Japans toneel:
'n onwerkelijke,
wilde droom
dichtbij
u I
Commentaar
Juan Perón
Ontsnapte meldt
zich vrijwillig
Ambtenaren-kijk op kunst
kbladen+weekbladen weekbladen w
Controverse over
'auteurschap' van
Waddenzeeplan
IfKOlW K'S VKTET DONDERDAG 20 J LEI 1072
De zesde verjaardag van de zogen aam-
0: de 'Argentijnse revolutie' hadden de
Argentijnse militairen, die in de
i zomer van 1966 onder leiding van
1 .generaal Onganla de burgerpresident
Dlia afzetten om 'orde op zaken te
stellen', zich zeker anders voorgesteld.
Geen van de politiserende militairen
tt waagde het de afgelopen weken de
G verjaardag te vieren of er zelfs maar
n een bescheiden toespeling op te maken.
Terecht. Want een zesjarige militaire
dictatuur heeft Argentinië weinig meer
opgeleverd dan economische malaise,
sociale onrust en hooglopende politieke
indigestie.
De huidige president, generaal Lanus-
te. trok vorig jaar al de consequenties
uit deze ontwikkeling door voor 25
maart 1973 algemene verkiezingen aan
te kondigen, die de terugkeer naar een
burgerlijk-democratisch besuur moge
lijk moeten maken. Dat deze moeilijke
overgangsfase niet tot de meest harmo
nieuze perioden van de Argentijnse
geschiedenis zal gaan behoren, is dui
delijk. Zo weet nu acht maanden
voor de verkiezingen zelfs de groot-
»sle politieke analfabeet in Argentinië
dat de militaire toezegging tot 'vrije
verkiezingen zonder enige beperking'
vergezeld gaat van een vurige militaire
wens ook na de verkiezingen een om
vangrijke vinger in de pap te houden.
Dit informele voorbehoud van de mili
tairen wordt niet in de laatste plaats
ingegeven door hun angst voor de
bejaarde ex-dictator Juan Perón, die in
1955 door de militairen werd afgezet
en al zeventien jaar als balling bij
Madrid leeft, maar nog altijd op min
stens eenderde van het Argentijnse
electoraat kan rekenen. Lanusse heeft
daarom geprobeerd met P,erpn tot een
regeling te komen om de'stfijdkrachten
toekomstige politieke Jjp.spraak te ga
randeren en te,.yjajwarcn' voor pcronis-
tische represailles.!A^rder wil Lanusse
van Perón dë'VèPzekering, dat de pero
nisten "^Sls" iïemocratische beweging
,weedza$m-,zullen functioneren temid
den- yamggdere democratische partijen
P-Maar de 76-jarige Perón. die horden
politici, arbeiders en studentenleiders
en zelfs guerrilleros in zijn Madrileense
buiten ontvangt en instrueert, laat La-
,.nusse,,in het onzekere en maant de
regering aan de verkiezingsdatum te
vervroegen, de lonen te verhogen, poli
tieke gevangenen vrij te laten en terug
te keren naar de kazerns. Met deze
weinig fijnzinnige tactiek heeft Perón
weinig erkenning geoogst bij de militai
ren.
Dat de populist Perón tijdens zijn
langdurige ballingschap trouwens posi
tieve trekken zou hebben ontdekt in
het pluralistische partijstelsel mag sterk
worden betwijfeld. Zo heeft hij al de
vorming van een 'Nationaal Front voor
Nationale Bevrijding' gepropageerd,
dat uiteraard onder aanvoerine van
Perón dé voornaamste politieke groe
peringen van het land moet omvatten.
Perón is kennelijk nog altijd van opvat
ting. dat 'de zuivere stem van het volk
niet door de vertegenwoordigende in
stellingen mag worden vervalst' en dal
zlechts de. leider (Perón) in directe
comfnütH^fe .met het volk in staat is
deze stem te verstaan.
Met deze populistische beginselen be
haalde Perón in de eerste na-oorlogse
jaren de nodige successen. Dankzij een
gigantische deviezenvoorraad opge-
bóuwd tijdens de tweede wereldoorlog
wist hij de verwaarloosde midden-
en lagere groepen politiek en materieel
te emanciperèn zonder afbreuk te hoe
ven doen aan de verworvenheden van
de gevestigde machten.
Maar nu is de situatie totaal anders, al
was het alleen maar omdat Argentinië
met levensgrote deviczentekorten
kampt en omdat de quasi-cenheid in de
amorfe peronistische beweging slechts
kunstmatig wordt gehandhaafd door
een man, wiens huidige populariteit
vooral ook is gebaseerd op herinnerin
gen aan twintig jaar geleden en op de
onbekendheid met zijn huidige, sterk
verouderde, persoon.
Lanusse heeft op Peróns zelfbewustzijn
geprikkeld gereageerd met de eis, dat
elke presidentskandidaat van 25 augus
tus aanstaande tot de verkiezingen in
Argentinië moet wonen, wat wellicht
zal kunnen bijdragen tot een tijdige
ont-mythologisering van de oüde man
in Madrid. Eveneens heeft de president
de banktegoeden van de peronistische
vakbeweging CGT laten bevriezen we
gens al te expliciete lofbetuigen aan het
adres van Perón, wat in strijd is met
een bepaalde wet. Het vereist tot slot
weinig fantasie om in te zien. dat de
komende maanden in Argentinië nog
de nodige spannende momenten zullen
opleveren.
VOORBORG De 24-jarige G. J.
Verhagen, heeft zich precies een
maand na zijn ontsnapping uit het
huis van bewaring aan de Bergstraat
in Rotterdam, vrijwillig bij de Voor-
burgse politie gemeld. Verhagen, die
in voorarrest zat, verdacht van doods
lag op de 24-jarige Jimmy Hothleuf
vorig jaar in de Osibisabar in Den
Haag ontsnapte op 19 juni samen met
drie andere gevaarlijk geachte gevan
genen. Een van hen, M. L. Breur is
inmiddels gepakt.
Een bezoek aan het Kabuki-theater
Tokyo, Japan, juli
Het zou kunnen zijn dat binjren deielijke, nieuwe wereld van asfalt
en betonden schreeuwende j'eclapres er een andere, oudere, schonere
bewaard,- is. Dat hebben j*ij vandaag tenminste beleefd, in het hart
van Tokyo. In het Gui^-distrïct, de drukste winkelwijk van de stad,
staat in een klassiek-Japanse stijl opgetrokken gebouw, niet zo mooi
eigenlijk'; nogal pompeus maar het schathuis van één van de groot
ste kostbaarheden vgn dit land.
Dat is namelijk het Kabuki-theater.
Kabuki is een oude vorm van Japans
volkstoneel, dat in de 17e eeuw zijn
merkwaardige, definitieve vorm heeft
gekregen. Hét heeft allerlei wortels
en achtergronden en het is nog altijd
wat het was: ,pen mengsel van drama,
klucht, poppenspel en ballet, zeer
kleurrijk en fantastisch. Een grote
Japanse toneelschrijver in de 17e
eeuw, Chikamatsu, heeft gezegd dat
kunst zich beweegt in de smalle mar-
prof.dr. j.w.schulte nordholt
ge tussen het werkelijke en het on
werkelijke en zo is het hier inder
daad; wat men ziet is wonderlijk en
menselijk tegelijk
Eén van de merkwaardigheden van
Kabuki is dat het alleen door mannen
gespeeld wordt, omdat al in de 17e
eeuw bij decreet van de Sjoegoen het
optreden van vrouwen is verboden,
waarschijnlijk omdat het erotische ka
rakter dat het spel toen had. licht tot
onrust onder het volk kon leiden.
Hoe dat ook zij, nu wordt zelfs de
meest geraffineerde vrouwelijke
charme en statie door mannen ver
tolkt.
Kabuki is een doorgaand bedrijf, hier
in dit theater zijn dagelijks twee
voorstellingen. 25 dagen van elke
maand, één van half twaalf tot half
vier, de volgende van half vijf tot ne
gen uur; lange zittingen dus maar on
derbroken door diverse pauzes, waar
in gezellig gegeten en gedronken
wordt. De mensen stromen er naar
toe, beleven het als een dagje uit. Als
wij er zijn, een middagvoorstelling, is
het er vol, veel mensen van middelba
re leeftijd, maar ook schoolkinderen,
en velen, vooral onder de vrouwen,
gekleed in de traditionele Japanse
klederdracht, als om te tonen dat ze
er bij horen, dat ze hier thuis zijn.
Met een vanzelfsprekende nonchalance
volgen zij het spel, slechts zelden in
spontaan applaus losbarstend, maar op
de hoogtepunten toch wel gevangen
in de spanning.
De vreemdeling die er komt kijken,
en die zoals ik, geen woord verstaat,
doet er goed aan van te voren een en
ander te lezen, over de achtergronden
in het algemeen en ook over het stuk
zelf. dat hij te zien zal krijgen. Het
programma is van te voren verkrijg
baar. Als hij zich die inspanning
getroost, kan hij aan de vertoning die
voor hem wordt opgevoerd, toch nog
heel wat beleven.
Wild verhaal
Dat was tenminste onze ervaring. Zo
zelfs dat ik. als ik er achteraf over
spreek, als ik tracht aan mijn Japanse
vrienden te vertellen hoe ik het ge
vonden heb. en het nu probeer op te
schrijven, ik haast vanzelf verval in
een bijna mythische toon, zozeer ben
ik onder de indruk gekomen. Het is
alsof ik weer in die betoverde wereld
zit. cn ik zit er goed. vlakbij de lange
hoge baan, die van achter in de zaal
naar het toneel loopt, zo ongeveer ter
hoogte van onze hoofden, en waarover
de spelers soms opkomen en afgaan.
Aan de voet van een wild verhaal zit
ik zo, het licht glijdt in golyen langs
mij heen. krijtwitle godinnen zweven
voorbij, wilde helden stampen over
het plankier, wapperende clowns tui
melen over elkaar heen. Maar al hun
bewegen is gevangen in de sterke,
eentonige muziek, een koor en orkest
van mannen die op oen verhoogde toon
reciteren en daarbij schelle klanken
laten horen op hun instrumenten,
terwijl daarachter de trommel dof
blijft dreunen. Zo worden de spelers
T5 Si7
fri.'OLT
De 12-jarige jongen Kankuro Nakainuro, voert een twintig minuten
durende dans uit (Foto Camera Press. Londen).
begeleid, een wereld in en uit, waar
alles tot een andere orde is opgehe
ven. Wat zijn zij daar. spelers of
gespeelden, heersers of marionette.!,
helden die de geschiedenis maken of
slachtoffers van een lot dat hen op
heft en laat vallen naar het maar wii?
Zij zijn niet eens zichzelf, dat is al de
dubbelheid van deze onwerkelijke we
reld, zij vermommen zich in het
uiterlijk van anderen. De herbergier
van het veerhuis is eigenlijk de laat
ste telg uit een heldengeslacht, de
dappere krijger wordt dansend wat
hij in wezen was. een witte vos. En
de dubbelheid gaat nog verder: ter
wijl zij met de ingewikkelde plannen
anderen bedriegen, worden zij nog
slimmer bedrogen, en het publiek al
leen weet dal allemaal van te voren
en geniet ervan.
Homerisch
Soms heeft hun hartstocht een Home
rische grootheid: de ten dode opge
schreven held Toritomo veegt nog
altijd, stervend en wel, met bloed
overdekt, met een hele afdeling voet
volk zijn straatje aan. en hij is als in
een opera een kwartier lang bezig
met een sterfscène die geen moment
belachelijk wordt, maar boeiend is tot
het barre einde, als hij zich in een
ankertouw wikkelt en dan met anker
en al achter de rots verdwijnt in de
onbekommerde golven. liet smartelijk
gejammer van de hofdame Suke-no-
Tsubone, die bescfl dat zij de haar
toevertrouwde kind-keizer niet meer
kan redden uit de hand van zijn
vijanden en dus met hem de dood in
zal moeten gaan, evenaart een klassie
ke klaagzang.
Maar anders dan in de Ilias en Odys
see wordt de tragiek getemperd door
de situatie: deze belden en heldinnen
be«taan niet n een epos. maar figure
ren in een volkstoneel. Hun grootheid
Erg druk
De weekbladen Elseviers Magazine en
de Haagse Post komen uit hetzelfde
uitgevershuis, worden op dezelfde per
sen (van Henkes/Haarlem) gedrukt
en hebben het daarom begin van deze
week erg druk gehad; niet alleen met
de ministerscrisis maar ook met het
opvangen van de technische moeilijk
heden. ontstaan na de brand bij Hen-
kes. Het is beide bladen gelukt. Else
vier had naar eigen getuigenis wat
dikker moeten zijn. maar als de redac
tie zelf er niet over was begonnen.
was het niemand opgevallen.
Elseviers omslag-verhaal gaat over het
wegtrekken van allerlei bedrijven uit
Amsterdam een verschijnsel dat
door een breed scala van oorzaken
moet worden verklaard. Niet altijd is
de Amsterdamse overheid de schuld,
maar wel verdient het amusante ver
haal van de dropjesfabrikant Kiene de
aandacht.
In 1969 kreeg hét bedrijf een folder
van de gemeente ter voorlichting van
de wijk toegezonden. Uit het druk
werk kon de bedrijfsleiding opmaken
dat op de plaats van het bedrijf naar
het oordeel van de gemeente maar
beter kantoren konden komen, terwijl
na even doorbladeren van het blad de
mogelijkheid «ran een metro-station op
precies dezelfde plaats ook ruim
schoots aanwezig bleek.
Niemand had ooit met het bedrijf
gesproken. De folder moest voor de
informatie zorgen. Over de tegen
spraak in de voorlichting zei de
diénsr stadsontwikkeling: 'met de me-
trobouw hebben wij niets te maken'.
Elseviers Hoogendijk (ook bekend
van radio en televisie) ziet mede
als oorzaak van dé- ministerscrisis
in Den Ilaag de taktiek van Biesheu
vel om 's nachts zijn ministerraad te
laten doorvergaderen. -Hét kan niet
anders of fysiek minder sterke figu
ren dan de heer Biesheuvel kunnen
dit niet volhouden. Dit is waarschijn
lijk één van de belangrijkste'Öorzakqn
van de woedeaanval van minister
Drees zondagnacht.
Bergers falen
De Haagse Post ziet als één van de
oorzaken van de Haagse crisis het
falen van 'Bergers guerrilla' tegen de
weigering van minister Boersma een
loon- en prijsstop af te kondigen als
niet het bedrijfsleven vrijwillig zou
afzien van een reële inkomensverbete
ring volgend jaar.
Philip van Tijn neemt de omroepen
in bescherming tegen de na de
aangekondigde verhoging van de om
roepbijdragen alom gehoorde kreet
dat er bij de omroepen niot geld
won't ge meten. "De verdachte is on-
NCliuld g otda* het tegendeel is bewe
zen. De experts die miljoenen over de
balk gesmeten zien en de pluriform-
teit van het bestel verantwoordelijk
houden voor nog eens vele verkwiste
miljoenen, moeten dat nu mafrr eens
uitzoeken Als wc eenmaal zo
ver zijn, blijven pietluttigheden over
de RONO-verslaggever die het wel
even fikst en onjuiste beschuldigin
gen zoals over het onverantwoordelijk
toegenomen dure kleurgebruik (Ier-
wijl de fabrikanten zelf geen vervan
gende zwart/wit onderdelen meer le
veren!) vanzelf achterwege'.
Breuk
De breuk tussen de VVD en DS'70.
meent De Nieuwe Linie, is het meest
markante aspect van de jongste poli
tieke crisis in Nederland. De verwij
dering tussen beide partijen hangt
volgens het blad vooral samen met de
collegegeldverhoging on de loon- en
prijspolitiek. Met de door minister De
Brauw doorgevoerde verhoging van
het collegegeld is de VVD erg onge-
'ukkig: 'Immers, vooral in de zogehe
ten middengroepen komt De Brauws
duizend-gtilden-aanslag het hardste
aan. en het zijn deze middengroepen
waarvan de liberale partij het voor
pen belangrijk deel moet hebben'.
De voorzitter van de rooms-katholieke
Partij Nederland. Klaas Beuker, zegt
ui een interview, waarin hij het veel
vuldig over het sollen met waarden
heeft: 'Iemand zei mij. dat de helft
van de afdeling embryologie van do
Rijksuniversiteit van Utrecht bezet
wordt door mensen van achter hel
IJzeren Gordijn. Ik constateer gewoon
oen communistische infiltratie'.
Hans Dona voorspelt dat de WDM.
de soldatenbond, niet zal scheuren
('WDM gaat nu ook de soldaten zélf
activeren') en Jac. Vroemen vraagt:
'Wordt IJsselmeerstad Almere een
tweede (lage) Bijlmer?'
Da:-, ëi de ange, voorzitter
a i rle Vereniging van letterkundi-
T) n'- vtc - niber gestemd 'De
begroting n september, dat zal weer
worde'i 'oor de kunst. Dan
zal er opnieuw actie gevoerd moeten
worden. Daar is deze nota de opmaat
voor. Ja, je had toch niet verwacht,
dat deze kunstenaarsnota iets zou ver
anderen aan wat ze' op het ogenblik
:n Den Ilaag zitten te bekokstoven?
Het is heel duidelijk dat CRM-minis
ter Engels verreweg de zwakste minis
ter is. een weerloos voorwerp voor de
•■•lachtbank.'
Het Nijmeegse Instituut voor politico
logie heeft de Nationale commissie
«•otwikkelingsstrategie (de commissie-
Ciaus) geadviseerd door te gaan tot
1980. De Groene bespreekt het nog
niet gepubliceerde 'netelig rapport'.
DS'70
Mc. Govern
De Democratische presidentskandidaat
McGovern is volgens De Groene 'ge
bléven wie hij was: een hervormer,
geen-radicaal'. Het blad vraagt zich af
of een overwinning van McGovern op
Nixon werkelijk diepgaande verande
ringen met zich mee zou brengen, en
schrijft dan1 'Op het punt van Viet
nam lijkt dat absoluut duidelijk. (-).
Op andere pOttten echter kan men
meer twijfels hebben McGovern wil
bijv. het dcfcnslebüëget ingrijpend
verlagen. Dal is een belahgrijke stap,
maar de achterliggende "pimten in zijn
defensieprogramma zijn heel wat min
der radicaal'. r-<
Max Arian sprak met een van de
schrijvers van de kunstnota 'Met ver-
DS'70 is volgens Vrij Nederland niet
bang voor verkiezingen. Electorale
achteruitgang was ingecalculeerd bij
deelname aan het kabinet. De Brauw
gaat het land in om zijn partij afde
lingen verantwoording af te leggen en
Drees gaat naar de kamer (waarvoor
hij gekozen was) als iemand van de
fractie even plaats maakt. Van een
samengaan met de PvdA in een vol
gend kabinet is volgens dit blad geen
sprake. VN uit de voorzichtige veron
derstelling dat Drees jr's oprechte
overtuiging dat de sterke man op
financiën. Nelissen, een theorieloze
knoeier is. en Biesheuvel dat geknoei
steunt, bij eventuele spoedige verkie
zingen wonderen zal kunnen doen.
De breuk in het kabinet schrijft VN
voor een d-eel toe aan de manier waar
op Biesheuvel zijn kabinet geleid
heeft; afwachtend, balancerend en dan
ineens soms na lange nachtzittin
gen overbluffend of overdonderend.
Een metihode die voor de princi
piële en a-politieke Drees al lang niet
te pruimen en op een gegeven mo
ment niet meer te harden was.
v'erder voorspelt de feministe Joke
Kool-Smit dat er binnenkort niemand
meer is te krijgen als gemeenteraads
lid. Ze noemt het een slecht betaalde
hondebaan. waarin je onverantwoord,
in een ijltempo beslissingen moet ne
men. In de sociale actie heeft Joke
ncn met pressie een heleboel hoor. In
Kool-Smit wel vertrouwen: 'We kun
15 jaar is het denkbaar dat we C A
plat kunnen krijgen. Met boycotten
en stakingen kun je van alles afdwin
gen'. Vervolgens stelt VN de vraag
aan de orde of de Berkelse arts O
binnenkort op vrije voeten komt. be
schrijft Tim Krabbé de capriolen van
Bobby Fischer ei bespreekt Rinu?
Fernandusse onder de historische
uitspraak 'Elke goede Indiaan is een
dode Indiaan' dc inmiddels vertaalde
bestseller 'Bury my heart at Wounded
Knee'
is niet in hun lot maar in hun spel.
De ondergang van Toritomo kan niet
als die van Hektor tot tranen toe
ontroeren, daarvoor is zijn handelen
te zeer bepaald door de regels van het
stuk en bovenal door de bekwaamheid
van de acteur (die in dit toneel een
grote vrijheid tegenover zijn tekst
heeft). Niemand zal zich in hem of in
de hofdame Suke-no-Tsubone herken
nen. zij zijn tekeningen geworden cn
wat ik als vreemde er het eerste in her
ken, zijn de vermaarde prenten van
Japanse kunstenaars, hier tot een ge-
styleerd leven gekomen.
Adembenemend
Kabuki is inderdaad volkstoneel, in
een lange geschiedenis ontwikkeld tot
een kleur en verfijning die adembene
mend zijn. Ik ben mijn Japanse vrien
den intens dankbaar voor hun uitno
diging. het is een belevenis. De ontroe
ring die ik eraan beleef, is in de
wilde statigheid, de beteugelde harts
tocht, als van een verheven extase
van leven. Ik zal nooit meer vergeten
hoe Shizuka. de gracieuze geliefde van
de held Yoshitsune, hoog langs mij
heen glijdt, met een krijtwit gezicht,
en gekleed in al haar schitterende
gewaden, rood en goud, een en al
verstarde charme, die tegelijk veder
licht is (en ik geloof net als alle
toeschouwers hier in de eeuwige
vrouwelijkheid van deze gestalte, al
weet ik met hen dat de rol door een
man gespeeld wordt).
De betovering van dit alles is, vind ik
tenminste, verbazingwekkend, uit dc
razende, lelijke wereld van hel heden,
hier in het midden van Tokyo, wordt
men plotseling verplaatst in een wil
de, onwerkelijke droom, een wereld
van kleur en verbeelding, een groots
stuk Japans verleden. Met het histori
sche verleden waaraan het ontleend is
(Kabuki heeft een uitgebreid répertoi
re ten dele op de geschiedenis geba
seerd). heeft het maar gedeeltelijk te
maken Zo was het tenminste met het
stuk dat ik zag. «Vant er is wel een
prins Yoshitsune geweest, de broer
van de grote leider van Japan in de
hoge Middeleeuwen, Yoritomo (zij
zijn tijdgenoten van Frederik Barba-
rossa <*n Richard Leeuwenhart cn
even als deze feodale heren), er is
ook een kind-keizer in een zeeslag
ondergegaan (in het stuk wordt hij
gered), maar het gaal niel om een
historische werkelijkheid hier, maar
om wat de volksfantasie daarmee
doet.
Prins Yoshitsune is een lieveling van
de populaire verbeelding gebleven,
omdat hij. opgejaagd door zijn wrede
broer, zo tragisch is ondergegaan; het
sentiment bemint zo 'n edele jonge
ling, die het midden houdt tussen
Hamlet en Kennedy. Zo is het steeds
in deze gespeelde wereld, het gaat er
om het sprookje, om de stylering v_n
menselijk gevoel, bewust, toneel, ver
weg hoe dichtbij het ook lijkt.
Het oude Japan bestaat nog, men kan
het zien en ervaren, het echte Japan,
zegt een vriend trots tegen mij. Ik
wil het graag beamen, maar ik weet
niet wat echter is, het spel of de
werkelijkheid, de schoonheid of de
lelijkheid, al zou ik het eerste graag
kiezen.
Utrechtse ambtenaren zijn niet dot op
vrouwen, althans die van het provin
ciehuis niet. Het college van Gedepu
teerde Stalen was tol dc slotsom geko
men dat de tweehonderd kamers van
hel provinciehuis er maar akelig kaal
en koud uitzagen en daarom mochten
de ambtenaren die daar overdag re
creëren en arbeiden, voor elk van
hun digverblijven voor f 25 kiezen
uit een enorme stapel posters en re-
produkties, die GS voor hen had laten
aanrukken en een poosje overzichte
lijk opgehangen. Voor samen vijfdui
zend gulden versierden ze dus hun
kale kamertjes met ran alles en nog
wat, maar lieten vrijwel alle beschik
bare (papieren) vrouwen links liggen.
Een vrouw in de zon, een dame met
hond. een acrobate, een meisjeshoofd,
een meisje in rood, geel en groen en
zelfs de enig echte Mona Lisa ver
mochten niet hun goedkeuring weg te
dragen Alleen twee prille vrouwen
met iets extra's een meisje met pop
en een dito met paard plus ene
Carina kwamen de ambtenarenburcht
binnen. Daarentegen vond een 'naakt
voor de piano' gretig aftrek en dat is
nu, net als 'flowers and lovers' op
drie kamers terug tc vindenIn de
'ronde vormen' zag niemand iets aari-
trehkelijks en voor 'verleiding' is
maar één afdeling gezwicht. En toch
willen deze ambtenaren kennelijk
graag terug naar de natuur. Dieren,
bloemen, vergezichten en buitentafere
len waren géwilde objecten. Een pos
ter met drie apen bijvoorbeeld scoor
de hoge ogen. Daar werden zeven
stuks van gevraagd, zodat er in totaal
nu ééneentwintio apen op de ambte
naren neerzien, nog afgezien van de
óénapige poster, waarvan er ook nog
eens drie besteld werden. Voor reptie
len is niemands hart opgesprongen.
maar wel. meerdere harten zelfs, voor
een haan, voor stieren, een jachttafe
reel, een nachtuil, ettelijke vlinders
die iets mei de liefde te maken heb
ben en een clubje eenden.
Van een onzer verslaggevers
GRONINGEN Wie komt de
voor velen wellicht wat wrange
'eer' toe het eerst een plan te heb
ben gemaakt om de structuur van
Noord-Nederland tc verbeteren door
de Waddenzee in te polderen? Is het
de architect Olsmmjor tc Groningen
of de heer Th. Moll inga te Emmel-
oord.' Dezer dagen zijn er allerlei
publicaties verschonen over een plan
van de heer Olsmeéjer.
Aan deze is nu echter een brief
gestuurd door Moll inga. die Olsmeijer
plagiaat verwijt, zo niet wat de totali
teit van het plan betreft, dan toch
wel wat ideeën en onderdelen aan
gaat. Mollinga chrijft aan de Gro
ningse architect dat hij al in 1967 een
brochure 'de Fryske poarte' heeft uit
gegeven met zijn plannen. Olsmeijer
heeft nu echter het principe van al
tijd baas boven baas toegepast en
heeft gereageerd inet de mededeling
dat zijn plannen in feite al in 1965
zijn geboren en toen ook al in alle
kranten hebben gestaan Het js dus
eigenlijk net andersom, zegt de heer
Olsmeijer.
pffff
cadeautje
Insiders vertellen dat sommigen van
de provinciehuisbewoners moeilijk tot
een keus konden komen, zoveel moois,
was er te zien Misschien zijn dat de
mensen geweest, die daarom maar in
opperste ncanhoop hetzelfde gekozen
hebben als hun collega's de terug-,
keer bij nacht, een duidelijk boeiend
werk van de kunstenaar Boness,
waarvan er dertien exemplaren nu
een plekje in het Huis gevonden heb
ben. Misschien is die ook gekozen
onidat die tot dc duurste (f 17,50)
plaatwerken hoordewant dan móet
zoiets wel goed zijn. Bovendien hing
deze reproduktic op de eerste en dus
opvallende plaats
Behalve deze 'nachtvoorstelling' deed,
zoals gezegd, de pure natuur het weer
best. Uit de keuze noemen u>e: het
meer, de bosbeek. de boerderij, onder-
watertuin, de rots, zon en maan, een
riviergezicht, bloemen, bos, zee, zonne
schijn op de rotsen, zonneschijn zon
der rotsen, herfst, roos. distel, zeege
zicht in geel, zeegezicht in blauw,
landschap met brug, Hcatermolen en
een boerderij in het zonnetje. Als
echte Utrechtenaren lieten ze alle
maal dc Amsterdamse Brouwersgracht
links liggen, maar de molen bij Wijk
bij Duurstede ging er in als koek.
Een complete expositie Ut het provin
ciehuis op deze manier geworden,
maar wie van ons, gewone burgers,
zal ooit al die kamers mogen betre
den? Jammer hoor, kuant je zou best
eens willen weten welke tm.n' of
vrouw zich nu de hele dag zit te
verlekkeren aan de 'sigaret'. Iemand
die opgehouden is met rokenEn wie
zijn die mensen die op hun (zest
kamers zo nodig dc 'computer' moes
ten zien? Echte goeie ambtenaren
waarschijnlijk. Maar het meest intri
geert die ene. die wellicht allang
ontslag had willen nemen of in elk
geval de ganse dag zit te dromen ran
ie/s veel boeienders dan elke dag de
provinciale zaken. Die koos de 'andere
wereld' van M. C. Escher.
zonde
Modeontwerpers cn -ontwerpsters
hebben het heus n el altijd makkelijk.
Neem de Parijse Pauletle Offers, die
bij deze temperatuur haar voor de
winter bedachte nerlshoedje met bij
passende stola moest showen. Ze hoeft
er wel geen vierdaagse in te lopen,
maar in Parijs was de hitte niet
minder drukkend dan hier.
Het bloemetje dat een Israëli de bur
gemeester van jjn woonplaats T l
Aviv op een zonnige ochtend kwam
aanbieden, was lang niet zo vrolijk als
het er uit zag. De brenger was name
lijk zo boos dat ijn zieke moeder een
rekening van 250 dollar aan het zie
kenhuis moest betalen, dat hij een
bommetje in het boeket verstopt had.
Zou de rekening niet ongedaan wor
den gemaakt, dan zou hij de bom
laten ontploffen.
De man was het kantoor van burge
meester Jejoshoea Rabinowitz binnen
geslopen, toen de 'mrgervader zelf net
even naar achteren was. maar een
oplettende beambte greep de gulle
gever in de kraag. De boni werd
gevonden en bijtijds onschadelijk ge
maakt. maar voor alle zekerheid werd
het dertien etages tellende stadhuis
met zijn duizenden ambtenaren van
top tot teen ontruimd en doorzocht.
Kennelijk had de boze Israëli de reke
ning niet meer dan één bom waard
gevonden, want meer explosieven wa
ren er niet.
ei-ei
En alweer ls er nieuws uit Ouwe-
hands Dierenpark. De (dierlijke) be
woners zijn daar kennelijk al even
Ingenomen met de culturele manifes
tatie 'Dieren bij Dieren' als de organi
satoren. kunstenaars en bezoekers De
nandoe-dames (verre. Zuidamerikaan
se familieleden van de .truisvogels en
emoes), die zich al sinds de laatste
oorlog niet meer om nazaten bekom
merd hebben, voelden zich dusdanig
aangetrokken tot de drie kolossale
namaak-eieren die in hun ren waren
neergelegd, dat ze er zelf zeven echte
bijgedaan hebben. Zoals de gewoonte
is onder nandoes, hebben de mannen
het broedwerk op zich genomen
Linz. de hoofdstad van opper-Oosten-
rijk. is een door cn door fatsoenlijke
stad. Wat er zich achter gesloten
deuren afspeelt weet niemand, maar
wel beseft iedereen dat zulke dingen
niet in hét openbaar mogen. Iemand
op straat een kusje geven bijvoor
beeld is daar al hoogst onfatsoenlijk,
zelfs als een man zijn eigen vrouw
kust. En toen een agent dan ook tot
zijn ontsteltenis met eigen ogen con
stateerde. dat een zeventienjarige jon
gen op de openbare weg zomaar zijn
nog jongere vriendinnetje omhelsde,
slingerde hij de onverlaat zonder dra
len op de bon. Het v.ergrijp kwam
zelfs voor dc politierechter, die de
indecente ticnor dertig schilling boete
liet betalen. Het meisje ging vru-uit,
omdat zij tenslotte wérd omhelsd.
bescherming
Ondanks de moeilijkheden in de rege
ringstop. waarbij je zou verwachten
dat ministers en staatssecretarissen
wel wat anders aan hun hoofd heb
ben. heeft staatssecretaris Vonhoff
van CRM do tijd gevonden mee te
delen dat kikkers en egels binnenkort
officieel tol de van hogerhand be
schermde diersoorten gerekend zullen
worden. Meer dan een maand geleden
had het Tweede Kamerlid Egas
(PvdA) daarom gevraagd.
Speciaal voor de bedreigde kikkers en
egels is. zegt de heer Vonhoff verder,
een algemene maatregel van bestuur
in voorbereiding, maar men mag niet
verwachten dat hij daar de zomerva
kantie aan besteedt. Kikkers en egels
zullen dus nog even onbeschermd de
koppen boven wat°r moeten zien te
houden.
LOWIETJE
Krakerscer Er zijn ook best
sportieve inbrekers, heeft voorzitter
Lenterman van de voetbalvereniging
Sparta in Nijkerk ontdekt. Hij kreeg
een brief met zestig gulden en de
woorden 'vergoeding schade in de
nacht van 1 op 2 april'. Precies die
nacht was er in de voetbalkantine
ingebroken, zodat men mag aannemen
da' de kraker er een zorgvuldige
administratie op nahoudt, zeker voor
de belasting of zo. Zee Die
enkele keer dat we een hittegolf bele
ven, zijn we toch maar wat blij met
ons verontreinigd stuk zee als we
niet hoeven te werken tenminste
en de eersten die dat merken zijn de
spoorwegen. Gisteren hebben ze, be
halve de normale treinen met duizen
den badgasten, alleen al naar Zand-
vo'ort achtduizend mensen met extra
treinen vervoerd.
INFORMATION
«5
