wssayssssssssavza, Here comes everybody: iep met luxeproblemen Vliegtuigkapers nu met dum-dum kogels bedreigd eoeo pomdleo m Centrum geestelijke volksgezondheid gaat morgen open |FI LM PREMIERES VAN DEZE WEEK Soofy-film is te /eel van het goede BESTRIJDING VAN HET RACISME en de kerken in Nederland BESTRIJ DING RACISME Europees octrooibureau ■'■puW/KWARTET VRIJDAG 30 JUNI 1972 Film/Kinm-uland I'll Kil otterdam heeft, van 28 juni tot en met 5 juli, in Calypso en 't Venster, een olland Festival-filmweek met dertig, hier nog nooit vertoonde, films in zeven- rivijftig voorstellingen. Zeven films uit dit programma worden ook vertoond in fiterion Den Haag en Amsterdam, Studio in Groningen, Utrecht, Nijmegen, en ie Beyerd te Breda. Zij worden hieronder besproken. alen is een van de circa driehonderd Amerikaanse instituten, waar gepood wordt met een soort 'sen- ivity training' mensen van hun problemen af te helpen. De Engelsman John Whitmore ('Here comes erybody' is zijn regisseursdebuut) volgde met zijn team negen dagen lang de zittingen, schoot zes- uur film en comprimeerde die tot ongeveer twee uur. hitmore gelooft, volgens eigen zeg- n, in de deugdelijkheid van het ar toegepaste procédé, maar mij eft hij er niet van kunnen overtui- n. De mensen moeten, om hun istraties kwijt te raken, zich letter- en figuurlijk naakt uitkleden. Ze leten veel aan elkaar voelen om laar te leren aanvoelen. Ze moeten n emoties zo rauw mogelijk uiten, deze drie zinnen staat driemaal het Hord 'moeten' en dat is niet toeval- Wie de film ziet, krijgt namelijk irk de indruk, dat er bij zo'n sessie n echte vrijheid (waar het toch emaal om is begonnen) geen sprake wordt een soort spel gespeeld, een rt' opgevoerd (een dubbele act, ei- nlijk, want de filmcamera's zijn er k nog eens een keer bij) en wie et mee wil doen is af. Twee vrou- en die weigerden zich te ontkleden erden voor straf uitgesloten. Het ijt me als ik het mis heb, maar zo ?am het op mij over. Het gevolg n dat 'dubbele-act-effect' is een ge- tel van totale onverschilligheid, aar vallen weer twee mannen elkaar tnend in de armen, na uitvoerig rollebold te hebben over de vloer, in doorbraak van heb ik jou daar, larschijnlijk, maar ik weet niet Barom ze huilen en 't kan me niet helen ook. Utent ls ze daar nu zelfmoord pleegden op at doek zou ik er ook niet koud of arm van worden. Blijkbaar is het an overwegend belang, dat al dan iet latente homosexuele tendenzen taar de oppervlakte worden gesleurd. )e film is er althans vol van. elke man moet eraan geloven. De vrouwen mogen rustig hetero-sexueel blijven, ij dienen alleen zover te komen dat Zichzelf mooi vinden. Tel uit je st! Mensen, mensen, wat een luxe roblemen van die Amerikanen uit de elvarende middenstand! Hou mij ten lede, waarschijnlijk worden zij er wig door gekweld, maar geen grein- e van die kwelling werd op mij rergebracht. Zou zo'n dure behande- »g nu iets uitrichten? i, zei regisseur Whitmore. Om maar een voorbeeld te noemen: mensen die hevig politiek geïnteresseerd waren en altijd aan demonstraties meededen hadden daaraan na hun bezoek aan Esalen niet meer zoveel behoefte. Wel, wel, is dat het doel waarnaar daar wordt gestreefd? (onder andere, natuurlijk). Dan kunnen die lui ei genlijk net zo goed meteen doorlopen naar de Morele Herbewapening. Mo gen ze tenminste hun kleren aanhou den. Zie, zulke en soortgelijke gedach ten kwamen bij mij op tijdens het kijken naar 'Here comes every body.' Ik vind het een nare film, een nep- film over een nep-behandeling. W. Wielek-Berg De tuin der lusten: van reëel tot absurd Het zijn meer onlusten die de man in de rolstoel op het landgoed te verwer ken krijgt. Hij is, door een ongeluk zijn geheugen kwijt. Om dan weer op te wekken worden hem, door zijn familie onder leiding van zijn vader, allerlei hoogte- en dieptepunten uit zijn leven voorge speeld: zijn kinderlijke angst voor varkens, de verleiding door tante, de dood van moeder, de eerste commune tijdens de republikeinse beweging, conflicten in de leiding van het be drijf, het verkilde huwelijk, de onmo gelijke kinderen, de maitresse veel lust en geluk is er niet bij. En doordat die terugblikken niet de echte herinneringen zijn, maar in scè ne gezette imitaties daarvan, krijgen zij een vreemde en wrange komische kant. De Spaanse regisseur Carlos Saura, die met Rafael Azcona het scenario schreef, heeft het leven van zo'n rijke fabrikantenfamilie daarmee nogal sati risch verbeeld, met zoveel kritiek als hij zich durfde veroorloven. De vrouw en de vader bijvoorbeeld ho pen vooral dat de patiënt zich de combinatie van de brandkast en zijn Zwitserse bankiers weer z'al herinne ren. De man, aandoenlijk stamelend en verlamd gespeeld docr José Luiz Lopez Vasques. ziet tenslotte in zijn verbeelding de hele familie in rolstoe- oofy is een malle mafketel, en als hij eigenwijs en dom blijmoedig an sport gaat doen, weet iedereen met een tekenfilmopleiding of ïldoende Donald Duck-ervaring wat Goofy te wachten staat. Ram- ïn. Hes wat een mens bij sport kan neuzen of breken treft Goofy nog tel erger, en daarbij overkomen hem ng waanzinnige ongelukken, die in et dagelijks leven gelukkig onmoge- fk zijn. Maar Goofy is onverwoest- »ar. Dat sportapparaten kogels, •eren, stalen veren, gewichten en nkken zijn dood willen, dat tijn iard zich een kriek lacht en zijn gen schaduw hem bij het schaduw- oksen met elke klap vloert, dat te enstanders of tegenslagen hem in tikken, uitrekken, wegslingeren, lat slaan of door muren rammen, om aar iets yan zijn pech te noemen, in Goofy niet hinderen, ij dramt door. Hij wordt wel even gelost door oom Donald die zijn aosaardige neefjes, de eendekuikens, iet levensgevaar ijshockey probeert leren, of door een oude Griek, die eorie Olympische Spelen geeft, 'aar overigens raast Goofy dolzinnig n luidruchtig, met veel muziek als ndianentragiek in Bloed van de Condor ■en Quechua-indiaan wordt door de Boliviaanse politie neergeschoten 'aar niet gedood. Hij overleeft de tocht van de Andes naar La Paz, omt in een ziekenhuis maar sterft daar, doordat zijn vrouw en zijn roer niet aan geld en bloed voor de transfusie konden komen. En e dokter, die hem had kunnen redden, houdt juist een mooie rede ver de volksgezondheid. extra lawaai, onverdroten voort, 2007 filmmeters achter elkaar, en dat duurt lang. Was hij maar niet zo onverwoestbaar dacht ik na een kwartier al. Want die wilde Disney-tekenfilmpjes zijn best leuk voor een eenaktertje, maar aan pen stuk door worden ze vermoeiend op de duur. Vooral als je van al die vroegere tekenfilmpjes al vooruit weet wat er gaat gebeuren. Want dat is wam, smak, boem, au, toch aldoor hetzelfde. Wel bijzonder aardig is het dat ze daar in die Disney-studio aller lei bewegingen, houdingen, hebbelijk heden van sporters goed hebben be studeerd in vertraagde weergave vaak en dat ze daarvan dan geesti ge parodieën hebben getekend. De kinderen, waarvoor deze film is, zul len het vermoedelijk allemaal wel heel anders bekijken. (Amsterdam - City, Rotterdam - Lu- mière. Den Haag Cineac, a.l.). B. H. torvoor waren in het dorp van de Bechua's drie Amerikanen gekomen, *t een kraamkliniek. Maar zij steri- leerden de vrouwen. Eerst dachten Indianen dat de onvruchtbaarheid a straf van hun goden was. Toen zij lelijk begrepen wie de schuldigen en namen zij wraak door de Ame- knen (ook) te castreren. Daarvoor frden zij door de politie neergescho- n. De broer die in de stad om 'rder te komen ontkende Indiaan rijn, keert met de weduwe naar het »rp weer. Geheven geweren zijn het •tste beeld van de film. 8fge Sanjines, de regisseur, die met ''car Soria het scenario schreef, *rd, na een opleiding in Chili, direc- B>r van het Boliviaans Filminstituut, ^ar werd al spoedig weer ontslagen doordat de regering Barriento zijn films 'te negatief' vond. Bloed van de Condor werd eerst ook verboden, maar na hevige protestacties werd zij in Bolivia toch toegelaten. Ook al omdat Sanjines dat steriliseren niet had verzonnen en in het weergeven van de omstandigheden naar de wer kelijkheid was. Dat geeft zijn film, met eenvoudige, onontwikkelde maar waardige mensen (bevolking van Kaata en enkele ac teurs). en simpele maar ware harde tegenstellingen, een ontroerende kracht. Hij, en zijn cameraman Anto nio, beeldden het arme leven en het lot van die Indianen treffend mooi uit. met een zuiver begrip voor de opstandigheid die daar wel komen moet. B.H. (ADVERTENTIE) Scène uit 'Ich liebe dich' len. Daarmee is Carlos Saura weer zeer symbolisch, met een surrealis tisch toontje. Andere scènes weer worden gewoon, zij het wat theatraal, gespeeld. Saura regisseerde dus in verschillende rich tingen, van tragisch naar komisch, van reëel tot absurd, telkens goed in elke scène, maar in totaal wat onsa menhangend. Als toeschouwer weet jè niet precies in wat voor stemming je de film moet volgen. B. H. Boerajkan: vooral onsamenhangend Wie naar de Japanse film Boerajkan (De Schurk) gaat kijken, krijgt grote stukken menselijke slechtheid in het gelaat geslingerd. Een barokke boel, hoor! 't Spul speelt in 1842, toen een puriteinse tirannie het afsteken van vuurwerk verbood (onder andere dan). Dat zit met name de acteurs niet lekker, daarom wordt er heel wat afgemord en gegromd, op z'n Japans. Tenslotte proberen een stel despera do's (halfsleetse samoerai's, zelf- moordcandidaten en zo meer) het re gime ten val te brengen. 't Gaat dus wel over opstand en verzet, maar om nu te zeggen dat regisseur Masahiro Sjinoda een poli tieke film heeft gemaakt, nee. Hij is zeer diep doordrongen van de boos heid der mensen: tirannen en opstan delingen, moeders en zonen, zij deu gen geen van allemaal. Hier een schop, daar een trap en nog een mooi zwaardgevecht als snoepje van de week, dat is zijn principe. De intrige is zo grillig en het aantal handelende figuren zo groot, dat na vertelling gedoemd is in het zand der onbegrijpelijkheid te verstikken. Daar om zullen we ons de moeite maar besparen. Er komt een jongen in voor. wiens moeder hem zo ontiege lijk irriteert, dat hij haar in het water smijt. Ze wordt gered door het liefje van haar zoon, een prostituée. om wie de hele ruzie begonnen was, en sluit met haar onmiddellijk dikke vriendschap. Dit om u een voorbeeld te geven van het bizarre, dat de film kenmerkt. U kunt, zoals in Japanse historische films gebruikelijk, genieten van heel vreemde kostuums en prachtig gecom poneerde beelden, griezelen bij gru welen (al zijn die in 'Boerajkan' be trekkelijk dun gezaakd) en lachen om dolzinnig melodrama. Er is wel raar in de film gesneden (of zou het gewoon aan de montage liggen?) En fin, dat hoeft de pret niet te drukken, de onsamenhangendheid is een van de attracties. W. W.-B. Ich liebe dich, ich töte dich: vrijheid heeft enge grenzen Ich liebe Dich, Ich töte Dich is de eerste hoofdfilm van de Duitse regis seur Uwe Brandner. Een debuut dat wel iets belooft. Er zitten bepaalde tendenzen in dit werk die de kijker zouden kunnen intrigeren. Of zij het doen is echter twijfelachtig, alhoewel het thema in het leven van onze dag past namelijk bezinning op de indivi duele vrijheid in de samenleving. Zo lang men daar in past kan men geloven dat men een vrij mens is. doch zo gauw het individuele levens patroon gaat afwijken, dan ervaart men al spoedig de macht der traditie, wet en orde etc. Zo de ervaring van de leraar in het Duitse dorp, dat in een regeringsre servaat enkele privileges geniet. Het wild mag alleen afgeschoten worden door de regering, alles wat de wild stand bedreigt wolf en hond mag gejaagd worden. Een wet. door de gemeenschap aanvaard. Maar de leraar raakt meer dan bevriend met de stroper in het dorp. Ook dat wordt nog aanvaard, doch als de leraar zich zelf jachtrechten verschaft is hij voor de gemeenschap daar gelijk aan de wolf. Als men een dode en een aange schoten hertje vindt is het oordeel reeds door het dorp en zijn vr.end geveld. De laatste brengt hem bij de politie, die hem zonder meer neer schiet. Op dat moment wordt de be roepsstroper zich bewust hoe eng de grenzen liggen van de vrijheid, en ziet hij waar en hoe hij staat. Het was waarschijnlijk Uwe Brand- ners bedoeling dat de toeschouwer zich hierop zou bezinnen, doch daar voor zijn de feiten te simpel gesteld. St Zeg maar ja tegen het leger Les Chariots hebben met een paar films al massa's Fransen lekker laten lachen en nu zijn ze dan ook tot ons land doorgedrongen met Les Bidasses en Folie, die hier Zeg maar ja tegen het Leger heet. Die vijf hippe jongens zijn leuk in alle dwaasheden die hun Scène uit De tuin der lusten regisseur Claude Zizi en hun produ cer Michel Ardan voor ze hebben bedacht. Ze willen een popgroep vor men en mislukken in allerlei baantjes, die ze aannamen om hun instrumenten te betalen. Als postbo de, restaurantbediendes, vuilophalers doen ze levendig, droog en met een frisse humor de ene dwaasheid na de andere. Claude Zizi heeft daar een dolle vaart in gehouden. De gooi- en smijtgrappen zijn best getimed, vaak verrassend en telkens pittig. Als de jongens in militaire dienst moeten gaat de vaart er een beetje uit, maar gelachen wordt er telkens toch. Om de Chariots en om Jacques Dufilho als een zonderlinge kolonel. (Amsterdam-Cineac Damrak, al) Protest in ver woestijndorp De moderne tijd neemt ook langzaam maar zeker bezit van de 'Witte plek ken der aarde'. Dat is het thema van de gedramatiseerde documentaire 'Remparts d'argile' van de Franse re gisseur Jean-Luis Bertucelli. De film is gemaakt naar het boek 'Chebika', een socialogische studie over een dorp in Zuid-Tunesië van Jean Duvidnaud, die ook het scenario schreef. De verandering blijkt uit twee vor men van protest. Aanvankelijk wer ken de mannen van het woestijndorp lijdzaam in een primitieve steengroe ve. In een mooi. natuurlijk decor zwoegen de tanige, slecht gevoede dorpsbewoners voor weinig geld voor een firma uit de stad. Op een gegeven moment besluit de vertegenwoordiger minder te betalen, waarna spontaan een protestactie uitbreekt. Als solda ten te hulp worden geroepen, smeken de vrouwen Allah hun manhen in hun strijd bij te staan. De andere rebellie komt van de kant van een jonge vrouw, gespeeld door de nige actrice in de film, Leila Schenna. Zij wordt zich bewust van de monotonie van haar bestaan. Dat wordt nog versterkt als zij hoort hoe de jonge kinderen uit haar dorp les krijgen, een luxe die zij vroeger moest ontberen. Bij wijze van machte loze wanhoopsdaad werpt zij op een dag de emmer in de put. De andere vrouwen denken dat zij bezeten is en besprenkelen haar gezicht met het bloed van een lam om deze boze geest uit te drijven. Bertucelli heeft niet alleen prachtig gebruik gemaakt van de mooie omge ving van het Algerijnse dorp Tehou- da. Hij heeft ook de bewoners zoveel mogelijk zelf laten improviseren, wat puur aandoet. Nadeel van deze han delswijze is dat de film wat traag is. Lobenslein Mooie symboliek in 'de postbode' De symboliek in 'De Postbode' (Post- chi) van de Iranees Darioesj Meerd- zjoei maakt de film dat moeilijk toe gankelijk. Het gebruik van symbolen is echter de enige mogelijkheid in het niet zo tolerante Perzië om gestalte te geven een sociale kritiek op het be wind. De hoofdpersoon Tagi. een eenvoudi ge postbode in een klein stadje aan de Kaspische Zee. is een speelbal van de maatschappelijke structuur. De enige mogelijkheid om aan de mazen van deze structuur te ontkomen is voor hem het winnen van de nationa- Een nieuw, actueel boekje van Prof. Dr. J. Verkuyl: Dit boekje handelt over het Programma tot bestrijding van het Racisme van de Wereld raad van Kerken en over het fonds voor het ondersteunen van de strijd om gerechtigheid tussen de rassen. Ook in Nederland is zowel in de kerken als in de bredere samen leving grote belangstelling voor dit Programma en heeft het lanceren ervan aanleiding gegeven tot diepgaande en vaak felle discussies. Temidden van deze discussie geeft prof. Verkuyl ons heldere informatie. Paperback 5,50; bij 20 ex. en meer 5,per ex. Verkrijgbaar bij de boekhandel. Een uitgave van KOK KAMPEN. UTRECHT (KNP) Zonder uiterlijk vertoon gaat morgen het nieuwe centrum voor geestelijke volksgezondheid in Utrecht van start Het NCGV is hel platvorm van alle particuliere geestelijke ge zondheidszorg iE Nederland Aan de oprichting is twee jaar inten sief overleg voorafgegaan. Ie loterij. Door dit denkbeeld wordt hij zo geobsedeerd dat de aandacht voor zijn vrouw erbij inschiet. De meeste symboliek schuilt in het voorkomen van dieren in de film. Schapen representeren de menselijke waardigheid en de onschuld. Zij moe ten onherroepelijk het onderspit del ven tegen de zelfbewuste autoritaire varkens. De schapen van Nijatolla, bij wie Tagi werkt om zijn mager inko men aan te vullen, worden één voor één geveld door een geheimzinnige ziekte. Door overmatig drankmisbruik probeert hij zijn zorgen te vergeten. Een bankroet is onvermijdelijk en de neef van Nijatolla, die de eigenaar van de boerderij is, besluit de opstal len met de grond gelijk te maken. Deze neef zou ook een belangrijke rol gaan spelen in het leven van Tagi. Tagi's vrouw, die meer liefde nodig heeft dan haar man haar gaf, was een dankbare prooi voor hem. De postbo de. toch al impotent en zich daarom als aan een laatste strohalm vastklam pend aan de macht van de kruiden van de plaatselijke veearts, vlucht nu wanhopig het bos in. Als z'n vrouw hem komt opzoeken, doodt hij haar met een mes. Tagi wordt tenslotte als een menselijk wrak door gerechtsdie naars weggeleid. Meerdzjoei is een interessante cineast, die het verdient ook in de Nederland se bioscopen in roulatie te worden gebracht. 'De postbode', zijn derde film. doet denken aan 'Wozzeck' van Büchner, een droevig thema over de moord op een ontrouwe echtgenote dat in verhalen in het noorden van Iran veelvuldig opduikt. Vooral de hoofdrolspeler Ezat Entezami zorgde voor enkele verrukkelijke, filmische beelden zoals een schranspartij met grote stukken schapevlees en in zijn act met een achteropkomende auto, die hij niet wil laten passeren. Lobenstcin Film International in Rotterdam Calypso en 't Venster vertonen, van donderdag 29 juni af, de volgende films: Feest In Gion van Mitsogoetsji en Nelly Kaplans herinneringen aan Abel Gance, Les Yeux Fermés van Santonl, Ich Liebe dich, Ich töte dich van Brandner, Alliansa para el Pro- gresso van Luducna, The Charm of Dynamite van Brownlow. Ingmar Bergman en Stig BJörkman, SJoera van Matsoemoto, Der Tod der Maria Mali bran van Schröter, Here comes everybody van Whitmore, De Koe van Meerdzjoei, Women in Revolt van Morrissay, Weekend a Souchaux van de groep Medvckine, The Guerilla's of the Arabian Gulf, Remparts d'argile van Bertucelli, Bonaparte et la Revo lution van Abel Gance, Minamata van Tsüchimato, Targets van Bogdanovich, La Cicatrice intérieure van Garrel, Keizer Tomaten Ketchup van Te- rayama, De Tuin der Lusten van Saura, Wintersoldler, Johnny got hls Gun van Trumbo, Lambaya van Trao- rc. Blood of the Condor 3 an Sanjines, De Angst van de Doelman voor de Strafschop van Wenders, De Steen in de Mond van Ferrara, Dyn Arno van Dwoskin, Boerajkan van Sjinoda, Reed van Lcduc, Coup pour Coup van Karmltz, Katzelmacher van Fassbin- der. Weg met de Boeken en de Straat op van Tcrayama. Calypso draait om 15.30, 19.45 en 22.00 uur, en 't Venster om 11.00, 15.00, 19.45 en 22.00 uur. Het nationaal centrum is de samen voeging van de vier tot nu toe be staande landelijke bureaus: de natio nale federatie voor de geestelijke volksgezondheid in Amsterdam, het katholiek nationaal bureau voor de geestelijke gezondheidszorg in Utrecht, het nationaal protestants cen trum voor de geestelijke volksgezond heid in Den Haag en het algemeen centraal bureau voor de geestelijke volksgezondheid in Utrecht. In het nieuwe centrum zijn tevens de zoge naamde 'ambulante en klinische' afde lingen van de geestelijke gezondheids zorg ondergebracht. De inbreng uit de ambulante sector wordt verzorgd door de nieuwe Ne derlandse vereniging voor ambulante geestelijke gezondheidszorg, NVAGG, die bij het NCVG is gevestigd. Deze sector omvat 130 instellingen onder meer de medische- en opvoedkundige bureaus, de bureaus voor levens- en gezinsmoeilijkheden, de sociaal-psychi atrische diensten, de consultatiebu reaus voor alcoholisme en de medi sche psychotherapie. De klinische sec tor bestaat uit de sectie psychiatrische instituten van de Nationale Zieken huisraad. Het nieuwe centrum wil pleiten voor zodanage maatschappelijke verhoudin gen dat de geestlijkc gezondheid wordt bevorderd. Onderdeel daarvan is het verbeteren van de opvang voor mensen met psychische moeilijkhe den. Het streven is de geestelijke gespecialiseerde gezondheidszorg toe gankelijker te maken voor huisartsen, maatschappelijke werkers, wijkver pleegsters, geestelijken e.d. Ook wil het centrum een einde maken aan dc financiële verbrokkeling van het werk. De factor levensbeschouwing wordt ingebracht door een vaste commissie, die nauw contact onderhoudt met de katholieke centrale vereniging voor geestelijke volksgezondheid, het pro testants trefpunt welzijnsberaad in op richting en de humanistische organi saties. SCHIPHOL Tussen de KLM en de regering wordt overleg gevoerd om veiligheidsofficieren aan boord van KLM-vliegtuigen te plaatsen voor het tegengaan van vliegtuigkapingen. Terwijl de KLM elk com mentaar weigert, heeft staatssecretaris Kruisinga (verkeer en water staat) laten weten dat de eventuele veiligheidsofficieren uitgerust zullen worden met pistolen of revolvers met dum-dum kogels. De vereniging van Nederlandse ver keersvliegers heeft haar aanvankelijk ingenomen standpunt gewijzigd en zegt nu veiligheidsofficieren aan boord van Nederlandse vliegtuigen te zullen accepteren. Aan boord van vliegtuigen van sommige Amerikaanse luchtvaartmaatschappijen vliegen al geruime tijd getrainde mannen mee die in geval van kaping optreden. Ook aan boord van vliegtuigen van de Israëlische maatschappij El Al en de Zwitserse Swiss-ALr vliegen veiligheids- of ficieren mee. Volgens de heer Kruisinga, die giste ren terugkeerde van een conferentie in Oslo, zijn dum-dum kogels 'niet zo gevaarlijk'. Bij de minste weerstand nok bij aanraking van een menselijk lichaam, spatten ze uiteen en kunnen ze zeer ernstige verwondingen veroor zaken. De dum-dum kogels zijn daar om voor de oorlogsvoering door de conventie van Genève niet geaccep teerd. Maar gewone kogels zijn in een vliegtuig uiterst riskant omdat ze de vliegtuigwand kunnen doordringen en daarbij vitale hydraulische leidingen kunnen raken. Vandaar dat dhr. Krui singa kiest voor dc dum-dum kogels, hoewel zc in strijd zijn met de con ventie van Genève. Al een paar maanden geleden is een begin gemaakt met geregelde bespre kingen op het departement van ver keer en waterstaat over de beveiliging van de burgerluchtvaart. Vooral gaat het bij die besprekingen om de veilig heid van Schiphol maar daarnaast is ook bewaking aan boord van vliegtui gen een probleem. De KLM en de Vereniging van Nederlandse verkeers vliegers zijn partner bij deze bespre kingen. DEN HAAG Dc Nederlandse rege ring heeft voorgesteld een toekomstig Europees octrooibureau in Den Haag te vestigen. Dit blijkt uit het antwoord van de Europese Commissie op een vraag uit het Europese parlement. Ook MUnchen, Lexemburg en Londen zijn genoemd als vestigingsplaats voor een octrooibureau, dat wordt opgericht op grond van een overeenkomst, die deskundigen uit twintig Europese lan den thans opstellen. 1 2 3 k S 6 r 8 r 2 3 4 5 S i 8 9 Horizontaal: 1. ondergrondse ruimte- tegenzin. 2. latwerk-Europeaan-plaats in Gelderland. 3. rivier in Duitsland- neerslag. 4. Romeins keizer-wijze. 5. teug-denkbeeld 6. wapen-maanstand- oude lengtemaat. 7. slappe koffie-fami- lielid-rechten inbegrepen (afk.). 8. vis- eikenschors- op dc wijze van. 9. kuur- bedelaar. Verticaal: 1. fundament 2. uitruster van schepen-tweetal. 3. kleurstof- grondsoort-Chinesc lengtemaat. 4. ja- gersroep-scheik. element-niet dicht opeen staande. 5. tweehoevig zoogdier- kleine inham. 0. eer-gordel-volksnaam van de kauw. 7. wig-tot-niet begroeid. 8. lusthof-lof-vreemde munt 9. een der jaargetijden-pen om papieren aan te rijgen. OPLOSSING VORIGE PUZZEL: Hor.: 1. gladiolus, 8. sa, 9. aarde, 10. es. 12. tsa. 13. Est. 15. Ase, 17. nar. 19. oma, 21. Nero. 23. enig. 25. pekel, 26. Ln. 27. iris, 29. sela, 31. oer, 32. ark, 34. net 35. aar. 37. alt. 39. la. 41. aroma, 43. Ee. 44. venerabel. Vert: 1. ga. 2. aas, 3. Daan, 4. ir. 5. Oder, 6. les. 7. Se. 8. stanniool. 11. stagnatie, 12. ter 14 ton. 16. serre. 18. anker. 20. mille, 22. Ops, 23. els, 28. Ira. 30. ent 32. arre, 33. Karna. 30. aan, 38. lab. 40. a.v. 42. o.r. 43. el.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1972 | | pagina 11