Joh. C. Francken wilde
lezers behulpzaam zijn
dichtbij
Commentaar
Twijfel
Secretaris van onze hoofdredactie neemt vandaag afscheid
(oorwegen krijgen
!0 miljoen bijdrage
kbladen+weekbladenweekbladen w
Praten met lettertjes in café
TROUW/KWARTET DONDERDAG 11 JANUARI 1973
BINNENLAND/COMMENTAAR T5/K5
Eén van de dingen die president
Nixon met het ontketenen van de
Amerikaanse bombardementen op
Vietnam blijkbaar op de koop toe
heeft genomen, is dat bij zijn Europe-
bondgenoten de twijfel over de
NAVO en de deelneming daaraan is
versterkt. Het zijn niet meer slechts
Griekenland cn Portugal of de mede-
ïeid aan de nucleaire dreiging
'die tot deze twijfel aanleiding geven.
Dat nu bovendien onze grootste en
machtigste bondgenoot tot zulk een
cynische en gruwelijke machtsont
plooiing in staat blijkt te zijn, zou wel
eens meer kunnen zijn dan velen
kunnen verdragen die zich tot voor
kort nog wilden rekenen tot degenen
die de NAVO als minste van veel
kwaden wilden aanvaarden.
De macabere actualiteit in Indo-China
heeft al geleid tot verscherping van
't tegenstellingen die aan de linkerzijde
van de Nederlandse politiek al lange
tijd konden worden waargenomen en
door het progressieve regeerakkoord
ternauwernood waren overbrugd. Dr.
B. dc Gaay Fortman, fractieleider van
de PPR in de Tweede Kamer heeft
laten weten dat de alternatieven van
hei bondgenootschap moeten worden
55 onderzocht en daar zit bij hem
I natuurlijk de bedoeling achter, uittre-
üng uit de NAVO metterdaad voor te
«reiden. De fractieleider van de
PvdA, drs. J. M. den Uyl, heeft
a openlijk verklaard het daarmee 'vol-
!kt' niet eens te zijn. De heer Den
meent dat men door uit het
ondgenootschap te treden het Vietna-
e volk niet zal helpen,
is geen gering meningsverschil dat
E tide heren, maar tevens het progres-
itve kamp, gescheiden houdt. Het-
Ttlfde meningsverschil leeft, naar op
aar laatste congres voor de verkie-
;j° ingen is gebleken, trouwens binnen
PvdA zelf. Het is daarom goed,
de partij zich heeft voorgenomen
komend jaar een grondige studie
het vraagstuk van de NAVO te
ijden. Als er één onderwerp in de
ederlandse politiek denkbaar is,
ni akrop scheiding der geesten nodig is,
is het wel dit. Het resultaat van
beraad binnen de PvdA zal van
(slissende betekenis zijn voor de toe-
omst van de partij zelf en voor haar
nenwerking met PPR en D'66.
Van een onzer verslaggevers
AMSTERDAM Vanmiddag nemen wij afscheid van Johannes C.
Francken, de secretaris van de hoofdredactie dezer krant, want hij
gaat met pensioen. De heer Fraricken kwam november 1945 van De
Rotterdammer naar Trouw, werd daar sociaal redacteur en verhuis
de tien jaar later naar de hoofdredactie. Vooral op die post heeft hij
in de loop van de jaren vele opgewonden lezers èn redacteuren tot
bedaren gebracht: niet door ze prompt gelijk te geven, maar door ze
het betrekkelijke van eigen standpunt te laten zien.
s- ah een verslaggever
s HAAG Dit Jaar krijgen de
derlandse Spoorwegen van het rijk
im 280 miljoen gulden als bijdrage
'de kosten van het reizigersvervoer,
lus het ministerie van verkeer en
Jerstaat.
«T i
Mej. Noordstar
verlaat vandaag
Trouw/Kwartet
M Van een onzer verslaggevers
ISTERDAM Vandaag
tajieemt mej. A. W. M. Noordstar,
:taresse van de NV. De
istelijke Pers, afscheid van
bedrijf. Mej. Noordstar, die
pensioengerechtigde leeftijd
overschreden heeft, was
ïroeger in eenzelfde functie
werkzaam bij 'Trouw', waar zij
B op 1 februari 1947 in dienst
etreden was.
'ej. Noordstar heeft drie direc
ts meegemaakt. Niet alleen
zij al die jaren een vertrou-
Jfensfiguur voor de leiding van
*t bedrijf, zij was dat. ook voor
«egenen die met haar oud ge
worden zijn op de Nieuwe Zijds.
°j w op jeugdige leeftijd rook zij
drukinkt; haar aanloopperiode
*8 bij De Standaard,
hrenlang heeft zij een sleutel
positie ingenomen, wat moge-
')k was door haar energie, haar
te wijding, haar consciëntieuze
iui ^opvatting en haar vriende-
iijke evenwichtigheid. Zij was
linker- en de rechterhand
an de directie, maar ook een
•tert 'bedrijfsmoeder', beheer-
van de verbandtrommel
,1 de aspirines, jarenlang de
^aanciële fee' van de oorres-
n ft??denten en medewerkers, en
tek een bezielend regisseuse
an de destijds bekende 'Trouw-
o» tvue's'.
^gelijks was zij omgeven met
'PPorten, dossiers, brieven en
«toontjes. Zij ving op, arran-
terde, herinnerde, maakte no-
"lpn van topbijeenkomsten en
"o tussen de bedrijven door
w om ieder in het bedrijf op
Porren voor het periodieke
Ichtings-ceremonieel'. In
jke tijden was zij voor de
't een figuur die vertrou-
*af.
Dat deed de heer Francken niet via
lange vertogen maar, voor wat de
buitenwacht betreft, met minzaam ge
stelde brieven, en binnenshuis door te
kennen te geven dat in het verhaal
van ieder der partijen 'wel iets zat'.
Diplomatie was hieraan niet vreemd
(niet voor niets heeft de heer Franc
ken zulke hoge gegooid in het organi
satiewezen der journalistiek), maar er
speelde ook steeds een flink brok
naastenliefde doorheen. Medemense
lijkheid zeggen ze tegenwoordig, maar
dit modieuze woord past volstrekt
niet bij de heer Francken; zijn enige
concessie aan de tijdgeest is dat hij
soms het witte overhemd venvisselt
voor een kleurige coltrui.
Johannes Catharinus Francken, op 5
juni 1907 in Rotterdam geboren, liep
hbs en kweekschool door en was van
1925 tot 1928 onderwijzer. In 1928
ging hij de journalistiek in: hij werd
leerling bij de inmiddels verdwenen
Nieuwe Utrechtse Courant, een kop
blad van De Rotterdammer. Van janu
ari 1930 af was hij redacteur/verslag
gever van laatstgenoemde krant.
Om het rijtje datums en feiten nu
meteen maar af te maken, van 1950
tot 1962 was de heer Francken secre
taris, en van 1963 tot 1968 voorzitter
van de protestants christelijke journa
listenkring. Bij zijn afscheid als voor
zitter is hij geridderd; dat gebeurde
tijdens een feestelijke samenkomst in
het stadhuis van zijn woonplaats
Naarden. Verscheidene jaren zat hij
ook in het bestuur van de federatie
van Nederlandse journalisten en hij
zat de commissie voor, welke de op
richting van de huidige Nederlandse
vereniging van journalisten voorbe
reidde. Nog een paar nevenfuncties,
die de heer Francken vervulde of nog
vervult; curator van de stichting eco
nomisch en sociaal instituut van de
vrije Universiteit (hierover gespro
ken, hij heeft ook enkele jaren econo
mie gestudeerd), lid van de verbonds
raad van het CNV en adviseur van de
Nederlandse christelijke vereniging
van verpleegkundigen en verplegen-
den.
Prof. dr. C. W. Mönnich maakt in
zijn 'Pelgrimage' de opmerking dat
mensen die in het Gooi wonen en
nochtans geloven, wel heiligen moe
ten zijn. De heer Francken woont in
het Gooi en heeft het geloof behou
den. Hij ziet tot vandaag toe, met een
open oog en ook wel eens een opge
trokken wenkbrauw voor de verande
ringen, een duidelijke taak voor een
christelijke krant. Onze eerste vraag:
Waarin zit voor u de betekenis van
een christelijk dagblad?
De heer Francken: Als ik zeg dat een
christelijke krant een dienende func
tie heeft, is dat voor mij geen kreet.
Wij willen de lezer dienen, door hem
het nieuws te brengen en door dat
nieuws toe te lichten, cn dan niet
zomaar, in 't wilde weg, maar steeds
proberend dit te doen vanuit het
evangelie. Ik heb een betere omschrij
ving: wij willen de lezer behulpzaam
zijn bij het vinden van de weg in de
samenleving. Dat betekent meteen dat
je ook kritisch bent, het evangelie is
kritisch. We kunnen ons daarom
nooit vrijblijvend opstellen als het
er om gaat recht en gerechtigheid te
zoeken.
Houdt dit in dat Je overal je zegje
over moet doen?
Nee, dat vind ik niet. Je mag de lezer
niet bevoogden. Daar is hij trouwens
niet van gediend en ook niet mee
gediend. Wat wèl moet is je krant zó
maken, dat je de lezer helpt te komen
tot een gefundeerd oordeel. De tijd is
voorbij dat je op elk punt voor
schreef: zus of zo moet je dit en dat
bekijken.
Word je op ie manier niet wat vrij
blijvend?
Natuurlijk niet, ik heb al gezegd dat
wij, als 't goed is, een richting wijzen
en dat is geen vrijblijvende zaak.
Kun je zeggen dat de christelijke
krant minder belérend en meer infor
merend is geworden?
De christelijke dagbladen zijn als po
litieke partijorganen begonnen. Over
geëngageerde journalistiek gesproken,
die had je toen! Je zou dat belerend
kunnen noemen. Inderdaad is langza
merhand het informerende karakter
toegenomen, eerst alleen of nagenoeg
alleen over dingen van de eigen le
venskring, later ging men ook daar
buiten kijken.
Is er ook verandering in de belang
stellingssfeer van de lezer gekomen?
Ja en nee. Z'n belangstelling is bre
der geworden ik heb het dus over
de gemiddelde lezer van een christe
lijke krant. Maar die belangstelling
hoeft niet meer in alle opzichten door
de krant gevoed te worden. Ik heb
een mooi voorbeeld. Als jong verslag
gever kreeg ik opdracht iedere dag
langs het huis van een christelijk
schoolhoofd te lopen, die erg ziek
was. Waren de gordijnen open, dan
leefde hij nog, waren de gordijnen
dicht, dan moest ik als de weerga een
bericht maken. Tussen haken: de man
heeft nog jaren geleefd na mijn dage
lijkse contróle. Maar goed, dat wilden
de mensen in de krant allemaal lezen.
Nu verlangen ze dat niet van ons. Niet
omdat ze geen belangstelling meer
zouden hebben voor een sterfgeval
van deze of gene, maar omdat ze
daarvan veel eerder op de hoogte
worden gesteld door de telefoon. En
voor de krant blijft in bepaalde geval
len de taak, de betekenis van een
overledenen te schetsen. Neem het
overlijden van mr. Hangelbroek. Nie
mand zal een verslaggever langs diens
huis of het ziekenhuis laten wandelen
om te vragen: hoe 'is de toestand?
Maar we vonden alle aanleiding de
Joh. C, Francken. verstandig begeleiden
betekenis van deze taan te laten om
schrijven. Ik vind het ook goed dat
zulke In memoriams tegenwoordig
niet meer uit louter wierook bestaan.
Uw vader was de bekende antwoord
man van de NCRV. Heeft u ook zo
gemakkelijk op allerlei vragen een
antwoord klaar liggen?
Mijn vader had als de man van het
vragenuurtje voor de NCRV niet al
tijd zo gemakkelijk een antwoord bij
de hand. Dat is een misvatting en
vertekent de werkelijke situatie. Het
antwoord op tal van vragen kwam als
regel pas na urenlange zorgvuldige
studie. En daarbij werden predikan
ten en hoogleraren voortdurend ge
raadpleegd. Dat vragenuur moet na-
Geschokt
'Jhr. De Brauvv contra jhr. De
Brauw', aldus De Nieuwe Linie op de
voorpagina. De eerste, mr. P., riep als
deken van de orde van Nederlandse
advocaten, zijn collega's op deel te
nemen aan de Vietnam-protestmars in
Utrecht en de laatste (een achter
neef), mr. M. L., 'dx-minister van
wetenschapsbeleid, vertolkte in de
Tweede Kamer voor DS'70 de onder
steuning van het Nixon-beleid. De
advocaat: 'ik ben altijd tegen het
ingrijpen van Amerika in Vietnam
geweest. Ik heb daar nooit de gering
ste sympathie voor op kunnen bren
gen'. De ex-minister: ik moet u wel
zeggen, dat ik geschokt ben door de
eenzijdigheid, die naar aanleiding van
het Vietnamese conflict ten toon
wordt gespreid'. En over zijn achter
neef): 'ik vind, dat hij op deze manier
aardig op de verkeerde weg is. Maar
hij zal wel zeggen, ik kan het niet
beoordelen, want ik bdn geen advo
caat'.
Gerard van den Boomen schrijft over
polarisatie zo oud als de wereld.
'Zij die het conflict willen, streven
Uiteraard naar harmonie, maar zij die
alleen maar harmonie preken en het
conflict afwijzen, doen twee dingen.
In dd eerste plaats zien ze blijkbaar
over het hoofd, dat bijvoorbeeld het
parlementaire stelsel de polarisatie
kent van regering en oppositie en dat
bijvoorbeeld het kerkelijk jargon vol
is van natuur en bovennatuur. En in
de tweede plaats betekent hun harmo
nie zucht, dat zij de machtigen, de
gdvestigde belangen in de kaart spe
len'.
Mechanisme
Onder de kop 'Het scheid-mechanisme
kwam weer in werking' komt Rinus
Ferdinandusse in Vrij Nederland nog
even terug op de Barend Servet-show,
die de gemoederen heeft beziggehou
den. 'Wat indertijd gebeurde na de
uitzending van 'Beeldreligie' in het
VARA-programma 'Zo is het' lijkt als
twee druppels water op wat na Ba
rend Servet plaatsgreep. Er wordt
opgebeld naar de omroep, scheldende
en vuilbekkende mensen niet al
leen naar de VPRO, maar ook naar
andere omroepen, vooral NCRV en
KRO, het Gooi is één pot links en
smerig nat. Er komen hele ladingen
boze brieven binnen: anonieme, die
scholden en bezadigde, die verdrietig
zijn en het lidmaatschap opzeggen'.
Saillant detail: 'toen voorzitter Pen-
ders, vergezeld van de juridische advi
seur van het VPRO-bestuur, prof. mr.
H. Th. J. F. van Maarseveen, de
minister bezochten, ving Engels aan
met de heren Spelberg en Van Maar
seveen te begroeten'.
H. Smits schrijft over de kabinetsin
formatie, want 'tdrwijl Ruppert moei
zaam informeert, is Biesheuvel al aan
het formeren. Hij pleegt geregeld
overleg met Wiegel en Berger en dit
drietal spreekt ongetwijfeld over een
herindeling van het kabinet-Biesheu
vel. Voor Biesheuvel ligt er één ad
dertje onder het gras: als het op een
extra-parlementair kabinet uitdraait
kan hij, als ARP-lijstaanvoerder, moe-
lijk opnieuw als president optreden.
Dat is meer iets voor De Gaay Fort
man sr., De Pous, Steenkamp of wel
licht Ruppert zelf.
Vietnam
Het omslagartikel van Elseviers Maga
zine is gewijd aan Vietnam met een
reportage uit Sdigon en een verhaal
uit Parijs over 'de dure vrede'. Het
eerste staat stijf van de rede teoTeur,
maar daarnaast ook van moedeloos
heid, omdat de echte duurzame vrede
nog ver buiten de horizon ligt en
men liever geen vrede wil dan een
onrechtvaardige vrede. Het tweede
verhaal gaat over de hervatte vredes
besprekingen in Parijs. Henry Kissin
ger op de vraag, waarom, als de vrede
dan zo nabij is, Hanoi niet meer
water in de wijn doet: 'ik geloof
en dit is pure speculatie dat voor
een volk dat zolang heeft gevochten
het paradoxaal genoeg gemakkelijker
is de risico's van oorlog onder ogen te
zien dan de onzekerheden van vrede.'
Verder in EM een exclusief verhaal
van een van de overlevenden van de
vliegramp op vierduizend meter hoog
te in het Andes-gebergte, waar zij
zeventig dagen lang in barre koude
en tussen de ijsrotsen op hulp hadden
moeten wachten.
'Heel Vietnam'
Maarten van Dulleman neemt in twee
pagina's in De Groene de Vietnam-
hulp in Nederland onder de loep en
dan met name de onlangs gelanceerde
actie 'Heel Vietnam', waarmee begon
nen wordt op het moment, dat in
Vietnam een wapenstilstand is geslo
ten. Van Dulleman maakt zich hiero
ver erg kwaad, met name over het
feit, dat het Medisch Comité Neder-
land-Vietnam (organisatoren van
'Heel Vietnam' spraken vaak over het
Medisch Comité Noord-Vietnam, het
geen duidt op onwetendheid of voor
ingenomenheid) op niet terzake
doende gronden is uitgesloten. En dat
terwijl het in Nederland de organisa
tie is, die de meeste hulp aan Indo
china heeft verstuurd 4% miljoen
gulden, die zijn zendingen minutieus
verantwoordt, regelmatig ontvangstte
legrammen publiceert en die nu hulp
geeft, terwijl de bommen vallen en
niet op een onduidelijk tijdstip later.
Lucas Reynders schrijft over de meer
voudig onverzadigde vetzuren van
Unilever en noemt het een bedrieglij
ke nobelheid, dat het bedrijf aan de
ene kant met halvarines op de prop
pen komt en met (twijfelachtige) pro
paganda voor Becel, maar anderzijds
even zo vrolijk zijn vette Jolly, Ola-
ijsjes, volvette Unox-worstjes, Milka-
na-crèmes en Calvéhapjes erin dreunt,
Splinter
In De Haagse Post beschouwt Kees
Tamboer DS'70, de partij, die na de
verkiezingen een pluriforme splinter
is geworden. Drs. Jan van Stuyvën-
berg, de geestelijke vader van het
'alternatief van de PvdA', blijft gelo
ven in zijn droom: 'wij zullen onge
twijfeld groeien, de PvdA zal ongetwij
feld kleiner worden'. Jan Berger ziet
het echter nuchterder. Weliswaar
houdt hij vast aan het geloof dat
DS'70 geen splinter blijft, maar hij
heeft afgeleerd alle heil te verwach
ten van een aanstaande leegloop uit
de PvdA: 'dat duurt nog wel even,
zolang Den Uyl het volhoudt. De
PvdA is een hechte organisatie, die
niet ieder ogenblik op springen staat'.
Ischa Meijer tekent de 'koele garrière
van Jasparina de Jong of de drie
Mogendheden van de Nederlandse
showbiz', te weten echtgenoot Eric
Herfst, tekstschrijver Guus Vleugel en
manager Hans Tobi. Jasparina: 'het
malle is, dat vakmanschap heb ik van
het begin af gehad. Ik geloof, dat ik
goed naar alles heb gekeken, wat ik
zag, waarschijnlijk ook op het toneel'.
En: 'Ik heb er nooit bewust naar
gestreefd om een ster te worden, wat
ze dan allemaal wel eens van me
zeggen. Later wel, toen 't goed ging'.
Het Amsterdamse literaire café De
Engelbewaarder heeft bevruchtend op
zijn omgeving gewerkt: George Baker,
exploitant van een naburig koffiehuis,
zoekt het sinds kort ook in de boe
ken. De werkjes van Baker zijn te
vinden in de kelderachtige ruimte
achter zijn etablissement aan de Oude
Hoogstraat, dat de wat misleidende
naam 'galerie' draagt (ook al valt er
dan beeldende kunst te bewonderen)
en naar Karei Appel is vernoemd. De
in een boekenkast van bescheiden
afmetingen ondergebrachte collectie
verraadt uiteenlopende voorkeuren.
Naast 'De komende Europeesche
mensch', een degelijk ogende foliant
van de hand van prof. Walter Schu-
bart, 'Petits essais de psychologie réli-
gieuse' van FranQois Mauriac en de
aan Byron geioijde studie van André
Maurois, bevat de kast ook wuftere
werkjes als 'Jouw beurt jongedame',
'De bruid van de dood', 'Moord in de
studio' en 'Wat zien ik', de door
Albert Mol opgetekende avonturen
van de op loopafstand van de Oude
Hoogstraat bedrijvige Blonde Greet.
Een eerste blik op de boeken doet
vermoeden dat ze niet spiksplinter
nieuw zijn. Dat vermoeden is juist: de
komende mensch, het blonde mens, en
alles wat daartussenin zit, komen niet
uit de winkel, maar uit een andere
boekenkast. De boeken staan ook niet
te wachten op kopers, maar op men
sen die ze willen ruilen. George
Baker is de eerste en tot nog toe
enige caféhouder die er een boeken-
ruilbeurs op na houdt. Op de eerste
vrijdag van dit jaar heeft hij zijn
beurs geopend; het is de bedoeling
dat de voorlaatste dag van de week.
zo'n beetje de vaste ruildag wordt.
George Baker heeft zijn ruilproject
opgezet in samenwerking met een in
het boekenvak werkzame relatie, die
met het oog op zijn werk zijn naam
liever niet in de krant ziet, en die
wij daarom Relatie zullen noemen.
'Het principezo staat op een aan
de beurs gewijde affiche te lezen, 'is
even eenvoudig als voor de hand
liggend. Je geeft een boek en krijgt
er één of meer terug, leder een, licht
Relatie toe, heeft boeken die toch
niet meer gelezen worden, maar die
uit 'bezitterigheid', zoals hij het mis
prijzend noemt, niet van de hand
worden gedaan. Waarom die boeken
niet geruild voor aiuiere die je niet
bezit, maar ook best zou willen lezen?
De ter ruiling aangeboden boeken,
verzekert Relatie, hoeven beslist niet
van literaire waarde te zijn. Ook wat
Relatie 'triviale romans' en 'Müdchen-
romans' noemt, kunnen worden ge
vraagd en aangeboden. George Baker
wil het literaire café beslist geen
uit
(FOTO: WUBBO DE JONG)
tuip-lijk gezien worden in het kader
van die tijd. En in die tijd lieten de
hoorders zich gemakkelijker dan nu
aanspreken in de trant van: 'En luis
teraars, zó is het en niet anders'.
Maar we leven nu veertig jaar verder
en we hebben leren inzien dat heel
veel dingen vaak niet zo gemakkelijk
en eenvoudig meer liggen als zij zich
ogenschijnlijk voordoen. Met de diepe
vroomheid, die het vroegere christelij
ke gezin kenmerkte, was ook wel een
stukje schijnvroomheid verweven. La
ten we dat eerlijk toegeven. Daar
wordt door de tegenwoordige genera
tie hard doorheengeprikt. Daarmee
wordt het antwoord op allerlei vragen
wel veel moeilijker maar het voordeel
daarvan is dat de schijnwerpers meer
het licht laten vallen op het essentië
le, de wezenlijke bestanddelen van- je
geloof, dus op datgene wat blijvende
waarde heeft. En juist daarmee zullen
we, ook als dagblad, om met Groen
van Prinsterer te spreken, naar alle
kanten wérvend bezig moeten zijn.
Er zijn veel brieven van lezers door
uw vingers gegaan. Wat is uw algeme
ne indruk?
In het algemeen positief, ook als er
kritiek gespuid wordt. Scheldbrieven
natuurlijk uitgezonderd. Maar er
blijkt wel een hardnekkig misverstand
te bestaan. Veel mensen denken dat,
als je ergens over bericht, je er
propaganda voor wilt maken. Meneer,
u had zo'n groot stuk over.volgt
de naam van een door de lezer ver
worpen politieke partij. Maar hij wil
toch weten wat er in zo'n partij
gebeurt, waaróm hij ertegen is? En
ook ontdek je dat er lezers zijn die
hun ongenoegen over bepaalde ontwik
kelingen afreageren op de krant, waar
in zij van die ontwikkelingen op de
hoogte worden gebracht.
Moet een krant vooroplopen?
Nee, ik praat liever over: verstandig
begeleiden. Om even op het signale
ren van nieuwe ontwikkelingen door
te gaan, ik heb voldoende vertrouwen
in het zelfstandig oordeel van de lezer
die tenslotte ook zijn eigen verant
woordelijkheid houdt! dat hij door
alle nieuws niet van de kook raakt
maar mans genoeg is om de hem
verstrekte informatie goed te verwer
ken en er zijn voordeel mee te doen
bij het vormen van zijn mening.
Welk bericht hebt u zo'n veertig jaar
journalistiek overziend, met het mees
te plezier doorgegeven?
Dat over de invoering van de AOW,
toen dat in de SER rond was. We
besteedden er nagenoeg de hele voor
pagina aan. Oud was voortaan niet
meer synoniem met arm.
Met welk bericht hebt u het meeste
last gehad?
Lach niet. Met de publikatie van een
paar tweetallen voor de vervulling
van predikantsvakatures in Rotterdam.
Ik was daar door eigen nieuwsgaring
aangekomen, en de betrokken kerke
lijke besturen waren woedend. Ik
moest en zou mijn bron noemen, de
hoofdredactie werd onder druk ge
zet.enfin, een heel gedoe. Wij
hielden natuurlijk het been strak,
maar wat waren in die tijd ik heb
het qver mijn begintijd in de journa
listiek die kerkelijke machthebbers
(want zo voelden ze zich) ontzettend
autoritair. Ook dat is gelukkig voorbij
naar m'n indruk.
Het is uit tussen de Deense oud-
premier Jens Otto Krag en de actrice
Helle Virkner. Na dertien jaar huwe-
lijk hebben ze gisteren officieel hun
scheiding bekendgemaakt.
Het was allang een publiek geheim,
dat Helle (nu 48) genoeg had van een
leven in de schaduw van de politiek
en de bijbehorende bezigheden van
haar man (nu 58). Drie maanden
geleden, na het referendum waarbij
Denemarken zich uitsprak vóór toetre
ding tot de EEG, trad Krag onver
wacht af 'om persoonlijke redenen',
hoewel de uitslag van het referendum
zijn grootste overwinning in de poli
tiek betekende. Algemeen werd toen
aangenomen, dat zijn besluit zich te
rug te trekken een laatste poging was
om zijn huwelijk te redden. Twee
kindertjes hebben de Krags: een zoon
van elf en een dochtertje van negen.
Helle Virkner, vaak van huis om
belangrijke rollen op het toneel te
spelen, werd wel de mooiste genoemd
van alle vrouwen van regeringslei
ders. Toen zij en haar man een offi
cieel bezoek aan de Verenigde Staten
brachten, danste de toenmalige presi
dent Lyndon Johnson een hele avond
met haar en Nikita Chroestsjew
bracht cadeautjes voor haar mee, als
hij in de buurt was.
handig
Hoe handig leek het mannetje dat in
de buurt van Luik een autoradio uit
een geparkeerde wagen pikte. Nie
mand had het gezien en welgemoed
stak hij dan ook even later zijn duim
op om met de buit onder de arm naar
huis te liften. Vanaf dat moment ging
alles mis. Hij had niet in de gaten
dat de auto die voor hem stopte,
exact dezelfde was als die waaruit hij
de radio gestolen had. De bestuurder
had het wél door. Even was hij
sprakeloos toen hij de dief mèt zijn
nog maar net verdwenen radio in zijn
eigen auto zag stappen, maar dat
duurde maar even. De lifter had het
toen ook eindelijk door. Te laat. Hij
sprang uit de auto, maar met behulp
van voorbijgangers had de automobi
list hem al gauw te pakken. De dief
zit nu in een politiecel, de radio weer
op z'n oude plaatsje in de auto.
concurrentie aandoen; hij onderhoudt
trouwens zeer vriendschappelijke be
trekkingen met Bas Lubberhuizen, die
De Engelbeioaarder drijft. Mede door
middel van zijn beurs wil Baker ge
woon naar de oervorm van het café
als communicatiecentrum. Relatie
denkt bijvoorbeeld ook aan oma's die
tijdens de boekenweek verhaaltjes ko
men voorlezen. 'Waarom', vraagt hij
zich af, 'zou je in een café ook niet
praten met lettertjes?
Naast oma's wil George Baker ook
een podium bieden aan miskende
schrijvers. Laat ze. suggereert hij,
hun door al die uitgeverijen gewei
gerde manuscript maar in de ruilbibli-
otheek zetten. Als er veel vraag naar
is, kan hij aantonen dat hij ten
onrechte miskend is. Ook hier geldt
dat het geschrevene niets met litera
tuur van doen hoeft te hebben. Lood
gieters, om maar wat te noemen, vin
den bij Galerie Karei Appel evenzeer
een open kast als letterkundigen. Wie
weet smaken ze nog eens het genoe
gen geruild toe ivorden voor een
onvervalste Van het Reve.
souvenirdier
Natuurlijk weer in Amerika in
Palm Springs, Californië is dit
souvenirwinkeltje gebouwd in de
vorm van een 45 meter hoge en 13^4
meter lange brontosaurus van staal en
beton. Of je de bek, de poten, de
ogen of het achterlijf in moet om een
souvenirtje te bemachtigen, is nog
niet helemaal duidelijk. Wèl dat er
heel wat prullaria verkocht zullen
moeten worden om de bouwkosten
325.000 er uit te halen.
apenkooi
Een man, helemaal ellendig van heim
wee naar zijn vroegere huisdier, een
chimpansee, stapte het kantoor van
Ouwehands Dierenpark binnen, maar
kwam er kort daarna met zeer rode
oren weer uit, nog steeds zonder de
aap die hij zo vreselijk graag mee
naar huis had willen nemen.
Bij hoog en bij laag hield hij vol de
chimp in kwestie naar het dierenpark
te hebben gebracht. Maar nu, een
paar dagen later, had hij ontdekt dat
hij het zonder het dier niet uithield.
Wijze raad van dierenkenners, dat het
thuis toch niet lang meer goed kon
gaan met de aap en uitdrukkingen als
'eens gegeven, blijft gegeven' konden
hem niet van zijn vurig verlangen
afbrengen: terug de aap! Toen na veel
soebatten directeur Ouwehand er bij
gehaald werd, bleek dat er helemaal
geen chimpansee was binnengebracht.
En op dat moment herinnerde de
bezoeker zich zijn lieveling aan een
heel andere dierentuin te hebben ge
schonken. Vandaar die rode oren.
moppenplaat
Inhakend op de ontelbare 'Belgen
moppen' die in ons land vooral in
het zuiden circuleren, komt Dure-
co deze week nog met een langspeel
plaat uit. Hierop worden veertig niet
allemaal even smakelijke Belgenmop
pen op smakelijke manier verteld. De
Bredanaars Cas Mol en Ger Couvreur
spelen hierop respectievelijk een Hol
lander en een Vlaming.
En nu maar wachten op de plaat met
Hollandennoppen, waar de Belgen om
kunnen lachen.
kerst-inn
Hoewel we nog maar nèt kerst-uit
zijn. wordt hier en daar nu al over
legd over de kerst-inns 1973, waarbij
gedacht wordt aan 'open huizen', die
dan ook met een zekere regelmaat het
hele jaar door inderdaad open moeten
zijn. Met het oog op die plannen
wordt op 27 en 28 januari op Oud-
Poelgeest in Oegstgeest een 'evaluatie
weekend' gehouden. Wie daar wil
mee-nakaarten en -vooruitzien (voor
ƒ30 de man of vrouw) moet zich wel
voor de 20ste opgeven bij Oud-Poel
geest, tel. 01710-52445, waar mevrouw
De Leeuw desgewenst inlichtingen
verstrekt.
Ik zal straks naar je stuk steen kijken, Simpkins, ga nu verder met steenkool
boren.'
