Voor mannen en vrouwen gelijk loon? dichtbij Onzekerheid over de Waddenzee houdt aan J2 Skol spreekt uw taaL i'/ /oorlichting Vrouwenemancipatie en bank w ROUW/KWARTET ZATERDAG 8 APRIL 1972 1II.\.\K.M \.\l> 15 K7 iard?^ct Voorlichtingsbureau Farmaceuti- 1 a) che Industrie heeft zich deze week bar 'mo M' gemaa^t avcr het herkenbaar 'jo leveren van geneesmiddelen. Uit de rspei vervloed van argumenten die daarbij lul! fordt geproduceerd, valt nauwelijks af 5 leiden dat hierover al volstrekte enstemmigheid bestaat tussen Neder igs' artsen ea aPothehers, die onlangs ui ebben afgesproken, dat op de verpak- vwsf ing duidelijk moet staan wat er in zit uz- n hoeveel. d> j^aar daarmee is voor de farmaceuti- serbe che industrie de kous lang niet af. Zij 5(0U incn geneesmtcioeien pas «erkenbaar, i7.i 'anneer die worden afgeleverd in de 15 toiginele detailverpakking van de fa- S3 De apotheek zou dan de vrijheid a ka loeten krijgen, op basis van bet recept an een arts, aan de patiënt detailver- lakkingen af te leveren 'die qua aantal ister o dicht mogelijk bij de voorgeschre- en hoeveelheid liggen'. 4 i5?P het ogenblik haalt de apotheker het ma^oorgeschreven aantal tabletten (of wat e s an ook) uit een grote pot, en levert iren af een wit kartonnen doosje, sgr.j waarop dus tegenwoordig moet staan 'at er in zit. wooiïeze procedure noemt het voorlich- o™ ngscentrum weinig efficient, onnodig ostbaar en ietwat ambachtelijk. Dat ebeurt in een lijvig perscommuniqué, edoeld als tegenwicht omdat in de 'ukn rakpers artsen en apothekers niet alle- iaal even enthousiast waren over het leurige-doosjesoffensief. act )at communiqué draagt een merk- 20.i vaardig verward en emotioneel ka- ,s23; akter. De simpele mededeling dat het :sstüompakken van geneesmiddelen onno- senjjig kostbaar is, staat lijnrecht tegeno- rer de opmerking van een der minder nthousiaste artsen, zonder er echter p in te gaan. Geneesmiddelen uit de rote pot, sch eef hoofdredacteur Bol 214 n Medisch Contact, zijn twaalf tot 'ijfendertig pet. goedkoper. Wat is nu 30 j innodig kostbaar, vragen wij ons af. ig 1 )ver kostbaar gesproken, fleurige ngsJ loosjes waarvan de inhoud 'qua aantal o dicht mogelijk bij de voorgeschre ven hoeveelheid ligt' zullen samen na- y/ uurlijk nooit minder mogen bevatten iiï op het recept staat. Dat zou de iim.jgenezing Yan de patiënt kunnen scha- Jden. Méér inhoud schaadt alleen zijn lortemonnee; het verhoogt wel de om- iet van de fabrikant. /verMaar dit is een schijnprobleem, leert verI >ns het voorlichtingscentrum. 'De f ar naceutische industrie stemt de kleinste verpakking als regel af op de hoeveel- heid die overeenkomt met een stan- .15 laardtherapie, met een normale behan- delingsduur'. Als de arts iets anders voorschrijft, is dat meestal eigenwijzig- leid van hem. In hetzelfde stuk wordt and{in een ander verband) verontwaardigd ij ontkend dat de farmaceutische indus- e hj trie op de stoel van de behandelende geneesheer zou willen gaan zitten. s> De groep van weinig enthousiasten, gj[j aldus het voorlichtingscentrum, 'pleit t ci voor aflevering zonder de naam van de voi producent of importeur waar men zich ere^in geval van klachten mee in verbin ding zou kunnen stellen, zonder de merknaam van het geneesmiddel, maar slechts voorzien van een voor de leek nietszeggende stofaanduiding'. Dit raakt kant noch wal. Wie klachten heeft over de werking van een genees middel, gaat niet naar de fabrikant, 9 „f maar op de snelst mogelijke manier i"j(naar de dokter. Wie tussen de pillen ■ndj muizekeutels vindt, gaat ermee terug '90 naar de apotheker. Die weet verder de uz j weg wel. En het aantal leken voor wie de merknaam minder nietszeggend is dan de stofaanduiding lijkt ons uiterst ri gering: het zijn allebei gewoon moeilij- 5n«ke woorden. 'dd Toch komt hier een aap uit de mouw. Het fleurige-doosjesoffensief is niet in 3 de laatste plaats een onderdeel van de oude strijd tussen de 'specialité' en het merkloze geneesmiddel dat alleen maar met de stofnaam kan worden aange duid en nogal wat goedkoper is. 'Een stofaanduiding kan niet zonder meer in de plaats treden van een merknaam', leert ons het voorlichtings centrum, 'want een gelijke chemische samenstelling garandeert niet automa tisch een gelijke werkzaamheid'. Dat is waar. 'De huidige stand van de weten schap wijst uit dat de gelijkwaardigheid van geneesmiddelen nooit zomaar mag worden aangenomen, maar eerst met deugdelijk klinisch bewijsmateriaal moet worden aangetoond'. Dat is half waar. Dat draait namelijk tussen de regels door de bewijstlast om. Het komt ons voor dat de fabrikant die een merkge neesmiddel duur wil verkopen, omdat het in de door hem uitgekiende vorm beter werkt, dat dan zelf maar moet bewijzen. En dat graag met zindelijker argumen ten dan directeur Ponfoort van het Voorlichtingscentrum deze week in een vraaggesprek voor de radio produceer de. Hij bracht de goede smaak op, te spreken van 'imitatiegeneesmiddelen', waarbij alle garanties zouden ontbre- ken. Hij sprak van het risico dat er slachtoffers vallen, en noemde als voorbeeld de digoxine-affaire, een wei- 11 nig collegiale geste tegenover het pro- duktiebedrijf van de Onderlinge Phar- J maceutische Groothandel. Dat de daar rrtj destijds gemaakte vergissing niet zou kunnen voorkomen bij de produktie J van 'merkgeneesmiddelen', wil er bij ons niet in. Boersma wil verdrag inhoud geven, VNO ziet nog bezwaren door Cisca Dresselhuys DEN HAAG Op 16 junj van dit jaar treedt een verdrag in werking, waarvan heel wat mensen zullen denken dat het een volstrekt over bodige en ouderwetse overeenkomst is. Het gaat hier namelijk om het verdrag nummer 100 van het Internationale Arbeids Organisatie, dat de gelijke betaling van man en vrouw regelt. Wie mocht denken, dat dit verdrag eigenlijk als mosterd na de maaltijd komt, aangezien alle vrouwen al de zelfde betaling krijgen, wanneer zij hetzelfde werk doen als hun mannelij ke collega's, heeft het helaas mis. Ook in ons land zijn nog ver scheidene bedrijfstakken, waar de vrouw veel slechter betaald wordt dan de man, ook al doet zij hetzelfde (ADVERTENTIE) JAAR 12 jaar ls er p. éénmaal in de 1 in de wereld een floriade en die is er nu van 30 maart tot 1 oktober in Amsterdam 1972 op 70 ha. parken, tuinen, paviljoens werk. Meest sprekende voorbeelden hiervan zijn de confectie- en de tex tielindustrie, waar de vrouw gemid deld 85 en 88,5 pet. verdient van het 'mannelijke' loon. Ook ai treedt er in juni nu een verdrag in werking, waarin bepaald is dat man en vrouw gelijke betaling dienen te krijgen voor gelijke arbeid, toch moet men niet denken, dat hier mee het einde van alle discriminatie bereikt is. Zo'n verdrag heeft name lijk, hoeveel landen het ook goedwil lend ondertekend hebben, maar be perkte waarde. Het is een soort aan beveling, maar het heeft geen enkele wettelijke kracht. Wanneer een be drijf zich dus niet aan dit verdrag wenst te houden, gebeurt er niets. Minister Boersma van Sociale Zaken wil nu voorkomen dat dit verdrag alleen maar een dode letter wordt, waar niemand zich tenslotte aan hoeft te houden. Hij is van mening, dat er op de een of andere manier garanties moeten worden geschapen, dat dit verdrag ook werkelijk nageleefd wordt en dat de vrouwen, wanneer het niet gebeurt, het recht hebben een klacht in te dienen. De minister heeft hierover advies gevraagd aan de Sociaal Economische Raad. In zijn brief aan de SER stelt hij dat het zijns inziens gewenst is, dat alle indi viduele werkneemsters of ze nu wel of niet aan de cao gebonden zijn. Minister Boersma: Klaagrecht voor vrouwen overwogen aanspraak krijgen op gelijke beloning. De minister denkt hierbij aan de mogelijkheid, dat de vrouwen, die merken tóch nog het slachtoffer te zijn van ongelijke betaling, naar de rechter stappen, om daar een binden de uitspraak over de salariëring te krijgen. Tégen Al direct blijkt de minister hier een tegenstander te krijgen in het Ver bond van Nederlandse Ondernemin gen. die van mening is, dat het be drijfsleven niet wettelijk verplicht Regering wil behoud niet garanderen door Willem Breedveld DEN HAAG Zo langzamer hand zal iedereen het er wel over eens zijn, dat ons land met de Waddenzee een onvervang baar stuk natuurschoon bezit van internationale betekenis. De grote vraag is nu of dat zo zal blijven. Een vraag waarop een groeiend legertje actiegroepen, biologen, zoölogen, natuurlief hebbers maar ook de beroeps- en sportvissers een bevestigend antwoord eisen. Vooralsnog ziet het er echter niet naar uit dat de regering hen met een duide lijk antwoord tegemoet zal ko men. De onthutsende waarheid is, dat de regering op dit moment geen enkele garantie kan of wil geven dat de Waddenzee behouden zal blijven. Voor het geven van zo'n antwoord is een samenhangende visie nodig op het beheer en het behoud van de Waddenzee. Zoals de kaarten er nu voorliggen betekent dit dat het be leid van zeven departementen, een twintigtal gemeenten en drie provin cies, die allemaal wel iets te maken hebben met het beheer van de Wad denzee, op elkaar afgestemd moeten worden. De aanwijzing van de Waddenzee tot staatsnatuurmonument of de creatie van een specifiek beheerslichaam voor de Waddenzee lijkt een goede oplossing te'zijn, maar bij de rege ring bestaan hiervoor 'geen concrete plannen', liet minister Langman (economische zaken) de kamer deze week weten. Hij liet ook weten dat er op dit moment althans geen enkele garan tie is te geven dat de Waddenzee behouden kan blijven. De aanwij zing van de Waddenzee tot staatsna tuurmonument, dat op grond van de natuurbeschermingswet een dergelij ke waarborg van de staat eist, zou daarom niet mogelijk zijn. De regering lijkt hiermee de koers van de afgelopen jaren te bestendi gen, namelijk het zich er toe te beperken incidentele maatregelen te treffen, als dat nodig ds en verder de zaak zoveel mogelijk op zijn be loop te laten. Dit beleid kwam onder meer tot uitdrukking toen inpolde ringsplannen van de Waddenzee (het Balgzandproject tussen Wieringen en Texel, een dam naar Ameland en men. Oud-minister Bakker (verkeer en waterstaat) besloot toen de Wad denzeecommissie in te stellen die tot taak kreeg 'de principiële moge lijkheden van de inpoldering van de Waddenzee na te gaan en de aan dergelijke inpolderingen verbonden vóór- en nadelen te bestuderen en aan de regering terzake een advies uit te brengen. Nu, twee jaar na oprichting van de commissie en een half jaar voor het eindrapport te verwachten is, staat het ook voor de commissie wel vast dat van inpoldering van de Waddenzee geen sprake kan zijn. Het accent is daarentegen veel meer komen te liggen op de milieuproble men. De Groningse smeerpijp, het Rijnwater dat langs de kust in de Waddenzee terecht komt en de olie boringen bergen grote gevaren in zich. Maar ook de wijze waarop de recreatie zich op de waddeneilanden ontwikkelt vormt een niet te onder schatten probleem. Ook voor deze problemen geldt dat de overheid op dezelfde incidentele wijze te werk gaat. Het beleid wordt dan boven dien nog bepaald door enkele tien tallen overheidsinstanties. Samenhangende visie In steeds breder kring wordt er daarom op aangedrongen een samen hangende visie te ontwikkelen en de Waddenzeecommissie zich daarmee bezig te laten houden, in plaats van met inpolderingsplannen die ook blijkens het regeerakkoord een ach terhaalde zaak vormen. Hoewel, he lemaal vanzelfsprekend is dit niet. Zo produceert de Rijksdienst IJssel- meerpolders nog regelmatig inrich tingsplannen voor stukken in te pol deren Waddenzee. Iets van de irritatie over het uitblij ven van een samenhangend beleid over de Waddenzee klonk enkele weken geleden ook door de Eerste Kamer. Minister Udink kon toen slechts meedelen erop te zullen aan dringen dat de comissie zo spoedig mogelijk haar eindrapport zal indie nen. Beheerslichaam Ten aanzien van een samenhangend beleid voor de Waddenzee is een tweetal visies ontvouwd. Een, die van de Landelijke Vereniging tot Behoud van de Waddenzee, bepleit een specifiek beheerslichaam dat ge stalte zou moeten krijgen door een Waddenwet. Met Denemarken en Duitsland zou contact opgenomen moeten worden om het gehele wad tot aan Denemarken te behouden. De contact-commissie voor natuur en landschapsbescherming gaat er echter van uit dat een nieuwe wet te lang op zich zal laten wachten. De bestaande wetgeving biedt vol gens deze commissie genoeg waar borgen om de Waddenzee te behou den en te beheren; de natuürbe- schermingswet, de wet op de ruimte lijke ordening, de wetten op de milieuverontreiniging en de wet op de gemeenschappelijke regelingen. De regering zou in een nota moeten aangeven hoe zij denkt haar beleid te voeren. Incidenteel De moeilijkheid voor zo'n samen hangende visie is dat de verschillen de departementen dan een stukje van hun competentie kwijt zullen raken. Rijkswaterstaat wordt met zijn beheer van dijken en dergelijke afhankelijker, Economische Zaken kan dan niet zonder meer concessies voor olieboringen afgeven, CRM is niet vrij meer in haar recreatiegebied en Binnenlandse Zaken zou wellicht een aantal grenswijzigingen moeten doorvoeren, of gewesten moeten vor men die tegen haar beleid indrui sen. Kortom: een competentiekwes tie, waarover het laatste woord nog niet gezegd zal zijn en die wellicht een competentiestrijd zal blijven omdat geen van de ministers de knoop zal willen of kunnen doorhak ken. Eenzijdig (ADVERTENTIE) ■faite*11' hoeft alleen maar een rekening te openen bij de bank en dan kan ze direct al «ij/ gulden krijgen. Voor dat geld kan ze dan weer een verrassing spakket kopen (zoals de grote kruide niers al jaren bij aankoop van een bepaald bedrag aanbieden) en daar worden alle problemen die die vroti- wen, zelfs als ze zo zelfstandig zijn dat ze een eigen rekening kunnen openen (en dat is niet mis) op sierlij ke wijze opgelost. Die vrouwen krij gen een soort plastic doos, waarin een superhandig kasboekje zit, een bood schappenlijstje met van die plastic dopjes die verschoven kunnen worden en een boekiverk waarin al die eigen schappen die en vrouw dus volgens de AMRO zou moeten hebben, uit de doeken gedaan worden. Het boekwerk in stevige kaft is verlucht met allerlei foto's van mooie vrouwen in de jeugd van hun leven. Alles wat een vrouw zoal bezighoudt (sieraden, gasten, ge zin, mode, uiterlijk, huis, vrije tijd en maatschappij) wordt in dat boek be sproken. Vrouwenemancipatie is niet alleen een politiek begrip, maar blijkt steeds meer een artikel te wordeneen com mercieel uiterst aantrekkelijk artikel zelfs. Werdn tot voor kort de boz vrouwn edi voor hun rchn opkwa men, schamper of giechelend tege- moetgetreden, nu is het zo langzamer hand zo, dat niets goed genoeg is voor de vrouw en dat dat malle streven naar onafhankelijkheid en ge lijkberechtigdheid met veel pluimages en een maximum aan waarderende woorden wordt begeleid. Vrouwen horen deel uit te maken van regeringen, raden en besturen. Ze moeten kansen hebben om door te studeren en een baan te hemden als ze trouwen. Ze zijn toch zeker kri tisch en dus best in staat om goede wasmiddelen te kiezen? Nou dam In deze rij van strijders voor de rechten van de vrouw heeft zich nu ook de AMRO-bank gestort. Een bank tvas tot voor kort iets typisch manne lijks, maar het is de AMRO niet ontgaan, dat det ermen 'typisch man nelijk' en 'typisch voruwelijk' niet meer gebruikt 'mogen' worden. Gooi de bank open voor vrouwen en je verdubbelt je klandizie, moetn ze daar gedacht hebben. Het resultaat van dit mannelijke gedenkt is een folder in alle brievenbussen, waarin de klemmende traag gesteld 'wordt: Kan een vrouw moeder, minnares, opvoedster, kokkin, gastvrouw, ver pleegster, organisatrice tegelijk zijn? En lief en mooi en elegant?' Nou, mocht er een trouw zijn die met die combinatie moeite heeft, dan wil de AMRO-bank wel helpen. Die vrouw mag worden tot het betalen van gelij ke lonen aan mannen en vrouwen. Het VNO zegt dit, niet omdat het principieel tegenstander zou zijn van gelijke beloning van man en vrouw, maar uit praktisch oogpunt. 'De vrou wen, waar het hier om gaat, zijn voornamelijk werkzaam in de confec tie- en de textielindustrie, twee be drijfstakken, waar het 'naar iedereen weet, niet bijster goed gaat. Wanneer deze bedrijfstakken nu gedwongen zouden worden met ingang van juni een gelijke betaling door te voeren voor mannelijke en vrouwelijke werk nemers, zou dit de doodklap kunnen betekenen voor deze industrieën. Daar om zijn wij voorstander van een meer geleidelijke aanpassing van de lonen', aldus een woordvoerder van het VNO. Bij het ministerie van Sociale Zaken ziet men deze bezwaren ook wel, maar men heeft toch de indruk dat het VNO wat erg eenzijdig alleen maar de bezwaren wil onderstrepen en te wei nig aandacht besteedt aan de feitelij ke discriminatie die het gevolg is van een dergelijke houding. 'Het is toch te gek, dat de vrouwen moeten lijden onder het feit, dat zij werkzaam zijn in economisch zwakke bedrijfstakken', meent drs. E. J. Schoevaars, loonpoli tiek medewerker van het ministerie van sociale zaken. 'Bovendien blijkt er altijd de moge lijkheid van dispensatie, zoals die ook bestaat bij het betalen van het mini mumloon. Wanneer een bedrijf of een bedrijfstak werkelijk niet in staat zou zijn de gelijke beloning voor man en vrouw op een bepaalde datum in haar jfeheel door te voeren, zou men dis pensatie kunnen aanvragen. Maar zo iets kan alleen als het gaat om pom pen of verzuipen. Een bedrijf moet er echt niet best voorstaan, wil deze dispensatie verleend worden. Deze weg zou een oplossing kunnen rijn, maar waarschijnlijk voelt men daar niet veel voor, want het is nooit leuk openlijk dispensatie te moeten aanvra gen en daardoor te kennen te geven, dat het bedrijf er slecht voorstaat', aldus de heer Schoevaars. Nog discriminatie Op de vraag of er op dit punt nu sprake is van onversneden discrimina tie van de vrouw, antwoordt de heer Schoevaars: 'Er is natuurlijk nog spra ke van discriminatie van de vrouw in het bedrijfsleven. 35 pet. van de vrou wen verdient minder dan haar manne lijke collega's bij gelijke arbeid. Nu spelen er verscheidene factoren mee bij die ongelijke betaling, zodat niet kan worden gezegd dat het louter een kwestie van kwaadaardige discrimina tie is. Zo werken er weinig of geen vrouwen in de metaalsector en de bouwvak, twee bedrijfstakken waar goed verdiend wordt. Deze factoren spelen mee bij het tot stand komen van de doorsnee lagere salariëring van de vrouwen. Maar afgezien daar van is het een heel duidelijke zaak, dat er een verschil overblijft, dat werkelijkheid terug te voeren is op reële discriminatie, dat lijdt geen twij fel', meent de heer Schoevaars. Klaagrecht Over het klaagrecht, dat de vrouwen eventueel zouden krijgen, wanneer de plannen van minister Boersma door gang vinden, zegt de heer Schoevaars: 'Het zou zo moeten zijn dat de vrou wen zich met een klacht kunnen wen den tot de rechter. Nu blijft de moeilijkheid, dat zo'n rechter waar schijnlijk niet op de hoogte is van de zaken waar het hier om gaat. Daarom zouden wij graag een adviescommissie hebben, die de rechter op dit punt raad geeft. Eigenlijk zou je afzonder lijke arbeidsrechters moeten hebben, zoals je nu ook economische politie rechters en pachtkamorshebt. Zo'n arbeidsrechter zou trouwen ook enorm nuttig zijn voor allerlei andere arbeidsgeschillen, zoals stakingen, mi nimumloon, ontslagen etc.'. "Blijft waarschijnlijk de moeilijkheid dat de vrouwen niet gemakkelijk naar de rechtbank zullen stappen met een klacht over haar salaris. Wanneer de vrouwen georganiseerd rijn, zouden de vakbonden deze zaak van haar kunnen overnemen. Maar het lijkt ons in ieder geval erg nuttig, dat de vrouwen, wanneer ze het klaagrecht krijgen, er ook gebruik van maken. Zo kan er eindelijk een einde komen aan die ongelijke betaling van man en vrouw', aldus de heer Schoevaars. pil Het boek eindig met een serie handi ge tips over alles wat met bankgiro en kas samenhangt. Want het is na tuurlijk wel de bedoeling dat al die vrouwen, met een kleine spaarreke ning en met hun hoofd vol maatschap pijkritische gedachten, doorsparen. Om nog zelfstandiger en vrijer te worden natuurlijk. En van dat reke ningetje en al die mooie cadeautjes hoeft hun man niks af te weten. Dankzij de AMRO-bank komen de vrouwen gelukkig weer een stapje vooruit. Na u Dat Vicky Leandros het nog verse songfestival met 'après toi' na jou heeft gewonnen, zegt in ons eigen popwereldje helemaal niets. Wat dat betreft, moet ze nog steeds 'na u' zeggen tegen Sandra en Andres, die met hun 'liefde' in de Hilversum 3-top 30 op de vijfde plaats staan, acht plaatsen hoger dan Vicky Pap fles De pasgeboren dochter van Sacha en Peter, het drie jaar geleden gehuwde kamelenpaar van Ouwehand, wordt bij ontstentenis van originele moedermelk door directeur Ouwehand jr. zelf gevoed. Met de fles natuurlijk, maar wel dag en nacht door, om de twee uur, zodat ze het dierentuinle ven met de papfles ingegoten krijgt Club Voor wie nog niet weet en dat zijn er heel wat wat precies de Club van Rome is en doet, opent koningin Juliana woensdag 26 april in Rotterdam een speciaal aan deze club gewijde expositie. Die hele dag be zoekt de koningin de Maasstad offici eel Corso Het vijfentwintigste bollenstreek-bloemencorso vertrekt 22 april om 10 uur uit Haarlem om via Heemstede, Bennebroek, Hillegom en Lisse naar Sassenheim te rijden. Van daar zoeken de tien mooiste wagens het veertig kilometer hogerop, op de Floriade in Amsterdam, waar de bloe men wel even ververst worden alvo rens in opnieuw te worden tentoonge steld. Er komen nog meer corso's: dat van Rijnsburg/Leiden op 5 augustus, Katwijk op 12 augustus en later na tuurlijk nog het Aalsmeerse bloemen- Dichtbij en verder corso. 'levens'echt In de Italiaanse kranten is grote op schudding ontstaan over een Vati- kaans geschrift, waarin de banvloek van paus Paulus over de anti-concep tiepil in zijn befaamde encycliek van 25 juli 1968 wordt afgezwakt De Corriere della Sera bracht de grote kop: 'Verbetering sinds Huma- nae Vitae: de pil aanvaardbaar naar ieders geweten'. In totaal vier Itali aanse kranten wijden aandacht aan een artikel, dat onlangs verscheen in het rooms-katholieke tijdschrift II Regno en waarin wordt gezegd dat het gebruik van de pil, hoewel 'in objectieve zin afkeurenswaardig', on der 'bepaalde omstandigheden on schuldig of minder schuldig, of sub jectief verdedigbaar is. Het is een artikel van kardinaal John Wright en is pas een jaar na dagtekening 10 maart 1971 gepubliceerd. Het is een antwoord aan een groep progres sieve geestelijken in Amerika, die in conflict gekomen waren met de aarts bisschop van Washington, die voor stander is van een letterlijke interpre tatie van Humanae Vitae. Op verzoek van de priesters trad het Vatikaan als scheidsreohter op en maakte de toe passing van de encycliek in de prak tijk minder streng. De persdienst van het Vatikaan heeft tot nu toe alle commentaar geweigerd. schoteltjekijken Voorzitter Veenstra gaat vannacht met een paar mede-amateur-waarne- mers van de Haagse stichting space centre in een zojuist ingerichte waar nemingspost in de duinen bij de resi dentie naar de lucht ritten kijken. Allemaal hopen ze daar nog meer vliegende schotels te zien, want deze week hebben ze er al één waargeno men. Die schotel stond dinsdagavond om half elf dertien minuten lang roerloos boven Den Haag, onderde- hand een fel blauw licht uitstralend. De Andromeda-leden, die de ufo zeg gen gezien te hebben, vertellen er bij dat het ding na die dertien minuten plotsklaps wegflitste, weer in het blauw natuurlijk. De stroomstoring diezelfde avond in een deel van liet Haagse Zeeheldenkwartier schrijven ze ook aan hun schotel toe, maar bij de gemeente zegt men dat die storing aan een doodgewone kortsluiting te wijten was, die pas om kwart over elf begon. In hun tentje zitten de Andro- meda-heren daarom vannacht te ho pen op nog wat vreemde voorwerpen in de lucht, want tot dit moment denkt vrijwel iedereen dat ze ze ge woon hebben zien vliegen. Dansers des doods noemen ze zich, maar desondanks is het een vrij vro lijke, oeroude traditie die deze dansen de geraamten op de beenderen houdt. Elk Jaar weer trekt een aantal men sen in het Spaanse stadje Verges in de noordoostelijke provincie Gerona zijn sinistere skclettc-pakjcs aan om onder grote belangstelling op het ritme van drums door de duistere straten te dansen. LOWIETJE

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1972 | | pagina 7