In buitenland
betere opvang
van invaliden
op vakantie
dichtbij
Parijs grijpt weer
terug naar vroeger
ranmentaar
Vriendschap
Oppassen met
kiezen trekken
in weekeinde
Wie wil lachen met Hoving?
I «ROUW KWARTET DINSDAG 25 JL LI 1972
llimit-iiliiml TI» k.
[_De regeerders in Moskou hebben,
it gezegd, moeite met de opvatting,
dit hun buitenlandse politiek minder
ir ideologische motieven wordt be
paald dan door het nationale belang
van de Sowjet-Unie. Trouw/Kwartet
lm daarvan meepraten. Enkele weken
Heden werd deze opvatting in onze
t bekritiseerd door een medewer-
ler van het Sowjet-persbureau TASS.
Joeri Kornilow, aan wie wij op verzoek
van de Russische ambassade de ruimte
hadden gegeven om op een beschou
wing in Trouw/Kwartet te reageren.
Zijn kritiek sloeg als een tang op een
varken, omdat hij simpelweg voorbij
ging aan het meest evidente bewijsma
teriaal van zijn tegenstanders. Hij
waagde niet eens een zwakke poging
om b.v. uit te leggen waarom de Russi
sche leiders hun ideologie niet zou
den hebben opgeofferd aan het natio
naal belang, toen ze in mei akkoorden
iloten met de man, die het bommen en
raketten liet regenen op hun bondge
noot Noord-Vietnam. Als Joeri Korni
low dat verzuim alsnog wil herstellen,
geven we hem daartoe graag gelegen
heid, want de problematiek die hij in
zijn artikel omzeilde, heeft sindsdien
alleen maar aan actualiteit gewonnen.
Op het ogenblik wordt in de Sowjet-
Unie de 'Maand van de Sowjet-Vietna-
mese vriendschap' gehouden. Eind vo-
■■i rige week was het er 'Internationale
Vietnam-dag' (de achttiende verjaardag
H van de in 1954 te Genève gesloten
Al Vietnamese akkoorden). En wie werd
ti uitgerekend op die dag in Moskou
ontvangen? Peter G. Peterson, de
Amerikaanse minister van handel, die
met een delegatie naar de Sowjet-Unie
mocht komen, om te praten over de
levering van olie en aardgas aan de V.S.
k Peterson is bepaald niet de enige zwa
luw die nog geen zomer maakt in de
commerciële betrekkingen tussen Ame
rika en Rusland. Ongeveer 2 weken ge-
den werden de supermachten het eens
Óver de grootste graanovereenkomst in
de geschiedenis. Vorige week kwam
dr. Armand Hammer, de hoogste chef
van het Amerikaanse concern Occiden
tal Petroleum, uit Moskou terug met
de boodschap, dat zijn onderneming de
Russen aan patenten en technologische
z« informatie zou helpen voor de winning
van olie en gas. En in dezelfde week
•n kon Pullman Inc. bekendmaken, dat ze
tls eerste Amerikaanse onderneming
bestemming had gekregen, een perma-
nent kantoor in de Russische hoofdstad
te vestigen.
Wij hebben niets tegen een opbloei van
de Amerikaans-Russische handel; inte
gendeel. Maar als de Noord-Victname-
zen uit deze gebeurtenissen in de
'Maand van de Sowjet-Vietnamese
vriendschap' bitter zouden conclude
ren, dat die 'vriendschap' geen millime
ter verder reikt dan het nationale ei
genbelang van de Sowjet-Unie toestaat,
zouden ze groot gelijk hebben.
uidk
jdep
ïrhoi
vrt
og«
k
b;
taf
i soa
'laar
da
komi
ils
in a
i gé
vree
d K
Van een verslaggever
UTRECHT Ziekenfondsverzekerden
die op een zaterdag of zondag de hulp
inroepen van een tandarts, terwijl
deze hulp 'in 'redelijkheid' ook had
kunnen worden uitgesteld tot de
eerstvolgende werkdag, kunnen geen
aanspraak maken op een vergoeding
van het ziekenfonds. Dat is de strek
king van een advies dat de zieken
fondsraad heeft uitgebracht voor een
wijziging van het ministeriële besluit
dat de tandheelkundige hulp aan zie
kenfondsverzekerden regelt.
Volgens de huidige regeling bestaat
er voor behandeling in het weekeinde
een uniform tarief van 10. De verze
kerde moet diit bedrag aan de tandarts
betalen en hij krijgt het tegen over
legging van de kwitantie van zijn
ziekenfonds terug. Als blijkt dat het
geval niet spoedeisend is moet hij
bovendien een toeslag van ƒ14 beta
len die niet door het ziekenfonds
wordt gerestitueerd.
Deze eigen bijdrage-regeling berust op
een afspraak tussen de Nederlandse
maatschappij tot bevordering der
tandheelkunde en de ziekenfondsorga
nisaties. Maar hij heeft in feite geen
rechtskracht, omdat hij niet wordt
genoemd in het desbetrefende minis
teriële besluit. De ziekenfondsraad wil
de regeling ook niet in het besluit
opnemen, omdat er dan de suggestie
van zou kunnen uitgaan dat de verze
kerde in het weekeinde altijd aan
spraak kan maken op tandheelkundigfe
nulp, mits hij maar 14 extra betaalt.
Bovendien acht de raad het niet denk
beeldig, dat de werkgevers dit bedrag
voor hun rekening zouden gaan ne
men om bezoek aan de tandarts in
werktijd te vermijden, hetgeen een
overbelasting van de tandartsen tot
gevolg zou kunnen hebben.
Ook volgens het nieuwe voorstel van
de ziekenfondsraad moeten de verze
kerden in niet spoedeisende gevallen
«e extra toeslag betalen. Maar zij
kunnen dan niet langer aanspraak
maken op een vergoeding door hun
fonds van de kosten van behandeling,
codat beide bedragen voor eigen reke
ning komen.
door Cisca Dresselhuys
HAARLEM 'Lichamelijk gehandicapte mensen, die graag met va-
kantié willen, kunnen over het algemeen beter in het buitenland
dan in Nederland terecht. Niet zozeer omdat de mentaliteit van bij
voorbeeld hotelhouders daar zo veel anders is, maar vooral omdat de
grote hotels in het buitenland veel meer gericht zijn op de gewone
man dan hier in Nederland. De grote hotels, die wij hier in Neder
land hebben, een Hilton, een Holiday-Inn, dat zijn toch beslist hotels
voor zeer selecte groepen mensen.
Dit is de mening van de heer J. B. H.
Bergman, voorzitter van de sedert
drie jaar bestaande Stichting recreatie
gehandicapten die reizen organiseert
voor invaliden.
'Als je grote hotels in buitenlandse
toeristenplaatsen bekijkt, blijken deze
veel meer gericht te zijn op gewone
mensen. Dat betekent, dat wij er veel
gemakkelijker terecht kunnen met on
ze gehandicapte reizigers, want een
verblijf in het Hilton kunnen deze
mensen over het algemeen echt niet
betalen, nog afgezien van het feit, of
dit soort hotels er op gesteld zou zijn
groepen invaliden op te nemen. Het
is nog maar al te vaak zo, dat hotel
eigenaren lichamelijk gehandicapten
niet in hun hotels willen hebben. On
der het mom van 'ons hotel leent zich
er niet voor' "wat im bepaalde geval
len overigens wel waar is worden
de invaliden buiten de deur gehouden.
Men is bang, dat de andere hotelgas
ten aanstoot zullen nemen aan een
aantal gasten in-rolstoelen, omdat
zij tijdens hun vakantie liever niet
met allerlei ellende geconfronteerd
willen worden. Afgezien van deze
mentaliteitskwestie is het inderdaad
zo, dat zich 'helaas maar erg weinig
hotels lenen voor een langdurig be
zoek van gehandicapten. Zulke hotels
moeten nu eenmaal aan bepaalde ei
sen voldoen'.
De heer Bergman is soms wel eens
wat mismoedig, wanneer het gaat om
de mentaliteit van mensen als hotel
houders wat betreft het ontvangen
van lichamelijk gehandicapte gasten.
Op andere gebieden is hij echter weer
erg enthousiast. Met name over de
verschillende vliegtuigmaatschappijen,
waarvan de stichting recreatie gehan
dicapten regelmatig gebruik maakt
voor haar reizen naar het buitenland.
'De medewerking van die maatschap
pijen is werkelijk enorm. Natuurlijk
moeten we van tevoren afspreken
wanneer we komen, we kunnen ten
slotte niet onvoorbereid met twintig
mensen, tn rolstoelen komen aanzetten,
maar dat is dan ook het enige. Hoewel
wij natuurlijk veel meer bagage
hebben, dan gezonde mensen neem
alleen maar al die rolstoelen hoe
ven wij toch nooit meer te betalen.
Bij gewone vakantiereizen mogen de
passagiers 15 kilo bagage meenemen.
'Wij nemen per persoon wel zo'n 50
tot 60 kilo mee', zonder bijbetaling
vertelt de heer Bergman.
Enquête
Op het ogenblik vermeldt het reispro
gramma van de stichting voor het
grootste deel vliegreizen of treinrei
zen naar het buitenland. Men organi
seert vakanties in Joegoslavië, Italië,
Spanje. Zwitserland en Duitsland. Vol
gend jaar hoopt men het assortiment
uit te breiden met reizen naar Enge
land en Oostenrijk en korte vakanties
naar de Ardennen en de Eifel. Zo'n
uitbreiding van het assortiment komt
tot stand na een enquête onder de
gehandicapten, die al eens met de
stichting gereisd hebben. Uit de
enquê van dit jaar kwam naar voren,
dat men graag naar Oostenrijk (We
nen en Salzburg) wilde, naar Israël,
naar Rhodos in Griekenland, naar
Roemenië, de Scandinavische landen,
Engeland en Frankrijk. De stichting
gaat echter maar langzaam over tot
het uitbreiden van het assortiment
reizen, omdat het heel wat werk en
mensen kost om een uitgebreider reis
programma te bieden.
Voordat men ergens een vakantie or
ganiseert, moeten de plaats, het hotel
en bijkomende zaken, zoals: is er een
goede arts in de buurt etc. namelijk
door iemand van de stichting beoor
deeld worden. Dat kost natuurlijk
veel geld en tijd, maar het is noodza
kelijk om akelige teleurstellingen te
voorkomen. Wanneer in een hotel de
liften te klein zijn, de toiletten niet
toegankelijk voor iemand met een
rolstoel, het hotel alleen maar toegan
kelijk is via allerlei buitentrappen
etc.. dan kan de stichting zo'n hotel
niet gebruiken voor haar vakantierei
zen. 'Overigens, hoe veel belang we
ook hechten aan dergelijke materiële
omstandigheden, vinden we de menta-
liteit van de hotel-eigenaar en het per
soneel toch het belangrijkst. Wanneer
we een hotel hebben, dat misschien
op een ondergeschikt punt eigenlijk
niet helemaal voldoet aan onze eisen,
maar waarvan blijkt dat de opvang
door het personeel er erg goed is, dan
kiezen we toch voor zo'n hotel. Het is
voor onze mensen namelijk heel erg
belangrijk dat zij prettig en begrij
pend worden behandeld', aldus de
heer Bergman.
Bij de keuze van een vakantieplaats
wordt verder rekening gehouden met
het weer (er moet een goede kans
op mooi weer zijn) en, de omgeving
(er moest liefst een mooie natuur
zijn, maar in de nabijheid toch ook
een aardige plaats, waar iets te bele
ven valt).
Geen contacten
Wat de vakanties in Nederland be
treft: hiervoor is men nog steeds aan
gewezen op een verblijf in twee aan
gepaste tehuizen, éên in Groesbeek.
en één in Bergen. Volgend jaar wil
men, ook in Nederland, beginnen met
vakanties in gewone hotels. Op het
ogenblik zijn er nog geen contacten
gelegd met hoteleigenaren, maar de
heer Bergman heeft goede hoop op
het welslagen van dit plan. 'Natuur
lijk. het gebeurt nog steeds dat groe
pen invaliden geweigerd worden op
een terras of in een hotel, maar
volgens mij wordt dit toch steeds
minder. De mentaliteit verandert
langzaam, maar zeker. En het is niet
alleen de mentaliteit van de hotel
eigenaren die verandert en nog verder
veranderen moet, maar ook die van
de gehandicapten zelf. Deze groep
mensen verandert de laatste tijd sterk
van samenstelling. Door dc betere
opleidingsmogelijkheden worden de
gehandicapten mondiger. Zij gaan zelf
meer eisen stellen. Vroeger zag je de
invalide bijna niet op straat. Toen
moest je ze, bij wijze van spreken,
aan de haren meetrekken voor een
dagje uit. Nu vragen ze zelf om
vakantiemogelijkhedcn', aldus de heer
Bergman.
Nadeel
Een nadeel van de speciale vakanties
voor gehandicapten is het feit, dat
deze reizen duurder zijn dan de mees
te anders trips van gewone reisbu-
reau's. 'Helaas zijn onze reizen inder
daad zo'n 35 tot 40 procent duurder
dan gewone reizen. Dat komt door de
vele personeelsleden, die met zo'n reis
mee moeten. Op een groep van twin
tig gehandicapten gaan toch zeker tien
helpers en helpsters mee. Dat zijn
dan wel vrijwilligers, die niets hoeven
te hebben voor dit werk, maar hun
reis- en verblijfkosten moeten wij na
tuurlijk wel betalen. Deze kosten zor
gen ervoor, dat de reissom voor de
gehandicapte hoger wordt. Als wij nu
bijvoorbeeld van het ministerie van
CRM, waar wij al een paar jaar lang
om subsidie hebben gevraagd maar
nooit gekregen, nu eens een subsidie
van zo'n 40.000 gulden per jaar zou
den krijgen. Dan zouden onze prijzen
gelijk kunnen zijn met die van andere
rcisbureau's. Van die subsidie zouden
wij onze stafleden en andere kosten
kunnen betalen. Overigens zouden wij
dat geld ook best van iemand anders
willen hebben, een sponsor of zo.
Maar ja, ik ben bang, dat sponsors,
wanneer zij hun geld kwijt willen,
niet in de eerste plaats aan gehandi
capten denken', zegt de heer Bergman
nogal cynisch.
PARIJS De traditionele modeshows zijn gisteren weer in Parijs begonnen.
Het gaat alweer om de wintermode. Wat er tot nu toe van getoond is. lijkt de
verwachtingen wel te rechtvaardigen, dat de mode nog steeds doorgaat op de
enige tijd geleden ingeslagen ueg, die van het 'terug naar vroeger jaar'.
Wat bijvoorbeeld te zeggen van die beslist ouderwetse swagger (foto links),
die ontwerper Daniel Hechter voor het komende seizoen aanprijst als zijnde
je-van-het. De mantel heeft bloesende mouwen en grote opgestikte zakken en
doet in zijn geheel zeer sterk denken aan de mantels van vlak na de oorlog.
Op de foto rechts een ontwerp van Yves St.-Laurent: een zwart-wit geruite
knickenbocker met bijpassende pet en strakke wollen trui. Bij de broek worden
dikke wollen kniekousen en hoge schoenen gedragen.
'In een sollicitatiebrief schrijft Jan
Tedinga: een godsdienst heb ik niet,
wel heb ik mazelen, rode hond. long
ontsteking en griep gehad'. 'Ik heb
verandering van lucht nodig, zegt
Wijnvoord tegen zijn vrouw als hij
weer thuiskomt van een bezoek aan
de huisarts. Dot komt mooi uit. zegt
zij, ze hebben net bij de weersberich-
ten gezegd dat er stroom op komst is.'
'Meneer Oostvogels zegt tegen een
van zijn leerlingen: zeg Wim, wil jij
in de pauze even een doosje sigaren
voor me halen? Het is foor 'n ca
deautje, dus graag een metalen doos
je. Zegt Wim: Goed meneer, moeten er
ook een paar metalen longen bij?'
Als u nog niet krom van het lachen
om deze dijenkletsers ligt, kunnen wij
dat best begrijpen, maar de inmiddels
als kinderhumorgaarder bekend staan
de H. Hoving zal pijnlijk getroffen
zijn door zoveel onbegrip. Boven
staande en nog zo'n tachtig pagina's
andere 'grappen' presenteert hij in
zijn vermoedelijk achtste (zijn on
stuitbare publikatiewoede is nauwe
lijks meer bij te benen) boekje 'La
chen is geen mode meer' onder het
motto 'humor, verzameld door H. Ho
ving'.
'Ondanks alles', zegt de verzamelaar
in zijn voorwoord waarin hij con
stateert dat onze maatschappij 'door
en door vastgeroest is, zodat het soms
lijkt of er geen lachje meer af kan'
'ondanks alles blijven de gelukkige
momenten bestaan, of gewoon maar de
gekke momenten. De momenten waar
op een lach doorbreekt, een lach van
bevrijding, of een kleine glimlach van
herkenning.' Zo'n glimlach is bij ons
een stuk of vier, vijf keer doorgebro
ken, voornamelijk bij de sporadisch
vakantiekerk
Wie nog met vakantie moet en toeval
lig óók naar een van die massale
toeristische trekpleisters in Spanje
gaat, hoeft niet bang te zijn de zon-
daigse kerkdienst te moeten overslaan.
Er bestaat een 'stichting Nederlands
Protestants Pastoraat in Spanje', die
wekelijkse diensten verzorgt in Beni-
dorm, Torremolinos, Fuengirola en El
Atabal (bij Malaga). Elke zondagmor
gen is er een Nederlandse eredienst
in het Colegio Lope de Vega naast de
camping Los Olivos in Benidorm om
half elf cn om zes uur 's avonds in de
Engelse kerk van Torremolinos. In El
Atabal wordt elke tweede en vierde
zondag van de maand een dienst ge
houden.
De Edificio del Carmen aan de Boule
vard van Fuengirola is alleen buiten
het zomerseizoen, van november tot
mei. voor Nederlandse kerkdiensten
beschikbaar, elke zondagochtend om
tien uur. De overwinteraars In Beni
dorm en Torremolinos kunnen ook de
hele zachte winter door in de daar
gebruiktegebouwen voor een Neder
landse kerkdienst terecht.
aanschreeuwen
Als er niets tegen het verkeerslawaal
wordt gedaan, zullen de mensen el
kaar in 1985 op straat niet meer
gewoon kunnen toespreken, maar al
leen nog maar aanschreeuwen, als ze
meer dan een meter of drie van
elkaar vandaan zijn. Dat is een uit
spraak van de Amerikaanse professor
Frank Hart, verbonden aan de univer
siteit van Noord-Carolina, die er bij
zei dat de mensen nu al zenuwachtig
en neurotisch van het straatlawaai
worden. Zijn conclusie is afgedrukt in
het maandblad van de Nederlandse
Vegetariërsbond 'Leven en laten le
ven.'
plateau
oliedom
oppenomen kindcruitspraken of -op
stellen Het uitvoerig door vader
voorgelichte jongetje bijvoorbeeld,
dat. na een dag onhebbelijk te zijn
geweest, zijn vader vraagt: pap, heb
je er nooit spijt van dat je me
gezaaid hebt? Of het kind, dat in een
opstel zet: 'Gisteren kreeg mijn moe
der een baby. Ze had al drie jongen.'
Zulke uitspraken zijn spontaan. Maar
erg ver gezocht en zelfs een beetje
onsmakelijk is die van de pianospe
lende student, icie door het dienst
meisje van de benedenburen vriende
lijk verzocht wordt een poosje op te
houden, omdat haar mevrouw zo ziek
is. Hetzelfde meisje belt een uurtje
later weer aan met de mededeling dat
hij wel weer door kan gaan, omdat
'mevrouw zojuist is overleden.'
Afgezien van een 'kolchoze' genoemde
Russische boer, die kennelijk op zo'n
kolchoze werkt en een 'gamelle' die
geen gamel is, bestaat, voorzichtig
geschat, vijfentachtig procent uit der
gelijke baarddragende, ouwe, flauwe
en onwaarschijnlijke grappen, van
overal aangedragen en her en der
opgevangen. Wie voor de overblijven
de tien d vijftien procent vijfeneen-
halve gulden over heeft de eerste
uitgave kostte 3.90, de latere kost
ten nog f 4,90, dus de humor wordt
met de dag duurder kan het in
elke boekwinkel kopen. De Arbeiders
pers. die het boekje van deze door
de uitgeverij 'me ester speurder' ge
noemde onderwijzer uitgegeten heeft,
is blijkens een nafschrift van plan
een tweede bundel 'mengelwerk' uit
te geven. Ieder die in dit genre iets
bif te dragen heeft, mag eigen of
opgepikte vondsten dan ook geheel
belangeloos aan dc uitgeverij opstu
ren.
chi-chi
De overmatig dikke, maar desondanks
modieuze plateauzolen onder dames
schoenen en sandalen vormen vol
gens de ADAC, de Duitse zusterorga
nisatie van de ANWB een gevaar
voor het autorijdend vrouwvolk. Dc
dikgeschoeide voet zou a! gauw van
de pedalen glijden, de voeten zouden
in dit soort schoenen snel vermoeid
raken en bovendien maken deze zolen
de noodzakelijke gevoelige omgang
met koppeling, gaspedaal en remmen
onmogelijk.
Het SET-magazine (vakblad voor de
schoenen- en lederwarenbranche) dat
deze waarschuwing publiceert, is het
daar lang niet mee eens. Er zijn
soepele, lichtgewicht plateauzolen, die
een goed contact met de pedalen ze
ker niet méér in de weg staan dan
andere schoenen met leren, pororub-
ber of b.v. crèperubber-onderwerk,
zegt het blad. Gladde en nat gewor
den leren zolen glijden trouwens veel
makkelijker van de pedalen af dan de
gewraakte uitvoeringen.
Op een voor reuzenpanda's normale
leeftijd is Chi-Chi vredig overleden in
de Londense Zoo, waar ze bijna al
haar vijftien jaar cn negen maanden
heeft gewoond. Chi-Chi was de lieve
ling van het dicrcntuinpubliek. dat
vooral met haar meeleefde sinds ze in
februari ziek was. Ze werd wel beter,
maar was toch niet meer dc oude. Op
haar laatste levensdag voelde zc zich
zo zwak. dat ze zelfs haar gebruikelij
ke tractatie, een reep chocola, niet
meer wilde hebben.
Chi-Chi kreeg buiten Londen bekend
heid, doordat de tuindirectie haar tot
tweemaal toe probeerde tc koppelen
aan An-An, een reuzenpandareu uit
Moskou. Maar Chi-Chi, in China gebo
ren. wenste niets met zo'n Rus te
maken te hebben.
LOWIETJE
Ernest Miller, voormalig assistent-
commissaris van Scotland Yard en nu
zestig jaar- heeft een bliografie ge
schreven. Daarin ontkent hij zeer be
slist, dat er zoiets als een meester
brein in de misdaad bestaat 'Zelfs de
knapste cn uitgekookste misdadigers
zijn in wezen oliedom', aldus zijn
'Specialist of Crime' (specialist in de
misdaad), 'alleen al omdat ze geloven
dat er geld te verdienen valt aan de
misdaad.'
Miller is het er dan ook helemaal niet
mee eens. dat er geen briljanter mees
terbrein in de historie is geweest dan
dat achter de grote Britse trelnroof.
Het ging hier. verklaart hij, om drie
verschillende gangsterbenden, die hun
talenten gecombineerd hadden.
De vroegere Scotland Yard-man werkt
op het ogenblik bij een organisatie
die hotels en speelholen controleert.
In deze functie heeft hij veel tc
maken met pogingen tot infiltraties
van de Mafia. Handlangers van die
beweging schijnen te denken, dat En
geland sinds dc wet op de kansspelen
van 1960 is herschapen in een wereld
van speelholen en dat Londen een
soort Las Vegas aan de Theems is
geworden. De Mafia zou zelf een casi
no of speelzaal in de Engelse hoofd
stad als basis willen vestigen, maar
als het aan Miller ligt komt daar
niets van in.
