Wim Ruska naast Geesink
Wat is 'werkelijk Olympisch niveau'?
R9P
Nederland
op de
Spelen
Oran j e-zwemploeg
totaal overstuur
Monsels in tweede
ronde uitgeschakeld
Alleen Staartjes
blijft in kopgroep
Vijfkampers nog
in achterhoede
Military-avontuur
eindigt in debacle
Waterpolo-team
zonder inspiratie
Klaus Glahn onbetekenend obstakel voor oppermachtige Amsterdammer
München
1972
Mark Spitz op weg
naar uniek record
Gewichtheffer
eerste slachtoffer
doping-controle
Achtervolgers
Tjj ^OUT/KWARTET VRIJDAG 1 SEPTEMBER 197
SPORT T13/K17
ikkac
dag
rord^an onze speciale vers]
CHEN 'Je denkt niet.
n, wuet is een reflex'. Willem Ruska
kome^ 32reageerde onwezenlijk
pioeialm op de verovering van de
gouden medaille in de zwaar-
rgaogewichtklasse. De Amsterdamse
judoka moet zelf nauwelijks be
et dseft hebben voor welk een ver-
>ereihikkelijke finale bij tegen de
rieniiV/estduitser Klaus Galin in het
^«Jlympiseb toernooi gezorgd
uidejieeft. Precies 1 minuut en 43
spe€feeconden hield Glahn zich staan-
il h«de. Daarna zette Ruska een
^'ineesterlijke Harai Goslii in. Zijn
opponent zwiepte metershoog
jk 4^oor Müncliense judohal. De
\arde smak die daarna volgde
doej r3Cht Nederland voor de twee-
rksue keer een gouden medaille in
rdoffl]iet Olympisch judotoernooi.
Z^Anton Geesink, de Utrechtse reus, die
Beekjn 1964 in Tokio voor een zelde triomf
CZOrgde, sprak onmiddellijk over het
Berlfeit, dat hij nog nooit een judoka zo
er ^zelfverzekerd aan het werk heeft ge-
inn8zien als Wim Ruska in zijn finale
partij tegen zijn Westduitse concur
rent. Eerder al had de toekomstige
coach van het Nederlands judoteam
>rigj Glahn verslagen. Daarna volgde, in de
iginj halve finales, een overwinning op be-
toer slissing tegen zijn Japanse vriend Ni-
Door shi Mura.
Zo overtuigd en zo vol zelfvertrouwen
werkte Ruska toen al, dat hij in die
partij tegen zijn opponent begon te
praten en te lachen. Ruska: 'Nishi Mu
ra en ik zijn goede vrienden. Als ik
in Japan logeer ben ik altijd een paar
dagen bij zijn ouders. Ik had zijn va
der beloofd dat ik een goede en eerlij
ke partij tegen zijn zoon van zou ma
ken. Als ik tenminste tegenover hem
kwam te staan. Tijdens die partij heb
ik Nishi Mura aan die belofte herin
nerd. Tijdens die partij heb ik Nishi
Mura aan die belofte herinnerd. Waar
op hij antwoordde dat hij graag tegen
mij echt wilde vechten. En dat lachen
speelde natuurlijk mee om de tegen
stander mentaal aangeslagen te ma
ken'.
Wim Ruska in zijn partij tegen de Westduitser Glah n.
oj® Ruska reageerde opgelucht, nadat hij
fclahn in eigen huis op de mat had
geworpen. Achteraf kan men stelen
d<
dat hij vrij gemakkelijk die door velen
verwachte medaille veroverd heeft.
Zelf zegt Ruska hierover: 'Het lijkt al
tijd simpel, maar toch hoop ik zoiets
nooit meer mee te maken. Deze me
daille is een pleister op de wonde
voor alles wat ik er voor heb moeten
doen'. En over de Harai Goshi die hij
sinds vele jaren voor hef eerst weer
tegen de Westduitser gebruikte: 'Vroe
ger gebruikte ik deze worp voor de
aanval, tik ben ervan afgestapt, om
dat ik iets nieuws wilde zoeken. Op
deze manier bevredigt de sport mij het
meest. Zoeken naar de evolutie in de
techniek. Dat vind ik leuk.'
De voorbereiding op dit toernooi
Ruska heeft het meermalen gezegd
kon niet beter. De harde training
gedurende het verblijf van drie
maanden in Japan zette Ruska thuis
voort. Het betekende iedere ochtend
vroeg trainen met wat rustperioden
er tussen door tot 's avonds laat. En
dat duurde zo tot en met de voorlaat
ste dag. Maar dat neemt niet weg, dat
ook voor de laatste uren een scenario
was vastgelegd. Want na het ontbijt
gistermorgen en één uur ruston voor
Ruska had bondsvoorzitter Jaap Met
horst een diepzinnig en langdurig
gesprek met Ruska over zijn ervarin
gen in Japan, over de veranderingen
die daar op til zijn, over het Japanse
voorstel aan de internationale federa
tie om het aantal gewichtsklassen uit
te breiden, over de problemen van
het judo in de gehele wereld en
natuurlijk over de toekomst van het
Nederlandse judo.
Methorst: 'Ik heb in de loop der jaren
een heel andere Ruska leren kennen
dan vroeger. Het gesprek ging erg
diep. Ruska heeft een bepaalde me
ning over het judo. In Japan wil de
nieuwe generatie niet meer tegen ie
dereen judoën, maar wel tegen mensen
uit de eigen gewichtsklasse. Tot voor
kort ging een lichtgewicht rustig tegen
over een zwaargewicht staan en liet
zich een paar uur gooien. Daar voelt
men niet veel meer voor. Een oudere
groep is het met die ontwikkeling
niet eens en daar heeft Ruska zich bij
aangesloten'.
Zo zaten Methorst en Ruska in het
zonnetje in de vensterbank van de
flat zo'n anderhalf uur te praten.
Methorst: 'Niet omdat het de juiste
tijd was om dit soort dingen te bepra
ten, maar wel omdat het beter was
dat Ruska de wedstrijden even zou
vergeten zonder uit de judosfeer te
geraken. Zonder dat het de bedoeling
was heeft mij dit gesprek nog meer
vertrouwen gegeven in zijn bondstrai-
nerschap'.
Zo'n half uur, voordat de wedstrijden
begonnen, zat Ruska al op de tribune
om alvast te wennen aan de sfeer in
de immense basketbalhal, waar dit
zwaargewichttoernooi werd gehouden.
De man wilde niets aan het toeval
over laten, want naast zijn wereld
kampioenschap in 1967 en 1971, zijn
tweede plaats in de strijd om het
wereldkampioenschap in 1961 en zijn
Europese kampioenschappen in 1966,
'67, '69, '71 en 1972 vond hij dat hem
nog één titel ontbrak: de Olympische.
Een dikke twee uur, nadat Ruska de
hal was binnengestapt was hij al ze
ker van brons. Ruska keek eerst rus
tig toe hoe zijn voornaamste tegen
stander de Westduitse Klaus Glahn
eerst Adrian Atvoo uit Madagaskar
snel tegen de mat wierp en vervol
gens met heel wat meer moeite de
Spanjaard Ojeda Perez versloeg.
Ruska's eerste tegenstander, de Ma
rokkaan Benkassou leverde geen pro
blemen op. Na 29 seconden was het
gevecht al geëindigd. Met het rechter
been veegde Ruska de Marokkaan on
deruit. Zijn volgende tegenstander, de
Amerikaan Douglas Nelson, hield het
81 seconden vol, maar toen haalde
Ruska links uit.
Uitzonderlijk fraai was het gevecht
dat hij tegen Klaus Glahn leverde.
Glahn, zijn tegenstander in de finale
van de strijd in de wereldkampioen
schappen in 1971 in Ludwigshafen.
Ruska voelde zich zelfverzekerd. Hij
liep Glahn voorbij en kwam als eerste
de raat op om hem op te wachten.
Iets wat hij anders nooit doet. Beide
Europese topjudoka's begonnen voor
zichtig, totdat Ruska na twee minuten
de balans van Glahn verstoorde. In de
tweede helft van de partij behaalde
Ruska voordeel met een zijwaarts
scheppende beenworp. Meteen daarop
volgde nog een stuttende beenworp,
die een halve punt betekende. De
Chinese scheidsrechter Lin Anderson
wees een protest tegen deze waarde
ring van een van zijn hulpscheids-
rechters af. Glahn speelde nu alles of
niets. Ruska beperkte zich in de
laatste twee minuten tot een verdedi
ging van zijn voorsprong. Een aanval
van Glahn doorstond hij knap, waarna
hij de partij probeerde te bevriezen.
Na een lichte blessure stopte hij on
middellijk, tot groot ongenoegen van
het Duitse publiek. Verdere passivi
teit leverde hem een waarschuwing
op. Ruska's slotreactie was voor Glahn
evenwel vernietigend. Want met een
nieuwe beenworp velde hij de West
duitse kampioen. Slechts omdat de
worp buiten de mat was ingezet ont
kwam Glahn aan een val. Ruska: 'Dat
is goed voor mijn mentaliteit, terwijl
Glahn nog een mentale dreun na
heeft gekregen'. Het betekent dat
Glahn werd verwezen naar de afmat
tende herkansing.
FRITS SUÈR
S Uitschakeling vanHensgens geeft niet geselecteerde atleten nieuive troef in handen
-
Van onze speciale verslaggever
MÜNCHEN Slechts één minuut en iets meer dan vijftig sekonden
nam het Olympisch debuut van Jef Hensgens in beslag. In die korte
tijd kwam niet alleen een eind aan het optreden van de Limburgse
800 meter-loper, maar groeide ook het aantal vraagtekens, dat reeds
lang voor de Olympische Spelen achter het beleid van de Olympische
keuzeheren kon worden gezet. Want limieten mogen dan alleen maar
een leidraad zijn waarnaast het inzicht van de Olympiërs van door
slaggevende betekenis is, dat begrip van wat 'werkelijk Olympisch
niveau' wordt genoemd, lijkt meer op onbegrip.
Jef Hensgens was ook van de partij
'bij de aanleiding van wat het afgelo
pen seizoen een limietendrama werd:
de Europese kampioenschappen in
Helsinki. Jef Hensgens ging toen in
de halve finale aan een gebrek aan
ervaring ten onder en München leek
de daarop volgende maand ver uit
zicht. Want de strenge eisen, die het
NOC aan afvaardiging verbond, trof
fen ook hem. De 1 minuut 46.5 secon
den vormden niet alleen voor nati
onaal begrip (de internationale eis
was meer dan een seconde langzamer)
een opvallend strenge eis.
Evenals andere kanshebbers die wei
gerden München uit het hoofd te
Hans. Schmit
zetten, stortte Jef Hensgens zich in
een verbeten jacht. Die resulteerde
eind juni, tijdens de landenwedstrijd
in Athene, in een zege op de Brit
Andy Carter en een tijd van 1 min.
46,8 sec. Het NOC liet toen de limiet
schieten en legde de stijgende presta
tiecurve op de weegschaal. Het re
sultaat: de verwachting dat Jef Hens
gens op 'werkelijk Olympisch niveau'
strijd kon leveren. Het gevolg: Hens
gens kon de jacht stopzetten en kon
zich in alle rust op München voorbe
reiden. Dat gejaag immers sloopt veel
van je krachten. Wel haastte het NOC
zich de toevoeging te geven dat nie
mand uit deze aangeving hoop hoefde
te koesteren; het beleid zou niet soe
peler worden.
Jef Hensgens bereidde zich in alle
rust voor, maar in tegenstelling tot
degenen die bleven doorjakkeren en
een langzame vooruitgang toonden,
viel Hensgens terug. Dat bleek pijn
lijk in Kerkrade, bij het nationale
kampioenschap, waar hij door Rein
van den Heuvel werd verslagen. De
week daarop kwam hij nog een keer
naar Papendal, waar hij zoveel moge
lijk geduwd en gehinderd moest wor
den, om nog wat te wennen aan de
praktijken die in grote wedstrijden
algemeen aanvaard zijn. Het heeft
niet mogen baten. Kort nadat Andy
Carter, wiens nederlaag in Athene
mede de uitzending van Hensgens be
paalde, in de zevende serie zich van
verder deelneming had verzekerd, trof
Hensgens een serie waarin gebeurde
waarvoor hij had gevreesd: een lang
zame eerste ronde. De eerste door
komst volgde pas na 57,59 seconden
en daarmee was de laatste serie de
langzaamste van de eerste Olympische
atletiekdag. In een dergelijke serie
komt het dan op snelheid op het
laatste stuk aan en daaraan ontbreekt
het Hensgens nu juist. Hij kwam dan
ook al ver voor het einde naar voren,
lag na 600 meter in tweede positie,
maar kon niet verhinderen dat de
Rus Iwan Iwanov en de Amerikaan
Kenneth Swenson en de Ier Francis
Murphy de plaatsen opeisten die recht
geven op tenminste nog een start.
Verrassend was de snelle uitschake
ling van Jef Hensgens niet: daarvoor
ontbreekt het hem nog teveel aan
ervaring en daarvoor ook is zijn on
vermogen na een trage start toch tot
een eindsprint te komen een te grote
handicap. Verwonderlijk is zijn ne
derlaag evenmin, want een blik op de
wereldranglijst van dit seizoen leert
dat meer dan twintig atleten een
snellere tijd in de benen hebben. En
tenslotte is het evenmin rampzalig
dat Hensgens optreden zo kort was.
Het gaat tenslotte, zo luidt immers
één van die vele Olympische credo's
nog steeds om het deelnemen dat ten
allen tijde belangrijker zou zijn dan
het overwinnen.
Wat echter wel kwalijk is, is het feit
dat Hensgens werd uitgezonden op
motieven die ook voor andere atleten
konden worden aangevoerd. Atleten,
bovendien, die in tegenstelling tot Jef
Hensgens, wel aan de scherpe limiet
hadden voldaan, of even dicht in de
buurt van zo'n eis zijn gekomen. Joke
van Gerven bijvoorbeeld, die op de
1500 meter op de sintelbaan van Ker-
De start van de tweede serie 100 meter heren. V.l.n.r.: Ludvik Bohman (Polen), Gerhard Wucherer (W.-
Dld.), Mike Sands (Bahamas), Alphonse Yanghai (Congo), Kiang Yen (Singapore) en de grote favoriet
voor het Olympisch goud, de Rus Valen Borzov.
krade exact aan de eis voldeed en
bovendien een atlete achter zich liet
(Berny Boxem) die op de vijfde
plaats van de wereldranglijst staat.
En dat kan van Andy Carter niet
worden gezegd, want de Brit komt
niet voor bij de eerste twintig. En dat
Joke van Gerven slechts een keer in
plaats van twee keer aan de eisen
heeft voldaan, is een argument dat
nauwelijks overtuigd, want dan zou
het gros van dc afvaardiging eveneens
thuis moeten blijven. Tot degenen die
net onder de limiet zijn blijven ste
ken. behoort Miep van Beek, de vijf-
kampster die 23 punten tekort kwam.
Ook de estafetteploeg op de 4x400
meter bleef slechts weinig van de eis
verwijderd en toonde eveneens een
opgaande lijn. Toen de kans op uit
zending vrijwel verkeken was,
maakten blessuren echter een eind
aan de laatste hoop.
De grootste fout die door de keuzehe
ren is gemaakt, is het hanteren van
a-gumenten in het ene geval, om die
daarna in een ander geval weer over
boord te zetten. Dat ruikt naar wille
keur. die wordt verhuld achter de
dooddoener 'werkelijk Olympisch ni
veau' want wat dat, zonder er een
medaille bij te halen is, weet nie
mand. Het zou verstandig zijn vooruit
te bepalen wat men wilde: het uitzen
den van atleten die aan strenge nor
men voldoen en daarom een zo groot
mogelijke kans hebben om op Olym
pisch niveau een rol te spelen, of te
erkennen dat de atletiek in Nederland
nu eenmaal in zorgelijke omstandig
heden verkeert en met mildere hand
te selecteren. Een tussenweg, zo heeft
het afgelopen jaar duidelijk gemaakt,
geeft alleen maar de indruk van ge
schipper.
MÜNCHEN De Amerikaan Mark
Spitz heeft gisteravond Olympische
geschiedenis geschreven Mark voegde
twee gouden medailles aan het reeds
respectabele aantal van drie toe. .Vile
vijf gouden plakken zijn behaald door
het vestigen van wereldrecords. Met
deze enorme prestatie heeft hij zijn
landgenoot Don Schollandcr, 'die in
Tokio in 1964 vier keer met goud ge
tooid werd. achter zich gelaten. Slechts
een keer in de geschiedenis van de
moderne Olympische Spelen heel. een
atleet ook een keer een gouden quin>
let behaald. Alleen de Italiaan Fen
cer Nedo Nadi haaide in 1920 ook
een dergelijk huzarenstukje uit.
'MÜNCHEN Het eerste dopings-
slachtoffer van de twintigste Olympi
sche Spelen is gevallen. De officials
van het medische team hebben giste
ren de gewichtheffer Arjomand Na-
seth uit Iran gediskwalificeerd, omdat
hij positief gereageerd heeft op een
anti-dopingstest, die dinsdagavond na
de finale van hem is genomen. Welke
middelen de man uit Iran heeft inge
nomen is niet békend. Naseth zelf wei
gerde commentaar te leveretn en ook
de officials zwijgen hierover in alle
talen.
MÜNCHEN De achtervolgins-
ploeg, die zaterdagmiddag in de kwa
lificatie uitkomt, bestaat uit Roy
Schuiten Peter Nieuwenhuis, Gerard
Kamper en Ad Dekkers. Nanno Bak
ker en Herman Ponsteen bleken niet
in staat om iemand van de ploeg te
verdringen. Frans Mahn heeft de for-
Het falen van de 4 x 200 meter-ploeg bij dc heren, mag door het teleurstel
lend niveau, waarop de Nederlandse zwemploeg zich in München begeeft
nauwelijks meer als 'schokkend' gekwalificeerd worden. De al voor de uit
zending naar de Olympische spelen zeer discutabele équipe toonde zich ook
zo overstuur, dat de maandenlang als eis gehanteerde barrière van acht mi
nuten niet werd doorbroken. Peter Prijdekker (1.59.4), Bert Bergsma
(1.59.6), Roger van Hamburg (2.00.4) en Hans Elzerman (2.01.5) compo
neerden gezamenlijk een tijd van 8.00.87. Een prestatie, die zelfs boven de
tijd van de selectie-norm bleef Normaal gesproken had het kwartet ln
München een finaleplaats moeten bereiken. Maar momenteel is niets meer
normaal in dc ontluisterde Nederlandse zwemploeg. 'Gewoon erg slecht', oor
deelde bondstrainer Nico van Dam.
Dezelfde woorden kon hij ook voor Wijda Mazereeuw en Gerda Lasooy na de
series van de 400 meter wisselslag persoonlijk gebruiken. Evenals op de
200 meter, maandag, verdween dit duo roemloos uit de strijd. Gerda Las-
sooy nam afscheid van de wedstrijdsport met een tijd van 5.22.1. Het lever
de haar een 21ste plaats op. Wijda Mazereeuw kwalificeerde zich nog twee
posities lager met een tijd van 5.24.-.
Tot nu toe is eigenlijk alleen Hennie Peuterman bereid zich niets van de
troebele situatie in de ploeg aan te trekken. De Amsterdamse zwemster, die
ook vier jaar geleden in Mexico vertegenwoordigd was, vestigde evenals
eerder deze week op de 200 meter op de 400 meter wisselslag een Ne
derlands record. De door haar geproduceerde tijd van 5.15,- was met een
elfde plaats echter onvoldoende voor het bereiken van de finale.
Frieke Buys was gisteren de enige Nederlandse deelneemster, die zich een
ronde verder zwom. De Vlaardingse vlinderslag-specialiste reikte naar de
halve eindstrijd met een tijd van 1.06.9, maar sneuvelde ln de avonduren,
omdat ze toen niet meer dan eentiende seconde van die prestatie afhaalde.
Sammy Monsels, de in Nederland wonende sprinter, die voor Suriname aan
de Spelen deelneemt, is er niet in geslaagd zich op de 100 meter bij de
beste 16 te plaatsen. In de series reikte Sammy Monsels met 10,61 secon
den tot de derde plaats, hetgeen hem het recht gaf nog een keer te starten.
Het gezelschap bleek toen echter te sterk cn Sammy Monsels kwam niet
verder dan de zevende plaats.
Op de derde dag van het Olympisch zeiltoernooi kwam alleen Tempest-man
Ben Staartjes tot een opvallende verrichting. Staartjes en Kurpershoek
nestelden zich op een fraaie derde plaats achter de Brit Warren en de ex-
Finnjollcn-crack Valentin Mankin. Staartjes behaalde gisteren een zesde
plaats. Hij startte iets te vroeg, waardoor hij achterin moest beginnen, maar
hij herstelde zich prachtig.
De FinnjoIIen-zeiler Kees Douze kwam als 28ste over de eindstreep. Douze
heeft het psychisch erg moeilijk gehad, omdat hij de eerste kruisrakken erg
slecht vaarde, waardoor hij meteen van start af al tegen een achterstand
aankeek.
Het Flying Dutchman-duo Imhoff-Korver tenslotte eindigde ook achterin.
Imhoff vergokte het zwaar in het eerste kruisrak door als 'enige' bakboord
uit te gaan, terwijl zijn 28 tegenstanders de goede stuurboordkant kozen.
Het duo is nu vrijwel kansloos voor een goede klassering en een medaille
zit er helemaal niet in.
Ook voor de Nederlandse vertegenwoordigers in de moderne vijfkamp is er
de laatste dagen weinig reden tot enthousiasme geweest. De drlemansploeg
eindigde in het eindklassement op de achttiende en voorlaatste plaats. Al
leen de Canadezen schutterden nog meer. In het persoonlijk klassement van
de vijfkamp moesten de Nederlanders zich ook ln de achterste gelederen
aansluiten. De minst teleurstellende prestatie leverde Jan Bekkink, die zich
als 46ste klasseerde. Rob Vonk eindigde als 53ste en Henk Krediet op de
voorlaatste plaats als 66ste.
Alleen Hagenaar Rob Vonk heeft zich één keer op de voorgrond gemani
festeerd. Dat was tijdens de zwemproef, die over de in de zwemwereld onge
bruikelijke afstand van 300 meter afgenomen werd. De uit drie mariniers
en een burger bestaande equipe heeft verder de afvaardiging naar München
geen moment kunnen rechtvaardigen. Ook gisteren, de laatste dag van het
evenement, niet. Henk Krediet was tijdens de cross over vierduizend meter
de beste Nederlander. Hij draafde naar een 16de plaats. Bekkink werd 28ste
en Vonk 56ste.
Ook de Military-ruiters hebben zich aangesloten bij de inmiddels lange rij
mislukkingen in de Nederlandse Olympische ploeg. Tijdens de zware cross
country op dc tweede dag van het evenement bereikte slechts één Neder
landse ruite de eindstreep. Alleen Piet van der Schans slaagde er in met zijn
paard rond tc komen. De overige drie werden al voortijdig uitgeschakeld.
Voor Maarten Jurgens, die op het laatste moment Daan Nanning in de vier-
nians-equipe heeft vervangen, eindigde zijn Olympisch debuut zelfs in het
ziekenhuis van München. Met zijn viervoeter Tammeriane sloeg hij bij de
lastige steeple over de kop. Minutenlang bleef de Twentse ruiter bewuste
loos liggen. In het ziekenhuis constateerden dc doktoren een zware hersen
schudding.
Het Nederlandse waterpolo-team lijkt door de uitschakeling in de voorron
den het toernooi zeer plichtmatig uit te spelen. De formatie van Coach
Harry Vriend won gisteren de laatste wedstrijd in de poule met 6-2 van
het vrij zwakke Griekenland.
De Nederlanders hebben zich tegen de taktisch weinig imponerende Grieken
nauwlljks hoeven in te spannen. Toch kwam het duel nauwelijks boven de
middelmaat uit. Doelman Evert Kroon: 'Best was het niet. Maar de statistiek
vermeldt later alleen maar een overwinning. Lang hoeven we aan deze wed
strijd in iedere geval niet terug te denken.'
Vooral in de eerste periode speelde Nederland matig. Volkomen onnodig
startte het zelfs met een zone-verdediging. Pas toen defenitief gemerkt werd,
dat de Grieken met niet meer dan drie spelers aanvielen, wijzigde Vriend
zijn taktisch concept. De coach greep deze gelegenheid aan om ook de re
serves in het water te dirigeren zowel Hermsen, Wouda als Schmidt kwa
men in het water. Vooral dc laatste bracht meer tempo in de aanval. De
tussenstanden waren 1-0, 0-2,1-3 cn 0-1.
