Gesprek over Rijn: geen
al te hoge verwachtingen
I
1
I
JD
JD
oonbeleid (1)
Loonbeleid (2)
Nederland betaalt aan
school in Indonesië
Vrijwilliger in Indisch Leger
IQ
-X-
MJW/KWARTET WOENSDAG 12 JULI 1972
Rlnncnlnnd commentaar T."> R7
mimeiilaar
«et is op deze plaats al eerder gezegd
I we herhalen het graag: nimmer
poren in de recente sociaal-economi-
geschiedenis van Nederland heeft
n regering zo behoedzaam en wel-
erwogen op het loon- en prijsfront
ppereerd als het huidige kabinet. Dat
a vooral de laatste weken duidelijk
porden. Gezegd moet worden, dat,
ilde regering slaagt in haar opzet om
$uen met de organisaties van werkne-
I mts en werkgevers tot een effectieve
inhtiebcstrijding te geraken, er veel
mer gewonnen is dan met welk eenzij-
I dig ingrijpen ook hoe stoer dat ook
I voo het oog mag lijken,
fck' Helis daarom moeilijk te begrijpen,
datrr van bepaalde zijden nog steeds
op 'rastische overheidsmaatregelen los
vaitiet overleg met de sociale partners
in kt bedrijfsleven, wordt aangedron
genoverigens zonder dat daarbij
duielijk wordt gemaakt, hoe die maat-
j repen cr uit zouden moeten zien. Wat
er u in het topberaad tussen regering,
wetgevers en werknemers op gang is
getocht, is (gezien dc achtergrond van
de voorheen gehanteerde procedures)
nie' alleen uniek, het is bovendien zo
rdevol, met name ook voor het
ial-economische beleid in de verde-
oekomst. dat eventuele veroorza-
van een breuk in dit ragfijne
nien een zeer zware verantwoorde-
eid op zich zouden laden. In plaats
v| aan te sturen op een confrontatie-
ooe-stijl zouden ze moeten beseffen,
van het huidige, nog steeds kansrij-
kj overleg afhangt, of we erin zullen
sfeen. de belangrijkste economische
rpeilijkheden in korte tijd, mogelijk
jfs in een jaar, goeddeels te boven te
(men of dat we wellicht nog jaren-
g geplaagd zullen worden door de
'alijkc gevolgen van een te forse
latoire ontwikkeling.
li de zorgvuldig uitgewerkte overleg-
pDcedure heeft minister Boersma van
Spiale Zaken ook de beoefenaars van
dtvije beroepen betrokken, nadat hij
darmee vorig jaar al een overigens
nii zo geslaagd begin had gemaakt.
Dc het toen in de sfeer van de hogere
envrije inkomens niet tot zelfs maar
ee eerste aanzet van een concreet
beid kwam, mag wellicht eerder dan
aa onwil van de betrokkenen worden
■eten aan tijdgebrek en aan het feit,
dl ook de matigingsoperatie-1972 in
he georganiseerde bedrijfsleven op een
zeer onduidelijke en wankele basis
wa gegrondvest.
Inussen moet, nu het er werkelijk op
aa gaat komen, nog worden afge-
wcht, in hoeverre de vrijc-beroepsbe-
oeenaars bereid zijn hun inkomens en
deverdcre ontwikkeling daarvan open
bar te maken en aldus bloot te stellen
aa de beoordeling van velen. Wij
zin niet in, waarom alleen de c.a.o.-
loen daaraan onderworpen zouden
roeten zijn. Daarmee zijn al genoeg
onzijdigheid, onwaarachtigheid en ge-
rchtvaardigde onlustgevoelens in bre-
d lagen van de werknemers gepaard
fgaan.
fctreurd moet daarom worden, dat de
bafhankelijkc raadgevende actuarissen
lerzekeringswiskundigen) als enige
foep hebben geweigerd mee te werken
in een serieus onderzoek naar moge-
Ikheden om via grotere openbaarheid
ok de vrije inkomens in te passen in
d» matigingsoperatie-1973. Let wel: er
isjvoorlopig nog alleen maar sprake
vti een onderzoek naar mogelijkhe-
dn. Door zelfs dat af te wijzen laden
dl betrokken actuarissen dan ook de
vfdenking op zich. bevreesd te zijn
vor het verschaffen van inzicht in de
oivang van hun verdiensten. Het ar-
linent dat ze voor hun weigering
foben aangevoerd dc door hen te
vf strek ken getallen zouden al te gc-
ntkkclijk verkeerd geïnterpreteerd
knnen worden maakt een weinig
itekhoudendc indruk. Daarmee bren-
pi ze anderen alleen maar in de
vrleiding om zich af te vragen, of
dze wiskundigen wellicht alleen al te
j vel verdienen omdat ze niet eens bij
j nachtc zijn. een verantwoorde, maar
Cerzichtelijkc en algemeen bcgrijpelij-
b samenvatting te verstrekken van
bn eigen inkomenscijfers.
fee. dan valt er heel wat meer respect
te brengen voor de drie gerefor-
Ceerde predikanten en de twee emeri-
bs-predikanten in Veenendaal, die on-
Ings hebben laten weten, in 1973
Vijwillig af te zullen zien van elke
tendmatige verhoging van hun salaris
c pensioen. Dc mentaliteit van waar-
tt deze beslissing werd genomen, is
net name in de sfeer van de hogere
iikomcns werkelijk onmisbaar om een
licuwe mislukking van de zo dringend
'oodzakclijke inflatiebestrijding te
'foorkomen.
JAKARTA In het Indonesische
sadje Tebet is gisteren de eerste
s-oen gelegd voor een school, die voor
driekwart met Nederlands geld wordt
rïbouwd. De Nederlandse regering
eeft, via de NOVIB 1.066.109 be-
lehikbaar gesteld voor deze middel
baar technische school.
Het museum tan Bronbeek in Arn
hem. naar de laatste oud-kolonialen
dc herinnering aan hun kleurrijke
Indische jaren nog dagelijks oppoet
sen, hee.fr er een aamrinst bij: een
emaille bord, tcaarmee :o'n zestig,
zeventig jaar geleden militair perso
neel voor de Oost werd geworven.
'Indisch Leger' staat er met grote
letters op Daaronder een koloniaal
met-rang op de fiets, toen een geavan
ceerd vervoermiddel. Op de achter
grond de troep, di in een stofwolk
door de bochr gaal en links daarvan
de bewoners van een kampong, die
hun ogen uitkijken
De emaille plaat, een soort voorloper
van de advertenties waarmee land-,
lucht- en zeemacht tegenwoordig men-
Ook inventarisatie van de lozingen in het Nederlandse deel van de Rijn lijkt noodzakelijk.
Van onze Haagse redactie
PARIJS Een droog jaar of een nat jaar kan precies liet verschil uitmaken of we de Rijn nu wel als
Europa's onverbeterlijke riool moeten beschouwen of als een weliswaar behoorlijk vervuilde rivier,
maar waaraan met^wat goede wil heel wat te verbeteren valt. Vijf achtereen volgende natte jaren
zullen de balans gegarandeerd doen overslaan naar een wat zonniger kijk op de zaak.
De toenmalige minister Bakker (ver
keer en waterstaat) gaf daarvan blijk
toen hij eind 1970 voorspelde dat de
vervuiling van het oppervlaktewater
binnen vijftien jaar teruggedrongen
zal zijn tot een aanvaardbaar mini
mum. Overal zou dan weer normaal
gezwommen kunnen worden.
Als 'weermannetje' zat de ex-bewinds-
man er toen zeker niet ver naast. De
meerdere neerslag boven het hele
stroomgebied van de Rijn maakte dat
de afvoer van de rivier sinds 1965
boven het langjarige gemiddelde lag.
De graad van vervuiling van de rivier
trad daarmee niet zo onrustbarend
aan de dag als bij een lagere afvoer
ongetwijfeld het geval zou zijn
geweest. Het vuil was meer dan
normaal verdund.
De resultaten van metingen in die
jaren hadden daarom wel iets gerust
stellends: de vervuiling van de Rijn
bleek ondanks de snelle industriële
groei in vergelijking met de jaren
van voor 1965 maar langzaam te zijn
toegenomen. Krachtiger maatregelen
tegen de vervuiling zouden daarom
het wonder kunnen bewerkstelligen
van een schone Rijn binnen vijftien
jaar.
1971 haalde echter als uitzonderlijk
droog jaar een dikke streep door de
rekening. Uit metingen resulteerden
nu alarmerende cijfers, waarbij de
prognoses over de gezondmaking van
de Rijn wel erg ongeloofwaardig af
staken. Het spookbeeld van een Rijn,
waarin geen leven meer mogelijk zal
zijn en die een ernstige bedreiging
betekent voor de volksgezondheid,
was angstwekkend dichtbij gekomen,
een nachtmerrie die door gunstiger
metingen in eventueel daarop volgen
de naitte jaren ook niet gemakkeliik
weg te cijferen valt.
Het te hoge zoutgehalte van de Rijn,
die vorig jaar aantoonbare schade toe
bracht aan de tuinbouw en het drink
water tijdelijk deed verslechteren,
heeft teveel opschudding veroorzaakt
en zal grotendeels als een voorproefje
zijn beschouwd van een nog rampzali
ger ontwikkeling.
Ruw geschetst vormt deze somberder
visie de meer emotionele achtergrond
van de conferentie van de internatio
nale Rijncommissie, het hoge ambte
lijke overlegorgaan van de Rijnoever-
staten, die vandaag in Parijs begint.
De belangrijkste inzet is de vervaardi
ging van een instrument, waarmee de
vervuiling van de rivier fundamente
ler dan tot nu toe aangepakt kan
worden, namelijk een inventarisatie
van alle schadelijke stoffen die in de
Rijn geloosd worden, voorzien van
een duidelijk adres van wie ze afkom
stig zijn en om welke hoeveelheden
het gaat. Metingen, zoals tot nu toe
werden verricht, geven onvoldoende
aan welke maatregelen getroffen moe
ten worden en geven bovendien, af
hankelijk van de afvoer van de Rijn,
een rooskleurig of alarmerend beeld.
De Nederlandse delegatie heeft het
plan voor een inventarisatie vorig
jaar met succes gelanceerd op de
Rijnconferentie in Basel. Het plan
verwierf de instemming van de overi
ge Rijnoeverstaten, en werd onder
streept met de plechtige verzekering
djat de landen alles Ln het werk
zoudep stellen om de gegevens tijdig
gereed te hebben. De sanering van de
Rijn zou een nieuwe effectiever fase
kunnen ingaan.
Helaas bleek de schijn mooier dan de
werkelijkheid. Alleen Nederland z al
vandaag een, zij het op het nippertje
afgeronde, inventarisatie op tafel leg
gen, terwijl de andere landen in ge
breke blijven. Verwacht wordt dat de
Nederlandse delegatie haar teleurstel
ling over deze gang van zaken niet
onder stoelen of banken zal steken.
Temeer waar bij gebreke aan een
inventarisatie de discussie over de
zware metalen in de Rijn ernstig
gemoeilijkt zal worden.
Endosulvan
Het belang van een inventarisatie is
in de afgelopen jaren onder meer bij
de endosulvan-affaire. Metingen
toonden aan dat de grote vissterfte in
de Rijn het gevolg was van een te
grote concentratie endosulvan in het
Rijnwater. De herkomst van deze ui
terst schadelijke stof bleef echter een
vraagteken en slechts herhaalde me
tingen op een groot aantal plaatsen
wezen ten slotte in de richting van de
chemische fabriek Hoechst.
Hoewel het concern tot op de huidige
dag blijft ontkennen, is het percenta
ge endosulvan in het Rijnwater sinds
dien fors teruggelopen. De discussie
over het hoge zoutgehalte vertoonde
hetzelfde verwarde beeld. Gerichte
metingen en bronnenonderzoek
toonden tenslotte glashelder de Fran
se kalimijnen als de grote boosdoener
aan en dit betekende het begin van
een oplossing van het zoutprobleem.
Radio-actief
Het belang van een goede inventarisa
tie blijkt ook nog eens uit de nauw
keurige lijsten die bijgehouden wor
den van lozingen van radioactief af
val, gecombineerd met een scherp toe
zicht. Het percentage radioactief afval
in het Rijnwater is daardoor meestal
ver onder de aanvaardbare norm ge
bleven.
De meeste andere stoffen die in de
Rijn gegooid worden vormen echter
een willekeurige grootheid. Nu eens
tonen metingen een grote concentra
tie van die stof aan, dan weer eens
van die, afhankelijk van de afvoer
van het Rijnwater en de activiteiten
van de industrie. Controle en inzicht
ontbreken.
Men kan het daarom niemand kwalijk
nemen wanneer grootscheepse plan
nen om de vervuiling terug te drin
gen met de nodige argwaan worden
bekeken. Wat zegt het bijvoorbeeld
dat het chemische bedrijf Hoechst
heeft aangekondigd tien procent van
zijn investeringen te richten op mi-
lieubeheersing? Of dat de Duitse
deelstaat Nordrheinland-Westfalen per
dag anderhalf miljoen D. mark
besteedt aan de zuivering van afval
water? In het gunstigste geval wordt
ermee voorkomen dat de bestaande
verontreiniging niet toeneemt, een
soort wapenstilstand dus tussen de
industriële groei en het milieubederf.
Inventarisatie en controle is dus de
erg
10
Marihuana: lessen
uit het verleden
Het gebruik van marihuana zal naar
het inzicht van de regering in Neder
land niet langer als misdrijf moeten
worden aangemerkt. Over dat moei
zaam verkregen inzicht heeft deze
krant al van zijn instemming blijk
gegeven, maar daarmee is de discussie
natuurlijk niet afgelopen. De drug
nota maakte duidelijk dat het gebruik
van marihuana toch wel degelijk on
gewenst is, en dat het daarom straf
rechtelijk als overtreding zou moeten
worden behandeld.
Dat laat ruimte voor de vraag: hoe
onwenselijk is dan de consumptie van
hasj of weed Daarover nu, rallen
nieuwe inzichten te melden. Merk
waardig genoeg komen die niet voort
uit het op vele plaatsen voortgaande
moderne onderzoek naar de icerking
van cannabis-produkten, maar uit de
studie van een gedeeltelijk vergeten,
gedeeltelijk verdrongen verleden.
In de New Scientist publiceerde dr.
Roger Lewin onlangs een kloek over
zichtsartikel over marihuana (vol. 54
pag. 548) En in de degelijke weten
schappelijke traditie begon hij dat
overzicht met een historische inlei
ding, waarin ook die verdrongen stuk
jes geschiedenis hun plaats kregen
Het begint erg onschuldig: dc eerste
vermelding in de medische literatuur,
in de farmacopee van China's keizer
Sjen Noemg (2737 voor Christus
Sinds die tijd is marihuana door art
sen gebruikt voor een groot aantal
verschillende doelen, als pijnstiller,
Ier bevordering van de eetlust, bij dc
behandeling van psychische storingen,
en bi) ontwenningskuren voor ver
slaafden aan opiumprodukten Maar
dc wat dichter bij ons liggende ge
schiedenis is wel zo boeiend.
In de Westerse maatschappij werd de
Indische hennepplant alleen gebruikt
om touw van te maken, tot in 1839 de
Ierse arts O'Shaughnessy in het toen
malige Brits-Indië de medische kwali
teiten van marihuana herontdekte en
in een wetenschappelijk tijdschrift be
schreef. Die kwaliteiten lagen volgens
hem op het gebied van pijnbestrijding
en de voorkoming van stuipen.
Maar als goed arts stelde O'Shaugh
nessy eerst een nieuw onderzoek in
naar mogelijke schadelijke bijwerkin
gen. Dat ging natuurlijk nie! naar de
verfijnde normen die de moderne we
tenschap aanlegt, maar de Ier rappor
teerde dat hij er proefdieren (ratten,
muizen en konijnen) niet mee dood
kon krijgen, en dat ook hijzelf van
proeven geen nadelige gevolgen had
ondervonden.
De negentiende eeuwse geneeskunde
aanvaardde deze bevindingen dank
baar en past marihuana op grote
schaal toe Het werd, schrijft Leu-tn,
een essentieel onderdeel van de in
houd van de dokterstas Van de pa
tiënten werd niemand 'high' laat
staan dat er maatschappelijk onge
wenste gevolgen vielen te noteren.
Dat klopt met de moderne bevinding
dat de gevolgen van marihuana erg
afhangen van wat de gebruiker cr
zelf van verwacht
Hue zijn we in vredesnaam van die
harmonieuze toestand terechtgekomen
in de situatie waarin ernstig bespro
ken moet u-orden of het roken van
een stickje een misdrijj of een over
treding moet wezenLeuin ziet een
technische en een politieke reden
De technische reden is de omstandig
heid dat dc werkzame stof, tetrahy
drocannabinol, niet oplost in water,
en morfine wel. Tegen het eind van
de negentiende eeitu namelijk, kwam
in de med she techniek de injectie
spuit in zwang, een veel directere en
dus snellere en mooiere manier om t*r
patiënt allerhande geneesmiddelen lo"
te dienen dan het klassieke innemen.
uaarbij je immers maar moet afwach
ten hoe snel er hoeveel werkzame stol
vanuit de maag in de bloedstroom
terechtkomt.
De pijnstillende injectie maakte op
gang (tools meer medische nieuwighe
den) op het slagveld, in dit geval de
slagvelden van de Amerikaanse burger
oorlog. En, zoals gezegd, met morfine
als werkzame stof, uant marihuana
kon niet gespoten worden. Het levei-
de nogal wat verslavingen op, wat
met marihuana nooit was voorgeko
men, maar het hielp toch maar gewel
dig. Hierdoor geraakte de hennep war
uit de medische gratie, waardoor
politieke verwikkelingen hun kans
kregen
Naast het medische gebruik, u-as na
melijk in Amerika zonder dat iemand
daar last van had en ongemerkt her
sociale gebruik van marihuana bin
nengekomen, geïntroduceerd door
Mexicaanse gastarbeiders voor wie
het een onderdeel van hun cultuurpa
troon uas
Omstreeks 1910 begon zich echter ge
leidelijk een campagne te ontwikkelen
die marihuana brandmerkte als de
'dodelijke drug' die zijn slachtoffers
bracht tot het begaan van vreselijke
misdaden. Die campagne zette dooi,
ondanks enkele zorgvuldige studies op
gevangenen die van het idee weinig
heel heten Het federale bureau voor
narcotica deed op zijn zachtst gezegd
i ceinig aan objectieve voorlichting
over deze zaken (Het is merkwaardig
dat die houding bijna tot op de dag
van vandaag doorwerkte Tot voor
kort waren in internationale organi
saties de Amerikanen de onverzoenlij
ke koplopers in de strijd tegen hasj).
Het hoogtepunt van dc campagne in
Amerika was de mnrttiuana-irel van
1937, die privë gebruik onwettig «-n
Primeur
De katholieke hogeschool Tilburg
gaat, als eerste in Europa, psycho-
economen opleiden, ln september
wordt het mogelijk, in Tilburg de
hoofdrichting 'economische psycholo
gie' te kiezen, een vak in opkomst dat
in Amerika nog maar aan enkele
universiteiten wordt gedoceerd. En
omdat een heleboel economische ver
schijnselen (inflatie, recessie, koopge
drag, sparen) mede psychologisch be
paald zijn, en we daar eigenlijk lang
met goenoeg van weten, lijkt ons de
primeur een felicitatie waard
sen plegen te werven, dateert van
1912. Het ding kwam dezer dagen in
Winterswijk tevoorschijn, toen daar
een schuurtje werd afgebroken. Uiter
aard had het Bronbeekmuseum, toen
men er kontakt mee opnam, er belang
stelling voor. Men beschikte alleen
over een affiche uit 1905, maar die is
van papier en niet eens kompleet.
Op dc plaat staan nog wat aardige
bijzonderheden: men leest erop dat
hei handgeld voor vrijwilligers 250
gulden was en 200 voor miliciens. En
verder dat het pensioen 5 gulden tot
13 gulden per week bedroeg en voor
een onderluitenant 24 gulden. Cijfers,
die dc oudgedienden in Arnhem, hoe
wel die het ook ueer niet zó breed
hebben, nu doen glimlachen.
aangewezen weg om de vervuiling van
de Rijn effectief aan te pakken en
een stuk argwaan weg te nemen.
Nu zal Duitsland wel zijn gegronde
redenen hebben waarom de inventari
satie althans op dit moment niet
gereed is. Het in kaart brengen van
afvallozingen is alleen mogelijk met
medewerking van de deelstaten en tot
op zekere hoogte ook met medewer
king van de industrie. De complica
ties die hieruit voortvloeien zijn niet
gering, waarbij nog komt dat een
inventarisatie in Duitsland heel wat
omvangrijker is dan in Nederland.
Bovendien biedt de Nederlandse in
ventarisatie ook wel de nodige aan
vechtbare aanknopingspunten. Zo zijn
de afvallozingen in het Europoortge-
bied de grootste industriële concen
tratie in ons land niet meegeteld.
Deze industrieën zouden te dicht bij
zee zitten. De Nederlandse stelling
dat de zware metalen een gevaar vor
men voor de Waddenzee maakt echter
een inventarisatie ook dichtbij wel
noodzakelijk.
Complicaties genoeg
Voor Frankrijk heeft de inventarisa
tie weinig om hel lijf. Lozingen vin
den alleen plaats uit de kalimijnen en
die zijn genoegzaam bekend. In de
toekomst is er dan nog de kernener
giecentrale bij Fessenheim, waarvan
de lozingen (voornamelijk warm wa
ter opgegeven zullen worden. Zwitser
land verschuilt zich vooralsnog achter
een te bouwen zuiveringsinstallatie op
voornamelijk Frans grondgebied. Dit
tien jaar oude plan wordt echter
bemoeilijkt doordat Frankrijk bepaal
de revenuen van de zuiveringsinstalla
tie eist.
Bij elkaar zijn er complicaties genoeg,
die een grondige inventarisatie van (li-
Rijn voorlopig niet mogelijk zullen
maken. De verwachtingen over de af
loop van deze conferentie kunnen
daarom niet al te hoog gespannen
zijn. Maar wellicht komt er een begin
selverklaring over de problematiek
van de zware metalen en een afspraak
binnen welke termijn dc inventarisa
tie gereed zal zijn. Bovendien is er
dit najaar altijd nog een ministerscon
ferentie over de toestand van het
Rijnwater, waar de zaak altijd nog op
scherp gezet kan worden.
geinlijn
Vandaag is het een grote dag voor
moppentappers en -liefhebbers: Max
Tailleurs 'geinlijn' (020-211811) kan
weer onbeperkt, vierentwintig uur
per dag, gebeld en beluisterd worden.
Het nummer heeft nu 88 lijnen, heel
wat meer dan bij de ingebruikstelling
in mei vorig jaar, toen dat er 24
waren. Daarmee kunnen alle 120.000
gcinluisteraars. die wekelijks aan de
geinlijn hangen, tevreden gesteld wor
den. En ook al dankzij die uitbreiding
zullen, belooft de PTT, telefoonabon
nees met een nummer dat ook met 21
begint, niets meer van overbelasting
merken, zoals vroeger vaak het geval
was.
lijfsbehoud
medische toepassing praktisch onmo
gelijk maakte. Boze tongen beweren
dat het hoogtepunt van dc campagne
en de aanneming fan de wet achter
de schermen enthousiast bevorderd
zou zijn door Amerika's whisky-sto
kers die, toen het alkoholverbod een
maal u-as opgeheven, vreesden dat
hun verwachte omzetstijging wel eens
door de stijgende populariteit van
marihuana zou kunnen worden be
perkt.
Hoe dat ook zij, veel argumenten die
tegenwoordig tegen ueed worden ge
bruikt kunnen volgens dr. Lewin wor
den teruggevoerd tot sprookjes die in
de jaren dertig in omloop werden
gebracht.
Na deze historische aanloop geeft de
auteur een overzicht ran het moderne
farmacologische onderzoek. Zijn con
clusie over de veiligheid: gegeven het
feit dat elke drug in overmatige hoe
veelheden gevaarlijk is, komt marihu
ana er zeker zo goed af als de twee
maatschappelijk aanvaarde drugs, ni
cotine en alkohol. En in veel opzich
ten beter. Het begint er naar uit te
zien dat de anli-marihuanaclub in
toenemende mate niet-wetenschappehj-
ke argumenten zal moeten gebruiken
om zijn zaak te verdedigen.
Waarom zou je wel jurken, jassen,
kousen, schoenen, bloesjes, overhem
den en haren met bloemetjes en ande
re vrolijke motieven versieren, maar
niet jezelf? Volgens de verhalen
althans een verhaaltje in het vakblad
Fashionfacts doel half Brazilië dat
al, sinds de cosmetische firma Wella
zulke versieringen bij de zonne
brandspullen cadeau geeft. Het aardi
ge is, dat je jezelf niet voor het leven
hoeft te tatoeëren, want die dingetjes
worden geleverd mèt lijfsbehoud. Je
plakt een hartje, een Franse lelie, een
letter, een bloemetje of een vlinder
ergens op je vel, gaat in de zon
liggen en wacht eenvoudig tot je
diepbruin bent. Dan pak je je vlinder
bij z'n staart of waar dan ook. trekt
m er af en ziedaar, het diertje staat
je levensecht op het lijf geschreven,
tussen al het bruin in het eigen blank
uitgespaard.
In Brazilië lopen ze zo al rond op de
stranden, zitten met iets meer 44n
natuurlijk op kantoor met bloeme
tjes op armen, nek en benen en hart
jes in het décolleté. Ze worden cr wat
gauwer bruin dan hier, dat wel, maar
neem de figuurtjes mee naar een
warm vakantieland en iedereen kan
later thuis zien dat de zon echt nog
bestaat. Iets dergelijks is ook irt ons
land vast wel te krijgen, al is het niet
als cadeautje bij een zonnesmeersel-
tje, en het is weer eens wat anders
dan altijd maar weer je horloge te
moeten afdoen om trots het witte
randje te kunnen tonen.
Wegwezen 'We hopen dat u zich
zult vermaken in de onaardigste stad
van heel Engeland. Er zijn hier een
hoop mensen die u geld afhandig
willen maken en hopelijk komt u
volgend jaar dan ook niet terug',
krijgen Spaanse toeristen in hun ei
gen landstaal te lezen als ze in de
Engelse plaats Teighnmouth het zo
merfeestprogramma in handen krij
gen. De een of ander heeft een gein
tje uitgehaald en niemand heeft het
gemerkt voordat de programma's ge
drukt waren. 'Ik hoop dat de Span
jaarden het als een grapje opvatten',
zegt een van de organisatoren maar
dat is nou juist de vraag Busprocf
Ook in Engeland worden proeven
met schone electrische bussen geno
men. Liverpool en Leeds hebben er
elk een ter uitprobering gekregen
voor hun stadsvervoer. Met 26 passa
giers is het busje tjokvol en met een
nét opgeladen batterij haalt het 112
kilometer. Het moet dan wel nonstop
doorrijden, wat niet de bedoeling is
met al die haltes. In de stad doet het
dan ook maar de helft van die afstand
voor er 'bijgetankt' moet worden.
Rijmen Uit de inzendingen die op
de prijsvraag rond de film 'poppen
aan een touwtje' zijn binnengekomen,
blijkt wel dat Nederlanders dol zijn
op rijmpjes. Negen van de tien blij
ken te denken aan een slagzin
waar het om ging altijd moet
rijmen. De bekroonde slagzin rijmde
ook, maar dan goed
LOWIETJE
goudkoorts
Het is niet onmogelijk, dat het ver
haal van dc Japanse taxichauffeur
Yataro Imaizumi een ware goudkoorts
ontketent en dat schatgravers van
overal zich naar dc Filippijnen spoe
den om het land ten noorden van
Manila uit te kammen. Daar heeft
Yataro vertelde hij tenminste aan
het Japanse persbureau K.vodo met
nog zes andere Japanners stapels goud
en Filippijnse munten verstopt, die
samen miljoenen dollars waard moeten
zijn.
Hij en zijn vrienden, destijds in mili
taire dienst, hadden de schat in febru
ari 1945 op een bergweggetje gevon
den, toen ze op dc vlucht waren voor
oprukkende Amerikaanse troepen. Ze
verstopten hun vondst goed en spra
ken af die later wel weer op te
graven. Vier jaar daarna ging 'maizu-
mi terug naar de Fillippijnen, ditmaal
met een officiële missie, waardoor hij
geen kans kreeg op zoek tc gaan.
Waar de bewuste plek is. weet zelf
Iraaizumi niet precies meer. Wel on
geveer en dat is voor de eenvoudige
taxichauffeur uit Maebashi erg belang
rijk, want een advocaat in Manila
heeft hem al beloofd dat hij cr ver
moedelijk een kwart van mag houden.
Daarom wil Imaizumi in oktober pro
beren die plek en zijn schat te vin
den, ergens in een pijnbomenbos, zn'n
honderd kilometer benoorden het
bergweggetje. Lukt het hem, Jan zal
hij zijn taxi voorgoed in de berm
kunnen zetten," -want dan zal hij een
rijk man zijn. Als niemand hem oor
is, nu dit opzienbarende nieuwe* we
reldkundig gemaakt is.
