Moedig stuk van Franse
protestantse kerken
Plaatselijke kerken vrij
in keus psalmberijming
Chr. geref. synode
bezorgd over
zedelijke verwording
Kritiek op politiek-economische machten
Vrijzinnige collega's
vóór Getuigenis
COMMENTAAR
Noodkreet
Een noord voor vandaag
Chr. geref. synode doet geen uitspraak
VRIJDAG 7 JANUARI
Ruiin 3000 leden
méér voor NCRV
Van onze radio- en t.v.-redactie
HILVERSUM De NCRV heeft
aan het eind van het afgelopen jaar
479.230 leden geteld. Dat betekent een
netto winst van 3121 vergeleken b'j
eind 1970, toen het ledental 476.109
bedroeg.
Van een medewerker
Binnen de christenheid zien wij vaak dit verschijnsel, dat rela
tief kleine groepen in de regel heel wat moediger zijn dan de gro
te kerken. Een frappant voorbeeld daarvan is de federatie van
protestantse kerken in Frankrijk, die met een dapper stuk geko
men is over de verhouding van de kerk tot de economische en
politieke machten in onze maatschappij.
De commissie uit de federatie, die
twee jaar geleden geformeerd is om
een rapport over die zaak te maken,
bestond uit zes leden. Van hen is de
bekendste wel ds. George Casalis, een
Prof. dr. G. C. van Niftrik.
Prof. v. Niftrik op predikanteiicoiiferentie
Van een onzer verslaggevers
WOUDSCHOTEN Het 'Ge
tuigenis' heeft iets losgemaakt,
tot in r.k. kring toe, waar het
aan pastoors en kapelaans is
doorgegeven.
Een der opstellers, prof. dr. G. C.
van Niftrik. zei er gisteren in de pre
dikantenconferentie van de gerefor
meerde bond waar „de zes" waren
uitgenodigd om over dit stuk te spre
ken, verder over: „Aan mijn faculteit
(Universiteit van Amsterdam) waren
de orthodoxe collega's tegen maar de
vrijzinnige (prof. dr. M. A. Beek en
prof. dr. C. J. Bleeker) voor.
curieus
Een heel curieuze ontwikkeling,
maar wel te verklaren, aldus prof.
Van Niftrik. „omdat beide vrijzinnige
collega's door het humanisme zijn
heengegaan en naar de religiositeit
zijn doorgebroken. Nu zien ze de hu
manisering van het evangelie gerepe
teerd, terwijl de klank van het evan
gelie hen aantrekt".
De centrale vraag op de predikan
tenconferentie, die dat getuigenis op
het allerlaatste moment nog op de
agenda had geplaatst, waardoor het
van één dag twéé dagen vergaderen
werd, was: hoe handelen we verder?
Algemeen antwoord: we zullën 'dat
heel voorzichtig doen om de polarisa
tie zo min mogelijk kans te geven en
we willen het verwijt ontgaan de sy
node voor de voeten te lopen (prof.
dr. G. P van Itterzon). We willen ook
waken tegen de naam „bezwaarden",
maar steeds meer spreekbuis van de
gemeente worden, die tekort kwam
(voorzitter ds. W. L. Tukker).
Ds. J. Vermaas van Huizen ging op
dat tekort in de gemeente, waarbij
hij bepaald niet alleen aan gerefor
meerde bondsgemeenten wilde den
ken want het getuigenis verbindt veel
meer, nader in. Hij stelde de vraag:
hoe komt het, dat in vele gemeenten
over de dominee gezegd wordt: of hij
bekeerd is weet ik niet, 't zal er om
houden. Hij zegt het wel goed, maar...
moet er met name bij de voorgangers
niet veel meer zelfinkeer zijn, is er
juist geen behoefte aan getuigende
dienaren? Want het gaat om de
waarachtige vreze Gods.
Maar goed, wat wordt er nu in con-
creto nog meer met het Getuigenis
gedaan, wat is de follow up? zo werd
doorgevraagd. Prof. Van Itterzon re
leveerde* het is door ruim 60.000
mensen met hun handtekening on
dertekend, er is discussie over, er re
sulteerde een synodevergadering in
zake het belijden der kerk uit als in
tientallen jaren niet is voorgekomen.
En het komt in februari opnieuw aan
de orde. waartoe zes heren voorberei
dingen treffen (zij stellen een reactie
op het stuk samen, dat straks in
Driebergen behandeld zal worden).
Hun namen wilde prof. Van Itterzon
wel noemen: voorzitter prof. dr. A. F.
N. Lekkerkerker, Groningen, verder
ds. M. van den Bosch, Goes, prof. dr.
Kr. Strijd. Amsterdam, drs. A. Noor-
degraaf, Ede ,dr. C. P. van Andel,
Zoeter meer en prof. dr. J. M. Hasse
laar, Utrecht. En wat dunkt u, zo be
sloot prof. Van Itterzon, van deze
vergadering, waarvoor ir. J. van der
Graaf heeft gezorgd?
THEMANUMMER
Laatstgenoemde kreeg aller instem
ming toen hij alle predikanten met
klem adviseerde met dat „Getuigenis"
in hun gemeenten, in hun regio wat
te-gaan doen, door-het ie behandelen
op catechisatie, in de preek, in ver
enigingen, kringen. „Leiding", het ka
derblad van de hervormd-gerefor-
meerde jeugdbond heeft zojuist een
speciaal themanummer uitgegeven
over het „Getuigenis", dat uitstekend
als leiddraad kan dienen. „We moeten
de confrontatie niet schuwen", zo zei
hij nog, „want als je spreekt vanuit
het beliiden van de schrift, dan blijkt
dat je alles meehebt".
Waaraan mevrouw mr. J. A. van
Ruler-Hamelink (echtgenote van wij
len prof. Van Ruler) ook een van „de
zes", nogtoevoegde, dat je van an
dersdenkenden steeds ervaart dat ze
je standpunt kunnen billijken. Me
vrouw Van Ruler: „Ja, zeggen ze dan,
we 'nebben er eerbied voor. U ziet het
zo genuanceerd. En dan weet ik nooit
of je dat nu op moet vatten als een
tekort of als een compliment".
theoloog die de strijd niet schuwt,
zoals bleek in zijn campagne tegen de
oorlog in Algerije en nu ook in zijn
weerstaan van de Russische over
heersing van de Praagse vredesconfe
rentie.
Het rapport, waarover onlangs in
deze krant beknopt is bericht, is geen
uitgewerkt document geworden, maar
een eerste aanzet tot een kritische
benadering van de relatie kerk en
politiek-economische machten.
Een kort historisch overzicht wij
den de samenstellers aan de verhou
ding tussen de tijdelijke en geestelij
ke machten. Vanaf Constantijn is het
proces van het uiteengaan van de
aardse en hemelse stad op gang geko
men. Sinds de tijd dat de zaken van
de keizer alleen de keizer aangingen,
konden de kerken er niet aan ontko
men een conserverende macht te
worden, aangezien zij van oordeel
waren, dat de tijdelijke zaken onder
een ander gezag ressorteerden. De
kerken zweefden tussen het totale
ontkennen van de wereldlijke zaken
en het vergoddelijken van de maat-
schappeliike stelsels, zoals die zich
successievelijk in de geschiedenis
voordeden.
De industriële revolutie moest eerst
op volle kracht losgebarsten zijn,
voordat de kerken in de gaten had
den dat de verhoudingen fundamen
teel veranderd waren. Lange tijd
bleef de kerk zich niettemin als
(zwijgende) buitenstaander beschou
wen, maar een aantal nieuwere theo
logische stromingen heeft begrepen,
dat de kerken niet kunnen blijven
zwijgen voor de ongerechtigheden
van de wereld. Er wordt een duidelij
ke politieke keuze verlangd van de
kerken en de christenen.
Verwijzend naar de oudtestamenti
sche profeten kan de theologie een
beroep doen op de christenen om een
kritische houding te bewaren tegen
over de machten in deze wereld. „Het
is voldoende in herinnering te roepen
de houding van Jesaja tegenover de
ontvanest door iHizkia van de babylo-
nisChe ambassade; of die "van Jerémia
voor de verdedigers van Jeruzalem.
De bevrijdende dynamiek van het
evangelie oriënteert zich op een kri
tiek van de machten. Daarin is het
verboden deze of het nu gaat om
politieke of economische macht
een gewijd karakter te verlenen, of
om ze een absolute legitimiteit toe te
schrijven. Het zijn gewoon voorwer
pen van kritiek." Aldus het Franse
rapport.
Na een beschrijving van de twee
eeuwen industriële revolutie die we
hebben meegemaakt signaleert het
rapport twee belangrijke gevolgen
van deze ontwikkeling: een zeer grote
instabiliteit wat betreft werkgelegen
heid en funktiemogelijkheden, en een
concentratie van de beslissingscentra
in de handen van weinigen. De zwak
ken en armen dreigen verwijderd te
worden in een systeem, dat gebaseerd
is op de strijd om het bestaan.
Enkeling
Hoewel de ekonomische en politie
ke aktiviteiten in de handen van en-
kelen zijn gekomen, bijgevolg ook de
culturele, morele en andere catego
rieën van het menselijke bestaan in
zeer grote mate door die kleine groep
bepaald worden, zijn er nog groepen
die menen, dat een verandering bin
nen het systeem mogelijk is. Uit
gangspunten zijn de verschillende
vormen van overleg en de informatie.
Via deze beide wegen zou het moge
lijk moeten zijn de mensen aan de
top van hun monopoliepositie af te
helpen.
De rapporteurs zijn nogal pessimis
tisch over de mogelijkheden van het
reformisme. Het rapport stelt: „De
kapitalistische maatschappij heeft
haar strukturen niet fundamenteel
veranderd, hoewel ze in bepaalde ge
vallen enkele elementen veranderd
heeft, tenminste het aanzicht ervan.
„Onverminderd de subtiele verande
ringen blijft het westerse ekonomi-
scht systeem gebrand op maximalise
ring van de winsten ten koste van
veelal de arbeiders,' niet alleen in de
eigen fabrieken, maar evenzeer ten
nadele van de verpauperden in de
derde wereld, die hun grondstoffen
tegen schrikbarend lage prijzen van
de hand moeten doen, en peperdure
produkten ervoor terug kunnen ko
pen. Daarom blijft de moeilijke vraag
voor de christen: Hoe kunnen we in
een land als Frankrijk de overgang
van een kapitalistisch systeem verze
keren naar een maatschappij van een
socialistisch type?"
Wat de kerken in deze niet moeten
doen, is voor de rapporteurs zeker:
aan de kant blijven staan. De kerken
zijn medeplichtig aan de maatschap
pij zoals hij er nu uitziet; zij zullen
dan ook vuile handen moeten maken
Lening Bartimeus
fors overtekend
AMSTERDAM Op de 8,75 pet
30-jarige obligatielening van 9 min.
door de vereniging „Bartimeus" in
Utrecht, waarop woensdag de in
schrijving openstond, is voor een dus
danig bedrag ingeschreven dat bij de
toewijzing een aanzienlijke reductie
moet worden toegepast, zo berichten
emittenten.
Magisch
kruiswoord-puzzel
Oplossing vorige puzzel
1. porie, 2. rak, 3. pikol.
De regering van Bangladesj heeft een dringend
beroep op het buitenland gedaan om mee te helpen,
de bevolking van haar land weer de kans te geven
op een ietwat menswaardig bestaan. Daarvoor is
nodig, zo heeft minister van binnenlandse zaken
Kamaroezzaman gezegd, dat de wereld ruim acht
miljard gulden ter beschikking van Bangladesj
stelt.
Men hoeft niet in' staat te zijn om na te rekenen,
hoe de heer Kamaroezzaman aan dat bedrag ge-
komer is om terdege te kunnen beseffen, dat het
volk van Bangladesj zonder gulle steun van
buitenaf een periode van onvoorstelbare ellende
tegemoet gaat.
Negen maanden van harde gevechten tussen de
Bengaalse vrijheidsstrijders en het Pakistaanse
onderdrukkingsleger hebben de samenleving in
het voormalige Oost-Pakistan volstrekt ontwricht
en de economie van het land geruïneerd. Niet al
leen zijn tien miljoen mensen bijna een zevende
van de hele bevolking naar India gevlucht,
maar nog eens twintig miljoen hebben zich ge
noopt gezien, hun huizen te verlaten om elders
in hun eigen land een veiliger onderkomen te
zoeken. Alleen al de hervestiging van deze massa's
is voor de nieuwe staat onbetaalbaar. Zo moeten
vijf a zes miljoen huizen volledig worden her
bouwd en zitten bijna anderhalf miljoen boeren
gezinnen te springen (als ze daar tenminste de
energ'e nog voor hebben) om trekdieren en werk
tuigen.
Acht miljard gulden is voor Bangladesj en
ook voor zjjn armlastige voogd, India een feno
menaal bedrag. Het welgestelde deel van de wereld
daarentegen zal het stellig zonder al te veel pijn
kunnen missen. Maar willen de rijke landen
het ook afstaan? Van het rijkste onder hen, de
Verenigde Staten, mag dat helaas niet bij voorbaat
worden aangenomen. Wat de laatste dagen is uit
gelekt over de anti-Indiase houding van president
Nixon, geeft weinig reden om te veronderstellen,
dat Amerika klaarstaat om de welgevulde helpen
de hand uit te steken naar een volk dat door het
vermaledijde India bevrijd is.
Des te meer is het van belang, hoe Europa zal
reageren op de noodkreet van Bangladesj. Onge
twijfeld beschikken de Europese regeringen over
argumenten waarmee ze een afwachtende houding
in de ogen van sommigen kunnen rechtvaardigen.
Ze zouden kunnen aanvoeren, dat het bewind in
Bangladesj zijn land eerst maar eens moet open
stellen voor de hulporganisaties die bereid zijn,
hun werkterrein van de Indiase vluchtelingen
kampen terstond te verplaatsen naar Bangladesj. ma op de Oudejaarsavond. Seth
Voorshands lijkt de regering van dat land geen Gaaikema weet blijkbaar niet wat hij
buitenlandse helpers (maar wel kapitaal van ?p een dergelijke avond wel of niet
buitenaf) te willen toelaten. Of ze daar verstandig
aan doet. is de vraag. Begrijpelijk is het overigens
wel: door de hulpverlening zoveel mogelijk in
eigen hand te houden, hoopt de regering van
Bangladesj de terugkerende vluchtelingen ervan
te overtuigen, dat zij hun minstens evenveel veilig
heid en betrekkelijke bestaanszekerheid bieden
kan als ze in de Indiase kampen hadden.
Ook het feit, dat de regering van Bangladesj nrnArr)l\TrCW/rDV
officieel niet bestaat (het land is immers door -MulliMjro WHilt.IV
vrijwel niemand als zelfstandige staat erkend) kan
door het buitenland worden gebruikt om een nerN™„H™LuRd™a-,rd 5«eren.
zekere doofheid voor de schreeuw om hulp schijn- willige-Langerak. Neerlangbroek en
baar te rechtvaardigen. Dat het buitenland met de Aalst: J. J. w. Mouthaan, kand. te
erkenning van Bangladesj geen haast maakt, is te Bleskenspaaf.
billijken. Eerst zal moeten blijken of de kans op ZStS'
constructief overleg tussen de twee helften van Beroepbaar: vie. H. P. v.d. Horst,
het vroegere Pakistan helemaal verkeken is Joh. Wagenaarkade 4, bis te Utrecht
en zo ja, of Bangladesj zal kunnen uitgroeien tot GEREF. KERKEN
méér dan een soort kolonie van India. Kolff.°Hou«uinen2, Delft verb, ben).'
Maar of Bangladesj nu officieel bestaat of niet, Aangenomen: naar 's-Gravenzande:
de 75 miljoen mensen die in het gebied wonen, dr. Y. Feenstra, woonachtig te Zand
bestaan wel degelijk. Nog wel althans. Hoe lang
velen hunner blijven bestaan, is rechtstreeks af
hankelijk van de bereidheid van o.a. V.'est-Europa,
hun de middelen te verschaffen om een levens
vatbare maatschappij op te bouwen. Het zou noimi
uiterst interessant zijn, te weten, of onze regering A vergunst te Rotterdam-C:
daar ook zo over denkt. (verb. ber.).
Nooit meer doen (9)
Wat een verschrikkelijk program-
kan zeggen. Wist hij dat wel. dan zou
hij niet spreken over hele nesten van
oude mensen die in de bejaardente
huizen zitten. Dan zou hij niet de
gehele avond de spot drijven met de
geloofsovertuiging van anderen. De
hele avond was vol van onhebbelijk
heden en getuigde van een gemis aan
innerlijke beschaving.
Rotterdam P. Roskam
voort, die bedankte voor Kamperland.
CHR. GEREF. KERKEN
Beroepen: te Aalten: G. Leendertse
te Zwijndrecht.
GEREF. GEMEENTEN
Bedankt: voor 's-Gravenzande: A.
Hofman te Scheveningen, voor Apel-
om uit het moeras te komen. Als
ambtgenoten van de gevestigde orde
(ook in Frankrijk hangen de protes
tantse kerken af van de goede wil
van enkele rijke leden) zullen de ker
ken zich alle moeite moeten getroos
ten om onder die banvloek uit te ko
men.
De schrijvers zeggen harde dingen
tegen de kerken: „Ze zijn in hoge
mate conformistisch tegenover de
machten, bescheiden reformistisch,
bij hoge uitzondering progressief,
nooit revolutionair. „Het is dan ook
niet verwonderlijk dat mensen die
voor de bevrijding van de mensheid
vechten, tegenover de kerken uiterst
wantrouwend staan. Als opgave voor
de kerken zien de rapporteurs de
noodzaak „de zenuw van het evange
lie terug te vinden, dat nooit kan
worden teruggevonden in een verle
gen reformisme, maar zich integen
deel uitdrukt in een vreugdevolle
eschatologische stoutmoedigheid: het
verwachten van de andere wereld,
het Koninkrijk, impliceert een nooit
aflatende inspanning om deze andere
wereld waar te maken."
'older'
ouw. 1
itlatir
jjten
Johannes de Doper zegt van Christus: Ik kende Hem niet: IVa ordeli
neer leerde hij Hem echt kennen? Bij de doop. God had%em zt ^eez"c
gezegd: Op wien gij de Geest ziet nederdalen en op Hem blijve get
deze is het. die met de Heilige Geest doopt.
Op Hem blijven. Ongetwijfeld heeft Johannes op dat moment
dacht aan Jesaja 611 „De Geest des Heren is op mij omdi T"
de Here mij gezalfd heeft.JL
Maar toen begreep hij ook dat Christus niet in de eerste plaa
zou komen als de man met de bijl, de man met de zeef, de nu
met het vuur om het kaf te Verbranden, als de Grote Rechte
Want hij kende immers de woorden die volgden: „Hij heeft n
gezonden om een blijde boodschap te brengen aan ootmoedigde
om te verbinden gebrokenen van hart, om voor gevangenen vr *JJ1
lating uit te roepen en voor gebondenen opening der gevangeni ,°or
om uit te roepen een jaar van het welbehagen des Heren en reest.
dag der wrake van onze God; om alle treurenden te troosten." «imf
Voor de doop had hij waarschuwend gepreekt van de komen üd*
Rechter. Na de doop kon hij vertroostend zijn discipelen wijz |^ei
op de gekomen Redder. Er komt een dag der wrake, ja,ma udus
het is nu de dag des heils, van de verlossing, de genezingrij
'roos' mi
We lezen vandaag: Lucas 167-75.
iid<
Van een onzer verslaggevers
ROTTERDAM De plaatselijke christelijke gereformeerde kerken
zijn vrij, om wanneer zy dat wensen, over te gaan op de nieuwe
psalmberijming. Met 27 tegen 23 stemmen besloot de generale synode
gisteren ,,geen uitspraak te doen ten aanzien van de psalmberijming,
die moet worden gebruikt".
Door deze uitslag kwamen de drie andere voorstellen, die er lagen,
niet meer in stemming. Ds. J. Kievit (Almelo) stelde voor, uit te
spreken de nieuwe berijming „niet te gebruiken". Ds. P. Roos te
Middelharnis wilde, dat de synode zou uitspreken, het zingen van
deze berijming in de eredienst „ernstig te ontraden" en ds. J. H.
Velema (Apeldoorn) stelde voor, uit de spreken dat het „niet raad
zaam" is tot „definitieve" invoering van de nieuwe berijming over
te gaan.
Gisteren werd de discussie geopend
door prof. dr. B. J. Oosteriioff, die
inging op de bezwaren, die woensdag
tegen de nieuwe berijming geuit wa
ren. Tegenover hen, die de psalmen
berijmd wilden zien in nieuwtesta
mentisch licht, zei hij, dat inderdaad
bewust gestreefd is naar een berij
ming van de oudtestamentische liede
ren, zoals ze daar liggen. Wanneer
men dat standpunt verlaat, komt men
terecht bij de psalmliederen' (zoals
Luthers Vasté Burcht naar psalm 46)
en bij de gezangen (zoals Daar is uit
's werelds duistre wolken, dat indar-
daad een typisch nieuwtestamenti
sche interpretatie is van Jesaja 9). Zo
mag men ook van geen enkele psalm
zeggen, dat hij direct-messiaans is.
INTERPRETATIE
Veel, wat de gemeente in de oude
berijming dierbaar is. heeft er oor
spronkelijk niet in gezeten, maar is
er in de loop der'jaren ingelegd. Vol
gens prof. Oosterhoff zingt de ge
meente vaak veel meer haar inter
pretatie, dan de woorden en de zin
nen, zoals die oorspronkelijk in de
achttiende eeuw bedoeld waren. Hij
noemde als voorbeeld psalm 43:4
„Dan ga ik op tot Gods altaren". Daar
is geen enkel bezwaar tegen, maar
men moet de nieuwe berijming wel
de kans geven, op een dergelijke wij
ze een plaats te krijgen in het geeste
lijke leven van de gemeente. Dan zal
blijken, dat een groot deel niet gaat
functioneren, maar dat is in de oude
berijming ook het geval.
Tenslotte pleitte prof. Oosterhoff
voor de autonomie van de plaatselij
ke gemeente op dit punt. Nooit heeft
de kerk zich op één berijming vastge
legd. Tegenover degenen, die vrees
den, dat dit de eenheid van het kerk
verband zou aantasten, wees hij op
de Gereformeerde Gemeenten, waar
al sinds 1907 twee berijmingen (1773
en Datheen) in één kerkverband wor
den gebruikt, zonder dat dit tot erns
tige spanningen heeft geleid.
Prof. dr. J. P. Versteeg vond. dat
afwijzing van de nieuwe berijming
indirect aanvaarding van de oude zou
betekenen. Dat kan de synode niet
doen zonder een minstens zo intensief
onderzoek, als dat ten aanzien van de
nieuwe. Hij stelde vast, dat niet over
tuigend kan worden aangewezen, dat
de nieuwe berijming tegen de Schrift
Bisschoppen in
Brazilië veroordelen
martelingen
Braziliaanse episcopaat heeft opnieuw
de martelingen en de slechte behan
deling van politieke gevangenen )n
Brazilië veroordeeld. In hun verkla
ring noemen zij een aantal gevallen,
die bij het episcopaat bekend zijn,
zoals die van de sociologen, Lucio de
Brito en Castelo Branco, en een ka
tholiek priester, Gerson de Conseiao.
Deze laatste is door de veiligheids
dienst gearresteerd en wordt sinds
twee maanden op onbekende plaats
gevangen gehouden.
De verklaring wijst er ook op, dat
de secretaris-generaal van de bis
schoppen, Mgr. Ivo Lorscheider, per
soonlijk de gevolgen van marteling
van een politiek gevangene heeft ge
constateerd.
is. Bij allé verschil in taxatie 'durft
niemand te zeggen, dat de berijming
de Schrift zonder meer verkracht.
Dan is het de vraag of de synode het
recht heeft, om ze aan de gemeenten
te verbieden. Legt men elkaar als ge
meenten dan geen juk op?
Daarop diende ds. Velema zijn
voorstel in. dat als compromis be
doeld was. Zijn bedoeling was, de
vrijheid van de gemeenten, die de
nieuwe berijming wollen zingen, niet
af te grendelen, maar nu ook weer
niet de sluis voor deze berijming wij
dopen te zetten. Vervolgens kwam ds.
Roos met zijn voorstel.
De kern van de zaak was: moet de
synode iets zeggen over de nieuwe
berijming? Ds. M. C. Tanis (Slie-
drecht) betoogde, dat het nu te laat
was, om nog te besluiten geen uit
spraak te doen. Dan had de synode er
nooit aan moeten beginnen en is het
verkeerd geweest van de vorige syno
de om een deputaatsohap in te stel
len, dat deze berijming moest toetsen.
Nu hebben de gemeenten recht op
een uitspraak.
LAST
Prof. dr. W. H. Velema vond, dat de
enige uitspraak, die de synode in
principe in deze zaak zou kunnen
doen, was: zeggen dat de nieuwe be
rijming onbetrouwbaar is. Maar hij
durfde de synode niet te adviseren,
dat uit tc spreken. Anderzijds meen
de hij, dat zij die zich beroepen op de
vrijheid van de plaatselijke kerken
de last onderschatten, die men daar
mee op de schouders van de kerkera
den legt. Al had hij niet zoveel argu
menten tegen de nieuwe berijming
gevonden, hij wist er ook niet zoveel,
dat hij er nu voor zou moeten zijn.
De taal is wel moderper, maar soms
toch ook nog wel heel moeilijk. Daai
om mondde zijn advies bij het vooiy
stel van zijn broer uit. Wee
Nadat de synode, zoals gezegd, msjjeld
kleine meerderheid besloten had, oijjesj:
zich toch van een uitspraak te ont D
houden, ontspon zich nog een verwant ure
de discussie. Tekenend was, dat eelgra
van de voorstemmers een verklarini
aflegde, dat hij achteraf bezien lievep/
tegen had gestemd. Een voorstel oriL«'
nog eens over te stemmen, kwaii
vanwege kerkrechtelijke bezwarej
piet in stemming. i
Wel besloot de synode nog d]
plaatselijke kerken er op te wijzen
dat „het gebruik van een berijming E
met wijsheid dient te geschieden". D|
synode had geen behoefte meer aal. J
een voorstel „deputatën op te dragen^
om in samenwerking met andere ker t
ken of groepen van gereformeerd be
lijden te komen tot een psalter, waar-i
in de beste berijmingen van de psal-!
men zijn opgenomen".
Tenslotte kregen de desbetreffend*
deputaten de opdracht, .bun studie
betreffende „berijmde sohriftgedeel'
ten" voor gebruik in de eredicnsl
voort te zetten. Met het oog hierop
besloot de synode te participeren in
de interkerkelijke stichting voor hel
synode is gisteravond
kerklied. De
gesloten.
Tenslotte droeg de synode de des
betreffende deputaten op, hun studie
betreffende „berijmde schriftgedeel-!
ten" voor gebruik in de eerdienst
voort te zetten. Met het oog hierop
besloot de synode te participeren in
de interkerkelijke stichting voor het M
kerklied.
De synode is gisteravond gesloten.
Kwartet - Trouw
De Rotterdammer
Nieuwe Haagse Courant
Nieuwe Leidse Courant
Dordts Dagblad
Trouw
Commissie van hoofdredactie:
J. de Berg (voorzitter),
H. P. Ester, G. J. Brinkman,
J. van Hofwegen.
Van een onzer verslaggevers
ROTTERDAM De christe
lijke gereformeerde synode heeft
haar „toenemende bezorgdheid"
uitgesproken over de ontwikke
lingen op zedelijk gebied in het
Nederlandse volksleven.
In een verklaring, die in een beslo
ten zitting is opgesteld, noemt de sy
node met name „de pornografie,
waarbij de perversiteiten, op ver
schillende wijzen ons' volk voorge
steld, een aantasting zijn van de
openbare eerbaarheid en een ernstige
bedreiging vormen voor het zedelijk
welzijn in het bijzonder van de jeugd
van ons volk; het vraagstuk van de
abortus en de grote vrijmoedigheid,
waarmee de oprichting van abortus
klinieken wordt bepleit en gereali
seerd; het onbeschaamd aanprijzen
van homofiele kontakten en praktij
ken via advertenties en publikaties;
het aanprijzen van een vrije sexuele
moraal, o.a. via de publiciteitsmedia."
Ondermijnd
Door deze en andere zaken wordt
volgens de synode het zedelijk be
wustzijn van het Nederlandse volk
ondermijnd en de norm van Gods ge
boden veracht. De synode acht het
dringend noodzakelijk, dat in de pre
diking, de catechese en de ambtelijke
bearbeiding concreet de gevaren wor
den aangewezen, die het leven naar
Gods geboden bedreigen en positief
wordt verkondigd hoe in het houden
van die ook nu een groot loon is.
De synode spoort „ieder die zich
christen noemt" aan, als een positief
getuige te staan in deze zedelijke
verwording en ook via de daartoe
geëigende organen, met name de
christelijke politieke partijen, de in
vloed ten goede in de volksvertegen
woordiging te vergroten.
