ie is er
ichuldig
lan moderne
lavernij?
dichtbij
Steeds meer
grote scholen
Kuyper en de oude koningin
op de plaat'pop op de plaat'pop op dep
De Aktie
Popfall 72
jouw /KWARTET VRIJDAG 10 NOVEMBER 1972
BINNENLAND TS/K7
/erwarring en 'vuurwerk' op drie
jespreksavonden over gastarbeiders
fcn een onzer verslaggevers
TRECHT Een soms onthutsende begripsverwarring, machteloos-
;id, een kloof tussen schone theorie en werkelijkheid en mistflar-
en ideologie kenmerkten de maandag-, dinsdag- en woensdagavond
houden gespreksbijeenkomsten over de problematiek van de bui-
nlandse werknemers. Onder het motto 'vervreemding in Neder-
nd' had het studium generale van de Utrechtse rijksuniversiteit
rtegenwoordigers van overheid, bedrijfsleven, vakbond en actie-
oepen laten opdraven. Alle goede bedoelingen ten spijt ontkwamen
inleiders er echter niet aan onopzettelijk hun machteloos- Aan de tafel van links naar rechts de heer Witteveen van het NVV, de heer Pouw van het VNO, de
id te camoufleren door het op elkaar afschuiven van de verant- voorzitter en Nel Soetens.
(ordelijkheden.
aren de eerste twee avonden nog
mat geweest (nauwelijks twintig
[hoorders, hoofdzakelijk studenten)
de derde avond veroorzaakten Nel
etens van het Rotterdamse actieco-
té Pro Gastarbeiders en de Span-
ard L. Calle, bekend koploper voor
belangen van de buitenlandse
rknemers, de heer Pouw, als
ordvoerder van de werkgevers
NO) en de heer Witteveen namens
NVV het nodige vuurwerk.
trantwoordelijkheid
flat de heer Pouw heeft bétoogd
hhet bedrijfsleven niet alleen ver
ordelijk is voor de opvang van
gastarbeiders, maar dat er ook een
fctieve verantwoordelijkheid is
1 de hele Nederlandse samenleving
|l Nel Soetens geagiteerd; 'Ik maak
toch echt wel een beetje kwaad
er die collectieve verantwoordelijk-
id. Financiering van de opvang van
buitenlandse werknemers door de
erheid betekent immers financie-
ïg door de belastingbetaler. De gast-
- eiders zijn hier in het belang van
1 bedrijfsleven en dat haalt ze niet
irheen uit liefdadigheid, maar om
nst te maken,
gevolgen zijn voor de gastarbei-
s: vervreemding van hun gezin en
n gemeenschap, leeglopende dorpen
Spanje, Marokko en Turkije en
"er andere' psychosomatische effec-
omdat ze hier in een voor hen
!aal vreemde samenleving komen,
de negatieve effecten in .Neder-
ghetto's in de saneringswijken,
tfch al overvolle klassen met nog
ntenlandse kinderen erbij iq diezelf-
I wijken (maar niet in Wassenaar)
vakbonden hadden de komst van
nieuwe achterhoede, die loon-
ikkend werkt (het loon van de
jssificeerder is al gezakt) en als een
t( eekijzer optreedt in de Nederlandse
moeten verhinderen.'
'V-spreker Witteveen: 'Nellie, je
w iet eens goed naar me luisteren. Je
nt zelf met eens lid van de vak-
nd.' Nel Soetens: 'Ik kan Het niet
lpen, dat er geen bond van leraren
Witteveen: 'Nellie, je kunt lid
van de algemene bond van
derwijzend personeel, maar dat wil-
jullie leraren niet omdat jullie je
et willen encanailleren met de on-
nvijzers.De voorzitter: 'Zou u
discussie na de pauze willen
re|eren?'
Iele economie'
t heer Pouw van de werkgevers
pnieuw aan het woord betoogt
it het Centraal Planbureau een kos-
1 n- en batenanalyse heeft gemaakt,
blijkt dat de hele Nederland
economie profiteert van de- gastar-
liders.
ïl Soetens: 'Wat bedoelt u met de
'le Nederlandse economie. Uw eco-
imie is niet de mijne.' Pouw gaat
®t in het minst uit het veld gesla-
sn voort op een docerende toon: 'De
hoeft de gastarbeiders moe
aantrekken wegens h-«t structurele
kort op de Nederlandse arbeids-
arkt'
e Spaanse journalist Calle reageert:
vindt buitenlandse arbeiders goed-
iper dan investeringen en moderni
sing van het machinepark.'
'Als we op brede schaal auto-
irfatiseren gaat op dat moment ook
;n stuk werkgelegenheid voor de
Nederlanders verloren, waarbij een
A root aantal bedrijven ten gronde zal
us aan. Trouwens, waarom zeggen de
lnden. van oorsprong zelf dan niet
at wij hun mensen niet meer krijgen
»n«n waarom zeggen ze zelf niet: we
fcniderboeken
halen ,de. industrieën naar ons eigen
land?'
demagoog hoor. U weet toch welke
demagoog hoor. 'U weet toch welke
regiems er in die landen zijn?'
Nel Soetens: 'De industriëlen willen
hun bedrijven niet naar de landen
van herkomst verplaatsen.' Iemand uit
de zaal: 'Waarom haalt het bedrijfsle
ven arbeiders weg uit Andalusië. die
zeer primitief zijn en onkundig van
wat vakbonden zijn, maar niet uit
Cataionië, die zeer strijdbaar zijn?'
Huisvesting
Pouw, overgaand op het eerder be
sproken punt van de huisvesting: 'Als
de huisvesting zo slecht is vraag ik
me af waarom de controledienst van
het ministerie van Sociale Zaken dat
dan toelaat. Bovendien is de industrie
verplicht voor de huisvesting te zor
gen, en die doet dat ook in het eerste
jaar
Nel Soetens: 'Sociale Zaken contro
leert nauwelijks. Ik wens absoluut te
ontkennen, dat de controledienst op
treedt.'
De Joegoslavische arbeider A. Ignjato-
vic, kaderlid van het NVV, vertelt
i'ets over de "werving van de gastarbei
ders (volgens mr. J. W. S. Pabon van
sociale zaken, dinsdagavond aan het
woord geweest, geschiedt dit bewust
door de overheid ten einde dit het
bedrijfsleven Uit handen te nemen).
De Joegoslaaf: Bij. de werving worden
gouden bergen beloofd. Zo wordt bij
voorbeeld het in Nederland te verdie
nen loon omgerekend in het geld van
het land va.i herkomst. Natuurlijk
raakt de gastarbeider, eenmaal in Ne
derland, zeer gefrustreerd over de
hogere prijzen enz. En de contrac
ten.die worden soms onderweg
naar Nederland pas getekend, of hele
maal niet getekend. Ik pleit voor
goede voorlichting, in plaats van op
lichting.'
Pouw: 'We zijn verplicht goede voor
lichting te geven -en als dat niet
gebeurt, is dat de schuld van Sociale
Zaken.'
Als een staffunctionaris van de stich
ting buitenlandse werknemers, vanuit
de zaal uiteenzet dat nog geen goed
model van voorlichting is gevonden
zegt Nel Soetens: 'U wilt toch niet
zeggen dat in de twaalf achter ons
liggende jaren van werving geen goed
voorlichtings- en huisvestingssysteem
kon worden opgebouwd?' Verwijten
over en weer. Het bedrijfsleven be
schuldigt de overheid, het act:icomité
buitenlandse gastarbeiders, bij monde
van Nel, beschuldigt het bedrijfsleven
van uitbuiting van de gastarbeiders
en de hele Nederlandse samenleving
van 'indoctrinatie van jongsafaan' van
de Nederlandse arbeider, zodat deze
de uitbuiting van zijn buitenlandse
kameraden niet doorziet. Waarop ie
mand uitroept: 'Maar de Nederlandse
arbeider is niet vrij te pleiten. We
hebben allen schuld, het is onzin
alleen de industrie de schuld të ge
ven.'
se maatschappij rusten eenter op de
schouders van de buitenlandse werk
nemers. Deze effecten kunnen wij eco
nomen echter niet becijferen.'
Belasting
Wat drs. Kooyman wèl heeft kunnen
berekenen is de stijging van de belas
tingopbrengsten, dankzij de hogere lo
nen van de Nederlandse werknemers,
die betere banen hebben gekregen
door de komst van de buitenlanders.
'Die belastingopbrengst stijgt sneller
dan wat de buitenlandse werknemers
nodig heöben voor ten gelijkwaardig
verzorgingspakket (aan sociale en cul
turele voorzieningen en huisvesting)
als de Nederlander.'
Met als uitgangspunt het jaar 1970
heeft drs. Kooyman becijferd dat in
1970 uit die vergrote belastingop
brengst tweehonderd miljoen gulden
had kunnen worden besteed aan de
veertigduizend buitenlandse werkne
mers. Drs. Kooyman besluit: 'Het is
economisch gezien altijd voordeliger
arbeid uit het buitenland aan te trek
ken, ondanks de kosten, maar nog
maals de psychische factoren ko
men in onze berekeningen niet voor.'
1.1 het waar dat koningin Wilhelminc
een hekel aan gereformeerden had?
Op deze misschien niet zo brandende,
maar toch wel interessante vraag
geeft Thijs Booy (zelf gereformeerd
en de laatste particulier secretaris
van koningin Wilhelmina) een ont
kennend antwoord in een verhaal dat
hij schrijft in het november-nummer
van het VU-magazine (maandblad van
de vereniging, waarvan de Vrije Uni
versiteit te Amsterdam uitgaat).
Thijs Booy vertelt eerst dot koningin
Wilhelmina Abraham Kuyper niet
mocht (wat algemeen bekend is).
Thijs Booy: Daarbij stuitte
haar ook zijn Napoleonachtige optre
den tegen de borst en de pathetische
barokke wijze waarop hij over de
Heiland en de christelijke roeping
sprak. Het was haar, twintiger, te
dik, te vet, te fraai. Zijn gestes vond
zij ook weinig fijnzinnig. Men stelle
zich haar reactie voor, toen Kuyper
haar later eens een grote olijftak
stuurde die hij met zijn mes uit de
Hof van Gethsemane had gehaald. Zij
had deze Hof der Hoven nooit geplun
derd.
Als een trap op haar hart voelde zij
het, toen Kuyper haar de eerste
troonrede voorlegde, die zij uit moest
spreken na haar ziekte in 1902, die
haar op de rand van de dood had
gebracht en aan haar droom van
moederschap een einde had gemaakt.
Zij weigerde in de Statcn-Generaal
over deze dingen te spreken. 'Dit ts
mijn persoonlijk leven'. Kuyper had
toen gelijk: de natie die geconfron
teerd was geweest met een mogelijk
heid van het uitsterven van het Huis
van Oranje tvilde een woord aan deze
crisis gewijd, horen. Maar hoe mense
lijk teas de verontwaardiging van de
twee en tiointigjarige vorstin'.
Psychisch
De schuldvraag. zullen bedrijfsle
ven. overheid en Nederlandse bevol
king zich kunnen beroepen op een
'We hebben liet niet geweten?' Maan
dagavond, op de eerste bijeenkomst
heeft drs. J. Kooyman van het Cen
traal Planbureau het koel maar duide
lijk gezegd: 'Dat we veel onaangenaam
werk door buitenlanders lalen doen is
een moderne vorm van slavernij
de kolonist in de achttiende eeuw
trok ook een groep mensen aan om
het smerige werk te laten doen. De
Nederlander verwerft hierdoor een
stuk 'psychisch inkomen', want luj
komt vrij om prettiger en beter be
taald werk te doen. De negatieve
psychische effecten als scheiding van
zijn gezin en zijn samenleving, en de
moeizame integratie in ue Nederland-
Hoewel velen de nadelige kant zien:
Van onze onderwijsredaetie
AMSTERDAM Sinds 1968 is
het aantal grote scholen snel ge
groeid. Het merendeel van de
scholengemeenschappen voor
mavo-havo-v.w.o. telt al meer dan
1200 leerlingen. Er zijn zelfs vijf
scholen met tweeduizend of meer
teerlingen.
Daarmee lijkt de strijd over de wense
lijkheid van grote scholen beslecht.
e eindert de Jong. van oorsprong Ne-
erlander, maar geëmigreerd naar de
i publiceert kinderboeken in het
lerikaans, die door Hennie van Till
het Nederlands worden vertaald,
eir 'c htels luiden resp. 'De geur van
•rfjnnekoeken' (prijs 5,90) en
^ndy, kom terug' (prijs 6,90). In
e'dc boekjes speelt de verhouding
ussen mens en dier een hoofdrol. De
"leur bcshrijft de afhankelijkheid
an het dier van de mens, en het
i'sbruik dat dikwijls van dieren
'ordt gemaakt. Beide boeken zijn
°°r kinderen van plm 9 -11 jaar. Do
'tstekende illustraties zijn van Gi-
®rd Goodenow ('De geur van panne-
r. oeken') en van Maurice Séndak
>e»Candy, kom terug'). Goed verzorgde
'gave voor betrekkelijk weinig geld.
hg. Westfriesland, Hoorn.
door willem-jan martin
Een speciaal, maar vooral zeer jui
chend krantje (Ons Poporgaan, dat
gemaakt werd in samenwerking met
het muziekperiodiek OOR), een niet
minder exclusieve single en een foei
lelijke kunststoffen verpakking van de
recensie-exemplaren (een soort har-
monika-boekwerk, dat me voorname
lijk aan postzegelalbums doet denken)
begeleiden de firma Bovema bij haar
jongste offensief aan het platenfront:
de aktie Popfall 72, die dertien nieu
we en zes 'ouwe' elpees (kompilaties
in de serie History Of Britisch Pop)
vooraan in de aandacht van koper en
kritikus moet brengen.
In" dezë rubriek wordt u uit dat
gigantische aantal elpees een selektie
aangeboden. Enerzijds omdat het af
zonderlijk bespreken van al die platen
teveel weken zou vergen, waardoor
ander materiaal in de knel zou ko
men, anderzijds en meer nog
omdat datgene wat die Popfall-aktie
te bieden heeft echt niet allemaal
voor een meer of minder uitgebreide
bespreking in aanmerking komt: u
hebt het al begrepen, het is ook bij
de firma Bovema niet alles goud wat
er blinkt. Waarmee ook weer niet
gezegd wil zijn, dat vermelden hier
ter plaatse meteen maar een garantie
is voor kwaliteit.
DOUG CLIFFORD (Fantasy F 9411)
komt bijvoorbeeld uitsluitend in aan
merking door zijn verbintenis met het
nu echt opgeheven gezelschap Creed-
ence Clearwater Revival. Niet door de
verwachte magere kwaliteit van
zijn eerste soloplaat. Het is zo langza
merhand een afgezaagle bewering te
zeggen dat CCR uitsluitend op de
formidabele gaven van John Fogerty
dreef, maar na Tom Fogerty zijn solo-
avonturen maakt Clifford hier zo mo
gelijk nog triester luidelijk dat het
gewoon niet anders is. Drummen gaat
nog net bij deze met de bijnaam
'Cosmo' getooide baardmans, maar wat
komponeren en zingen betreft zijn we
op zijn minst aan het verkeerde
adres. Wat een leeghoofdige zeurkou-
serij.
Stukken aardiger is het debuut als
uitvoerend artiest van de songschrij
ver ALEX HARVEY met zijn elpee
TO MAKE MY LIFE BEAUTIFIL
(Capitol 5C062-81 299)' Harvey doet
nogal denken aan mensen als Kris
Jan Akkerman (Focus)
Kristofferson en Tonv Joe White,
maakt muziek in een zuidelijke folk-
traditie, die gebruik maakt van
country en :en wat broeierig soort
rythm-and-blues. Op zijn tijd is er ook
ruimte voor gedragen melancholiek,
zoals in het titelnummer bijvoorbeeld.
De begeleiding komt. voornamelijk
van allerhande Nashville-kampioenen
als Wayne Miss. Kenny Buttrev, Mac
Gayden en Weldon Myrick. Het betere
B-werk al met al.
Ook de elpee BARNSTORM (ABC/-
Dunhill DSX-50130) door de vroegere
James Gang-gitarist Joe Walsh heeft
meer kleur dan de meeste muziek in
de Popfall-stortvloed. Met de hulp van
twee kennissen, die luisteren naar
zulke vrolijke namen als Joe Vitale
en Kenny Passarelli, en de zuiver
registrerende producer Bill Szymczyk
iok niet mis trouwens, deze achter
naam) werd een bondiger en daardoor
wat acceptabeler soort Pink Floyd-pop
op de plaal gezet. Orgels, gierende
gitaren, ijle zang, elektronika voor
gevorderden: Joe weet de trommel
met effekten en grapjes best te vin
den, maar hij leunt er toch minder
zwaar en ook minder gemakzuchtig op
dan zijn PF-kollega's.
Klingman
MARK Moogy' KLINGMAN (Capitol
ST-11072) werkte vroeger same.i met
James Taylor in de groep T!: Flying
Machine, en hij zegt ook door deze
beïnvloed te zijn. Dat is zeker aan de
wat minder stevige songs op deze
door Todd Rundgren geproducee-de
elpee goed te horen. Een nummer als
Liz. When You Waltz heeft eenzelfde
opbouw als die welke, door Taylor
nogal eens wordt gehanteerd. Verder
komt ook de klankkleur van Kling-
aians stem regelmatig in de buurt
van het wat neuzelende Taylor-timbre.
Maar hiermee houdt de overeenkomst
wel zo ongeveer op, en blijft verder
een hoeveelheid muziek staan die
meer gemeen heeft met swingende R
B van het type Motown en aanver
wanten. Een aardige plaat wel, al
lijkt het mij hier toch niet te gaan
om Een Gloednieuwe Genie, zoals
door sommigen wel wordt beweerd.
Verder met FOCUS, ditmaal van de
partij met een dubbel-elpee (Imperial
5C188-24 753/54). die in Engeland
werd opgenomen onder supervisie van
Mike Vernon. De hele zaak werd
meestal 'in enen' op de band gezet
zodat het veelvormige Focus-materiaal
vrij direkt overkomt. En dat levert
naar mijn gevoel dan het meeste
plezier op in de kortere nummers
(Sylvia. Love Remembered, Carnival
Fugue om er enkele te noemen).
Marathons als Answers?Questi-
ons!/Qucstions? Answers! en Anony
mus II zijn ondanks alle vakman
schap wat te stereotiep opgebouwd
(het laatste stuk vooral) om meer dan
een aanmoedigingsprijs in de wacht te
slepen. Overigens heeft Focus al zo'n
prijs binnen. Lezers van de belangrij
ke Britse muziekkrant Melody Maker
zagen in de groep zoiets als 'the
brightest hope for the future'. Alsje
blieft.
Tot besluit dan een blik in het Britse
popverleden, de serie History Of Bri
tisch Pop, waarin ditmaal flink werd
uitgehaald. Ik noem u: het duo Peter
Gordon, hartverscheurende zang
van twee net niet meer puisterLge
knaapjes; twaalf stukken messcherpe,
maar vooral ook zeer opgewekte close-
harraony door The Hollies: het meer
gemoedelijke, maar bij tijd en wijle
ook zeer krachtige werk van The
Small Faces; een tweetal samplers,
waarvan vooral die rond het destijds
opgang makende Immediatelabel zeer
veel fraais te bieden heeft (Chris
Farlowe, Rod Stewart, Twice As
Much), en als laatste Herman's Her
mits, een groepje dat aan de overzijde
van de Atlantic een forse populariteit
•pbouwde, maar hier door (vermoede
lijk) zijn lievige image niet veel
klaarstoomde. Zo.
Rondom de invoering van de mam
moetwet in 1968 is er heftig gediscus
sieerd over de vraag of dergelijke
massale scholen niet tot 'leerfabrie
ken' zouden ontaarden. Niettemin is
toen op onderwijskundige gronden
het principe van de scholengemeen
schap aanvaard. Met als logisch gevolg
dat de scholen groter werden.
Toch is nog niet iedereen even over
tuigd van de voordelen van een grote
school. Nog altijd heeft de 'mammoet
school' het image van een onpersoon
lijk werkende leerfabriek. Zo komt bij
voorbeeld op de strijd voor het be
houd van zelfstandige gymnasia steeds
weer het argument terug dat een
kleine school voordelen heeft boven
een grote school. Op een kleine
school ken je elkaar tenminste nog.
In het maandblad van schoolleiders
'Director' heeft de rector van het
Peelland-College in Deurne, de heer
Th. Hoogbergen de stelling verdedigd
dat het probleem van de massaliteit
voor de leerlingen en hun ouders
eigenlijk veel minder zwaar weegt
dan voor de leraren en de schoollei
ding.
'Ik heb de indruk', schrijft hij, 'dat
leerlingen nooit verder tellen dan 70.
Ze leven in de wereld van hun klas of
groep en bewegen zich bovendien heel
perifeer in een wereldje van ten
hoogste 50 andere leerlingen. Leraren
tellen in de eerste plaats het aantal
leerlingen in hun klas of groep, dan
pas het aantal colleges en tenslotte
het totale leerlingen-bestand. Directie
leden meten de hele schoolbevolking
aan het aantal docenten'.
De heer Hoogbergen doet een paar
suggesties om de nadelen van een
grote school te ondervangen. Hij pleit
voor een collegiaal geleide school
(waar de rector zelf ook les geeft) en
voor een duidelijke taakverdeling bin
nen de directie Zo ontstaat er een
verticale indeling die correspondeert
met de diverse portefeuilles binnen
de directie: examens, schoolonderzoek,
financiën, rooster, buitenschoolwerk
enz. Daarnaast wil Hoogbergen een
horizontale indeling die gebaseerd is
op jaarklassen.
Het begin van een horizontale organi
satie is er al door bij de brugklas
sa tie is er al door de brugklas
onder een eigen leiding. Dat systeem
zou uit te breiden zijn tot alle leerja
ren. Elke jaarlichting wordt dan min
of meer autonoom binnen het grote
geheel. Op die manier krijgt het insti
tuut van klasseleraar ook meer in
houd. Ook de school democratie zou
meer kunnen voorstellen.
In dit verband is het interessant ook
de Engelse oplossing van het grote-
school-probleem tc vermelden. Daar
zijn grote scholen vaak onderverdeeld
in 'houses' en in ieder huls zijn dan
alle leeftijden vertegenwoordigd. Deze
huizen functioneren vooral als sociale
organisatie. Sport en recreatie bij
voorbeeld worden per huis georgani
seerd. Voor het overige vormen de
huizen samen één school, in één ge
bouw. De instelling van 'houses' sluit
aan bij de traditie van 'prefect', dat
zijn oudere leerlingen die toezicht
houden op de lagere klassen. Zonder
die niet altijd even sympathieke pre
fects nu ten voorbeeld te stellen, zou
men toch kunnen overwegen of het
idee van 'houses' waarin jongere en
oudere leerlingen samen een gemeen
schap vormen niet aantrekkelijker is
dan de opdeling in jaarklassen die
Hoogbergen voorstelt.
Goed, koningin Wilhelmina mocht
Abraham Kuyper niet, maar haar mis
noegen jegens hem strekte zich niet
uit over 'de gereformeerden'. Zij kerk-
te de laatste tijd van haar leven ook
nogal eens in de gereformeerde kerk.
Thijs Booy:
'Zij luisterde erg graag naar de pre
ken van de gereformeerde ds. P. C. de
Bruyn ran Apeldoorn. Toen zijn kis!
het graf mdaaide, lag daar een krans
van Wilhelmina op. Ik herinner me
nog hoe het mij ontroerde toen zij,
het eerste weekeinde dat ik op Het
Loo logeerde, voor mij uitgezocht had
waar de gereformeerde diensten wa
ren en wie er voorging.
Toen de Hervormde Kerk de kerk
bouwactie voerde en prinses Wilhel
mina ook om een bijdrage werd ge
vraagd, droeg zij mij op eenzelfde be
drag als zij de Herv. Kerk schonk, over
te laten maken aan nog enige andere
kerken waaronder de Gereformeerde
en Christelijk Gereformeerde kerken.
Zij ontving veel oecumenische leiders.
De eerste dag na zijn verheffing tot
kardinaal was Alfrink op Het Loo.
Tal van hervormden zaten aan haar
tafel. Synode praeses Koolhaas bleef
soms zelfs lang logeren. Maar er is
ook een brochure te schrijven over al
haar besprekingen met de gerefor
meerde prof. Nauta, cn die gesprek
ken waren op één golflengte.
Einde september 1962 kwamen haar
laatste gasten. Ik zie me ze nog uitge
leide doen, iedereen voelde: hier ko
men nu geen bezoekers meer, voor de
gastvrouwe luidt weldra de doods
klok. Onder die gasten waren de prae
ses van de Gereformeerde Synode, een
hoogleraar van Kampen en twee gere
formeerde hoogleraren van de Vrije
Universiteit'.
avondtrein
Tot nu toe reden de extra avondtrei-
nen tussen Nijmege nen Venlo alleen
op zondag, maar van maandag af zijn
ze in de gewone dienstregeling opge
nomen: elke avond om 20.23 uur ver
trekt uit Nijmegen de trein naar
Venray (die komt on 20.58 uur aan)
en om 22.23 rijdt er een trein uit
dezelfde stad helemaal tot Venlo (aan
komst 23.20 uur). En dat allemaal
door een handtekeningenactie van
avondscholleren, die de grootste moei
te hadden om na schooltijd weer
thuis te komen.
NS heeft het spoorboekje niet gewij
zigd oendat er zo'n overweldigende
stroom handtekeningen binnenkwam.
Het waren er maar twintig of dertig,
zegt de NS-voorlichting, maar zieken
huisbezoekers hadden ook al vaak om
die treinverbinding gevraagd. 'Voor
één meneer kan je zoiets natuurlijk
niet doen, maar als je weet dat hij
een belangrijke groep vertegenwoor
digt, wordt het voor beide partijen
interessant. Als zo'n wens ons ter ore
komt en de mogelijkheden qua tijd en
materieel zijn er, dan geven we er
graag gevolg aan. Er rijden een klei
ne vierduizend treinen per dag, die
zoveel mogelijk zijn afgestemd op de
noden en verlangens van het publiek.
Als we ze alleen voor ons plezier
lieten rijden, zouden ze niet aan hun
doel beantwoorden.'
Marlène De Parijse Frisé, 'met
een voorkomen als van Marlène Die
trich en een verenkleed alsof ze zo
van de kapper komt' (volgens ken
ners) is een van de zeldzame exempla
ren op de nationale vogeltentoonstel
ling 'Exotica' (tot en met zondag in
de Jacobihal van Artis), waar ruim
1200 vogels te zien zijn. De aller
mooiste krijgt van de koningin een
medaille, maar waar laat zelfs een
vogel met het uiterlijk van Marlène
zo'n ding?* Eten Met haar aitike-
lenserie 'Eten in Nederland' die
vorig jaar in het weekblad Prinses
stond heeft mevrouw Mirjam Spie
ring de jaarlijkse prijs (ƒ1500) van
het voorlichtingsbureau voor de voe
ding naar zich toe geschreven. Tuli-
pa De werkgroep Tulipa Vermelha
wijst er op dat het 'Dossier 1; marte
lingen in Portugal te krijgen is door
storting van 1 op postgiro 2465235
tn.v. Tulipa Vermelha, Amsterdam-
Bijlmermeer en dat ook ieder dip iets
op dat nummer overmaakt tot steun
aan de actie voor Portugese gezinnen
in nood, het dossier thuis ontvangt.
Kennelijk is dat in deze rubriek op 24
oktober niet uit de verf gekomen.
Verantwoord Op de conferentie
van International Christian Leader
ship Nederland vrijdag en zaterdag
in het Evert Kupersoord in Amers
foort zullen de aanwezigen zich het
hoofd breken over de vraag of econo
mische groei nog wel verantwoord is.
voorloper
Zelfs de vogels van Vietnam wennen
aan de oorlog. Op een groene helm
leer je wel leven, evengoed als op een
tak. Waarom deze vogel de helm van
een Zuidvietnamese soldaat heeft uit
gekozen, is niet duidelijk, want hier,
in de buurt van de omstreden hoofd
weg 13, wemelt het net zo goed van
Noordvietnamese en Vietcong-helmen.
De soldaat onder de helm vindt het
allemaal best. Het wachten is alleen
nog op de (vredes)duif, die zo langza
merhand toch eindelijk zal moeten
komen.
krak
De automobilist, die in de buurtschap
Kamperzeedijk de macht over het
stuur verloor, een paar verkeersbor
den ramde en met een totaal verniel
de auto in een sloot terechtkwam, had
verschrikkelijk veel geluk. Ondanks
alle halsbrekende toeren kwam hij er
zelf gaaf en onbeschadigd af, maar de
schrik zat hem behoorlijk in de be
nen. Zo erg, dat hij de garage waar
hij hulp wilde halen, niet door de
deur. maar door een forse spiegelruit
binnenstapte. Met flinke snijwonden
moest de man toen alsnog naar de
dokter.
'Hij heeft het nog steeds niet in de gaten
