Beleid van
militaire
artsen fel
aangevallen
dichtbij
West-Irian (1)
West-Irian (2)
West-Irian (3)
DE STANDAARD herdrukt
op de plaat - pop op de plaat'pop op de p
Little Feat
onvervangbaar,
maar...
Gumbo
Border Lord
Politie uit
misnoegen
over ministers
Stadspostbode vlast op proces
TROUW/KWARTET VRIJDAG 9 JUNI 1972
*.,c. ...v^;-,.
Binnenland Commontniir T5 K7
50
Commentaar
Dc oud-vice-president van Indonesië
dr. Mohammed Hatta heeft deze week
gesuggereerd, dat de Indonesische re
gering niet volstrekt afwijzend zou
staan tegenover de gedachte, West-
Irian geheel of ten dele te verkopen of
te verpachten aan Japanse zakenlieden.
Zo kras heeft Hatta het zelf niet
geformuleerd, maar wat kan hij anders
hebben bedoeld, toen hij zijn regering
vroeg officieel te verklaren, dat West-
Irian 'geen dier is of iets dat kan
worden verkocht of verpand'?
Hatta was niet de eerste die op de
mogelijkheid attendeerde, dat de Indo
nesische regering de 'kapitalistische en
imperialistische verlangens' van Japan
se zakenlieden wellicht zou aangrijpen
om West-Irian te gelde te maken en zo
haar nijpende tekort aan kapitaalmid
delen wat te verminderen. Persberich
ten hadden eerder al gewag gemaakt
van niets minder dan onderhandelingen
over deze kwestie.
In dc oren van wie handel in stukken
bewoonde wereld beschouwt als een
gelukkig in de vorige eeuw uitgestor
ven misdaadsoort, moet dit nieuws
verbijsterend klinken. Misschien zijn er
Nederlanders, die weliswaar deze ver
bijstering delen, maar het minder ge
past zouden vinden, als er van Neder
landse zijde uitdrukking aan werd ge
geven. Zou zulk misbaar niet een wat
hypocriete indruk kunnen maken op de
Indonesiërs, die ons op hun beurt aan
het Nederlandse gescharrel met wat
toen nog Nieuw-Guinea heette, zouden
kunnen herinneren? Dat moeten, dunkt
ons, de Indonesiërs zelf maar uitma
ken. Dat vooruitzicht zou ons in elk
geval niet mogen beletten, te proteste
ren tegen een transactie waarbij met
mensen wordt omgesprongen als waren
het onroerende goederen. Elk land dat
ook maar enige waarde hecht aan
fundamentele mensenrechten, zou tot
zo'n protest verplicht zijn als de
informatie waarop Hatta zijn verzoek
aan Djakarta baseerde, strookt met de
waarheid.
Maar is die informatie inderdaad juist?
Er is en dat niet in de eerste plaats
vanwege de ontkennende reactie van
de Indonesische minister van mijnbouw
aanleiding toe, dit niet voetstoots
un te nemen. Van Japanse zijde is,
naar wij vernemen, tot dusverre slechts
een zeer eenzijdige belangstelling voor
West-Irian getoond. Alleen op het ge
bied van de bosbouw is van duidelijke
Japanse interesse gebleken. Dat is niet
alleen historisch verklaarbaar (reeds in
de 'Nederlandse' tijd waren er op dit
terrein contacten met Japan), het is op
zichzelf ook helemaal niet betreurens
waardig. Het FUNDWI (het ontwikke
lingsfonds van de Verenigde Naties
voor West-Irian) heeft jarenlang tever
geefs geprobeerd, bij westerse onderne
mers belangstelling te wekken voor de
oneindige wouden op West-Irian. Als
Japan van deze bossen, waarin nie
mand kan leven en waar verder niets
mee te beginnen is, een stuk zou willen
pachten of kopen, is daar geen redelijk
bezwaar tegen in te brengen. Zolang
Japan alleen op hout uit is, lijkt de
vrees voor zoiets gigantisch als dc
verkoop van West-Irian niet ge
rechtvaardigd.
Te zeggen, dat de Papoea's niet ver
kocht dreigen te worden, is natuurlijk
niet hetzelfde als te beweren, dat het
met de ontwikkeling van de bevolking
van Nieuw-Guinea de goede kant op
gaat. Ten behoeve van de opleiding en
training van Papoea's wordt weliswaar
o.a. dankzij de FUNDWI goed
werk verzet, maar met de werkgelegen
heid voor geschoolde Papoea's is het
minder gunstig gesteld. Als ambtenaar
kunnen ze niet aan de slag, omdat de
betrekkingen in deze sector zijn toege
vallen aan Javanen en Batakkers. De
tussenhandel, die vroeger in handen
van Chinezen was, wordt nu beheerst
door handelaren uit Zuid-Celebes. Van
de activiteiten van buitenlandse onder
nemingen kan worden gezegd, dat ze
de autochtone bevolking in ruime mate
werk verschaffen.
Jn dit opzicht is er voor Nederland
misschien aanleiding tot enige waak
zaamheid. In 1969 hebben Indonesië
en Nederland besloten, het West-Irian-
fonds van de Aziatische Ontwikkelings
bank van kapitaal te voorzien. Het is
niet denkbeeldig, dat de besteders van
dit kapitaal blootstaan aan de verlei
ding. er faciliteiten voor de vestiging
van buitenlandse maatschappijen mee
tc financieren. Het behoort Nederland
een zorg te zijn, in hoeverre aan deze
verleiding weerstand wordt geboden.
Want met ontwikkelingshulp die vooral
de ontwikkeling van buitenlandse con
cerns bevordert, is West-Irian weinig
gebaat.
Manier van 'verwijzen' lijkt nergens naar
Van een verslaggever
UTRECHT 'Het verwijzingsbeleid van de militaire artsen lijkt
soms nergens naar. Onderdeelartsen sturen vaak militairen voor
specialistische hulp helemaal naar het militair hospitaal in Utrecht,
terwijl ze hen veel efficiënter naar een burgerspecialist in het dichtst
bijzijnde ziekenhuis hadden kunnen verwijzen. Deze gedragslijn van
vele legerartsen kan soms zelfs tot gevaarlijke situaties leiden'. Dit
is de mening van de voorzitter van de nationale Christen Onder
officieren Vereniging (NCOOV), de heer G. E. Baas.
Het militaire hospitaal in Utrecht: het centrale punt
Volgens de heer Baas is het al een
paar keer voorgekomen dat pas in het
militaire hospitaal in Utrecht aan het
licht kwam dat militairen die met
'vage klachten' naar Utrecht waren
verwezen, een hartinfarct hadden.
'Ongelukken zijn er voor zover ik
weet nog niet gebeurd. Maar het is
toch een bijzonder riskante zaak dat
iemand met een hartinfarct soms
uren moet reizen, alleen omdat men
hem niet naar een burger-specialist
wil sturen. Ik dacht dat het een goed
medisch principe was het zekere voor
het onzekere te nemen', zegt de heer
Baas.
In het verleden is aan het verwij
zingsbeleid al het nodige gedokterd,
wat tot resultaat had dat er richtlijnen
kwamen waarbij onderdeel-artsen de
bevoegdheid kregen om militairen
voor poli-klinische behandeling naar
plaatselijke burger-ziekenhuizen en
specialisten door te sturen. Maar vol
gens de heer Baas maken veel onder
deelartsen van die bevoegdheid geen
gebruik. Dat is uiteraard niet het
geval bij een duidelijk spoedgeval,
maar wel bij 'twijfelaartjes en futuli-
teiten'. Ik heb zo het vermoeden dat
het bij de militaire artsen een kwes
tie is van rivaliteit met hun burger
vakbroeders. Men houdt de zaak lie
ver in militaire handen dan dat men
hem aan de civiele arts overdraagt',
aldus de heer Baas.
Reis van uren
Gevolg van deze handelwijze: voor een
simpele zaak als een blindedarm-ope
ratie en een sterkere bril wordt men
soms naar Utrecht gestuurd. Dat bete
kent dat met name in Duitsland gele
gerde militairen alleen al met reizen
vele uren of een hele dag zoet zijn.
Moeten ze in Utrecht blijven voor
observatie of behandeling, dan brengt
dat extra-kosten voor het gezin met
zich, uitgaven die maar ten dele wor
den vergoed. Bij een langer verblijf
in het hospitapl kan het gezinsleven
worden ontwricht 'En dan zwijg ik
nog maar over de onnodige lasten die
op de schatkist drukken via de reis
kostenvergoedingen en improduktieve
diensturen', aldus de heer Baas.
Een bijkomende zaak die tot onnodige
irritaties kan leiden: het is vrijwel
onmogelijk in het militair hospitaal
in Utrecht een afspraaksysteem in te
voeren waarmee men extra lange
wachttijden in het ziekenhuis zou
kunnen voorkomen. 'Bovendien zeg
gen de onderdeel-artsen voor een een
voudige zaak soms niet eens waarvóór
men naar Utrecht moet en dan zit je
daar maar te wachten terwijl je niet
eens weet waarvoor. Soms komt men
niet eens aan bod en mag men de
volgende dag nog eens terugkomen',
verzucht de heer Baas.
heeft een eigen hospitaal in Overveen.
De NCOOV heeft naar aanleiding van
de vele klachten van haar leden al
herhaaldelijk bij de inspectie van de
militair geneeskundige diensten aan
gedrongen op verbeteringen van de
regeling. Maar tot nu toe zander re
sultaat: de inspectie kan de onderdeel
artsen nie* bindend voorschrijven dat
de patiënten naar een burgerzieken
huis moeten sturen. De onderdeel
artsen hebben hun eigen medische
verantwoordelijkheid en daar moet zo
min mogelijk aan worden getornd,
ook door de inspectie, zegt de
NCOV-voorzitter. 'Maar intussen zijn
wij er de dupe van'.
Het enige
Burgerpraktijk
De kwestie is des te klemmender
geworden nu het Utrechtse hospitaal
sinds kort het enige land- en lucht-
machtshospLtaal is. De gewestelijke
hospitalen in Arnhem, Assen en Den
Haag bestaan niet meer. De marine
Wat de heer Baas ook dwars zit is het
feit dat het wel eens voorkomt dat
militaire artsen of specialisten, die er
veelal ook een burgerpraktijk op na
houden, soms in de avonduren mili
tair personeel inschakelen in hun
ADVERTENTIE
Honderd jaar geleden verscheen het eerste nummer van Dr. Abr.
Kuyper's DE STANDAARD.
Vijf nummers uit die eeuw zijn facsimile herdrukt. Met hoofd
artikel, familie-advertenties, gemengde berichten, Kamerverslagen
enz.
1 april 1872 Het eerste nummer
3 april 1903 De spoorwegstaking
Troelstra in de 2e Kamer.
9 november 1920
met o.a. overlijden van Dr. A. Kuyper.
15 mei 1940 Het einde
Dr. H. Colijn over het vertrek van de regering
naar Engeland.
15 december 1944 Het laatste nummer
Men leze tussen de regels door!
Bestel deze facsimile uitgave door overschrijving van 3,90 plus
0,60 porto 4,50 op postrekeningnummer 269274, Chr. Pers te
A'dam onder vermelding 'DE STANDAARD'.
door icillem-jan-martin
Toen ik tijdens het concert, dat Cap
tain Beefheart hier begin april ver
zorgde onder auspiciën van de stich
ting Holland Pop Festival i.o. op de
linksbuitenplaats de gevulde gestalte
van bassist Roy Estrada ontwaarde,
sloeg mij de schrik om het hart. De
deur uit gegaan bij Frank Zappa's
Mothers dook Roy het vorig jaar
(officieel eind '70) namelijk op in het
zo uitstekend debuterend kwartet
Little Feat, en al bleek vanaf de
eerste gelijknamige elpee zijn overi
gens uiterst gedegen bassen niet
direkt bepalend voor het geluid van
dit prijsgroepje; Estrada in dienst
van de Captain te zien woelde ter
stond allerhande gedachten naar bo
ven, als zou het met Little Feat
alweer afgelopen zijn en alleen nog
gewacht mogen worden op haar muzi
kale nalatenschap, de tweede al begin
dit jaar beloofde langspeler Sailin'
Shoes.
Inmiddels is die plaat er (Warner
Bros BS 2600) evenals de wetenschap
dat het gezelschap lééft en zelfs ex
pansie-neigingen vertoont: de openge
vallen plaats werd ingenomen door
maar lieft drie man (bassist Kenneth
Gradny, gitarist Paul Barrarre en
Merry Claytons broer Sam achter de
congas) Op Sailin' Shoes is echter
nog de volledige oude groep aanwezig
en dat maakt een vergelijkend waren
onderzoek, rcaarin dus ook de eerste
elpee betrokken wordt, een wat ge
makkelijker taak dan in de situatie
waarin de invloeden van drie nieuwe
frisse krachten nagetrokken moeten
worden. Goed. Sailin' Shoes maakt
zeker op het eerste gehoor minder
indruk dan zijn voorganger, waarop
de groepskanonnen Bill Payne en Lo
well George een mixtuur van vettige
en direkte rock-and-roll en pastiche
achtige melancholie (de piano van
Payne in Brides O] Jesus. Willin',
Truck Stop GirlUuit de hoed tover
den.
Je zou haast denken dat de heren er
iets 'psychedelischer' op geworden
zijn, hun bedoelingen af en toe
verpakken in een franje, die de hel
derheid niet ten goede komt (Texas
Rose Cafe, Cat Fever). Maar mis
schien is dat oi'erdreven, en zou ik
hooguit kunnen zeggen, dat het in
het algemeen om 'gevoileerde' muziek
gaat: klanken die door hun lichtelijk
onbestemd karakter cn een niet zo
doorzichtige 'producing' als voorheen
minder direct aankomen. Er is op
enige uitzonderingen na (Trouble,
een nieuwe versie van Willin', Easy
To Slip en Teenage Nervous Break
down) vrij veel moeite toch voor
nodig om als luister-friek in het ge
presenteerde door te dringen Lukt
dat eenmaal, dan is dit een onvervang
bare plaat, maar anderzijds blijft het
toch een te grote barrière waar het
lieden betreft, die beioeren rock-and
roll te vervaardigen. Volgende keer
even op letten.
Lang voordat Dr. John Creaux (alias
the Nighttripper) met zijn Voodoo-act
carnavalesk uitgedoste broeierigheid
uit het diepe zuiden van de Verenig
de Staten) menig (nou ja) vaderlands
popgebeuren opsierde, stond hij als
Mac Rebennack in de studio's in New
Orleans en later Memphis en Muscle
Shoals te zwoegen achter gitaar en
piano teneinde als studiomuzikant in
zijn onderhoud te voorzien. In die
kwaliteit begeleidde hij tientallen
groten uit de jaren vijftig en de
eerste helft van zestig en maakte van
zeer nabij de opkomst mee van het fe
nomeen rock-and-roll en wel heel spe
ciaal van de R B-pool daarvan.
Op zijn jongste elpee GUMBO (Atco
SD 7006-0598) wordt die tijd nog eens
opgehaald, hetgeen resulteerde in tvat
geavanceerder uitvoeringen van aller
lei stoffige regionale hits (rythm-and-
bl nes ko via kleine platenfirma's
slechts tot de lokale markt doordrin
gen, door monopolies van de gigan
ten) als Blow Wind Blow, Stack-A-
Lee, Tipitina. High Blood Pressure,
alle uit de jaren vijftig en iets
recenter Let The Good Times Roll,
Big Chief en Somebody Changed The
Lock. Muziek die vermoedelijk al/een
de eerste popgeneratie, opgegroeid
met Fats Domino, Carl Perkins,
Jerry Lee Lewis etc., genoeg zal zeg
gen om tot aanschaf over te gaan.
Een duwtje in de rug kan dan mis
schien zijn de opmerking dat John
een swingende selektie uit de archie
ven maalde (vooral de stukken van
Huey Smith) en hij een sprankelend
partijtje piano ten beste geeft.
Op de elpee BORDER LORD (Monu
ment 5C056-93352) van KRIS KR1S-
TOFFERSON is weer heel wat Nash-
ville-talent verzameld, hetgeen ook nu
een garantie blijkt voor vlekkeloze
instrumentale kwaliteit. Alleen jam
mer dat Kris zijn kompositorisch arse
naal per uitgebrachte elpee meer op
gelijkvormigheden lijkt te gaan drij
ven. Ik heb zijn vorige, The Silver
Tongoed Devil And 1, er nog eens bij
opgezet. Diverse malen blijkt dat een
kleine ingreep aan een bestaande
kompositie een nieuwe moet opleve
ren. En dat zou nóg niet zo erg zijn,
als het uitgangspunt voldoende muzi
kale inhoud zou hebben, maar die is
helaas in vrij bescheiden mate aanwe
zig: Kris' melodische lijnen slepen
zich traag en nergens verrassend naar
een eind. Het klinkt allemaal ontzet
tend vermoeid. En nou mag geargu
menteerd worden dat het vooral om
de teksten gaat, best, maar dat impli
ceert naar mijn idee nog niet dat de
muziek er maar zo'n beetje bij moet
hangen. Anders heb ik genoeg aan
het bijgeleverd velletje, waarop die
teksten integraal staan afgedrukt.
Tot besluit een gelijkmatige elpee
(CBS S 64850) van MATCHING MO
LE. de nieuwe groep van Robert
Wyatt, wiens vertrek uit Soft Machi
ne zeer van invloed was op de koers
verandering van die groep avant
gardepop werd jazz) en die op eigen
wieken na een brok onduidelijkheid
(End of An Ear) nu voor de dag
komt met wat soms een matig geslaag
de imitatie van het oorspronkelijke
Soft Machine-repertoire genoemd kan
worden (óver Part Of The Dance
hangt wel heel zwaar dc schaduw van
Mike Ratledge) en in zijn origineler
momenten met een op zijn etherisch
stemgeluid drijvende dromerigheid.
burgerpraktijk. 'Stribbelt het perso
neel tegen en dat gebeurt niet
gauw dan beroept men zich op het
gezegde dat een militair 24 uur dienst
doet per dag en op het dienstbevel.
Het personeel mag opdragen en de
arts int de rekening. Dergelijke mis
standen komen niet vaak voor, maar
het is toch ongewenst dat ze kunnen
bestaan', constateert de heer Baas.
Werkelijke klachten over deze zaak
bereiken de NCOOV overigens zel
den of nooit, omdat de aspirant-klager
veelal 'beducht is dat een klacht zijn
arbeidsomstandigheden nadelig zal
beïnvloeden.
Een van de hartewensen van de
NCOOV is het instellen van een peri
odiek hartonderzoek in de krijgs
macht voor alle beroepsmilitairen een
zaak die volgens de heer Baas bij vele
bedrijven al normaal is. Maar om
praktische en financiële redenen
schijnt een dergelijk onderzoek onder
de ongeveer 60.000 beroepsmilitairen
niet uitvoerbaar te zijn.
De heer Baas heeft voorts de moge
lijkheid geopperd om aan de gebrui
kelijke vijfjaarlijkse keuring voor de
beroepsmensen een hartonderzoek en
een onderzoek naar het cholesterol
gehalte te kopgelen, maar ook dat
stuit op moeilijkheden.
Overigens is volgens de heer Baas de
conditie van de Nederlandse beroeps
militair goed en zeker niet slechter
dan die van de dienstplichtigen. 'Maar
voor de hele hedendaagse samenleving
geldt nu eenmaal dat de meeste gra
ven met mes en vork worden bedol
ven'.
Centraal punt
Het ministerie van Defensie heeft als
reactie op de kritiek van de heer Baas
verklaard dat militairen voor specia
listische behandeling juist naar het
militair hospitaal in Utrecht verwezen
worden omdat zij dikwijls van stand
plaats kunnen veranderen. In Utrecht
blijven de medische gegevens op een
centraal punt bezwaard.
Wanneer militairen telkens naar een
andere specialist zouden worden ver
wezen, zou deze medicus de nieuwe
patiënt opnieuw geheel moeten onder
zoeken. Dit zou bij iedere nieuwe
burger-specialist, die wordt geconsul
teerd financiële consequenties hebben.
Het centrale punt in Utrecht is in dit
geval dus kostenbesparend, aldus De
fensie.
Als een voordeel ziet Defensie ook
dat de militaire specialisten in
Utrecht 'dezelfde taal spreken' als de
patiënt. Zij zijn bekend met de speci
fieke zaken uit het militaire 'bedrijf'.
Over het periodieke gespecialiseerde
onderzoek dat de heer Baas bepleit
zegt Defensie dat de inspectie van de
militair geneeskundige diensten de er
varingen, die zijn opgedaan bij bevol-
kinigsanderzoekingen, op die voet
volgt Defensie is van plan om voor
militairen boven de veertig jaar een
jaarlijks geneeskundig onderzoek in
te stellen. Voor militairen beneden de
veertig wordt een tweejaarlijks onder
zoek overwogen. Op welke punten die
onderzoeken gericht zullen zijn is nog
niet vastgesteld.
Van een verslaggever
UTRECHT In een telegram aan de
ministers Geertsema (binnenlandse za
ken) en Van Agt (justitie) heeft de
rijkspolitievereniging z'n misnoegen
kenbaar gemaakt over het overleg be
treffende de taak- en functiewaarde
ring van de politie.
Om het vertrouwen van de politie in
de overheid als werkgever te herstel
len is het nodig dat de ministers op
korte termijn tot beslissingen komen,
aldus het telegram dat gisteren werd
verzonden tijdens de jaarvergadering
van de rijkspolitievereniging in
Utrecht. In hetzelfde telegram wordt
voor 22 juni een onderhoud over die
zaken gevraagd.
De heer L. H. M. Nottet, voorzitter
van de rijkspolitievereniging, gelooft
dat de grote mate van tolerantie in de
strafmaat wel eens de oorzaak kan
zijn van de zijns inziens toenemende
criminaliteit en het toenemende ver
zet tegen de politie. 'Kleine maar ook
grotere misdrijven worden veelal met
een geldboete afgedaan, terwijl het
opleggen vam gevangenisstraf schijn
baar een aflopende zaak wordt', aldus
de heer Nottet
De heer Nottet stelde dat de taak van
de rijkspolitie nog steeds in zwaarte
toeneemt. Daartegenover constateerde
hij, dat de rijkspolitie nog steeds
onderbezet is en in salaris wordt
ondergewaardeerd. Die onderbezetting
zal naar zijn verwachting nog sterk
stijgen door de binnenkort te ver
wachten golf pensioneringen bij de
politie. Werving kan volgens hem pas
effect hebben, als er iets tegenover
staat, zowel geldelijk als wa/t betreft
de werkomstandigheden.
De ministers van binnenlandse zaken
cn justitie zullen volgens de heer
Nottet rekening moeten houden met
verbittering en ontstemming als zij
niets doen.
Alweer is er een nieuwe serie postze
gel verschenen: vijf zegels met vrolij
ke, kleurige voorstellingen van beest
jes en bloemen, in waarde variërend
van 8 plus 4 cent tot 50 plus 20 cent,
en verder met 'Nederland' en 'stad
spost' er op. 'Indien de PTT hier
niets tegen onderneemt, dan kunnen
ze art. 10 sub D en art. 5 wel uit de
postivet van 1954 schrappen en art.
440 le lid uit het wetboek van straf
recht kan dan ook rustig vervallen',
staat er ter verduidelijking bij. De
artikelen komen ongeveer op hetzelf
de neer ln het laatste staat bijvoor
beeld, dat strafbaar is 'het vervaardi
gen. verspreiden of ter verspreiding
in voorraad hebben van o.m, drukwer
ken in een vorm, die ze op postzegels
doen gelijken'.
Omdat de uitgever van deze werk op
kinderpostzegels lijkende zegels niet
de PPT is, moet hij dus wel strafbaar
zijn. 'Dat is ook precies de bedoeling',
zegt die uitgever, de inmiddels beken
de 'stadspostbode' Schalekamp uit
Leeuwarden glunder. Zijn postdienst
in de Friese hoofdstad, Sneek, Harlin-
gen en Heerenveen loopt at acht jaar
goed. Vier veroordelingen heeft hij
achter de rug, omdat hij voor ver
schillende klanten brieven bezorgde
en dat mag niet. Nu houdt hij zich
keurig aan de regels: één grote brie-
venkJant in de stad 15 cent per
brief, voor zijn klant vanwege de
grote hoeveelheden post 12 cent en
verder drukwerken, die je onbeperkt
voor anderen mag bezorgen, 'Ze hou
den mijn bezorgers, allemaal gepensi
oneerden, nog geregeld aan en zoeken
in hun tassen of er geen verschillen
de afzenders op de brieven staan,
maar ze hebben me niet kunnen pak
ken, want daar begin ik niet meer
badgas
'Een altzangeres die te Eelde
in bad altijd aria's kweelde,
nam een boiler op gas
en dat kwam haar van pas
want nu baadt zij al kwelend in
weelde'.
Van tweede kamerlid' Terlouw (D'66)
mag die altzangeres baden wat ze wil,
maar. heeft hij de minister gevraagd,
'zou het niet beter zijn om de teneur
'gebruik meer gas' om te buigen naar
'wees zuiniger' met gas en voorzichti
ger?'
Hij had de advertentiecampagne op
het oog van de Gasunie, die in tal
van stations reclamplaten heeft opge
hangen, waarop de geciteerde limerick
is afgedrukt met daarboven een
volgens de heer Terlouw 'niet
onaantrekkelijke jongedame in een
schuimbad'.
aan. Alleen op die zegels wil ik wel
betrapt worden, Dc eerste serie was
een bestseller, waar ik goed aan ver
diend heb. De handelaars stonden te
dringen, omdat de zegel niet mocht en
dus zeldzaam zou worden. Daarna heb
ik nog vier series uitgegeven, maar
daar heb ik alleen de kosten uitge'
haald. Dezze nieuwe moet het gaan
maken. Die toeslag op dc zegels is
flauwekul, dat heb ik alleen gedaan
om ze echter te laten lijken. Op het
moment heb ik niet één zegel in huis.
Ze zijn goed verstopt, want als ze me
vervolgen, moet ik een voorraadje
voor de handel achter dc hand heb
ben'. En als de zegels toch gevonden
worden? 'Ze vinden ze nooit!' roept
de heer Schalekamp jolig. 'Ze kunnen
toch moeilijk in heel Leeuwarden
huiszoeking gaan doen? En als ze
verboden worden, kan ik ze via België
verkopen. Hier vandaan verzend ik
niets'.
Intussen heeft de 'postbode' zowel de
Leeuwarder officier van justitie Nubê
als de hoofddirectie van de PTT een
serie van zijn zegels toegestuurd, 'Ze
willen me niet vervolgen, omdat ze
wel weten dat ze me daar eigenlijk
een groot plezier mee doen. Maar als
ze het niet doen, dan is de consequen
tie dat iedereen ook gewone postze
gels mag drukken, dus ze zullen wel
moeten'.
Volgens hem zou de Iwofddirectie van
de PTT gistermiddag over het geval
van de stadspostzegel vergaderd heb
ben. De PTT zegt dat daar geen srake
van is. 'In de eerste plaats is dat een
zaak voor de officier van justitie in
Leeuwarden. Als die een overtreding
constateert, zal hij stappen moeten
ondernemen Wij houden het hier al
leen nauwlettend in de gaten'.
'Gezond Gezin' waarin samen over
opgroeiende kinderen en ouders
wordt gesproken, er komen cursussen
over de toekomst van het geloof, over
hoe de Derde Wereld van hieruit
daadwerkelijk geholpen kan worden en
over de functie van de eigentijdse
literatuur.
Wie interesse voor zo'n vakantiebeste
ding heeft plm. 120 per week de
man, all in, per echtpaar en kind wat
goedkoper moet er gauw bij zijn:
op het conferentiesecretariaat van
Kerk en Wereld in Driebergen (tele
foon 03438-2241) weten ze er alles
van.
angela
Als ze wil, kan Angela Davis zó weer
aan het werk. Er is haar een baan
aangeboden aan het Mallcolm College
In Chicago, een negeruniversiteit,
waar ze college kan gaan geven in
filosofie, logica en institutioneel racis
me.
Directeur Charles G. Hu rat heeft haar
de baan aangeboden. Hij zegt een
vurig bewonderaar van Angela te zijn,
maar tot nog toe alleen een gunstige
reactie van vader en moeder Davis te
hebben ontvangen. Een kans om met
Angela zelf over de functie te praten
heeft hij nog niet gehad en dat kan
wel kloppen, want sinds ze na haar
vrijlating verscheidene malen be
dreigd is. zit miss Davis ergens onder
gedoken.
zonnebeeld
leerzaam
Wie nog een weekje vakan
tie over heeft en daar iets anders dan
anders mee wil doen. kan in juli en
augustus nog terecht bij Kerk en
Wereld in Driebergen. Daar worden
leerzame cursusweken gehouden, die
bijna, maar nog niet helemaal volge
boekt zijn.
Er is bijvoorbeeld een week over
video en t.v.: wat kun je daarmee
doen? Verder is e.- een week, waarin
men zich kan oefenen in spreekvaar
digheid in samenwerking met
Zwccfrccord De in Zwitserland
wonende gezagvoerder van Swiss Air
Peter Teunisse (32) heeft het zweef-
vliegrecord retourvlaegen zonder tus
senlanding verbeterd. Dat record
stond al zes jaar op naam van Klaas
Goudriaan, ook een Nederlander, die
in Zuid-Afrika 522 kilometer rond-
zweefde. Teunissen maakte er 534
van: vanaf het Zwitserse vliegveld
Schëis naar het Oostenrijkse Zeil am
See, om de Schmittenhöhe heen en in
één ruk terug Blabla Met het
schrijven van een proefschrift, vindt
de zojuist in Rotterdam tot doctor in
de economie gepromoveerde C. J.
Zwart, is het net als met het tappen
van bier: in beide gevallen moet men
voorkomen, dat er teveel schuim ge
schonken wordt Opgelucht De
150 schapen van de Edese kudde kun
nen weer opgelucht ademhalen, nu
dertien scheerders en twee scheersters
ze van hun winterwolletje hebben
afgeholpen. De barbiers konden daar
na nog niet na gedane arbeid rusten:
naar oud gebruik moeten ze eerst
koekslaan en samen de scheerder
smaaltijd gebruiken zoute vis, aar
dappelen en botersaus met rijstebrij
en bruine suiker toe voordat ze
naar huis mochten Helm De
bromfietsfabrikanten en -importeurs
bevelen het dragen van valhelmen
voor bromfietsers en hun passagiers
warm aan. Dat is nog niet vérplicht
alleen voor berijders van echte
motorfietsen omdat de bromfiets
helmen nog in het ontwikkkelingssta-
dium zijn en het nog wel even zal
duren voordat de goedgekeurde in de
handel komen Geslacht Bij Ou
wehands Dierenpark heeft men een
lelijke vergissing begaan, voor dieren-
kenners althans. Een paar weken gele
den werd de geboorte van een onager-
jongotje aangekondigd, maar bij nade
re beschouwing blijkt het wilde ezel
tje een ezelinnetje te zijn, waar men
nog blijer mee is, omdat de onagers
aan het uitsterven zijn.
Dit is de zon. Tenminste, zoals bezoe
kers van dc volkssterrenwacht Simon
Stevin in Hoeven die over een poosje
op elk moment van de dag kunnen
bezichtigen zonder hun ogen te beze
ren. De zon, het enige hemellichaam
dat overdag te tonen valt, wordt op
een scherm geprojecteerd, waardoor
het zonne-oppervlak (doorsnee twee
meter) plus het zonncspcctrum van
dichtbij bestudeerd kunnen worden.
Het nieuwe zonne-observatorium kan
gebouwd worden dankzij een gift van
40.000, die Simon Stevin uit het
Prins Bernhardfonds heeft gekregen.
lowietje
