Sportstaking als protest tegen regeringsbeleid
door Joop Holthausen
Budobond kondigt actieplan met initiatieven als 'proefballon' aan tijdens de huldiging van Wim Ruska
door Peter Onvlee
TROUW/KWARTET ZATERDAG 30 SEPTEMBER 1972 SPORT T23/K23
ERMELO Hij is apart. Dat
wel. Maar gek, neen, dat is weer
iets heel anders. Zijn levensstijl
is afwijkend. Er gaat slechts één
Fedor in een dozijn. Dat mani
festeert hij zelf nadrukkelijk. In
zijn manier van fietsen. In zijn
denken. In zijn optreden naar
buiten toe. Fedor den Hertog
heeft zijn eigen levensfilosofie.
Raadselachtig. Ondoorgronde
lijk. Mystiek. Maar in ieder ge
val ruimschoots de moeite waard
om er naar te luisteren. En
achter zijn inmiddels befaamd
geworden spreuken schuilt toch
een stukje levenswijsheid. Hij,
Iwan Fedor den Hertog, laat zich
niet leven. Hij wil zélf leven. Hij
is meer op 'wei-zijn' dan op 'wel
vaart' ingesteld. Die mystiek,
dat onwezenlijke, het omringt
hem. Zijn directe omgeving
heeft het geaccepteerd. Zelfs de
naam van het huis, waarin hij
met zijn moeder en zijn zes zus
sen en broers woont, heeft iets
mysterieus. Het platte, vierkan
te model en vooral de naam:
'Ons tijdelijk verblijf'. Al blijkt
die naam er door een diepreli
gieuze vroegere bewoner aan te
zijn gegeven. Maar het past
wonderwel in de entourage van
Fedor, de 'eeuwige' amateur
wielrenner. Ermelo blijkt nau
welijks het belang te beseffen
van de overwinning, die Den
Hertog in de Tour de l'Avenir
heeft behaald. Als hij thuiskomt
na zijn triomftocht in Frankrijk
staan daar slechts broer Nidi en
zijn moeder om met een simpele
handdruk uitdrukking te geven
aan hun gemeende waardering
voor zijn prestatie, 's Avonds
neemt Fedor de hele familie
mee naar de Chinees in Putten.
Een etentje. Een samen-zijn.
Fedor geniet ervan. Geen uit
bundige festiviteiten, geen uit
zinnige supporters. Fedor wil
het zo. Hij leeft zijn eigen leven.
En hij heeft gelijk. Of niet
soms?
IWAN FEDOR: MENS APART
l/i l
Fedor den Hertog droeg dit jaar m Olympia's ronde de leiderstrui.
Op de foto wordt hij er door de rondemiss in Bladel in geholpen.
Toch behoort Olympia's ronde niet tot Fedors favoriete wedstrijden.
Een profcontract schept verplichtin
gen. Als amateur haid ük bij Krott ook
verplichtingen en nu bij Liebregts
weer. maar dat is toch anders. Als ik
morgen zeg: ik stop, dan is het afgelo
pen.'
Toegeleefd
'Na Olympia's ronde ben ik heel lang-
zaam-aan weer begonnen. In de ronde
van Oost-Duitsland, die wij reden als
voorbereiding op de Olympische Spe
len, heb ik mijzelf getest. Toen voelde
ik dat het weer ging. Ik heb toen
echt toegeleefd naar de Olympische
wegwedstrijd. Daarvoor had ik in het
begin van dit jaar die trainingstocht
naar Italië ondernomen. In dat kampi
oenschap voelde ik dat ik sterk reed.
Maar Hennie Kuiper was mij voor.
Hij sprong weg en dat betekende dat
ik mij aan de afspraak moest houden:
dat wil zeggen hem helpen. Cees
Priem en ik hebben de zaak voor hem
afgeschermd. Maar ik heb daar wel
mijn zelfvertrouwen volledig terugge
kregen.'
'In de Tour de l'Avenir heb je voor
het eerst de nieuwe Fedor gezien. De
man, die wat meer dan voorheen op
het succes mikt Dat heeft te maken
met mijn toekomstplannen. Hoe dat
precies zit, kan ik nog niet vertellen.
Maar ik heb daarvoor die roem nodig.
Ik wil het wat zakelijker gaan bekij
ken. Bij mijn huidige sponsor heb ik
de toezegging dat ik word opgevangen
wanneer mij wat met fietsen over
komt. Dat geeft mij wel zekerheid. Ik
ben later nog eens bij Herman Krott
geweest. Die vertelde mij toen dat hij
het voor mij voor elkaar had gemaakt
dat ik inspecteur kon worden bij de
brouwerij, die zijn ploeg sponsort.
Maar dat was wel erg laat om daar
toen nog mee aan te komen.'
'Ze zeggen van mij wel eens: hij is
niet wijs. Hij is toch gek. Herman
heeft mij eens naar een psychiater-
gestuurd, naar Grlinwald. Daar kreeg
ik allerlei testen. Na afloop vertelde
Grlinwald dat ik een hoog intelligen
tiequotiënt heb. Het zegt fij niet
veel. Er zijn mensen, die de spreuken,
die ik bij tijd en wijle wel eens spui*,
maar vreemd vinden. Maar als ik
bijvoorbeeld zeg: eenzaamheid is de
school van het genie, bedoel ik daar
wat mee. Een spreuk is een keten van
gedachten. Het bespaart een heel ver
haal en brengt duidelijk over wat je
wilt zeggen. Ik haal die spreuken uit
boeken. Want lezen doe ik nog altijd
veel. Over historie en over ontdek
kingsreizen. Ik heb een boek met wel
duizend spreuken. Ik leer ze niet van
buiten, maar sommige spreuken web
len zo maar in mij op in een gesprek.
En dan gebruik ik ze. Dat is toch niet
zo gek?' A
Liebregts de scepter had gezwaaid
over een andere formatie was ik daar
heengegaan
Piet Liebregts beantwoordt aan het
beeld, dat ik mij van een ploegleider
heb gemaakt. Het fietsen moet je
jezelf aankweken. Je moet zelf experi
menteren, middelen ontdekken waar
door het beter gaat. Ik experimenteer
steeds met mijn fiets. De ploegleider
is er voor de geestelijke begeleiding.
Die moet je kunnen opvangen, moet
ook sfeer in de ploeg kunnen bren
gen. Daar moet je mensenkennis voor
hebben. Zoals Joop Middelmk. Dat is
fantastisch wat zo'n man presteert.'
Afgeknapt
Fedor den Hertog: 'Al lang heb
ik het gevoel dat winnen door de
buitenwacht als iets vanzelfsprekends
werd beschouwd. Het was een forma
liteit. Daar ben ik op afgeknapt. En
dan steeds maar weer hetzelfde fiet
sen. Als je ergens hebt gewonnen,
kun je er verzekerd van zijn dat het
jaar daarop iedereen op je wiel rijdt.
Bovendien is er weinig avontuur
meer in een ronde die je al eens hebt
gedaan. Olympia's ronde door Neder
land steeds maar weer te rijden, ver
veelt mij. Ik ga veel liever naar
BerlijnWarschauPraag, de Vredes-
koers. Volgens mij is die wedstrijd
zwaarder dan de Tour de l'Avenir. Ik
zou daar dolgraag willen rijden. Maar
die wedstrijd valt altijd samen met
Olympia's ronde. En dan schijnt de
KNWU geen ploeg te kunnen uitzen
den.'
'De Tour de l'Avenir, die ik nu heb
gewonnen, wil ik nog wel eens rijden.
Daar sta ik wat anders tegenover,
omdat daarheen steeds de beste wiel
renners worden afgevaardigd. Samen
ben je dan sterk. Natuurlijk: wielren
ners zijn rare individualisten. En zo
ben ik waarschijnlijk ook wel, anders
zou ik niet zoveel succes hebben.
Maar niemand kan zeggen, dat ik mij
niet wil inzetten voor een ploeg, als
dat nodig is. Wanneer ik zie dat het
kan, doe ik het.'
'Wat ik de afgelopen jaren vooral heb
geleerd, is dat de mensen vaak veel
harder zijn, dan zij zich voordoen.
Soms voel je wel dat er van je wordt
geprofiteerd. Dat heeft dan weer te
maken met je laten teven. Mij is al zo
dikwijls gevraagd: wanneer word je
nu eindelijk eens professional. Her
man Krott heeft wel eens gezegd: ik
zit op jou te waohten. Herman wilde
wel mijn manager worden. Maar dan
kan hij lang wachten, want ik doe het
niet. Omdat ik niet in die profwereld
geloof. Dat wil zeggen, dat ik er niets
voor voel om te móeten fietsen. Het
is mijn instelling, mijn levensfilosofie
die mij weerhoudt om over te stap
pen. Bij de profs moet je fietsen.
Daar is dwang. Hier kan je fietsen
'Innerlijk heb ik het meest van mijn
moeder. Zij is een Russin en heeft
ook een typisch oosterse inslag. Ik
voel mij sterk aangetrokken tot de
Russen. Met Russische renners heb ik
altijd direct contact. Hun manier van
denken en handelen ligt mij. Het
wijkt af van het patroon dat hier in
Nederland als normaal wordt be
schouwd. Daarom wordt ik misschien
zo vaak mysterieus genoemd. En het
wordt zo dikwijls tegen mij gezegd,
dat ik er op het laatst zelf in begin te
geloven'.
'Toen ik een jaar of tien was, zijn wij
met de hele familie naar Rusland
geweest. Het was de bedoeling dat wij
daar zouden blijven. Ik voelde mij
daar wel thuis, maar vader kon niet
aarden. Wij zijn teruggegaan naar
Nederland. Ik ging weer naar school
en was gek op lezen. Altijd zat ik met
mijn neus in de boeken. Ik had graag
willen studeren. Maar daar wilde va
der niet van weten. Hij was vroeg aan
het werk gegaan en hij vond dat ik
dat ook maar moest doen. Ik kon nog
naar de ambachtschool om het vak
van elektricien te leren. Mijn nieuws
gierigheid was er nauwelijks minder
om. Ik bleef boeken lezen: ik sloot
mij af. Mijn ouders hebben mij min
of meer in de richting van de fiets
geduwd. Niet bewust, maar zij zijn
het toch geweest, die mij uiteindelijk
op het racezadel deden belanden.
Mijn vader doordat hij mij niet de
gelegenheid gaf om verder te leren'.
Racefiets
'Mijn moeder zag in dat ik naar
buiten toe te weinig contacten had. Ik
had geen vrienden Ik las alleen
maar, dag-in-dag-uit. Toen kwam de
racefiets. Het werd voor mij een mid
del om mij uit te leven. Vanaf mijn
eerste wedstrijd zag de buitenwereld
wat in mij. Toen ik mijn eerste
wielerronde in Oosterwoldfe had gere
den werd er geschreven: wij hebben
een nieuwe Anquetil ontdekt. Maar ik
fietste niet op de eerste plaats om te
winnen: ik wilde mij uitleven. Ik
vond het prachtig om zo hard moge
lijk te rijden. Hoe harder hoe mooier.
De taktiek deed er weinig toe'.
'Ik kwam door gesprekken met andere
renners en met behulp van ver-
enagingsbestuurder Frams Sluyters bij
de ploeg van Herman Krott terecht.
Frans heeft geweldig veel voor mij
gedaan, voor ons hele gezin. Hij nam
ons zelfs eens veertien dagen mee
voor een vakantie in Noorwegen. Al
lemaal op zijn kosten'.
'Zeven jaar lang heb ik bij Herman
Krott gezeten. Dit jaar zijn wij uit
elkaar gegaan in Olympia's ronde.
Een reeks conflioten kwam toen tot
uitbarsting. Ik moet wel zeggen dat
Herman veel voor mij heeft gedaan.
Fedor den Hertog in actie. Naast hem zijn ex-ploegleider Herman Krott, de man aan wie hij zegt veel te
danken te hebben, maar door een aantal redenen to ch niet meer verder mee kon werken.
Ik heb echt veel aan hem te danken,
maar het omgekeerde is ook het ge
val. Door mij kreeg hij publiciteit
voor zijn firma en zichzelf. Die breuk
kon bijna niet uitblijven. Als het niet
naar zijn wens was gegaan, maakte
hij mij voor alles uit wat maar lelijk
was. Hij noemde mij een komediant,
ik deugde nergens voor. Tenslotte gaf
ik hem overal maar gelijk in. En dan
zei Herman: 'Zie je wel. Met jou kan
ik toch niet discussieren'. In Olympi
a's ronde van dit jaar was voor mij
de maat vol. Toen heb ik tegen Her
man gezegd dat het fini was. Je kunt
wel zeggen: 'Die Den Hertog is een
goede sul', maar op een gegeven mo
ment wordt het mij te veel'.
'In Olympia's Ronde was ik vooral
geestelijk niet in vorm. Een belang
rijke factor was de druk die er op
mij rustte. De hele koers was op mij
afgestemd. Ook Herman gokte groten
deels op mij. Ik kan daar niet tegen.
Als iets per se 'moet' is voor mij de
aardigheid eraf. Dan was er die reis
naar Italië in het voorseizoen, waar ik
een zware kou opliep. Ik kwam
daar aan het dokteren En dat is
allemaal niet bevorderlijk geweest
voor de vorm. Tenslotte hebben ook
nog ruiselijke narigheden een grote
rol gespeeld'.
Sentimenteel
'Ik ben een gevoelsmens. Erg senti
menteel. Toen ik daar tijdens Olympi
a's ronde na mijn opgave in dat
Zuidlimburgse hotel lag, had ik hulp
nodig. Ik heb Steunenberg gebeld.
Dat is de boekhouder van mijn vroe
gere werkgever, Van Baren. Ik ben
thuisgekomen. En toen dacht ik aan
Gerrit van Bentum, een Ermeloër,
waarmee ik nogal veel was opgetrok
ken. Ik ben naar hem toegegaan en
heb hem gezegd dat ik wilde stoppen
met wielrennen. Ik zat totaal in de
put. Hij heeft mij langzaam maar
zeker weer over mijn depressie heen
geholpen en mij ervan overtuigd dat
ik door moest gaan'.
'Gerrit van Bentum heeft mij toen
gevraagd of ik geen andere sponsor
wist. In Olympia's ronde heb ik een
uitvoerig gesprek gehad met Nanno
Bakker. Nanno zat vorig jaar ook bij
Krott in de ploeg. Samen zijn wij
toen eens aan het vergelijken gegaan
welke verschillen er waren. Ik kwam
tot de conclusie, dat ik beter in die
équipe paste. Niet vanwege de spon
sor, maar vanwege de ploegleider. Ik
ben niet van merk veranderd: ik ben
van ploegleider veranderd. Als Piet
ZANDVOORT/SCHEVENINGEN De Neder-
landse Budo Bond heeft de twee voor deze
week geplande feestelijkheden aangegrepen
om als eerste sportorganisatie met daadwerke
lijke plannen naar voren te komen om te age
ren tegen de afbraakpolitiek van de regering
met betrekking tot het sportbeleid. Aan het
einde van de huldiging van tweevoudig Olym
pisch kampioen Wim Ruska ontvouwde de
bondsleiding bij monde van Wim Luiten een
'actieplan' met daarin de voor de sportwereld
vrij unieke en zeer opzienbarende gedachte tot
een sportloos weekeinde te komen als protest
tegen de voorgenomen bezuinigingen van ruim
3 miljoen gulden. Over dit actieplan zal de
Budo Bond vandaag, wanneer tijdens de ope
ning van het nieuwe bondsbureau aan de Laan
van Meerdervoort in Den Haag de tweede fees
telijkheid wordt gehouden, op (informele)
basis contact opnemen met de overige uitge
nodigde Nederlandse sportorganisaties.
De aankondiging van het 'actieplan' (er is ook een
adres gestuurd aan de Tweede Kamer met het
verzoek de huidige begroting van CRM niet te
aanvaarden) geschiedde gisteravond nó het huldi
gingsgedeelte, ook al zinspeelde voorzitter M. J.
Methorst (45) er aan het begin van de bijeenkomst
even op. 'We wilden', zo zegt Methorst, 'er geen goed-
goedkope scheldpartij op de regering van maken. Je
zoiets op niveau kunnen spelen'.
Het contrast huldiging (Wim Ruska werd bevor
derd tot zesde dan en ontving in Scheveningen het
hierbij behorende diploma en de roodwitte band)
protest' lijkt op het eerste gezicht groot. Dat was het
niet.
Methorst: Het was e en huldiging met meerdere
aspecten. Ik heb niet voor niets ook zaken als de
gebeurtenissen in München erbij betrokken.
Lafheid
München heeft in meerdere opzichten een stempel
gedrukt op de huldiging.'
Methorst: Voor mij persoonlijk hoefden die Spelen
na de gebeurtenissen in de Israëlische flat niet meer
door te gaan. Het was het ergste wat kon overkomen,
niet met een pen te beschrijven. Achter het eenti ale
besluit de Spelen verder koel en zakelijk af te
werken hebben wij ons kunnen stellen. Wij hadden
echt niet de itentie er nog een feest van te maken.
Alle 37 aan het judotoernooi deelnemende landen
zijn trouwens gebleven. Waarom hadden wij voorop
moeten lopen. Daarbij speelde, dat het voor een
gedeelte van de buitenwereld op lafheid had geleken
wanneer bijvoorbeeld Wim Ruska zich had terugge
trokken. Ruska heeft er in feite zijn eerste gouden
medaille in de klasse alle categorieën op het spel
gezet. Het was al eerder voorgekomen, dat hij na een
eerste titel te hebben veroverd, zich voor het toer
nooi van alle categorieën terugtrok. Er is lang over
gesproken. Ik geloof, dat jc nooit een goed antwoord
kunt krijgen op de vraag of je had moeten blijven of
weggaan. Ik heb respect voor de atleten, die wel naar
huis zijn gegaan. Ik vraag daarbij alleen ook begrip
van hen voor het feit dat anderen zijn doorgegaan.
Ik heb bij de huldiging van Ruska ook daarom bij
deze gebeurtenissen stilgestaan omdat ik me afvraag
of we nog wel met de Spelen op deze manier kunnen
doorgaan. Dat neemt niet weg, dat Ruska voor zijn
successen in München en eerder al tijdens wereld- en
Europese kampioenschappen op deze bescheiden wij
ze moest worden gehuldigd, temeer omdat er voor
hem een nieuw tijdvak in zijn judocarrière is aan-
aangebroken. Hij heeft afscheid genomen als actieve
beoefenaar en begint zijn loopbaan als bondstrainer.
Als politiefunctionaris heeft Methorst na de erva
ringen in München zijn eigen denkbeelden over
veiligheid en Spelen in de toekomst.
Methorst: Ik heb gelezen, dat de burgemeester van
Montreal heeft gezegd: ik had gehoopt geen omhei
ning rond het Olympisch dorp te hoeven aanleggen,
ik had gehoopt ook geen militairen te hoeven
inschakelen, maar die hoop is ijdel gebleken. Er
komt nu dan ook een omheining van 15 tot 20 meter.
De Spelen worden steeds meer overheerst door
politiek, commercie en terrorisme. En met geen
enkele organisatie kun je aanslagen als in München
voorkomen. De bagage van alle deelnemers, tonnen
bij elkaar, zou moeten worden doorzocht, de in- en
uitgangen zouden uit sluizen moeten bestaan, waarin
iedereen zou moeten worden gefouilleerd, bij de
ingangen van de stadions zou hetzelfde moeten
gebeuren en ook bij de trainingsplaatsen. Rond het
dorp, waar 15.000 mensen wonen een dorp zo
groot als Zandvoort zou je met een afstand van
een meter politiemensen moeten posten en dan nog
heb je geen absolute zekerheid dat je aanslagen van
deze niets ontziende terroristen kunt voorkomen.
Want nu haalt een kaping van een vliegtuig nog
juist de voorpagina's van de dagbladen, over enkele
jaren zal dat al niet meer het geval zijn. Dan zoekt
men weer grotere objecten en de Spelen zijn voor
die organisaties een bij uitstek geschikt doel gezien
de grote publiciteit die er mee is verweven. Daarom
zie ik het niet meer in deze gigantische Spelen.
Misschien is het scheiden van de binnen- en buiten
sporten al een oplossing, misschien moet je nog
verder terug. Vonhof's kreet de Spelen ooit nog eens
in Nederland te organiseren beschouw ik dan ook als
een loze kreet.
Hypocriet
De houding van de Nederlandse regering heeft
vrager, opgeroepen.
Mcthurst: Ik vind de houding van de Nederlandse
M. J. METHORST
regering hypocriet. Zeker nu. Eerst roept men zijn
menser uit München terug en later verklaart men
het eens te zijn geweest met het IOC en het NOC om
de Spelen verder, zij het wat soberder misschien, af
le werken. Daarnaast is er dan nog die ontvangst van
Olympiërs en para-Olympiërs op het ministerie, vori
ge week. Als Budobond zijn wij inderdaad de eerste
geweest, die aankondigden deze bijeenkomst te boy
cotten. In München zelf kon er nauwelijks een
felicitatie af en dan zou je nu en dat kort voor de
verkiezingen moeten opdraven om een ontvangst
op CRM op te luisteren. Daarbij komt, en dat is in
wezen nog erger, de dolksteek in de rug, die deze
regering de sportorganisaties heeft toegediend. Ik
geloot niet direct, dat deze bewindslieden (Engels en
Vonhoff. red.) er zelf veel aan kunnen deen omdat
de regering in een soort stroomversnelling een aantal
taken heeft afgekapt. De vraag voor mij is: begrijpt
dit kabinet eigenlijk waar het om gaat. Onderkennen
zij dat een stuk welzijnszorg wordt getorpedeerd? Ik
had echter wel van CRM enige uitleg verwacht.'
Hel contact tussen de overheid (CRM) en de
particuliere instanties (bonden, koepels) is nog nooit
echt op gang gekomen.
Methorst: 'Ik had het misschien nog kunnen billij
ken, als de overheid bij deze bezuinigingsmaatregelen
een argumentatie had gegeven. Als daarin zou zijn
gebleken, dat op alle welzijnstaken zonodig bezuinigd
moest worden, al geloof ik daar niet in. Maar nu
word je met de rug tegen de muur gezet. Het is dan
de hypocritie ten top, dat je dan nog een uitnodiging
van de regering krijgt. Laat zo'n grapjas dan zeggen:
zoeken jullie het zelf maar uit. Sport past niet in het
nationaal welzijnspakket van deze regering. Het is
natuurlijk ook de zwakte van de Nederlandse sport
wereld dat zij tot nog toe geen echte vuist tegen de
regering heeft kunnen maken. Nederland is daarvoor
te groot in te kleine dingen. Iedereen draait om de
zaak heen, heeft teveel eigen belangen om tot een
werkelijk krachtige instantie te komen. Ik zou de
Nederlandse Sport Federatie (NSF) wel als het
nationaal overlegorgaan met de overheid willen zien,
maar dan moeten alle sportorganisaties daarin parti
ciperen. En dat gebeurt niet. De verdeeldheid (con
fessionele groeperingen, NCSU en NKS, red.) is te
groot. De overheid kijkt nu vanaf de zijlijn toe en
maakt gebruik van die verdeeldheid. Het is een
vicieuze cirkel, waar we voorlooig nog niet uit zullen
komen
Proefballon
Desondanks ligt er het initiatief van de Budo
Bond in de petitie aan de overige Nederlandse
Sportbonden en organisaties om tot een sportloos-
weekeinde, een soort sportstaking, te komen.
Methcrst: 'Dat het de Budobond io, die als middel
grote sportorganisatie met dit denkbeeld naar voren
komt, is een uitvloeisel van München. Wij hebben
ais organisatie daar en nu de laatste weken in
Nederland duidelijk gezien, dat de regering zich
afzijdig houdt van de problematiek waarmee de
sportwereld kampt. Wij hadden liever gezien dat een
bond als de KNVB met dit denkbeeld want meer
is het nog niet zou zijn gekomen. Van die KNVB
hangt het natuurlijk in belangrijke mate af of het
denkbeeld kans van slagen heeft. Het is een proefbal
lon en in onze ogen één van de weinige dingen die
je als sportorganisatie kunt doen. Ik zie het niet zo
zitten in een protestdemonstratie met veel kleinere
kinderen. Die hebben er nog niets mee te maken. Je
moet met een waardig protest als sportwereld komen.
Je moet het hart van de zaak raken. Je moet het
publiek bereiken, dat er door aan het denken kan
worden gezet. Publiek, dat straks misschien bij de
verkiezingen deze regeringsmaatregel mede in over
weging neemt. Dit is spectaculair genoeg om ieder
een te bereiken en een beter middel dan een
ontvoering van minister Engels of een bezetting van
CRM. Mensen die dat opperden maakten grapjes.
Daarnaast hebben wij als Budo Bond ook als daad de
petitie aan de Tweede Kamer gesteld.
Somber
In dat adres aan de Tweede Kamer wordt de
leden gewezen op de grote tegenstrijdigheid die
blijkt uit de begrotingscijfers en de daarbij uitgeko
men toelichting.
Methorst: 'In de toelichting staat met zoveel woor
den, dat de regering in de komende periode extra
aandacht wil gaan besteden aan o.a. de breedte- en
recreatiesport. Maar als je de gevolgen van de
bezuinigingen bekijkt bemerk je dat er minder
accommodaties kunnen worden gebouwd (verminde
ring van 2,2 miljoen) waardoor die breedtesport
wordt geremd en dat er anderzijds bijna een miljoen
op de sportorganisaties wordt bezuinigd. Voor de
bonder. houdt dan in: opleidingen, jeugdwerk en
bondsactiviteiten worden getroffen. We hebben ons
afgevraagd; is het verantwoord door te gaan? Ik zie
de toekomst, ook voor andere sportorganisaties, som
ber in. Vooral de kleinere sportbonden tot zo'n
30.000 leden donderen door deze maatregel in
eikaar Het is een klap voor de actieve sportbeoefe
ning ook, omdat het wedstrijdwezen vaak ook via de
bondsbureaus loopt. De overheid wil nog meer para
siteren op de vrije tijd van de bestuurders. Als bond
moet je nog meer aan je kader gaan knabbelen. En
wal er van zaken als bij ons jeugdkampen terecht
moet komen? Je moet, dat is een van je taken, de
jeugd van de straat houden en een zekere opvoeding
en ontwikkeling meegeven. Maar hoe je dat zonder
geld moet doen zie ik niet zitten. Ik maak me sterk
ot Engels en Vonhoff wel weten wat er tijdens
jeugdkampen allemaal wel wordt gedaan.'
De vermindering van de uitkeringen aan sportor
ganisaties kan een aanzet geven tot ee centralisatie
van de veelsoortige administraties.
Methorst: 'Voor centralisering ben ik zonder meer.
Maar ik dacht niet dat de bonden zich nu gedwongen
in eikaars armen zullen gooien. De eigen sportorgani
saties hebben immers nog een eigen imago. Ik dacht
verder ook niet dat dit de bedoeling van de bezuini
ging was, al is centralisatie op langere termijn
misschien wel haalbaar.'
De Budo Bond was met twee gouden medailles de
meest succesvolle bond tijdens de Spelen in
München.
Methorst: 'Ik zie alleen niet in hoe je met de huidige
ontwikkeling ook over vier jaar weer voor wat
successen moet zorgen. Er valt nu een gat door de
\erminderdc overheidsinbreng. Nederland loopt op
diverse gebieden van de sport al vele jaren achter.
De achterstand wordt er nu alleen maar nog groter
door.'
