Woonwagenwet
moet binnen
kortste keren
op de helling
dichtbij
Albeda over sociaal contract:
niet te snel onaanvaardbaar
Japan
Kamerlid Van Ooyen: gemeentebesturen
moeten houding drastisch veranderen
Open brieven Convent van christelijk-sociale organisaties
Drees weer in Kamer
Een stal vee winnen
Zoete stem op Schiphol
Opzegging
Masaal protest
4/K6 TROU^/KWARTET ZATERDAG 2 SEPTEMBER 1972
BINNENLAM)/(X>MMENTAAiR T5/K7
(84
10.1
oneel»
tschap
15.0
Sport
Nwi
lUsical
Commentaar
Braj? D® besprekingen tussen president
k. 2i jvjixon en de Japanse premier, Tanaka,
hebben er opnieuw de aandacht op
gevestigd, dat Japan, na een langdurig
Amerikaans voogdijschap, hoe langer
hoe meer een zelfstandige rol gaat
spelen in de wereldpolitiek. Dat Ame
rika dit de laatste jaren niet altijd
voldoende heeft onderkend, bracht Ta
naka zijn gesprekspartner op diploma
tieke wijze onder ogen, toen hij in het
openbaar uiting gaf aan de hoop op
'een nieuw tijdperk van voortdurende
dialoog' tussen de twee landen. Daar
mee kritiseerde hij het gebrek aan
egards dat Nixon tegenover Japan zou
hebben getoond door deze bondgenoot
niet vooraf in te lichten over de voor
bereiding van zijn Chinese reis en door
hem te overvallen met een nieuwe
economische politiek die een revaluatie
van de Japanse yen onvermijdelijk
maakte.
Die 'voortdurende dialoog' is voor bei
de landen inderdaad geen overbodige
luxe, want hun belangen zijn nog altijd
zeer nauw verweven. Een derde van de
Japanse export gaat naar de V.S. en
Amerika neemt eenzelfde portie van de
Japanse invoer voor zijn rekening.
Voor Japan bestaat er geen militaire
veiligheid zonder de steun van de
Amerikaanse strijdkrachten, die op hun
beurt hun-bases in Japan niet kunnen
missen voor de bescherming van Ame
rica's andere bondgenoten in Oost-
Azië.
Tanaka heeft intussen op Hawaii laten
merken, dat Japan nochtans als een
Mugelijkwaardige partner van de V.S. wil
worden behandeld. Dat is, zacht ge
zegd, weinig verwonderlijk voor een
natie die, meer dan welke concurrent
ook, de economie van Azië in zijn
greep heeft. In 1970 was Indonesië
voor een kwart van zijn invoer afhan
kelijk van Japan, China voor iets meer
dan een kwart, Thailand voor meer
dan een derde en Taiwan, Zuid-Korea
en de Philippijnen voor bijna de helft.
In economisch opzicht is Japan de op
twee na sterkste mogendheid ter wereld
en al beschikt het dan ook niet over
een militaire macht van maar enigszins
vergelijkbare betekenis, het is onver
mijdelijk. dat een zo invloedrijk land
op den duur ook in de buitenlandse
politiek een geheel eigen weg gaat.
Deze weg voert Tanaka binnenkort
naar China, waarmee Japan de diplo
matieke betrekkingen wil herstellen.
Amerika zal hem daarbij niet zonder
bezorgdheid volgen, want het is vrijwel
ondenkbaar, dat de toenadering tussen
Japan en China geen gevoelige conse
quenties zou hebben voor Amerika's
bondgenoten in Azië, in de eerste
plaats voor het toch al zo geïsoleerde
mini-China van Tsjang Kai-sjek.
Natuurlijk heeft niet alleen Amerika,
maar ook Japan er belang bij, dat er
aan het netwerk van politieke relaties
in het Verre Oosten niet al te bruusk
worden gesjord. Toch zullen vrij ingrij
pende veranderingen in dat netwerk
niet te vermijden zijn, naarmate Japan
zich in de wereldpolitiek gaat gedragen
met de zelfbewustheid die het aan zijn
economische prestaties kan ontlenen.
door Rimmer Mulder
DEN HAAG Als het aan Tweede-Kamerlid D. van Ooijen ligt, komt
de bij de woonwagenbewoners zo gehate woonwagenwet uit 1968 bin
nen de kortste keren op de helling. Maar nog belangrijker is het vol
gens hem, dat de gemeentebesturen hun houding tegenover woon
wagenbewoners eens drastisch gaan verbeteren.
De wet deugt niet, maar de manier waarop de meeste gemeenten
er gebruik van maken is nog erger, zo vindt de rooms-katholieke so
cialist Van Ooijen.
Enkele weken geleden heeft hij vijf
dagen met een groep wagenbewoners
door Nederland getrokken om aan
den lijve te ondervinden wat de pro
blemen van deze landgenoten zijn.
Sindsdien hebben die problemen hem
niet losgelaten. De afgelopen weken
heeft hij nog meer informatie verza
meld en volgende week hoopt hij met
de zes andere kamerleden, die in hun
vakantie ook woonwagenkampen heb
ben bezocht, te bespreken wat er
gedaan kan worden voor de wagenbe
woners.
Voor Van Ooijen staat vast, dat deze
mensen behoorlijk in de knoei zijn
geraakt door een wet, die wel goed
bedoeld was, maar verkeerd is uitge
pakt, omdat het uitgangspunt niet
deugde. Het kamerlid licht zijn bewe
ring toe met het volgende beeld: Je
kunt de mensen vergelijken met kip
pen, die allemaal in keurige hokken
woonden. Op een gegeven moment
ontdekten ze ook nog een stel loslo
pende kippen en toe n dachten ze
meteen: wat zullen die kippen onge
lukkig zijn zonder hok; laten we voor
hen ook maar gauw een soort hok
bouwen.
Die aangepaste hokken werden de
grote regionale woonwagenkampen,
waar de wagens net als huisjes langs
keurige straatjes komen te staan; op
zijn minst tachtig op één kamp, zodat
er ook een kerkje, een schooltje, een
clubgebouw en een vergaderzaaltje bij
gebouwd konden worden. 'Allemaal
goed bedoeld, maar men heeft verge
ten te vragen of die woonwagenbewo
ners daar wel behoefte aan hadden,'
oordeelt Van Ooijen. Daar wringt vol
gens hem de schoen: de wettenmakers
zijn uitgegaan van hun eigen wereld
en ze hebben niet geprobeerd zich in
te leven in de wereld van de woonwa
genbewoner.
Maatschappelijk werk
Ditzelfde bezwaar kleeft volgens Van
Ooijen ook een beetje aan het maat
schappelijk werk op de woonwagen
kampen. Ook daarbij wordt vaak te
veel uitgegaan van de nonnen en
behoeften van de 'gewone samenle
ving*. Vanuit die geordende huizen
maatschappij wordt vastgesteld wat de
problemen van de wagenbewoners zijn
en daar wordt dan aan gesleuteld.
Kamerlid Van Ooijen zegt: 'Voorop
moet staan, dat leven in een woonwa-
Daarover wil de heer Van Ooijen
niemand een verwijt maken. Hij vindt
wel, dat het verzuim zo snel mogelijk
goed gemaakt moet worden. Daar ligt
in de eerste plaats een taak voor de
gemeentebesturen, die belast zijn met
de uitvoering van de wet.
Van Ooijen: Laat de burgemeesters en
de wethouders zelf ook eens naar een
kamp gaan. Als ze nu contact met het
kamp zoeken, gaan ze naar de maat
schappelijk werkers of zo. Dat moeten
ze blijven doen, maar ze moeten zich
ook rechtstreeks wenden tot de kamp
bewoners zelf. Met die nieuwe wet
hebben die mensen het idee gekregen
van 'r wordt zonder ons over ons
beslist'. Als je ze nu mee laat praten
mensen moeten komen, zal men aller
eerst die mensen zelf moeten vragen,
waaraan ze behoefte hebben. Bij het
maken van de nu geldende woonwa
genwet is dat niet gebeurd,
is er al heel wat verbeterd. Ik heb
zelf ervaren hoe ze het op prijs
stelden, dat een kamerlid op bezoek
kwam.'
Weggejaagd
D. van Ooijen
gen geen minderwaardige woonvorm
is. De meeste mensen zitten liever in
een woning, maar ze moeten accepte
ren, dat er altijd mensen zullen zijn,
die liever in een wagen wonen. En
dat moet kunnen.'
Als er dan voorzieningen voor die
Zeer veel gemeentebesturen hebben
totnutoe een totaal andere houding
aangenomen. 'Ze hebben de nieuwe
wet gebruikt om de woonwagenbewo
ners kwijt te raken. De wet gaf ze de
gelegenheid de woonwagens door te
schuiven naar de grote kampen. Veel
gemeenten hebben ze letterlijk wegge
jaagd.'
Hij heeft het deze zomer zelf kunnen
merken. Vier keer werden hij en zijn
gezelschap door de politie gesom
meerd om te vertrekken. 'Een wrange
ervaring,' geeft Van Ooijen toe. 'Voor
al als je weet, dat er in diezelfde
gemeente op datzelfde moment wel
duizenden andere burgers met cara
vans staan. Voor hen is er wel plaats,
omdat zij geen woonwagenbewoners
zijn.'
In een grote stad in het zuiden gaf de
houding van het gemeentebestuur ka
merlid Van Ooijen aanleiding het pro
vinciaal bestuur in te lichten. Dat
bezorgde hem een flinke uitbrander
van de burgemeester, die hem beloof
de dat hij er wel meer van zou horen.
De heer Van Ooijen wacht met span
ning.
'Minderwaardig'
Dat nog maar zo weinig gemeentebe
stuurders zich hebben laten zien op
een woonwagenkamp, verwondert de
heer Van Ooijen niet Het past hele
maal bij de manier, waarop wagenbe
woners altijd zijn behandeld. De
meeste mensen beschouwden (en be-
Met de regelmaat van de klok vinden
we in onze brievenbus open brieven,
verklaringen en verhalen over de op
richting van wéér een werk- of actie
groep. Onder al die stukken is met een
bijna aandoenlijke zorg een aantal no
tabele namen bij elkaar geharkt Al
licht, want de uensen die bij de wieg
van zo'n groep of actie staan, weten
drommels goed dat je, wil eeen beetje
uit de verf komen, er een paar vertrou
wenwekkende handtekeningen tegen
aan moet gooien.
Op zichzelf is er natuurlijk niets tegen
om, wanneer men ergens onvrede heeft
en bemerkt dat anderen eenzelfde ge
voelen kennen, de koppen bij elkaar te
steken en in de krant of voor de
televisie hardop te zeggen waarom die
onvrede leeft en hoe de oorzaak ervan
weggenomen zou kunnen worden. Nu
echter de laatste tijd dergelijke uiteen
zettingen elkaar lopen te verdringen,
bekruipt ons de gedachte dat tenslotte
alleen de PTT er wel bij vaart: want
behalve de postzegels voor 't versturen
van de stencils zijn er ook, met het oog
op de ondertekening, veel wérvende
telefoongesprekken mee gemoeid!
Vooral in de kerk is het opstellen en
op de post doen van open brieven
mode geworden. Daar zit om te begin
nen zéker achter dat men zich niet
terug kan vinden in de bestaande ker
kelijke structuren en men moet van
ons niet verwachten dat wij de zaak als
afgedaan beschouwen, wanneer de
open brieven-schrijvers te kennen is
gegeven dat zij 'de kerkelijke weg'
moeten bewandelen. Maar ze moeten
wèl weten dat we dicht in de buurt
van deze situatie zijn dat elke nieuwe
open brief, ons weer gegeven, voor
kennisgeving wordt aangenomen: daar
helpt geen lieve moeder aan, laat
staan de naam van een geliefde do
minee of een bewonderde professor.
Zijn er nu heus geen bestaande ver
banden in of naast de kerk waar
vormd kunnen worden tot een we
zenlijker bijdrage tot discussie dan de
korte opwinding rondom een open
brief ooit kan leveren?
Van onze sociaal-economische redactie
ZEIST 'De vakbeweging zal zich nooit, ook niet bij een regering
met een zeer onaanvaardbaar beleid, kunnen onttrekken aan haar
verantwoordelijkheid voor de relatieve gezondheid van onze econo
mie. Het is niet in het belang der leden om als de regering niet
de gewenste maatregelen neemt een koers in te slaan die onver
mijdelijk tot inflatie leidt onder het motto: 't is onze schuld niet'.
Die inflatie is, hoe dan ook, schadelijk voor iedereen en dus ook
voor werknemers'. Dit zei prof. dr. W. Albeda, hoogleraar aan de
Nederlandse Economische hogeschool te Rotterdam.
wanneer zij de indruk zou wekken
bereid te zijn tot gevaarlijke stappen
over te gaan indien het overleg mis
lukt', aldus de hoogleraar, die het
bovendien bepaald ongezond voor de
parlementaire democratie noemde in
dien de vakcentrales de regering zou
den trachten te dwingen 'zo ongeveer
het regeringsprogram der oppositie
over te nemen'.
verarming dat alternatieve systemen
van maatschappijstruktuur minder of
helemaal geen ruimte laten voor op
treden van organisaties van werkge
vers en werknemers zoals in ons land.
De vrije organisaties hier moeten be
reid zijn verantwoordelijkheid te dra
gen, niet alleen op eigen terrein maar
ook samen met de overheid.
Prof. Albeda sprak op een studiecon
ferentie van het convent der christe-
lijke-sociaie organisaties, waarvan deel
uitmaken het Nederlands Christelijk
Werkgeversverbond, de Nederlandse
Christelijke Boeren- en Tuindersbond,
het Nederlands Christelijk Onderne-
mersverbond in het midden- en klein
bedrijf en het Christelijk Nationaal
Vakverbond.
Prof. Albeda was geneigd te menen
dat men niet al te snel met het
'onaanvaardbaar' zal moeten komen.
'De onderhandelingen over het sociaal
contract worden bepaald bedenkelijk
wanneer elk der betrokkenen meent
de hoogste troef te bezitten'.
Hij noemde het sociaal contract als
instrument voor de coördinatie van
het beleid van overheid en maatschap
pelijke organisaties overigens een
primitief middel, omdat het slechts
een ad hoc-afspraak over bepaalde
belangrijke onderdelen van het beleid
in een enkel (moeilijk) jaar zal zijn
en derhalve weinig meer kan zijn dan
een 'morrelen aan de marge'.
Wel acht de hoogleraar het sociaal
contract een kiem voor een nieuwe
aanpak van het sociaal-economisch be
leid, gebaseerd op participatie en ge
richt op problemen van veel grotere
orde, zoals de wereldarbeidsverdeling,
de kloof tussen arme en rijke landen,
de problemen tussen milieu en econo
mische groei, het inkomensbeleid en
dergelijke.
Voor een meer fundamentele aanpak
daarvan gaf prof. Albeda twee moge
lijke hoofdwegen aan: 1. De onderne
mingsgewijze orde blijft bestaan,
maar wordt verder geamendeerd. Er
komt een lange termijnbeleid voor
het aanvatten der milieuproblematiek
en de wereldarbeidsverdeling. Dit be
leid impliceert een aanmerklijke ver
traging der economische groei en
moeilijke aanpassingsproblemen in
een aantal bedrijfstakken. Daarnaast
komt er een middellange termijnplan
ning en een inkomensbeleid, samen
hangend met het lange-termijnbeleid
De invloed van de centrale overheid
op het investeringsbeleid (omvang,
plaats, enz.) wordt aanmerkelijk ver
sterkt.
2. Een omvangrijk program van natio
nalisatie wordt uitgevoerd, waardoor
ambitieuzere programma's op langere
termijn mogelijk worden. Overgang
op een grotendeels gesocialiseerde
economie. Uitvoering van het plan-
Mansholt.
Griezelig
Sprekend over het (voorgenomen) 'so
ciaal contract' tussen regering georga
niseerd bedrijfsleven zei prof. Albeda,
het juist te vinden dat de vakbewe
ging aan de opstelling daarvan bepaal
de voorwaarden verbindt, maar dat
bij een mislukking van het overleg
het alternatief niet mag zijn 'een
maar in het wilde weg eisen'. De
vakbeweging zal in dat geval eigen,
verantwoorde nbrmen dienen te stel
len. 'Er zit een griezelig element in,
Stellingen
Prof. dr. A. van Doorn, hoogleraar
aan de VU, poneerde in een aantal
stellingen over het maatschappelijk
proces onder meer dat de kritiek van
het rapport-Mansholt op bepaalde tra
ditionele opvattingen over de arbeid
(de ideologie van 'loon naar werken'
en 'arbeid is goed voor een mens') op
zijn minst prematuur lijkt. Ook zei
deze hoogleraar dat het marxistisch
ideaal van de poly-tebhnische mens
steeds meer in tegenspraak raakt met
de maatschappelijke werkelijkheid.
Nog een andere stelling: 'De socialisa
tie van de materiële produktiemidde-
len in Oost- en West-Europa heeft ten
aanzien van de medezeggenschap der
arbeiders niet gebracht wat de
voorstanders van deze eenvoudige ju
ridische kunstgreep ervan verwacht
ten'.
Sociale dialoog
Aan het slot formuleerde discussielei
der dr. B. Pruijt, vice-voorzitter van
het NCW, een aantal conclusies. De
betrokken organisaties vinden de on
dernemingsgewijze produktie (bij ver
gelijking met in de praktijk getoetste
alternatieven) de meest aanvaardbare
vorm, al kan die niet ideaal genoemd
worden en moet gestreefd worden
naar bepaalde veranderingen, met na
me op het gebied van de inkomens
verdeling in de wereld en het leef- en
werkmilieu.
Het convent vindt het een ernstige
Belangrijk
De afsluiting van een sociaal contract
wordt een belangrijk uitgangspunt ge
acht voor de ontwikkeling van nieuwe
instrumentaria van sociaal-economi
sche politiek, die maximale mogelijk
heden bieden voor de maatschappelij
ke organisaties daaraan htm bijdrage
te leveren en er verantwoordelijkheid
voor te dragen.
Om ons maatschappelijk stelsel rede
lijk te kunnen doen functioneren is
een minimum aan consensus (over
eenstemming van gevoelens) no
dig; dit minimum moet thans onvol
doende worden geacht. De conventsor
ganisaties willen zich voor het berei
ken van die consensus inzetten, onder
meer door participatie op alle ni
veaus, het streven naar een juiste
inkomensverdeling op nationaal en in
ternationaal niveau (gepaard aan een
juiste verdeling vap het nationale in
komen over collectieve- en particulie
re voorzieningen! en de erkenning
dat de onderneming een funotie ten
opzichte van de samenleving heeft.
Uitgesproken werd dat de sociale di
aloog te prefereren is boven polarisa
tie.
DEN HAAG Oud-minister dr. W.
Drees jr. is weer benoemd tot lid van
de Tweede Kamer. Hij volgt, in de
fractie van DS'70, de heer W. J.
Schuitemaker op. die om gezond
heidsredenen voor het Kamerlidmaat
schap bedankte.
schouwen) woonwagenbewoners als
minderwaardige en onbetrouwbare en
handelden dienovereenkomstig. Deze
mentaliteit is dikwijls terug te vinden
in de houding van de autoriteiten: de
politie gaat niet naar het kamp om
bekeuringen te innen, als het beslist
niet anders kan gaat ze met veel
machtsvertoon.
Ook in de woonwagenwet zitten dis
criminerende artikelen. Om er één te
noemen: een woonwagenbewoner, die
onderdak verleent aan een niet-woon-
wagenbewoner is strafbaar.
Dit soort bepalingen moet er naar de
mening van Van Ooijen snel uit
Daarnaast moet de aan de wet verbon
den subsidieregeling worden veran
derd, zodat er ook een groot aantal
kleine kampjes kan worde n gehand
haafd of opnieuw kan worden geo
pend. Het is de afgelopen jaren over
tuigend aangetoond dat zeer veel wa
genbewoners voor hun broodwinning
zijn aangewezen op kleine kampen. In
de wet moet ook een beroepsmogelijk
heid voor de woonwagenbewoners
worden opgenomen. Als ze ergens
worden weggestuurd, moeten ze er
gens terecht kunnen met hun (moge
lijke) bezwaren.
De overheid moet ook proberen de
misverstanden, die er bestaan over
woonwagenbewoners door voorlichting
terug te dringen. De heer Van Ooijen
is ervan overtuigd, dat het woonwa-
genbeleid van de overheid op korte
termijn kan worden verbeterd. De
inzichten zijn sinds het werken van
de nieuwe woonwagenwet aanzienlijk
gewijzigd.
Hij verwacht wel iets van de parle
mentaire actie, waarover hij volgende
week met zes collega's gaa t praten.
Als de overheid haar beleid aanpast,
zal het woonwagenprobleem snel klei
ner worden, want, zo gelooft Van
Ooijen, het grootste probleem ligt
niet bij de woonwagenbewoners, maar
bij de overheid en de samenleving,
die zij vertegenwoordigt.
Gesteld u woont in een vierkamerflat.
In een stad. Nu haalt u het in uw
hoofd maandag as. naar Eist (in de
Betuwe) te gaan voor het grote spek
takel van de jaarlijkse paarden- en
ponymarkt.
U koopt een lot (tijdens de markt
worden de laatste lootjes verkocht),
en merkt bij de trekking dat u de
hoofdprijs hebt gewonnen.
Een aanlokkelijk vooruitzicht natuur
lijk, maar u moet zich wel realiseren
dat u dan een 'complete stal vee' hebt
gewonnen, ter waarde van zo'n 6 a
7UUO gulden.
Wat doet u?
Enkele paarden, een paar pony's, eni
ge varkens en wat kakelend pluimvee
mee naar uw flat nemen? Uw verle
genheid zou groot kunnen zijn. Maar
stelt u zich gerust.
De verloting tijdens de jaarlijkse
marktdag wordt reeds voor de 58ste
maal gehouden (de markt zelf dateert
al van de middeleeuwen) en heeft
nooit aanleiding gegeven tot potsier
lijke toestanden. Nooit is er een ste
deling geweest die gepoogd heeft zijn
prijs driehoog de trap op te krijgen.
Dat hoeft ook niet.
Mocht u, als volslagen leek en buiten
staander de hoofdprijs trekken, (niet
dat dat gebeurt, maar de theoretische
kans bestaat), dan is de marktcommis-
sie bereid te bemiddelen bij de ver
koop van uw 'levende have'. Er zijn
dan voldoende deskundigen in de
buurt om er voor te zorgen dat uw
prijs 'aan de markt is'. En mocht het
niet onmiddellijk lukken, dan is er
een manege in de buurt ivaar uw vee
kan logeren, uiteraard tegen betaling
van de normale logieskosten. Lang
behoeft dat niet te duren want stellig
zullen er kopers komen opdagen. Dat
was ongeveer de verzekering die we
kregen op de afdeling algemene zaken
van het gemeentehuis te Eist.
Maandag gaat Eist het jaarlijkse feest
weer beleven. Wellicht is de paarden-
en ponymarkt in dit Betuwse stadje
de grootste van Nederland, en zelfs
van West Europa. Geheel nauwkeurig
is dat niet uit te maken. De competi
tie gaat tussen het Drentse Zuidlaren
en Eist. Vorig jaar werden in Eist
ruim 2700 paarden en pony's aange
voerd. De aanvoer is vrij sterk afhan
kelijk van het weer. Maar mocht het
weer meezitten, dan zou maandag een
record gebroken kunnen worden.
De Betuwe is van oudsher stamland
van uitstekende paarden- en ponystal
len. De jnoeilijkheden die na de oor
log in de fruitteelt ontstonden hebben
dit effect nog versterkt. Veèl telers,
die met het bittere feit werden gecon
fronteerd dat hun boomgaarden ver
ouderden, rooiden een deel en legden
zich toe op de veeteelt. Zo zijn er
diverse rasstallen bijgekomen.
Het vee voor de markt wordt uit aüe
windstreken van Nederland aange
voerd. De adspirant kopers komen
behalve uit Nederland ook uit het
buitenland, en vaak van heel ver.
Het kan bijvoorbeeld voor Italiaanse
kopers, die over eigen transportmidde
len beschikken, rendabel zijn om in
Eist te kopen.
De marktdag, die doorgaans zo'n 20 d
30.000 bezoekers trekt, is voor Eist
(dat al een paar dagen in het kermis-
rumoer zit) een topfeestdag. De tradi
tie wil nu eenmaal dat de bevolking
uit de omgeving een jaar lang spaart
om die ene dag in Eist de bloemetjes
buiten te zetten. Het spreekt vanzelf
dat daarbij wel wat bier vloeit. En de
kermisklanten doen die dag uitsteken
de zaken.
De markt in Eist heeft een aanzienlij
ke ontwikkeling doorgemaakt. Voor
de tweede wereldoorlog werden jaar
lijks zo'n 3 tot 400 dieren aangevoerd.
Die omzet is nu verveelvoudigd.
Vanuit München is de zanger Andy Williams gistermorgen op Schiphol aange
komen. Williams, idool van liefhebbers van romantische zoete muziekjes, geeft
vanavond zijn eerste concert in het Concertgebouw te Amsterdam. Andy was
vergezeld van zijn vrouw Claudine (zo op het oog twintig jaar jonger dan de
ster zelf), en Bill Pearsen (midden).
'Wegens het optreden van Kees Schil-
peroort in de Fred Haché-show, zeg ik
bij deze mijn lidmaatschap op bij de
NCRV.
P-s. 'Bij nader inzien blijk ik hele
maal geen lid te zijn van uw omroep.
Des te beter'.
Bovenstaand (uiteraard gefingeerd)
briefje staat afgedrukt in 'Spreek
buis', het veertiendaags personeels
blad voor omroepmedewerkers.
Het is een variant op een oude mop
die maar steeds in 'leven' blijft omdat
de KRO bedankjes krijgt voor uitzen
dingen van de VARA, of omgekeerd,
en de NCRV het naakt van de VPRO
moet bedekken met de mantel der
liefde, of omgekeerd.
De Maatschappelijke gezondheidszorg
(MGZ) is zo verwarrend geworden,
dat weinig mensen er meer uitkomen.
Daarom heeft de federatie van vereni
gingen, die de verpleging, en andere
onderdelen van de gezondheidszorg
bevorderen, een landelijke manifesta
tie in Den Bosch georganiseerd op 25
september a.s. De thuisgezondheids
zorg is in gevaar, aldus de werkgroep
die de manifestatie voorbereid.
'Wij, verpleegkundigen en verzorgen,
menen een eigen verantwoordelijk
heid te dragen in de gezondheidszorg,
en kunnen en willen daarom niet
langer afwachten wat de toekomst zal
brengen', aldus een pamflet van de
organisatie.
Men is verontrust over het feit dat de
hulp aan de zieke en aan de in zijn
gezondheid bedreigde mens achteruit
gaat, ofschoon we in een welvaarts
staat leven wat dat laatste ook
betekenen mag. De organisatoren re
kenen er op dat alle werkers in de
maatschappelijke gezondheidszorg 25
september naar 's Hertegenobosch ko
men.
De Arnhemse Nieuwe Krant begint
16 september een drive-in discotheek.
Dat is voor een dagblad een nieuwtje
in Nederland.
Het is overigens niet louter een luxe
gril. Als de krant straks met drie
discjockeys en enkele beatgiris aan
deze luidruchtige activiteiten begint,
is dat een nieuw wapen in de keihar
de krantenstrijd van Arnhem en om
geving.
Advertentie
trein/pntree
