fff l
i
1
Proef met vakantiekamp
hartpatiënten geslaagd
dichtbij
Vwm
li
Ud
lü
30
30
3bo
uw probleem
ok het onze
Volgend jaar waarschijnlijk op grotere schaa Iherhaald
Trouwen is niet altijd houwen
vermaak
fjD
ra
Achterstand
Ijsberg
verlicht
lollypot
privevee
fT
ei
[TROUW/KWARTET WOENSDAG 9 AUGUSTUS 1972
Binnenland T5/K7
Irlevea die niet zijn voorzien van naam en
■drca kannen niet In behandeling worden
(«nomen. Gekelmhondlng Is verzekerd. Vra-
;<n die niet onderling met elkaar In verband
uin moeten In afzonderlijke brieven worden
ettcld. Per brief dient een gulden aan post
fels te worden Ingesloten. Adres: redactie
tonw-Kwartet, postbus 948, Botterdam.
Vraag: Een van onze lezers bezit een
schilderij genaamd: het wonder van
Vollenhove en geschilderd door J. W.
J. de Rooy 1863. Graag wil hij over
het wonder en de schilder iets meer
weten.
Antwoord: Er zijn verschillende schil
derijen, tekeningen en litho's over dit
onderwerp. In het Zuiderzeemuseum
te Enkhuizen bevindt zich een litho
van EP Seidel en een tekening van J.
Pltigger. De naam van J. W. H. de
Rooy komt echter in geen enkel hand
boek voor. Misschien weet een van
onze lezers meer over deze schilder.
Wat het wonder betreft: drie Durger-
damse vissers, vader en twee zoons
Hording, dreven in 1849 twee weken
lang op een ijsschots in de Zuiderzee.
Op donderdag 25 januari kwam een
meeuw over het Kerkplein te Vollen
hove vliegen, die twee haringen uit
le snavel liet vallen. Dit was aanlei-
ding voor een groepje Vollenhovers te
gaan vissen. Op een schots zagen zij
de Bordings. Al wat kon varen in
follenhove werd ingezet bij de red-
ingpogingen en inderdaad werden de
nensen meer dood dan levend van de
ichots gehaald met een ijsvlet. Toen
de tjalk bij het wegvaren tegen de
chots botste, brak het ijs. Slechts de
ongste zoon overleefde dit hachelijk
vontuur.
I'raag: Wie kent het kinderversje dat
Idus begint: Twee kindertjes zouden
aar huis toe gaan Inhoud: de weg
aar huis was versperd door heel veel
oeien en de kinderen zijn doodsbang,
ij besluiten te bidden, maar kennen
Heen het gebedje dat ze voor het
ten zeggen.
raag: Mijn vrouw en ik hebben een
estament laten maken, al lang gele
en waarbij de langstlevende alles
rft. Nu zei iemand laatst, dat het
invechtbaar is. Kunt u mij inlichten?
ntwoord: Inderdaad mag men zijn
inderen niet geheel onterven. Het
Jkt ons het beste dat u bij de
otaris, bij wie het testament berust,
en clausule op laat nemen over
ruchtgebruik door de overlevende
an de ouders. Voor grote successie-
echten hoeft u niet bang te zijn. De
ftrek voor de echtgenoten is bijzon-
er hoog.
raag aan lezers: Kent een onzer
zers misschien werk van de schilder
Fischer? In de bekende handboe
len komt zijn naam nl. niet voor.
'raag: Wij zijn verhuisd en vonden
k onze nieuwe woning een verwaar-
kosde parketvloer. Hoe krijgen we
lie weer goed?
intwoord: Er zijn fabrieken die zo'n
irketvloer weer keurig in orde krij-
an, maar u wilt het zelf proberen. U
int beginnen met zeer fijne staal-
ol, die u door goed was haalt. Theo-
tisch is het mogelijk zelf met een
achine te schuren, maar dan moet u
iel weten of u met een stevige dikke
outlaag of massief parket te maken
ibt, dan wel met een dunne fineer,
fobeer het eens op een plekje, waar
ich een kleed komt te liggen. Wordt
it niet goed, riskeer dan maar niet
veel en Iaat de fabriek het opknap-
in. Krijgt u de vloer goed, dan kunt
was opbrengen en de vloer plastifi-
ren. Uw verfhandel of Doe-het-zelf-
inkel kan u kleuren en merken
inen.
OPLOSSING VORIGE PUZZEL
1. plots, 5. veine. 10. ia. 11.
lemaal, 13. nipa, 15. as. 16. angulair,
kan. 22. ako, 23. Ede. 25. email,
kader, 27. lam, 28. Ede, 30. ene,
radiator, 34. la, 35. teer. 37. ïn-
inkt, 41. gij, 42. staak, 43. toros,
'ert. 1. pinakel, 2. lai, 3. taan, 4 s.l.
V.E.. 6. Emma. 7 .ai, 8. Naarden. 9.
p, 12. leuk, 14. Panama, 17. galei, 18.
loket, 19. iedere, 21. amarant, 24.
feprijs. 29. Daan, 32. data. 33. Otto.
Ri lis, 36. ego, 38. sa, 39. ik, 40. kt.
te veel vermoeien. We hebben vaste
rusttijden in het dagprogramma en
ook tijdens de speurtochten wordt
erop toegezien, dat de kinderen zo nu
en dan even kalmaan doen. Maar voor
de rest laten we hen zoveel mogelijk
zelf in actie komen.'
Zelf actief
Van een onzer verslaggevers
ZEIST Het Kinderhartenfonds, een vereniging van ouders van
kinderen met aangeboren hartafwijkingen, neemt in het Henri
Dunanthuis in Zeist op het ogenblik een proef met speciaal voor deze
kinderen georganiseerde vakantiekampen. Hoewel het experiment
nog niet beëindigd is, staat voor de medische begeleiders nu echter
al vast, dat het een succes is geworden. Dit betekent, dat de kampen,
waaraan deze zomer nog maar 50 jongeren deelnemen, volgend jaar
waarschijnlijk op grotere schaal zullen worden herhaald.
De kindercardiioloog E. Harinck van
het Utrechtse Wilhelmina-ziekenhuis,
die met een aantal verpleegsters van
de 'intensive care-afdeling' van het
Anthonius-ziékenhuis in Utrecht de
eerste week medisch toezicht hield,
noemt de proef bijzonder geslaagd.
Niet alleen omdat de kinderen licha
melijk ontspannen, vooral ook omdat
2e psychisch uit een isolement worden
gehaald.
'In de maatschappij onder hun leef
tijdgenoten zijn deze kinderen vaak
op een zijspoor geraakt. Ze kunnen
lichamelijk niet meedoen met het ge
volg, dat ze zich terugtrekken en hun
speelplaats vaak niet meer is dan het
flatbalkon of de achtertuin.
Dat proberen we hier te voorkomen.
In de praktijk blijkt dat niet zo
moeilijk. Alleen al het feit, dat ze
samen zijn' met andere kinderen, die
dezelfde handicap hebben, maakt hen
vrijer. En wat die lichamelijke ont
spanning betreft: we laten ze zoveel
mogelijk zélf doen. Helaas komen ze
daar thuis meestal nauwelijks aan toe.
De meeste ouders zijn zo bezorgd, dat
ze elke inspanning proberen te voor
komen cn de kinderen behandelen als
kasplantjes, waarvoor alles gedéén
moet worden.'
Toezicht
In het Dunanthuis gaat men van
andere principes uit. Bijna dagelijks
gaan de kinderen met de rolstoel de
Zeister bossen in op speurtocht. Ze
mogen daarbij zoveel doen als ze zelf
willen, waarbij de medische staf er
van uitgaat, dat de kinderen zelf wel
aanvoelen wat ze wel en wat ze niet
kunnen. Tot nu toe heeft dat tot
opmerkelijke resultaten geleid.
Arts Harinck: 'Er zijn kinderen, die
thuis niet meer dan tien meter moch
ten lopen, maar hier rustig zo'n 50
meter het bos ingaan. Natuurlijk blij
ven we erop toezien, dat ze zich niet
Jan le Cessie, die door het Jeugd
Rode Kruis werd uitgeleend om vorm
te geven aan die activiteiten, noemt
het een absolute noodzaak, dat de
kinderen zelf bezig zijn. 'We beschou
wen het als een compensatie voor het
gebrek aan sportieve mogelijkheden.
Waar anderen een balletje trappen,
moeten deze kinderen op andere wijze
hun energie kwijt.'
In het Dunanthuis doet men dat door
bijvoorbeeld een songfestival te orga
niseren: een door de kinderen zelf
opgezette show, die ze ook helemaal
zelf aankleden, inclusief de decors. Zo
stellen ze ook dagelijks een eigen
kampkrant samen, die de volgende
ochtend gestencild wordt uitgegeven.
De ouderen ontwerpen weer een mid-
getgolfbaan en verzorgen een radio- uit
zending.
Le Cessie: 'Je staat er soms versteld
van hoe inventief de kinderen soms
zijn. Iedereen is enthousiast, er is er
geen één, die niet meedoet. Ook bij
de spelletjes binnenshuis ontbreekt er
geen een. Er is vaak dolle pret.'
Tevreden over de resultaten is ook de
heer C. H. Minderman, die als voor
zitter van de vereniging een van de
initiatiefnemers is van de onder de
paraplu van de Nederlandse Hartstich
ting georganiseerde kampen. 'Bij de
ouders was er in het begin nog wel
eens wat aarzeling. Dat is ook begrij
pelijk; je staat je kind niet zo gemak
kelijk af. Er waren er bij, die dat
voor de eerste keer deden. Maar ik
geloof, dat ze straks allemaal enthou
siast zullen zijn.'
Zo is de liefde: eerst willen zij voor
elkaar sterven, en dan niet eens met
elkaar leven. Die uitspraak van Ema
nuel Wertheimer schijnt in Amerika
steeds meer aanhangers te winnen.
Volgens een onderzoek dat het Ameri
kaanse ministerie van geestelijke
volksgezondheid heeft laten verrich
ten in de vijftig (verenigde) staten,
wordt er meer en meer gescheiden en
worden er onrustbarend veel aan
staande huwelijken geannuleerd nog
voor het tot iets heeft kunnen komen.
Meer dan een derde van het aantal
huwelijken dat daar jaarlijks gesloten
wordt, loopt stuk en het ziet er naar
uit dat de kapotte huwelijken zich in
stijgende lijn blijven voortbewegen.
Vorig jaar bijvoorbeeld, schrijft het
tijdschrift US News and World Re
port, werden er 2.196.000 paren echt
paren. maar in dezelfde tijd maakten
768000 echtparen een officieel einde
aan hun verbintenis. Het aantal men
sen dat ivil scheiden, groeit harder
dan de trouwlustigen. In 1960 werd er
ongeveer viermaal zoveel getrouwd als
gescheiden; vorig jaar ivas het aantal
scheidingen van die 25 procent al
gestegen tot 35 procent van de geslo
ten huwelijken.
Waar dat nu precies aan ligt? Wijze
mannen en vrouwen als Ralph Waldo
Emerson, Jean de Boisson en Elise
van Heyking hebben vóór deze schei
dingen-eruptie al opgemerkt, dat
'mannen zijn wat hun moeders van
hen gemaakt hebben', dat 'sommige
vaders het meest van andermans doch
ters houden' en dat 'het leven een
jarig
De heer C. H. Minderman: 'hartpatiënten uit hun isolement halen'.
In het Dunanthuis: er is er geen één, die niet meedoet.
Een belangrijke geruststelling noemt
hij de aanwezigheid van een complete
medische staf, die de volledige uitrus
ting van het Wilhelminaziekenhuis
ter beschikking heeft. 'Als er wat zou
gebeuren, hebben we direct alles bij
de hand. Overigens hebben we die
apparatuur nog geen enkele keer hoe
ven te gebruiken.'
Duizenden
Dat het experiment herhaald moet
worden is voor hem geen vraag. 'Dit
jaar hebben we nog maar 50 jongeren
een vakantie kunnen aanbieden. Maar
er zijn veel meer van deze kinderen,
die door hun handicap in een isole
ment dreigen te raken. Als je weet,
dat op elke duizend geboorten acht
kinderen met een hartafwijking ter
wereld komen, wordt duidelijk, dat
het hier om vele duizenden patiënten
gaat. Alleen al in de groep van onder
de 18 zijn het er zo'n 15.000. He', is
gewoon een noodzaak, dat er ook in
de recreatieve sfeer iets voor hen
wordt gedaan. En niet alleen voor
hen, ook voor de ouders. Want ook
die komen zelden of nooit aan een
vakantie toe. Een reis naar de zon is
er voor hen nooit bij. Zelfs een huisje
op de Veluwe stuit vaak op proble
men. Er zijn ouders, die door dit
kinderkamp voor het eerst sinds hun
huwelijk weer eens samen op vakan- Q grm
tie kunnen. Oók dat is een belangrijk
voordeel van dit experiment.'
Maar het belangrijkste pré noemt hij
de ervaring voor de kinderen zélf. 'Ze
doen hier dingen, waarover ze kunnen
praten met hun vriendjes. Dezelfde
dingen, die anderen óók doen in hun
vakantie. Daartoe in staat tc zijn,
geeft hen een enorm zelfvertrouwen.'
Kosten
Het experiment volgend jaar voortzet
ten, levert voor het Kinderharten-
fonds maar één probleem: de finan
ciën. 'Voor een deel worden de kam
pen deze zomer betaald uit de contri
buties van de 400 leden. Met giften
en extra bijdragen van de ouders
wordt bijgespijkerd.
De heer Minderman: 'Of dat voldoen
de zal zijn als we op grotere schaal
gaan werken, is nog een vraag. Maar
we vertrouwen erop. dat er genoeg
mensen in Nederland zijn, die willen
helpen. Tenslotte gaat het hier niet
om enkelingen, maar om een grote
groep. Om vele duizenden kinderen,
die door hun handicap in het leven
van alledag min of meer geïsoleerd
zijn geraakt. Om hen daaruit te halen,
zijn deze kampen. Ik dacht, dat dit
een zaak is, dLie ons allen ter harte
moet gaan.
orizontaal 1. karig, 4. opium toebe-
lid om te roken, 8. boom, 10. rond-
12. visje, 15. tussen, 17. verf-
[je van de kunstschilder, 19. vor-
iring, 20. tijdrekening, 22. gesloten,
J. kerkgezang, 24. onheil aanbrengen-
e godin, 26. hogepriester te Silo, 27.
ndergevel, 29. plaats in Duitsland,
rangtelwoord, 31. kever, 33. pers.
oornaamw. 37. reeds, 38. houten
epper, 39. uitgestotene. Verticaal: 1.
seks 2. rund, 3. landbouwwerktuig, 5.
'il van een wiel, 6. slede, 7. familie-
d, 9. muzieknoot, 11. wandversiering,
aanwezig, 13. latwerk voor leibo-
en, 14. zangstem, 16. niemandal, 18.
id van de wind, 21. moerasvogel, 24.
yth. figur, 25. Europeaan, 27. voor,
I. oudste bijbelvertaling, 32. rivier
i Rusland, 34. volksnaam van de
luw, 35. lidwoord. 36. kindergroet,
luiaard.
De manier waarop de Akzo bedrijfsaf
val gaat afbreken en de nijvere ar
beid van de technisch-wetenschappe-
lijke attaché van de Nederlandse am
bassade in Tokio hebben mij gebracht
tot het ontdekken van een nieuwe
natuurwet: de wet van de stimuleren
de achterstand.
Dat is trouwens geen grote prestatie
geweest. Ten eerste is het weten
schappelijk beneden de maat omdat ik
maar één voorbeeld heb, dat toevallig
de aandacht trok. Ten tweede is het
niet erg origineel, maar gewoon een
omkering van de bekende (en even
aanvechtbare) wet van de remmende
voorsprong.
Het klassieke voorbeeld van die wet
van de remmende voorsprong is het
stadje dat in het begin van de negen
tiende eeuw als eerste in de wijde
omgeving openbare gasverlichting
aanlegde. Een indrukwekkende pres
tatie, waar men zo van onder de
indruk was dat die gasverlichting er
nog steeds was toen andere stadjes
hun straten al lang elektrisch ver
lichtten. De voorsprong had verdere
ontwikkeling afgeremd.
De wet van de stimulerende achter
stand drong zich op toen ik achter
elkaar een serie voorbeelden zag van
wat Japanners op het ogenblik beden
ken tegen milieuvervuiling. Die inven
tiviteit moet toch wel iets te maken
hebben met de onbeschrijflijke manier
waarop de kwaliteit van lucht en
water daar zijn aangetast.
Het begon met de aankondiging van
de Akzo dat het concern in het Bot-
lekgebied een verwerkingsbedrijf wil
bouwen voor gechloreerde koolwater
stoffen, het afvalprodukt dat volgens
het verdrag van Oslo onder geen
voorwaarde meer in zee geloosd mag
worden, het produkt ook, waarmee
het dumpschip Stella Maris een jaar
geleden zijn geruchtmakende zwerf
tocht maakte. (Toen mocht het nog
icel, maar begon iedereen ineens te
bedenken dat het niet gezond was
voor de vissen.)
De Akzo wil nu een installatie bou
wen waarin dit ongezonde spul wordt
verbrand. Het daarbij vrijkomende
chloorwaterstofgas (de reden waarom
het niet gewoon in een oven kan
worden opgestookt) ivordt teruggeleid
naar het proces waar het afval in het
algemeen ook vandaan kwam: de pro-
duktie van de kunststof polyvinylchlo-
ride (PVC).
De bijzonderheid die tot dit verhaal
leidde is, dat Akzo dat verwerkings
proces niet zelf heeft uitgevonden. De
licentie is in Japan verworven, tvaar
dit fraaie kringloopproces al wordt
toegepast.
En in hetzelfde Japan verzamelde
technischrioetenschappelijk attaché ir.
E. D. Kunst een adembenemende serie
berichten over de verwerking van
plastic afval. Weliswaar rijp en groen
(en voornamelijk groen, waarschuwt
hij zelf) maar er zitten geweldig aar
dige ideeën bij.
Ruimte voor inventiviteit is er op dit
gebied genoeg, want een afdoende
oplossing als verbranding is eigenlijk
jammer. Gegeven het feit dat aardolie
ooit op raakt, verbranden we eigen
lijk toch al te veel, en alles waarvoor
we olieprodukten nuttiger kunnen ge
bruiken is meegenomen.
Om te beginnen moet je van oud
plastic nieuw kunnen maken, vinden
de Japanners, en in de stad Foenabas-
ji staat een proefinstallatie die dat
doet. Dertigduizend gezinnen leveren
hun plastic afval apart van het ande
re huisvuil in. In de fabriek wordt
het schoongemaakt, vermalen en om
gesmolten tot iets wat een plasticfa
brikant een rare ratjetoe zou vinden
(alle soorten zitten immers door el
kaar heen), mwaar waar nog best
simpele dingen van kunnen worden
gemaakt ah b-inhakken en dro'nage-
buizen.
Verscheidene bedrijven experimente
ren met een wat krachtiger aanpak
van afvalplastic. Wanneer het bij ho
gere temperatuur wordt behandelt be
gint een scheikundig afbraakproces,
en onder bepaalde omstandigheden
kan zo een behoorlijke kwaliteit
stookolie worden teruggewonnen, met
als prettige eigenschap dat het zwa-
velgehalte nul is, zodat bij verbran
ding de lucht niet ivordt vervuild.
Vermengd met asfalt kan bewerkt af
valplastic worden gebruikt voor wegen
aanleg. Ook in die richting van
bouwmaterialen wordt gewerkt. Maar
de meest opmerkelijke toepassing is
uitgewerkt in het regeringsinstituut
voor chemisch industrieel onderzoek in
Tokio, waar men van oud PVC goed
kope ionenwisselaars maakt.
Ionenwisselaars zijn (tot nog toe niet
zo goedkope) chemisch zorgvuldig be
werkte plastics van heel speciale
structuur, waarmee bijvoorbeeld wa
ter van opgeloste zouten kan worden
ontdaan door de deeltjes (ionen) te
vervangen door de samenstellende be
standdelen van water.
Voor verschillende zuiveringsproble
men, maar ook in bepaalde chemische
produktieprocessen, worden ionenwis
selaars gebruikt. Het nieuwe Japqnse
produkt zal waarschijnlijk iets minder
effectief werken dan het gebruikelij
ke, maar dat afvalplastic een dergelij
ke hoogwaardige bestemming kan krij
gen is toch opvallend. De wet van de
stimulerende achterstand?
Een cynische bedenking tot slot. Dat
het proces waarmee de Akzo nu zijn
afval te lijf wil, in Japan al bestond,
had eigenlijk niet zo veel te maken
met het voorkomen van verontreini
ging daar. Het geheim zit hem in het
chloor. Dat komt bij ons in de vorm
van keukenzout voor een prikje uit
de grond, maar de Japanners zijn er
erg zuinig mee. Zij hebben geen zout,
en moeten het dus allemaal invoeren.
Vandaar de mooie kringloop dio het
zoutzuur weer in het proces terug
voert Ook het niet hebben van zout
is een stimulerende achterstand.
Een nagekomen grapje van vorige
week. Een van de onderzoekers die
foto's krijgt van de Amerikaanse
kunstmaan ERTS-1 is John Hult van
de Rand Corporation in Los Angeles.
Hls is geïnteresseerd in aantal en
grootte van de ijsbergen in het noor
den van de Stille Oceaan.
Dat is geen academische belangstel
ling, Hult is aan het bekijken of het
een praktisch idee is om ijsbergen op
sleeptouw te nemen en te gebruiken
voor de watervoorziening van Zuid-
Californië.
Volgens zijn berekeningen zou dat
ruim zes cent per kubieke meter gaan
kosten, en dat steekt aardig af tegen
de zestien cent die begroot is voor
water uit de pijpleiding waaraan in
Calif ornië nu ivordt gedacht (ter
plaatse is in het zuiden van Califor-
nië binnenkort niet meer genoeg wa
ter te winnen).
Het systeem-Hult zou wel een forse
operatie worden: een rij van grote
ijsbergen met een gezamenlijk volume
van zo'n tien kubieke kilometer, die
tien maanden over de sleepreis zou
doen. Onderweg zou ongeveer één ku
bieke kilometer smelten.
In de rubriek van vorige week waren
overigens twee regels weggevallen uit
het citaat van de Engelsman die niet
zo in de ERTS geloofde 'Maar het
oplossend vermogen', luidde zijn laat
ste zin volledig, 'voldoet niet aan de
eisen van de moderne kartografie, en
zal niet voldoende zijn voor de gede
tailleerde opsporing van natuurlijke
hulpbronnen.'
Voor John Hult zal dat geen pro
bleem zijn: de ijsbergen waarin hij is
geïnteresseerd zijn ruimschoots groot
genoeg om door de satelliet gezien te
worden.
Groningen houdt er een vereniging
voor volksvermaken op na en die
zorgt dan ook voor de nodige volks
feesten. Een van die vermaken is een
ballonwedstrijd op 20 augustus, waar
door de renbaan van het stadspark tot
startbaan is omgedoopt. Omdat het
om echte, grote ballonvaarders gaat,
ligt de organisatie van dit feest in
handen van de vaarkundige Haagsche
Ballonclub, waaraan bekende namen
als die van Nini en Jan Boesman
verbonden zijn, die zelf komen meeva
ren. De derde Nederlandse deelnemer
is Ben Steeman en verder doen er
ballonpiloten uit België, Frankrijk,
Duitsland, Zwitserland en de Verenig
de Staten mee. Elf van hun soort
geruisloze 'vaartuigen' zullen aan de
start verschijnen. Het grootste schip
zal de dertig meter hoge 'Sandeman'
zijn.
Winnaar van de race wordt de man of
vrouw die hemelsbreed de
grootste afstand in zo weinig mogelij
ke tijd aflegt. Wie een tussenlanding
maakt of langer dan een kwartier in
een boomtop blijft hangen, krijgt
strafpunten.
voortdurend afscheid nemen is'. Dat
zouden oorzaken kunnen zijn, maar
experts op dat gebied kunnen het er
nog niet over eens worden. Sommigen
van hen brengen de scheidingsrage in
verband met bijvoorbeeld de sexuele
revolutie, de verruimde echtschei-
dingsuetten in een aantal staten, de
groeiende economische onafhankelijk
heid van de vrouto en de overvloedige
vrije tijd. Een regeringsfunctionaris,
die zich over het probleem gebogen
heeft, vindt dat het met de huwelijks
moraal net zo is gegaan als met
andere zaken, waar vroeger niet over
gerept mocht worden. Toen fronsde
je je wenkbrauwen over zoiets en nu
kan je er openlijk over praten'.
Uit de rapporten blijkt, dat ongeveer
één vijfde van alle mensen die her
trouwen de laatste tien jaar steeg
het aantal tweede huwelijken met
veertig procent weer in een schei
ding eindigen. Jong of oud heeft niets
met scheiden te makenhet komt
evenveel in alle leeftijdsgroepen voor.
Als gevolg van al dat uit elkaar gaan
groeien steeds meer kinderen in va
derloze gezinnen op. Vorig jaar waren
er in de Verenigde Staten 8,7 miljoen
van zulke kinderen onder de achttien.
Overigens hebben de onderzoekers
ook kunnen concluderen, dat deze
verschijnselen niet tot de VS beperkt
blijven, maar op het eerste gezicht
overal ter wereld hetzelfde zijn. Onze
eigen J Greshoff zei het al: 'De
liefde is het enige spel, waarbij vals
spelen tot de regels behoort'. Met alle
gevolgen van dien.
Tussen Amsterdams burgemeester dr.
I. Samkalden en mej dr. M. A. M.
Klompé bestaat meer dan één over
eenkomst. Allebei zijn ze volgens
astrologische wetten leeuw respec
tievelijk leeuwin, mede daardoor bei
den deze maand jarig, ze wordèn
allebei zestig en zijn allebei oud
minister. Met dit verschil dat mej.
Klompé opnieuw minister is (van
Staat), bovendien lid van de pauselij
ke commissie Justitia et Pax en voor
zitter van de stichting Bio-Weten-
schappen en Maatschappij, en dr.
Samkalden alleen nog burgemeester
van de hoofdstad, maar daar heeft hij
volgens zeggen ook z'n handen vol
aan. Wie een felicitatie wil sturen,
moet wel weten dat ze het feest niet
samen of gelijk vieren: de burgemees
ter is morgen al jarig en de minister
de zestiende.
Wie schetst de verbazing en schrik
van het Haagse echtpaar, dat na een
verkwikkende nachtrust 's morgens
vroeg een python onder de echtelijke
sponde aantrof? Het verhaal vermeldt
niet. welke helft van het paar en
waarom die dan wel zo vroeg in de
ochtend onder het bed moest zijn,
maar wel dat de politie er in allerijl
bijgehaald werd plus een particulier
die verstand van slangen heeft. De
laatste constateerde dat het om een
net-python ging, de grootste wurgslang
ter wereld, die twaalf meter lang kan
worden.
Gelukkig was deze Haagse python nog
maar een baby, maar wel eentje van
1.25 meter, die ook best een konijntje
of wat lean wurgen en opeten. Omdat
de sterke arm niet tegen de slang
opgewassen meende te zijn, nam de
slangenkenner de baby mee en bracht
het kind onder in een reptielenhuisje.
Dit is de achtertuin van vrachtwagen
chauffeur Lesley Livitt uit Yorkshire
en de man die daar de koe melkt, is
Lesley zelf. De chauffeur heeft liever
een koe dan een hond, omdat er,
vindt hij, niets boven een pint verse
melk gaat. Elke dag trekt hij zo'n
vijftien liter uit zijn privé-koe en wat
hij en zijn gezin zelf niet opdrinken,
gaat naar bejaarden in de buurt.
LOWIETJE
In Amerika, waar bijna alle nieuwtjes
worden uitgevonden of er althans het
eerst zijn, hebben ze de fietslamp nog
altijd niet ontdekt. Als we het tijd
schrift 'De bejaarden' mogen geloven
tenminste. Sinds de fiets in Amerika
weer helemaal in is en er haast je rep
je kilometers rijwielpad worden aan
gelegd, is het onderwerp boeiend ge
noeg geworden om er kommentaren
aan te wijden, al zijn die niet altijd
even positief. Eerst, aldus 'De bejaar
den' werd er via de televisie gewaar
schuwd tegen de gevaren van het
fietsen: kou vatten en voor oudere
mensen oververmoeidheid. En
daarna is er een bloedernstig artikel
gewijd aan de verlichting, want zon
der dat heeft een fietser 's avonds
niets aan zijn rijwiel, meende de
schrijver.
Vijftien miljoen ijslolly's hebben Ne
derlandse ijsverkopers in vier maan
den gekocht bij de Britse Tip Top-
fabrikant, ook wel Chrystallised Con
fections genoemd. Of ze allemaal al
zijn opgegeten, is maar de vraag. De
firma heeft een speciaal lolly-systeem
bedacht, dat het mogelijk maakt de
lekkernij in vloeibare toestand in
enorme containers te vervoeren. De
afnemers kan ze dan vers invriezen
en desgewenst lang bewaren, zodat we
missch'en nog maanden uit deze verse
Engelse lollypot kunnen eten.
JQ
_ta*
