Witte Huis kreeg plan
om burgers te koppelen
aan regerings-omroep
Egypte hervat zaterdag
betrekkingen met Bonn
Een dag in het
leven van
George McGovern
'WE WANT GEORGE, 'WE WANT GEORGE'
Vietnam
Minister
Tepavac toch
afgetreden
In Marokko 14 keer
de doodstraf geëist
Veiligheidsraad heeft
vrouwelijke voorzitter
TROUW,/KWARTET DONDERDAG 2 NOVEMBER 1972
BUITENLAND
T7/K9
WASHINGTON (AP, Keuter, UPI) Het Amerikaanse Congreslid William S. Moorhead heeft een
geheim rapport van het Witte Huis gepubliceerd over plannen om in ieder Amerikaans huis, auto
en schip een ontvanginstallatie te plaatsen die aangesloten is op een centraal communicatiesysteem,
dat onder controle van de regering staat, en waardoor elke burger kan worden bereikt.
Moorhead heeft de regering Nixon
ervan beschuldigd dat 'dit een blauw
druk is voor een Big Brother (Grote
Broer) propaganda-spionagesysteem,
waarvoor George Orwell in zijn ro
man '1984' heeft .gewaarschuwd'. Or
well beschreef in zijn befaamde boek
een staat, waarin de leider 'Grote
Broer' iedereen via een zend- en ont
vanginstallatie ongemerkt kon gade
slaan en aanspreken.
Afgekeurd rapport
De woordvoerder van het Witte Huis,
Ronald Ziegler, heeft verklaard, er
zeker van te zijn dat 'deze regering
zoiets niet eens zal voorstellen'. Een
woordvoerder van het regeringsbu
reau voor wetenschap en technologie
heeft gezegd dat Moorhead waar
schijnlijk de hand heeft gelegd op een
afgekeurd rapport. De woordvoerder
ontkende dat het rapport naar Nixons
adviescommissie is gestuurd en zei
dat het plan 'zonder meer door onze
staf om technische redenen is verwor
pen'.
Volgens Moorhead, die lid is van het
Huis van Afgevaardigden voor de De
mocratische Partij, is het rapport wel
degelijk naar Nixons adviescommissie
gestuurd. In het 300 pagina's tellende
rapport, waarop het stempel 'vertrou
welijk' gedrukt staat, wordt het lande
lijke communicatiesysteem aanbevolen
om het te gebruiken als 'rampen
waarschuwingssysteem', voor het ver
strekken van informatie en het ver
storen van een reeks andere diensten.
Volgens Moorhead bevat het echter
tevens een ontwerp voor een propa
ganda- en spionagesysteem dat door
de regering gebruikt zou kunnen wor
den.
Het rapport is gedagtekend op augus
tus 1971. Het wordt in een inleiding
beschreven als een voorlopig ant
woord op een verzoek tot bestudering
van deze zaak door dr. Edward E.
David, de adviseur van Nixon voor
wetenschappelijke aangelegenheden.
In het rapport worden gedetailleerde
beschrijvingen gegeven van systemen
voor het verzenden van brieven per
satelliet, voor het uitzenden van pro
gramma's op het gebied van onder
wijs, cultuur en sociale zaken.
Ook wordt het verschaffen van infor
matie aan de politie in de strijd tegen
de misdaad via het systeem uiteenge
zet.
Ontvang-apparaat
De grondslag van het rampen4nforma-
tiesysteem, zoals dat in het rapport
wordt besproken, is de verplichte in
stallatie van een speciaal ontvang
apparaat (geen afluister-installatie
red.) in elke radio en tv-toestel en in
iedere auto en boot, die in de VS
wordt verkocht. Deze speciale ontvan
gers zouden door de regering inge
schakeld kunnen worden voor de uit
zending van waarschuwingen en ad
viezen. Daarmee zou elke Amerikaan
ss burger op ieder tijdstip door de
regering kunnen worden aangespro-
ten.
Het rapport bevat verder een ontwerp
voor het tv-netwerk dat elke staat,
stad en ieder huis moet verbinden
met een landelijk systeem van pro
gramma's voor het publiek, waaron
der onderwijsprogramma's voor kinde
ren. Al in 1975 zou een dergelijk
stelsel van start kunnen gaan en in
1978 zou het tot zes en in 1980 tot
tien verschillende, door de overheid
gecontroleerde, netten kunnen wordpn
uitgebreid, aldus het rapport.
Moorhead heeft gewaarschuwd dat in
voering van dit systeem naast een
aantal voordelen grote mogelijkheden
voor misbruik herbergt en dat het
Amerikaanse Congres eerst ingescha
keld zou moeten worden voordat tot
invoering zou kunnen worden overge
gaan.
Het is een plan voor een aameen-
gekoppelde stad, dat eventueel een
aaneen,gekoppelde natie zou kunnen
worden en een vloed van door de
regering gecontroleerde sociale, cultu
rele en educatieve informatie zou uit
storten over de hoofden van alle
Amerikanen, aldus Moorhead.
'Dit plan zou onze gehele sociale,
economische en politieke structuur
veranderen. Het plan is verborgen
gehouden voor het Congres en het
publiek in de hoop dat het geen
twistpunt zou worden in de verkie
zingscampagne van 1972', zo vervolgde
hij.
Het plan zou niet zover gaan dat elke
Amerikaanse burger door de overheid
wordt bespioneerd. Wel zou hij met
het systeem kunnen worden geïndoc
trineerd en de vrije pers zou erdoor
kunnen worden uitgeschakeld, aldus
politieke waarnemers.
In een rapport van de bank-commissie
van het Huis van Afgevaardigden, dat
gisteren is gepubliceerd, staat dat aan
hangers van president Nixon een af-
uisterapparatuur hebben geïnstal
leerd in het hoofdkwartier van de
BELGRADO (Reuter) De Joegosla
vische minister van butcnlandse za
ken Mirko Tepavac, is afgetreden.
Een reden voor zijn vertrek is niet
gegeven. Vice-minister Jaksa Petric
treedt als waarnemer op.
In Belgrado deden al enige tijd ge
ruchten de ronde over het terugtre
den van de 50-jarige Tepavac, vooral
m verban met de scherpe kritiek van
president Tito op de Servische partij
leiding.
Democratische Partij 'om bijzonderhe- in meerderheid Democraten is de
den te vergaren over intieme liefdes- afluister-apparatuur geplaatst op initi-
afaireès. en politieke informatie'. Vol- atief van het politieke comité voor de
gens dei opstellers van het rapport herverkiezing van Nixon. Koning Hoessein tijdens zijn rede
CAIRO, BEIROET, TEL AVIV,
AMMAN (UPI, Reuter, AP, AFP)
Egypte wil zaterdag de be
trekkingen met Bonn hervatten.
Het zou twee maanden eerder ge
beurd zijn, als het bloedbal op de
Olympische Spelen de Westduitse
regering geen aanleiding zou heb
ben gegeven, strenge maatrege
len tegen verdachte Arabieren te
nemen. De 'wijze beslissing' van
zondag om in te gaan op de eis
van de twee vliegtuigkapers, de
'drie van München' vrij te laten,
heeft hervatting van de diploma
tieke relaties bespoedigd.
De Israëlische protesten tegen de vrij
lating van de drie Palestijnen duren
voort. In een radio-uitzending werd
gezegd dat het terugroepen van de
ambassadeur in Bonn, Ben Horin
zogenaamd voor overieg in feite
een protest aan het adres van de
Bondsrepubliek is. Plaatsvervangend
premier Yigal Allon heeft de gezinnen
van de elf in München vermoorde Is
raëlische sportlieden gezegd dat de
vrijlating 'een laffe daad is, een be-
door Jelte Rep
6.00 uur: National Airport in
Washington DC ligt nog geheel
in duisternis gehuld. De taxi
chauffeur knipt het binnenlicht
aan en bestudeert argwanend
nog eens het strookje papier,
waarop mijn juiste bestemming
staat. 'Dit is de hangar van de
Kustwacht', zegt hij dan. 'Maar
ik zie geen levend wezen'. Hij
heeft gelijk. Er is niemand. Toch
was me gistermiddag nog op het
hoofdkwartier van senator Geor
ge McGovem verzekerd dat om
6.30 uur de presidentskandidaat
en de pers vanaf de Kustwacht-
hangar zouden vertrekken voor
een reis door Michigan en Ohio,
twee van de volkrijke Ameri
kaanse staten, die McGovern
moet veroveren om te kunnen
winnen.
6.20 uur: Eindelijk heb ik iemand
gevonden. McGovern zal niet om
6.30 uur vertrekken, maar om 9.30
uur of 11.30 uur. beweert de man.
Inmiddels is er nog een taxi geko
men met een aantal journalisten.
We besluiten onze koffers naar hel
restaurant te sjouwen om daar te
ontbijten en te proberen het McGo-
vern-hoofdkwartier te bereiken.
8.30 uur: Eindelijk wordt de tele
foon op het hoofdkwartier opgeno-
men, maar degene die de reissche
ma's bijhoudt is er nog niet. Het
groepje journalisten is inmiddels
aangegroeid tot een klein dozijn. De
eerste alcoholische dranken worden
besteld.
9.05 uur: Eindelijk zekerheid. McGo
vern en zijn. entourage zullen om 11
uur vertrekken, zo wordt ons verze
kerd. Het betekent dat het ontbijt
met nog meer drank dient te wor
den gerekt.
10.30 uur: Terug naar de Kustwacht
hangar om onze identiteit te laten
controleren door de Geheime Dienst,
verantwoordelijk voor de veiligheid
van de senator. De juiste agent is er
evenwel nog niet, dus we wachten
nog maar eens. Het perskorps is
inmiddels aangegroeid tot een klei
ne honderd man.
11.00 uur: Gewogen en in orde be
vonden. Van de Geheime Dienst
krijg ik een perslabel, dat ik duide
lijk zichtbaar moet dragen.
11.04 uur: Bij het persvliegtuig
word ik teruggestuurd door iemand
van de Gemeine Dienst. De papieren
zijn niet goed.
11.07 uur: De papieren zijn we)
goed. zegt de andere agent. Ga maar
gewoon aan boord, stelt hij mij
gerust.
11.45 uur: Het vliegtuig van McGo
vern stijgt op. Een minuut later
volgt het persvliegtuig. We zijn nu
al 45 minuten achter op het tijd
schema. Het persvliegtuig is uitbun
dig versierd met slingers, posters en
ritsen achterovergedrukte hotelsleu
tels. De drank is gratis en de stem
ming bijgevolg uitstekend.
Detroit
12.05 uur: Het persvliegtuig landt op
het uitgestorven vliegveld van De
troit. Een legertje bereden politie
agenten met ronkende motoren en
flitsende zwaailichten is de enigo
opwachting. Het is bitter koud op
het vliegveld en de meeste journa
listen vluchten in de gereedstaande
auto's en bussen.
12.15 uur: George McGovern daalt
met zijn verkiezingsglimlach de
vliegtuigtrap af. Zo op het eerste
gezicht valt hij me een beetje tegen.
Hij valt in het niet bij de potige
lijfwachten, dio hem omringen.
Maar zijn bewegingen zijn zelfverze
kerd en zijn houding straalt het
optimisme uit. dat hij deze dagen
hard nodig zal hebben. Wat drijft
hem? Overtuiging? Eerzucht? Ambi
tie? Mijn overpeinzingen worden
verstoord als ik ruw achteruit ge
drongen wordt door de Geheime
Agenten. McGovern stapt snel in
zijn auto en de caravaan zet zich in
beweging.
12.25 uur: Rookwolken, die in de
meest giftige kleuren omhoog krui
pen, verraden waar Amerika's auto-
stad ligt. De stoet bussen en auto's
snelt erop af, alsof ze haar stal
ruikt. Alle kruisingen die we passe
ren. zijn afgezet. Op ieder viaduct is
een agent geposteerd. Het maakt een
belachelijke indruk op mij. Wie zou
McGovern willen vermoorden? Hij
heeft toch geen enkele kans. En
bovendien is zijn optreden zo inge
togen. dat hij nauwelijks emoties los
maakt.
12.45 uur: We rijden een enorm
gebouw binnen en de stoet stopt in
een reusachtige zaal. In een kluwen
mensen loopt McGovern door het
labyrint van gangen naar de zaal,
waar de notabelen van Detroit ach
ter hun lege borden hebben zitten
wachten. We liggen flink achter op
het tijdschema. Een mager applaus
stijgt op, als de senator binnen
komt en honderd meter handschud
den doet. De stemming in de Econo
mic Club is ietwat baldadig. De
predikant, die een zeer kort gebed
houdt, krijgt een vrolijk applaus.
College
1.08 uur: McGovern krijgt voor het
eerst de handen op elkaar, als hij
generaal Eisenhouwers waarschu
wing citeert, dat wanneer een land
te veel aan defensie uitgeeft, het
zich eerder verzwakt dan versterkt.
De tekst van de redevoering was ons
reeds in het vliegtuig uitgereikt,
maar McGoverns voordracht is niet
erg boeiend. Hij verheft zijn stem
zelden en hij schijnt zich enigszins
te ergeren als applaus zijn woorden
onderbreekt. McGovern is niet geko
men om te worden toegejuicht,
maar om zijn visie op Amerika te
geven. Hij geeft college. Op het
journaal van gisteravond zag ik hoe
hij als een schoolmeester de pers
berispte, omdat zij zich liet afleiden
door een incidentje in de zaal. Voor
de notabelen valt McGovern nu de
pogingen van Nixon aan om een
limiet te stellen aan de regeringsuit
gaven. Dit is slechts een laatste
voorbeeld van een 'harde en onmen
selijke' economische politiek, die
voorrang geeft aan raketten boven
de armen en de werklozen. Presi
dent Thieu van Zuid-Vietnam krijgt
'waarschijnlijk wel iedere stuiver,
die hij wenst' en het 'opgeblazen
militaire budget' blijft onaange
roerd, maar er wordt wel gesnoeid
op de posten van -onderwijs, perso
neel, gezondheidszorg en de bestrij
ding van de milieu-vervuiling. 'Ik
wil niet beweren dat wij Democra
ten alle antwoorden hebben op de
problemen van een moderne econo
mie. Wij zullen fouten maken. Maar
ik kan beloven, dat wij het volk de
voorrang zullen geven.'
1.23 uur: McGovern beëindigt zijn
rede met een felle aanval op de
onoprechtheid van de regering-
Nixon. Waarom is Amerika niet ver
ontwaardigd over het afluisteren
van de Democraten en over het
recruteren van 'saboteurs' door de
Republikeinen om de Democratische
verkiezings-campagne in de war te
sturen? 'Is het mogelijk dat ons
moreel gevoel aan het degenereren
is? Hebben v»e het punt bereikt,
waarop we zonder meer aannemen
dat dit nu eenmaal de manier is
waarop de politiek in dit land wordt
bedreven? Ik hoop upreeht van
niet.' De notabelen achter hun tafels
klappen beleefd, maar de rest van
de zaal geeft McGovern een staande
ovatie.
1.48 uur: De stoet zet zich opnieuw
in beweging. Voorop de auto van de
sheriff, dan dc auto met McGovern.
dan weer een politie-auto, vervol
gens een lange rij wagens met de
visuele pers en tenslotte de drie
Greyhound-bussen met de schrijven
de pers. Op straat is nauwelijks
belangstelling voor de stoet. Wat is
er trouwens aan te zien? Bovendien
zijn we een half uur over tijd.
Cleveland
3.40 uur: Landing in Cleveland, de
smerige industriestad aan het ver
vuilde Eriemeer. Natte sneeuw slaat
tegen de raampjes. Met tegenzin zei
ten de journalisten hun glazen neer.
Buiten is het bitter koud. Bijna
niémand heeft een dikke jas. Alleen
McGovern loopt, ondanks zijn blau
we licht-gewicht kostuum, met een
opgewekt gezicht naar zijn auto. Er
is weinig publiek. Op een klok zie
ik dat het 4.40 uur is. We zijn
kennelijk ergens de tijdgrens gepas
seerd.
5.05 uur: De medewerking van de
politie is slecht. Slechts een paar
politie-agenten zijn er. In het spits-
verkeer raken we de aansluiting met
McGoverns auto kwijt. Die is er al
lang als wij voor een korte rustperi
ode aankomen in het Statler-Hilton
hotel.
6.45 uur: Op zoek naar een toilet
stap ik per ongeluk binnen in een
uitzending van CBS-radio. Met mijn
vriendelijkste grijns verontschuldig
ik me zwijgend, voordat ik op mijn
tenen wegsluip. Er zijn maar twee
zaaltjes gereserveerd voor de ruim
honderd man pers en daarom zijn
de geluidsmensen uitgeweken naar
stillere plaatsen. De journalisten,
die nog geen verhaaltje moeten
schrijven voor hun krant, zakken af
naar een bar.
6.50 uur: Sentor McGovern vertrekt
naar de WKYC-televisiestudio voor
een 'telethon', een uitzending waar
bij kijkers opbellen om vragen te
stellen. Zo iets kost de campagne-kas
niet veel en is dus een tussenlan
ding in Cleveland wel waard.
6.55 uur: Een kleine honderd man
vormt het publiek dat applaudisseert
als McGovern binnen komt. 'Wil
iemand mij de microfoon omhangen,
zodat ik niet in conflict kom met de
vakbonden?' grapt de kandidaat.
McGovern wordt ingelicht hoe alles
in zijn werk gaat. de telefoons, de
camera's en de tijd. Hij haalt zijn
sokken op, glimlacht tegen de mid
delste camera en het programma
begint. Het rechterbeen heeft McGo
vern over zijn linker geslagen en
zijn handen liggen als vuisten in
zijn schoot
Spervuur
7.32 uur: De uitzending is voorbij.
De kandidaat heeft het niet gemak
kelijk gehad in het spervuur van
vragen. 'Wanneer krijgen we die chè-
ques van duizend dollar?' Bent u
voor legalisering van abortus? 'Bent
u voor legalisering van marihuana?'
'Omdat u zo vaak van standpunt
verandert, hoe kunnen we weten
wat u werkelijk denkt?' Juist de
scherpste vragen waren door de
McGovern-mensen achter de scher
men doorgespeeld naar de senator.
Natuurlijk kwam ook Eagleton, die
McGovern eerst '1000 procent' had
gesteund, maar daarna had laten
vallen, aan de orde. Die '1000-pro-
eent'-uitlating was een 'uiterst men
selijke en gevoelige reactie', zei
McGovern. maar hij had later inge
zien dat de Eagleton-affairc de aan
dacht van de werkelijke problemen
zou afleiden. 'Een leider, die bang is
van mening te veranderen vanwege
gezichtsverlies, is geen leider. Hij is
een ramp.' McGovern praat nog even
na met de technici. Het ging wel
De houding van McGovern straalt het optimisme uit, dat hij hard
nodig heeft.
begonnen met 3.500 toen de deuren
werden gesloten. Maar 1000 anderen
eisten hun recht op om McGovern
te horen. Korte tijd gingen de deu
ren nog even open om hen er in te
laten. Buiten staan nog eens vijf
honderd mensen, zo luiden zijn in
formaties, die kloppen met de krant
van de volgende dag.
Inflatie
10.20 uur: Eindelijk heeft de senator
kans gezien het een en ander te
zeggen. 'Wilt u nog eens vier jaar?'
is het thema van zijn rede. Nee, gilt
het publiek. 'We want George, we
want George'. McGovern grijpt het
veto, dat Nixon over de anti-vervui-
lingswet heeft uitgesproken aan
voor een nieuwe aanval op de rege-
nng-Nixon. Geld dat nodig is om
ons water te zuiveren en onze lucht
te reinigen werkt volgens de presi
dent de inflatie in de hand, maar
geld dat gebruikt wordt voor vlieg
tuigen, die niet vliegen, raketten,
die niet vuren en generaals die
helemaal niets doen, dat is volgens
de president niet gevaarlijk voor de
inflatie. 'Dank God. dat het Congres
de moed had het veto ongedaan te
maken', zegt de kandidaat.
10.27 uur: De microfoon doet het
niet. Doet hij het echt niet, vraag ik
me af. Als het 'euvel' weer is ver
holpen, zegt McGovern: 'Ongelukki
gerwijze hebben wij Democraten
niet geleerd zo goed te manipuleren
met elektronische uitrusting als de
regering-Nixon.' Donderend applaus.
McGovern borduurt even verder. 'Ie
dereen die er niet voor terug deinst
de kantoren van een landelijke par
tij af te luisteren, zal er niet voor
terug deinzen uw winkel af te luis
teren, of uw school, uw kantoor of
uw huis. wilt u nog eens vier jaar
van dat?'
10.55 uur: McGovern is uitgesproken
en de fanfare zet haar hoempa weer
in. In de koude buitenlucht wordt
McGovern opgevangen door tv-lam-
pen en aanhangers. De senator
schudt handen en wordt langzaam
naar zijn auto gestuwd. Het laatste
wat ik van hem zie, is zijn omhoog
gestoken, zegevierende arm, hel ver
licht door de schijnwerpers en tv-
mensen.
(Dit Is het vijfde artikel van een
serie. Dc vorige afleveringen ver
schenen op 25, 26, 27 cn 31 okto
ber.)
aardig, vindt hij. 'Een of twee keer
ging er iets mis met de telefoons.'
Maar dat had de senator kans gege
ven zijn standaard-grapje te lance
ren: 'Ja. wij Democraten zijn niet zo
handig met dat elektronische spul.
Bij de Republikeinen zal je dat niet
zo gauw hebben. Die hebben heel
wat ervaring.'
8.00 uur: We zitten weer in de
lucht, richting Toledo, Ohio. De
stemming wordt steeds baldadiger.
De stewardessen vliegen af en aan
met glazen drank en sandwiches.
Een van de journalisten rent joe
lend één van de stewardessen ach
terna. Ik kan niet zien. hoe het
afloopt.
8.40 uur: Eindelijk een wat grotere
opwachting op het vliegveld. Jonge
lui met spandoeken en borden heb
ben zich verzameld bij McGoverns
auto en klappen enthousiast. Televi
sie-ploegen doen in hun zenuwachti
ge tempo hun werk en lichten de
duisternis op met hun felle lampen.
Fanfare
10.05 uur: Na een lange rit door de
duisternis hoor ik het van verre al.
Hier moeten we zijn. Fanfare-mu-
ziek ontsnapt in de stille avond.
Buiten het gebouw verdringen zich
honderden mensen, die van verve
ling de persmensen enthousiast toe
juichen als zij via een zijdeur de
heksenketel binnen stappen. 'We
want George, we want George',
wordt er gegild. Vlaggen, serpetines,
linten, balonnen, spandoeken en
veel lawaai. Hoe kan iemand, die dit
gehoord heeft nog twijfelen aan een
overwinning voor McGovern? De ca
mera-mensen nemen, ondanks de
protesten van het publiek op de
eerste rijen, hun plaatsen in. Dan
ontstaat er beweging achter in de
zaal en stijgt het lawaai naar een
nieuwe climax. 'We want George, we
want George'. Theodore White (The
Making of the President) klimt
naast mij op een tafel, die het
prompt begeeft. Misschien kom ik
nu ook wel in zijn boek. denk ik.
10.15 uur: Ijskoud tracht McGovern
de wilde ovaties tot zwijgen te bren
gen. Hij steekt zijn hand op en
glimlacht, maar niemand wil nog
naar hem luisteren. Het geschreeuw
en gegil houdt aan. Bij één van de
plaatselijke persmensen informeer
ik naar de grootte van de menigte.
Ruim 5.000 mensen, zegt hij. Ze
schaafd land onwaardig'. In kranten
wordt geëist dat Israël het door Bonn
aan de gezinnen van de omgekomen
sportlieden geschonken miljoen dollar
moet terugsturen. Ook wordt gezegd,
dat geen Westduitse verontschuldigin
gen meer aanvaard kunnen worden.
Egypte heeft er zijn verbazing over
uitgesproken dat de Verenigde Staten
aan Libye gevraagd heeft, de drie
Palestijnen die zondag in München
werden vrijgelaten, terecht te doen
staan of uit te wijzen. Cairo vindt het
vreemd dat Amerika Libye een derge
lijk verzoek doet, maar niet aan Isral
vraagt de gebieden terug te geven, die
zij met geweld op de Arabieren heb
ben veroverd.
Uit Beiroet wordt gemeld dat de
Sowjet-Unie al begonnen is Egypte
raketten van het type SAM-6 te leve
ren. Dit is een gewijzigde versie van
de SAM-2 en SAM-3. Over levering
van de raketten werd al in juli onder
handeld, toen Egypte bevel gaf tot
het vertrek van de Russische troepen.
De Russen namen toen de SAM-6
installaties, die zij in Egypte in ge
bruik hadden, mee.
Koning Hoessein van Jordanië heeft
opnieuw gezegd, geen afzonderlijke
vrede met Israël te zullen sluiten. Hij
stélde voor een nieuwe Arabische top
conferentie te houden om een ge
meenschappelijk beleid op te stellen.
Hoessein zei geen compromis te wil
len sluiten inzake de rechten van het
Palestijnse volk, herhaalde zijn plan
om van het door Israël bezette gebied
ten westen van de Jordaan een Pales
tijnse staat te maken (die samen met
Jordanië een statenbond vormt), die
het oude deel van Jeruzalem als
hoofdstad heeft.
Droom
President Idi Amin van Oeganda
heeft opgeroepen tot het houden van
een speciale conferentie van Afrikaan
se en Arabische landen om 'manieren
te bespreken ter verovering van Is
raël'. Amin zei dat Israël door een
gezamenlijke aanval in korte tijd
overwonnen kan worden. Hij heeft
weer een droom gehad; Oeganda zal
in de komende honderd jaar 'zeer
rijk' worden als het volk bereid is
hard te werken.
Een Egyptische diplomaat heeft een
bombrief ontvangen, die onschadelijk
kon worden gemaakt. Hij was ogen
schijnlijk afkomstig van een Brits®
bank, waar de diplomaat geen reke
ning heeft. Bovendien was de brief
onvoldoende gefrankeerd. Uit Maleisië
wordt gemeld, dat de posterijen daar
in de afgelopen dagen 15 bombrieven
hebben onderschept. Er worden spoei
dig arrestaties verwacht.
KENITRA (Reuter) De openbare
aanklager in Kenitra (Marokko) heeft
op het proces tegen 220 man lucht-
machtpersoneel dat wordt beschuldigd
van het ondernemen van een
staatsgreep, veertien doodstraffen ge-
eist.
De samenzweerders probeerden op 16
augustus het vliegtuig neer te schie
ten aan boord waarvan koning Hassan
via Spanje terugkeerde van een be
zoek aan Frankrijk.
Onder de hoofdbeklaagden voor wie
de aanklager om de doodstraf vroeg,
zijn de algemene leider van de
staatsgreeppoging, overste Amokrane,
en de luchtmachtbasis-commandant
Kouera. Amokrane week na de mis
lukking van het avontuur uit naar
Gibraltar, maar de Britten leverden
hem aan Marokko uit.
De aanklager eiste voorts drie levens
lange gevangenisstraffen, vier straf
fen van twintig jaar en gevangenis
straffen van vijf jaar. Amokrane en
Kouera hebben beiden bekend. Ze
hebben gezegd medeplichtigen te zijn
geweest van generaal Mohammed Ouf-
kir, minister van defensie en chefstaf
van het leger, die volgens de officiële
lezing zelfmoord pleegde, na de mis
lukking van de samenzwering, maar
over wie ook wordt gezegd dat hij
'standrechtelijk' werd doodgeschoten.
NEW YORK (UPIV —De 46-jarige
mevrouw Jeanne Cisse, moeder van
zes kinderen en ambassadeur van Gui-
née bij de Ver. Naties sinds 7 augus
tus, is gisteren de eerste vrouwelijke
voorzitter van de Veiligheidsraad uit
zijn 27-jarige geschiedenis geworden.
Mevrouw Cisse bekleedt de functie
gedurende de maand november. De
Algemene Vergadering heeft al twee
vrouwelijke voorzitters gehad: de In
diase mevrouw Vijaya Pandit (zuster
van Pandit Nehroe) en de Liberiaanse
mevrouw Angie Randolph-Brooks,
toen nog mejuffrouw Brooks.
Vervolg van pagina 1
De voorwaarden van Thieu zijn giste
ren onmiddellijk door Hanoi en de
Voorlopige revolutionaire regering
van Zuid-Vietnam van de hand gewe
zen. Beide partijen maakten Thieu
felle verwijten. De Noordvietnamese
delegatie in Patijs beschuldigde Thieu
ervan dat hij moedwillig vrede in
Vietnam saboteert.
Premier Tsjoe En-Lai van China heeft
gezegd dat hoewel hij 'zeer hoopvol'
gestemd is hij zich zorgen maakt over
de vredeskansen in Vietnam door het
gemanoeuvreer van Thieu.
Het Russische partijblad Prawda
schrijft dat het Amerikaanse uitstel
van ondertekening een opzettelijke
taktiek kan zijn om de oorlog tot na
Nixons herverkiezing voort te zetten.
De Amerikaanse minister van defen
sie Meivin Laird heeft verklaard dat
de VS waarschijnlijk hun luchtmacht
bases in Thailand zullen blijven ge
bruiken na ondertekening van het
Vietnamese vredesakkoord.
