De Ru is toch optimistisch over doorwerking evangelie 9 Kerk en 'gemelijke ouderdom' f Geref. predikant in Taizé, kan dat? Trouw Kwartet vandaag Beroepings- werk Geref. predikante mogen preken in; hervormde kerk TROUW/KWARTET WOENSDAG 26 APRIL 1972 W Kerk Binnenland T2/ door L. M. P. Scholten ROTTERDAM 'De situatie van de kerk anno 1972 is zeker niet gunstig. Toch ben ik optimistisch over de doorwerking van het evan gelie, als je maar niet te zeer blijft staan op het getal, maar de mo gelijkheden aangrijpt, die er zijn. Ik zie die naast de gewone zondag se prediking vooral liggen in de gesprekskring en in het persoonlijk pastoraal contact'. Dit zegt ons de Rotterdamse hervormde predikant en oud-synodepraeses dr. G. de Ru, die deze maand 65 jaar geworden is en daarom maandag met emeritaat gaat. gemeente Rotterdam-Centrum achttien predikantsplaatsen. Na mijnvertrek zullen er nog maar zeven over zijn. Deze daling is veel sterker dan de afname van de bevolking. Je kunt van een noodsituatie spreken. Dat hangt samen met de financiële situatie. De belangstelling voor het normale ker kelijke leven is sterk getaand, vooral onder de jongeren. Dat geldt voor het hele land Een enorme inkrimping van het werk is daarvan het noodza kelijk gevolg. Moet je het zoeken in nieuwe vor men? Natuurlijk moet dat, maar dan merk je, dat het niet de vorm alleen is. Het is meer de sterk doorgaande secularisatie. Ook met een zeer sterke aanpassing van de vorm aan moderne methodieken bereikt de kerk toch maar een klein aantal. Daarom geloof ik, dat we het over een andere boeg moeten gooien. Ik zie mogelijkheden, niet meer bij massale bijeenkomsten, maar bij kleine groepen. Het is praktisch onmogelijk, om in de week nog een wijkavond te organi seren, maar de gesprekskringen hier in de wijk lopen goed. Daar komen eens of tweemaal per maand zo'n maximaal negen echtparen bijeen. Dan komen de problemen, de kritiek los. Dat geeft intensieve gespreksmo- gelijkheden. Als een arts Grote mogelijkheden geeft nog altijd het normale pastoraat: het persoonlijk contact met mensen van alle genera ties. Die kansen kunnen we nu te weinig grijpen, doordat we te weinig krachten hebben. En dat komt weer doordat er te weinig geld is. Ik heb De redactie behoudt ilch bet recht voor om ter opname In deze rubriek ontvangen me ningsuitingen verkort weer te geven. BIJ publlkatle wordt met de naam van dc Inzender ondertekend. Brieven kunnen wor den gezonden aan de heer Joh. C. Francken. secretaris van de hoofdredactie vac Trouw- Kwartet. Postbus 859. Amsterdam. Gasprljs Het door onze regering aangeprezen en in overvloedige hoeveelheden aan wezige aardgas wordt in prijs ver hoogd, omdat het plotseling schaars De Rotterdammer Nieuwe Haagse Courant Nieuwe Leidse Courant Dordts Dagblad Uitgaven van N.V. De Christelijke Pers Dogolijks bsituuri B. Bol, Den Haag; dr. E. Bleuminlc, Palers- woldej mr. G. C. van Dam. Nootdorp; W. A. Fibbe, Rotter dam; J. lanser, Utrecht; dri. J. W. de Pous, Den Haag; J. Smol- lenbroelc. Wassenaar. Overige leden van het algemeen bestuurt K. Abma, Amsierdom; H. A. de Boer, IJmuiden; Th. Brouwer, Assen; mr. dr. J. Don nar, Den Hoog; J. van Eibergen, Schoaribergen; mr. K. van Houten, Wogeningen; dj. O. T. Hylkemo, Bilthoven; Jac. Huijsen, Delft; mevrouw M. C. E. Klooster- man-Forlgens, Voorschoten; me vrouw J. G. Krooyeveld-Woufers, Heerhugowoord; prof. dr. G. N. Lommens, Noorden; dl. F. H. Landsman, Den Haag; H. de Mooij, Rijnsburg; prof. dr. G. C. von Niftrik, Amsterdam; H. Otte- vanger, Buitenpost; mr. dr. J. Ozingo, lunleren; dr. A. Veerman, Rijswijk (Z-H); H. H. Wemmen, Den Hoog; drs. R. Zijlstra, Ooster- lond (Zld). Directie: Ing. O. Postma, F. Diemer Hoofdredactie: J.de Berg (waarnemend) Hoofdkantoor N.V. De Christelijke Pers: N.Z. Voorburgwal 276 - 280, Amsterdam. Postbus 859. Telefoon 020 - 22 03 83. Postgiro 26 92 74. Bank: Ned. Midd. Bank (rek.nr. 69.73.60.768). Gem.giro X 500. Walgelijk Dolle Mina is op tournee. Met paard en wagen trekken ze door het land: bij ons kun je van je kind af. Kosten ƒ400,en geen officier van justitie die er iets tegen durft te doen. Zegt het voort, zegt het voort! Dolle Mina is nog beledigd ook. Daar heeft een krant zomaar durven publi ceren dat een ongeboren kind door mama is gedood. Daarmee tast je 33.000 vrouwen die ongeboren kinderen hebben laten doden, in haar eer en goede naam aan. De kinderen zijn wel heel hygiënisch afgedreven, dat wel, maar uiteindelijk net zo dood als wanneer het met een breinaald was gedaan. Het 'dagboek van een ongeboren kind' is een zeker zo grote aantasting van de goede smaak als het karretje op de zandweg van de Dolle Mina. Maar de essentie van het dagboek Is waar: bij abortus wordt een mens gedood. Ik ben tegen geweld, of het in Vietnam is, of in zo'n abortusinrichting. Voor mij is het niet taboe om abortus te noemen wat het is: doden van een ongeboren kind. En die reclame-op tocht vind ik walgelijk. Zeist V.V.H. Vervlers Prins-voorzitter (2) In discussie is het wel eens moeilijk, de ander in zijn argumentatie en motivatie helemaal te volgen, waarde ring en respect voor zijn standpunt van harte op te brengen, en met zachtzinnige woorden te reageren. Dat kan samenhangen met onduidelijk heid, onrijpheid, onvoldoende ant woord op andermans vragen en bewe ringen, en met nog heel wat andere oorzaken. Soms ook en dat geldt vooral voor leden van het koninklijk huis met de onmogelijkheid om alles te zeggen wat men denkt. Het lijkt mij, dat leden van het koninklijk huis, die nu eenmaal zo'n positie hebben, beter buiten alle kwesties en ook buiten commissies e.d. kunnen blijven, wan neer deze ook maar In de verste verte tot controversiële aktiviteiten en dis cussies kunnen lelden. Ik zie ze maar liever (om uw woorden te gebruiken) 'boven de kritiek en buiten de discus sie' staan. Dus: ik onderschrijf de bedoeling van het hoofdartikel van 19 april en zou die bedoeling nog wel wat klemmender hebben willen zien uitgedrukt Delft C. D. Goudappel meer tijd, als de kinderen naar school zijn. Ik zie aankomen, dat het aantal vrouwelijke ambtsdragers in de kerk veel groter moet worden. Zonder mijn staf dames zou ik bij voorbeeld alleen al de hele dag aan bejaardenbezoek bezig moeten zijn. Geen paniek een wijk van 13.000 tot 14.000 zielen. Mijn werk is uiteraard grotendeels onder rand- en buitenkerkelijken. Je komt niet overal. Het is natuurlijk onmogelijk geworden om als dominee onaangediend ergens 's avonds aan de bel te trekken. Je werkt op de manier vaji de arts. Je komt waar je ge roepen wordt of waar je attent ge maakt wordt, dat er Iets aan de hand Is: bij blijde of droeve gebeurtenissen en bij zieken. En dan blijkt er door gaans toch een goed gesprek mogelijk te zijn, ook met mensen, voor wie het evangelie helemaal buiten hun ge zichtskring is gekomen. Het lijkt mij voor de kerk bijzonder belangrijk, om voordurend paraat te zijn, daar waar opening gegeven wordt, maar niet om te proberen zelf de zaak open te breken. In legio gevallen blijken er dan in het per soonlijk pastoraal contact nog openin gen te zijn. Er is nog zoveel geeste lijke nood en geestelijke vragen, dat de weinige krachten het niet aankun nen. Ik geloof zelfs, dat als wij hier in Rotterdam nog op 18 stonden, we het als dominees even druk zouden hebben. Ik wek nu een beetje de indruk, dat de kerk nog altijd een domineeskerk is. Kunnen er niet genoeg dominees zijn, dan blijft er werk liggen. Is de kerk domineeskerk? Neen, in principe niet Het zou het mooiste zijn, als zoveel mogelijk leden konden worden ingeschakeld. Maar wat kun je eisen? De meesten zijn overbelast Ik kan toch niet veel vragen van een ouder ling van dertig jaar, met zijn drukke werkkring en zijn gezin? Vandaar het enorme belang van de vrouw in het ambt. Die hebben overdag vaak veel Daarbij moet natuurlijk de normale zondagse prediking doorgaan, al zou den er nog maar tien mensen in de kerk zitten. In een eigentijdse taal, zonder dat aan de inhoud tekort wordt gedaan. Tot mensen, die met allerlei experimenten in de kerkdienst aan de gang willen, zeg ik: doe niet te paniekerig. Het ligt niet in de stunts. Dan is belangrijk een veel nauwere samenwerking tussen de kerken. Dat hoeft niet dadelijk een fusie te wor den. Als dat er niet in zit door piëteitsoverwegingen jegens het ver leden, is het mij best Maar laat er wel een geweldige samenwerking zijn. Ik denk bij voorbeeld aan de moge lijkheid, dat predikanten van andere kerken in de hervormde kerk be noemd kunnen worden tot bijstand in het pastoraat (wat ook inhoudt preken en sacramenten bedienen). Daar zie ik geweldige mogelijkheden. Mijn gereformeerde collega, met zijn veel kleiner zielental, kan mij komen helpen in mijn wijfcwerk en misschien nog meer lutherse, doopsgezinde of remonstrantse predikanten, die zelf soms maar zeer kleine groepen heb ben. Laat zo alles maar dooreen lo pen. In zulk een praktische vermen ging zie ik veel meer mogelijkheden, dan in een eindeloos bespreken van dogmatische verschilpuntjes. Tenslotte: de situatie is voor de kerk niet gunstig, maar laten we toch niet paniekerig doen. Er zijn nog zo heel veel goede gemeenten. De wijkge- meente hier bij voorbeeld (Rotterdam- Oude Noorden; red.) vormt een hechte gemeenschap, die in noodsitua ties voor elkaar instaat, desnoods 's nachts. De gemeenschap met de Heer blijkt uit de gemeenschap met elkaar. Dr. G. de Ru gaat per 1 mei met emeritaat. Zondagavond om zeven uur neemt hij afscheid tijdens een dienst in de Lau- renskerk. Hij heeft zich inmid dels in Scheveningen gevestigd en is van plan nog enige tijd hulp te verlenen in het pasto raat en de prediking. In 1932 werd dr. De Ru predi kant te Ritthem bij Vlissingen. Daarna stond hij in Almen en in Rotterdam-Centrum. In 1956 en van 1965 tot 1969 was hij praeses van de generale synode. De laatste twee jaar was hij tevens voorzitter van de raad van kerken dn Nederland. Met Bakhuizen van den Brink, Van Unnlk en Vriezen was U de enige nlet-gereformeerde-bonders-of-confes- sionelen onder de eerste groep adhe- sicbetuigers aan het Getuigenis^ noe hebt U het Geutigenis zien doorwer ken In de gemeente? Het Getuigenis heeft de mensen enorm aangesproken. De inventarisa tie van sympathiebetuigingen (thans reeds 70.000) is nu haast klaar. Men vindt ze in alle leeftijdsgroepen: ook jonge gezinnen, niet alleen ortho doxen, maar ook vrijzinnigen. Die waren het wel niet met alle punten eens, maar waren toch ook blij, dat dit geluid eens gehoord werd. Polarisatie krijg je bijna altijd door de emotionele kant van de zaak. Voor al de sociaal-politieke paragraaf heeft emoties wakker geroepen. Maar ik ben het helemaal eens met wat prof. Bakhuizen gezegd heeft op de pre dikantenvergadering: als de misver standen eenmaal uit de weg geruimd zijn zijn er heel veel mogelijkheden om elkaar te vinden. Vergeet niet, dit stuk was een reactie en heeft als zodanig eenzijdige accentueringen. Het is mij een raadsel, waarom de synode meende, hierop weer een stuk te moeten opstellen. Dat loopt toch wel heel sterk gevaar een volstrekt Dr. G. de Ru kleurloos stuk te worden. De synode had zich nooit kritisch op moeten stellen tegenover een stuk, waartegen bijna niemand gestemd zou hebben. Gelooft u In de stelling van W. A. de Pree, dat de kerken als gevolg van de leegloop in toenemende mate zullen verrechtsen? Ik wil niet zonder meer stellen, dat het hele verschijnsel links-rechts een kwestie is van meelevenden en niet- meelevenden. Maar wel is het waar, dat onder de meelevenden de verschil len niet zo erg groot blijken. Wan neer het meelevende deel overblijft, dat er ook de financiën voor over heeft, dan krijgen we de situatie, zoals die thans in de gereformeerde kerken is. De synode daar wordt toch in feite beheerst door een rechtse theologie, met hier en daar (Wiersin- ga en enigszins Kuitert) wat linkse geluiden. De Pree doelde met 'links' kennelijk op politiek-sociaal geëngageerden. U wilt hen toch niet bij voorbaat als 'nlet-meelevenden' kwalificeren? Zeker niet, en ik zou het betreuren, als zij, omdat het politiek-sociaal en gagement bij hen de primaire rol speelt, de kerk zouden verlaten, ter wijl hun geestelijke habitus zo is, dat zij volkomen legitiem een plaats in de kerk innemen. Wel beschouw ik hun primair accent leggen op het enga gement als een gevaar voor de door werking van de bijbelse verkondiging. Daardoor wekken ze de gedachte: als je politiek-sociaal geëngageerd bent, dan ben je bekeerd. Van hun kant is het Getuigenis ver weten, dat wij de persoonlijke beke ring als alibi hanteren voor het poli tiek-sociaal engagement. Dat hebben wij radicaal afgewezen. In mijn preken wijs ik er vaak op, dat de persoonlijke relatie tot de opgestane Heer politiek-sociale consequenties heeft. Maar die mogen niet primair zijn. Ik ben bereid de goede elemen ten in hun kritiek te verdisconteren. Maar het primaire behoort te liggen in de persoonlijke geooflsverbonden- heid met de Heer. Om het met een woord van Van Ruler te zeggen: geen enkele revolutie baat ook maar een zier, zonder persoonlijke bekering. zou worden en omdat de prijs mee om hoog moet gaan met de olie en de steenkolen, die terecht duurder wor den gemaakt omdat ze ons milieu vervullen. Er is op aardgas overge gaan omdat het goedkoop is en omdat het de lucht niet verontreinigt, dit op aanprijzing van de regering, die nu alle brandstofprijzen gaat verhogen, behalve de benzine. Die is ten gerieve van de autobezitters goedkoper ge maakt door de wiebeltax sterk te verlagen. Het gevolg is dat de minder draagkrachtigen straks in de kou zit ten en de mensen die menen zich een auto te kunnen veroorloven de lucht nog meer vervullen. Zeist M. de Groot Luisterdichtheid De grote luisterdichtheid van Hilver sum 3 ten opzichte van Radio Veroni ca en Radio Noordzee moet men wel met een korreltje zout nemen. Veron ica en Noordzee zijn alleen te ontvan gen in kustprovincies en in een stuk je van Utrecht en Noord Brabant. Hilversum 3 daarentegen is ln het gehele land te ontvangen en boven dien via de draadomroep. De luister- dichtheidscijfers zijn daarom niet re presentatief. Rotterdam J. B. Wittkamp Synode staat voor vraag: Van een onzer verslaggevers LUNTEREN Een gereformeerd theologisch kandidaat wil 'met de status van gereformeerd dienaar des Woords opgenomen worden in de broedergemeenschap van Taizé'. Kan dat? Voor deze vraag kwam gisteren de gereformeerde synode (die weer een vergaderweek in Lunteren begon) te staan. Juist omdat er algemeen grote waarde ring bestond voor wat Taizé wil zijn en doet, kon er neg geen afge rond antwoord komen. De synodale meerderheid zag te veel kerkordelijke struikelblokken dan dat ze snel ja kon zeggen. Een negatief oordeel wilde de synode liever niet geven en daarom zullen deputaten, deskundig op het gebied van de func tionering van het ambt en op het terrein van de kerkorde, de kwestie nader bestuderen en zo mogelijk nog deze synode adviseren. Het gaat hier om kandidaat W. de Wolf. Aanvankelijk kwam zijn vraag om als predikant in Taizé te mogen werken op de tafel van de classis Zaandam, via een verzoek van de kerk van Westzaan om toestemming tot het uitbrengen van een beroep op kandi daat De Wolf, om hem daarna in algemene dienst 'af te staan' aan Tal- zé zonder financiële consequenties. Na ingewonnen adviezen in corresponden tie met de gereformeerde kerken in Parijs, Sens en Chatillon-Coligny heeft de classis Zaandam de zaak voorgelegd aan de particuliere synode van Noord-Holland-Oost. Deze synode heeft zich op haar beurt gewend tot de generale synode, in de mening dat een oplossing misschien te vinden zou zijn, als kandidaat De Wolf beroepen zou worden door de kerken van Sens en Chatillon-Coligny, welke daartoe bereid zijn. Te denken viel b.v. aan kandidaat De Wolf als predikant ten behoeve van, zeg maar, gemengd ge huwden en jongeren uit Nederland die Taizé bezoeken. De synodale commissie van advies, waarvan ds. K. Dekker uit Enkhuizen de woordvoerder was, zag hier aan vankelijk wel wat in, maar later bleek dat het zeer de vraag Is of kandidaat De Wolf wel buiten het territoir van Taizé zou mogen werken. En hoe zou hij dan toch, zonder met de kerkorde in strijd te komen, tot predikant kunnen worden beroepen en beves tigd? Bovendien, hoe is het 'zich toevertrouwen aan het gezag van de prior' in overeenstemming te brengen met 'het opzicht van de vergaderingen van onze kerken waaronder onze pre- DE BRIEF De brief die mij vandaag bereikl afkomstig van iemand die enk« ren een kring over geloofszake: gevolgd. Doordat zij, want *t wi studente, elders werk gevondei was het een soort afscheidsbrie enkele welgekozen woorden van voor 'het genotene', maar dat t ik nu zelf, zo drukte zij zich nii Ze had ook kritiek. 'Maar wat i gezien heb is, dat u niet ontkon de jarenlang gebruikte 'chrisl clichés'. Uw taal is kerkelijk. 1 een taal die ik niet meer begri Dat is wat, volgens mij, de jo mensem dwars zit (denk ik). D slachtigheid van woorden is on Misschien is het nodig dat het tendom eerst helemaal afge moet worden om er de juiste wa later van terug te vinden'. Op ontboezemingen zou heel wat tl gen zijn, maar dan zou ik m vervallen in datgene wat mij haar, op een allervriendelijkst! nier verweten wordt, nl. omsla heid. Toch vraag ik me af of h< bezwaar is wanneer iemand kerk taal spreekt. Voor geloofszaken een hele of halve theologisch! een tale Kanaans. Die kan men ren af te sohaffen, men kaï proberen die te omschrijven di kens naar eigentijdse en meer s ne bewoordingen te verwijzei laatste lijkt me nuttig, al wi alleen maar om de bijbel werkel z'n grondwoorden te kunnen Die 'theologische' taal mag gee( heimtaal worden, maar van i< die werkelijk wil luisteren duld gevraagd worden. Ook ne vertolkers van het geloof, il aan Dorothé Sölle heef.t een j taalgebruik dat de grote massaj direct zal aanspreken. Men zal geduld moeten hebben om er i te komen, wat zij met één en j bedoelt. De brief sneed een bj rijke vraag, en nog veel meer, a* daarom leg ik hem in de la die il zulke brieven aanhoud. 1[ geq de n BarnjJ Het interieur van de moderne 'Verzoeningskerk' van Tairé dikanten plegen te staan?' Vragen genoeg. Sommige synodeleden vonden verder praten hierover sowie so verspilling van tijd en geld. Ouder ling C. A. van Oord uit Haamstede had deze mening. Hij wilde zonder meer de op tafel liggende vraag be vestigend beantwoorden. Anderen, zo als ds. P. van Til uit Middelburg, tilden niet zo zwaar aan de kerkorde lijke moeilijkheden en zij trokken vergelijkingen met het 'uitlenen' van predikanten aan niet-gereformeerde zendingen. Weer anderen legden uit dat deze vergelijking niet opging. Ds. J. C. Seegers uit Goes probeerde (met 20 medestanders) toch nog de weg van een evangelisatiepredikantschap, ver bonden aan de kerk van Sens in Frankrijk, te gaan. Ds. D. H. Borgers uit Soest vond dat kandidaat De Wolf njet twee dingen tegelijk moest wil len, maar om kort (e gaan: de synode wil de zaak nader bekijken. Wel heeft de synode al in haaT besluit uiting gegeven aan haar positieve waarde ring van Taizé en tevens aan haar wens een goede relatie met Taizé te blijven onderhouden. door dr. C. Rijnsdorp Vondel bedoelde het niet zo kwaad. 'De Dood die spaart noch zoete jeugd,/Noch gemelijken onder- dom'. Dat zoet en gemelijk waren versierende toevoegsels, globale karakteristieken. Hij wist heel goed dat er ook gemelijke jeugd is en zoete ouderdom. Engeland had na de oorlog zijn boze jonge mannen, angry -oung men. Einstein moet gezegd hebben (zijn) ouderdom verrukkelijk te vinden. Het is het voorrecht van de poëzie sterke taal te gebruiken, waarop Droogstoppel het een en ander kan afdingen. Toch zou Vondel vandaag hebben geaarzeld van zoete jeugd te spreken, want zoet zijn is vandaag wel het laatste wat de jeud wil. In De mens, wijsgerige teksten, verzameld en ingeleid door dr. S. L. Kwee en prof. dr. C. A. van Peursen (Arnhem 1959), vindt men op bl. 142 e.v. een beschouwing van Edgar Morin over jeugd en ouderdom. Ik citeer: 'De ervaring der ouderen wordt ouderwets gezanik, een anachronisme. De 'wijsheid des ouderdoms' verandert in kletspraat. Er bestaat geen wijsheid meer. De hele maat schappij wordt meegesleept in een beweging om der kaders' (jonge ministers, jonge technici, jonge academici) weerspiegelt een algemene beweging, de gerontocratie (machtsuitoefening door oude mannen) haar macht te ontnemen. De 'verjonging Deze universele opklimming van de jongeren in de verschillende hiërarchieën correspondeert met een universele ontwaarding der oudheid. Niet slechts is de ouderdom niet langer de werkzame ervaring, maar het is de ouderen ook niet meer mogelijk zich te verzoenen met de waarden die meer en meer opkomen: de liefde, het spel, het nu. De ouderdom begint los te raken van de dagelijkse gang van het leven, wordt er uit weggewerkt. De ouderdom is de wereld die ineen stort. Vroeger bevoogde hij de jeugd, nu zorgt de jeugd voor het ouderdomspensioen De jeugd die spaart ervaring niet, noch machtelo ze ouderdom. Het tijdperk van de Churchills, de Adenauwers, de De Gaulles schijn voorbij. Geen grijze eminenties meer. Einstein, Shaw en Rus sell zijn dood. Maar ver beneden het niveau van de zeldzame voortreffelijken vindt men de tallloze gewone bejaarden. Zij hebben geen oorlogen ver klaard en kolonieën verloren, geen wereldcon cerns geleid en Nobelprijzen in ontvangst geno men. Wel hebben zij een stuk wereldgeschiedenis meegemaakt, zo bewogen als nimmer tevoren. Zij hebben de dood van Zola in de krant gelezen, het verloofde paar Wilhelmina en Hendrik gezien, Paul Kruger een psalm toegezongen, in 1914 de Antwerpse vluchtelingen ingehaald, in 1917 de kanonnen in de verte horen bulderen, de revolu tie van Troelstra zien mislukken, de crisis van de jaren dertig aan den lijve ervaren, de tweede wereldoorlog doorstaan. Ze hebben de opkomst gezien van fiets, motorfiets, vliegtuig, auto, radio, televisie, computer, ruimtevaart. En nu beleven ze de grote afbraak, tegenover een ongehoorde tech nologische ontwikkeling staat een even ongehoor de ontwaarding van alles wat hun lief en dierbaar Is. Wie op de televisie de laatste toren van de Rotterdamse Koninginnekerk heeft zien en horen instorten, heeft daarin een symbool kunnen zien van de grote sloop. Voor vele ouderen, eenvoudi- gen en ontwikkelden, is het hun wereld die in elkaar valt; zij raken volledig gedesoriënteerd en voelen zich in de moeilijkste, laatste fase van hun leven verraden en verlaten. Ze begrijpen er niets meer van en zoeken troost daar, waar ze nog de oude, bekende klanken vernemen en voor een uur of anderhalf de illusie overeind kunnen houden, dat alles nog is zoals vroeger. Ook het voortdurend ln het nieuws zijn is voor vele ouderen eigenlijk een pijnlijke zaak. Natuur lijk waarderen zij de belangstelling voor hun materiële omstandigheden. Ook wordt er voor hen gewerkt en gezwoegd: ze worden in bussen rond gereden, komieken sloven zich uit om hen te laten lachen, ze worden begymnastiekt en be- trimd, ze horen te pas en de onpas liedjes van vroeger, mannen met uilebrillen zitten bij hun bed en stellen voorzichtige vraagjes, hun leven wordt gerekt tot over de grens, ze kunnen uit boeken leren wat het is om oud te wezen. Ze mogen zich ermee troosten een probleem te zijn, waaraan aandacht wordt besteed. Als ik boven dit stukje 'kerk' zet, bedoel ik speciaal de pastorale zorg. In de kerkdiensten zelf zit te veel actualiteit of soms opzettelijk te weinig, al is daar elke week de troost van de wederzijdse vriendelijke begroeting, enkele handdrukken en een praatje. Maar waar ze drin gend behoefte aan hebben, dat is de persoonlijke benadering. Zij moeten hun verbijstering, verwar ring, zorgen en ergernis aan iemand kwijt kun nen. Erger dan in de jeugd ontworteld te raken is dat op de oude dag: het wortelgestel is zo diep, zo sterk, zo breed uitgegroeid. De kerkelijke problematiek mag nooit doen verge ten, dat er een onmiddellijk taak ligt in het begeleiden van de oude mens in zijn meest persoonlijke zorgen en behoeften. Natuurlijk heeft de ouderdom zijn eigen typische zonden. De grondformule van je leven komt zo goed als bloot. De liefheid, vrucht van karakter en heiliging, kan bijna tot een lichtschijn worden, maar egoïsme, hardheid, jaloezie kunnen tot uitersten leiden waarvoor het epitheton 'geme lijk' veel te zwak is. Eigenwijsheid wordt tot eigenzinnigheid. Met dorre handen wordt gierig gegrepen naar wat het leven nog te bieden heeft. Een oude arts had zijn leven lang dag en nacht gewerkt en bekende met spijt, dat hij vergeten had te leven. Laat de kerken bij al wat hen beweegt niet vergeten te leven déér, waar ze nog volop functioneren kunnen: in het uitgeleide doen van haar oude generatie, met geduld, liefde en begrip. Wat aan de minsten van hen gedaan wordt, is aan Christus zelf gedaan. Beroepen: te Jutrijp: J. G. te Haulerswijk. Aangenomen: naar Wageninger den Boer te Zeist; naar Westzaa* men met geref. kerk): kand. Th._ Hulst te Wassenaar. GEREF. KERKEN Benoemd: tot leraar godsdienst], wijs a.d. chr. paedagogische acaf te Den Haag: E. de Vries te S< ningen. Aangenomen; naar Hellevoetslu! v. d. Molen te Kruiningen. CHR. GEREF. KERKEN 6 Aangenomen: naar Zwolle: A. Veer te Nieuwe Pekela, die bed voor Haamstede-Zierikzee. 15 Bedankt: voor Assen en Hoog^1 Joh. Kruis te Zwaagwesteinde. K GEREF. KERKEN (VRIJG.) Bedankt: voor Drachten: A. G,!c steeg te Stadskanaal. v Van een onzer verslaggevers r LUNTEREN De geref orn#0 synode heeft met erkentelijkheid nis genomen van een brief v#> hervormde synode, waarin deze"* deelt een ordinantie in de hervif kerkorde zó gewijzigd te hebbel!" nu ook aan gereformeerde pre|>' ten toestemming wordt verleed' hervormde kerkdiensten voor te[" Hiermee is dus formeel rond, w* de praktijk meestal allang rond ffl' De gereformeerde synode beslol®1 dat een gereformeerde predikai^- hij gevraagd wordt om in eeid vormde dienst te preken, deze diging mag aannemen 'mits me!e' stemming van zijn eigen kerkeral" van de gereformeerde kerkeraart plaatse waar hij hoopt voor te P' Bij een en ander moet rekenirf01 houden worden met wat gerefoip' de synode inzake gemeenschap»' kerkdiensten hebben besloten. 101 Verder besloot de synode gisterd01 een kerkeraad, die een hervdei predikant wil beroepen, dit mag*®1 als hij niet voorbij gaat aan defk ordelijke bepalingen inzake het pingswerk. Verder mogen gerefoi de predikanten, als eigen kerl en de betrokken classis het gi den, pastorale hulp verleen hervormde gemeente ter plaatse] rigens zou de synode wel willen 1 ook 'met andere reformatorische ken die met ons één zijn in gelol belijdenis' tot 'n dergelijke ové stemming kwam. Aan de depii voor binnenlandse oecumene zi vraagd worden, hiertoe poging! het werk te stellen. BRUINS SLOT Aan het begin van de vergad heeft de synode-praeses dr. A. B wijk uit Enschede dr. Bruins SIol dacht. Over de heer Bruins Slot, die deiQ, maakte van het deputaatschap vij, voortgezet gesprek met prof. K]a zei dr. Kruyswijk ondermeer: hij met een eerlijkheid, die niet iedlza gegeven is, de koers durven wijg, toen hij nieuw licht in het evaflL ontdekte; ook mag men hem danPr zijn voor de visie die hij velen dc taak van christen in de moder u' menleving. Dr. Kruyswijk wijddiV' woorden aan de betekenis van dui beid van prof. dr. F. W. G rosheid! ve twee generaties predikanten in dac reformeerde kerken mee heeft le vormd. vc l

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1972 | | pagina 2