te
izet
iwko
Zev
ortli
25
:'on!
1S 1 1
I in verslaggever
led -Maribo Het overleg tussen
stee lister van financien van Surina-
ond Radhakishun, en de juridische
ppe "r van de bond van douanebe-
enl n is mislukt. Hierdoor zullen de
r lers in staking gaan.
Bering heeft besloten tegen de
een kort geding aan te spannen,
idci id van douanebeambten stuurde
.urn 'nistor na mislukking van het
ord een telegram waarin wordt
1 dat de leden van de bond in
t u.riname in staking zullen
,iek 101 hun eisen zijn ingewilligd.
Inkt 'r'naamse douane is ontevreden
H jen rapport over de invoering
'euwe rangen en rangenstelsel
,e gereorganiseerde belasting-
Oei
K ecretaris Vonhoff meent het
n, net de Waddenzee, zo heeft hij
Pie schillende malen laten weten,
week nog stelde hij een actie-
uit Groningen min of meer
door te zeggen dat hij ook
0 d geen ja kan zeggen tegen de
q voor de Dollard, waartegen
roep zich verzet. De staatsse-
zei een voorstander te zijn
n alles omvattend plan voor het
van de Waddenzee. De be-
„jpi iers van dit natuurgebied mogen
,'erdt jk best blij zijn met bijval van
telo jvloedrijke VVD-er. Want juist
partij zit de man, die de
nheschermers de afgelopen an-
de w jaar het meest heeft dwars
Wij bedoelen minister Lang-
economische zaken. Ieder-
me ie in het Waddengebied olie of
zoeken of winnen, moet langs
ir. De activiteiten van de olie-
Kere< maatschappijen vormen nu juist
de gevaarlijkste bedreigingen
ugg'é t Waddengebied. Maar minister
winl an heeft hen totnutoe in feite
n de weg gelegd. Vorig jaar
iet hij in een schriftelijk ant-
aan twee kamerleden duidelijk
geen gevaar te zien in proef-
;en. Zijn besluit de ma.atschap-
het iaco, tegen de zin van eigenlijk
n, toch toestemming te geven
Gen tc w'nnen biJ Bergen m
meei Holland is niets anders dan een
Gen tdiging voor alle olieboeren, die
m waren iets te ondernemen in
natuurgebied. Staatssecretaris
ff kan niet ontkennen, dat het
van zijn partijgenoot Langman
te natuurbeschermers aanleiding
heeft gegeven om op de kast
'Het Is duidelijk wat de sociale positie
van de psychiatrische patient is en in
toenemende mate zal worden: geïso
leerd, rechteloos, machteloos en 'rps-
tig* gehouden (met allerlei kalmeren
de middelen) onderworpen en ge
stigmatiseerd. Dit alles is te wijten
aan het beleid, dat primair is afge
stemd op maximale onderdrukking
van de persoonlijkheid, een beleid dat
de overheid voor haar verantwoording
neemt en waarin dc medische stand
de vervulling van zijn sociale en we
tenschappelijke mogelijkheden ziet'.
Aldus de arts psychoanalyticus J.
P. Teuns in zijn nawoord op het boek
'Laten ze het maar voelen', de ge
schiedenis van 25 jaar belangenbehar
tiging voor een verpleegde. In dit
boek beschrijft mevrouw C. A. van
Eijk-Osterholt uit Rotterdam, hoe zij
25 Jaar gevochten heeft voor de belan
gen van haar tweelingzuster Mies, die
al die tijd opgenomen is geweest in
verschillende psychiatrische inrichtin
gen in ons land. Het boek, dat is
uitgegeven door Van Gennep in Am
sterdam, heeft voornamelijk betrek
king op de strijd van mevrouw Van
Eijk tegen de behandeling, die haar
zuster gedurende een lange reeks van
jaren heeft ondergaan in een rooms-
katholieke, tot voor kort door vrouwe
lijke religieuzen geleide inrichting in
Noordwijkerhout. Een inrichting,
waarvan de inspecteur voor de geeste
lijke volksgezondheid gezegd heeft:
'Het is dc slechtste inrichting in Ne
derland. Er zijn daar in het verleden
verschrikkelijke dingen gebeurd. Er
zijn mensen overleden, wier dood niet
natuurlijk te noemen is'. Op de ont
stelde vraag of hij dan niet ingrijpt,
antwoordt diezelfde inspecteur: 'Ach,
in de meeste gevallen kunnen wij
niets bewijzen en bovendien: wat doet
men als de patient al overleden is?'
Over het leven, dat haar zuster in
deze inrichting gehad heeft, heeft me
vrouw Van Eijk een erg zakelijk,
maar daardoor juist nog schrijnender
verslag geschreven. Het verhaal van
de behandeling, soms de mishande
ling, is des te erger, wanneer duide
lijk wordt, dat Mies een geestelijk
weinig stabiele vrouw met een bepaal
de vorm van epilepsie, eigenlijk
helemaal niet in een dergelijke in
richting had hoeven te zitten, wan
neer zij tijdig en adequaat geholpen
was. Mies, die op het ogenblik tegen
de vijftig loopt, kan na die 25 jaar,
niet meer terug naar de maatschappij:
al die jaren is zij zowel geestelijk als
lichamelijk dermate verwaarloosd, dat
zij nu inderdaad in aanmerking komt
voor een plaats in een inrichting.
Behalve dat de vrouw, die als Jong
meisje na herhaalde aanvallen van
depressie en een poging tot zelfmoord
in Noordwijkerhout werd opgenomen,
beslist niet de behandeling kreeg, die
haar geestelijk evenwicht ook maar
enigszins zou kunnen herstellen, werd
zij ook lichamelijk verwaarloosd. Hoe
wel zij herhaaldelijk klaagde over
buikpijn, werd zij nooit op die klach
ten onderzocht. Tijdens een kort ver
blijf bij haar zuster, werd Mies door
een andere arts onderzocht, die een
verregaande vorm van t.b.c. consta
teerde. Toen zij later weer terug
kwam in de inrichting, werd er geen
aandacht geschonken aan de geconsta
teerde ziekte.
Opvallend en teleurstellend is het uit
dit boek te moeten lezen hoe de
artsen onder alle omstandigheden wei
geren elkaar af te vallen. Hoewel
sommigen die bij dit geval betrokken
In dit artikel uit ue serie 'Geestelijke ge
zondheidszorg in Nederland' verkennen
Rudie van Meurs en Cisca Dresselhuys
de rechtspositie van de psychiatrische
patiënt. De foto werd gemaakt door
Wubbo de Jong.
raakten, overtuigd waren van de
slechte behandeling die de vrouw
kreeg, durfden zij toch niet openlijk
toe te geven dat er iets haperde.
Herhaalde malen heeft mevrouw Van
Eijk van Mies gehoord en ook
kunnen constateren dat zij mishan
deld was. wanneer zij weer eens 'op
standig' was geweest. Van een verple
ger kreeg zij een keer een trap in
haar buik. Een dokter een buiten
staander constateerde toen inwen
dige kneuzingen, maar weigerde dat
later, toen hij vernam dat de vrouw
een patiënte van een psychiatrische
inrichting was, nog eens te herhalen
tegenover anderen. Hoewel Mies
doodsbang voor eenzaamheid was,
werd ze dagenlang alleen in een iso
leerkamer gelegd, waar zij werd vast
gebonden onder een spanlaken. Haar
zuster mocht haar dan niet bezoeken,
maar werd door een religieuze wel tot
voor de deur van de isoleerkamer
gebracht, zodat zij Mies kon horen
kreunen en huilen.
Al haar protesten en pogingen om
haar zuster en daardoor ook vele
andere verpleegden een beter en
menswaardiger behandeling te bezor
gen, zijn stukgelopen op een enorme
bureaucratie. De officiële instanties
wisten vaak wel dat er in de bedoelde
inrichting 'iets mis' was, maar men
deed er niets aan. Dit brengt me
vrouw Van Eijk tenslotte tot de ver
zuchting: 'Hoe is het mogelijk dat
dergelijke inrichtingen in onze maat
schappij worden gehandhaafd? Waar
om is er geen controle op hen die
over weerloze mensen worden aange
steld? Waarom schiet de overheid, de
inspectie en het openbaar ministerie,
7.0 ontstellend te kort? Waarom hand
haven sommige artsen tegen beter
weten In ontoelaatbare toestanden?'
u ff, die zijn mondje anders wel
eren, heeft het hem echter nooit
gemaakt. Daarom lijken de
gen van deze staatssecretaris
iet behoud van de Waddenzee
1 hypocriet.
tize Haagse redactie
HAAG Minister Langman
af ejconomische zaken werkt aan
laten jke maatregelen om misleiden-
erdii lame tegen te gaan. Met de
lwat andse Reclame Stichting (NRS)
sn jcode-commissie voor de reclame
e minister overleg gepleegd om
ter feitelijk inzicht te krijgen
aard en omvang van de mislei-
reclame.
aam er men aard en omvang van de
ing kent, is het mogelijk de
maatregelen te treffen, zo ant-
minister Langman op vragen
PvdA-Kamerleden De Ruiter,
ir en Oele. Zij hadden vragen
over een recente reclamecam-
Zo nu en dan komt iets van de misstanden in de psychiatrische in
richtingen aan de oppervlakte. De ene keer via een boek (zoals dat
van mevrouw C. A. van Eijk-Osterholt), de andere keer via publika-
ties in kranten. Het gaat dan steeds om een incidenteel geval dat toe
vallig de openbaarheid haalt. Het is waarschijnlijk dat talloze andere
gevallen die publiciteit nooit halen.
stall van het bedrijf 'Boek en Plaat',
•ht. ide uit het zenden van een in
ïraa^m van een telegram (formulier
ils envelop) gegoten aanbieding
1 aantal grammofoonplaten,
tel es de nabootsing van de tele-
1 ec en heeft de PTT geen bezwaar
enko it tegen een zelfde andere cam-
van Boek en Plaat. Minister
broéan is het met de vragenstellers
rssti at om misleiding te voorkomen
e o; ddel van de persoonlijk gerich-
e r clameboodschap (direct-mail)
Zuil htig en zorgvuldig moet wor-
uegepast. Ook al is er geen
van overtreding van dè tele-
en telefoonwet, toch moet men
ragen over de reclamecampag-
Boek en Plaat toelaatbaar is.
ent de minister.
Een paar weken geleden schreef Vrij
Nederland over het meisje C. dat in
vier inrichtingen werd behandeld. Ze
ging aanvankelijk vrijwillig naar het
Stads en Academisch ziekenhuis in
Utrecht. Ze werd gedwongen daar weg
te gaan en ging later, weer vrijwillig,
naar Veldwijk in Ermelo. Daar werd
ze plotseling geconfronteerd met een
KZ-verklaring (krankzinnigheidsver
klaring), een machtiging waardoor
het vrijwillig verblijf in een inrich
ting wordt omgezet in een gedwon
gen.
'Je mag niet weglopen' werd haar
gezegd, 'want dan word je door de
politie opgehaald.' Haar reactie: 'Dat
betekent dat je gek verklaard bent
door een arts. Dat is een vreselijke
ervaring. Ik was mijn houvast kwijt.
Ik was alles kwijt, ik hield van nie
mand meer.' Haar angst en verzet
werden tenslotte omgezet in onver
schilligheid. Na een groot aantal an
dere nare ervaringen, vluchtte ze
weer. Ze zegt nu: 'Psychiaters, ik kijk
ze kapot.'
In De Nieuwe Linie werd het verhaal
geschreven van ene Peter. Hij werd
op een keer door een chirurg een
kennis van de familie van Peter
uitgenodigd een ritje met de auto te
maken. Tijdens die rit praatte de arts
Peter aan dat hij anti-biotica nodig
had. Peter beaamde het, maar helaas
had de arts geen capsules, wel een
injectiespuit. Toen Peter weer bij
kwam bleek hij opgenomen te zijn in
de Rijkspsychiatrische inrichting in
Woensel.
Een ander verhaal gaat over Kees van
T. die op een gegeven moment in het
VU-ziekenhuis de opdracht kreeg in
Castricum pillen te halen. Toen hij
daar aankwam werd hij vastgehouden
en opgenomen. Zijn broer zei: 'Wij
vonden het belachelijk dat het zo
gespeeld werd. Hij werd als een kind
via een trucje behandeld. Als familie
werden we helemaal genegeerd.' Kees
wil het psychiatrisch ziekenhuis Duin
en Bosch, waar hij nu verblijft verla
ten, maar hij mag niet.
Theo Heis, een 23-jarige Amsterdamse
jongen, stelde er in de zomer van
vorig jaar juist prijs op te blijven in
het psychiatrisch ziekenhuis Vogelen
zang in Bennebroek, waar hij na een
zelfmoordpoging was opgenomen Hij
'en verslaggever
's 1 HAAG Minister Van Agt
ie) moet zich, naar de mening
naei PSP-kamerlid Van der Lek,
den ckelijk distantiëren van de idee,
5 1 een humane behandeling van
onn leerden een grotere criminali-
net name van buitenlanders
zaken. Het Kamerlid heeft de
t vragen gesteld over de ultla-
van de officier van justitie te
n, die gezegd zou hebben dat
iele figuren als vliegen op Ne-
e'oi d afkomen, want ons land staat
rg 1 om zijn humane behandeling
vort edetineerden. De justitie moet
riddel van zware straffen zulke
duidelijk maken dat hun aan-
isch e'd hier ongewenst is'.
eer Van der Spek vraagt, op
van welke criminologische on-
em "hngen de officier tot deze con
's gekomen. Het Kamerlid is op
uitspraak opmerkzaam gemaakt
ig 1 'en publikatie in onze editie van
Rechts
Van de Nederlanders, die op de KVP
hebben gestemd, deed 59 procent dat
in de veronderstelling voor een recht
se partij te hebben gekozen: 34 pro
cent vindt, dal de KVP zich precies
zoals in de vorige Kamer moet opstel
len. Dit zijn enkele cijfers uit de
jongste Elseviers NIPO-enquète, die
in Elseviers Magazine bekend worden
gemaakt. EM trekt dan ook de conclu
sie, dat het overgrote deel van de
KVP-stemmers geen bezwaar heeft te
gen óf een herstel van de oude coali
tie-Biesheuvel óf tegen een voortzet
ting van het huidige confessioneel-
liberale kabinet. Van de PvdA-stem-
mers vindt 69 procent, dat de PvdA
links is en is 33 procent van mening,
dat de fractie in de Tweede Kamer
meer naar links moet.
Het omslagartikel van EM is geheel
gewijd aan het 'kwis-wezen' in Neder
land, waarbij vooral Berend Boude-
wijn en Mies Bouwman uitvoerig aan
bod komen. De laatste vindt het overi
gens nu na vier jaar wel welletjes,
want 'in televisie moet je jezelf ge
woon beschermen, want er is niemand
anders, die het voor je doet. Als zo'n
programma vier jaar heeft gelopen,
moet je tegen je zelf zeggen, dat je
ermee ophoudt, anders blijft het maar
lopen.'
Invloed
De invloed van de VS op het Neder
landse bedrijfsleven wordt sterk over
dreven, vindt P. E. de Hen in Vrij
Nederland, die daarmee tegenspreekt
als zou 45 procent van het Nederland
se bedrijfsleven onder Amerikaanse
controle staan. Niet meer dan een
goede zestigduizend van de in totaal
bijna 1,4 miljoen werknemers in de
industrie hier werken in geheel of
ten dele Amerikaanse bedrijven.
Mag dan echter het getalsargument
tegen boycotacties in het kader van
het Vietnam-protest niet erg overtui
gend zijn, de Amerikaanse invloed op
de Nederlandse economie is toch ook
weer niet gering, vooral ook omdat de
Amerikanen juist sterk zijn in een
beperkt aantal bedrijfstakken. Boven
dien is het Nederlandse belang in de
VS groter dan het Amerikaanse be
lang in Nederland, en vrijwel geheel
in handen van enkele omvangrijke
concerns, die zeker niet graag in on
genade zullen vallen bij Nixon-aan-
hangers.
Hans Smits interviewt dr. H. J. Krau-
weel van de Jellinek-kliniek in Am
sterdam, waar verslaafden aan drugs
worden behandeld. Krauweel: 'Wij
zijn er altijd op uit geweest om de
mensen buiten de gevangenis te hou
den. Het is een verheugende ontwik
keling, dat het aantal n iet-vervol gin
gen voor overtreding van de opium
wet nog steeds toeneemt
Heroïne
In De Groene een uiterst informatief
verhaal van Peter Nicolai over de
geschiedenis van de heroïne met de
CIA als de grote opiumdealer achter
de schermen, dit gebaseerd op de
onthullende studie 'The Politics of
Heroin' van de jonge Amerikaanse
historicus Alfred W. McCoy, die daar
in stelt, dat de rol van de CIA in de
heroïne-handel slechts een onbewuste,
maar onvermijdelijke consequentie
was, die aan haar koude-oorlog-poLi-
tiek vastzat
Het blad publiceert verder gedichten
en korte notities uit het dagboek van
een onbekende Vietnamese strijder,
waarin de gevoelens uitgedrukt wor
den van het strijdende Vietnamese
volk; gevoelens, die weieens tegen
strijdig zijn, maar die vooral een
groot vertrouwen tot uitdrukking
brengen in hun land, in de uiteinde
lijke overwinning op de, gehate Ame
rikaanse agressors, zoals in de regels:
'eèn vreedzame mensheid zal luide
zingen ter ere van de vrede, die
overal zal heersen'.
Bezetting
Bart Edel doet in De Nieuwe Linie
uit de doeken, hoe het Amerikaanse
consulaat werd bezet en wel met in
formatie uit de eerste hand, omdat
hijzelf één van de bezetters was en
alles nauwkeurig bijhield. Zijn con
clusie, na anderhalf uur van de 24
uur bezetting, zoals afgesproken, te
hebben volgemaakt: 'Ach ja, om
Nixon te stoppen is nog veel meer
nodig, maar we kunnen minstens pro
testeren'.
In de gastkolom mag de 'eeuwige'
KVP-radicaal Paul Beugels uitleggen,
waarom er al weer een nieuwe partij
moest worden opgericht. Het is hem
te doen om een nieuwe, open volks
partij, die mikt op de nog vrije
plaats van ons politieke krachtenveld:
links van het midden, de plek die de
confessionelen eigenlijk hebben verla
ten in de nacht van Schmelzer. In
DNL worden verder grote delen gepu
bliceerd uit het geheime rapport over
do Nederlandse Antillen, zodat de le
zer zich nu een eigen oordeel kan
vormen over het feit of de Nederland
se regering de Antillen nu wel of niet
wil uitleveren aan Venezuela.
Nota
Wat het eerst opvalt in de discussie
nota Kunstbeleid van CRM is het
wonderlijke taaltje, waarin deze is
geschreven: een mengsel van ambtelij
ke taalreumatiek en 'cultuurfilosofi
sche abstracties', doorschoten met pu
bertate gedachtenlyriek en bijeenge
houden door barbarismen, die door
hun exotische afkomst het gezag moe
ten aanbrengen, dat de redenering
mist. Dat is het oordeel van Sal Tas
over deze nota in Accent.
In dit blad verder het eerste verhaal
van een serie van drie over spionage
vanuit de ruimte. Gerard Plukkel
komt hierin tot de conclusie, dat
meer dan de helft van de Amerikaan
se en Russische kunstmaanlanceringen
voor rekening komen van de militaire
organisaties in beide landen. Dit in
tegenstelling tot de projecten van de
NASA en de Sowjet-Academie voor
Wetenschappen, die uitsluitend een
civiel karakter dragen.'
Verblijf
In de Haagse Post aandacht voor het
boek 'Laten ze het maar voelen' van
C. A. van Eijk-Oosterholt, die daarin
schrijft over haar zuster Mies Ooster-
holt en haar verblijf in psychiatrische
inrichtingen. De laatste tegen HP op
de vraag of ze het boek heeft gelezen:
'nou nee, meneer. Liever niet. Al die
ellende weer. Dan is het alsof je alles
weer beleeft'.
In HP ook een verhaal over de Navo
en de PvdA. Joop den Uyl, die achter
af betreurt, dat hij op het laatste
PvdA-congres niet krachtiger is opge
treden. wekt de indruk de harde con
frontatie met de anti-Navo-lobby in
zijn partij en in de PPR niet langer
te schuwen. 'Het idee. dat de Ameri
kanen zouden schrikken, als wij de
Navo zouden verlaten kinderwerk.'
Het omslagverhaal ls geheel en al
gewijd aan de 'onfrisse, miezerige en
misselijke' jongens achter Barend Ser
vet. Gied Jaspers over het effect van
de show: 'jc krijgt het we! koud op je
rug, als je ergens woorden als Pollens
en Prima de Luxe hoort gebruiken.
Dat zijn heel harde momenten, dat je
ervaart wat je aan het doen bent.
Zo'n beïnvloeding, dat is iets verbijs
terends.'
werd evenwel 'voor straf' ontslagen
nadat hij volgens zijn zeggen
tegen de zin van leiding naar de
verjaardag van z'n moeder in Amster
dam was gegaan. Nadat hij zonder
geld, woonruimte en zonder enige
geregelde nazorg, op straat was gezet
kondigde hij aan zelfmoord te zullen
plegen. Hij deed een poging door een
overdosis pillen te slikken. In het
VU-ziekenhuis werd z'n maag leegge
pompt en herhaalde hij dat hij naar
Vogelenzang terug wilde. Maar daar
bleven de poorten voor hem gesloten
wegens, zo vertelde een arts van het
VU-ziekenhuis desgevraagd, zijn 'chro
nisch extreem a-sociaal gedrag en zijn
desintegrerende werking op de groep.'
Het VU-ziekenhuis zette Theo na z'n
herstel op straat, de GGD die formeel
met de nazorg belast was, deed geen
poging Theo maar enigszins te helpen
maar gaf een recept voor één dag
medicijnen. Een paar dagen later
pleegde Theo, na zeven mislukte po
gingen, inderdaad zelfmoord door zich
op te sluiten in de studentenflat Ui
lenstede in Amstelveen en een dode
lijke hoeveelheid medicijnen te slik
ken.
Wet
De psychiatrische zorg ln ons land
wordt nog steeds geregeld door de
Krankzinnigenwet uit 1884. Er is een
nieuwe in behandeling, het wetsont
werp 'Bijzondere opnemingen in
psychiatrische ziekenhuizen'. Maar
een groot aantal leden van de bijzon
dere Kamercommissie ziet er 'niets
fundamenteel nieuws' in. Zij hadden
gehoopt op een regeling voor gedwon
gen opneming van patiënten die ge
vaarlijk zijn ten gevolge van enige
ziekte psychisch of lichamelijk.
Maar ze vonden de bestaande uitzon
deringspositie van geestelijk gestoorde
patiënten binnen de gezondheidswet
geving ongewijzigd terug.
Enkele commissieleden meenden dat
de waarborgen tegen misbruik bij het
afgeven van KZ-verklaringen de groot
ste aandacht moeten krijgen. 'En dan
moet men niet de normale situatie
voor ogen hebben waar ieder naar
beste weten handelt, maar juist dat
ene geval waarin dat niet gebeurt,
waar inderdaad sprake is van noncha
lant handelen van de betrokken art
sen, prestigekwesties, samenspannende
families en kwaadwillende overheid.'
Maar ook de feitelijk zwakke
rechtspositie van de vrijwillig opge
nomen patiënt achtten de commissie
leden in het ontwerp onvoldoende
beschermd.
Kortom, de moeilijkheden die een
aantal mensen in het begin van dit
verhaal aan den lijve ondervonden,
dreigen ook onder de nieuwe wet
gewoon door te gaan. In het Neder
landse Juristenblad schreef mr. A. J.
de Bruyn hierover: 'Verpleging zon
der onvrijheid is niet voor te stellen.
De onvrijheid is principieel, ook voor
vrijwillig opgenomenen.'
Eenentwintig jaar is hij, maar eigen
lijk vindt hij zich al te oud voor disc-
jockey. Jongens van zestien, zeven
tien, die moeten zoiets gaan doen.
Klaas Lispet uit het Limburgse Pos-
terholt was dan ook pas twintig toen
hij eind 1971 in de Sjinder-
skoel, een onderaardse muziektempel,
het wereldrecord plaatjes-met-praatjes
brak, dat tot dan op naam van een
andere Limburgse disc-jockey stond.
Die had 175 uur platen gedraaid,
Klaas hield het 192 uur lang uit.
Hij was gebroken en een hele tijd
flink ziek maar uitermate trots. Én
daarom vond hij dat Willem Duys
hem best eens in de Vuist naar voren
mocht halen. Dus schreef hij een
brief waarop Willem, zegt hij, terug
schreef dat zo'n wereldrecord onzin
was. Maar Klaas weet wel beter. 'Lim
burg wordt door de omroepen erg
achtergesteld,' zegt hij. 'Er was nog
een Limburger die wereldkampioen
hengelen was geworden. Moet je zien
wat die aan medailles en bekers
heeft, daar sla je van achterover.
Toen Duys allemaal wereldkampioe
nen uitnodigde dat was vóór mijn
tijd meldde hij zich ook. Maar
Duys had geen interesse in dat sluk.
En nog een andere man, die verschil
lende keren enorme v-oettochten heeft
gemaakt voor ongelukkige kindertjes,
die kwam ook niet aan bod. Ook een
Limburger.'
Zo zit dat dus voor Klaas, maar als je
dat weet leg je je er bij neer. En zou
je dan niet woest ivorden als je
vorige vrijdag Willems Vuist ziet
en daar een heel andere jongen uit
Puttershoek ziet pousseren als de we
reldkampioen disc-jockey met 122 uur,
terwijl je weet dat je eigen prestatie
niet te overtroeven valt? 'Ik zag dat
zo aan en dacht: dat is toch wel effe
treurig hè? Op de vijfde dag begon ik
het goed te merken en kreeg inzin
king op inzinking, wel zestien keer.
Tijdens een plaat van twintig minw
ten heb ik mijn slapen met ijswater
bevroren. De dokter die me had ge
holpen, zei na hondertwintig uur:
Jongen, luister. Ik ga weg, ik neem
geen verantwoordelijkheid meer voor
je. En later zag ik zelf ook wel in dat
dit een soort zelfmoord was. Als ze
me nou tienduizend gulden zouden
bieden om het nog eens te doen zou
ik zeggen: nee.'
En dan zoiets. Erg gênant vindt
Klaas die t.v.-geschiedenis trouwens
ook. want na zijn record kreeg hij
veel cadeaus en wat moeten al die
mensen nu wel denken? In Roermond
merkt hij dat er over hem gepraat
wordt. Op het bureau van het Lim
burgs Dagblad belde hij met Willems
afdeling, waarbij een redacteur mee
luisterde. 'Een juffrouw zei dat Duys
op de ochtend van de uitzending nog
net vijf minuten vulling tekort kwam,
toen in de krant over die jongen uit
Puttershoek las en dat die er zo wel
in gekomen zou zijn. Daarna heeft de
redacteur van het LD zelf naar de
AVRO gebeld, waarop ze toegezegd
hebben het geval te zullen uitzoeken
en donderdagmiddag met een reporta-
geplocg hier te komen. Zaterdagavond
zullen ze een flits uitzenden tussen
half acht en acht uur. Iedereen zegt
hier al: dat varkentje, nee, dat hond
je, dat krijgt nog een staartje.'
Hoe lang dat staartje zal zijn en óf er
wel een uitzending komt, is sterk de
vraag. De AVRO weet van niets. 'Een
vreemd verhaal,' zegt men daar. 'Geen
enkele afdeling die er iets mee te
maken zou kunnen hebben weet er
iets van af, tot de programmaleiding
aan toe. Niemand heeft deze meneer
iets toegezegd en zaterdagavond ge
beurt er, wat hem betreft, helemaal
niets. Een extra flits tussendoor is
absoluut onmogelijk. Het programma
zit boordevol.'
boycot
De eerste boycot-slultzegel is er al.
Nu de boycotactie van Amerikaanse
produkten op gang begint te komen,
heeft Servaas van Beekum, Tolhuis
31-10 in Nijmegen, onmiddellijk een
sluitzegel ontworpen en die in grote
getale laten drukken. Vier cent per
stuk kosten ze en wie een x-bedrag op
zijn postgironummer 1414187 over
maakt, krijgt per omgaande een even
redig aantal zegels (bijna 4x2,5 centi
meter groot) voor terug. Wat er na
aftrek van druk- en verzendkosten
van de opbrengst overblijft, heeft de
ontwerper bestemd voor het Medisch
Comité Nederland-Vietnam. Behalve
'boycot USA-produkten' staat er bo
vendien dan ook 'Vrede in Vietnam'
op de zegel.
loens
emigranten
Voorzien van twee koppen, twee ton
gen en drie ogen is op de boerderij
van veehouder Albert Hagelstein in
het Belgische plaatsje Montzen, niet
ver van de Duitse grens, een kalfje
ter wereld gekomen. Het diertje ls
volkomen gezond, maar het zal wel
flink gaan loenzen.
trip
Midden tussen de tramrails en voor
een gewoon mens ook nog midden in
de nacht (kwart voor vijf) liep gister
morgen in de Amsterdamse Jan Evert-
senstraat een 36-jarige huismoeder in
haar nachtpon te slaapwandelen. Op
een afstandje volgden, ook rillerig in
nachtgewaad, haar klaarwakkere doch
ters van vijftien en zestien jaar, die
haar nauwlettend in de gaten hielden.
Zo wandelde het drietal kalmpjes
voort, tot er een politieman aankwam.
Hij pakte moeder zachtjes op en stop
te haar, nog steeds onder het toeziend
oog van de dochters, in bed. Moeder
is pas wakker geworden toen de wek
ker afliep.
Adriaan Huisman, een vroegere mari
neman uit Rotterdam, mag zich een
geslaagd emigrant noemen. Hij heeft
het geschopt tot een van de belang
rijkste wijngroothandelaars van Au*
stralië's hoofdstad Canberra. En nu ls
hij hier ln zijn kelders druk ln
de weer met de organisatie van een
wijnfestival ln typisch Europese stijl,
waar de bezoekers gratis mogen proe
ven, wijnadviezen kunnen krijgen,
wijnfilms zien en lezingen horen,
voordat ze tot de aanschaf van een
eerste voorraadje overgaan.
Broodjes half-om en andere echt Ne
derlandse eetwaren kunnen de Austra
liërs trouwens tegenwoordig ook ko
pen, maar dan in de stad Perth en
van een andere ex-Nederlander: Hans
Iedema, die in zijn 'Broodje Hans'
ook koekjes en niet-eetbare klompen
en molens verkoopt. Als het broodje-
Hans er in gaat, wil Iedema nog vijf
Nederlandse broodjeswinkcls in Au
stralië openen.
zwijgzaam
poppekind
Toen Gidget Haller ln het ziekenhuis
van Reading in de Amerikaanse staat
Pennsylvania geboren werd, kwam
haar moeder Jacqueline tot de conclu
sie dat ze maar beter poppekleertjes
voor de kleine kon kopen. Alle gewo
ne babykleren waren, bij Gidget ver
geleken, groot genoeg voor een oli
fant, want de baby was maar 33
centimeter lang en woog 635 gram.
Nu, 82 dagen later, zijn de kleertjes
die Jacqueline bij de geboorte van
haar kindje kreeg, nog steeds te
groot, want Gidget is na een kwartaal
couveuse nog geen vijf pond zwaar en
46 centimeter groot, maar verder
kerngezond. In het ziekenhuis zijn ze
er van overtuigd dat de baby een van
de allerkleinste zuigelingen is die ooit
in de Verenigde Staten geboren zijn.
Een Twents fabrikant had voor zijn
landgoed een nieuwe jachtopziener
aangenomen. Zijn instructies eindig
den met de waarschuwing: 'Denk er
vooral aan: ik ben een man van
weinig woorden. Als ik je één keer
met de vinger wenk, dan betekent dat
dat je direct bij me moet komen.'
'Dan heeft meneer 't met mij wel
getroffen, want ik ben d'r ook één
van weinig woorden. Als ik met m'n
kop schud, betekent dat dat ik niet
kom,' antwoordde de nieuwe jachtop
ziener. Want Twentenaren zijn alle
maal mensen van weinig woorden,
tenminste volgens het jaarboek van
Twente 1973, waarin nog meer van
die zwijgzame voorbeelden staan. Niet
Twentenaar W. II. Tiemens uit Oos
terbeek, die wèl helemaal weg is van
die streek en van de jaarboeken,
vond in de laatste uitgave ook nog
deze uitspraak: 'De Twentenaar houdt
van een kort gebed en een lange
metworst"
'Wel, Simpkins, waarover wilde Je met me praten?'
