Acteur Willem Nijholt
schuwt klatergoud niet
dichtbij
lbugot
Brains
licgot
BonSis
Arts-jurist op de bres
voor prof. Smalhout
"Nieuwe partij
Door Theater in de steek gelaten
Toneel moet er in
alle soorten zijn
Zegels tegen Vietnam-oorlog
Geen rectificatie
in Telegraaf
Kleurentelevisie
Nachtconcert
rotmuziek
r, pry/KWARTET ZATERDAG 13 JANUARI 1973
lal
ommen t aar
BINNENLAND/COMMENTAAR
T5/K7
c actiegroep Nieuwe Partij die deze
eek heeft laten weten dat zij de
unensmelting van KVP, ARP en
JU in een nieuwe formatie wil
6H trsnellcn, zal naar is verzekerd
het werk van de contactraad niet
D; aorkruisen. Het is de bedoeling, pa-
Del aan het overleg tussen de partij-
mui oppen, ook aan de voet van da
ttrokken partijen en daarbuiten een
iscussie op gang te brengen en aan-
ang te mobiliseren voor de politieke
irnieuwing die wordt beoogd,
voornemen is op zichzelf prijzens-
^iaardig. Het is altijd goed en wense-
u« jk, zoveel mogelijk mensen te betrek-
bij wat er in de politiek omgaat.
,r of de pogingen die de actie-
Ujj hiertoe thans in het werk stelt,
itl succes zullen opleveren, wagen
rij in twijfel te trekken. De discussie
rer de christen-democratische partij-
irmatie sleept zich al een jaar of
ven voort zonder dat er spectaculai-
vooruitgang wordt geboekt.
let is dus niet te verbazen dat na
t stapels stencils die al zijn geprodu-
eerd de actiegroep niet veel
jeuws meer weet te verzinnen. Het
ranifest waarmee tot hernieuwde ge-
prekken wordt opgeroepen maakt een
rat versleten indruk. Termen als
brugfunctie', 'links van het midden',
vernieuwingsbeweging' zijn al zo vaak
ilgesproken en neergeschreven dat zij
werkelijke betekenis allang heb-
verloren en slechts zeer weinigen
ie niet toevallig zojuist een kamerze-
rl hebben verloren, in beweging zul-
n kunnen brengen.
f herigens: dat de actiegroep het werk
0 in de contactraad van KVP, ARP en
°-5! HU zou doorkruisen kan haar inder-
tad niet verweten worden. Wèl moet
sp« orden vastgesteld dat zij de nota die
Pea t contactraad de afgelopen zomer
:g j reft gepubliceerd, in een zeer bepaal-
>itÜ c richting interpreteert. Het manifest
le de actiegroep kwalificeert het
hristelijk denken in de politiek als
en. ren basisvitaliteit', maar aldus het
ïanifest 'er bestaat geen christelij-
e politiek als een uit het evangelie te
istilleren totaalvisie. Er kan hoog-
is sprake zijn van een mede op het
rangclie georiënteerde politiek',
loezcer 'basisvitaliteit' lijkt op de
litaminen' waarover prof. Steenkamp
et zo vaak heeft gehad; vast staat
lat een niet onbelangrijk deel van de
b!{! ontactraad zich in deze interpretatie
an de nota slechts met de grootste
loeite (of in het geheel niet) zal
enen vinden,
dit manifest is het gesprek over
nota feitelijk weer terecht gekomen
J raar het in juli door de kabinetscrisis
;os lerd onderbroken: toen de één de
lekomstige partij 'christelijk' noemde
de ander het standpunt huldigde
zij een partij zou worden waarin
voor christenen een plaats zou
K
f lan deze discussie levert het manifest
an de actiegroep tenminste een bij-
ik: trage die niet voor misverstand vat-
'jj. baar is. Als is het weer niet zo
luidelijk hoe het mogelijk is dat men-
ven en die destijds mede de hand hebben
[ehad in het opstellen van het stuk
""évangelie en Politiek' van de 'Groep
m 18', zich thans onder de aanhan-
JJ- ;ers van het manifest kunnen scharen,
let blijkt dat zich in het denken over
ijgrondslagcn snelle ontwikkelingen
linnen voordoen.
getogen of niet?
fier van de vijf centrales van over
bids- cn onderwijzend personeel zijn
van plan dinsdag 6 februari in Den
laag te gaan demonstreren tegen de
«slissing van de regering, het over-
icidspersoneel meer te laten betalen
voor zijn pensioen (om zo de budget
taire moeilijkheden van het rijk een
beetje te verlichten). Hoewel de Chris
telijke Centrale van Overheids- en
Onderwijzend Personeel (CCOOP) de
bezwaren tegen dit besluit deelt, zal
2e aan de demonstratie niet meedoen.
Een van haar argumenten daarvoor is
dat geen enkel lid of afdeling om een
dergelijke uitlaatklep heeft gevraagd.
Ook speelt een rol, dat volgens de
CCOOP de laatste jaren meer dan
«ns demonstraties, die als waardig
'"aren opgezet, uit de hand zijn gelo-
i. Gewezen wordt o.m. op uitwas
ven tijdens de recente Vietnam-beto-
Pg en op de minder recente, protest-
vergadering van PTT-personeel, waar
van het aanzien op een gegeven mo
ment bepaald werd door het in koor
aanheffen van de onbeschofte kreet
■Bakker een hondelul.'
^.°aOok acht het CCOOP de kans groot,
dat de demonstratie door het optreden
van deelnemende groepen zal uitlopen
een politieke manifestatie. En ver-
is het haars inziens niet te voor
komen dat de betoging zich gaat
richten tegen de inhoud van de rege-
iïlf ringsbeslissing, hoewel het kernbe
zwaar van de centrales is, dat de
regering het overleg genegeerd heeft
(de organisaties waren best bereid,
cyer een wijziging van de pensioenbij
drage te praten.).
De CCOOP meent dat al deze risico's
l»_ en met name het gevaar dat de
demonstratie het overheids- en onder-
door Leo Kleyn
Terwijl hij koffie (voor zijn
bezoeker) en thee (voor zich
zelf) zet, bladert Willem Nijholt
gehaast het Wiering's weekblad
door. 'Daar moet je het toch
van hebben', zegt hij. Tevreden
stelt hij even later vast, dat het
huis aan huis bezorgde Amster
damse advertentieblad een
reductiebon bevat, er op die
manier de lezers op attent
makend dat er deze maand wat
te beleven valt in de Kleine
Komedie, het hoofdstedelijke
theater dat op het ogenblik
wordt bespeeld door Marjan
Berk en Willem Nijholt met
'Kwartet voor twee', vier een
akters van de Engelsman
Michael Frayn.
'Kwartet voor twee' op
nieuwjaarsdag in Amsterdam in
première gegaan, heeft bij Vrijwel
alle toneelcritici een gunstig onthaal
gevonden. De ongeveer 400 plaatsen
biedende schouwburg is de
afgelopen twee weken ook zeer
redelijk bezet geweest. De grote
vraag is hoe het stuk het de
komende twee weken in Amsterdam
zal doen. Tot nog toe werd een niet
gering aantal kaartjes verkocht via
het Nederlands theatercentrum,
maar nu zullen de bezoekers op
eigen kracht hun weg naar de
Amstel moeten vinden.
In zijn flat in Amsterdam-Oost zegt
Willem Nijholt rond te lopen met
het schrikbeeld dat, alle lovende
recensies ten spijt, de
Amsterdammers zullen wegblijven.
Januari is tenslotte een maand
waarin het schouwburgbezoek op
een laag pitje staat.
Zelfs Fons Jansen en Wim Kan,
weet Willem Nijholt, treden deze
maand in de hoofdstad niet voor
uitverkochte zalen op. Over de
voorstellingen van 'Kwartet voor
twee' die van februari tot en met
mei buiten Amsterdam zullen
worden gegeven, maakt Willem
Nijholt zich geen zorgen: luchtig
toneel als dit trekt in de provincie,
zoals dat in het jargon heet, altijd
wel volle zalen.
'Kwartet voor twee' valt niet in de
categorie van wat Willen Nijholt
'getuigend toneel' noemt. De vier
eenakters geven geen aanleiding tot
diepzinnige bespiegelingen en ze
hebben niets van doen met wat door
toneel- en maatschappijvernieuwers
'engagement' wordt genoemd. Wel
bezorgen ze de kijker een vrolijke
avond waarop veel te lachen valt,
mede dank zij de prestaties van
Marjan Berk en vooral Willem
Nijholt, een komediant die terecht
de bewondering van de
beroepskijkers heeft afgedwongen.
Verbitterd
Voor de toneelgroep Theater,
waaraan Willem Nijholt zich
verbonden heeft en waarbij Marjan
Berk als gast optreedt, valt aan de
voorstellingen van 'Kwartet voor
twee' zeker eer te behalen.
Desondanks lijkt Theater niet met
de eer te willen gaan strijken, wat
Willem Nijholt met enige
verbittering vervult. Hij voelt zich.
zegt hij, door Theater 'een beetje in
de steek gelaten'.
Dat hij het moet hebben van een
reductiebon in een advertentieblad,
is naar zijn mening te wijten aan de
geringe publiciteit waarmee Theater
de voorstellingen van 'Kwartet voor
twee' heeft begeleid. Ook de
voorpubliciteit leek volgens hem
nergens naar. 'Ik heb het gevoel dat
ze dat Amsterdamse ploegje maar
een beetje laten aanmodderen. Bij
de première waren er maar 125 man
in de zaal, bij de première nota
bene. Er is ook geen krant geweest
waarin een foto heeft gestaan'.
Dat er aan de voorstellingen in de
Kleine Komedie nog enige
Willem Nijholt en Marjan Berk in 'Kwartet voor twee'
ruchtbaarheid wordt gegeven, is
voornamelijk te danken aan Marjan
Berk, die niet geheel van zakelijk
inzicht gespeend is. Zij heeft
persoonlijk affiches laten komen en
ervoor gezorgd dat die bij haar
kruidenier-op-de-hoek en andere
leveranciers en relaties kwamen te
hangen. Tot niet geringe verbazing
van haar en haar mede-speler bleken
die affiches niet eens een opdruk te
hebben, zodat maar geraden moest
worden waar en wanneer het stuk
wordt gespeeld.
Willem Nijholt hoeft niet lang te
zoeken naar de oorzaak van dit
gebrek aan enthousiasme bij
Theater. De toneelgroep, meent hij.
•geneert zich ervoor publiciteit te
maken voor een klucht, voor
boulevardtoneel, een kwalificatie
van 'Kwartet voor twee' waartegen
Willem Nijholt geen bezwaar heeft.
Zij heeft een andere pijl op haar
boog, waarmee zij veel liever eer
inlegt: 'Luther, Miinzer of de
dubbele boekhouding', een niet zo
luchtig stuk, dat op 6 januari in
Arnhem in première is gegaan.
Wat smalend spreekt Willem
Nijholt van 'het artistieke ei' dat
Theater met de opvoering van dat
stuk heeft gelegd. Elise Hoomans,
die het heeft geregisseerd, kwam
ook nog even kijken bij de generale
repetitie van 'Kwartet voor twee',
omdat zij de supervisie had over de
regie van Willem Nijholt, die
daarmee zijn debuut als regisseur
maakte. Ze riep een of twee keer
wat, vertelt Willem Nijholt, cn was
toen weer weg. 'Ja, ze had het
natuurlijk te druk met Luther'
Vier niemendalletjes
Publiek en critici mogen dan plezier
beleven aan het boulevardtoneel dat
in de Kleine Komedie over het
voetlicht wordt gebracht, de
collega's, zegt Willem Nijholt,
'zitten maar een beetje vreemd aan
te kijken tegen die vier
niemandalletjes. Ze zijn er, zeggen
ze, niet kapot van. Ze vinden het
wel aardig'.
'Voor Nederlandse acteurs', zegt
Willem Nijholt, 'is toneel allemaal
zo'n heilig gebeuren. Ze willen
Shakespeare spelen, of Tsjechov of
Pinter. Pinter, die is toch heilig
verklaard? Ik heb het gevoel dat ze
niet voor het publiek spelen, maar
voor de pers en voor acteurs'. Dat
het publiek niet komt opdagen bij
dat 'heilig gebeuren' en het toneel
in een malaise verkeert, verbaast
hem niet. 'Nederlandse acteurs
hebben jarenlang veel te hoog van
de toren geblazen'.
Omdat hij nu toevallig maandenlang
bezig is geweest met 'Kwartet voor
twee' niet alleen door hem ontdekt
en geregisseerd, maar ook vertaald
en bewerkt, wil Willem Nijholt niet
beweren dat er voor werk met meer
pretenties in Nederland geen plaats
is. 'Ik vind dat alle soorten toneel
moeten bestaan, ook het politieke en
getuigende toneel. Dat heb ik zelf
ook gedaan, en ik zou het weer
willen doen. Voer het maar op,
maar doe er niet zo heilig over'.
'Identiteit'
Willem Nijholt, die in 1970 midden
in het seizoen wegging bij de
Nederlandse Comedie, murw gegooid
door de actiegroep-Tomaat ('ik
kreeg ze midden in m'n smoel, die
tomaten, je ging je tenslotte, als je
op het toneel opkwam afvragen
waar die tomatengooiers zouden
zitten, dan kun je niet meer
werken') spreekt honend over zijn
collega's die, het publiek aan zijn
lot overlatend, op zoek gingen naar
hun identiteit, zoals ze dat
noemden. 'Nou, die identiteit, dat is
gewoon met klompen aan spruitjes
pellen. Daarom zijn zoveel mensen
ook boos geworden over die Barend
Servet-show. Toen werden ze
geconfronteerd met hun eigen
identiteit, en dat willen ze niet'.
Van de tomatengooiers, die hem aan
de zijde van Wim Sonneveld deden
belanden, heeft Willem Nijholt
weinig meer gehoord. Hij komt ze
nog wel eens tegen: 'Ze zitten nu bij
het. gesubsidieerde toneel, of ze
zitten in het koor van 'Promises,
promises', ik heb ze laatst nog zien
staan'. Mismoedig constateert hij dat
hun gegooi en hun eeuwige
gediscussieer (over identiteit,
engagement en andere roerselen)
niets heeft opgeleverd: 'Ze hebben
alleen maar afgebroken, niets
opgebouwd'.
Iemand die wel wat heeft
opgebouwd, vindt hij, is Lodewijk
de Boer, wiens toneelserie 'Family'
een de laatste jaren ongekend succes
heeft. Maar Lodewijk de Boer gaat
dan ook niet 'heilig' te werk. 'Wat
hij brengt', zegt Willem Nijholt, 'is
voijkstoneel. Ik vind het erg goed.
En je ziet het ook: de mensen lopen
er storm voor'.
De Nederlandse acteurs, vindt
Willem Nijholt, moeten hun ivoren
torens eindelijk maar eens verlaten,
en bijvoorbeeld niet langer
volkstoneel als iets minderwaardigs
beschouwen. Ook de stukken van
Heijermans trekken tenslotte nog
steeds volle zalen. 'Ik ben dol op
het Engelse toneel, maar daar
schuwen ze ook het klatergoud niet'.
Plezier
Dat ook klatergoud kan blinken,
hopen Willem Nijholt en Marjan
Berk (die in 'Kwartet voor twee'
voor het eerst een toneelrol speelt)
tot eind mei te kunnen bewijzen. Zij
hopen het vooral in Amsterdam,
waar het publiek kritischer is dan
elders, te kunnen doèn. Als ze erin
slagen, zal dat voor een belangrijk
deel te danken zijn aan het plezier
waarmee ze op de planken doende
zijn.
Dat plezier vindt Willem Nijholt
essentieel. Voor het kluchtige werk
kan de liefhebber ook bij anderen
terecht. Die brengen dat werk in
vrij grote produkties, waaraan
buiten Amsterdam veel geld te
verdienen valt. Willem Nijholt
spreekt afkeurend over zijn collega's
die met zo'n vrije produktie de boer
opgaan. 'Zij doen het niet goed.
Waarom niet? Omdat ze het om het
geld doen. Wij doen het om het
plezier, en met plezier'.
Willem Nijholt, 38 jaar geleden in
het vroegere Indië geboren als zoon
van een KNIL-militair, toneelspeler
sinds 1960. toen hij eindexamen
deed aan de toneelschool in
Amsterdam, vliegt, rent, springt en
struikelt over het toneel met de
souplesse van een twintigjarige. Na
afloop van de voorstelling wil hij
daarvoor niet meer dan tweemaal
buigen, zoals in Engeland. De
leiding van Theater heeft hem op
grond daarvan minachting van het
publiek verweten. Willem Nijholt
had zo'n verwijt van de toneelgroep
Theater in de allerlaatste plaats
verwacht
wijzend personeel onwaardig zal blij
ken te zijn, niet genomen behoren te
worden. Op zichzelf zijn de argumen
ten van de centrale zeker niet zwak.
Maar toch vragen we ons af, of de
CCOOP in dit geval niet wat al te
beducht is voor een inbreuk op de
goede bedoelingen van degenen die de
demonstratie organiseren. Als er één
groep is waarvan we altijd gedacht
hebben, dat ze zich waardig vermag te
gedragen en orde weet te houden dan
is het toch wel die der ambtenaren en
onderwijzers
Overigens is het de vraag, of de
voorgenomen actie niet overbodig zal
blijken te zijn, nu de vijf centrales
bezig zijn een kort geding tegen de
overheid aan te spannen, om van de
gewraakte beslissing af te komen.
Langs die weg zouden de organisaties
wel eens veel meer kunnen bereiken,
omdat artikel 105 van de Ambtena
renwet bepaalt, dat over alle aangele
genheden van algemeen belang voor
de rechtstoestand van het overheids
personeel niet (door de overheid) kan
worden beslist dan nadat de minister
daarover met de betrokken ambtena-
renorganisaties heeft overlegd. En dat
is in dit geval niet gebeurd.
Van onze redacteur
wetenschappen
UTRECHT Smalhout wist pre
cies hoe hij de heilige huisjes
moest raken. Hij is allerminst
een Don Quichotte, die met wind
molens vecht.
Met deze verwijzing naar de 'officiële
kritiek van de Nederlandse anesthe
sistenvereniging (NAV) verdedigt de
arts-jurist Schuurmans Stekhoven in
Medisch Contact de opvattingen en de
tactiek van de Utrechtse hoogleraar
die eind vorig jaar openlijk zei dat
door anesthesiefouten honderden
mensen op operatiefafels onnodig
overlijden.
Schuurmans Stekhoven heeft op eigen
gelegenheid meningen verzameld van
niet-medici, die hij wel zo interessant
vindt als de medische reacties waar
een vorig nummer van het blad bijna
mee vol stond.
De algemene reactie op de aankondi
ging van de NAV dat het jubileum
congres deze maand aan beveiliging
van de patient gewijd is, luidde dat
dat op zijn best vijf jaar te laat kwam.
(Overigens vermeldt het programma
De heer H. F. Bienfait, als biochemi
cus werkzaam aan de universiteit van
Amsterdam, heeft samen met de heer
C. E. Dutilh, biochemicus te Utrecht,
het initiatief genomen tot een sluitze-
gelactie tegen de oorlog in Vietnam.
Maandag en dinsdag zullen deze sluit-
zegels in een oplage van voorlopig
150.000 verspreid worden over alle
universiteiten en wetenschappelijke
instellingen in Nederland. Doel van
de actie is om die academici, die nog
wat huiveric staan tegenover het ver
schijnsel 'protestmars' (en die zijn er
nog altijd), toch te betrekken bij het
steeds algemener wordende protest te
gen de Amerikaanse bombardementen
op Vietnam.
Het is de bedoeling, dat deze sluitze-
gels geplakt worden op de post, die
naar de Amerikaanse universiteiten
en wetenschappelijke instituten gaat.
De heer Bienfait: 'Het is een bekend
feit, dat er nogal wat correspondentie
over en weer wordt gevoerd, bijvoor
beeld om inlichtingen over het een of
ander. Op zo'n brief of poststuk gaat
dan een sluitzegel met een tekst, die
de ontvanger toch op zijn minst aan
het denken moet zetten'.
Die tekst is dan ook geen gewone uit
het Nederlands vertaalde slogan,
maar een zorgvuldig door een Ameri
kaanse (jawel) copywriter uitgedach
te tekst, die het bij de academisch
gevormde Amerikaanse intellectuelen
moet gaan doen. Op de sluitzegel
staat (in zwarte letters bovenaan):
'You got the brains', en (in zwarte
letters onderaan): 'He got the bombs',
met (in rode lettertjes daartussen):
'how come'. Dat laatste is in Ameri
kaans slang (volkstaal): hoe kan het
dan, hoe is het mogelijk.
Die tekst is daarom zo zorgvuldig
samengesteld, omdat deze is bestemd
voor die wetenschappelijke medewer
kers in de USA, die een zeker gevoel
van onvrede hebben over wat de
Amerikanen allemaal uitvoeren in
Vietnam, maar niet gevoelig zijn voor
de geijkte argumenten als 'Nixon
moordenaar' en 'Amerikanen uit Viet
nam'. Ze moeten op hun eigen wijze
een beetje intellectualistisch
worden benaderd. Bienfait: 'Het komt
misschien allemaal een tikkeltje elite
achtig over, maar dat kan me in de
eerste plaats niet veel schelen en in
vooral bijdragen over de veiligheid
van apparatuur, weinig over het han
delen van de anesthesist).
Ziekenhuisdirecteuren gaven' liever
geen antwoord op de vraag welke rol
de 'ziekenhuisstaf' bij de beveiliging
van de patiënten had, schrijft Schuur
mans Stekhoven. Verzekeringsmensen
die de wettelijke aansprakelijkheid
van ziekenhuizen en specialisten
behandelden zeiden: elk jaar stijgt het
aantal claims, en helaas ook het aan
tal ernstige claims die juist blijken.
Als jurist steunt de schrijver ook
Smalhouts kritiek op het huidige me
disch tuchtrecht en de ondeugdelijk
heid van het arrest-Mia Versluis. Naar
zijn opvatting is overigens elke opera
tie in juridische zin 'geweldsinwer-
king', zodat elk sterfgeval daarna als
niet-natuurlijke dood behoort te wor
den aangeven. Als de minister van
justitie de parketten opdraagt, steeds
sectie te gelasten, is het probleem van
de medische registratie meteen de
werelld uit, aldus mr. dr. W. Schuur
mans Stekhoven in zijn uitvoerige
ingezonden brief.
AMSTERDAM De Telegraaf hoeft
het artikel waarin het VVDM-be-
stuurslid Evert Huisman uit Deventer
een van de tien leiders wordt ge
noemd van de witte BVD (Bond van
Dienstplichtigen) niet te rectificeren.
Mr. U. W. H. Stheeman, president
van de Amsterdamse rechtbank, die
in het door Huisman tegen de Tele
graaf aangespannen kort geding vrij
dag uitspraak deed, weigerde rectifica
tie op te leggen en veroordeelde de
eisende partij tot betaling van de
kosten van het geding.
Overigens heeft mr. Stheeman in zijn
uitspraak gezegd dat hij het feitelijk
materiaal, waarmee mr. A. Maris
(raadsman van de Telegraaf) de bewe
ring in het artikel wil rechtvaardigen,
niet toereikend acht.
Mr. Maris betwistte dat Evert Huis
man ervan wordt beschuldigd in het
artikel een aantal misdrijven (insub
ordinatie, muiterij, opruiing en sabo
tage) te willen plegen of uit te lok
ken, onder aanvoering dat de Witte
BVD die misdrijven niet pleegt en
daartoe ook niet uitlokt.
Evert Huisman overlegt nu met zijn
raadsman de mogelijkheid tegen het
vonnis in hoger beroep te gaan. Zowel
hij als zijn raadsman noemen de uit
spraak 'onbevredigend'. Huns inziens
is de bewering dat Huisman één van
de leiders zou zijn van de BVD onvol--
doende gestaafd.
Op Zanzibar, een eilandje met 350.000
inwoners voor de Oostafrikaanse kust,
staan 260 televisietoestellen. De ei
landbewoners hebben gisteren feest
gevierd, omdat het negen jaar geleden
was dat er op Zanzibar een eind
kwam aan het Arabische bewind. Ter
verhoging van de feestvreugde heeft
de regering van het eiland een kleu
rentelevisiezender in gebruik gesteld.
Zanzibar vormt samen met Tanzania
een politieke unie, maar is volledig
autonoom, zoals nu weer eens is ge
bleken. Want in Tanzania, waar der
tien miljoen mensen leven, hebben ze
helemaal geen televisie. Met maar 260
ontvangsttoestellen lijkt een kleuren-
zender van 10 miljoen gulden niet
zo'n noodzakelijke investering, maar
de regering van Zanzibar hoeft niet
op een dubbeltje te kijken, want aan
de uitvoer van kruidnagelen wordt
dik verdiend. Daar moest de bevol
king eindelijk ook maar eens van
profiteren, moet het regime op Zanzi
bar hebben gedacht.
Landbouwrede De Gelderse
christelijke boeren en tuinders horen
19 januari in Musis Sacrum (Arn
hem) een rede aan van secretaris mr.
Syp van het Landbouwschap over mi
lieu, pacht en belasting. Ook in Musis
Sacrum spreekt 25 januari staatssecre
taris Vonhoff op de vergadering van
de Gelderse maatschappij van land
bouw in het algemeen wat over land
bouw en landschap, over koetjes en
kalfjes dus. Ruilen Jongeren uit
zo'n 25 Gelderse en Overijsselse ge
meenten gaan dit voorjaar hun bed
een weekje verruilen voor dat van
Duitse leeftijdgenoten, die de Hol
landse bedsteden zolang hier warm
komen houden. Euregio, een Neder
lands-Duitse belangengemeenschap, or
ganiseert de uitwisseling. Brood
Bij Ouwehands dierenpark ligt sinds
kort geen brood meer op de plank.
Dat is niet uit armoe, maar meer een
welvaartsverschijnsel. De dieren
zelfs de ijsberen aten er van
blijken allerlei wormziekten van het
oudbakken brood te krijgen, zodat ze
het nu maar beter met uitgebalan
ceerde 'korrels' en 'rundveebrokken'
kunnen doen. Maatschappijwinkel
In een gekraakt pand aan het
Utrechtse Voor Clarenburg 12 gaat
vandaag een nieuw soort winkel open:
een maatschappijwinkel. Via de ver
koop van koffie, suiker, groene zeep
en andere simpele gebrüiksartikelen
moet het er komen tot informatie en
samenspraak over ingewikkelde pro
blemen als stadsplanning en leefbaar
heid, man-vrouw-verhouding, milieu-
en ontwikkelingsproblematiek, alles
zó over de toonbank. De buurt loopt
er al warm voor.
HOW COME?
de tweede plaats wil ik die mensen
bereiken, die het best eens zouden
kunnen gebruiken. Vandaar die speci
fieke tekst, die naar we hopen, echt
zal overkomen. We hebben die tekst
overigens uitgeprobeerd op een aantal
Amerikanen hier in Amsterdam en die
waren van mening, dat het een goeie
formule was die beslist wel overkwam.
Bovendien werkt een sluitzegel veel
directer naar mijn idee dan bijvoor
beeld een telegram'.
De heer Bienfait kwam op het idee
om iets te doen, toen hij afgelopen
zaterdag meeliep in de massale demon
stratie in Utrecht. Daar ontmoette hij
zijn collega Dutilh. Samen kwamen ze
tot de conclusie, dat ze ook iets
moesten gaan doen. En binnen een
week kwam de sluitzegel uit de bus.
Overigens zijn academici in Neder
land via het comité Wetenschap en
Techniek voor Vietnam, Laos en Cam
bodja al enkele jaren bezig voor Viet
nam, bijvoorbeeld door het ontwerpen
van operatielampen en dergelijke.
De bewuste sluitzegels zullen behalve
verspreid over universitaire instellin
gen ook ingesloten worden in het
Chemisch Weekblad, dat de komende
week verschijnt. Verder kunnen ze
worden aangevraagd (voor degenen
die niet studeren, maar wel met Ame
rika corresponderen) bij: H. F. Bien
fait, Lindengracht 171, tel. 253991 of
bij het B.C.P. Jansen-instituut, Plan-
tage-Muidergracht 12. tel. 5222138.
De intussen beruchtste voor vogel
liefhebbers beroemdste huislijster
van heel België mag de hele nacht
door blijven fluiten en zingen, zo
vaak als het dier er maar zin in heeft.
Zijn baas, slager Adolf Willems uit
Brugge, heeft in hoger beroep voor
elkaar gekregen dat het vonnis van de
politierechter vernietigd is. Was dat
niet gelukt, dan had hij een forse
boete en misschien zelfs wel een
dwangsom moeten betalen, zolang zijn
vogel floot iets wat het lieve dier
bij voorkeur in het holst van de
nacht doet. Dat was voor een buur
man die er niet van kon slapen, dan
ook de aanleiding een klacht tegen
de slagersvogel in te dienen.
Er zit nu maar één ding op: dat de
boze buurman verhuist. Want dat sla
ger Willems met de vogel en al zijn
andere vleeswaren naar een stille bui
tenwijk zou vertrekken, daar kan de
buurman wel naar fluiten.
De meisjes houden niet van doedel-
zakkenmuziek en de mannen niet van
hun witte overhemden. En daarom
willen al die mannen en vrouwen, die
voor de BOAC op het Londense vlieg
veld Heathrow voor BOAC-passagiers
heen en weer draven om alles voor
heii af te handelen wat er maar af te
handelen valt, de hele eerste fabruari
een proteststaking houden. De man
nen eisen gratis werkhemden. vooral
nu de maatschappij bepaald heeft dat
ze nog witte moeten dragen ook. En
bovendien hebben ze dan liever met
een gekleurde shirts, net als bij som
mige andere luchtlijnen. Om hun ei
sen kracht bij te zetten, zullen ze op
de stakingsdag bloemenpatroontjes
aantrekken.
De meisjes, die de tickets voor de
passagiers uitschrijven, kunnen het
onafgebroken doedelzakkengeluid niet
meer hóren. 'Zo kun je je onmogelijk
concentreren op zo'n ingewikkeld
vliegbiljet', zeggen ze. 'Aan de ene
kant staan de passagiers in je oren te
tetteren en aan de andere kant die
blèrende marsen. We haten die rotmu
ziek'.
'Simpkins gelooft, dat hij de oorzaak van dat hinderlijke geluld gevonden heeft.'
