REGIE DOET
VIJANDEN GEEN GOED
Wij ze woorden
Eindhoven sluit
pension met 15
gastarbeiders
COLIN FORBES
VAN ZERVOS
Alcohol groot
probleem in VS
1972
7
MAANDAG 21 FEBRUARI 1972
ROTTERDAM Gorki's stuk
De Vijanden werd zaterdag
avond bij het Nieuw Rotterdams
Toneel niet wat het had kunnen
en moeten zijn. Er werden, met
goed begrip, wat mooie rollen
gespeeld, en die brachten, als ze
niet gestoord werden, pakkende
brokken drama over, maar het
geheel haalde het niet door een
onsamenhangende, onzekere
regie, die alle kanten uitging
behalve die ene: Gorki door
dacht en geladen spelen voor
deze tijd.
Het stuk is er, op wat verouderde
Rursische bijzaken na, sterk en nog
actueel genoeg voor. Het gaat over
een staking, die de arbeiders vereent,
cn de verontruste bazen met hun
aanhang verdeelt De arbeiders, ge-
in(* Imposant was Bernard Droog zon
dagavond in zijn creatie van Martin
Buber en in de vertolking van de
wijze woorden die deze Joodse filo
soof in een rijk leven heeft gespro
ken. Dit programma van de kerken
nodigt uit tot nadenken over en be
studeren van essentiële begrippen en
ideeën. Zo ook die ene zin waarin
S Buber te kennen gaf dat het ge
loofsleven niet eenzijdig horizontaal
of verticaal gericht kan zijn: „Wij
kunnen niet met God spreken als we
de wereld aan haar lot overlaten".
Panoramiek bevatte interessant
filmmateriaal, dat de geschiedenis
van het China van deze eeuw illus
treert en de grote rivalen in veel el
lende, Tjang Kai Sjek en Mau Tse
Tung, scherp naar voren haalt.
Het idee, kijkers moderne varian
ten op versjes uit poëzie-albums te
laten dichten en voorlezen, leverde
een aardig „uur: U" op. „Kort Ge
ding'" was ook het aanhoren waard,
al hadden we in een NOS-programma
steekhoudender en vooral objectiever
vergelijking van religie en voetballen
mogen verwachten dan de nu gelan
ceerde studentikoze en nogal kwajon
gensachtige opmerkingen.
Na een levendige aflevering van de
Columbo-serie excelleerden zaterdag
bij de AVRO Cor van Rijn en Eric
van Ingen in een wonderlijk rollen
spel van John Mortimer: „Het geniaal
pleidooi". De twee acteurs wisten op
uitstekend niveau de fantasie-wereld
an i van sulli§e misdadiger en een zie-
ige prodeo-advocaat zo genuanceerd
e verbeelden, dat het vrijwel hande-
3 ingloze gesprek in de gevangenis
bleef intrigeren.
Met Brandpunt zal de KRO in veel
huiskamers emoties van uiteenlopen
de aard hebben losgewoeld. Duidelijk
werd wel dat de eventuele vrijlating
van de „Drie van Breda" nog altijd
een heet hangijzer is. Al naar gelang
men over dit vraagstuk denkt, zullen
óf de woorden van de bewogen op-
perrabijn Soetendorp sr., óf die van
de met schroom voor verzoening plei
tende prof Verkuvl diepe indruk heb
ben gemaakt. Maar onoverbrugbaar
bleef de kloof tussen de denk- en
gevoelswereld van jood en christen.
Tekenend daarvoor was, dat de beide
opponenten zich door één en hetzelf
de bijbelwoord totaal verschillend
voelden aangesproken.
Ons blijft deze vraag plagen: Is het
reëel, te suggereren dat het rechtsge
voel van ons volk nu nog bevredigd
wordt door het vasthouden van drie
gevangenen, terwijl wij weten dat zij
een fractie vormen van de ontelbare
Duitsers die net zo schuldig waren,
maar met wie wij misschien al lang
weer zaken doen en aan wie we in de
zomer kamers verhuren? En wie
denkt daarbij dan aan het leed, de
joden eertijds aangedaan
D. T. H.
dreven door de, in 1907 nog nieuwe,
socialistische idealen, en illegale lei
ders, worden in hun strijd tegen de
onderdrukking (en zelfs mishande
ling) zo solidair dat zij de ongelukki
ge dood van een fabrieksdirecteur ge
zamenlijk op zich nemen.
Die kracht geeft hun een (nog ge
ringe) macht. Tegenover de bezitten
de klasse, de politie en de soldaten.
En die worden, door de spanningen
van deze botsing, vijanden onderling.
Hun persoonlijke belangen, in bezit,
macht, liefde; hun verschillende op
vattingen, reactionair, liberaal, hu
maan, rechtvaardig; hun uiteenlopen
de gevoelens, hardvochtig, onverschil
lig. vlak of meelevend; drijven hen
tegen elkaar op.
Gorki heeft, aan beide kanten van
deze klassestrijd, mensen neergezet,
zoals ze zijn, maar zoals ze in zo'n
conflict ook bepaald zijn door de
plaats die zij innemen. Hij tekende
daarbij de burgers uitvoeriger dan de
arbeiders. Wel scherp en met een
spottende humor, die uit de gebeurte
nissen voortkomt, maar niet als cari-
cdïuien. Wel als Russen uit 1907
hoe kon hij anders maar in wezen
als mensen zoals zij, verdeeld, overal
en nog altijd voorkomen.
Regisseur Eric Schneider schijnt
dat niet begrepen te hebben. Hij
zocht, in dit heftige drama van daad
wei kelijke acties, naar daadloze
Tsjechov-stemminkjes met trage be
wegingen, schemerige belichtingen,
vei velende stiltes, vogelgekir en zelfs
donderslagen, alsof de onrust eigen>-
lijk van boven kwam. Hij deed on
machtig oud-Russisch, alsof Gorki's
realisme in de kielen, baarden en sa
mowar zat. En met Hollandse acteurs
is het slecht Russen maken. Hij bleef
stoffig historisch, als je het zo noe
men mag, en balde het drama niet
machtig samen. Hij liet maar wat
theater spelen, zo goed en zo kwaad
als het ging.
Het ging goed, heel goed bij Jose
phine van Gasteren als de, in de fa
brikantenfamilie aangetrouwde actri
ce, die geheel zichzelf was, ruimer
dacht, sympathie voelde voor de so-
c'alisten, voor één ervan althans, en
toch niet de moed had hem van ar
restatie te redden. Ze speelde die, cy
nisch teleurgestelde en toch gevoeli
ge, zelfstandige vrouw prachtig be
heerst, en zelfs ontroerend in de sce
nes met haar man. Die aan de drank
geraakte, goede maar willoze en ten-
s.otte wanhopige figuur, die het on
recht niet langer aankan, wordt heel
echt en doorleefd gespeeld door Eric
van Ingen.
Sacha Bulthuis is zuiver heftig en
overtuigend de jonge opstandige Na-
dia, die uit puur rechtvaardigheidsge
voel de kant van de arbeider kiest,
tegen alle ooms en tantes in. Enny
Van onze correspondent
EINDHOVEN Op last van bur
gemeester en wethouders van Eind
hoven is een pension voor buiten
landse gastarbeiders gesloten en ont
ruimd. Voor dertien van de vijftien
bewoners is inmiddels in samenwer
king met de stichting Contact Buiten
landse Werknemers een ander onder
komen gevonden. De ontruiming ge
schiedde in het kader van de logeer-
verordening, die medio maart van het
vorig jaar door de Eindhovense ge
meenteraad is aangenomen. In deze
verordening wordt een aantal mini
male eisen gesteld.
Burgemeester en wethouders heb
ben verder bij vijf pensions op ver
beteringen aangedrongen. Worden de
ze niet uitgevoerd dan zal onverwijld
sluiting volgen. Deze ontwikkeling
heeft bij de stichting Contact Buiten
landse Werknemers de nodige onge
rustheid teweeg gebracht. Men is
bang geconfronteerd te worden met
een acuut tekort aan onderkomens
voor buitenlandse gastarbeiders.
Meunier is een goede burgerdame, die
er niets van begrijpt. Bep Westerduin
is een bescheiden huishoudstertje.
Jan Teulings doet bijzonder inne
mend en kalm een oude, wijs gewor
den, voorzichtige arbeider. Bas ten
Batenburg is een echte, zelfverzeker
de, intelligente stille revolutionair.
Hadden ze allen hun karakters in
de moeilijke situaties zo gewoon
menselijk, en niet theatraal, gespeeld,
can was het een treffende voorstel
ling geworden. Maar Hans Boswinkel,
als de harde directeur, die gedood zal
worden, opende al fataal met een
merkwaardig zenuwachtig verkrampt
gedoe, waar het hele stuk verder on
der leed, want hij had de ware kapi
talist moeten zijn, en dat was hij op
geen stukken na. Anny de Lange, als
Zijn onbetrouwbare, wraakzuchtige
vrouw, werd een hysterische heks.
Wim van den Heuvel vond geen aan
nemelijke vorm voor een genadeloze
advocaat. Johan Schmitz als de zeer
humane, maar wilszwakke „goede"
directeur, deed het onzeker en zwak.
En aan de besnorde, bebaarde, geüni-
forrnde „Russen" had Eric Schneider
een belachelijke mannetjesmakerij
toegestaan, of voorgeschreven.
Zij scheurden het stuk kapot en al
leen de mooie fragmenten bleven
over. De vertaling van Josephine Soer
klonk heel goed. De kostuums van
Herman van Elteren waren banaal
traditioneel, en het decor van Frank
Raven vond ik lelijk.
Vanavond te
zien
NEDERLAND I
NOS NOT
11.35-12.00 Schooltelevisie
NOS
18.45 De Fabeltjeskrant
18.55 Journaal
KRO
19,05 De Graaf van Monte Cristo (dl.
3).
NOS
20.00 Journaal
KRO
20.21 Missie naar Jenan
21.10 Alias Smith en Jones
22.00 Blauwe Maandag, cabaretpro
gramma
NOS
22.50 Journaal
TELEAC
22.55 Spaanse les - les 9
NEDERLAND II
NOS
18.45 De Fabeltjeskrant
18.55 Journaal
AVRO
19.05 AVRO'S Toppop
19.30 Wie van de 3
NOS
20.00 Journaal
AVRO
20.21 Peyon Place
21.10 Des O'Connor Show
22.00 Televizier Magazine
NOS
22.50 Journaal
TELEAC
22.55 Wat is je vak man? (6)
Vanavond fe
horen
HILVERSUM I NCRV
19.00 uur (EO) Wij hebben een
woord voor de wereld
20.20 uur Radio kamerorkest en so
list
21.10 uur Samenvattend verslag
van de hervormde synode
21.35 uur Waar blijft Ome Joop
nou?, hoorspel voor de jeugd
22.40 uur Literama
23.00 uur NCRV - Vocaal ensemble
HILVERSUM 2 AVRO
19.20 uur (RVU) Abortus - leven
maken
20.05 uur Komt u maar... discussie
en telefonische reacties
22.00 uur Internationaal Jazz Festi
val Loosdrecht 1971
23.20 uur (NOS) Omzien in ver
wondering (II)
MARY PERKINS
nu zei
ij
N £N WAP 261 DE V
SPOWSGR ERVAN? Vt, HoeSTCN
1 t.nei&e»
c*é ALS firtbxr ^WACHT.KEN!
■ze&r, IHATMXr/K
DOÊN K2/S f*/K
Hllversnm I 402 m. NCRV:
18.30 Nieuws. 18.41 Toelichting
bij het nieuws. 18.47 <S) Con-
coursmuzlek 1372. E.O.: 19.00
WIJ hebben een woord voor
de wereld: muziek. Informatie
en berichten, met om: 19.04
Reformatie en Reveil: 19.20
Vragenbeantwoordlng: 19.40
Bijbelstudie. NCRV: 20.00 Bij
de tijd: Van Jongellngsvcreni-
ging tot Jesus People, klank
beeld. 20.20 (S) Radio Kamer
orkest en solist. 21.10 De Her
vormde Synode vergadert....,
samenvattend verslag. 21.25 (S)
Moderne muziek (gr). 21.35 (S)
Waar blijft Ome Joop nou?,
hoorspel voor de Jeugd. 22.20
Nieuws. 22.40 Literama: over
boeken, schrijvers en toneel.
23.00 (S) NCRV-Vocaal ensem
ble (opn.) 23.25 (S) Deze tijd.
deze muziek. 23.55-42.00
Nieuws.
Hilversum II 298 m. AVRO:
18.00 Nieuws. 18.11 Radiojour
naal. 18.25 (S) Johan Willem
Frlso Kapel en solisten.
NVCH: 19.10 Sekstant 19.20
R.V.U. Abortus - leven ma
ken. NOS: 20.00 Nieuws. 20.05
Komt u maar....: lichte gram-
mofoonmuzlek met actuele
discussies en telefonische reac
ties. 22.00 (S> Internationaal
Loosdrecht JAzz Festival 1971.
22.55 Mededelingen 23.00
Nieuws. AVRO: 23.10 Radio-
Journaal. NOS: 23.20 Omzien ln
verwondering II 23.55-24.00
Nieuws.
GRAMMOFOONPLATEN-
PROGRAMMA
DRAADOMROEP
VANAVOND VAN 18 - 20 UUR
I. Carl Philip Emanuel Bacn.
I. Concert voor clavecymbel
en orkest in d kl.t. 2. Concert
voor cello en orkest In A gr.L
II. Wolfgang Amadeus Mozart.
Concertante symphonle in Es
gr.t. KV 364. III. Lulgl Bocche-
rlnt. 1. Symphonle In c kl.t. 2.
Concert voor cello en orkest
in Bes gr.t.
Hilversum I. 402 m. KRO:
7.00 Nieuws 7.02 Het levende
Woord 7.07 (S) Badinerlc:
klassieke en moderne muziek
(gr.). (7 30 Nieuws: 7.41-7 50 Ac
tualiteiten). 8.24 Overweging.
8.30 Nieuws. 8.41 Voor de huls
vrouw. 10.00 (S) Aubade: I.
Vlooi en piano; II. Pianoreci
tal. (10.30-10.32 Nieuws) 11.00
Voor de zieken. ll.30BeJaar-
denprogramma. 11.55 Medede
lingen. 12.00 (S) Van twaalf tot
twee. (12.22 Wij van het land;
12.26 Mededelingen t.to.v. land
en tuinbouw: 12 30 Nieuws;
12 41-12 50 Actualiteiten;
13 00-13.05 Raden maar...) 14.05
Schoolradio. 14.30 (S) Interlo
kaal op dinsdag: muzikaal
middagmagazine (15.30-15.32
Nieuws.) 17.00 Overheidsvoor
lichting KRO: 17 10 (S) Metro-
pole Orkest 17 2S Voor de kin
deren. 17.30 Nieuws. 17.32 (S)
Actualiteiten. 1800 (S) Licht
ensemble met zangsollsten.
Politieke Partijen: 18.19 Uit
zending van de NMP.
Hilversum II. 298 m. AVRO:
7.0O Nieuws en ochtendgym
nastiek. 7 20 (S) Dag met een
plaatje (gr). 8.00 Nieuws. 8.11
Radiojournaal. 8.20 (S) Dag
met een plaatje (verv
(8.30-8.33 De groenteman.) 8 50
Morgenwijding. 9.00 (S) Klas
sieke muziek met commen
taar 9.35 Waterstanden. 9.40
(S) Vocaal ensemble met pia
nobegeleiding (gr 10 00 Voor
de kleuters. 10.10 Arbeidsvita
minen. dioo Nieuws.) 11.30
Voor de vrouw. (Om 11.56
Beursberichten.) 12.30 Voor de
landbouw 12.40 Knipperllcb*
verkeersmagazlne. 13.00
Nieuws. 13.11 Radiojournaal.
13.30 (S) Scala: ontmoetingen
met Jonge Nederlandse kuns
tenaars. 13.55 Nieuwe grammo
foonplaten met toelichting.
NOS: 15 00 Zoeklicht op Ne
derland: reportages en com
mentaren. (Om IC.00 Nieuws.)
AVRO: 17.00 Mobiel: een be
weeglijk programma voor be
weeglijke mensen, waarin om:
17.55 Mededelingen.
Hilversum ni. 240 m. VARA:
7.00 Nieuws 7 02 Dag dinsdag
8.00 Nieuws. 8.02 Onderweg.
9 00 Nieuws. 9.03 Plaatjes voor
de pep. <10.00 Nieuws.) n.co
Nieuws. 11.03 Een opvallend
vrolijk gevarieerde visite
(12.00 Nieuws) 13.00 Nieuws
13.03 De Eddy Becker Show.
(14.00 Nieuws.) 15.00 Nieuws
15.03 Drie-draal. 16.00 Nieuws.
16.03-18.00 Mix. (17.00 Nieuws.)
91
In dit gebied was hij slecht op de
hoogte van de terreingesteldheid omdat, toen hij hier vijf jaar
geleden was geweest, de streek in nevel was gehuld. De pijn-
in zijn zij werd steeds erger, maar hij dwong zichzelf het
marstempo vol te houden. Iedere voetstap plantte zich in zijn
zijde voort alsof hij telkens een slag kreeg met een voorha
mer. Om de pijn tegen te gaan boog hij zich iets verder voor
over en hij vloekte inwendig toen Prentice hem inhaalde.
„Kalm aan, Mac, u maakt uzelf kapot. U druipt van het
zweet."
„We hebben niet veel tijd meer we hadden een voor
sprong op hen en die is nu verloren gegaan. We zullen, als we
boven aankomen, snel een beslissing moeten nemen." Zelfs het
spreken was nu een marteling geworden, maar hij zou nog
eerder kreperen dan opgeven. Doorgaan, straks is de pijn
weg! Prentice liep nu gelijk met hem op en dat gaf hem een
stimulans. Hij dwong zich ertoe niet naar de grond te kijken
omdat hij daardoor nog vermoeider werd. Hij rechtte zijn li
chaam en staarde naar de heuvelrand die voor hen lag. Was
dit dan uiteindelijk de rand van het plateau? Datzelfde had
hij al bij drie andere, lager gelegen heuvelranden gehoopt,
maar iedere keer was hij teleurgesteld. In zijn toestand van
uitputting nam het plateau nu de vorm aan van een beloofd
land, een oord waar redding moest zijn van de hen meedogen
loos achtervolgende Alpenkorps soldaten.
Hij was zich nauwelijks bewust van het landschap waar ze
doorheen trokken. De pijn werd steeds heviger en rukte aan
hem als een stalen draad, die zich binnen in zijn lichaam sa
mentrok. Keien, olijf bosjes en struikgewas bewogen zich langs
hem als een vage lijn, terwijl zijn ogen vastgehecht waren
aan die dansende rand, die na elke bocht dichterbij kwam.
Ondanks zijn robotachtige toestand was hij zich ervan be
wust, dat de lucht koeler werd en dat de kracht van de wiftd
toenam. Dit versterkte zijn hoop dat ze dicht bij het einde van
de martelende weg waren, die steeds maar doorliep weer
een bocht, een stuk stoffige weg, een bocht...
„We moeten er bijna zijn met die wind," merkte Prentice
op.
Macomber gromde slechts en staarde naar boven. Werd de
pijn minder? Zij leek iets minder hevig en zijn spieren leken
iets minder verkrampt. Opeens was de pijn verdwenen en te
gelijk met het besef dat hij er van af was begon hij met lange
schreden naar voren te lopen, zodat Prentice hem nauwelijks
kon bijhouden. Tijdens het lopen wreéf hij zijn gezicht droog
en met een gevoel van triomf liep hij nog sneller toen hij ach
ter de rand alleen maar lucht zag. Ze waren bijna boven! Ge
sterkt door de kleine hoeveelheid voedsel en de wijn begon hij
nog sneller te lopen over de weg die nu minder steil was en
hij- liet Prentice achter zich in zijn haast om als eerste het
plateau te bereiken. Als ze boven aangekomen waren mochten
ze niet aarzelen ze moesten snel besluiten wat ze zouden
doen en dan meteen handelen.' Misschien was er daarboven
wel een boerderij. Met veel geluk zouden ze zelfs fietsen kun
nen bemachtigen hij had mensen op fietsen gezien toen hij
Katyra voor de oorlog had bezocht. Een fiets moest het tegen
een ezel kunnen opnemen. Ze hadden de een of andere vorm
van vervoer nodig om het zes mijlen lange plateau te over
bruggen, iets dat hen een voorsprong zou geven op die ver
vloekte stoet ezels van Burckhardt. Hij zette een sprint aan,
kwam over de top en het'platëau lag voor hem.
De teleurstelling was zo verpletterend, dat hij volkomen on
beweeglijk bleef staan totdat Prentice hem bereikte. Een klas
siek tafelland strekte zich voor hem uit zo ver het oog reikte,,
een vlakke streek waarop mijlenver geen schuilplaats te ont
dekken was. In feite had hij zich geen gebied kunnen voor
stellen dat minder geschikt was om te ontsnappen aan het Al
penkorps.
Ook de weg was een verrassing: een pas aangelegde
teerweg liep regelrecht naar de voet van de berg; aan de ene
kant was het land groen en aan de andere had het een bruin
achtige kleur. Men had een weg aangelegd vanaf de punt van
het schiereiland, een weg die zich te zijner tijd tot in Katyra
zou uitstrekken.
„Dat is nou precies wat we nodig hebben," zei Prentice.
„Voor ons doel had het net zo goed de zee kunnen zijn." Ma
comber keek over zijn schouder. „Hoe is het met de Griek?"
„Door zijn handicap had hij enige moeite ons bij te houden.
Ford is achtergebleven om hem gezelschap te houden. Ik
vraag me af wat hun aandacht heeft getrokken?"
Ford en Grapos waren over de rand verschenen, maar ze
waren blijven staan op éen verhoogd, rotsachtig gedeelte op
korte afstand van de weg en ze wenkten. Prentice liet Ma
comber alleen, die met een sombere blik naar het plateau
bleef staan kijken en liep naar het rotsachtige gedeelte van de
bodem. De grond waarover hij liep was droog en rul, wat be
vestigde dat de storm moest zijn uitgeraasd in de nabijheid
van kaap Zervos. Er klonk opwinding in Fords stem toen hij
naar beneden riep. „Haast u, anders mist u het."
„Wat dan?"
De zon die in Prentice's nek scheen toen hij zich omhoog
hees op de rots, had geen warmte en de kilte van de lichte
bries herinnerde hem er aan dat ze een gebied van lage tem
peraturen naderden. Staande naast Grapos trok hij zijn scha
peleren jas dichter om zich heen. De jas was te groot en hing
zakkerig over zijn schouders. Ford, die een jas van dezelfde
man droeg, paste heel wat beter in zijn schapevacht. Bezat de
Griek eigenlijk nog wel een derde jas? Deze gedachte was,
door hun haast om bij het huis weg te komen, nog niet eerder
bij Prentice opgekomen. De lijn van Fords gebogen arm vol
gend kon hij nu het dak van het huis zien. De verkleurde ro
de pannen waren door de hoogte waarop ze zich bevonden zo
genivelleerd, dat het leek of het huis een plat dak had. Een
eindje achter de cipressen naderde de kop van de Alpenkorps
kolonne de voet van de weg naar de heuvels. „Daar komen
ze," zei Ford, „de eersten van velen."
„Ben je er zeker van dat het de eersten zijn? Misschien be
vindt zich al een gedeelte op de heuvel."
„Nee, meneer. U en Macomber hadden zo'n razende haast
om boven te komen dat u waarschijnlijk niet een keer omge
keken hebt maar wij hebben hen vaker1 dan eens gezien en
dat is de kop van de kolonne."
Prentice was verrast. Al eerder was hij geschrokken door
de ontdekking dat er zich, nadat ze over de heuveltop bij de
pijp,gekomen waren, Duitsers voor hen hadden bevonden en
nu stond hij er verbaasd over hoeveel tijd ze nodig hadden
gehad om dit punt te bereiken, want hij had achterom geke
ken toen ze uit het huis beneden waren weggerend. Ze waren
echter over een vlakte gereden en afstand kon zeer misleidend
zijn. Hij wachtte tot twee of drie soldaten zouden afzwenken
en het huis binnengaan, maar de kolonne trok er regelrecht
langs en verdween uit het gezicht toen ze de heuvelweg be
steeg. Ze hadden de kar laten staan achter de cipressen, die
ook het huis aan het oog onttrokken en de Alpenkorps solda
ten reden de heuvel op zonder het bestaan van het huis te be
seffen. Met een gevoel van opluchting sprong hij van de ver
hoging en haastte zich terug naar de plek waar Macomber
stond als een stenen standbeeld, met opgeheven hoofd, zijn
handen in zijn zakken en de uitdrukking op zijn gezicht zo
grimmig dat het hem herinnerde aan de Abwehrman, Die
trich.
„Wat is er aan de hand?" vroeg Prentice. Hij fcield zijn
hoofd schuin. „Wat is dat hoor ik daar iets?"
Wordt vervolgd
WASHINGTON (UPI) Alcohol is
het grootste drugprobleem in de V.S.,
volgens een verslag van het departe
ment van volksgezondheid aan het
Congres. Ongeveer negen miljoen
mensen (bijna tien procent van de
werkende bevolking) lijdt aan alcoho
lisme of minder erge drankproble
men. 28.000 dodelijke verkeersonge
lukken per jaar worden toegeschre
ven aan drankmisbruik. Het jaarlijk
se verlies voor de economie wordt op
15 miljard dollar geraamd.
Momma
Kareltje Knetter en de blauwgeruite kiel
79 Lothar, de helder
ziende, nam weer plaats op
de bok en klakte met zijn
tong. De trouwe hit trok
aan en daar ging de wa
gen weer, eerst hotsebot-
send over de keien van het
oude centrum, maar later
dokkerend over het asfalt
van Zoutkapelles nieuwe
en ruime buitenwijken. Zo
reed Lothar voort en niet
zo heel veel later had hij
de brede, verlaten 1 boule
vard bereikt, waar de gro
te hotels gelegen waren
van t badcentrum. Het
was nu diep in de nacht en
op die hele boulevard was
geen sterveling te zien.
Rustig dokkerde het kar
retje voort naar het eind van die boulevard, want daar moest Lothar zijn.
Daar had een vooruitstrevende gemeenteraad een terreintje ingericht voor
een aantal onschuldige kermisattracties, want de badgasten van Zoutkapelle
moesten toch ergens terecht kunnen als het regende of kil was. Ze konden
daar draaien, tollen, gillen, schieten, smijten, botsen, brullen, schommelen
en poffertjes eten. En nu zoüden ze ook gauw een blik in de toekomst en
verleden kunnen slaan, want zie, daar komt Lothar, de helderziende. Hij
koos een goed plaatsje uit, stopte zijn wagen en trad vervolgens bij zyn
twee gasten binnen met een raadselachtig lachje op de lippen. „Kijk aan, en
zie Verholen zitten, mompelde hij nadenkend. „Vraagt hy zich soms af hoe
het moet met de blauw-geruite kiel „Ja dat is zo Hoe weet u
dat vroeg de smid stomverbaasd. „Verbaas u niet, want die beelden kryg
ik door," legde Lothar eenvoudig uit „Ge kent dat toch Zo weet ge niets en
zo weet ge alles, want het beeld van dé vluchtige gedachte is als een rook
pluim in de wind, even zichtbaar, maar dan voorgoed vergaan. Zy is er en
zij is er niet. Zij talmt, doch beklijft
