Arie Groene velt:
het ging om méér
dan centen alleen
Milieubeheersing
niet onbetaalbaar
ONGEWONE PROCEDURE
BIJ GRATIEVERLENING
NS neemt geen personeel boven de 30 meer aan
Drie andere
bedrijven
weren koffie
van Angola
Minister: pensions
vallen niet onder
huur liberalisatie
„De havik binnen de vakbeweging wil
conflicten niet verdoezelen
S. Oosterbeek
naar Ned.
zendingsraad
Poeriemfeest
on Binnenhof
Politie pakt
telefoon
piraten
De Tijd naar NDU
ZATERDAG 26 FEBRUARI 1972
Door Huub Elzerman
AMSTERDAM „Ik kwam gisteren ergens in een villa-wijk een
café-restaurant binnen en daar zat een aantal keurig gekapte en
voortreffelijk geklede dames te bridgen. Het was alsof ik een onbe
scheiden blik wierp in een wereld waar de arbeider geen weet van
heeft. Het eerste wat me te binnenschoot was: Dit zijn geen vrouwen
van stakers".
Aan het woord is Arie Groene velt, 45 jaar, voorzitter van de
Industriebond NVV, sinds kort ook bekend als „de havik binnen de
vakbeweging". We praten over de polarisatie en over de klassen
strijd, die volgens hem zal blijven bestaan zolang er tegenstellingen
zijn.
:n Groenevelt is soms hoog geprezen,
maar vooral de laatste weken ook
diep verguisd: Hij heeft een miljoe-
nen verslindende staking georgani
seerd, die hij van de rechter niet
2 mocht uitvoeren. Maar de metaalar
beiders hadden kennelijk geen sta
kingsleider nodig. Tot ontsteltenis
van de werkgevers hadden ze aan
Groenevelts uitroep „Tot op de barri-
caden" genoeg.
Van Groenevelt is gezegd dat hij 36
i mille verdient, een Ford 1600 L rijdt,
geen eigen huis heeft, een onderkoelde
kille figuur is, dat hij keihard Ameri
kaans is. Zelf zegt hij dat hij voor die
36 mille 15 uur per dag werkt, zijn
privé-kilometers zelf betaalt, een to
renhoge hypotheek moet aflossen en
dat de Nederlandse journalistiek nog
op veel punten te kort schiet. In de
eerste plaats wanneer het er om gaat
een conflict zakelijk te verslaan.
Publiciteit
we hier weinig moeite mee. maar bij
de houding van het CNV en het NKV
wil ik een groot vraagteken zetten.
Hier kan een breuklijn tussen de
centrales lopen". Het conflict is er nu,
maar de inzet is niet het arbeiders-
zelfbestuur.
Vergissing"
'er"i Groenevelt: „De publiciteit was
zwaar overdreven, te veel op de per
soon toegespitst. Ik vertegenwoordig
een bond en het is volstrekt onmoge
lijk, dat ik een eigen beleid zou kun
nen voeren. Een achtingswaardig
as:journalist als Laurens ten Cate, die
overigens nooit onze persconferentie
Jheeft bezocht, beschrijft mij als een
i„kille kikker", anderen hebben het
;in.i°ver „onderkoeld", „emotieloos" en
sa.„keihard". Dit soort beschrijvingen
a ttblijft hangen, ze gaan een eigen leven
leiden.
Nu kan het best waar zijn dat ik
üidrfceihard ben, maar dat ben ik dan
•kaïomdat ik me gesteund voel door de
bondsleden. Ik heb gedaan wat er al
achttien jaar van mij verwacht
Wordt: ik heb een beleid uitgevoerd.
Geen enkele vakbondsbestuurder zou
'eesfcich anders kunnen dragen.
U zei een paar maanden geleden in
np Groene: „We willen wel naar vor
men van arbeiderszelfbestuur, uiter-
aard aangepast aan onze eigen situa-
jie, streven. Binnen het NVV hebben
55
„U vergist zich. Er is in de kranten
wel steeds gesuggereerd, dat het al
leen maar om een paar rottige centen
ging, maar onze eisen op het vlak van
de democratisering van de onderne
ming liepen als rode draden door het
conflict heen. Al tien jaar beijveren
we ons voor het bedrijvenwerk en we
kunnen op het ogenblik beschikken
over zo'n driehonderd bedrijfscon-
tactmannen, de confessionele bonden
hebben er misschien vijftig. Ons is
verweten dat we op een gegeven mo
ment uit het overleg zijn gestapt, om
dat we onze achterban wilden raad
plegen. Maar dat is juist het punt: als
je de democratie in de bedrijven en
in de bonden wilt hebben, dan zul je
de achterban wel moeten raadplegen.
Het verwijt dat we te hard voor te
weinig hebben gevochten, ben ik in
de pers en bij de confessionele bon
den tegengekomen. Dat we 1200 gul
den vakantiegeld wilden hebben vond
je overal terug, maar dat we ook im
materiële eisen hebben, was kenne
lijk niet spectaculair genoeg. Of die
journalisten hebben er niets van be
grepen of ze wilden het niet in de
krant zetten, en daar zijn ze natuur
lijk vrij in. Ik wil nu nog eens duide
lijk zeggen dat onze immateriële
eisen een breukpunt zullen zijn voor
de CAO 1973; we willen meer zeggen
schap voor de vakbondsleden in de
onderneming en we wensen een om
schrijving van het sociaal beleid van
de onderneming, inclusief inspraak op
dat beleid door de werknemers.
De confessionele bonden kunnen
nog zo triomfantelijk doen over wat
er bereikt i.3: al het water van de zee
wast niet af dat. zij tijdens de onder
handelingen te snel door de wind zijn
De procedure die thans gevolgd wordt bij de eventuele gratiëring van de drie van Breda is onge
bruikelijk. Hoe gaat het doorgaans?
Aan artikel 77 van de grondwet ontleent de koning, dat wil zeggen de verantwoordelijke minister
van justitie, het recht van gratie. Zoals voor al het ministerieel handelen kan de ministerieel
handelen kan de minister in het parlement ter verantwoording worden geroepen, voor het gebruik
dat hij van dit recht maakt.
In hetzelfde artikel 77 wordt de
amnestie genoemd; deze is een be
voegdheid van de wetgever, dus
van het parlement en de minis-
ter(s) samen. Het verschil tussen
gratie en amnestie ligt dus onder
meer in de verantwoordelijkheid
ervoor: voor de gratie bij de mi
nister, gratie gaat bij Koninklijk
Besluit; voor de amnestie bij de
Staten Generaal èn de minis-
ter(s) samen; amnestie gaat bij de
wet. Dit is het formele verschil.
Het materiële verschil is dat
gratie in principe een individuele
kwestie is, amnestie een collec
tieve. In Nederland is van de am
nestie sporadische gebruik ge
maakt, en dan nog voorwaarde
lijk; wie zich voor 1 augustus
1914 schuldig had gemaakt aan
desertie, maar zich alsnog bij de
krijgsmacht meldde bleef onver-
volgd of onbestraft.
Gratie daarentegen vindt veel
vuldig toepassing als individuele
correctie op een straf; er kan ont
heffing, verzachting en/of ver
wisseling van sanctie, die wordt
ten uitvoer gelegd, door plaats
vinden.
Hoewel niet onbetwist, pleegt
het ministerie van justitie de gra
tie niet alleen onvoorwaardelijk,
maar ook voorwaardelijk te ver
lenen. Aanvankelijk was de voor
waarde meestal dat men bij het
omzetten van de vrijheidsstraf in
een geldboete, deze boete binnen
een vastgestelde termijn betaalde.
Van latere voorwaarden kan ge
noemd worden dat de gegratiëer-
de een bureau voor alcoholisme
consulteerde.
Ook collectief
Bijzonder problematisch is de
gratie niet, als hij beperkt ge
bruikt wordt voor het gladstrijken
van juridische rimpels of als
verdiende gunst. Maar vaak be
treft de gratie ook collectieve ge
vallen, de zogenaamde staatsblad-
graties, zoals in 1919 voor mili
tairen die tijdens hun mobilisatie
bepaalde delicten hadden begaan.
En in 1923 voor smokkelaars. Zo
zijn er ook staatsbladgraties in
19*6, ter gelegenheid van de be
vrijdingsfeesten en in 1948 ter
gelegenheid van het 50-jarig re
geringsjubileum van koningin
Wilhelmina.
Niet collectief, maar wel veel
vuldig en ook hierdoor proble
matisch waren de graties van po-
lieke delinquenten. Met een be
paalde gratiepraktijk kan door de
rechter wel eens bij het opleggen
van een straf rekening gehouden
worden.
Een ander complicatie is de
steevaste gratiëring (op jaren
stellen) van tot levenslange ge
vangenisstraf veroordeelden. Bij
de drie van Breda is in zoverre de
juridische situatie iets anders dan
bij 'normale' levenslang gestraf
ten, dat hier levenslang is ont
staan uit gratiëring van een
doodstraf .Maar dit hoeft tweede
gratiëring niet in de weg te
staan. In het jongste verleden is
een poging gedaan om de praktijk
van 'op jaren stellen' een wette
lijke basis te geven.
Besluit
De procedure bij de individuele
gratieverlening ligt vast in het
verouderd geachte Gratiebesluit.
Als een gratieverzoek bij het mi
nisterie van justitie wordt inge
diend, wordt dit doorgestuurd
naar de rechter die het vonnis
heeft gewezen. Als deze rechter
(het college niet de persoon) niet
meer bestaat, treedt daarvoor in
de plaats de rechter die de rechts
macht heeft overgenomen, zoals
de Hoge Raad van de bijzondere
raad van cassatie.
De rechter vraagt aan de officier
van justitie een rapport. Hierin
moeten alle personalia van de ver
oordeelde staan en verder alle ge-
gegevens die relevant kunnen zijn
bij de beoordeling van het ver
zoek, bijvoorbeeld het gedrag van
de veroordeelde 'zowel voor als
na zijn veroordeling'.
Na ontvangst van het rapport
brengt de rechter zijn advies uit,
waarin ondermeer staat 'een be
knopte ontwikkeling van de gron
den, die voor of tegen het ver
lenen van gratie pleiten met acht-
geving voor zoveel nodig op de
door of ten behoeve van de ver
oordeelde aangevoerde redenen
van verschoning*. Alle stukken
gaan naar het ministerie van jus
titie, waar de beslissing wordt ge
nomen. Maar wegens 'de bijzon
dere aard van het feit' is het ook
mogelijk dat eerst nog een ander
ministerie wordt geraadpleegd: er
kan dan een gezamenlijk besluit
komen, of niet. Zoals al vermeld,
draagt de minister voor het be
sluit tot gratieverlening de poii-
tieke verantwoordelijkheid. Het
afwijkende van de procedure die
nu wordt gevolgd ten aanzien van
de drie van Breda is dat in plaats
van verantwoording-achteraf in
het parlement raadpleging van het
parlement (of doorslaggevend ad
vies?) vooral (en verantwoording
achteraf) plaatsvindt. Geen over
bodige gang van zaken bij deze
'collectieve) gratieverlenig.
Van onze Redacteur wetenschappen
WAGENINGEN De milieuverontreiniging is op te lossen en die
oplossingen zijn niet onbetaalbaar. Dat er tot nog toe betrekkelijk
weinig is gebeurd komt door een achterblijven van het rechtsgevoel
bij de technische werkelijkheid, en daarmee samenhangend een ach
terblijven van de wetgeving en het controleapparaat.
AMSTERDAM De Nederlandse
Jendingsraad heeft per 1 augustus de
leer S Oosterbeek te Haarlem be-
ioemd tot onderwijssecretaris. Hij
lolgt drs. C. Plomp op.
I De heer S. Oosterbeek is adjunct-
lirecteur van de christelijke pe-
lagogische academie te Amsterdam,
foor de NZR, de overkoepelende in-
lantie van de zendinzsorganisaties
ran de meeste protestantse kerken in
Ijns land. zal hij ten dienst staan van
Plen, die in het onderwijs aandacht
Ivillen geven aan het werk van kerk
zending overzee.
gegaan."
Voorziet u op de langere termijn
een breuk met de confessionele bon
den?
„Ik neem aan dat we binnenkort
weer rondom de tafel zullen zitten.
Maar of het nu gewaardeerd wordt of
niet, er is een mentaliteitsverschil
aan het licht gekomen en dat menta
liteitsverschil sluit nieuwe conflicten
niet uit! En al vind ik dat je geen
conflicten moet creëren, het heeft ook
geen zin om ze te verdoezelen."
U hebt gezegd dat de confessionele
bonden eigenlijk overbodig zijn.
„Dat heeft Kloos altijd gezegd. Hij
wilde hun bestaan wel erkennen,
maar hij zag de zin van de confessio
nele organisatie niet in. Ik zpu ook
wel eens willen weten waarom het
Nederlandse volk is gestraft met zo'n
gedeelde vakbeweging. Het is bijna
onmogelijk aan buitenlanders uit te
leggen waarom we hier nog steeds
gescheiden optrekken.
U ziet de vakcentrales op korte ter
mijn nog geen federatie vormen.
„Misschien op de hele lange ter
mijn, soms denk ik dat we nog gene
raties vakbondsbestuurders zullen
moeten verslijten voordat het zover
is. Je kunt het woord federatie of
samenwerking niet laten vallen of
Lanser begint onmiddellijk over „het
eigen gezicht van de confessionele
vakbeweging". Tijdens de onderhan
delingen over de metaal-CAO stelde
ik op een gegeven moment voor een
gezamenlijke kadervergadering te
houden. De voorzitter van de christe
lijke metaal'bedrijfsbond, Cor van
Dijk, zei onmiddellijk: „Dat krijg ik
er in ons huis nooit door". St. Eloy
wilde toen ook niet Ik begrijp dat
niet, we gingen een moeilijke tijd te
gemoet, we spraken over dezelfde
CAO, over dezelfde acties. Op zo'n
moment word ik triest. Dan geloof ik
helemaal niet meer in een federatie,
hoe hard die ook nodig is. De samen
werking zal wel beperkt blijven tot
een wetenschappelijk onderzoek of
zoiets. Maar samen in één gebouw,
met één secretariaat samen één vuist
maken....kostenbesparend en wel? Dat
kan nog lang duren."
Prof. W. Albeda heeft vorige
week in Trouw gezegd, dat hij niet
gelooft dat de Industriebond NVV uit
is op polarisatie. Een andere uit
spraak van hem was dat de maat
schappij-kritische houding van de In
dustriebond NVV nog moet blijken.
„Op ons congres hebben we resolu
ties aangenomen, waarin staat dat we
zullen streven naar een gedemocrati
seerde samenleving, inclusief vormen
van het arbeiderszelfbestuur. Dat
klinkt vaag, omdat we het model van
een ideale maatschappij niet in ons
hoofd hebben. We zullen zoekend en
tastend de weg moeten vinden naar
een andere, een betere samenleving.
Het zal inderdaad nog moeten blijken
of we het waar kunnen maken, maar
ik durf te zeggen dat we in ieder
geval proberen onze opdracht uit te
voeren."
Wilt u zich evenals de maat
schappij-kritische vakbondsbestuur
ders anti-kapitalistisch opstellen?
„De maatschappij-kritische vak
bondsbestuurders hebben iets ver
woord wat bij ons al lang leeft. Toen
ze ons om een reactie vroegen, heb
ben we ze onze congresresoluties ge
stuurd. Anti-kapitalistisch, jawel,
maar ik zie niets in holle frasen over
onteigening van het particuliere bezit,
nationalisatie en over de produktie-
middelen, die in handen van de ge
meenschap thuishoren. Dit soort kre
ten heeft zestig jaar in onze statuten
gestaan, maar de ervaringen in het
buitenland leren, dat het weinig zin
heeft. In Engeland is er bijvoorbeeld
met duur gemeenschapsgeld genatio
naliseerd, maar de eerst volgende
conservatieve regering maakte alles
weer ongedaan. Er hoeft in zulke si
tuaties maar even een regering te ko
men met een andere politieke kleur
of alles staat weer op losse schroeven.
Daarom stellen wij ons in tegenstel
ling tot de vakcentrales politiek op.
We steunen het progressieve blok."
Volgens Vrij Nederland komt u
de eer toe de klassenstrijd een nieuw
leven in te hebben geblazen.
„Misschien is dat zo. Ik vraag me
af of de klassenstrijd ooit weg is ge
weest. Na de oorlog hebben we elkaar
een harmonische samenleving be
loofd, maar harmonie tussen werkge
vers en werknemers is er nooit geko
men. Kijk maar hoe sommige werk
gevers met hun ondernemingsraad
manipuleren. We hadden prachtige
ideeën over het verdelen van de
koek. maar er waren al gauw een
paar ras-kapitalisten, die zagen dat
er wat te verdienen viel. Die probeer
den ondanks de harmonie toch een
groter deel van de koek te pakken. Ik
ben geen voorstander van de klassen
strijd, maar je hoeft niet te doen als
of er geen klassen bestaan. Misschien
bladdert het laagje vernis dat we over
de klassenstrijd hebben gesmeerd nu
een beetje af. Uiteindelijk zullen ook
de confessionele tonden niet kunnen
ontkennen dat er mensen zijn die
weigeren toe te geven dat een goed
kope arbeiderswoning belangrijker is
dan een tweede woning aan het
Veerse Meer. Die mensen zijn er. An
derzijds ben ik het met Ter Heide
eens dat de vakbeweging niet dienst
baar moet worden gemaakt aan de
communistische ideologie. We streven
niet naar de totalitaire volksdemocra
tie, we streven naar een sociaal de
mocratie waar gelijkberechtigheid en
vrijheid heerst."
Inmiddels is Groenevelt's naaste
medewerker Wim Wamsteker binnen
gekomen. Hij vertelt dat de laatste
stakers bij Gusto en Verolme het
werk hebben hervat. „Mooi." zegt
Arie Groenevelt zacht, ..dan kunnen
we allemaal weer aan het werk. Ik
heb nog weken correspondentie lig
gen."
Van een onzer verslaggevers
UTRECHT De Nederlandse
Spoorwegen zullen voortaan geen
personeelsleden aanstellen die
ouder dan dertig jaar zijn. Slechts
in incidentele gevallen (waartoe
met name de hogere functiona
rissen zullen behoren) zal daar
op een uitzondering worden ge
maakt.
Van een verslaggever
DEN HAAG Minister Udink
(volkshuisvesting) is van mening dat
panden, die in gedeelten verhuurd
worden als kamerverhuurbedrijf
of als pension bijvoorbeeld niet
vallen onder het huurliberalisatiebe-
sluit. De minister antwoordt dit op
vragen van de PvdA-Tweede Kamer
leden Van den Doel en Van Lier.
Aanleiding tot deze vragen was het
vonnis van de Haagse kantonrechter,
waarin in gedeelten verhuurde pan
den werden aangemerkt als wèl val
lend onder het liberalisatiebesluit. De
minister zegt het niet met de kanton
rechter eens te zijn.
Wanneer de mening van de kan
tonrechter op grote schaal zou wor
den nagevolgd, aldus de minister, zou
dat voor veel kamerbewoners beteke
nen dat zij op straat kunnen worden
gezet. De minister zegt niet te gelo
ven dat het zo'n vaart zal lopen
Van een onzer medewerkers
AMSTERDAM Dinsdag, als de
Tweede Kamer beraadslaagt over de
Drie van Breda, viert het joodse volk
juist het Poeriemfeest, de jaarlijkse
herdenking van de in het bijbelboek
Esther beschreven mislukte poging
van de jodenhater Haman, om het
joodse volk in het Perzische rijk uit
te roeien.
Dit zal aan de Kamerleden niet on
gemerkt voorbijgaan. Joodse jongeren
zullen 's middags op het Binnenhof
de Estherrol voordragen, precies zoals
dat die dag in de synagogen pleegt te
gebeuren. En zoals in de synagogen
de eeuwen door, zullen zij daarbij
telkens als de naam Haman valt, het
nodige geluid produceren.
Haman is in de joodse geschiedenis
de verpersoonlijking geworden van
de jodenhater. Gestampt, geklepperd,
op hout geslagen wordt er in de sy
nagogen, iedere keer als zijn naam
wordt genoemd. Het Poeriemfeest is
een van de weinige joodse vreugde
feesten, een soort carnaval met fop
perijen en verkleedpartijen, waarbij
Hamansoren (een soort gebak) wor
den gegeten.
Deze opvattingen verdedigde on
dervoorzitter ir. E. F. Boon van de
Centrale organisatie TNO gisteren
voor een gezelschap ecologen in Wa-
geningen. Over het rechtsgevoel: om
dat ondernemingen vroeger nog wel
eens onverwacht failliet gingen, met
alle nare gevolgen van dien, is (ook al
lang geleden) wettelijk voorgeschre
ven dat ondernemingen financiële
verslagen moeten maken en dat die
door accountants op hun juistheid
worden gecontroleerd. Des te merk
waardiger is het dat ondernemingen
niet verplicht zijn een verslag bij te
houden en te laten controleren van
wat er aan stoffen binnenkomt en
in de vorm van produkten en vervui
ling weer uit gaat. „Ik verwacht
dat dat over een jaar of tien wèl
verplicht zal zijn", zei ir. Boon. Om
het milieu te kunnen beschermen
moet je gewoon weten wat de indus
trie doet.
Meetnet
„Hier zit ook een strijdpunt tussen
mij en de regering. Vervuiling begint
altijd met emissie, het in het milieu
brengen van schadelijke stoffen. Die
worden dan door lucht en water ge
transporteerd en komen uiteindelijk
terecht waar je er last van hebt; de
hoeveelheid dóèr heet immissne. In
Nederland is men geneigd overal de
immissie te meten. Er worden miljoe
nen uitgegeven voor een meetnet.
Maar als je overal meet weet je nog
steeds niet hoe en door wie er wordt
vervuild. Er moet controle op de
emissie komen, er moet wettelijk
verplicht worden gemeten wat de
vervuilingsbronnen de omgeving in
sturen. Hier heerst inderdaad een
leemte in het rechtsgevoel. Het is
toch merkwaardig dat de industrie
zonder het te zeggen vuil in lucht en
water mag brengen. Een particulier
mag dat niet: ik mag geen dode kat
over de schutting in de tuin van mijn
buurman gooien."
„Afgezien van wettelijke maatrege
len moet in de industrie een nieuwe,
zorgvuldiger mentaliteit wakker wor
den gemaakt. Dat is in Nederland al
een stuk gevorderd, merk ik in mijn
contacten vooral met jonge functiona
rissen. Ik ben er vrij zeker van dat
de industrie over tien jaar een ander
De spoorwegen hebben dit besluit
genomen in het kader van reorgani
satie- en bezuinigingsmaatregelen.
Bij de bekendmaking is over de te
verwachten uitzonderingen gezegd
dat het met name niet te verwachten
is dat in de directie alleen mensen
van onder de dertig zullen worden
benoemd.
De spoorwegen zeggen ook tot dit
gezicht laat zien als het over milieu
zaken gaat."
Niet onbetaalbaar
„Ophouden met vervuilen is niet
onbetaalbaar. Als de industrie schoon
zou werken zou dat twee miljard gul
den per jaar extra kosten, dat is twee
procent van ons nationaal inkomen.
Dat is haalbaar. Zuivering van het
rioolwater zou op nog eens een mil
jard per jaar komen (en daar zit voor
de helft van de zuiveringsinstallaties
een derde trap bij in, die fosfaten en
stikstofverbindingen verwijdert). Dat
cijfer wordt tegenwoordig door de
Nederlandse regering niet meer ont
kend; het tempo waarin men het pro
bleem denkt aan te pakken is echter
nog onbevredigend. Het officiële pro
gramma strekt zich uit over vijftien
jaar en voorziet dan nog helemaal
niet in een derde zuiveringstrap. Ook
de financiële verantwoordelijkheid is
niet geregeld." De stellingname hier
en elders in het verhaal is uiteraard
die van de heer Boon, niet die van de
Centrale organisatie TNO.
(Van een verslaggever)
BARNEVELD Vier jongens uit
Kootwijkerbroek hebben de laatste
weken een aantal moeders in Barne-
veld en omgeving in angst laten zit
ten. Telefonisch verspreidden de jon
gens berichten over ernstige ongeluk
ken van zoons of dochters. Ook bood
het viertal wel eens seksuele voor
lichting aan.
De politie kon de ongeruste ouders
soms maar met moeite ervan overtui
gen dat ze slachtoffers waren van een
misselijke grap. In een telefooncel is
het viertal tenslotte in de kraag ge
grepen.
bes'uit te zijn gekomen omdat de
vet schillende leeftijdsgroepen niet
ju'st in het bedrijf zijn vertegen
woordigd. Vooral de leeftijdsgroep
v^n 40 tot 50 jaar is te sterk bezet.
Volgens een onlangs gehouden telling
zijn ruim tienduizend van de bijna
28.000 NS-mensen tussen de veertig
en de vijftig jaar. Vooral het conduc
teurscorps is „vergrijsd"'.
Het is niet de bedoeling van de NS
werknemers te gaan ontslaan. -De
verjonging zal via „natuurlijke weg"
Van onze juridische medewerker
Van een aantal grote vervtiilings-
problemen lichtte hij toe dat ze wel
degelijk zijn op te lossen, dat het al
leen maar geld kost, en niet eens zo
veel. De nationale aardappelmeelin-
dustrie kan zijn watervervuiling van
20 miljoen inwoner-equivalenten nu
terugbrengen tot vijf a zes, straks tot
minder dan twee miljoen. Evenzo kan
de suikerindustrie zijn vijf miljoen
terugbrengen tot 0.5, „en als ze tien
jaar de tijd krijgen hoeft dat niet
eens tot kostenverhoging te leiden."
Koeltorens
Elektriciteit is ook zo'n aardig on
derwerp. De inderdaad forse hoeveel
heden afvalwarmte die daarbij vrij
komen „moeten in Nederland blijk
baar beslist het water in", aldus ir.
Boon. Dat hoeft helemaal niet. De
elektriciteitsproducenten merken ge
woonlijk op dat natte koeltorens on
aanvaardbaar zijn wegens hun onaf
zienbare stoompluimen, en droge te
duur. „Toepassing van droge koelto
rens verhoogt de elektriciteitsprijs
met 0,1 of 0,2 cent per kWh", zegt ir.
Boon. „jammer dat men zo weinig
moeite doet om de milieupremie van
zijn produktie te betalen."
„Maar droge koeltorens maken met
hun grote ventilatoren zo'n lawaai,"
zegt iemand in de zaal. „Maar dat
hoeft niet," zegt ir. Boon, „alleen een
stille is duurder dan een lawaaiige."
Koeltorens hoeven ook het landschap
niet te ontsieren: „Je kunt ze onder
de grond bouwen, er is al voorgestelde
om er vliegyelden mistvrij mee te
houden."
Maar alle verstandige en betaalba
re maatregelen om het milieu schoon
te houden zullen op den duur onher
roepelijk falen wanneer we niet ook
de druk van de bevolkingstoename
wegnemen, waarschuwde de heer
Boon zijn gehoor van biologen, die
overigens bijeen waren om over de
vervuiling van de Noordzee te praten.
AMSTERDAM De Directie van
het dagblad De Tijd heeft gisteren
meegedeeld, dat zij akkoord is gegaan
met het aanbod van de Nederlandse
Dagblad Unie na 1 mei de grafisch-
technische werkzaamheden voor De
Tijd geheel over te nemen. Hiermee
is definitief besloten tot verhuizen
van redactie en administratie naar
het gebouw van het Algemeen Han
delsblad. Het deel van de oplage, dat
nu nog bij het Brabants Dagblad in
Den Bosch wordt gedrukt, zal per 2
mei ook naar het Algemeen Handels
blad worden overgebracht.
worden doorgevoerd. In de afdeling
get-derenvervoer zullen wél enige
mensen moeten afvloeien, wat ver
hard houdt met een nieuwe aanpak
van deze afdeling. Ontslagen zullen
daai echter evenmin vallen. Enige
personen gaan op wachtgeld, voor an-
oeren is overplaatsing soms na een
omscholing naar andere takken
van dienst mogelijk.
De totale sterkte van het NS perso
neel, die nu 27.886 personen bedraagt
Van een onzer verslaggevers
AMSTERDAM Opnieuw hebben
drie bedrijven, die in Nederland kof
fie op de markt brengen het Angola-
cok ité toegezegd binnenkort te zullen
stoppen met de verwerking van kof
fie uit Angola. Die bedrijven zijn Si
mon de Wit, De Bijenkorf en Broeke-
ma'Nagel en De Vries N.V., een midw
de'grote koffiebrander met vestigin
gen in Assen en Amsterdam.
Onder druk van het Angola-comité
zegden eerder Albert Heijn, De
Gniyter, Coöp en Edah toe een eind
te maken aan het verwerken van
koffie uit Angola.
De firma Broekema/Nagel en De
Vries N.V. zal binnen enkele maan
den geen Angola-koffie meer verwer
ken. Het bedrijf verklaarde, dat het
besluit is genomen uit sympathie met
onderdrukte volkeren. Simon de Wit,
die ondanks de fusie met Albert
Heijn een eigen inkoopbeleid blijft
voeren, heeft schriftelijk toegezegd,
dat nog deze zomer alle Angola-koffie
zal zijn vervangen. De Bijenkorf be
richtte het Angola-comité met haar
koffieleverancier de afspraak te heb
ben gemaakt, dat in de loop van 1972
de Angola-koffie uit de merken zal
z:jn verdwenen.
Het Angola-comité heeft bij de
Vereniging voor de Koffiehandel en
de Unie van Koffiebranders en Thee-
pakkers geprotesteerd tegen de door
hen gegeven voorstelling van zaken,
dat de Nederlandse bovcot van koffie
uit Angola geen zin heeft, omdat deze
koffie dan onmiddellUk door andere
landen zou worden opgekocht. Hierbij
is verwezen naar de Internationale
Koffie-organisatie. die vaststelt hoe-
voel koffie elk land mag leveren. Ten
onrechte wordt de indruk gewekt, dat
dese toewijzing voor altijd vastligt,
a'dus het Angola-comité.
De koffie-actie in Nederland is
juiri op het goede ogenblik gekomen,
cmdat in 1973 beslist zal worden over
de quota, die Portugal voor de ko
mende vijf jaar krijgt toegewezen.
Acties in Nederland en andere lan
den. die Angola-koffie afnemen." kun
nen grote invloed uitoefenen op deze
uiteindelijke beslissing.
In de Internationale Koffie-organi-
satte zal bovendien de vraag aan de
orde komen of Portugal als koffiepro
duct rend land lid van deze organisa
tie Wan zün. Het land produceert zelf
hc'emaal geen koffie, maar haalt deze
weg uit een ander land (Angola), dat
het in striid met het internationale
recht bezet houdt.
za'. begin 1973 volgens een gisteren
openbaar gemaakt bedrijfsplan voor
1973 moeten zijn teruggebracht tot
27.200. Daar er jaarlijks bij de
NS zo'n 1100 personeelsleden
vertrekken door pensionering,
overlijden of het kiezen van een
ur.dtre baan, betekent het dat de
spoorwegen de komende maanden
enige honderden nieuwe werknemers
zu'len aanstellen; volgens de nieuwe
richtlijnen allemaal mensen onder de
certig jaar.
