urjcvAND GALA
DU BISQUE
Kamer
Circus met
tradities
Maatschappij loopt ook
vooruit op wetenschap
Protesten vol verbittering
tegen vrijlating van ,drie'
Burgemeester
verdient derde
deel begroting
Techniek voor op samenlevingmaar:
Duitse Verolme-
dochter aan
Britten verkocht
Uit de Haagse hof geplukt
VRIJDAG 25 FEBRUARI 1972
Van een onzer verslaggevers
AMSTERDAM „Ik zit eigenlijk te wachten op het grote schan-
aal, maar dat is er nog steeds niet", zegt een montere Piet Beis-
uizen, sinds zo'n jaartje of vijf directeur van de Stichting collec-
eve grammofoonplaten campagne (merkwaardig genoeg tot CCGC
fgekort). Onder auspiciën van die stichting wordt vanavond het
Ifde Grand gala du disque populaire gehouden, een evenement dat,
togen we de uiterst welbespraakte organisator Beishuizen geloven,
jn weerga in de wereld niet kent.
Zelfs Amerikanen die hij tegen
komt, zegt hij, raken niet uitgepraat
over deze, ondanks de naam, puur
Nederlandse manifestatie, en inder
daad: dat zegt toch wel wat. Ook een
Israëlische journalist heeft hem al
aan zijn jasje getrokken, terwijl
eveneens van Duitse zijde grote be
langstelling voor dit galagebeuren
aan de dag is gelegd.
De interesse die de Duitsers tonen,
geldt overigens niet de gebeurtenis
'an sich', zoals zij dat zeggen, maar
de omstandigheid dat dit jaar voor
het eerst een van hun landgenoten
een Edison in de wacht heeft ge
sleept. Een paar dagen geleden is die
landgenote" neergestreken in het sjie-
ke, om het maar eenvoudig te zeggen,
hoofdstedelijke Amstelhotel, waar ze
onmiddellijk door verslaggevers werd
belegerd. Ten slotte is Hildegard
Knef, zoals ze heet, niet elke dag in
dit land.
Piet Beishuizen beschouwt de Duit
se actrice en zangeres, na de ver
schijning van haar boek „Der ge-
schenkte Gaul" beroemder dan ooit
geworden, als een van de parade-
paardjes op dit elfde gala. Andere in
het oog lopende artiesten aan wie
vanavond zo'n felbegeerde Edison zal
worden uitgereikt, zijn Charles Azna-
vour, die in het Ókurahotel verblijft,
John Woodhouse en Lenny Kuhr.
Behalve door deze en andere Edi-
sonwinnaars wordt het populaire-pla-
tenfeest opgeluisterd door beroemd
heden als Rod McKuen (die aanvan
kelijk wat moeilijk had gedaan, maar
volgens Beishuizen toch een heel aar
dige vent blijkt te zijn), the Beach
Boys, the Bee Gees, Gene Pitney en,
niet te vergeten, Johnny Cash, de
Amerikaanse held van het weemoedig
getinte lied, die met The Johnny
Cash Show voor het eei^t in Neder
land optreedt.
(Vervolg van pag. 1)
De emoties die tijdens de, over het
gemeen waardig verlopeen bijeen-
imst, werden opgeroepen bij de be-
okkenen in de zaal en op de publie-
tribune, applaus bij de pleidooi
van tegenstanders van vrijlating,
ftige reacties als iemand voorstan-
r bleek riepen bij een groot
ntal Kamerleden de vraag op of
ze hoorzitting ten aanzien van de
ichtoffers wel verantwoord is ge
lest. De vrees bestaat dat deze bij-
nkomst de toch al geactiveerde ge-
elens van kampslachtoffers meer
n verantwoord verergerd heeft, en
t deze geladenheid zich nog in ver-
vigde mate zal manifesteren tijdens
t Kamerdebat. Men vraagt zich af of
t in verband hiermee misschien
et beter is om het debat uit te
ïllen.
Effect
De meningen over het effect van de
aring waren overigens verdeeld. Zo
nd de voorzatter van de commissie,
liberaal Geurtsen, dat er mogelijk
n bepaalde ontlading van emoties
'ft kunnen plaatsvinden. Hij meen-
dat de hoorzitting terecht is ge-
ïouden. 'al was het alleen maar om-
hieraan bij de directe betrokke-
n behoefte bestond.'
iVel is nog eens duidelijk geworden,
t discussie over al dan niet vrijlaten
ast onmogelijk zijn door het onover-
ugbare verschil tussen de uitgangs
inten van voor- en tegenstanders,
idelijk was dat te merken bij het
idisch betoog dat de Rotterdamse
minoloog prof. Hulsman ten gunste
de vrijlating hield. 'Emotioneel
ik aan de kant van de oorlogs-
chtoffers, maar deze emotie mag
n standpunt niet bepalen. Deze
af is niet meer doelmatig; de
ihtoffers worden er niet door ge
pen. Gratie is alleen aanvaardbaar
grond van waardebesef waarvoor
tie oorlog is gevochten', aldus prof.
Isman.
)eze verklaring, met name de ont-
ïning van de rol die emoties in de-
zaak kunnen spelen, lokte een zo-
ïige storm van zeer geëmotioneerde
itesten door de betrokkenen uit,
de zitting voor enige tijd werd ge
torst.
rijf en dertig van de veertig aan het
ord gekomen organisaties hadden
st het effect van de vrijlating op
slachtoffers als belangrijkste argu-
nt tégen die vrijlating aangevoerd,
•or ons zijn drie misdadigers geen
nbolen van het Nazidom, wij heb-
persoonlijk onder hen geleden,
is voor ons onverdraagzaam als
op vrije voeten worden gesteld en
weer dezelfde lucht als wij inade-
n', aldus een woordvoerder van het
schwitz-comité. 'Het is een dolk-
ik in het hart van degenen die toe-
lig zijn overgebleven', verklaarde
andere woordvoerder.
Syndroom
Ugemeen werd door de voorstan-
s van vrijlating kritiek aangevoerd
de manier waarop tot nu toe de
ers aan het concentratiekamp-
droom in de Nederlandse samen-
Ing zijn opgevangen. De Leidse
kundige op dit gebied prof. J. Bas
ins wees erop dat van de rond
00 lijders aan dit syndroom slechts
miniem aantal geholpen kan wor-
aangezien de beschikbare deskun-
ieid en outillage. 'De discussie van
móet in elk geval het begin zijn
de strijd en actie om wat dit
reft betere voorzieningen te tref-
om deze mensen sociale zeker-
d te verschaffen', aldus prof. Bas
ins. Opvallend was. dat hij, na
ier verklaard te hebben toch wel
>r vrijlating te zijn, nu vertelde dat
chok van de vrijlating waarschijn-
toch wel harder aan zal komen
de ellende die de herhaalde dis-
iies teweeg brengen. 'Deze schok
vermoedelijk bij een meerderheid
de slachtoffers erg lang doorwer-
meende hij.
'an de zijde van de organisatie
k en Samenleving in het bisdom
da werd de sttelling tegengespro-
1 dat levenslange gevangenisstraf
de dood moet eindigen. 'Levens-
betekent straf tijdens het leven,
ing dat nog bewust beleefd wordt,
rvan is bij deze drie geen sprake,
zo'n moment wordt dit recht on-
>t. Met zorg', aldus deze woord-
^^kder, 'stellen wij regels op en kie-
wij personen die deze regels moe-
J onderhouden. De strafkamer van
Hoge Raad en de bijzondere Starf-
JBhc-r in Amsterdam hebben una-
M\i.i tot vrijlating geadviseerd. Het
P onze democratie sieren, als dit
Hes gevolgd wordt, de beslissing
t personen behoort in deze arena
t thuis', concludeerde hij.
TWEEJAARLIJKS
We praten met Piet Beishuizen (57),
wel de 'nestor van de Nederlandse
tv-critici' genoemd en via de radio en
Philips in de grammofoonplaten-bus-
iness terecht gekomen, aan de voor
avond van het gala in de kantine van
het in een heksenketel herschapen
RAI-congrescentrum in Amsterdam.
Van daaruit zal het feest vanavond
live door de AVRO worden uitgezon
den, tot na middernacht, zoals al is
aangekondigd.
Beishuizen wordt wat kregel als
hem, niet voor het eerst wordt ge
vraagd of dat uren durende optreden
van 21 artiesten en groepen nou niet
wat te veel van het goede is. Meer
dan eens is bijvoorbeeld geopperd het
gala in tweeën te splitsen. Twee jaar
geleden moet een dame. wie het te
machtig werd, in zwijm zijn gevallen.
Piet Beishuizen wuift alle bezwa
ren weg. De mensen willen dit feest,
hoe lang het ook mag duren, niet
missen, constateert hij eenvoudig, als
hij niet zo nauw bij de zaak was
betrokken, zou hij het zelf ook wel
weten, vertrouwt hij ons toe. en het
allemaal rustig via de televisie over
zich laten komen, „want je krijgt na
tuurlijk wel houten billen als je de
hele avond in die zaal zit".
Maar ja, zegt hij, dat gala is nou
eenmaal een circus en dat heeft z'n
tradities waaraan je niet moet tornen.
En een van die tradities is dat er op
zo'n avond een hele artiestenstal op
draaft. Ja, alle gala's zijn zo'n beetje
hetzelfde, maar een winnend paard
moet je niet in de steek laten. Er
wordt, vindt Beishuizen, niet voor
niets steeds meer over geschreven in
het buitenland. Daarom zijn ook dit
jaar opnieuw Mies Bouwman en Wil
lem Duys als presentatoren en Edi-
son-uitreikers ingehuurd. Trouwens,
noem Piet Beishuizen maar eens even
twee mensen aan wie dat werk beter
is toevertrouwd.
Wel is de kans groot, vertelt de
CCGC-voorzitter, dat het festijn
voortaan om de twee jaar in plaats
van jaarlijks zal worden gehouden.
De kosten, dit jaar zo'n zes a zeven
ton, worden gewoon te hoog. Vorig
jaar is er ook geen populair gala ge
houden, al had dat minder met ge
brek aan geld dan met gebrek aan
talent te maken.
Die afgelasting heeft de organisato
ren op het idee gebracht van het
jaarlijkse feest een tweejaarlijks te
maken. Dat hoeft nog geen grauwe
galaloze jaren op te leveren, want er
bestaat ook nog zoiets als een klas
siek gala, dat dan in de impopulaire
jaren gepresenteerd kan worden.
Omdat zo'n klassiek feest minder
kost, kan er in datzelfde jaar dan ook
nog wel een popgala af. waardoor bij
progressieve popliefhebbers in hoog
aanzien staande Beacn en andere
boys niet meer aan de zijde van bij
voorbeeld een door hen minder ge
waardeerde John Woodhouse hoeven
op te treden.
CULTUUR
Behalve over de lengte van het
programma wordt Piet Beishuizen
ook nogal eens lastig gevallen over
het onverbloemd commerciële karak
ter van de galafeesten, die geen an
der doel lijken te dienen dan de sti
mulering van de grammofoonplaten-
omzet. Piet Beishuizen staat keer op
keer versteld van de vooringenomen
heid van de journalisten die over die
commercie struikelen. Hij zou, mee
smuilt hij, wel eens een boek over de
hedendaagse journalistiek willen
schrijven.
Piet Beishuizen wil weliswaar niet
ontkennen dat het galagebeuren com
merciële trekjes vertoont, maar daar
naast, meent hij, moet het zeker ook
tot de cultuur worden gerekend. „De
zestiger jaren zijn toch ingrijpend
veranderd mede door de lichte mu
ziek. En denk eens aan de hele jeugd-
emancipatie, daaraan heeft die mu
ziek toch ook een belangrijke bijdra
ge geleverd."
Ook als er geen greinte cultuur
aan te pas kwam, filosofeert Beishui
zen verder, zou het gala nog te ver
dedigen zijn: „Het is voor de mensen
gewoon een escape. Ze kunnen even
stoom afblazen. Met wat voor ellende
word je niet dagelijks geconfron
teerd'.
Zonder zo'n 'escape' als het gala,
vindt Piet Beishuizen, zou je nog gek
worden. Hoewel, je hebt in de handel
waarin hij zit, ook wel 'positieve gek
ken'. Die opperen dan het idee een
gala te houden in tachtig helikopters.
Dat kan natuurlijk niet. Maar je zou
het wel. en de grote promotor zou dat
zelfs dolgraag willen, in Carré kun
nen houden, met in de Amstel een
hele rij boten.
Als dat plan nog eens wordt uitge
voerd, moet. vreest Piet Beishuizen,
ook wel de Dorus Rijkers worden ge
huurd. „voor al die mensen die dan
over boord donderen".
Uniform tarief voor
huur safeloketten
AMSTERDAM De banken heb
ben besloten een uniform tarief in te
voeren voor de buur van safeloketten.
Deze gelijktrekking en een daarmede
gepaard gaande verhoging van de al
geruime tijd niet gewijzigde tarieven,
heeft in een aantal gevallen geleid tot
aanzienlijke verhogingen van de hu
ren van safeloketten.
(Van een verslaggever)
BEMELEN De burgemeester
van het plaatsje Bemelen (bij
Maastricht) verdient een salaris
(43.000 gulden) dat ongeveer een
derde gedeelte van de gehele ge
meentebegroting bedraagt.
Het 600 inwoners tellende dorpje
is dan ook in moeilijkheden om
dat het niet langer in staat is de
meest noodzakelijke voorzienin
gen te treffen. De moeilijkheden
zijn drie jaar geleden ontstaan.
Voordien was de burgemeester,
de heer Spauwen, ook nog burge
meester van Amby, maar die
laatste plaats is bij Maastricht
gevoegd. Tot drie jaar geleden
droeg Bemelen slechte 3000 gul
den bij aan het burgemeesterssa
laris. Nu moet het dorp het hele
salaris opbrengen.
Bemelen heeft al diverse keren
in Den Haag aan de bel getrok
ken, maar dat heeft tot nu toe
niet geholpen. In Bemelen noemt
men de toestand onhoudbaar.
Mevr. Fels, overlevende van het vrou
wenkamp Ravenbrück, aan het woord
tijdens de hoorzitting over de drie
van BredaRechts van haar haar
medeslachtoffer mevr. Furth.
Van onze redacteur wetenschappen
SCHEVENINGEN Het is een algemeen verkondigde wijsheid
dat de technische veranderingen sneller zijn gegaan dan de samen
leving kon bijhouden en dat allerlei maatschappelijke en milieu
problemen daardoor zijn veroorzaakt. Maar je kunt met evenveél
recht zeggen dat juist maatschappelijke doelen, verwachtingen en
normen nog sneller vooruit zijn gegaan dan wetenschap en techniek,
en dat in feite een deel van onze problemen is ontstaan doordat de
techniek de gestegen eisen van de maatschappij niet kon bijhouden.
Deze schok voor het gebruikelijke
denkpatroon is afkomstig van de
Amerikaanse professor Harvey
Brooks, in deze streken bekend ge
worden doordat bij de wetenschaps
ministers van de OESO de biecht
aanzegde („meer accent op onderzoek
naar maatschappelijke problemen
dringend nodig") en doordat die mi- AANPASSEN
nisters het mett hem eens waren.
is een complete revolutie, die trou
wens voor een deel weer veroorzaakt
is door de spectaculaire successen van
de techniek, die lijken aan te tonen
dat de mens zijn eigen lot kan bepa
len. Maar diezelfde techniek houdt de
gestegen eisen niet bij.
Ga maar na, zei Brooks, wat er de
laatste jaren veranderd is in de ver
wachtingen op het punt van milieu
bescherming. veiligheidsnormen,
maatschappelijke gelijkheid van
vrouwen en minderheidsgroepen. Het
In ieder geval zal die techniek, en
dus het wetenschappelijk onderzoek,
zich snel aan nieuwe toestanden moe
ten aanpassen. Over de wendbaarheid
van het onderzoekapparaat ging de
internationale conferentie die TNO
gisteren en vandaag in Scheveningen
organiseerde, en waar Brooks deze
opmerkingen maakte.
Over die wendbaarheid had profes
sor P. Aigrain boeiende dingen te
zeggen. De richting waarin je het on
derzoek moet sturen besprak hij
nauwelijks; hij had moeite genoeg
met de voorwaarde om te kunnen
sturen, het zorgen dat je veranderin
gen kunt aanbrengen. Het ergste wat
je kunt doen is het oprichten van een
groot, gespecialiseerd en op een spe
ciaal project gericht laboratorium.
Dat verstart al van nature, en als je
het dan ook nog een internationale
status geeft (en dus belastingvrije sa
larissen voor de onderzoekers) wil
niemand er ooit meer weg, en zie dan
in voorkomende gevallen het onder
zoekprogramma maar eens radicaal
om te buigen.
Het komt er op neer dat regeringen
moeten ophouden dit soort fouten te
maken. (Prof. Aigrain is algemeen ge
delegeerde voor onderzoek en tech
niek van de Franse regering.) Zijn
remedies: bevorderen *dat onderzoe
kers geregeld van baan veranderen,
van de zuivere wetenschap naar het
toegepast onderzoek en terug. En
geen nieuwe grote instituten oprich
ten die weer zichzelf handhavende
structuren worden.
Zo'n groot instituut dat zichzelf
dreigde te overleven was het Engelse
centrum voor atoomonderzoek
(AERE). Onderdirecteur dr. L. E. J.
Roberts legde in Scheveningen uit
hoe men dat voorkomen had door in
een paar jaar tijd het programma ra
dicaal om te gooien.
In een discussie zei dr. Duncan Da-
vies, researchdirecteur van de Britse
chemie-reus ICI, dat eigenlijk alle
landen met hun onderzoekbeleid in
de verkeerde hoek zitten. De maat
schappij groeit snel toe naar een toe
stand waarin nog maar zo'n 15 pro
cent van de mensen goederen produ
ceert. De rest werkt in de dienstver
lening, een sector die zich uitstrekt
van het doen van eikaars was tot het
voorkomen dat kinderen worden mis
handeld.
Het is zo klaar als een klontje dat
ook het wetenschappelijk onderzoek
zich dus veel meer op die diensten
sector moet gaan richten en minder
op het maken van dingen. Daar her
kende Harvey Brooks zijn eigen
OESO-rapport en hij was het er hele
maal mee eens. Voor dat soort onder
zoek zal een internationale taakver
deling moeten komen: als je het aan
de smaak van afzonderlijke landen
overlaat gebeurt er veel te weinig en
dan gaat het fout met de samenle
ving.
ROTTERDAM De Verolme-doch-
ter Verolme Vacuumtechniek, geves
tigd in Eltville bij Wiesbaden, is voor
een niet nader bekend gemaakt be
drag verkocht aan het Britse bedrijf
Chamberlain Phipps. Chamberlain
Phipps, een groep met 35 werkmaat
schappijen over de gehele wereld, die
in 1971 een omzet behaalde van on
geveer 180 min., krijgt hiermee voor
het eerst vaste voet in de Bondsrepu
bliek. De groep vervaardigt textiel,
machines, kleefstoffen etc.
Verolme Vacuumtechniek houdt
zich in hoofdzaak bezig met het me
talliseren van folie- en papierproduk-
ten. Het bedrijf, waar ongeveer 70
mensen werken, behaalde in 1971 een
omzet van ongeveer 4,5 min. De
tot het bedrijf in Eltville behorende
Verolme Beschichtungs- und Kaschie-
rungs Gesellschaft in Erlangen en
Verolme International Reading Office
in Londen werden reeds eerder af
zonderlijk verkocht.
Kant en klare universele kunsthars
vulpasta met-gebundelde hechtkracht
op ELK materiaal, droog of vochtig,
binnen of buiten. Krimpt of scheurt
niet, zet niet uit. Onschadelijk voor
handen. Onbeperkt houdbaar. Geen ver
lies resten. Onmisbaar bij elk karwei:
STOPPEN, PLAMUREN, HERSTELLEN
van beton, lioutrot. afdichten, enz.
1 kg 8.55, 2 kg ƒ16.30, 5 kg ƒ29.95 bij
winkels in hobby- en dhz-artikelen.
verfwaren, ijzerwaren en bouwstoffen.
Een nieuwe lente en een nieuw
geluid: ik wil dat dit lied klinkt als
het gefluit, dat ik vaak hoorde
Drie jaar deed Herman Gorter
over het gedicht, waarvan de eerste
regels hierboven staan. Zijn be
roemde Mei, een kleine eeuw gele
den geschreven en nog ongelooflijk
mooi.
Een nieuwe lente, waarin alles
terugkomt, maar anders dan het
was elk jaar weer.
Vernieuwing en verandering, soms
met verrassingen, soms geleidelijk;
zo is het nu eenmaal.
Aan ons mensen de kunst er steeds
het beste van te maken.
En daarom in gemoede: dit is de
laatste Haagse hof. De echte laatste,
waarvan de terugkeer onmogelijk is.
Kijk er nu niemand kwaad om
aan of het moest mij ziin, 4ie ander
werk gaat doen.
Ik hoop echter, dat het „even goe
de vrienden" blijft.
We hebben, zo nu en dan toch
wel, wederzijds plezier aan elkaar
beleefd en dat kan een goede her
innering blijven.
Vang ze
Een beetje vreemd zal het wel
zijn om niet meer te kunnen grie-
pen over wat je ergert, te kunnen
juichen om wat je verheugt of te
kunnen lachen als er weer eens iets
zots gebeurt.
Er gebeurt veel meer zots dan we
gewoonlijk beseffen.
Vergeet er nooit om te lachen.
Dat is gezond.
Ik geloof dat we het veel te wei-
nig doen. Ons te .veel vastbijten
op dat wat ons niet naar de zin is.
Neem nu de stad. Autolawaai en
stank maar toch in het oud
ste, smalste stuk van de kilometers
lange Laan van Meerdervoort hier
in Den Haag daar bloeien nu de
sneeuwklokjes, zo maar langs de
straat
Merkt iemand dat op? Is er
iemand blij om?
Trouwens de crocussen doen ook
al hun best.
En het is pret, dat de Kerstster
die ik eerverleden jaar kreeg en als
een malle staak heb overgehouden,
nu ontroerend zijn best doet om te
bloeien en rode blaadjes te krijgen.
Zo kun je doorgaan.
Het is gewoon de kunst om het
te vinden.
Als laatste wens dan, vanuit de
Haagse hof, vang alle zonnestralen!
Door BERT DE JONG
Buiten voor het gebouw van de Tweede Kamer heerste gisteren,
terwijl binnen de hoorzitting werd gehouden, een verbitterde en ook
sinistere sfeer. Tegen de achtergrond van spandoeken met een op
schrift als „Ariër Van Agt: 6.000.000 „dode" kameraden, gefolterd,
verbrand, marchieren im Geist in unseren reihen mit. Vrij naar
ariër Wessel" waren steeds de met ingehouden woede gevoerde
discussies te horen.
ze niet geranseld in Amsterdam. Het
komt allemaal weer terug
Opluchting
In het fel verweer tegen de vrij
lating van de drie kwamen in de ge
sprekken soms momenten terug van
de ongekende ellende van de jaren
1940-'45. En dat was niet alleen, door
dat de gele Davidsster weer werd ge
dragen.
De kritiek spitste zich toe op de
„veragtelijke minister van justitie",
..de ariër die zo snel mogelijk moet
aftreden" en die volgens een oproep
overstroomd zal worden met brief
kaarten. waarin het vasthouden van
de oorlogsmisdadigers wordt geëist.
Verder ontlaadde de verontwaardi
ging zich over prof. Lou de Jong, die
..in Londen altijd met zijn benen on
der de tafel heeft gezeten en nooit
kan weten, waarover hij praat en
schrijft."
Groepjes
Er vormden zich steeds drie tot
vier groepen, waarin de geladen
woorden werden gewisseld. In deze
persoonlijke gesprekken was er niet
alleen geen genade te horen voor de
drie oorlogsmisdadigers, maar ook
niet voor de rooms-katholieke kerk:
„Deze kerk is verantwoordelijk voor
het antisemitisme in de wereld". Na
de bevrijding hebben de rooms-katho-
Niet alleen in Nederland, maar ook
in Israël heerst opwinding over de
plannen om de drie Duitse oorlogs
misdadigers in Breda vrü te laten.
Het parlementslid Zalman Shuval
heeft zelfs een spoeddebat gevraagd
van de Israëlische volksvertegen
woordiging, het Knesseth.
De eerstvolgende zitting van het
Knesseth is maandag en het spoed
debat wordt dan ook niet eerder ver
wacht. Shuval meent dat Israël moet
voorkomen dat „deze massamoorde
naars in vrijheid worden gesteld."
lieken de oorlogsmisdadigers naar het
buitenland laten ontsnappen. Andere
stem: „Ook de protestanten gaan niet
vrijuit. De kerk kan hier niet van
barmhartigheid spreken en de vrijla
ting vragenIk ben blij dat ik nooit
met het christendom te maken heb
gehad en ik wil er nooit mee te ma
ken hebben", luidt de conclusie. Rond
het middaguur is de discussie het
pijnlijkst: „Ik betaal mijn belasting
voor de politie, maar niet voor de be
wakers van Van Agt. En meteen de
reactie: Die politie, de smoelwerken
zijn toch vaak hetzelfde. Want hebben
Later op de dag lijkt aan de scha
duwkant van het Binnenhof toch wat
opluchting te zijn gekomen. Na alles
wat ze vandaag hebben gehoord is
mijn fractie al helemaal omgeturnd,
luidt een boodschap. Welke partij is
dat? De PvdA. Na de kritiek van An
neke Goudsmit op de R.K. Kerk als
instituut zit het met D'66 ook goed,
is een tweede mededeling. Ook over
DS'70 wordt voor de mensen buiten
gunstig gerapporteerd. Hans Wiegel
zou omgepraat zijn. We kunnen op de
WD rekenen, wordt voorspeld.
De confessionele partijen blijven
nu onbesproken. Binnen gaat de
hoorzitting nog door. Maar deze voor
lopige politieke prognose geeft vol
doening en schijnt in deze stemming
van het opdringend verleden uitzicht
te bieden.
Heim ins Reich, als ze thuis komen
krijgen ze een officierspensioen voor
al de jaren dat ze gezeten hebben, zo
wordt meegedeeld.
Pijnlijk
Een meisje declameert het in Wes-
terbork geschreven gedicht „Aan het
einde van een ijzeren baan". Ze blijft
in de nu zo ontroerende woorden stu
ken. Een ander neemt het over. De
..Joodse jeugd" heeft de gevallenen
niet meer gekend. Op haar affiches
staat „Voor hen die nog leven". Het
zijn de levenden, die het er zo onver
draaglijk moeilijk mee hebben. Dat
werd gisteren pijnlijk duidelijk op het
Binnenhof.
