Eddy Merckx heeft
zijn 'les' geleerd
Galerij der geslagenen
telt nu vijf portretten
Merckx helpt Swerts in het zadel
Sierde achtereenvolgende Tour-zege bijna zeker
d TRQQUW/KWACTET MAANDAG 17 JULI 1972
SPORT T
Van onze speciale verslaggever
BRIANCON Er was helemaal geen plan. Dingen gebeuren nu eenmaal. Ook in de Tour de France. Zorgvuldig beraamde plannen,
uitgekiende combines en overdoses van 'vitamines' zijn al zo dikwijls nutteloos gebleken. Kijken en nog eens kijken. Oftewel: koersin-
richt. Dat is oneindig veel belangrijker. Eddy Marckx is er een mee ster in. Daarom ook is hij de onbetwiste meester temidden van de
knechten. Want tegenover die meester komen de anderen niet hog er dan de rang van knecht. Ook Luis Ocana niet. Y ant dat ene mo
ment van zwakte in de beklimming van de Yars heeft Eddy Merckx volledig uitgebuit. Daar stelde hij zijn vierde achtereenvolgende
^Tourzege definitief veilig.
kldy Merckx had tevoren niet het
»lan om aan te vallen. De Vars had
iet veld uiteengerukt, maar niet zo-
»er dat de favorieten niet bijeen wa
ren gebleven. De Fransman Delisle
nocht gaan. Niemand legde hem iets
n de weg. Waarom ook? De demarra-
e van de Portugees Joaquim Agostin-
,o veranderde de situatie. Merckx zelf
mmers antwoordde. Waarom toch?
tfdy Merckx: Agostinho is voor het
lassement ongevaarlijk. Maar niette
min is hij adtijd bereid om kopwerk
te verrichten. Als Ocana mij had
verrast had hij met Agostinho een
prachtige kans om een bres te slaan.
)at vond ik gevaarlijk. Daarom ook
ging ik achter hem aan. Alleen maar
om dat gevaar te beteugelen'. Merckx
ïad in die demarrage echter gezien
lat Ocana moeilijk zat. 'Toen ik ach-
erom keek, zag ik dat ik los was.
Ocana was niet meegekomen. Mijn
demarrage moet hem compleet verrast
hebben'. Merckx had op de top van de
Vars Agostinho al bijna te pakken. In
Ie afdaling moest Agostinho lossen.
(Eddy Merckx: 'Het ging er mij toen
alleen nog maar om zo snel mogelijk
laar beneden te komen. Ik wilde de
reactie van Ocana afwachten'.
)p het moment dat Agostinho moest
ossen en Delisle naar de achterhoede
werd gereden reed Ocana lek. Hij
telde toen al een kwart minuut ach
terstand. Merckx: 'Dat Ocana lek reed
hoorde ik later pas. Maar voor mij
was het veel belangrijker dat ik hulp
reeg in de persoon van Guimard. Die
kwam naast mij en deed veel voor
treffelijk kopwerk'. Ocana had alle mo-
lelijke moeite om weer aansluiting te
rrijgen bij een groep met Poulidor,
Van Impe, Thevenet, Zoetemelk, Mar
tinez, en de drie Merckxisten: Van
den Bossche, Huysmans en De Schoen-
maecker. Terwijl iedereen geduldig
afwachtte hoe Ocana zichzelf de ver
nieling in reed en de drie Merckx-
knechten voortreffelijk stop-werk ver
lichtten, stoomden Merckx en Gui
mard op volle kracht door. Eddy
Merckx: 'Tot aan de voet van de
houd kon Guimard veel werk ver-
richten. Daarna was het afgelopen en
kon hij nog slechts aan mijn wiel
nee'. De Izoard, voor het eerst sedert
965 weer in het Tour-schema opgeno-
ien, bezorgde Merckx opvallend wei-
lig moeilijkheden. 'Deze berg is niet
aoeilijker dan bijvoorbeeld de Tour-
Een uitgeputte Eddy Merckx na
de aankomst in Briangon.
malet. Hij is alleen veel langer'. Te
lang in ieder geval voor Guimard, die
op zes kilometer van de top Merckx
moest laten gaan. Toen in het groepje
achter Merckx ook Zoetemelk, Gimon-
di en heel aarzelend Hezard kopwerk
gingen verrichten, liep de voorsprong
van de Belg terug. Merckx: 'Ik zag
echter dat ik op de top nog altijd een
voorsprong had van 1 minuut. Het
verontrustte mij niet. Geen moment
heb ik mij geforceerd. Ik heb mijn
eigen tempo gereden. Niemand heeft
mij kunnen opjagen. Op de top van
de Izoard was ik zeker van mijn zaak:
deze rit kon niet meer aan mijn neus
voorbijgaan'.
Merckx besliste in Briancon niet al
leen de rit, hij besliste ook deze Tour
de France, al was hij daar zelf in het
openbaar althans, niet van te overtui
gen. Maar zijn uitspraak: 'Deze Tour
telt nog een paar lastige ritten'. En:
'Pas in Parijs is het afgelopen', lijken
meer een vriendelijke gebaar in de
richting van de Tour-directie dan een
reëel feit.
Na de verontrustende berichten uit
het voorseizoen dat Eddy Merckx niet
meer zo sterk zou zijn als in het
verleden, heeft hij aangetoond dat
zijn nieuwe aanpak effect resulteert.
Een aanpak, waarbij hij zich ge
noodzaakt ziet om niet meer alles te
winnen, waaraan hij deelneemt. Niet
alleen terwille van die anderen, maar
vooral terwille van zichzelf. Dat is de
grote concessie die Eddy Merckx heeft
gedaan. Merckx: 'Vorig jaar heb ik
ingezien dat ik teveel hooi op mijn
vork nam. Het kostte mij bijna de
Tour-zege. Ik moest dit seizoen wel
deelnemen aan de Tour, hoewel ik de
Ronde van vorig jaar oorspronkelijk
als de laatste in mijn carrière had
gepland. Luis Ocana verplichtte mij
ertoe. Ik reed minder in de Tour
1971. Ik was te vermoeid. De val van
Ocana bracht mij'de zege. Ik moest
bewijzen dat ik werkelijk sterker was
dan hij. Dat kon alleen maar gebeu
ren via een rechtstreekse confrontatie.
Ocana en het publiek bepaalden het
toernooiveld: de Tour de France'.
Eddy Merckx kampte met een grote
moeilijkheid. Naast de Tour de Fran
ce moest hij ook de Ronde van Italië
rijden. Want daar en nergens anders
liggen de grootste belangen van zijn
(Italiaanse) werkgever. Merckx: 'In de
klassiekers heb ik niet alles gegeven.
Ik kon dat ook niet omdat ik was
gevallen in Parijs-Nice. Ik voelde toen
pijn in de rug. Daar heb ik later te
weinig aandacht aan besteed. Toen de
pijn bleef en de vorm terugliep zijn
er foto's genomen. Pas veertien dagen
later bleek dat er een barstje zat in
de wervel. Ik ben door blijven koer
sen. Zoiets heelt vanzelf. Maar ik was
natuurlijk niet in topvorm. Misschien
is mij dat nu wel van pas gekomen.
Want doordat ik niet alles wilde,
maar ook niet kon winnen, had ik
krachten over, die mij later in het
seizoen van pas zouden komen'.
In de Ronde van Italië bewees Merckx
dat hij weer helemaal daar was, waar
zijn werkgever hem wilde hebben. De
onbetwiste heerser, die hij twee jaar
tevoren ook zo duidelijk was geweest.
Merckx: 'De overwinning In de Ronde
van Italië is voor mij van groot belang
geweest. In die wedstrijd heb ik mij
zelf helemaal kunnen testen. Het was
niet alleen voor mijn baas, maar ook
voor mijzelf belangrijk om juist deze
55ste Giro d'Itaiia te winnen'.
Eddy Merckx heeft als een berg opge
zien tegen dit seizoen. Twee grote
ronden te rijden is onvoorstelbaar
zwaar. En zeker voor mij. Want ieder
een verwacht dat ik ga winnen. Het is
een druk niet alleen fysiek, maar ook
psychisch. Je moet uitkijken er niet
aan onderdoor te gaan. In dat opzicht
heb ik vorig jaar een les gehad. En
uit die les heb ik lering getrokken.
Als het mij lukt deze Tour de France
te winnen, zal ik echt wat kalmer aan
gaan doen. Ik kan niet eeuwig op
topspanning door blijven gaan. De
Ronde van Frankrijk 1973 zal het
zonder Eddy Merckx moeten doen.
Het lichaam wordt in deze sport
gesloopt. Ik heb mijn carrière zorgvul
dig geprogrammeerd. Dertig jaar dat
is de top. Nadien stop ik. Onherroepe
lijk. Zelfs een fikse zak vol geld kan
mij dan niet meer verleiden. Want
voor die tijd moet ik al helemaal
binnen zijn'.
Eddy Merckx is zuinig op zijn
lichaam. 'Vroeger reden de renners
één of slechts bij hoge uitzondering
twee grote koersen per jaar. Die men
sen konden veel langer mee dan de
huidige generatie. Vandaag sta je aan
de start in Brussel, morgen in Parijs
en overmorgen in Milaan. En alle
mensen willen steeds hetzelfde van je:
winnen. Winnen is mooi, maar niet
als je je lichaam daarmee moet ver
pesten. Je kunt veel verdienen in de
wielersport, maar er wordt ook enorm
veel van de mensen geëist'
;1SÜpP
KiM
EDDY MERCKX
.V.
BRIANCON Zelfs Louis Ocana
heeft er zich bij neergelegd. Zo
expressief zelfs, dat hij alleen nog
maar medelijden kon opwekken.
Terwijl Eddy Merckx zich al op
het erepodium hees, viel Ocana
achterover in de ploegleiderswa
gen. Met een van pijn verkrampt
gezicht wreef hij zich over de
borst. De Tour-arts droeg hem de
ambulance in: richting hotel.
Louis Ocana sprak niet meer: hij
stamelde: 'De eerste plaats is
voor mij nu onbereikbaar. Eddy
Merckx heeft de Tour de France
gewonnen'.
Een vluchtig onderzoek van de Tour
dokter wees uit dat Ocana alle
symptomen vertoont van de ziekte,
die hem in het begin van het seizoen,
in Parijs-Nice. al velde: van bronchi
tis. Het uiterst broze velletje waarin
de Spanjaard steekt, is niet bestand
gebleken tegen het overwegend gure
klimaat in deze Tour de France. Het
is geen excuus. Want niemand beter
dan Luis Ocana beseft, dat hij deze
Tour de France eenvoudig niet had
kunnen winnen. Merckx in normale
doen is voor de rest onbereikbaar.
Zelfs voor Luis Ocana, de op een-na-
sterkste. De omstandigheden hebben
Ocana echter zo tegen gezeten, dat er
nauwelijks sprake is geweest van een
duel. Ocana: 'Op de rustdag heb ik
mij met veel pijn en moeite op de
fiets gehesen. Twee uur heb ik kun
nen rijden, maar ik heb meer moeten
afzien, dan in een forse koers. Afgelo
pen nacht heb ik tot 4 uur niet
kunnen slapen. Een fikse pijn in de
linkerarm en in de rug hielden mijn
ogen geopend. Onder deze omstandig
heden mag ik al blij zijn met de
tweede plaats. Maar als het zo blijft
als ik mij nu voel, betwijfel ik zelfs
of dat voor mij wel een haalbare
kaart zal zijn'.
Ocana, de eerste in de galerij van de
geslagen. Cyrille Guimard, de zo ver
rassend goed rijdende Fransman, die
als laatste van het wiel van Merckx
moest lossen, de tweede. Guimard im
mers leverde gisteren de beste presta
tie uit zijn carrière. Op het moment
Belgische meesterknecht al verzekerd van vette contracten na de Tour
Van onze speciale verslaggever
BRIANCON Roger Swerts heeft er geen spijt van. De 29-jarige
Belg kreeg vorig jaar een lucratief aanbod om in de Italiaanse
equipe van ploegleider Albani te gaan rijden. Swerts tekende en
dat was maanden later de aanleiding tot een fikse rel in de Bel
gische wielersport, toen hij tegen de wil van Merckx werd gekozen
in de formatie voor het wereldkampioenschap op de weg. Maar
na de titelstrijd in Mendrisio, waar Swerts zijn oude baas Merckx
naar de titel loodste, haalde 's werelds beste wielrenner hem over
nog een jaar bij hem te knechten. Swerts hoefde niet zo lang na
te denken. Hij gokte op Merckx omdat hij begreep dat hij zich
beter een lucratieve positie als meesterknecht kon opbouwen dan
als kopman van een vreemde formatie zou moeten opboksen tegen
het oppermachtige duo wielrenner Eddy Merckx-manager Jan van
Buggenhout.
Swerts werd vorig seizoen in de
Giro d'Itaiia door de Italianen bena
derd. 'Ik kreeg precies drie dagen
de tijd om na te denken over een
vet contract. Merckx zat rriet m die
wedstrijd. Ik kon hem niet bereiken
en zette toen mijn handtekening'.
Eddy Merckx heeft dat Swerts erg
kwalijk genomen. De rel rond de
formering van de equipe voor het
wereldkampioenschap betrof in feite
alleen de keuze van Swerts. Roger:
Eddy was bang dat ik voor mijn
nieuwe baas Gimondi zou gaan rij
den. Hij wilde mij niet terug in de
ploeg hebben toen de bond uiteinde
lijk toch het been strak hield, ben
ik meegegaan naar Mendrisio. Eddy
neeft geen woord tegen mij gespro
ken. Het was een volstrekt onhoud
bare situatie. Daar heb ik zelf een
einde aan gemaakt. Een half uur
voor de start ben ik naar Eddy
toegegaan en ik heb hem de verze
kering gegeven dat ik voor hem zou
rijden'.
Merckx kreeg alle gelegenheid om
Swerts te testen op de waarde van
zijn belofte. Er ontstond een kop
groep met onder andere Bitossi en
Zoetemelk. Swerts: 'Bitossi kwam
jaar mij toe en vroeg mij ook
kopwerk te verrichten. Ik heb nee
8®zegd, en hem verteld dat ik Eddy
beloofd had voor hem te zullen
rijden. Had ik wel gereden dan
»uden of Bitossi of Zoetemelk naar
de titel zijn gereden. Maar doordat
'k bleef plakken, werd de voor-
«Prong niet teveel uitgebouwd. Eddy
kon de groep achterhalen en werd
wereldkampioen'.
Merckx beloonde toen de man, die
zijn woord was nagekomen. Swerts:
'Hij bood mij een contract aan. Ik
vertelde hem dat ik al had gete
kend. Toen zijn ploegleider Vittorio
Adorni en Ambrosio Molteni rond
de tafel gaan zitten. Het resultaat
was dat Basso, die een tweejarig
contract bij Merckx had, mocht ver
trekken en dat ik bij Merckx kon
blijven'.
Het contract dat Merckx de Belgi
sche Limburger aanbood, was lager
dan de zak lires, die de Italianen
voor hem hadden klaar staan. Niet
temin besloot Roger Swerts bij
Merckx te blijven. 'Wat had ik kun
nen doen als ik was gebleven? Ik
was knecht van Gimondi geworden.
Of misschien kopman van een min
der groot merk. Maar ik geloof niet
dat die positie mij meer voordeel
had verworven dan hetgeen ik nu
bereikt heb. Mijn prestaties dit sei
zoen heb ik voornamelijk te danken
aan het feit dat ik deel uitmaak van
de ploeg van Merckx. Die formatie
heeft de beste knechten. Als Eddy
er niet is, kan ik mijn kans gaan.
Dankzij mijn successen is het start-
§vld van mij in criteria verdubbeld,
aar heeft manager Jan van Bug
genhout weer voor gezorgd. Die be
paalt precies wie er in België aan
de start komt'. Roger Rosiers, vorig
jaar winnaar van de hoogst gewaar
deerde klassieker, Parijs-Roubaix.
kreeg praktisch geen enkel criteri
um-contract aangeboden'.
Rosiers viel niet in de smaak van
Merckx en kreeg dus geen contract
van manager Van Buggenhout
Swerts: 'Het is misschien niet juist
maar het is de realiteit en daar heb
Roger Swerts
je als beroepsrenner nu eenmaal
rekening mee te houden. Nu ben ik
na de Tour de France al verzekerd
van 33 criteria in België, zeven in
Frankrijk en vier in Nederland. Dat
levert erg veel geld op. Maar als je
niet bij Merckx rijdt, is het heel
wat moeilijker om aan de start te
komen. Dan moet je wel zo ver
schrikkelijk sterk zijn'.
metamorfose
De metamorfose van Roger Swerts is
bijna wonderlijk. Vorig seizoen
speelde hij een onopvallende rol als
knecht van Merckx. nu steekt hij
zijn baas af en toe naar de kroon,
zoals in de Ronde van Italië, toen
hij in een tijdrit sneller bleek dan
de kopman. Swerts: 'Vraag mij niet
hoe het komt dat ik zo goed rijd,
want daar begrijp ik zelf niets van.
Ik heb niets speciaals gedaan. Ik
heb niets meer getraind dan in het
verleden, mij niet anders gesoig
neerd en geen andere voorbereiding
gehad. Toch rijd ik beter. Voor mij
is het even onbegrijpelijk als voor
ieder ander'.
Swerts, dit seizoen onder meer win
naar van de Ronde van België en
van de klassieker Gent-Wevelghem,
was als amateur een grote belofte.
Hij won in zeven jaar 165 koersen.
'In mijn amateurtijd was er maar
een die mij af en toe kon verslaan:
Eddy Merckx. Maar wij samen kon
den het complete Belgische liefheb-
bersleger oprollen. Toen ik overstap
te naar de professionals, had ik
grote verwachtingen van mijzelf. Ik
droomde ervan kopman te worden
van een grote formatie, maar het
pakte heel anders uit'.
Roger Swerts stapte in 1965 over
naar de categorie van de onafhanke-
lijken. In datzelfde jaar waagde
Merckx zich ook een stukje hogerop.
Swerts reed de Vredeskoers voor
amateurs, de Ronde van Frankrijk
en het wereldkampioenschap, waarin
hij als derde eindigde. 'Achteraf be
zien is het dat eerste jaar veel te
gek geweest. Ik had teveel gereden
en ondervond daarvan in de volgen
de seizoenen de terugslag. Swerts
reed in zijn eerste jaren als brood
rijder voor de formatie van kopman
Poulidor. Ik voelde mij in die ploeg
niet thuis, ook al omdat ik geen
woord Frans sprak. Ik had het ge
voel voortdurend belazerd te wor
den. Ik werd ook in weinig dingen
gekend en werd dikwijls buitenge
sloten. Als er combines gesloten
werden in criteria, viel ik erbuiten.
En dat betekende dat ik geen cent
verdiende. Dat alles was natuurlijk
niet bevorderlijk voor mijn moraal.
Ik kreeg tenslotte m'n ontslag'. Op
dat moment sloeg Merckx toe.
kwaliteiten
Hij herinnerde zich de kwaliteiten
van zijn grote rivaal in zijn liefheb-
berstijd. Swerts: 'Eddy bood mij een
contract aan. Ik heb onmiddellijk
toegehapt Het was voor mij onge
looflijk. Als beroepsrenner had ik
immers praktisch niets gepresteerd
en toch kwam ik weer onderdak.
Wanneer Merckx er niet was ge
weest zou ik allang gestopt zijn met
wielrennen'.
Die aanbieding van Merckx kwam
vijf jaar geleden. Swerts werkte zich
langzaam maar zeker omhoog uit
het moeras der middelmatigen. 'Ik
had tijd nodig om moraal en vorm
terug te vinden. Die tijd heb ik bij
Merckx gekregen. Met het seizoen
ben ik beter gaan rijden en kon ik
toch mijn deel van het werk voor de
kopman verrichten'. De grote voor
uitgang kwam dit seizoen. Al in de
eerste maanden van het jaar bleek
dat Swerts voor zijn kopman een
veel grotere steun betekende dan
Herman van Springel, de best betaal
de helper van Merckx. Terwijl Van
Springel wanhopig naar zijn vorm
zocht, snelde Swerts van triomf naar
triomf. Swerts: 'Dat was voor mij
een uiterst gelukkige samenloop van
omstandigheden. Niet voor Herman,
want dat vind ik een toffe gast.
maar voor mijzelf. Toen Herman
tekende bij Vanvaerenberg werd
mijn positie nog meer verbeterd'.
De prestaties van Swerts trokken
ook buiten zijn eigen ploeg de aan
dacht. Roger de Vlaeminck benader
de Swerts dit seizoen voor een posi
tie in zijn ploeg. Swerts: 'Na het
incident rond het wereldkampioen
schap van vorig jaar heb ik Eddy
beloofd eerst met hem te zullen
spreken voordat ik bij een andere
ploeg tekende. Ik heb dus De Vlae
minck gezegd: 'Als Eddy akkoord
gaat, kom ik. Maar Merckx wilde
mij niet meer kwijt. Hij verhoogde
mijn contract voor volgend jaar en
beloofde mij de positie, die nu
nog door Herman van Springel
wordt ingenomen. Dat betekent dat
ik meer nog dan nu de kans krijg
koersen te winnen. Dit seizoen ben
ik al tien maal als eerste over de
streep gegaan. In de grote ronden
zal ik moeten knechten voor Eddy,
akkoord, maar daarbuiten valt er
toch ook nog wel wat te winnen'.
Swerts heeft zich in deze eerste
veertien dagen volledig gegeven om
Merckx in een zo goed mogelijke
uitgangspositie tc brengen. Hij dien
de als lokaas, toen hij in de etappe
over de Tourmalet een grote voor
sprong nam en hij stuurde op weg
naar Orcieres-Merlette de plannen
van Ocana in de war door samen
met de Engelsman Michael Wright
te demarreren. Swerts: 'Ik weet dat
er voor mij persoonlijk geen hoge
plaats in het eindklassement is weg
gelegd, wellicht had ik als kopman
van een kleinere formatie bij de
eerste vijf kunnen eindigen. Maar
meer had er toch niet ingezeten. In
dat geval had de kassa echter niet
zo luidruchtig gerinkeld als nu het
geval is, als meesterknecht van
Merckx. Ik kan best tevreden zijn.
Na Merckx, Van Springel, Roger de
Vlaeminck en Walter Godefroot ben
ik de best betaalde renner in België.
En om dat betalen gaat het ons
professionals uiteindelijk toch'.
Roger Swerts hoopt nog een jaar al
het grote werk te kunnen doen. 'Ik
ben nu 29. Al te lang zal ik niet
meer door kunnen gaan. Wielrennen
is een beroep dat nu eenmaal ont
zettend veel van je eist Zoveel, dat
je niet op een stuk brood en een
biefstukje alleen kunt fietsen. Wij
moeten veel vitamines pakken. Het
spreekt -voor zich dat je lichaam
daardoor veel te lijden heeft. Daar
om, langer dan een jaar zal ik er
niet mee door kunnen gaan'.
dat hij al reddeloos naar achteren
gereden leek te zijn begon hij aan
een imponerende opmars. Een minuut
bedroeg zijn achterstand op de top
van de Vars. Een minuut, die hij
dankzij een bliksemsnelle afdaling
weer snel goed maakte. Jos Huys
mans, die met De Schoenmaecker cn
Martin van den Bossche het pad voor
Merckx naar de overwinning effende:
'Wat Guimard presteerde, is ongeloof
lijk. Hij kwam als een steen langs mij
heen vallen in de afdaling. Guimard
stuurt met een feilloze precisie. Hij
valt niet, scheurt niet, maar daalt,
zoals niemand dat schijnt te kunnen'.
Cyrille Guimard kwam bij Merckx.
maar moest toch zes kilometer voor
de top lossen. 'Ik kon Merckx niet
meer houden. Slaag ik erin 2 kilome
ter langer bij hem te blijven, dan
maak ik het verlies in de afdaling
nog goed en win ik de etappe.' Claude
Sudres, manager van de equipe:
'Cyrille heeft twee verrekte pezen in
de knie. Gisteren heeft hij niet op de
fiets gezeten. Hij is de hele dag
bestraald. Dat hij toch deze prestatie
heeft geleverd, is tekenend voor zijn
mentaliteit. Daar kan helemaal nie
mand aan tippen'.
Felice Gimondi, derde in de galerij,
die door zijn tweede plaats (en de
derde van Guimard) zorgde dat de
uitslag van deze rit precies gelijk was
aan die van het wereldkampioenschap
in Mendrisio: 'Ik ben blij met een
hoge eindklassering. Alleen vandaag
zou ik heel graag gewonnen hebben.
Briangon is de plaats die het dichtst
bij Italië ligt Er stonden heel wat
Tifosi op de weg. Maar er zat niet
meer voor mij in dan een tweede
plaats'.
Raymond Poulidor, de 36-jarige Tour
veteraan, die rijdt als in zijn beste
jaren: 'Toen Guimard weg was met
Merckx, mocht ik niet rijden. Dat is
nu eenmaal de afspraak tussen Cyrille
en mij. Voor mij was de Izoard de
beste berg vandaag. Ik kwam daar
heel gemakkelijk boven. Moe ben ik
in deze Tour nog geen moment ge
weest. En daar was ik voor de start
het meest benauwd voor. Maar het
kan nog komen. Want tot nu toe
recupereer ik erg snel. In de toe
komst kan dat wel eens minder zijn.
Zesendertig jaar is tenslotte niet meer
zo piep-jong'.
En dan Joop Zoetemelk, de Neder
landse kopman van de equipe van
Schotte. die de grootste tik kreeg te
verwerken in de strijd om de plaatsen
achter de kannibaal. Bijna zevenen-
eenhalve minuut bedroeg zijn verlies,
catastrofaal genoeg om achter zij»
contract voor volgend seizoen een he
le reeks vraagtekens te plaatsen. Zoe
temelk: 'Do eerste berg ging ik goed
op. Op de Vars demarreerden Delisle,
Agostinho en Merckx. Ik heb in de
afdaling nog geprboeerd om Guimard
bij te houden, maar dat ging niet.
Tevoren had ik nog gedacht: Dit is de
rit, die ik kan winnen. Maar op do
Izoard ging het bitter slecht Zes
kilometer onder de top moest ik Oca
na en Poulidor laten gaan. Waar het
aan ligt? Ik kan het gewoon niet Ik
kan gaan staan op de pedalen, ik kan
blijven zitten op de pedalen: ik kom
gewoon niet mee. Slechter dan vorig
jaar? Dat geloof ik niet. Maar doordat
Merckx in zo'n geweldige vorm steekt,
ligt het tempo in deze Tour de Fran
ce ook veel hoger.' Zelfs nu ziet
ploegleider Schotte nog een lichtpunt
je: 'Joop is nu onbereikbaar in het
klassement. Dat zal ledereen beseffen.
Wellicht is dit de kans voor hem een
rit te winnen. Als hij daarin niet
slaagt, zal zijn prijs voor het volgend
seizoen onherroepelijk kelderen'.
En dan de andere Nederlanders.
Slechts Matthieu Pustjens en Tino
Tabak kwamen binnen redelijke gren
zen binnen. De overigen hadden de
normale klachten over pijn in armen
en benen en waar niet meer. Behalve
Harry van Leeuwen. Die klaagt niet
meer. Hij stapte in de bezemwagen in
de richting waar hij thuis hoort: Den
Haag. Want dit was zelfs voor deze
onverzettelijke man te veel.
voor uitslagen
tour de trance
zie pagina 8
i
