Schinveld vecht
behoud van
voor het
bossen
dichtbij
erugval
Felle kritiek op industrialisatieplannen
van ir. Th. Bogerd
'Fanfare'-dorp nu Brederwiede
op de plaat - pop op de plaat-pop op dep
Kinderboeken
Wij ontvingen
DUW/KWARTET VRIJDAG 17 NOVEMBER 1972
RINNENLA ND/CO MVIF.NT A AR
T5/K7
oinmentaar
behoedzame wijze waarop de
reldraad van kerken het bewind in
uguay de afgelopen maanden heeft
aderd om het terug te brengen van
weg van terreur die het nu al meer
half jaar volgt, is veelzeggend,
|guay past namelijk historisch niet
j1 hot algemene beeld dat men in het
ten vaak van Latijns Amerika
ft. Het had een hoogontwikkelde,
lementaire traditie, die al een halve
geleden bij buitenstaanders
ir ject afdwong. In ons bericht van
adaagzie pag.7 citeren wij ook
Amerikaanse predikant in Uruguay
in een alarmkreet over de huidige
stand ook herinnert aan het pio-
swerk in de sociale sector in Uru-
Daarop moet echter worden af-
ongen, dat die voorzieningen zich
centreerden op de snel geïndustria-
rrde hoofdstad Montevideo. En
rmee is een economisch kernpro-
aangetipt, dat mede heeft geleid
het terugvallen van het land naar
primitief stadium van politieke
wikkeling.
b democratische proces concentreer-
zich geheel op de wensen van de
gers van Montevideo, die het
irst wogen in de landelijke huis-
ding. En dat ging duidelijk ten
te van het platteland, dat niet alleen
ir het primaire levensonderhoud van
2 stedelingen, maar ook nog voor de
ai odigde export-verdiensten moest
gen. De partijpolitiek functioneerde
y eel voor de stedelijke voorzieningen
lekommerde zich nauwelijks om de
rische exportpositie, waarvoor een
Ijpende hervormingspolitiek op het
teland nodig was. Die introverte
•lijke politiek was natuurlijk ook
iel overeenkomstig de belangen van
•1 grootgrondbezitters. Toen de kan-
keerden op de buitenlandse markt,
de economische achteruitgang in
Ie industriële welvaart in Montevi-
kreeg een kunstmatig karakter,
'absenteïsme' zo'n bekend bc-
uit feodale samenlevingen: het
sen van afwezige landeigenaren
•g een verrassende nieuwe vorm bij
verkiezingen in 1971: naast de
000 stemmen van inwoners van
itevideo werden ook 150.000 stern-
van inwoners van Montevideo
ld die 'tijdelijk buitenlands' ver
den. De meesten van hen hebben
vijk genomen naar Buenos Aires en
hten,daar op betere tijden,
diezelfde verkiezingen meldde zich
een nieuwe politieke partner die de
[zakelijke koerswijziging aanbood,
eiijk de Frente Amplio, een combi
van socialisten, christen-democra-
cn communisten. Maar zij werd
ir het mom van veiligheidsmaatrc-
n gehinderd door het nerveus gc-
den establishment en haalde het net
Opmerkelijk daarbij was, dat zij
de nog relatief verwende lagere
>en onder de stadbevolking van
itevideo ook niet de gewenste aan-
g kreeg voor haar landelijke her-
ningsprogramma's. Een Ameri-
ise waarnemer schreef deze zomer
in het blad Inter American Econo-
Affairs, dat de doelstellingen van
:rente Amplio minder ideologisch
wel economisch en politiek waren,
iddels is de manier waarop het met
eruitschoppende hielen over de
gekomen bewind in Montevideo
tracht te handhaven, een voortdu-
le uitnodiging tot gewelddadige re-
De Tupamaros dc roem-
ite guerrilla's die na het wegdruk-
van de legale oppositie sterker
voren zijn gekomen zijn nu de
rnaamstc kopzorg van het bewind
orden.
nocratie is dus geen waarborg tegen
(overtc kortzichtigheid. En wanneer
bij die kortzichtigheid ook nog de
't voegt voor gevestigde posities,
komt er moord en doodslag van
in wat genoemd wordt 'het Zwit-
ind van Latijns Amerika'.
MAASTRICHT In Limburg is
felle kritiek gerezen tegen de
oud-directeur van de Provinciale
Zeeuwse Electriciteitsmaatschap-
pij, Ir. Thomas Bogerd, nu direc
teur van de stichting Economi
sche Ontwikkeling Limburg, een
door minister Langman opgericht
Limburgs Bureau voor Industrie
werving. Ir. Bogerd wil een groot
deel van het jarenlang geleden
voor industrieterrein bestemde
bos van Schinveld opofferen om
er een chemische industrie te ves
tigen, en dit, terwijl er in de di
recte nabijheid, de oostelijke
mijnstreek, ongeveer vijfhonderd
hectare aan industrieterrein aan
wezig is.
Jacques Tonnaer
pleitte voor
dovemansoren
Al ruim drie jaar vechten de inwo
ners van Schinveld onder leiding van
hun burgemeester Jacques Tonnaer
voor het behoud van het uniek stuk
natuurreservaat in Schinveld-Oost,
doch blijkbaar zonder resultaat. Ir.
Bogerd blijkt reeds contacten te heb
ben gelegd voor de vestiging van een
tweede chemische industrie in Zuid-
Limburg en die wil hij bij voorbaat
in de bosrijke omgeving van Schin
veld onderbrengen.
Welke industri.e? De heer Bogerd zegt
te denken een farmaceutische of cos
metische industrie. Meer wil hij niet
loslaten. Reden voor grote ongerust
heid f voor de vijfduizend inwoners
van Schinveld en vele tientallen dui
zenden natuurliefhebbers in Zuid-
Limburg.
Eén van de politici, die zich aan deze
gang van zaken onder andere bijzon
der ergert, is drs. H. Waltmans, lid
van provinciale staten van Limburg
voor de PPR. Hij heeft gedeputeerde
staten van Limburg vragen gesteld
over de uitlatingen van de heer Bo
gerd. Henk Waltmans, directeur van
het Europahuis in Bemelen, vraagt
gedeputeerden of ze het standpunt
van de heer Bogerd delen en of er
reeds onderhandelingen plaatsvinden
en zo ja, met wie.
Henk Waltmans, partijgenoot van bur-
Schinvelds burgemeester Jacques
Tonnaer
gemeester Jacques Tonnaer van Schin
veld, zegt reeds eerder gehoord te
hebben dat de heer Bogerd een alumi-
niumsmelterij in het Schinveldse na
tuurreservaat wilde vestigen, en hij
vraagt zich af of de heer Bogerd blind
is voor de natuur. In de jongste
commissievergadering van provinciale
staten vroeg hij openlijk: 'Is een man,
die zich zo ongenuanceerd uitdrukt,
«el de geschikte figuur voor het Lim
burgs industrialisatiebureau van mi
nister Langman?' In zijn brief aan
gedeputeerde staten drukt de heer
Waltmans zich nog duidelijker uit.
Hij vraagt of, gezien het 'Zeeuwse
verleden' van ir. Bogerd het gevaar
niet aanwezig is voor een eenzijdige
en beperkte economische en technolo
gische programmering, met een voor
bijgaan aan andere wezenlijke belan
gen van het leefklimaat voor honderd
duizenden, en het behoud van liet
landschap in het gewest Zuid-Lim
burg.
Naar aanleiding van de uitlatingen
van Limburgs industriewerver Bogerd
heeft gedeputeerde Johan van der
Woude snel laten weten dat de heer
Bogerd niet in provinciale dienst
staat. Schinvelds burgemeester, Jac
ques Tormaert pleitte voor dovemans-
leden jaar voor aansluiting van de
Schinveldse bossen bij het recreatie
schap Brunssummerheide, maar Jac
ques Tonnaert pleitte voor doveman-
oren. De leden van het dagelijks
bestuur van het recreatieschap," de
burgemeesters Quint van Brunssum,
Gijzeis van Heerlen en Vrouwenraets
van Nieuwenhagen, tevens leden van
het Industrieschap, Oostelijke Mijn
streek, hielden vast aan de industriële
bestemming van het Schinvelds na
tuurreservaat. Tonnaer kon praten als
'Brugman', maar zonder succes.
Handtekeningen
Inmiddels kwamen ook de bewoners
van Schinveld in beweging. Er wer
den handtekeningen verzameld, zelfs
uit Brunssum kwam een cahier met
twaalfhonderd handtekeningen voor
het behoud van de bossen op de
schrijftafel van burgemeester Tonnaer
terecht. Tonnaer kondigde aan met de
handtekeningen als wapen in de hand
ten strijde te trekken. Dat alles ge
beurde op 8 april verleden jaar. Die
papieren strijd lijkt Tonnaer verloren
te hebben, maar toch geeft hij hoop
niet op.
Het aanwijzen van Schinveld-Oost tot
industriegebied dateert van het begin
van de jaren zestig. Toen werd een
gebied van vier tot vijfhonderd hecta
re industrieterrein aangewezen in de
veronderstelling, dat het zou komen
te liggen aan het Maas-Rijnkanaal, dat
Born met Düsseldorf zou gaan verbin
den. Het industrieterrein zou dan bij
een mogelijke sluiting van de mijnen
ideaal liggen voor de vestiging van
vervangende industrie. Maar het
Maas-Rijnkanaal werd een 'praatstuk',
waar niemand meer in gelooft. Ook
Jacques Tonnaert en de bewoners van
Schinveld niet.
Toen volgde de eerste mijnnota, die
rigoreus een streep haalde door de
toekomst van de Limburgse kolenmij
nen en ook zonder het Maas-Rijnka
naal nog zag het gemeentebestuur van
Schinveld aanvankelijk toekomst in
het industrieterrein. Met de jaren zag
het gemeentebestuur echter minder
heil in het plan, en Tonnaer begon
openlijk zijn twijfels kenbaar te ma
ken.
Die twijfels werden achteraf gevoed:
door brieven van het ministerie voor
Volkshuisvesting en Ruimtelijke orde
ning van 12 november 1968 en 6
november 1969. Volgens het ministe
rie kon de noodzaak van een indus
trieterrein Schinveld-Oost enkel aan
getoond worden in het kader van een
streekstudie. Gesuggereerd werd, dat
een eventuele beslissing genomen
diende te worden bij het vaststellen
van het streekplan Zuid-Limburg,
waarvan het ontwerp eerst voor kort
aan de Zuidlimburgse gemeente werd
toegezonden.
Teveel om eens een weekje vakantie
te nemen en te weinig om een
gedegen artikel aan te wijden. Zo zou
ik het aanbod van deze week willen
karakteriseren. Vier platen, waarvan
één is samengesteld uit twee oudere
en drie stuks bij de platenwinkel in
de bakken zullen verdwijnen onder
het hoofdje Amerikaanse Zang/Heren,
het is om de drommel geen vetpot.
Maar we zullen het beste beentje voor
zetten, alle zeilen in de diverse
masten hijsen teneinde ook dit keer
toch weer een 'vrolijke' aflevering op
poten te helpen. Immers, in dit
donkere jaargetijde kunnen we
allemaal best een lichtpuntje
gebruiken. Waar of niet?
Goed dan. Beginnen we met de elpee
'All Men's Brothers' (Atlantic ATL 40
424), een 'nieuwe oude' plaat die een
selectie bevat van nummers van de
eerste twee elpees van 'The Allman
Brothers Band', het
kwaliteitsgezelschap uit Macon
(Georgia), dat eind vorig jaar haar
begenadigde leadgitarist Duane
Allman door een motorongeluk
verloor. Er wordt momenteel druk
gewerkt aan een soort In Memoriam-
album, waarop Duane Allman als
sessie-muzikant te horen zal zijn: een
compilatie van nummers van diverse
artiesten (Boz Scaggs, Aretha
Franklin, Wilson Pickett en Eric
Clapton, om er enkele te noemen)
voor wie hij mede de begeleiding
ADVERTENTIE
Sensatie in Iglo's Ideejenwinkell
Bijvoorbeeld: pak spinazie van 900 gram
van 1.95 nu voorl.óO.
verzorgde. Maar op de plaat waar het
hier om gaat gaat het dus om muziek
van na die studio-tijd, toen de groep
The Allman Bros Band min of meer
bij toeval tot stand kwam. Over die
muziek hoeft niet veel meer verteld
te worden Luister nog maar eens
naar de eerste gelijknamige elpee van
de broertjes en naar hun tweede
Idlewild South. Voor het geval die
geen van beide in uw verzameling
prijken, kan de onderhavige selectie
dienen als een prima introductie in
het oeuvre van een van de beste
groepen uit 'iet hedendaagse
popwezen. Ik kan me niet voorstellen
dat de kennismaking tegen zal vallen.
Hulde
Ik hoop alleen één ding: dat een en
ander (die herdenkingsplaat en zo)
niet leidt tot dezelfde genadeloze
praktijken van de zijde van het
platenwezen als die. welke ooit met
bijvoorbeeld Jimi Hendrikx zijn
uitgehaald. Enige posthume hulde aan
het adres van de zeker op het
moment van zijn dood toch maar
weinig bekende Duane Allman is zeer
op zijn plaats, maar als ik denk aan
die firma, die na de dood van
Hendrix het voorbeeld van anderen
volgde en haar archieven omspitte om
dan tenslotte voor de draad te komen
met een elpee, waarop voornamelijk
het afstellen van de versterkers en
het stemmen van de gitaar van de
meester te beluisteren viel, rijzen mij
de haren nog ten berge.
O'Sullivan
Dan Gilbert O'Sullivan. De crisis
outfit is van de baan en heeft plaats
gemaakt voor een uiterlijk, dat zo
te oordelen naar hoesfoto's en
bijgevoegde poster van zijn tweede
elpee 'Back to Front' (MAM Records
6376 501) voornamelijk op de
beïnvloeding van De Dames gericht
lijkt. Het is me wat: eerst die grote
pet, hoge schoenen, gerafelde
hemdsmouwen en schuwe oogopslag
en dan opeens zo'n bronstig ogende
jongeman, die zijn zeer modieuze
overhemd even heeft losgeknoopt om
ieder de kans te geven zijn
borstharen te tellen. Maar goed.
ondanks de totale uiterlijke
metamorfose, is wat de muziek
aangaat alles bij het oude gebleven.
En zelfs, teveel bij het oude. Net als
bij Gilberts eerste heb ik ook hier de
indruk steeds naar iets gewijzigde
versies van een of twee oude thema's
(O'Sullivans eerste hits) te moeten
luisteren. Eén langgerekte herhaling
van Nothing Rhymed, uitgezonderd
een enkel nummertje als bijvoorbeeld
I'm Leaving, dat hoewel niet
schokkend in zijn geijkte opbouw
het cabaretteske dertiger-jaren-geluid
op uiterst verfrissende wijze
doorbreekt.
Melancholiek
Vrolijker geluiden uit de koker van
de Amsterdammer Don Rosenbaum,
die onder supervisie van producer
Boudewijn de Groot verrassend voor
de dag komt met de elpee 'Swimming
O'Sullivan: borstharen
into deep water' (Decca 6419 015).
Een warm, meestentijds wat
melancholiek gestemd geluid in het
folk-genre, afgewisseld met een paar
wat men noemt 'catchy'
country-and-westernachtige composi
ties (Swimming Into Deep Water,
Like To Know A Bit About You).
Sterk geschreven, die laatste twee, en
ook zeer afdoende op de plaat gezet
(met Frans Doolaard hebben we een
steelgitarisf binnen de grenzen, die
weliswaar nog een beetje durf mist.
maar verder zeer warme geluiden uit
zijn kastje weet te schuiven). Een
enkele keer neigt Don naar het
drenzerige (For Martha, Change Your
Name) of beweegt hij zich op glad ijs,
waar het zijn teksten.aan gaat
(Evolution). Maar voor de rest.
En we sluiten de tent met de elpee
'John David Souther' (Asylum SYL
9003) door de gelijknamige
zanger/gitarist/komponist. Souther is
dc oude partner van Eagles-gitarist
Glenn Frey. Dat èn de incidentele
assistentie van Frey heeft er wellicht
iets mee te maken, dat af en toe een
geluid wordt bereikt dat iets van die
Eagles weg heeft: een nummer als
The Fast One zou zelfs zo van een
elpee van deze groep kunnen komen.
Maar over het algemeen blijft het
toch wel JD. Souther wat de klok
slaat: een mannetje dat er in slaagt
zijn best vrij oorspronkelijke
komposities zo zeurderig en
onafgewerkt (vocaal vooral) over het
voetlicht te brengen, dat ik vrees dat
deze elpee zijn weg naar de ramsj vrij
snel zal weten te vinden. Volgende
keer wat beter je best doen, Jaydee!
Potentieel
door iviHem-jan martin
Vrolijk
In het ontwerp-streekplan staat Schin
veld-Oost nog steeds als potentieel
industrieterrein aangegeven, maar, zo
herinnert men er in Schinveld aan,
nog steeds liggen zeker 250 tot drie
honderd ontgonnen hectaren indus
trieterrein in de directe omgeving
van Schinveld braak. Zolang die in
dustrievestiging braak ligt, blijft
re) trekt jaarlijks al meer dan 300.000
bezoekers.
Schinveld zich tegen het 'industrieter
rein oost' verzetten. Zolang ook wordt
er geen boem in de Schinveldse bos
sen gekapt, verzekert de gemeente
raad.
Mocht straks industrieterein te koop
blijken in de oostelijke Mijnstreek en
er dringend behoefte aan een nieuw
terrein bestaan, dan willen de vroede
vaderen van Schinveld wellicht hun
bezwaren laten vallen. Mocht het
streekplan Zuid-Limburg (met Schin
veld-Oost als industrieterrein) bij de
aanwezige overvloed aan industrieter
reinen toch worden aangenomen, dan
zal men zeker tot een beroep op de
Kroon besluiten. Dat het zover ooit
zal komen, gelooft men in Schinveld
niet. de laatste twee kwartalen, blijkt
uit de cijfers van het Economisch
Technologisch Instituut Limburg,
heeft zich geen enkel nieuw bedrijf in
het Limburgse herstructureringsge
bied gevestigd. Daarbij komt, dat de
gemeenten elders nu al afstappen van
de oorspronkelijke bestemming van in
dustrieterreinen en er grote winkelbe
drijven op toelaten, zoals in Nuth,
Venlo en Beek.
Duitsers
De gemeenteraad van Schinveld heeft
nu besloten toenadering te zoeken tot
de Duitse buurgemeente Gangelt om
te komen tot het stichten van één
groot recreatiegebied met een totale
oppervlakte van 750 tot duizend hecta
ren. Evenais Schinveld had Gangelt
aanvankelijk grootse industrieplan
nen, maar ook daar heeft men uitein
delijk gekozen voor het 'groen'. Een
keuze, die achteraf juist blijkt, gezien
het enorme aantal bezoekers aan dit
bosrijk gebied. Alleen al het Gangelt-
se Hochwildfreigehege (vijftig hecta-
Dertien nieuwe k'nderboeken van uit
geverij De Fontein in De Bilt. Om te
beginnen: 'Vuur in het water' door
Joeri Korineth, een voortreffelijk ge
schreven (en deswege bekroond) boek
van Russische komaf. Een opgroeien
de longen vertelt van zijn avonturen,
waarin een oom met verhalen over
vroeger, o.a. over de revolutie, een
grote rol speelt. Bert Bouman teken
de een opmerkelijk omslag en leverde
ook fijne illustraties. 'Vuur in het
water' is (dan ook) het duurste van
de stapel: ƒ9,75. Hiermee is niet ge
zegd dat de omslagen van en de
tekeningen in de overige boeken niet
deugen. Maar ze zijn wel wat algeme
ner, wat glad'gepoetst'. We gaan verder.
Anneke Bloemen schreef: 'Juutje van
De Koperen Haan' en 'Het was Juul-
tjes plan', 2 leuke en leuk-uitziende
meisjesboeken 5.90 per stuk) met
de tien-jarige Juultje in de hoofdrol.
Die rol is nogal belangrijk, want haar
ouders zijn vaak erg druk doende in
hun restaurant De Koperen Haan, dus
Juultjes initiatieven (die er niet om
liegen (ontmoeten niet meteen te
genwind. Nog twee meisjesboeken,
voor wat oudere lezeresjes: 'Katrien
en haar dwaze familie' en 'Katrien en
de paarden' van Karin Kramer, die de
belevenissen behelzen van een niet
alledaags gezin, dat gehuisvest is in
een met eigen hand gerestaureerde vil
la. Prijs per stuk 6,90. Dick Dreux
schreef weer twee avontuurlijke histo
rische jongensboeken, spelend in het
Vlaanderen van de veertiende eeuw:
'De draak van Damme' en 'De poorten
van leper'. Prijs per stuk 7,90.
Voorts zijn er een paar nieuwe bele
venissen van Rob Staalman, opgete
kend door de onvermoeide Ruard
Lanser: 'Rob Staalman/Goudroof In
Marseille' en 'Rob Staalman/Het
Schotse mysterie', spannende detecti
veverhalen voor oudere jongens, prijs
per stuk 7,90. Tenslotte vier Bas
Banning-boeken van A. van Aarden-
burg in plezierige paperback-vorm:
'Bas Banning en de Zwarte ruiter',
'Bas Banning en de vliegende cow
boys'. 'Bas Banning en de geheimzin
nige kabelbaan', en 'Bas Banning en
de autosmokkelaars'. Het betreft hier
herdrukken, resp. 5e. 4e en tweemaal
een 3e druk. Dat zegt wel iets. Prijs
per stuk ƒ4.90
Handreiking, door D. Schaap, ds. H.
J. Smit, A. J. Terlouw en ds. A. F.
Troost. Uitg. Hervormd Bondscen-
trum, Prins Bernhardlaan 1, Biltho-
ven; 76 pag, prijs 2,50. In achttien
korte hoofdstukjes vinden leidingge
venden in het (herv. geref.) jeugd
werk hier allerlei terzake doende aan
wijzingen en suggesties.
De boer kwam niet terug, door Peter
Spoor. Uitg. De Fontein, De Bilt, 191
pag., prijs 14,90. Streekroman, spe
lend in de (Brabantse) Meierij.
Het dorp Lagenoiede uit Bert Haan
stra's 'Fanfare' heet met ingang van
volgend jaar Brederwiede. Giethoorn,
dat toen voor Lagerwiede model
stond, is met Vollenhove en Wanne-
perveen samengevoegd tot één ge
meente Brederwiede, waarvoor de in
woners juist hun gemeenteraad heb
ben gekozen.
Nu bestaat er in het noordwesten van
Overijssel de Beulakeriwiede, ivaar in
het begin van de eeuw nog het vlek
Beulake een nederzetting van ver-
veners te vinden was (een storm
heeft het totaal weggeslagen). Dat
'wiede' is dus een begrijpelijke greep
van degene die Brederwiede heeft
uitgevonden. Maar heeft hij in zijn
achterhoofd ook niet een beetje aan
'Fanfare' gedacht?
Drs. E. A. Huisman, adjunct-directeur
van de provinciale planologische
dienst in Zwolle, weet als eerste idee-
inbrenger bijna precies hoe die naam
tot stand gekomen is. 'In 1958 is het
begonnen. Toen heeft onze PPD in
het eerste rapport over deze zaak
voorgesteld de nieuw te vormen ge
meente Lagerwiede te noemen. Ik
vond dat wel leuk na die film, maar
men vond het te populair. Wie Lager-
wiede eigenlijk heeft afgekeurd zou
ik niet meer weten. Gedeputeerde sta
ten, de gemeenten, de minister, ze
kunnen allemaal zeggen dat ze liever
een andere naam hebben.'
Zeven jaar later, in 1965, is de dienst
opnieuw met een idee gekomen: Beul
ake, maar ook die naam werd door
hogerhand niet geschikt bevonden. In
staaltje
droom
maart 1966 verscheen een studie van
prof. dr. H. A. Brasz, hoogleraar in
de bestuurswetenschappen aan de
Vrije Universiteit. Hij kwam voor het
eerst met de naam Brederwiede op de
proppen, ook een fantasienaam, die
hij niet zozeer bedoelde voor de nu
gevormde gemeente maar, vertelt de
heer Van de Zweerde van Vollenho-
ve's gemeentehuis (dat het onder die
naam niet lang meer zal maken) met
het boekje in de hand, voor heel
noord-west-Overijssel. 'Gemakshalve
zullen we dit district voortaan Bre
derwiede noemen', schreef prof. Brasz,
aan wiens brein de fantasienaam dus
voor een deel mag worden toegeschre
ven. Hij zag het dus breder. Het is
nog niet zeker de nieuw gekozen
gemeenteraad die 1 januari in functie
treedt, moet daarover beslissen
maar volgens de heer Van de Zweer
de wordt Vollenhove Brederwiede's
residentie.
Cineast Bert Haanstra is er helemaal
niet boos over. Hij vindt het zeker
geen kwestie van plagiaat, alleen 'wel
leuk. Zo blijft er nog iets van Fanfa
re hangen. Wij hebben Lagenoiede
indertijd zomaar bedacht vanwege al
die wieden.' Maar als hij hoort dat
zijn originele Lagerwiede (Giethoorn)
ook Bredertuiede zal heten: 'Dan had
den ze het natuurlijk Lagerwiede
moeten noemen. Ze zullen wel gedacht
hebben: laten we het breed houden
en niet zo laag-bij-de-gronds. Dat zal
de doorslag wel gegeven hebben. En
trouwens: wie het breed heeft laat
het breed hangen. Dat kon bij ons
niet.'
sprokkelen
Heel wat Nederlanders hebben kenne
lijk voor hun ontspanning behoefte
aan pittige lichamelijke inspanning in
de open lucht. Dat moet tenminste
worden afgeleid uit de honderden te
lefoontjes, die de directie van 'De
Hoge Veluwe' dagelijks krijgt van
verslaafden aan de consumptie-maat
schappij, die echter een onderhuidse
hang naar de armoede van Klein
Duimpjes vader hebben gehouden.
'Kunnen wij het weekeinde niet een
handje komen helpen bij het oprui
men van de bomen?' luidt dan de uit
het westen van het land opklinkende
vraag.
vlag
De British Steel Corporation, immer
druk met kapitale zaken, heeft zich
blijkens dit plaatje nu ook op de
mode geworpen. De schoonheid die
zich na afloop van de verkiezingen op
1 december In Londens Royal Albert
Hall 'Miss World' zal mogen noemen,
krijgt een staaltje BSC's modepresta
ties aan het welgevormde lijf: haar
kroningscape bestaat uit stalen kettin
gen en sterren, haar kroon is ook al
van staal opgetrokken. Het hele har
nas weegt met hoofddeksel en al vijf
tien pond.
rozijnenoorlog
Wie zich met kerst tegoed wil doen
aan een kerstrol of -brood, zal er dit
jaar voor moeten knokken. Dat doen
nu de bakkers en de vier grote impor
teurs van rozijnen al. die met de
handen in het haar zitten, omdat ze
geen rozijn te pakken kunnen krijgen.
Volgens contract zouden ze van hun
voornamelijk Turkse leveranciers
tienduizend ton rozijnen krijgen te
gen vastgestelde prijzen, maar intus
sen is cr een soort internationale
rozijnenprijzenoorlog ontstaan, waarin
de leveranciers allemaal hartstochte
lijk meevechten. Een paar Turkse
handelaars zijn op hun manier tege
moetkomend: ze zijn bereid een deel
van de bestelling te leveren, maar dat
wel tegen een veel hogere dan de
afgesproken prijs. Dat grapje zou vol
gens het blad 'Bakkerswereld' zeker
zeven miljoen gaan kosten.
De bakkers staan nu bij wijze van
spreken met het deeg in de handen te
wachten, maar er is nog vrijwel geen
rozijn op weg naar Nederland.
Alle ministers krijgen een koninklijke
onderscheiding: een door de koningin
goedgekeurde en daardoor nu ver
plichte vlag op de auto's waarmee ze
zich naar officiële gelegenheden bege
ven (want dat is geen gewoon gaan
meer)
De officiële beschrijving van de vlag
gaat zo: 'Zeven banen van rood, wit,
blauw, wit, rood, wit en blauw, waar
van de hoogten zich verhouden als
1:1:1:6:1:1:1 met op het midden een
gele gekroonde leeuw, rood getongd
en genageld, houdende in zijn rech-
tervoorklauw (niet die minister dus,
maar de leeuw, al verduidelijkt de
officiële beschrijving dat niet) een wit
zwaard met geel gevest en in zijn
linker een bundel van zeven witte
pijlen met gele punten en tezamen
gebonden door een geel lint.'
De ministers reden al met vlaggen op
hun voorspatbord rond, maar dat mag
zo niet meer. Die achterhaalde vlag
met alleen een wel Nederlandse, maar
veel te simpele leeuw op een rood-
wit-blauwe ondergrond ,was niet offi
cieel en heraldisch gezien ook niet
alles.
Alle ministers moeten voortaan dus
met deze nieuwe leeuwen, klauwen en
pijlen rondtoeren, behalve de minis
ter van defensie. Die heeft al een
eLgen vlag met op het witte tussen
stuk een adelaar (niet alleen een
bekend Duits embleem, maar ook dat
van onze luchtmacht), verder een
leeuw (daar werkt de landmacht
mee), een anker (waar de marine zich
mee siert) en de woorden Je Main-
tiendrai, die we her en der tegenko
men.
don camillo
Een boer in het Noordgriekse dorpje
Komotini heeft zijn 57-jarige vrouw
doodgeschoten, omdat hij gedroomd
had dat ze hem met een dorpsgenoot
bedroog.
'Natuurlijk bedroog ze me', verklaar
de de 60-jarige wreker tegenover de
politie. 'Allah heeft me in mijn
droom gewaarschuwd, dus dat kan
niet missen.' Ondanks deze volgens de
boer bestiering van hogerhand is de
dader achter slot en grendel gezet,
waar hij mag dromen zoveel hij wil.
In het dorpje Alzonne in het zuidwes
ten van Frankrijk speelt zich een
doodserieuze Don Camillo-achtige toe
stand af: dorpspastoor en burgemees
ter hebben slaande ruzie over de
omvang van dc lijkwagen.
Bij begrafenissen duwt gemeenteper-
soneel gewoonlijk de eveneens ge
meentelijke lijkwagen tot in het koor
van de kerk, maar die wagen is zo
hoog, dat de pastoor finaal in het niet
verdwijnt en de gelovigen hem tij
dens de plechtigheid niet meer kun
nen zien. Daarom heeft pastoor MMoc-
co zelf een klein karretje laten maken
dat alle problemen zou kunnen oplos
sen, ware het niet dat de burgemees
ter zijn personeel verboden heeft de
kist van de ene op de andere wagen
over te hevelen. Zolang deze toestand
duurt, weigert de pastoor nog rouw-
missen op te dragen. De parochianen
moeten nu maar zien dat ze met hun
doden in een andere kerk in de buurt
van hun dorp terecht kunnen.
'Hij zegt, dat u hem niet kunt ontslaan. Hij werkt bij de firma aan de overkant.'
