Een
echt
uitzendbureau is
geen koppelbaas
In 't Westland
blijven vier
veilingen over
Conjunctuurwind zit tegen
Abtswoude houdt relatie
tussen bejaarden
en bevolking levend
Mil j oenenopdracht
voor Bailey
Bejaardenzorg
Unieke opzet Delfts centrum
Automobilist
omgekomen
5
ZATERDAG 18 DECEMBER 1971
ROTTERDAM „Het zal allereerst de buitenwacht en daar-
te bedoel ik nietilleen de partikulier, maar net zo goed het be-
jjfsleven duidelg gemaakt moeten worden dat een uitzendbureau
tl degelijk iets aders is dan een soort veredelde koppelbaas, die
jen woekerwinstn arbeidskrachten uitleent en zelf in een gouden
otje vaart!"
door
Theo Willens
fcn heftig ve»ntwaardigde heer
rffen, direkteu van het gelijkna-
;e serviceburei „voor de bete
uitzendkracht' zoals de Rotter-
ase Gele Gid vermeldt heeft
,jg goede worden over voor de
jer waarop olgens hem de rijks-
rheid en veichillende gewestelij-
irbeidsbureas hand in hand en
kennelijk acces trachten de op
rbeidsmarl opererende uitzend-
>aus, en da zijn er nogal wat, ui
kwade reu'te brengen.
bcht dat iderdaad zo zijn, dan
n deze nstanties overigens de
wel me: conjunctuurgevoelig
i Zijn, ;aat de financieel-eco-
ische récssie waarmee de vader-
se huishuding wordt geconfron-
ook - of misschien wel juist
deure van de uitzendbureaus
[voorbijjn tegendeel.
Stoelen
ogischook," vindt de heer Grof-
„wani wat is in feite een uit-
Ibureai? In principe is het tocb
dat he de leemten opvult in de
idsmakt. leemten die vooral ont-
i op een overspannen markt,
twee jaar geleden was die markt
wat je noemt overspannen, de
isen varen blij als ze een vent
denflinden die op die vacante
l gin; zitten, maar wat zie je nou
■uren? De bedrijven hebben niet
en gien vacante stoelen meer, ze
jen zelfs minder stoelen dan
keu, dus daar ga je dan
.ksoverheid gaf het goedi
d enige tijd geleden: er werl
digd dat er geen nieuw per-
jzou worden aangenomen, ei
•lopig het systeem van de na
.e afvloeiing zou worden toe-
Het vaderlandse bedrijfslevei
,dit voorbeeld al snel, de gri-
Philips voorop, de kleinern
itjes er achteraan.
«nop deze teruggang in de coi-
a lur kwamvorig jaar de hav$-
g in het Waterweggebied, net
t eet de koppelbazen. De havn»
h crs hadden er schoon geneg
lat personeel dat door de k/p-
n en werd ingeleend, wekeliks
•I en aanzienlijk vollere pote-
;e naar huis ging dan zijzelf.
ii
-Vergunningen
i ninister van economische zaen
in: het inlenen van perso;eel
i gebonden aan het vergunün-
i lsel. Bedrijven die toch ril—
oorgaan met het inlenen /an
eel, moesten aan strenge vior-
I en gaan voldoen. Het geolg
m lat het aantal koppelbaze in
Waterweggebied aanziélijk
Voor de metaalsector, \aar-
(de ministeriële maatrege in
I instantie was bedoeld, wed in
werking met het bedrijf$ven
chting Rijnmetaal in het even
en, een soort gelegaliseerdkóp-
rijf, waarvan wonderen wer-
llfrwacht maar dat tot op .eden
ïl meer dan een doodgeoren
'kind blijkt te zijn.
r iet nieuws kwamen in ós pe-
alleen de koppelbazen n de
^euze invloed die zij geacht
te hebben gehad op Ie ar-
ast in het Waterweggebjd. De
ministeriële oekazes waren echter
evenzeer van toepassing op de tot dan
toe meer dan welig tierende uitzend
bureaus, waar nagenoeg ieder bedrijf,
van welke tak ook, arbeidskrachten
kon bestellen.
„Geloof me nou maar", aldus de
heer Groffen, nauw bij de hele ont
wikkeling betrokken, „die vergunnin
gen hebben de uitzendbureaus de das
omgedaan. Neem nou bijvoorbeeld
maar één ding: in de voorwaarden
om aan een dergelijke vergunning te
kunnen voldoen, staat vermeld dat
het betreffende bedrijf niet groter
mag zijn dan in dezelfde periode van
het vorig jaar. Is dat nou geen
krankzinnige clausule? Op zo'n ma
nier maak je een bedrijf toch kapot,
als je het niet eens de kans op een
normale groei geeft?"
Vaste dienst
Een tweede steen des aanstoots is
voor de heer Groffen het feit. dat het
bedrijfsleven geen strobreed in de
wettelijke weg werd gelegd wanneer
het de wens te kennen gaf personeel
van de door de ministeriële banvloek
getroffen uitleenbedrijven in vaste,
dienst over te nemen. „Dat was klap
nummer twee voor ons", aldus een
gebelgde directeur Groffen.
„En weet U wat ik dan nog het
schandaligste vind in deze hele affai
re? De houding van verschillende ar
beidsbureaus in den lande. In feite
immers komt het erop neer, dat deze
de mensen die tot nu toe voor uit
zendbureaus werkten, verkapt ertoe
dwingen bij het bedrijf in vaste
dienst te treden waar ze eerst als
part-time-krachten in dienst waren".
Vreemd is deze tendens overigens
niet: veel part-time-krachten voelen
zich bedreigd .door inflatie en werk
loosheid, spoken die in alle hevigheid
nog zeer recent en indringender dan
ooit door minister Langman in de
Tweede Kamer werden opgeroepen,
en zij trachten het vege arbeidzame
lijf te redden door in te gaan op aan
biedingen om in vaste dienst te tre
den.
Daar tegenover staat het principe
dat de heer Groffen. en beslist niet
alleen hij, huldigt: nu toch eenmaal
de situatie op de arbeidsmarkt niet
bijster rooskleurig is minister
Langman verwacht volgend jaar
meer dan achthonderdduizend werk
lozen zou het niet meer dan lo
gisch zijn, dat het bedrijfsleven meer
dan ooit zijn toevlucht zou nemen tot
het inlenen van personeel van uit
zendbureaus, dat immers zonder al te
veel wettelijke rompslomp op straat
kan worden gezet.
Teru:
ggang
Het gevolg is nu, dat de situatie
waarin het merendeel van de uit
zendbureaus verkeert, niet al te
hoopgevend is Een overigens niet
maatgevende bliksemenquête wees uit
dat het jnerendeel van de in het
Rijnmondgebied opererende uitzend
bureaus, of het nu is voor adminis
tratief-, bouw-, technisch-, geschoold
of ongeschoold personeel, duidelijk
ervaart dat het bedrijfsleven aan
zienlijk minder van hun denisten ge
bruik wenst te maken dan in dezelfde
periode van het vorig jaar.
Het Service-bureau Groffen heeft
echter ook zijn tegenpolen. Een daar
van zit vlak naast de deur: naast de
heer Groffen op de Vlaardingse
Westhavenplaats 17 zit op diezelfde
Westhavenplaats nummer 18 het Uit
zendbureau Content, dat in dezelfde
Gele Gids, overigens ook vlak boven
de advertentie van Groffen, meldt:
„Content heeft de nadelen van het
uitzendbureau afgeschaft de voorde
len bleven"t
De advertentie blijkt waar te zijn,
tenminste waar het gaat om de
marktsituatie waarin het bureau zich
bevindt: „Nee, wij hebben geen last
van de teruglopende conjunctuur, in
tegendeel zelfs", zegt de heer R. E.
Morijn, office-manager van het uit
zendbureau. Hij is zelfs erg content
over de positie waarin zijn bureau
verkeert: „Als ik de vraag naar ar
beidskrachten zoals die nu op ons af-
ROTTERDAM Seaport Termi
nals NV in Rotterdam, onderdeel van
Furness NV, heeft Bailey constructie-
werkplaats en machinefabriek in
Nieuw-Lekkerland opdracht gegeven
voor de bouw van twee zware haven
kranen. Beide kranen krijgen een
hefvermogen van 25 ton op 32 meter
en ruim 17 ton op 40 meter.
De eerste kraan zal voor 31 decem
ber 1972 worden opgeleverd, terwijl
de tweede begin 1973 operationeel
moet zijn. Met de aanschaf van deze
havenportaalkranen is een investe
ring gemoeid van ruim twee miljoen
gulden.
Door deze uitbreiding van het kra-
nenpark hoopt Seaport Terminals de
dienstverlening vooral met betrek
king tot de verwerking van zware
eenheden sterk te kunnen uitbreiden.
Nederland telt om en nabij
2000 verzorgingstehuizen voor be
jaarden. Een aantal ervan bestaat
al sinds jaar en dag. andere zijn
in de vijftiger en zestiger jaren
gebouwd, 'weer andere dateren
van de laatste jaren. Over de op
vang. de behandeling, de verzor
ging van bejaarden is al zeer veel
gesproken en wellicht nog meer
geschreven. Feit is, dat er geen
unanieme opvatting over be
staat. Feit is ook, dat de bejaarde
in sommige verzorgingstehuizen
ontevreden is en zich er niet
thuisvoelt; in andere verzorgings
tehuizen is dat beter: in sommige
tehuizen is het voor de bejaarden
bijna ideaal om er te wonen. „Op
leeftijd", het maandblad van de
Nederlandse Federatie voor Be
jaardenzorg. heeft er in het laatst
verschenen nummer veel en ook
onthullende aandacht aan be
steed.
WESTLAND Binnen enkele maanden is de veilingconcentratie
in het Westland zover gevorderd dat er nog slechts 4 veilingen
werken. Het ziet ernaar uit dat hiermede de hoofdlijnen voor het
toekomstige vestigingspatroon van de Westlandse veilingen ongeveer
vastligt. In dit zeer compacte tuinbouwgebied zal een zeer gering
aantal veilingen functioneren, ieder van een grote omvang gelegen
in eikaars directe nabijheid. Overigens lijken in dit patroon nog wel
verdere ontwikkelingen te zullen plaatsvinden. Zo is reeds de vraag
in studie op welke wyze de samenwerking tussen de veilingen
Westerlee en Delft kan worden versterkt. Een samenwerking tussen
Westland-Noord en Kwintsheul lijkt op gang te zullen komen.
Voorts is het niet uitgesloten dat de concentratiegesprekken in de
centrale Kring tot in het Westland van invloed zullen zgn.
Dit vestigingspatroon wijkt sterk af
van dat uit het verleden. De samen
werkingsvorm van de Westlandse
veilingen, in het kader van Bond
Westland, is echter niet gewijzigd.
Behalve intensief beraad in eigen
kring, heeft het Bondsbestuur aan
een commissie verzocht over deze si
tuatie haar oordeel uit te spreken en
eventuele voorstellen tot aanpassing
te doen.
De vraag die aan deze studie ten
grondslag werd gelegd, luidt: hoe
moet de samenwerking tussen de res
terende Westlandse veilingen zijn om
de economische kracht van iedere
veiling ten goede te doen komen aan
het gehele Westland; hoe is dit te
doen in een vorm die verdere nuttige
ontwikkelingen stimuleert. Bij de
beantwoording van de vraag komen
uiteraard zowel aan de orde het doel
van de veiling, t.w. een goede prijs
vorming, als het middel om dit doel
te hereiken. n.l. de exploitatie van
het veilingbedrijf.
Het concentratieproces in de West-
komt, vergelijk met het vorig jaar,
dan is er een duidelijke stijging in
die vraag te zien", aldus de heer Mo
rijn.
„Hoe dat komt? Wij een uitzonde
ring? Nou, dat doet me dan deugd.
Ach, natuurlijk hoor je wel het een
en ander over je concurrentie, en dat
het met een aantal niet zo best gaat
was me natuurlijk wel bekend, maar
ik kan alleen zeggen dat het met ons
bijzonder goed gaat. Maar vergeet
niet, dat wij daar dan ook meer dan
hard aan getrokken hebben: intensie
ve rcklame-kampagnes, goede voor
lichting van personeel zowel als be
drijfsleven, dat moét gewoon, anders
kom je er eenvoudig niet!"
Gereserveerd
Eenzelfde geluid komt van andere
groten in het Waterweggebied: Rand
stad, Duned Industrial, uitzendbureau
van industriële werkkrachten, Steno-
typ, Tempo team, maar stuk voor
stuk zijn ze toch aanzienlijk gereser
veerder in hun enthousiasme dan de
heer Morijn. Bijzonder gereserveerd,
sommige zelfs ronduit negatief, zijn
de reakties van de meeste studenten
uitzendbureaus.
ASA, de Algemene Studenten Ar
beidsbemiddeling, SUB, het Studen
ten Uitzendbureau, Interac, de Stu
denten Werk Organisatie, ze zijn
geen van alle bijster optimistisch.
„De vraag is echt duidelijk minder
door de algemene teruggang in de
conjunctuur, waardoor het marginale
personeel dat wij als uitzendbureaus
nu eenmaal leveren, het eerst wordt
afgestoten", aldus een STUWA-
woordvoerder. „Je merkt het duide
lijk bij juist die bedrijven die we als
vaste klant hebben, en waarbij we
het merendeel van de bij ons inge
schreven arbeidskrachten tot voor
kort - zonder moeite konden plaatsen:
ze komen er nu echt niet zo makke
lijk meer binnen, hoor".
Bonafide
Los van een door ieder met smart
verwachte opbloei van de conjunc
tuur ziet de heer Groffen maar één
oplossing voor het basisprobleem van
de uitzendbureaus: „Er moet
allereerst overduidelijk worden aan
getoond dat wij wel degelijk bonafide
zijn, althans het merendeel, en dat
wij volkomen ten onrechte op één
hoop zijn geveegd met de koppelba
zen".
Een eerste stap in de richting van
en rehabilitatie is kortgeleden gezet:
de algemene bond van uitzendbu-
raus is in overleg getreden met de
vakbonden, in een poging te komen
tot eenvormigheid in de arbeidsover
eenkomsten. waarbij zal worden ge
streefd naar het tot stand komen van
liefst één CAO voor door uitzndbu-
reaus uitgezonden arbeidskrachten.
„Nee, zover is het voorlopig echt nog
niet, maar er zit toch goede hoop in
een betere toekomst in, en daar gaat
het maar om", vlondt de heer Grof
fen.
DEN HAAG/DELFT „Wie
weg wil, gaat weg en wie thuis
blijft, blijft thuis. Bezoekers lo
pen gewoon door. Als ze mee
eten, belt de gastvrouw of gast
heer wel even naar de keuken
voor een paar extra maaltijden.
Dat is allemaal van de bewoners
zelf. Niet van mij, dat gaat mij
niets aan". Aldus mevrouw J.
Beckers, directrice van het Vrij
zinnig Protestants Bejaarden
centrum „Abtswoude" in de
Delftse wijk Voorhof. Zo kan Jiet
dus. Het kan ook anders. Ergens
in Friesland bijvoorbeeld.
Daar worden in de ziekenboeg van
een bejaardentehuis de bejaarde zie
ken 's nachts gewassen. Of het kan
nog anders. In een verzorgingstehuis
ergens in de Randstad, waar bejaar
den zich alleen maar ondergebracht
voelen. „Op zijn hoogst zijn wij onge
node gasten..."
Elders in het blad van de Neder
landse Federatie voor Bejaardenzorg
wordt het echtpaar De Zoet aan het
woord gelaten, wonend in een niet
met name genoemd verzorgingstehuis
ergens in de Randstad. Mevrouw De
Zoet kan niet meer voor de huishou
ding zorgen en de heer De Zoet moest
enige malen worden opgenomen voor
operaties. E*e oplossing werd een te
huis, „gesticht door mensen van onfie
eisen kerk"
Het echtpaar De Zoet woont vijf
jaar in het verzorgingstehuis, vanaf
de oprichting ervan. De opening werd
verricht door een prominent man in
de bejaardenzorg Zijn speech was
erg mooi: „U bent onze gasten en we
ziin erg blij dat we voor u mogen
zorgen".
De heer De Zoet in „Op Leeftijd":
„maar we zijn helemaal geen gasten
hier We zijn alleen maar onderge
bracht. Op zijn hoogst zijn we onge
node gasten. Ik heb' de directrice al
een paar maal tegen mensen horen
zeggen, wanneer die aanmerkingen
hadden: „nou, dan gaat u toch weg".
Niemand heeft u gevraagd hier te ko
men".
Huisregels
Hij zegt dat hij moet oppassen met
wat hij zegt. Alle bewoners hebben
De gezellige recreatiezaal.
de huisregels moeten ondertekenen.
Daarin staat onder meer dat het be
stuur het recht heeft ALLEEN te be
slissen of iemands gedrag verkeerd
gedacht wordt. „En als dat zo is. kun
nen ze je er uitgooien", zegt mijnheer
De Zoet.
Hij vindt dat de bejaarden veel
meer inspraak moeten kunnen heb
ben in het bejaardenbeleid en in de
tehuizen. „We zijn alleen maar mate
rie waar die mensen mee werken.
Een tehuis zou toch best door bejaar
den bestuurd kunnen worden? De di
rectrice zou best in dienst kunnen
zijn en verantwoording verschuldigd
zijn aan een bestuur van bejaarden
over hun eigen huis".
Deprimerend
Het wenen in een tehuis is op deze
manier erg deprimerend, vindt de
heer De Zoet. Vaak om de tien dagen
een begrafenis. ,Je moet maar niet
meer weg kunnen, voor het raam
zitten en dat regelmatig zien. Je kunt
er niet meer uit, alleen nog maar op
dezelfde manier als de man of vrouw
die daar in een kist naar buiten
wordt gedragen.
Maar niet in alle tehuizen hebtten
bewoners moeite om zich aan te pas
sen aan de sfeer. Daarvoor nam „Op
Leeftijd" een kijkje in het verzor
gingstehuis „Abtswoude" in E*elft, dat
volgens het eigen jaarverslag poogt
„een open en vrij huis te zijn met een
maximum aan vrijheid voor de bewo
ners en een angstvallig waken voor
bevoogding. Abtswoude mag niet een
geïsoleerde leefeenheid zijn, maar
moet functioneren als een actiecen
trum."
Om de relatie tussen bejaarden en
plaatselijke bevolking levend te hou
den, doet „Abtswoude" aan public re
lations. Er worden onder meer expo
sities gehouden van eigentijdse kuns
tenaars. Iedereen kan er binnenlopen.
Wie kunst koopt, krijgt 25 procent
rijkssubsidie op de prijs. En als hij
uit Delft komt nog eens 15 procent
extra van de gemeente.
Het tehuis is verdeeld in officiële
straten. Beneden in de grote hal heeft
elke bewoner zijn eigen brievenbus.
In de hoek van de hal is een zelfbe
dieningswinkel. Bordjes uit-thuis zijn
er niet: wie weg wil, gaat weg. Be
zoekers lopen gewoon door naar de
„straat" waar ze zijn moeten. Als ze
willen mee-eten, geeft de ontvangen-
Het bejaardencentrum
de in Delft.
de bewoner een seintje naar de keu
ken.
„Het is hier geen kindertehuis",
zegt de directrice, mevrouw Beckers
in „Op Leeftijd". De sleutel van elke
inwoner past op de voordeur. Dat
„mevrouw, het is wel laat geworden,
hè?", is niets voor mij. Me dunkt dat
hier mensen wonen die ondertussen
volwassen genoeg zijn om dat alle
maal zelf te beslissen."
Mevrouw Beckers erkent het risico
dat er eens een onguur type het huis
binnendringt. Het is nog nooit ge
tuurd. maar zij aanvaardt dit risico
als de prijs die je voor de vrijheid
betaalt En de man of vrouw die te
gen doktersadvies in toch gaat wan
delen?
Mevrouw Beckers: „Moet ik daar
dan de voordeur voor op slot doen?
Die iemand moet zelf maar zo wijs
zijn. zich al dan niet aan dergelijke
voorschriften te houden."
Drie ivegen
De bejaarde staat drie wegen open
als hij naar het tehuis gaat. Hij kan
zich aanpassen aan het nieuwe pa
troon van zijn eigen normen, hij kan
maatstaven en eisen opgeven.
Hij kan proberen zijn oude leefpa
troon en normen zoveel mogelijk vol
te houden. Tenslotte is er de moge
lijkheid dat hij wel afstand doet van
het oude patroon, maar het niet ver
vangt door de in het internaat gang
bare patronen.
Deze laatste houding, kan volgens
„Op Leeftijd" leiden tot apathie, een
opvallende terughoudendheid, een be
perking van openlijk gedrag en emo
tionele reacties Wanneer een bejaar
de desgevraagd zegt tevreden te zijn
in het internaat, kan het daarom zijn
dat hij zijn eisen en maatstaven zo is
gaan veranderen dat ze precies pas
sen op het intemaatsleven. „Deze te
vredenheid zegt dan meer over het
aanpassingsvermogen van de bewo
ner, dan over de kwaliteit van het
tehuis. Zulk soort tevredenheid zou
men beter „gedwongen berusting"
kunnen noemen, aldus „Op Leeftijd".
Mevrouw Beckers in Abtswoude:
„Ik vrnd de gedachte, dat in een te
huis e'én ander soort mensen woont,
waanzinnig. In een tehuis wonen net
zulke mensen als daarbuiten...". Iets
om lang te onthouden.
landse tuinbouw is een gevolg van de
aanhoudende stijging van de lonen en
de voortdurende vooruitgang van de
techniek. Verwacht moet worden dat
in de komende jaren het schaalver
grotingsproces zich verder zal ont
wikkelen. Daar het niet waarschijn
lijk is dat de toekomst nog een we
zenlijke verkleining van het aantal
veilingen in het Westland te zien zal
geven, zal vooral gezocht moeten
worden naar schaalvergroting op die
onderdelen van de veilingtaak die
zich lenen voor een gezamenlijke
aanpak. Alleen vanuit een centraal
Westlands beleid lijkt dit mogelijk te
zijn.
De Westlandse tuinbouwgemeen-
schap staat vanuit diverse richtingen
op een aantal punten onder druk. Het
betreft hier meestal krachten die de
speciale gerichtheid van het gebied
op de tuinbouw aantasten, zo niet
dreigen op te heffen. Een veiling is
nu eenmaal meer dan een afzetorga
nisatie. In bepaalde opzichten zijn de
veilingen vertegenwoordigende licha
men van de tuinbouw in algemene
zin. Een onderlinge verdeeldheid in
de veilingsector zou voor de algemene
positie van de tuinbouw in het West
land funest zijn. Alleen door bunde
ling van krachten is er een kans de
druk van buiten te weerstaan.
Het patroon van veilingen in het
Westland is dan wel in hoofdlijnen
voltooid, maar nog niet geheel in on
derdelen afgewerkt. Iedere veiling
krijgt in de toekomst nog te maken
met de afronding of uitbouw van de
gekozen opzet.
Veiling Westland-Noord is op dit
punt het verst gevorderd. Om tot een
werkelijke afronding van de veiling-
siructuur in die hoek van het West
land te geraken is echter samenwer
king met veiling Kwintsheul drin
gend wenselijk. Daartoe moeten nog
heel wat problemen worden opgelost.
Veiling Westland-Zuid is pas in op
bouw en moet zowel aan de prijsvor-
mings- als aan de exploitatiezijde de
opzet nog van het theoretische naar
het praktische stadium brengen.
Veiling Westerlee is de snelst
groeiende veiling en heeft te maken
met alle problemeri van dien; een
schaalvergroting wordt er telkens
vanuit' het bestaande bedrijf gefor
ceerd. Indien hier boverdien nog een
intensieve samenwerking met veiling
Delft tot stand zou komen, ontstaan
aan deze kant van het Westland nog
tal van extra vraagstukken.
De concentratie van veilingen in
het Westland is reeds zover gevor
derd dat het nu zaak is in het West
land een nieuwe organisatievorm te
gaan toepassen. Het is niet uitgeslo
ten dat in de komende jaren de con
centratie van de veilingen in de rest
van het Zuidhollands glasgebied zo
ver vordert dat een samenvoeging
van de Westlandse veilingen en de
betrokken Kringveilingen in één or
ganisatie zeer nuttig is. Het is ook
denkbaar dat met de bedoelde kring
veilingen alleen een samenwerking
op bepaalde punten tot stand zal ko
men. terwijl op andere punten de in
terne Westlandse bindingen niet van
toepassing zijn op deze Kringveilin
gen.
De mogelijkheid blijft open dat an
dere veilingen te zijner tijd öf op be
paalde punten met de Westlandse
vereniging gaan samenwerken, öf ge
heel bij aansluiten, waardoor de
Westlandse vereniging zou uitgroeien
tot de organisatie voor het gehele
glasgebied in Zuid-Holland.
Suta met
fortuinlijn
ROTTERDAM Na de „gein-
lijn" van Max Tailleur en de
nieuwslijn van het ANP komt er
begin volgend jaar ook een „for
tuinlijn" in het Nederlandse tele
foonnet. Het is die van de SUFA
(Stichting Uitvoeringsorgaan Fi
nanciële Akties), die zich met de
ze service tot het snel groeiend
aantal deelnemers nu al ruim
200.000 aan de giroloterij richt.
Wie na de eerste trekking in
1972 het nummer 010 - 672222
draait, krijgt te horen op welke
nummers de geldprijzen van
100.000, 25.000, 10.000 en vijfmaal
1.000 gulden zijn gevallen. Bo
vendien wordt ook melding ge
maakt van de eindcijfers waarop
60 of 10 gulden is gevallen.
Degenen die dus de KRO-uit-
zending hebben gemist waarin de
winnende (giro-)nummers bekend
worden gemaakt, kunnen alsnog
te weten komen of ze misschien
toch nog iets te verwachten heb
ben. Overigens krijgen de prijs
winnaars dat toch automatisch te
horen, want de geldprijzen wor
den door de SUFA zonder meer
op het meespelende gironummer
bijgeschreven.
ZEVENBERGEN De 24-jarige
J. van Belzen uit Zevenbergen is
donderdagavond in een ziekenhuis in
zijn woonplaats overleden. Enkele
uren daarvoor was de auto waarin hij
meereed, in Zevenbergen op een stil
staande vrachtwagencombinatie ge
botst. De bestuurder werd licht ge
wond.
